European Union's quest for autonomous crisis management capacity

Abstract

ÖZETBu Yüksek lisans çalışmasının amacı, Avrupa Birliği'nin (AB) kriz yönetimi alanında özerkliğini ve de manevra kabiliyetini, NATO'yla ilişkileri göz önünde bulundurularak, nasıl tanımlandığını analiz etmektir. Çalışma temel uc argüman üzerine kurulmuştur. Birinci argüman, AB'nin kriz yönetimindeki özerkliği ve de belli ölçüdeki manevra kabiliyeti AB'nin ve de NATO'nun önceliklerine bağlı olarak tanımlanır. İkinci argüman, AB'nin askeri operasyonlarının sivil operasyonlarla tamamlanmasının özerklik tanımı üzerinde büyük etkisi vardır. Üçüncü argüman ise, her askeri operasyonun kendi özellikleri içerisinde ele alınmasıyla AB`nin özerkliği ya da manevra kabiliyeti sınanabilir. Bu argümanları kanıtlayarak, çalışmanın ana sorusuna cevap verebilmek için, AB'nin güvenlik ve savunma alanında geçirdiği değişimleri ve gelişimi, tarihsel bağlamda –Soğuk Savaş sonrası- AB-NATO ilişkilerinin gelişimini ve de teoriden sıyrılarak AB'nin pratikteki deneyimleri olan askeri operasyonları ile sivil operasyonları üzerinde durulmuştur.Bu bağlamda, çalışmanın birinci bölümünde; Soğuk Savaş sonrası AB-NATO ilişkileri ve de AB içerisinde kriz yönetimi alanında özerkliğin sağlanmasıyla ilgili istekli seslerin yükselmesi incelenmiştir. Bu bölüm, çalışmanın ana bölümü olan ikinci bölüme hazırlık niteliğindedir. Çalışmanın ikinci bölümünde, AB'nin yürütmüş olduğu askeri operasyonlar; özellikleri, kapasiteleri, AB ve NATO'nun öncelikleri ve de Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası üzerindeki etkileri ele alınarak incelenmiştir. Bunlar Concordia, Artemis ve de Althea operasyonlarıdır. Çalışmanın üçüncü bölümü ise, ikinci bölümü tamamlar niteliktedir. Proxima, Kinshasa Polis Misyonu, Demokratik Kongo Cumhuriyeti Güvenlik Sektörü Reformu Misyonu ve de Bosna Hersek Polis Misyonu incelenmiştir. Bu bölümün amacı, özerkliğin sağlanması için sivil operasyonların ne denli önemli olduğunu ve askeri operasyonları takip etmesi gerekliliğini göstermektir.Bütün bu incelemeler sonucunda, şu sonuçlara ulaşılmıştır:-AB, krizin coğrafi konumu ve de güvenlik ve savunma konularındaki görev ya da yük paylaşımı prensibi sayesinde şekillenen kendi öncelikleri ve de aynı konulardaki NATO'nun önceliklerini hesaplayarak kriz yönetimi hususunda özerklik ve de manevra kabiliyetini tanımlar.-AB'nin askeri operasyonları sivil operasyonlarıyla tamamlandığı zaman kriz yönetimindeki özerkliği de tamamlanır ve güçlenir. Çünkü sivil operasyonlar askeri operasyonları amaç ve özellikler yönünden tamamlar ve de AB'nin kriz coğrafyasına yönelttiği bütünleşmiş kriz yönetimini tanımlar. -AB`nin güvenlik ve savunma alanındaki özerkliği ya da manevra kabiliyeti, her operasyonun kendi içerisinde; uluslararası durum, krizin coğrafi konumu, taraflar, tarafların öncelikleri ele alınarak, tek başına analiz edilmesi ile sınanır. ABSTRACTThis study aims at analysing autonomy and the margin of manoeuver that the EU might define while taking into account the predominant role of NATO in security and defence fields, with a strong emphasis on the military operations of the EU. The first argument of the study is that 'autonomy and the margin of manoeuver of the EU in crisis management are determined by the priorities of the EU while taking into account NATO's priorities'. The second one is that 'when the military operations of the EU are complemented with its civilian missions, they have greater impact on the definition of the Union's autonomous reaction capacity'. In order to enhance and prove these arguments, the study is built upon the historical evaluation of the EU in the security and defence fields, the historical evolution of the EU and NATO relationship after the Cold War and upon the test cases that are the EU's military and civilian crisis management operations in order to evaluate autonomy and margin of manoeuver.Within this framework, the first chapter of the study is constructed on the EU and NATO relations after the end of the Cold War, on the rising voices for the quest for autonomy by the EU. The EU is analyzed as an awakening partner in security and defense issues. The first chapter constitutes the basis, the supporting point and the guidelines for the second chapter. The second chapter is constructed on the concrete cases, -the military operations of the EU namely, Operation Concorida, Artemis and Althea- where the EU has experienced the margin of manoeuver and autonomy in crisis management and also it is constructed on the importance of the priorities of the EU and NATO. It constitutes the spinal column of the study. The third chapter is considered as necessary and complementary to the second chapter, as its objective is to underline the importance of the complementarity of the civilian capabilities of the EU to the military ones in the definition of autonomy. In this context, EUPOL/Proxima, the EU Police Mission in Kinshasa, the EU Security Sector Reform Mission in the DRC, the EUPM/BiH are analysed.The study reaches the conclusion that the EU might define autonomy and the margin of manoeuver in crisis management, according to its priorities which are shaped by the geographical location of the conflict, by burden sharing principle and also taking into account NATO priorities. Secondly, when the military operations of the EU are complemented by the civilian operations, they have a great impact on the definition of autonomy as they complement the military operations in terms of objectives, in terms of defining the integrated approach of the EU. Thirdly the case-by-case analysis is required in order to gauge autonomy or the margin of maneuver of the EU. Because each operation occurs in different international context, necessitates the involvement of specific actors, it has its own reasons, characteristics, requirements.