Two Liberal Models of Cultural Pluralism: Non-Interference and Non-Discrimination ; İki Liberal Kültürel Çoğulculuk Modeli: Müdahale Etmeme ve Ayrımcılık Yapmama

Abstract

Liberalizm uzun süre sosyo-kültürel çeşitlilik (çoğulculuk) meselesine en iyi cevap olarak düşünüldü. Zarar İlkesi sınırları içinde bir hoşgörü fikrine dayanan liberal müdahale etmeme modeli ve sosyo-kültürel farklılıklar karşısında devletin yansızlığı fikrine ve herkes için bir eşit (formel) vatandaşlık hâk ve özgürlükleri sistemi ilkesine dayanan liberal ayrımcılık yapmama modeli, geleneksel olarak, sosyo-kültürel çeşitliliği düzenlemenin en iyi yolu olarak görülegeldi. Ancak, ethno-kültürel grupların kültürel kimliklerinin tanınması ve ifadesine yönelik son zamanlardaki talepleri bu görüşü tartışılır kılıyor ve bu geleneksel liberal politikaların, sosyo-kültürel farklılıkları farklı hak ve muamaleler biçiminde tanıyan bir politika lehine aşılmasının düşünülmesi gerektiğine işaret ediyor. Bu makalede, geleneksel liberal müdahale etmeme ve ayrımcılık yapmama politikalarının, son zamanlarda ortaya çıkan bu kültürel taleplerle uygun bir biçimde başa çıkmaya yeterli olup, olmadıkları tartışılıyor. ; Liberalisin has long been thought as the best answer to the issue of socio-cultural diversity (pluralısm). The liberal non-interference model, which is based on an idea of toleration within the limits of fethe Harrn Principle, and the liberal non-discrimination model, which is based on an idea of state neutrality to socio-cultural differences and a principle of a system of equal (formal) citizenship rights and liberties for all, paye traditionally been seen the best way to accommodate socio-cultural diversity. Hovvever, the recent idemand of ethno-cultural groups for the recognition and expression of their cultural identities challenges this view, suggesting transcending these traditional liberal policies in favour of one that recognizes socio-cultural differences in the forms of different rights and treatments. This paper discusses whether the traditional liberal policies of non-interference and non-discrimination are suffıcient to properly deal with these recent cultural demands. Shovving that neither approach is suffıcient to meet these demands, the paper concludes that liberal needs to develop new approaches to the issue of socio-cultural diversity, and the recent developments in liberal multiculturalism are a result of this awareness.