Professor Julius F. Leo – Scientist, Municipal Manager, Politician, and His Economic and Political Views ; Profesor Juliusz Leo – naukowiec, samorządowiec, polityk oraz jego poglądy ekonomiczne i polityczne

Abstract

The subject of the paper is the representation of the life and work of Julius F. Leo, his achievements and scientific opinions in the area of public finance, merits in the field of municipal administration as well as his views and political career. J. F. Leo was one of the outstanding personalities of Cracow in the early 20th century. He was the first President of the Polish Statistical Association founded in Cracow in 1912. He was a prominent lawyer and economist of his time, he worked on problems of public finances as a Professor of tax law and treasury sciences at the Jagiellonian University. During his studies and trips abroad he became acquainted with the issues of economic statistics, the validity of which, he had a great understanding for. A large part of his public activity was associated with the activities of the municipality. Since 1893 he was a councilor of Cracow, in 1901 he became the Vice‑Mayor and then in 1904 (until his death) the Mayor of Cracow. During his time in office he introduced a number of important reforms in the management of the city. J. F. Leo's life's work was a significant widening of the city limits, hence he was named "the father of the great Cracow". Julius F. Leo was an important politician, the leader of the Galician neo‑conservatives. In 1901 he was elected to the Galician Sejm and in the year of 1904 to the Austrian Parliament. His political views have evolved from conservatism to liberalism. In 1912 he became the President of the Polish Circle in the Austrian Parliament. At the outbreak of the First World War he supported creation of Polish Legions by Józef Piłsudski. He was also the head of the Supreme National Committee. However, he did not live long enough to experience the moment of Poland regaining its independence, he died in February 1918. ; Przedmiotem artykułu jest przedstawienie drogi życiowej Juliusza Leo, jego osiągnięć naukowych w dziedzinie finansów publicznych, zasług w zakresie administracji samorządowej, a także jego poglądów i kariery politycznej. Leo był wybitną osobistością Krakowa początku XX wieku, pierwszym prezesem założonego w Krakowie w 1912 roku Polskiego Towarzystwa Statystycznego. Był on wybitnym prawnikiem i ekonomistą, zajmował się problemami finansów publicznych, był profesorem nauki skarbowości i prawa skarbowego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie studiów i wyjazdów zagranicznych zapoznał się z zagadnieniami statystyki gospodarczej. Duża część jego aktywności publicznej związana była z działalnością samorządową, gdyż od 1893 roku był radnym Krakowa, od roku 1901 wiceprezydentem miasta, a od 1904 roku aż do śmierci prezydentem. Wprowadził szereg ważnych reform w zarządzaniu miastem. Dziełem J. Leo było znaczne poszerzenie granic miasta, stąd nazwany został "ojcem wielkiego Krakowa". Juliusz Leo był ważnym politykiem galicyjskim, przywódcą neokonserwatystów krakowskich. W 1901 roku został wybrany do Sejmu Galicyjskiego, a w roku 1904 do parlamentu austriackiego. Jego poglądy polityczne ewoluowały od konserwatyzmu do liberalizmu. W 1912 roku został przewodniczącym Koła Polskiego w parlamencie austriackim. W chwili wybuchu I wojny światowej poparł tworzenie przez Józefa Piłsudskiego Legionów Polskich. Stanął też na czele Naczelnego Komitetu Narodowego. Nie dożył chwili odzyskania przez Polskę niepodległości – zmarł w lutym 1918 roku.