Krytyczne spojrzenie na europejskie aspiracje Ukrainy i stanowisko Polski

In: Rocznik Integracji Europejskiej, Heft 11, S. 119-134

Abstract

Proklamowanie nowego państwa o nazwie Ukraina w 1991 roku zmieniło sytuację geopolityczną w Europie, ponieważ weszło ono do grona sześciu największych państw kontynentu. Już w 1994 roku Ukraina podpisała z UE układ o partnerstwie i współpracy. W latach 1998–2015 odbyło się piętnaście spotkań Ukraina–UE w celu wejścia tego państwa do struktur europejskich. Mimo niespełnienia przez nie kryteriów kopenhaskich, podpisano umowę stowarzyszeniową, ratyfikowaną przez część państw UE. W wyniku wielu procesów wewnętrznych i realizacji polityki według zasad skrajnych ideologii, Ukraina po ćwierćwieczu istnienia, stała się państwem upadłym, przeżartym przez korupcję, system oligarchiczno-mafijny i ideologię nacjonalizmu. Jest to państwo zagrożone rozpadem swego terytorium lub wejściem w orbitę wpływów Rosji, o co toczy się obecna wojna. Dążenia władz Ukrainy do wejścia w struktury UE są więc całkowicie nierealne i bezprzedmiotowe.