Anomia jako kulturowy stan społeczeństwa polskiego w czasach nowożytnych praprzyczyną dystopii integracji z Unią Europejską

In: Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, Heft 1, S. 193-228

Abstract

W artykule zaprezentowano analizę problemu dotyczącego integracji z Unią Europejską przez pryzmat uwarunkowań historycznych, które mają istotny wpływ na włączenie Polski do obszaru centrum Europy. Założono, że jest to wynikiem podziału ekonomicznego na Europę Zachodnią (kapitalistyczną) i Wschodnią (rolniczą) w XVI wieku. To implikowało odmienność kulturową tych obszarów istniejącą do czasów obecnych w układzie centro-peryferyjnym. Podział ten wygenerowały, stosunki feudalne do II połowy XIX wieku na Wschodzie i kapitalistyczne na Zachodzie. Brak nowoczesnego państwa z jego strukturami administracyjnymi, silnej władzy i armii, mieszczaństwa (burżuazji) oraz nowych prądów religijnych (protestantyzmu) złożyły się na swoistego rodzaju rozwój anomii i dystopii w Polsce. Drugim wątkiem analizy naukowej było zagadnienie zaniechania integracji z Unią Europejską po 2015 roku. W wyniku tego zaistniała możliwość znalezienia się Polski poza centrum cywilizacyjnym Europy Zachodniej. Wizja Polski, jako peryferia Europy jest swoistą anomią i dystopią dla społeczeństwa i państwa.