Mechanizm rewitalizacji miejskiej zabudowy mieszkaniowo-osadniczej – spostrzeżenia

In: Studia z Polityki Publicznej, Heft 3(23), S. 61-77

Abstract

Celem opracowania jest wskazanie strukturalnych mechanizmów rewitalizacji w miejskiej zabudowie mieszkaniowej i osadniczej. Dotyczy ono rozwiniętych gospodarek rynkowych w okresie powojennym, a także Polski po 1989 r. W analizie zastosowano podejście retrospektywne (retrospective approach).W opracowaniu przedstawione są mankamenty rewitalizacji sprowadzone do wymiaru strukturalnych mechanicznych zależności. Służy to zasugerowaniu głębszych źródeł – wystarczająco niejednoznacznych – rezultatów w tej dziedzinie wynikających z praktykowania paradygmatu rynkowego wzrostu ekonomicznego.Zasygnalizowano także konieczność sięgającego wymiaru cywilizacyjnego przeciwdziałania temu. Zaproponowano pójście w kierunku urzeczywistniania paradygmatu trwałego rozwoju, który uznano za nieodzowny warunek uzyskania satysfakcjonujących osiągnięć w dziedzinie rewitalizacji fragmentów przestrzeni zamieszkanej jako istotnego czynnika równoważenia jej rozwoju.Na tym tle znaczne możliwości prowadzenia efektywnych działań rewitalizacyjnych – dających szanse wybiegania poza mechaniczny rytm falowań rynku – istnieją w starszych wiekiem osiedlach mieszkaniowych, zwłaszcza tych mających odziedziczoną solidną funkcjonalno-przestrzenną kompozycję.