Suchergebnisse

ÖZETBu çalışmanın amacı kuruluşundan bugüne İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi'nin siyasi kurum ile ilişkilerini ve siyasetindeki değişimleri takip etmektir. Roma ve Osmanlı İmparatorluklarında bir devamlılık söz konusudur. Dünyevi ve uhrevi alanlarda tam bir uyumdan sözetmek mümkündür. Bu dönemde Patrikhane dil, ve etnik köken ayrımı yapılmaksızın tüm Ortodoksların hamisi ve lideri konumundadır. Ulus devletlerin kuruluşu sadece imparatorlukları parçalamakla kalmamış, Patrikhane'nin de otoritesini sarsmıştır. Ortodoks halklar kendi kiliselerine sahip çıkmaya yönelirken, Patrikhane de bir azınlık kilisesine indirgenmiştir. Ancak zaman içinde Patrikhane yeni dünya düzenine uyum sağlamakla kalmamış, ulus aşan yeni bir yapılanmayla devlet sınırlarını aşmıştır. Dolayısıyla Patrikhane başlangıçta emperyal bir kurum olmasına rağmen çağlar içinde yaşadığı farklı dönemlere adapte olmuş ve siyaset kurumuyla farklı şekillerde etkileşim içine girmiştir. Ekümenik sıfatı ulus-devlet sistemine geçilmesiyle birlikte emperyal bir nitelik taşımaktan çıkmış, Patrikhane'nin ulus üstü niteliğini vurguladığı yeni bir referans olmuştur.Soğuk Savaş döneminde Demir Perde arkasındaki ülkelerde Patrikhane'nin ulusüstü niteliği tekrar keşfedilmiştir. Soğuk Savaşın bitişiyle AB çatısı altında tekrar birleşen Avrupa'da Patrikhane, özgürleşen Ortodoks halkların Moskova'dan bağımsızlaşma çabaları sonucunda tekrar bir çekim alanı oluşturmuştur. Bu dönemde, Kopenhag kriterleri ile somutlaştırılan insan hakları ve azınlık hakları ya da daha geniş bir ele alışla 'Avrupa değerleri' ön plana çıkmış, ayrıca çevre sorunları, dinler arası diyalog gibi konular, değer kazanmıştır. Patrikhane bir din kurumu olarak Avrupa'da hala söyleyecek sözü olduğunu bu konularda AB değerleriyle uyumlu aktif bir tavır alarak göstermiştir. Dolayısıyla dini kurumlara entegrasyon için vazgeçilmez sivil örgütler olarak bakan AB'nin de desteğini almıştır. Ayrıca yine bu dönemde AB'ye üye olmak isteyen Türkiye, Patrikhane ile olan ilişkisini yeniden gözden geçirme durumunda kalmıştır. ABSTRACTThe purpose of this thesis is to trace back the shift in the politics of the Greek Orthodox Patriarchate of Istanbul from its onset to present. There was continuality between the Roman and Ottoman Empires. The temporal and spiritual realms were in harmony. The Patriarchate was the protector and leader of all Orthodox subjects notwithstanding ethnic and linguistic differences. Nation-state building not only shattered empires but also demolished Patriarchate's authority. While the Orthodox people founded their own national churches; the Patriarchate itself was reduced to a minority church in secular Turkey. Since then, the Patriarchate readjusted itself to fit in the new nation-state system with a transnational framework. The Patriarchate that had an imperial foundation adapted itself to different ages and redefined its relations with the political institution. Ecumenical title lost its imperial meaning to become a new reference to underline the Patriarchate's supranational stance under the nation-state system. During the Cold War period, the supranationality of the institution was rediscovered to be a model for the Orthodox churches of the iron curtain. The Patriarchate became attractive for the Orthodox liberalized after the end of the Cold War in an effort of independence from Moscow. During this period, human rights and minority rights or more broadly European values conceptualized in the Kopenhagen criteria came to the fore. Moreover, new issues such as the protection of environment and interfaith dialog were raised. The Patriarchate has been actively involved in these issues in harmony with European values. Therefore has got the endorsement of the EU which regards religious institutions as invaluable civil organizations for integration process. As a result, Turkey had to revise its Patriarchate policy as a part of EU requirements in line with the new role and visibility of the institution.

Kısa Özetİran ve Türkiye ilk bakışta benzer siyasal ve ekonomik tarihsel deneyimler yaşadı. Özellikle İkinci Dünya Savaşı sonrasında iki ülke hem paralel kurumsal reform programları hem de ekonomik büyüme ve kalkınma performanslarıyla bir yakınsama sürecine girdiler. Ancak bu yakınsama, iki ülkenin 1980'li yıllarda tamamen farklı ekonomik kurumsal yapılara doğru evrilişleri ile birlikte sekteye uğradı. İşte bu tez, Iran ve Türkiye'nin ekonomik kurumlarının bu farklı dönüşümünü karşılaştırmalı bir analize tabi tutmaktadır. Çalışmada genel olarak kurumların toplumun genel yararı için oluşturulmadığı kabul edilmiş, hatta kurumsal yapılanma, kendileri için en uygun olan dengeleri kuran kuralları oluşturmak isteyen stratejik aktörler arasındaki bir yarışın ve ayrıca sürekli pazarlık sürecinin bir ürünü olarak tanımlanmıştır. Dolayısıyla kurumları anlamanın güç dengelerinin dinamiklerini çözümlemeye bağlı olduğu yaklaşımı benimsenmiştir. Bu bakış açısından yola çıkılarak ise, (Kurumsal) Patikaların Çarpışması (CoP), adı ile yeni bir çerçeve önerilmiştir. CoP yaklaşımı ile (1) politik ve ekonomik kurumlar arasında amansız bir korelasyonun varlığı; (2) formel kurumların inşa edildikleri temeli oluşturan informel kurumların önemi; ve (3) farklı kurumsal patikaların karşılıklı-evrimsel etkileşiminin birbiri üzeirnde dönüştürücü etkisi vurgulanmıştır. Bu çerçeveden, İran ve Türkiye örneklerine bakıldığında iki ülkenin İkinci Dünya Savaşı sonrası farklı siyasal kurumsal yapılara doğru evrilmesi, 1980'lerle başlayan ıraksama ve ekonomik kurumların farklı dönüşümünün altında yatan temel nedenlerden biri olarak öne sürülmüştür. Buna bağlı olarak, formel ekonomik kurumların Iran'da siyaseten kudretli aktörler arasında yapılan özel kontratların, Türkiye'de ise kamu politikasını etkileme yarışının ürünleri olarak doğdukları; bu süreçlerin Iran'da siyasi kurumsal yapısı nedeni ile sadece limitli oranda yeniden dağıtımcı rantlarla desteklendiği, Türkiye'de ise oyların aynı zamanda kredibilitesi yüksek tehditler de oluşturabilmesi nedeniyle yaygın yeniden bölüşümsel rantlar ile desteklendiği tartışılmıştır. Bu süreçlerin sonuçları da dolayısıyla işleyişleri gibi farklı olmuş; Iran'da arızi (de facto) güce sahip gruplar kanuni (de jure) siyasi güce de erişmek istemiş ve bu gücün süreğenliğini garanti altına almak için ekonomik kurumları da bu doğrultuda değiştirmiştir. Farklı, hatta çelişkili taleplerin tümünün kısmi de olsa karşılanmaya çalışıldığı Türkiye'de ise ekonomik kurumlar birdenbire dönüşmemiş, kademeli bir şekilde değişmiştir.AbstractIran and Turkey historically had outwardly similar politoconomic experiences. Particularly after the WW I there were both similar institutional reform programmes on the two countries' agendas and convergence in their economic growth and development levels. However, this convergence came to a standstill with their picking of totally diverse economic institutional in 1980s. This thesis attempts to provide an analysis of this diverse transformation of economic institutions. It is generally assumed in the study that institutions are not typically chosen for the general benefit of society as a whole. Rather, institutional building is analysed on the basis of a contest and continuous bargaining among hegemonic actors, who seek to establish rules that structure the outcomes to those equilibria most favourable to them. Thus the view that understanding institutions requires understanding the dynamics of power balances is adopted. Yet, an extension namely the Clash of Paths (CoP) is introduced, within which (1) the inexorable correlation between political and economic institutions; (2) the importance of informal institutions as the foundation on which formal institutions are built; and (3) transformatory effect of co-evolutionary interaction of different institutional paths are highlighted. For the cases of Iran and Turkey it is concluded that post-WW II divergence between political institutional structures of these countries emerged as a major underlying reason behind dissimilar formation of economic institutions in the 1980s. In view of that, formal institutions in the former is argued to emerge as the products of private contracts that included limited redistributive rents and as the outcomes of competition over influencing the public policy making in the latter where votes meant credible threats on the part of the masses and led to considerable redistributive rents. As a result, in Iran groups with de facto political power wanted to capture de jure political power and transformed the economic institutional structure in a way that would facilitate the sustainability of the newly formed political institutional structure, whereas in Turkey mediation of different demands led to shifts rather than switches in the economic institutional structure.

Abstract (Turkish) AB ile Üye Devletleri arasındaki yetki paylaşımı sorunu, Avrupa bütünleşmesinin özellikle son yirmi yılında ağırlaşan bir sorun olmuştur. Ulus devlet egemenliğinin her iki görünümünde de -hem iç egemenlik ve hem de dış egemenlik- meydana gelen değişiklikler çok daha eskiye dayandığı için, AB üyesi devletler, egemenlik kavramındaki bu değişikliklerin hukuk düzenlerindeki yansımalarının etkisini, AB bütünleşme sürecinde kısmen olumlu kısmen de olumsuz yönde hissetmişlerdir. Öte yandan klasik uluslararası örgütler ya da devletlerin bir araya gelerek oluşturdukları bölgesel işbirliğini içeren yapılardan çok açık bir şekilde ayrıldığı için AB, kendisinin ve Üye Devletlerin hukuklarının bütünleşmesinden oluşan yeni hukuk düzeninde, yasama, yürütme veya yargı yetkisini kullanma açısından, klasik anlamından oldukça uzaklaşan modern ulus devlet egemenliği kavramına ya da ulus devlet egemenliğinden yararlanan bir hukuk öğretisinin ortaya koyduğu bir normlar düzenine dayanması oldukça zor olan bir varlık şeklinde karşımıza çıkmaktadır. AB hukuk düzeni, egemenlik kavramına dayanarak yetki kullanan bir düzenden çok, egemenlik kavramı ile birlikte AD'nin doktrinleştirdiği ve başlıca unsurları uluslarüstülük, üstünlük, doğrudan etki, münhasır yetki ve subsidiarity ilkesi gibi kavram ve ilkeleri içeren anayasallaştırılmış yeni bir devletlerarası hukuk düzeni olarak karşımıza çıkar.Bu yeni hukuk düzeninin otonom yapısı ve Üye Devletlerdeki geçerliliği, bütünleşmenin derinleşmesi ve ulus devletin faaliyet gösterdiği hemen her alana yayılmaya başlaması ile, özellikle Üye Devlet yüksek mahkemeleri ve anayasa mahkemeleri tarafından sorgulanmaya başlanmıştır. Egemenliğin veya kullanımının devri ve AB kurumlarının buna dayanan yetkileri ve yetkilerin sınırları, AD ve yüksek mahkemelerce farklı anlaşılmaya başlanmış ve bu durum hukuki kesinliğe ve özellikle de bireylerin AB hukuk düzenindeki pozisyonlarına zarar verir hale gelmiştir. Yetki çatışmaları ve bu çatışmaların önlenmesinde nihai otoritenin hangi kurumlar olduğu konusunda ortaya çıkan belirsizlik, çözümü çok zor bir sorunlar yumağını ortaya çıkarmıştır. AB hukuk düzeninde bu sorunların çözümü anlamında detaylı normatif düzenlemeler yapılmış, ancak normatif düzenlemeler yetersiz kaldığı için, bir tarafta AD diğer tarafta da Üye Devlet mahkemeleri, hukuki muhakemenin tüm imkanlarını kullanmak ve kararlar arasında etkileşim yaratmak suretiyle yetki düzeni üzerinde içtihat yoluyla etkili olmuşlardır. Ancak bu yargısal aktivitenin (judicial activism), yetki çatışmalarının çözümüne yaptığı olumlu katkı, 'yetki konusunda karar vermeye kim yetkilidir' (Kompetenz-Kompetenz) sorunsalı yüzünden sınırlı kalmıştır; hatta söz konusu içtihat katkısının çözümün bir parçası olmasından daha fazla, sorunun bir parçası olduğu görülmüştür. AB bütünleşmesinin derinleşmesi devam ettiği sürece yetki sorunları da nitelik değiştirerek çoğalacak, dahası, derinleşmenin siyasi doğası, bu sorunların çözümünde hukukun bir araç olarak kullanılmasını zorlaştıracaktır. Hukuk mühendisliği yaparak yetki denklemlerini çözmeye çabalayan doktriner yaklaşım, her seferinde, AB'nin siyaset mühendisliği ile hareket eden aktörlerinin, denklemin değişkenlerini yeni alan ve ortamları içerecek şekilde değiştirmesi nedeni ile yeni çözümler üretmek zorunda kalacaktır. Bu tezde, çalışmanın yapıldığı zaman ve ortam mümkün olduğunca sabitlenerek, yetki konusunda detaylı bir analiz yapılmaya ve bir sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır. Abstract The sharing of competence between the EU and Member States is one of the crucial issues of the EU legal order that it has ever dealt with. Developments of the concept of sovereignty throughout times in which European modern state occurred have shaped the legal order of the Member States and, at the same time, of the EU, starting from outlet.The EU is not merely an international organization, like classical ones that States get together with the aim simply directed to international cooperation. The EU has a new legal order integrated with Member States legal order. On the one hand, the EU legal order, by virtue of establishing Treaties, has own legal capacity and its own personality. Moreover, by a clear reading of some Treaty articles, it can be understood that the EU was created by founders with a limitation of sovereignty or a transfer of powers stemming from the states to EU. On the other hand, beside this limitation of sovereignty or transfer of powers that may be found its base in public international law, the EU makes a different claim for its sovereignty and competence by way of original doctrines and principles created ECJ, which are direct effect, supremacy, supranationality.With the deepening and diffusing of integration to all areas in which Member States act, the autonomy and validity of this new legal order have been gradually contravened by the Member States' courts, in especially Supreme and Constitutional Courts. The ECJ and Member States' courts have had different approaches to the EU competences stemming from limitation of sovereignty or transfer of sovereignty and their limits. The issue of conflict of competence and, more importantly, the issue of who will make a decision in a case of conflict created a crucial uncertainty which affected competence order between the EU and Member States and citizen's rights.The competence issues will increase qualifiedly as the EU integration will not end and will go more deeply. Moreover, it will be extremely difficult to use the theory of law as a problem solver because of political nature of deepening process of integration. The approach that tries to solve the competence issues by law engineering will has to re-produce new solutions in each time, as political players, which they are also political engineer, will change the factors of the issue.In this thesis, as possible as by holding time and factors constant, we try to make a detailed analysis of the issue of competence and to reach a sound and clear result.

Temsili demokrasiler için yapılan seçimler, iktidarların meşruluk kaynaklarıdır. Siyasal seçimler bu demokrasiler için önem arz etmektedir. Siyasal seçimlerin temel aktörü olan seçmenlerin davranışlarını anlamlandırmak da iktidara talip olan partilerin ve liderlerin ilgi alanına girmekte, tüm bu hususlar seçmen davranışlarını siyaset biliminin önemli inceleme konularından biri haline getirmektedir. Seçmen davranışlarına etki eden birçok faktör vardır. Yaş, cinsiyet, aile, çevre, gelir düzeyi ve eğitim bu faktörlerden ilk anda sayabildiklerimizdir. Fakat günümüzün seçmenlerinin güvenlik kaygısı ile güçlü devlet vatandaşı olma isteği, oy verme davranışlarını siyasi lider faktörü çerçevesinde şekillendirmelerine neden olmuştur. Üstelik güçlü lider isteği artık siyasal kültürler üzerinde neredeyse tüm ülkelerin seçmenlerinde genel olarak bir eğilim göstermektedir. Tezin yukarıda da özetlenen iddiası kapsamında; seçmen davranışlarına etki eden en önemli faktörün siyasi lider olduğu fakat bu etkinin sadece siyasal kültürle açıklanamayacağı, günümüzde yaşanan güvenlik kaygısının, seçmenlerin, siyasi lideri gözeterek oy verme davranışlarını şekillendirdikleri yapılan anket çalışmaları ile de kanıtlanmıştır. ; Elections for representative democracies are the legitimacy sources of power. Political elections are important for these kind of democracies. Understanding the behavior of the voters who are the main actors of the political elections, is also of interest to the parties and leaders who want to take power. There are many factors affecting voter behavior. Mainly age, gender, family, environment, income level and education are among these factors. However, today's electorate's security concern and strong state demand have led us to think that the leading factor in voting behavior is more effective. Moreover the demand for a strong leader shows a general tendency in the voters of almost all countries on political cultures. Within the scope of the claim of the thesis summarized above; It has also been proved by the surveys that the most important factor affecting the voter behavior is political leader but this effect cannot be explained only by political culture, the security concern of today, the voters shape the voting behavior by considering the political leader.

2015 yılında başlayarak Türkiye'deki uluslararası ziyaretçilerin sayısı hızla düşüş görüp, tüm Türk turizm sektörü krize sürüklenmiştir. 2016 yılında bir önceki yıl ile kıyasla yabancı turist sayısının gerilediği tespit edilmiştir. Bu da Türkiye hükümetinin stratejik turizm gelişiminden beri en büyük gerileme anlamına gelmekteydi. İşbu çalışma Türkiye'de 2015 ve 2016 yıllarında yaşanan turizm krizi ve bunun Türk turizm girişimlerini etkileyen sonuçları ele almaktadır. Krizin büyük çaplı olmasının sebepleri ve dahil olan aktörlerin, krizin etkilerine nasıl tepki verdikleri bu çalışmanın odak noktasıdır. Başlangıçta turizm alanında kriz yönetimi konusu teorik biçimde ele alınmaktadır. Burada tanımsal kavram belirlemenin yanı sıra işletimsel kriz yönetiminin münferit yönleri ve turizm kriz yönetimine müdahil aktörler izlenmektedir. Çalışmada, 2015/16 Türkiye turizm krizinden bahsetmeden evvel Türkiye'deki turizmin gelişimi hakkında kapsamlı bir mütalaa yapılacaktır. Burada özellikle krize yol açan olayların analizi yapılıp, mukayese edilerek geçmişteki turizm rakamlarının çökmeleri temel bazda ele alınacaktır. İşbu çalışmanın odak noktası olan 2015/16 turistik krizi için çalışma dahilinde farklı tetikleyici vukuatlar tanımlanacaktır. Bunların arasında öncelikle, Avrupa haberciliğinde demokrasiden yüz çevirip otoriter bir yönetim şekline yönlenme olarak algılanan Türkiye'deki (iç) siyasal gelişme gelmektedir, ki bu da Türkiye'nin tatil ülkesi imajını olumsuz etkilemektedir. Ayrıca 2015 yılından itibaren PKK yandaşı gruplar ve sözde İslam Devleti [DAEŞ, Ç.N.] tarafından düzenlenen terör saldırılarının, en son (Atatürk Havalimanı, Sultanahmet gibi) bir çok turistik yerlere yapılan saldırılarla medyatik dikkat çekerek, fark edilebilir derecede artması söz konusudur. Turizm gelişimini önemli derecede etkileyen olaylar arasında, bir Rus askeri uçağının Türkiye tarafından düşürülmesine karşı tepki olarak 2015 ve 2016 yıllarında Rusya'nın devreye koyduğu turizm boykotu ve 2016 yılında vuku bulan askeriyenin başarısız darbe teşebbüsü gelir. Akabinde krizi tetikleyen olayların niteliklerine binaen Türkiye turizminde 2015/16 krizinin neden önceki krizlerden daha yoğun olduğu incelenecektir. Olayların birbirine zamansal yakınlığı; uzun vadeli, tekrarlanan ve aniden ortaya çıkan olayların kombinasyonu ve Türkiye hakkındaki medyatik habercilikte potansiyel turistlerin tek taraflı ve çoğunlukla kutuplaştırıcı bilgilendirilmesi, krizin boyutundan sorumlu olarak belirlenen nedenleri teşkil etmektedir. Krizi tetikleyici açıların mütalaasından sonra, çalışmada turizm şirketlerinin krizin etkileri karşısındaki tavırlarına bakılacaktır. Bunun için yarı yapılandırılmış bilirkişi mülakatları esas alınmaktadır. Olaylardan yola çıkarak, mülakatı gerçekleştirilen aktörler, aktif kriz çözümünde özellikle -portföyü yeni hedef gruplarına uyarlama şeklinde- ürün ve dağıtım siyasetine, yani doğrudan satış yolların geliştirilmesine büyük önem atfetmektedirler. Sorgulanan aktörler küçük ila orta ölçekli şirketler olduğundan personel ve fiyat politikası alt seviyede önem taşımaktadır. Nihayet, sorgulananların iletişimi kriz ortamında ve tanınmış literatürdeki tavrın aksine yoğunlaşmadığı tespit edilebilmektedir. ; Beginnend im Jahr 2015 sank die Anzahl internationaler Besucher in der Türkei rapide und stürzte somit den gesamten türkischen Tourismussektor in eine Krise. 2016 wurde ein Rückgang ausländischer Touristenzahlen um 30% im Vergleich zum Vorjahr festgestellt. Dies bedeutete den größten Rückgang seit Beginn der strategischen Tourismusentwicklung durch die türkische Regierung. Die vorliegende Arbeit befasst sich mit der Tourismus-Krise in der Türkei in den Jahren 2015 und 2016 und deren Auswirkungen auf türkische Tourismusunternehmen. Die Gründe für das große Ausmaß der Krise und wie die beteiligten Akteure auf die daraus resultierenden Auswirkungen reagierten, stehen im Fokus der Arbeit. Zu Beginn erfolgt eine theoretische Beschäftigung mit dem Thema Krisenmanagement im Bereich Tourismus. Dabei werden neben definitorischen Begriffserklärungen die einzelnen Aspekte des betrieblichen Krisenmanagements sowie die im touristischen Krisenmanagement beteiligten Akteure betrachtet. Bevor sich die Arbeit mit der türkischen Tourismus-Krise von 2015/16 befasst, findet eine ausführliche Betrachtung der Entwicklung des Tourismus in der Türkei statt. Dabei wird besonders auf frühere Einbrüche der Tourismuszahlen eingegangen, auf deren Basis krisenauslösende Ereignisse analysiert und verglichen werden. Für die im Zentrum der vorliegenden Arbeit stehende touristische Krise 2015/16 werden innerhalb der Arbeit verschiedene auslösende Geschehnisse bestimmt. Zu diesen zählt die (innen-) politische Entwicklung in der Türkei, die insbesondere in der europäischen Berichterstattung als eine Abkehr von einer Demokratie und eine Bewegung hin zu einer autoritären Regierungsform angesehen wird, was einen negativen Einfluss auf das Image der Türkei als Urlaubsland hat. Dazu kommt eine ab 2015 erkennbare Häufung terroristischer Anschläge durch PKK-nahe Gruppierungen und dem sogenannten Islamischen Staat, die nicht zuletzt durch den Angriff auf zahlreiche touristische Ziele (Atatürk Flughafen, Sultanahmet) eine große mediale Aufmerksamkeit erfuhren. Weitere Ereignisse, die die Tourismusentwicklung maßgeblich beeinflussten, waren der Tourismusboykott durch Russland 2015 und 2016 als Reaktion auf den Abschuss eines russischen Militärjets durch die Türkei sowie der missglückte Putschversuch des türkischen Militärs 2016. Daraufhin wird auf Basis der Eigenschaften der krisenauslösenden Ereignisse untersucht, weshalb die Krise 2015/16 stärker ausfiel als die vorangegangenen Krisen im türkischen Tourismus. Bei den für das Ausmaß der Krise verantwortlich identifizierten Gründen handelt es sich um die zeitliche Nähe der einzelnen Ereignisse zueinander, die Kombination aus längerfristigen, wiederkehrenden und plötzlich auftretenden Ereignissen sowie die einseitige und häufig polarisierende Informationsversorgung potentieller Touristen durch die mediale Berichterstattung über die Türkei. Im Anschluss an die Betrachtung der krisenauslösenden Aspekte widmet sich die Arbeit dem Umgang touristischer Unternehmen mit den Auswirkungen der Krise. Als Basis dafür dienen semi-strukturierte Experteninterviews. Die Ergebnisse legen nahe, dass für die interviewten Akteure insbesondere die Produktpolitik – in Form von einer Anpassung des Portfolios an neue Zielgruppen – sowie die Distributionspolitik, d.h. die Entwicklung direkterer Vertriebswege, bei der aktiven Krisenbewältigung grundlegend waren. Da es sich bei den befragten Akteuren um kleine bis mittelständische Unternehmen handelt, sind Personal- und Preispolitik nur von untergeordneter Bedeutung. Zu guter Letzt lässt sich feststellen, dass sich die Kommunikation der befragten Akteure während der Krisensituation und entgegen des Tenors in der einschlägigen Literatur nicht intensivierte.

Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD) uluslararası siyasette tek süper güç olarak kaldığı Soğuk Savaş sonrası dönemde askeri müdahale imkânlarını nasıl kullanacağı, söz konusu dönemin başlangıcından itibaren akademik açıdan ilgi uyandıran bir araştırma konusu haline gelmiştir. Bu doğrultuda; Soğuk Savaş sonrası dönemde gerçekleşen Amerikan askeri müdahalelerinin karar alma süreçlerini incelemeyi amaçlayan bu çalışmada; 1991 Irak, 1995 Bosna ve 2001 Afganistan müdahaleleri karşılaştırmaya tabi tutulmaktadır. Söz konusu örnek olaylar, ABD'nin Soğuk Savaş sonrasında Başkanlık görevini yürüten ilk üç liderinin kararlarıyla yaklaşık on yıllık zaman diliminde üç farklı bölgeye yönelik gerçekleştirilen askeri müdahaleleri temsil etmektedir. Böylece, Amerikan dış politikasında karar alıcı konumunda bulunanların askeri müdahale kararlarını nasıl, hangi koşullarda ve hangi faktörlerin etkisi altında aldıkları ortaya çıkarılmış olacaktır. Kuramsal olarak Graham Allison'un dış politikada karar alma sürecine ilişkin ortaya koyduğu üç modele dayanan bu çalışma, ABD'nin üç askeri müdahalesinin yanı sıra söz konusu üç modeli de karşılaştırma olanağı sunmaktadır. Bu çerçevede, Soğuk Savaş sonrası Amerikan dış politikasında rasyonel aktör modelinin bürokratik siyaset ve örgütsel süreç modellerine kıyasla örnek askeri müdahale kararlarına dair açıklayıcı gücünün daha yüksek olduğu savunulmaktadır. ; Since the beginning of the post-Cold War era, it has become an academically interesting research topic that how the United States of America (USA), remaining the only superpower in international politics, would use its military intervention capability. Accordingly; the 1991 Iraq, 1995 Bosnia and 2001 Afghanistan interventions are compared in this study, which aims to examine the decision making processes of the American military interventions in the post-Cold War era. The case studies in question represent military interventions with the decisions of the first three Presidents of the post-Cold War United States in three different regions in about ten-year time frame. Thus, it will be revealed how, under what circumstances, and under what influence the military intervention decision-makers in American foreign policy make decisions. Theoretically based on Graham Allison's three models of foreign policy decision making, this study offers the opportunity to compare these three models besides the three military interventions. In this context, it is claimed that the rational actor model has higher explanatory power over exemplary military intervention decisions in post-Cold War American foreign policy compared to bureaucratic politics and organizational process models.

A careful investigation of the hospitality literature shows that the majority of management studies have generally focused on full-time hotel employees, but any research has not specifically focused on management of seasonal employees. Hence, there is a necessity for a new research model to retain seasonal employees in the industry by increasing of the supervisors" management understandings, qualities, and policies in managing their organizations effectively and efficiently. This multilevel study investigates the effects of perceived supervisor support on seasonal hotel employees" turnover intention by focusing on the mediator influence of work engagement and the moderator influence of authentic leadership. Data were collected from a sample of seasonal workers working at 5-star hotel facilities in Antalya. Having utilized time-lagged data from 305 seasonal employees who came from 57 work groups in twenty-five 5-star hotel organizations in Turkey, Hierarchical Regression Analysis, Hayes" Mediation Analysis, and Hierarchical Linear Modelling were conducted to investigate the hypothesized relationships. In line with the social exchange theory, the results demonstrate that supervisor support is a key to boosting seasonal employees" work engagement. Supervisor support perceived by seasonal employees and authentic leadership also reduced intention to leave the organization. In addition, based on the social identity theory, hierarchical linear modelling displayed that authentic leadership moderates the negative influences of perceived supervisor support on employee turnover intention. Due to high turnover rate, having engaged seasonal employees who prefer the same hotel organization for the next season is a key for keeping high service quality standards and organizational success eventually. This research presents how seasonal employees can be reengaged and retained through supervisor support as well as the moderating role of authentic leadership. This study makes a considerable contribution to the academic world as to a growing challenge that has crucial influences on both organizations and society at large. ; ÖZ: Günümüze kadar yapılan çalışmaların büyük çoğunluğu turizm ve otelcilik sektöründe kadrolu çalışanların yönetimi üzerine yoğunlaşmışlardır. Ancak sezonluk otel çalışanlarının nasıl yönetileceği, bu çalışanların sektörde nasıl tutulabileceği konusu maalesef mevcut alan yazında göz ardı edilmiştir. Bu nedenle, otel yöneticilerinin yönetim anlayışları, yeterlilikleri ve politikalarını geliştirerek sezonluk çalışanların işletmede tutulmasını ve devamlılığının nasıl sağlanabileceğini öneren yeni bir araştırma modeline ihtiyaç duyulmaktadır. Çalışmanın temel amacı, algılanan yönetici desteğinin sezonluk çalışanların işten ayrılma niyeti üzerine etkisini çalışanların işe bağlılığının aracı rolü ile otantik liderliğin düzenleyici (moderatör) rolü üzerine yoğunlaşarak araştırmaktır. Araştırma kapsamında veriler Antalya"da faaliyet gösteren 5 yıldızlı otellerde görevli 57 çalışma grubunu oluşturan 305 sezonluk çalışandan toplanmıştır. Çalışmanın modeli Hiyerarşik Regresyon Analizi, Hayes"in Aracı (Mediation) Analizi ve Hiyerarşik Lineer Model kullanılarak analiz edilmiştir. Sosyal değişim teorisi bağlamında, çalışma sonuçları göstermektedir ki, algılanan yönetici desteği sezonluk çalışanların işe bağlılığını arttıran temel faktördür. Ayrıca, algılanan yönetici desteği ve otantik liderlik sezonluk çalışanların işten ayrılma niyetini azaltmaktadır. Diğer taraftan, sosyal kimlik teorisi temelinde, hiyerarşik lineer modelleme analizi göstermektedir ki otantik liderlik, algılanan yönetici desteğinin çalışanların işten ayrılma niyeti üzerine etkisinde düzenleyici role sahiptir. Otelcilik endüstrisinde çalışanların işten ayrılma oranının oldukça yüksek olmasından dolayı, yüksek turizm sezonunda aynı otele çalışmaya gelen işine bağlı sezonluk çalışanlara sahip olmak otelin servis kalitesinin ve nihayetinde kurumsal başarısının artması için temel bir faktördür. Bu çalışma, algılanan yönetici desteği ve otantik liderliğin düzenleyici etkisi sayesinde sezonluk çalışanların işletmede tutulabileceğini göstermektedir. Çalışma bulguları akademik dünyaya her geçen yıl büyüyen ve otel işletmeleri üzerine önemli etkilere sahip olan sezonluk istihdam konusunda önemli katkılar sunmaktadır. ; Doctor of Philosophy in Tourism Management. Thesis (Ph.D.)--Eastern Mediterranean University, Faculty of Tourism, 2018. Co-Supervisor: Prof. Dr. Hasan Kılıç and Supervisor: Prof. Dr. Hüseyin Araslı.

ÖZET:Hayvancılık, Çad'ın gelişmekte olan bir ülke olarak önemli bir ekonomik bileşenidir. Petrol sektöründen sonra genel olarak ülkenin GSYİH'sini paylaşmaktadır. Önemine rağmen, bu sektör bir takım kısıtlamalarla karşı karşıya. Bu kısıtlamaları araştırmak için, bu çalışma hayvancılık politikasını etkileyen faktörler araştırıldı. Çad'daki hayvancılık sektöründeki iyileşmenin, Hükümet tarafından halihazırda ele alınan politika kısıtlamalarından etkilendiği varsayılmaktadır. Bu çalışmanın belirli bir araştırma amacı Çad'da hayvancılık politikasının uygulamadaki zayıf yönlerini ve güçlü yönlerini analiz etmektir; hayvancılık politikası uygulamasını incelemenin yanı sıra. Bu araştırmada kullanılan yöntem hem niteliksel hem de nicelikseldir ve birincil ve ikincil olmak üzere iki veri kaynağına dayanır. Hayvancılık politikasının uygulanmasına ilişkin temel veriler, hayvancılık politikasının uygulanmasını etkileyen parametreleri belirlemek için hayvancılık ve paydaşlık bakanlığında çalışan kamu görevlilerine yönelik anketler kullanılarak bir anket kullanılarak toplanmıştır.Anket sonuçları, hem nicel hem de nitel analiz yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma, nicel betimsel analizin sonucuna dayandı. İstatistikler, Sosyal Bilimler için İstatistik Paketi (SPSS) programı ile yürütülen analiz sonrası demografik özelliklerin ve çalışma faktörlerinin bir özetini ve açıklamasını verir. Açık uçlu soruların sonucu nitel analizde tartışılmış ve cevaplayıcılardan her birinin en önemli üçünü seçmelerini istemek için ek sorular eklenmiştir. nitel analiz. Analizlerin sonuçları, araştırmanın nitel kısmından gelen yanıtlar, ilgili çalışmaların sonuçları ve araştırma bulgularına genel bir bakış açısı sağlamak için Çad Hayvancılık Dairesi'nden gelen hayvancılık istatistik verileriyle daha da doğrulanmıştır. Ortalama ve frekans dağılımı gibi tanımlayıcı istatistikler de kullanılmıştır.Bu araştırmanın ana bulguları, hayvancılık geliştirme politikasının dört faktörden etkilendiğini göstermiştir: hayvancılık verimlilik sistemleri; ekonomik çevre; kamu yönetimi ve yönetişim; ve insan kaynakları geliştirme politikasının yönetimi. Çalışmanın sonuçları, hayvancılık üretim sistemindeki faktörler arasında, hayvancılık politikasına etkileri bakımından, geniş üreme sistemleri bulunduğunu; hayvan sağlığı sorunları; ve veteriner eczanesi. Ekonomik ortamda, faktörler mezbaha modernizasyonunun eksikliğidir; hayvan pazarı sistemlerinin modernizasyonunun eksikliği; hayvan ticareti pazarlama sistemlerinin eksikliği; ve önceliklendirme hayvancılık bütçesi eksikliği. Kamu yönetiminde ve yönetişimde tanımlanan faktörler, önceliklendirme yapan hayvancılık politikasının eksikliğidir; uygunsuz proje yönetimi; stratejik yönetim kapasitesi eksikliği; ve kapasite geliştirme yönetiminin eksikliği. İnsan kaynaklarının geliştirilmesi ve politikasının yönetiminde, etkileyici faktörler, esas sistem ilkelerinin uygulanmasının eksikliğidir; yöneticilerin değerlendirilmemesi; ve eğitim ve uzatma eksikliği.Öneriler, proje yönetimini geliştirmek için politika oluşturma ve uygulamada yer alan kurumlar arasındaki işbirliğini güçlendirmek amacıyla dört faktör etrafında sunulmuştur; Hayvancılık politikasını, ekonomik perspektifi içeren kapsamlı bir yaklaşım gerektiren karmaşık bir sorun olarak ele almak; Gelişen bir sistem olarak hayvancılık politikası vizyonunu modernize etmek. Bu tavsiyeler, hayvancılık politikasının daha fazla uygulanmasını ilgilendirmekte ve merkezi hükümetin ülke genelinde izlenmesi mümkün olan hayvancılık politikasındaki stratejisine atıfta bulunmaktadır. Ancak, bu önerilerin hepsi çok önemlidir, ancak bazıları kısa, orta ve uzun vadede yapılmalıdır.İÇİNDEKİLERSayfa numarası.TABLO LİSTESİXŞEKİL LİSTESİXIKISALTMA LİSTESİXII1. ÇALIŞMA ARKA PLANI11.1 Giriş 11.2 Araştırma Sorunu Beyanı 41.3 Çalışmanın Amacı 61.4 Araştırma Amaçı 71.5 Araştırma Soruları 71.6 Araştırma Hipotezi 81.7 Araştırma Tasarımı ve Metodolojisi 81.8 Çalışmanın Önemi 9 1.9 Tez Bölümlerinin Anahatları 92. LITERATÜR TARAMASI, POLİTİKA UYGULAMASI VE KAVRAMSAL ÇERÇEVE 112.1 Giriş 112.2 Politika Tanımları 122.3 POLİTİKA UYGULAMASI 142.3.1 Açıklayıcı Modeller 162.3.2 Açıklayıcı Modellerin Uygulanması 162.3.3 Reçeteli Modeller 172.3.3.1 Reçete Modellerinin Uygulanması 182.3.4 Rasyonel Yaklaşım 222.3.5 Politik yaklaşım 242.3.6 Uygulama teorisi: Sistem Modeli 252.3.7 AŞAĞIDAN YUKARIYA VE YUKARIDAN AŞAĞIYA YAKLAŞIMLAR 272.3.7.1 Yukarıdan Aşağıya Yaklaşım 282.3.7.2 Aşağıdan Yukarıya Yaklaşım 282.3.7.3 Aşağıdan Yukarıya ve Yukarıdan Aşağıya Yaklaşımların Sentezi 292.3.8 BAŞARILI VE BAŞARISIZ UYGULAMA NEDİR?342.4 KAVRAMSAL ÇERÇEVE: HAYVANCILIK UYGULAMASININ POLİTİKASI 362.4.1 POLİTİKA UYGULAMASINDAN ETKİLEYEN FAKTÖRLER 362.5 HAYVANCILIK POLİTİKASININ UYGULAMASINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER 422.5.1 Hayvancılık Verimlilik Sistemleri 422.5.1.1 Geniş Kapsamlı Islah Sistemi 422.5.1.2 Hayvan Sağlığı Sorunları 432.5.1.3 Veteriner Eczacılığı 432.5.2 Ekonomik Çevre 442.5.2.1 Hayvancılık Pazarlama Sistemleri 442.5.2.2 Hayvancılık Pazar Sistemleri 442.5.2.3 Olumlu Tedbir Eksikliği 452.5.3 Kamu Yönetimi ve Yönetişim 452.5.3.1 Politika Yönetimi 452.5.3.2 Kamu Yönetimi 472.5.4 İnsan Kaynakları Geliştirme Yönetimi 482.5.4.1 Eğitim ve yazışmalı492.5.4.2 Araştırma Hizmetleri 492.5.5 Hayvancılık Gelişme Planlarının Uygulanması 502.5.6 Stratejik Planlama için Devlet Koordinasyonu 522.5.7 Uygulayıcıların Politikaya Yönelik Tutumları 542.5.8 Hayvancılık Planlama ve Bilgi Hizmetleri Livestock 562.5.8.1 Hayvancılık Teknolojisinin Sağlanması 572.6 KAVRAMSAL ÇERÇEVE 572.6.1 KAVRAMSAL ÇERÇEVE ELEMANLARI 582.6.1.1 Politika İçeriği 582.6.1.2 Uygulama İçeriği 592.6.1.3 Uygulayıcıların Politikaya Taahhüdü 602.6.1.4 Politika Uygulama Kapasitesi 612.6.1.5 Uygulama İçin Müşterilere ve Koalisyonlara Destek 622.6.2 Kavramsal Çerçeve 652.7 ÖZET VE SONUÇ 663. ÇAD'IN SOSYO EKONOMİK ORTAMINA GENEL BAKIŞ VE LIVESTOCK POLİTİKA SİSTEMİ 683.1 Giriş 683.2 Ülke Profili 683.2.1 Kolonizasyon ve Bağımsız 693.2.2 Yönetim Seviyesi 703.2.3 Devlet ve Ssiyasi Durum 713.2.4 Doğal Kısıtlamalar 713.3.1 Sosyo-demografik ve Ekonomik Özellikle 723.3.2 Sosyoekonomik Kısıtlamalara Genel Bakış 733.3.3 Siyasi Kısıtlamalar 773.3.4 Çad'da Hayvancılık Sektörü Arka Planı 793.5 PASTORAL KALKINMA BAKANLIĞI ORGANİZASYONU ÇAD VE HAYVAN ÜRETİMİ 813.5.1 Hayvancılıkta Kurumsal Politika Çerçevesi 823.5.2. Hayvancılık Kurumsal Bağlantıları ve Ortaklığı 833.5.3 Hayvancılık Kuruluş Kuruluşları 833.5.4 Özel Sektör Kuruluşları 843.5.5 Sivil Toplum Kuruluşları 853.6 ENDÜSTRİYELLEŞME VE ÜRÜNÜN SINIRLARI İŞLEME 853.6.1 Mezbahaneler ve Kesim Alanları 863.6.2 İşlenmiş Ürün Faaliyetleri 863.6.3 Süt İşleme Üniteleri 883.6.4 Dönüşüm Birimleri 883.6.5 İşlenmiş Ürün Çeşitleri 883.7 ÖZET VE SONUÇ 894. METODOLOJİ METHODOLOGY 904.1 Giriş 904.2 Çalışmanın amacı 904.3 ARAŞTIRMA TASARIMI VE ANALİTİK MODELİ 914.3.1 Araştırma Tasarımı ve Metodoloji 914.4 Nüfus 944.5 Örnek 944.6 Anket Aracı 954.7 Veri Toplama 964.7.1 Pilot Testi 964.7.2 Gerçek Anket/Veri Toplama 974.8 Analiz 974.9 ÖZET VE SONUÇ 985. ÇALIŞMA VERİLERİNİN TOPLANMASI ANALİZİ 995.1 Giriş 995.2 Numunenin Demografik Profili 995.3 Çalışma Faktörleri 1005.3.1 Hayvancılık Verimlilik Sistemi Faktörleri 1015.3.2 Ekonomik Çevre Faktörleri 1025.3.3 Kamu Yönetimi ve Yönetişim 1035.3.4 İnsan Kaynakları Geliştirme ve Politika Yönetimi 1045.3.5 En Önemli Güçlü Noktalar ve Zayıf Noktalar 1065.3.5.1 Hayvancılık Gelişme Planlarının Uygulanmasının Güçlü ve Zayıf Noktaları 1065.3.5.2 Hayvancılık Stratejik Planlaması için Devlet Koordinasyonunda Güçlü Noktalar ve Zayıf Noktalar 1075.3.5.3 Uygulayıcıların Hayvancılık Politikasına Karşı Tutumlarında Güçlü Noktalar ve Zayıf Noktalar 1085.4 ÖZET VE SONUÇ 1096. BULGULARIN TARTIŞMASI, ÇALIŞMA ÖZETİ, SONUÇ VE ÖNERİLER 1106.1 Giriş 1106.2 Bulguların Özeti 1106.2.1 Hayvancılık Verimlilik Sistemi Faktörü 1106.2.2 Ekonomik Çevre Faktörü 1116.2.3 Kamu Yönetimi ve Yönetişim Faktörü 1116.2.4 İnsan Kaynakları Geliştirme ve Politika Faktörü Yönetimi 1116.2.5 En Önemli Güçlü Noktalar ve Zayıf Noktalar 1126.3 Bulguların Tartışılması 1146.3.1 Hayvancılık verimlilik sistemi faktörleri ile ilişkileri ve geliştirilmiş uygulama hizmetlerinin üç bileşeni 1146.3.2 Ekonomik çevre faktörleri ile geliştirilmiş uygulama hizmetlerinin üç bileşeni arasındaki ilişki 1156.3.3 Kamu yönetimi ve yönetişim ve gelişmiş uygulama hizmetlerinin üç bileşeni arasındaki ilişki 1186.3.4 İnsan kaynakları geliştirme politikasının yönetimi ile iyileştirilmiş uygulama hizmetlerinin üç bileşeni arasındaki ilişki 1206.3.5 Araştırma Sorusuna Cevap 1226.4 Öğütleme1436.5 Sonuç 161 Kaynakça 162 Ekler 173 Anket 190 --- ABSTRACT:Livestock is an important economic component of Chad as a developing country. It shares in overall country's GDP after the oil sector. In spite of its importance, this sector is facing a number of constraints. In order to explore those constraints, this study was investigated the factors that impact the livestock policy. It is hypothesized that the improvement of the livestock sector in Chad is affected by the policy constraints, already being addressed by the Government. A specified research objective of this study is to analyse the weaknesses and the strengths of livestock policy implementation in Chad; as well as to examine livestock policy implementation. The method used in this research both qualitative and quantitative and is based on two sources of data, primary and secondary. The primary data on the implementation of livestock policy were collected by using a survey through the questionnaires addressed to the public officers working at the Ministry of livestock and stakeholders to identify the parameters influencing the implementation of livestock policy. The survey results were analysed by using both quantitative and qualitative methods of analyses. The study relied on the result of the quantitative descriptive analysis. The statistics give a summary and description of the demographic aspects and the study factors after analysis run with the Statistical Package for Social Sciences (SPSS) programme. The result of open-ended questions was discussed in qualitative analysis and additional questions were added to ask the respondents to select the most significant top three in each part of the three statement-questions each has five strong points and five weak points also were discussed in qualitative analysis. The results of the analyses were further substantiated by the responses from the qualitative part of the survey, by the results of related studies, and by livestock statistical data from the Department of the livestock of Chad to provide a general perspective on the research findings. Descriptive statistics such as mean and frequency distribution were also utilized.The main findings of this research showed that livestock development policy is influenced by four factors: livestock productivity systems; economic environment; public administration and Governance; and management of human resources development policy. The results of the study revealed that among the livestock production system factors in terms of their impact on livestock policy, there are extensive breeding systems; animal health issues; and veterinary pharmacy. In the economic environment, factors are lack of modernization of slaughterhouse; lack of modernization of livestock market systems; lack of livestock trade marketing systems; and lack of livestock budget prioritizing. In public administration and governance identified factors are lack of livestock policy prioritizing; inappropriate project management; lack of strategic management capacity; and lack of administration of the capacity building. And in management of human resources development and policy, the influencing factors are lack of application of the merit system principles; lack of evaluation of administrators; and lack of training and extension. The recommendations are presented around four factors, to improve project management strengthen the collaboration among the agencies involved in policy making and implementation; to address livestock policy as a complex problem which needs a comprehensive approach embracing economic perspective; to modernize vision of livestock policy as an evolving system. These recommendations concern the further implementation of livestock policy and refer to the strategy of the central government in livestock policy that could be pursued across the country. However, all of these recommendations are so important but some of them to be done in short, medium and long term.TABLE OF CONTENTSPage No.LIST OF TABLESXLIST OF FIGURESXILIST OF ABBREVIATIONXII1.STUDY BACKGROUND11.1 Introduction11.2 Statement of Research Problem41.3 Purpose of the Study61.4 Research Objective71.5 Research Questions71.6 Research Hypothesis81.7 Research Design and Methodology81.8 Significance of the Study 9 1.9 Outline of Thesis Chapters 92. LITERATURE REVIEW, POLICY IMPLEMENTATION AND CONCEPTUAL FRAMEWORK 112.1 Introduction112.2 Policy Definitions122.3 POLICY IMPLEMENTATION142.3.1 Descriptive Models162.3.2 Implication of Descriptive Models162.3.3 Prescriptive Models172.3.3.1 Implication of Prescriptive Models 182.3.4 Rational Approach222.3.5 Political approach242.3.6 Implementation theory: System Model252.3.7 TOP-DOWN AND BOTTOM-UP APPROACHES272.3.7.1 Top Down Approach282.3.7.2 Bottom Up Approach282.3.7.3 Synthesis of Bottom-up and Top-down Approaches292.3.8 WHAT IS SUCCESSFUL AND FAILED IMPLEMENTATION?342.4 CONCEPTUAL FRAMEWORK: POLICY IMPLEMENTATION OF LIVESTOCK POLICY362.4.1 FACTORS THAT AFFECT POLICY IMPLEMENTATION362.5 FACTORS THAT AFFECT THE IMPLEMENTATION OF LIVESTOCK POLICY422.5.1 Livestock Productivity Systems422.5.1.1 Extensive Breedıng System422.5.1.2 Animal Health Issues432.5.1.3 Veterinary Pharmacy432.5.2 Economic Environment442.5.2.1 Livestock Marketing Systems442.5.2.2 Livestock Market Systems 442.5.2.3 Lack of Positive Measures452.5.3 Public Administration and Governance452.5.3.1 Policy Administration452.5.3.2 Public Governance472.5.4 Management of Human Resources Development482.5.4.1 Training and Extension492.5.4.2 Research Services492.5.5 Implementation of Livestock Development Plans502.5.6 Government Coordination for Strategic Planning522.5.7 Attitudes of Implementers Towards the Policy542.5.8 Livestock Planning and Information Services562.5.8.1 Provision of Livestock Technology572.6 CONCEPTUAL FRAMEWORK572.6.1 ELEMENTS OF CONCEPTUAL FRAMEWORK582.6.1.1 Policy Content582.6.1.2 Context of Implementation592.6.1.3 Commitment of Implementers to the Policy602.6.1.4 Capacity to Implement Policy612.6.1.5 Support of Clients and Coalitions for Implementation622.6.2 Conceptual Framework652.7 SUMMARY AND CONCLUSION663. OVERVIEW OF SOCIOECONOMIC ENVIRONMENT OF CHAD AND LIVESTOCK POLICY SYSTEM 683.1 Introduction683.2 Country Profile683.2.1 Colonization and Independent693.2.2 Administration level703.2.3 Government and political situation713.2.4 Natural Constraints713.3.1 Socio-demographic and Economic Characteristics723.3.2 Overview of Socioeconomic Constraints 733.3.3 Political Constraints773.3.4 Livestock Sector Background in Chad793.5 ORGANISATION OF MINISTRY OF PASTORAL DEVELOPMENT AND ANIMAL PRODUCTION OF CHAD 813.5.1 Institutional Policy Framework of Livestock823.5.2. Livestock Institutional Linkages and Partnership833.5.3 Livestock Associative Institutions833.5.4 Private Sector Institutions843.5.5 Non-Governmental Organisations853.6 CONSTRAINTS OF INDUSTRIALISATION AND PRODUCT PROCESSING853.6.1 Slaughterhouses and Slaughter Areas863.6.2 Processed Product Activities863.6.3 Milk Processing Units883.6.4 Transformation Units883.6.5 Processed Product Varieties883.7 SUMMARY AND CONCLUSION894. METHODOLOGY 904.1 Introduction904.2 Purpose of the study904.3 RESEARCH DESIGN AND ANALYTICAL MODEL914.3.1 Research Design and Methodology914.4 Population944.5 Sample944.6 Survey Instrument954.7 Data Collection964.7.1 Pilot Test964.7.2 Actual Survey/Data Collection974.8 Analysis974.9 SUMMARY AND CONCLUSION985. ANALYSIS OF THE DATA COLLECTION OF THE STUDY 995.1 Introduction995.2 The Demographic Profile of Sample995.3 Study Factors1005.3.1 Livestock Productivity System Factors1015.3.2 Economic Environment Factors1025.3.3 Public Administration and Governance1035.3.4 Management of Human Resources Development and Policy1045.3.5 The Most Significant Strong Points and Weak Points1065.3.5.1 Strong and weak points of Implementation of Livestock Development Plans1065.3.5.2 Strong Points and Weak point in Government Coordination for Livestock Strategic Planning1075.3.5.3 Strong Points and Weak point in Attitudes of implementers toward the Livestock policy1085.4 SUMMARY AND CONCLUSION1096. DISCUSSION OF THE FINDINGS, SUMMARY OF THE STUDY, CONCLUSIONS AND RECOMMENDATIONS 1106.1 Introduction1106.2 Summary of Findings1106.2.1 Livestock Productivity System Factor1106.2.2 Economic Environment Factor1116.2.3 Public Administration and Governance Factor1116.2.4 Management of Human Resources Development and Policy Factor1116.2.5 The Most Significant Strong Points and Weak Points1126.3 Discussion of Findings1146.3.1 Relationship between livestock productivity system factors and the three components of improved implementation services1146.3.2 Relationship between economic environment factors and the three components of improved implementation services1156.3.3 Relationship between public administration and governance and the three components of improved implementation services1186.3.4 Relationship between management of human resources development policy and the three components of improved implementation services1206.3.5 Answer to Research Question1226.4 Recommendation 1436.5 Conclusion 161 Bibliography162 Appendices173 Questionnaires190

Problem Durumu: Bugün, teknolojik ve bilimsel gelişmelerin yoğun etkisiyle ekonomiden siyasete, spordan doğal felaketlere kadar birçok alanda ve sorunda dünya dinamiklerinin sürekli olarak değiştiği bir çağ yaşanmaktadır. Bu çağın sihirli sözcüğü ise küreselleşmedir. "Küreselleşme" ya da "Globalleşme", tüm dünyanın birbirine bağlanmasının yakından hissedilmesi üzerine gereksinim duyulmuş bir sözcüktür. Alanyazın incelendiğinde küreselleşmeye ilişkin birbiriyle benzeşen ve farklılaşan yönleriyle kimi tanımlamalara ya da yaklaşımlara rastlandığı görülmektedir. Küreselleşmenin belirtilen boyutlarının sonucu olarak dünya adeta "Global Köy" haline gelmiştir. Küresel eğitimin en temel amacı da bu "Global Köy" toplumunun üyeleri olarak yetişecek bireylerin gerekli ve yeterli bilgi, beceri ve tutumlarla donatılmış bir biçimde yetişmelerini sağlamaktır. Küresel eğitime göre, öğrencinin, gelişen ve değişen dünyanın getirdikleriyle başa çıkabilecek bilgi, beceri ve tutumlarla donatılmış; yaşadığı toplumun, devletin ve dünyanın vatandaşı olmanın getirdiği sorumluluk ve bilince sahip olması gerekmektedir. Bu sorumluluk ve bilinç ile tüm insanların dünyaya uyum sağlaması beklenmektedir. Sosyal bilgilerin temel amacı ise, birbirine karşılıklı olarak bağımlı bir dünyada, kültürel olarak çeşitlilik gösteren ve demokratik bir toplumun bireyleri olarak, genç insanları, kamusal yaşama katılım için gerekli bilgi ve karar alma mekanizmalarıyla donatmak biçiminde tanımlanmaktadır. Buna paralel olarak sosyal bilgiler eğitimcisi bilim insanlarının yapmış oldukları tanımlamalar doğrultusunda sosyal bilgiler eğitimi anlayışının küresel eğitimin kültürel çeşitlilik, küresel bağımlılık, demokratik toplum için yeterlilik sahibi ve karar alabilen bireyler yetiştirilmesi gibi temel ortak noktaları bulunduğu görülmektedir. Küresel eğitime ilişkin ilk çalışmalar ve ilk uygulamalar, ABD ve İngiltere'de başlamış olmakla birlikte, günümüzde hem birçok ülkede akademisyenlerce çalışılan bir alan olmuş hem de birçok ülkenin eğitim politikalarını, kurumlarını ve programlarını doğrudan ya da dolaylı olarak etkilemiştir. Ülkemizde de, son dönemde küreselleşmenin eğitime etkisine yönelik çalışmalar olmakla birlikte, küresel eğitimin tarihsel ve kuramsal çerçevesi temel alınarak yapılan çalışmalara nadiren rastlanmaktadır. İlgili alan yazın incelendiğinde ülkemizde Sosyal Bilgiler dersinin bireyleri içinde bulunduğu toplumsal ve kültürel yaşama hazırlama gibi bir görev üstlendiği görülmektedir. Bu nedenle, sınıf öğretmenlerinin gözüyle Sosyal Bilgiler dersinin küresel eğitim ile olan ilişkisine ve Sosyal Bilgiler dersinin küresel eğitimin amaçlarına hizmet edebilme bakımından ortaya konması bir gereklilik olarak görülmüştür. Böylece, yurtdışında alan uzmanları tarafından son elli yılda ortaya konan küresel eğitimin ülkemizdeki Sosyal Bilgiler derslerinde ne kadar yer aldığı ve nasıl yer alması gerektiği ortaya konmaya çalışılmıştır. Ayrıca, yurtdışında uygulamalı araştırmaların daha fazla olduğu ve uygulamalı araştırmaların alanyazındaki küresel eğitim tanımlamalarına uygun bir çerçevede yürütüldüğü görülmüştür. Yurt içinde yapılan çalışmalar daha çok küreselleşme ya da küreselleşmenin eğitime yansımaları biçiminde olduğu; doğrudan küresel eğitim ile ilgili olmadığı da görülmüştür. Araştırmanın Amacı: Bu araştırmanın amacı 4. ve 5. sınıfı okutmakta olan sınıf öğretmenlerinin Sosyal Bilgiler dersi bağlamında küresel eğitime ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda şu sorulara yanıt aranmıştır: 4. ve 5. sınıfı okutan sınıf öğretmenleri; ? Küreselleşme, kültür ve küresel eğitim kavramlarına ilişkin ne düşünmektedirler? ? Sosyal Bilgiler dersinde öğrencilere çoklu bakış açısının kazandırılması konusunda ne düşünmektedirler? ? Sosyal Bilgiler dersinde kültürel konuları nasıl işlediklerine ilişkin görüşleri nelerdir? ? Sosyal Bilgiler dersinde küresel olaylar, sorunlar ve gelişmeleri nasıl işlediklerine ilişkin görüşleri nelerdir? ? Sosyal Bilgiler dersinde küresel bağlantılar ve küresel bağımlılığa ilişkin konuları nasıl işlediklerine ilişkin görüşleri nelerdir? ? Sosyal Bilgiler dersi öğretim programında küresel eğitimin nasıl yer alması gerektiği konusundaki görüşleri nelerdir? ? Sosyal Bilgiler derslerinde öğrenci çalışmalarında küresel eğitim öğeleri nasıl yer almaktadır? Araştırmanın Yöntemi: Bu araştırmada, küresel eğitime ilişkin sınıf öğretmenlerinin geçmiş deneyimleri, şu anki uygulamaları ve küresel eğitimin sınıf öğretmenleri için ne anlama geldiği araştırma konusu derinlemesine irdelenmek istendiğinden olgubilim deseni uygun görülmüştür. Araştırmada katılımcılar ölçüt örneklem yoluyla seçilmiştir. Katılımcıların seçiminde belirlenen ölçütler "(1) 2011-2012 eğitim öğretim yılında 4. ve 5. sınıfı okutmak ve (2) 2004 ilköğretim Sosyal Bilgiler Öğretim Programı ile 1998 programının her ikisini de okutmuş olmak" olarak belirlenmiştir. Bu kapsamda altı farklı okuldan on iki sınıf öğretmeniyle görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Ayrıca, öğrencilerin Sosyal Bilgiler derslerinde gerçekleştirdikleriödev çalışmalarından ulaşılabilen 105 ödev de elde edilen doküman verileri bağlamında değerlendirilmiştir. Bu araştırmada, görüşmeler sınıf öğretmenlerinin küresel eğitime ve Sosyal Bilgiler dersinde küresel eğitime yönelik geçmiş yaşantılarının ve deneyimlerinin derinlemesine incelenebilmesi için "Üç Görüşme Modeli" üzerine temellendirilmiştir. Veri toplama araçlarının geliştirilmesi sürecinde ilk olarak araştırmacı tarafından görüşme soruları geliştirilmiştir. Geliştirilen görüşme soruları, iki alan uzmanı, bir dil uzmanı ve bir yöntem bilimi uzmanının görüşlerine sunulmuştur. Uzmanlardan gelen dönütler doğrultusunda, sorularyeniden düzenlenmiştir. Ardından, görüşme sorularının pilot uygulaması iki sınıf öğretmeni ile gerçekleştirilmiştir. Öğretmenlerle yapılan pilot görüşmeler sonucunda soruların işleyip işlemediği belirlenmiş, yeniden gerekli düzenlemeler yapılmış ve görüşme formuna son şekli verilmiştir. Bunun yanı sıra, görüşme yapılan öğretmenlerin kendi sınıflarındaki öğrencilerin Sosyal Bilgiler derslerinde yapmış oldukları dokümanlar da incelenmiştir. Dokümanların incelenmesi sürecinde herhangi bir ölçüt belirlenmemiş; ulaşılabilen dokümanların tümü incelenmiştir. Öğrenci ürünleri incelenerek, hem inandırıcılığın artırılması hem de öğretmen görüşlerinin sınıf içerisindeki yansımalarına ulaşmak amaçlanmıştır. Görüşmeler ve dokümanlar yoluyla elde edilen verilerin analiz edilmesinde içerik analizi yaklaşımı benimsenmiştir. Araştırmanın Bulguları: Araştırma verilerinin analizi sonucunda dört ana temaya ulaşılmıştır. Sınıf öğretmenlerinin görüşleri bağlamında "Küreselleşme, kültür, küresel eğitim kavramlarına ilişkin bulgular; Sosyal Bilgiler dersinde küresel eğitime ilişkin bulgular; Sosyal Bilgiler dersinde küresel eğitimin daha etkili sunulabilmesi için öneriler" olmak üzere üç temel bulguya ulaşılmıştır. Bununla birlikte incelenen öğrenci dokümanlarından elde edilen bulgular ise kendi içerisinde "Çoklu bakış açısı, kültür, küresel sorunlar, küresel bağlantılar, değerler, teknolojik gelişmeler" gibi birtakım kategorilerden oluşmaktadır. Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Araştırma sonuçlarına dayalı olarak Sosyal Bilgiler dersinin küresel eğitim alanyazınında belirlenen çerçevesi bakımından oldukça önemli bir ders olduğu ancak gerek öğretmen görüşlerinden gerek öğrencilerin Sosyal Bilgiler dersi kapsamında yapmış oldukları ödevlerden anlaşıldığı üzere dersin küresel eğitim bakımından yüzeysel kaldığı anlaşılmıştır. Bu noktada Sosyal Bilgiler dersinin daha etkili bir biçimde gerçekleştirilmesi için küresel eğitimin kuramsal çerçevesi ve uygulamada yapılması gereken eksikliklerin giderilmesi gerektiği önerilebilir. ; Problem Statement: In recent years in Turkey, studies have been conducted that focus on the effects that globalisation has on education, but there have not been any papers based on the historical and conceptual framework of global education. Examining the literature, it can be argued that social studies courses have played a role in preparing individuals for the social and cultural lives in which they live. For this reason, it seems to be necessary to reveal the relationship between social studies courses and global education, as well as the extent to which the courses serve the aims of global education from the perspectives of primary school teachers. This study aims to reveal primary teachers' views on training individuals who can adapt to today's world based on the basic framework of global education in the context of social studies courses, and will also present solutions for preparing students for an increasingly global world. Purpose of the Study: This study aims to investigate primary school teachers' views about global education in social studies courses. Method: Semi-structured interviews and documentary analyses were implemented in this phenomenological paper. Interviews were conducted with 12 primary school teachers at six different primary schools in Eskisehir. Documentary analyses were based on the students' assignments from the interviewed teachers' classes. In this process, 105 assignments were analysed. Content analysis was used to analyse both interviews and assignments. Findings: According to the analysis process, four main themes emerged: (1) definitions about globalisation, culture and global education; (2) global education in social studies courses; (3) suggestions about infusing global education in social studies courses; and (4) students' assignments in social studies courses. Conclusion and Recommendations: According to the findings, it is found that there are misconceptions about global education and globalisation in teachers' identifications. In the paper, it was found that the teachers' definitions of globalisation and culture were mostly positive. Respect to differences toward multiple perspectives was mentioned in the social studies courses; however, this was not reflected in the students' work. It was found that activities that can be regarded in the context of global issues and global connections were insufficient and superficial.

Türkiyede demokrasi algısı özgür oy verme ve referandumlar üzerine yoğunlaşmıştır. Egemenliğin kullanım biçimlerinden biri olan doğrudan demokrasi geleneğinde halk istediği düşünceye özgürce oy verme hakkına sahiptir. Demokratikleşme eğilimde olan ülkeler gibi Türkiye'de demokrasi, siyasi tarihimiz için önemli bir konumda olmuştur. Demokrasinin gereği olarak yapılan seçimler ve referandumlar bu sürecin Türkiye'de nasıl yol aldığının göstergesi haline gelmiştir. İşte bu çalışmada demokrasinin önemli bir gereği olan siyasete, halkın doğrudan katılımını sağlayan referandumlar incelenmiştir. Halka doğrudan yetki veren bu kurum, demokrasi çatısı altında çoğu zaman onay kurumu olarak görülmüştür. Bu görüş doğrultusunda referandumun hukuki sınırları çizilmiş ve halk da bu sınırlar doğrultusunda karar vermişlerdir. Bu tezin amacı referandumların demokratik değerini ve Türkiye'nin demokratikleşme sürecinde bu kuruma verdiği anlam çerçevesinde yapılan oylamalardan çıkan sonuçların sosyolojik zeminde ne anlam ifade ettiğini ortaya koymaktır. 1961, 1982 yıllarında yapılan referandumların plebisite dönüştüğü ortaya çıkmıştır. 1987, 1988, 2007 ve 2010 referandumları ise kurucu referandumlar halinde, anayasal düzenlemeler için yapılmıştır. Her ne kadar demokratik kültürde yer almasına karşın Türk siyasi hayatında aktif olması düşünülen halk, pasif kalmış, zorunlu olarak onay merciinde kalmıştır. Türkiye'de referandum karşılaştığı sorunlara rağmen demokratik kültür içerisinde uygulanmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışma 3 ana bölümden oluşmuştur. İlk bölümde demokrasi tanımı ve çeşitleri üzerine teorik bir çerçeve çizilmiştir. İkinci bölümde ise demokrasinin gereği olarak referandum kavramı üzerine bilgi verilmiştir. Üçüncü bölümde ise Türkiye'de referandum uygulamaları üzerinde durulmuştur. Çalışmada genellikle literatür taraması yapılarak teorik bir analiz ortaya koyulmuş ve sayısal verilerle bu analizler desteklenmiştir. Anahtar kelimeler: Demokrasi, Referandum (halkoylaması), Darbeler ; The perception of democracy in Turkey has focused on voting freely and referendums. In the tradition of direct democracy, which is one way of using sovereignty, the society has the right to vote any view that they favor. Just as in the countries that tend to democratize, in Turkey, democracy has always had a crucial role in our political history. Elections and referendums, which are conducted as a prerequisite of democracy, have been indicators to illustrate the procedure in Turkey. Therefore in this study, referendums which lead a society to participate in an important requirement of democracy ?the politics? have been examined. This foundation, which gives the society authorization directly, has been regarded as consent establishment under the roof of democracy. In this respect, the boundaries of referendum are determined in the law, and so the society makes its choices. The aim of this study comes up with some ideas showing democratic value of referendums and what the results of voting right after referendums mean sociologically in the democratization process of Turkey. With this purpose, the problems that democracy has come across during the political history have been examined. Referendums, which include both positive and negative characteristics, function as approval mechanism at the end of constitution construction on the application of Turkey. Here, this function is emphasized in terms of democracy and it is also discussed that in Turkey more importance should be given to referendums and their place in the application at the end of the process. The study consisted of three main parts. In the first one, the definition and types of democracy has been given theoretically. In the second part, conception of referendum has been dealt with as a necessity of democracy. On the third part, the referendum applications in Turkey have been discussed. Generally, in this study, the literature is reviewed and a theoretic analysis has been put forward together with the supports of quantitative data. Key Words: Democracy, Referendum, Insurrection

ÖZETBAĞLANTISIZ WEB UYGULAMALARININ FELAKETLERE MÜDAHALEDE BİLGİ YÖNETİMİNDE KULLANILMASIDeprem, sel , su taşkınları, kargaşa ve savaş gibi felaket durumlarında insani yardımda bulunan ekiplerin koordinasyonu için sağlıklı bir şekilde bilgi paylaşımına ihtiyaç duyulmaktadır. Yaptığımız bu çalışmada insani yardım ekiplerinin sağlıklı bir şekilde bilgi paylaşabilecekleri her Bilgi Yönetim Sisteminde olması gereken düşük kalitedeki ağ bağlantısı üzerinden veri aktarımı özelliğini sağlayacak bir yapı oluşturmayı amaçladık. Önerilen sistem internet teknolojilerine bağlantısız (offline) çalışma yeteneği kazandırarak güvenilir bir bilgi paylaşım ortamı sağlamayı amaçlamaktadır. Genel olarak kullanıcı tabanlı uygulamalarla kıyasladığında, internet uygulamaları pek çok farklı aktörden ve platformdan bilgi toplama konusunda avantajlara sahip olmaktadır, fakat güvenilir bir ağ bağlantısının olmadığı durumlarda internet uygulamaları bilgi aktarımı ödevlerini yerine getirememektedir. Alt yapının ciddi bir şekilde etkilendiği felaket ortamlarıda bu şekilde sağlıklı bir ağ bağlatısının sağlanamadığı ortamlardır. Yapılan çalışmayla internet teknolojilerine bağlantısız çalışabilme özelliği kazandırılarak Türk Kızılay'ı, AKUT, NATO, Ordu ve benzeri yardım kuruluşlarının kullandığı sistemlere "güvenilir bir veri paylaşım" özelliği kazandıracak bir yapı oluşturulmaya çalışıldı. XML paket sıkıştırma, öncelikli paket transferi ve web servis tekniklerini kullanarak oluşturulan çözüm, yapılan testlerde ye kadar paket kaybının yaşandığı 28.8 ve 56 kbps hızlarına sahip düşük kaliteli bağlantılarda beklenilen sonuçlar elde edilmiştir. Böylelikle tüm verilerin bu bağlantı üzerinden aktarımı sağlanmıştır.ABSTRACT KNOWLEDGE MANAGEMENT ESTABLISHMENT FOR SUPPORTING DISASTER RESPONSE WITH OFFLINE WEB APPLICATIONDuring the response to disaster situations such as earthquake, flood, military conflicts and riots it is necessary to collect information as soon as possible in order to coordinate response. This study aimed to provide a reliable framework for any Disaster Knowledge Management System that operates on disaster conditions and requires provision of reliable data transfer functionality over low quality networks. By using web technologies and a web tool with offline capacities the framework would assist the response teams for their data collection and sharing needs. Web tools could provide many advantages to collect this from many different actors, compared to client installed solutions. However in disaster environments web tools can not be used because they are depended on availability of the network connectivity and one of the many facilities that are usually lacking in the field in emergencies, particularly in the disaster areas where infrastructure has been affected, is network connectivity. In general reliable and persistent Internet connection can not be present in these environments. By introducing offline capabilities to the web technologies, this framework would provide a working solution that can operate on low quality networks. Project will also provide a prototype application which implements the framework that simulates the disaster response and aid system used by organizations such as Turkish Red Crescent, AKUT, NATO, Military and others. The solution offered in this project uses XML compression and packet prioritization and based on open source web technologies. The experiments done in the test environment provide promising results on the low quality networks where the bandwidth is 28.8 kbps and 50% packet loss occurred, the framework successfully transfer all the information where direct data transfer failed.

Turgut Özal, hem Başbakanlığı hem de Cumhurbaşkanlığı görevi süresince iç siyaset ve dış politikasında koyduğu hedefler ve bu hedefleri yerine getirmede Türkiye'nin bu dönemine damgasını vurmuştur. Özal, icraatları ile günümüzde de hala etkisi devam etmektedir. Görevde olduğu dönemde olduğu gibi günümüzde de izlediği politikalar sonucunda ısrarla referans olarak gösterilmiş ve takdir edilen ya da eleştirilere maruz kalan nadir devlet adamlarından biridir. Devlet adamı olduğu yılları Türkiye için olduğu kadar uluslararası düzen açısından da kökten değişen ve oldukça hareket kapsamlı yıllar olmuştur. Özal ne kadar Türkiye'nin komşuları, bölge ülkeleri, Avrupa ülkeleri ve ABD ile ikili ilişkilerin düzeltilmesi için çaba gösterdi ve ekonomik alanda iş birliğinin geliştirilmesi için çaba sarf ettiyse, o oranda komşularımızla ve bölgede iş birliğinin geliştirilmesi ve güvenlikle ilgili problemle karşı karşıya kalmıştır. İran ile Irak arasında 1988, yılına kadar süren savaş, ekonomik olarak Türkiye'ye kazançlar getirdiği kadar, Türkiye'yi Kuveyt Savaşı ile birlikte bölge ülkeleri arasında bir problem olmaktan çıkıp, uluslararası bir nitelik kazanan ve Türkiye'nin güvenliğini tehdit eden Kürt sorunuyla karşı karşıya gelmesine neden olmuştur. Soğuk Savaşın, stratejileri ve dünya politikacılarını şaşırtacak bir biçimde aniden sona ermesi ile Sovyetlerin dağılması ve balkanlardan Orta Asya'ya kadar uzanan coğrafyadaki siyasi, kültürel, etnik çatışmalar Türkiye'nin alışılmadık bir biçimde dış politika ile ilgilenmeye, hızlı karar almaya zorlamıştır. Bu tez beş bölükten oluşuyor. Birinci bölükte Türk dış politikasının esas ilkeleri ele alınıp Kurtuluş Savaşı esnasında izlenen dış politikalar ve beraberinde Lozan süreci incelenmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde Demokrat Parti dönemi işlenmiştir. Aynı zamanda Batı ittifakında yer alan Türkiye'nin konumu değerlendirilmiştir. Tek yönlü dış politikanın da incelendiği bu bölümde dönemin dış politika sorunları ve bu sorunlara yönelik geliştirilen çözümler ya da atılan adımlar yer almaktadır. Üçüncü bölüme gelindiğinde Türk iç politikasında görülen değişimler yer alırken tek taraflı politikadan çok taraflı bir değişime uğrayan politikaya yönelmeden bahsedilmiş ve ABD ile yaşanan krizler neticesinde SSCB ile Türk siyasi tarihinde ilk yakınlaşmaların başladığı yer almıştır. Bu tezin dördüncü bölümünde Özal'ın kişiliği ve bu kişiliğinin getirdiği dış politika anlayışı ele alınarak Türkiye'nin ABD, SSCB, Balkanlar, Yunanistan, AT gibi devletlerce olan ilişkilerine değinilmiştir. Aynı zamanda bu bölümde Ermeni sorunu ele alınarak bu sorunlara yönelik politikalar geliştirilmiştir. Çalışmanın son kısmını oluşturan beşinci bölümde ise Soğuk Savaşın bitmesi ile uluslararası sistemde Türk dış politikalarına olan etkileri söz edilip Soğuk Savaşın ardından ülkenin Orta Asya ile Kafkasya açılımı incelenmiştir. ; Turgut Özal, the Prime Minister of the targets set in both domestic politics and foreign policy during the Presidency and Turkey in fulfilling these objectives has been the hallmark of this era. Özal still continues to have an impact with his actions. It is one of the rare statesmen who have been persistently referenced as a result of the policies he pursued, as he did during his term of office, and was appreciated or criticized. year in which the statesman in terms of radical change in the international order as well as for Turkey and has been quite extensive movements year. Ozal how Turkey's neighbors, countries in the region, endeavored to correct bilateral relations with European countries and the USA and has made efforts for the development of cooperation in the economic field, he has remained proportion of our neighbors and the development of cooperation in the region and security faced with relevant problems. 1988 between Iran and Iraq, until the year-long war, economically as well as bring gains to Turkey, Turkey Kuwait war with countries in the region ceases to be a problem between winning an international qualification and facing Turkey's security and threatening Kurds with the problem caused him to come. Cold War, strategies and world politicians will surprise a manner sudden disintegration of the Soviet Union with the end and the Balkans than in a region extending to Central Asia, political, cultural, ethnic conflicts, Turkey's interested in an unusual manner as in foreign policy, was forced to make quick decisions. This thesis consists of five divisions. In the first part, the basic principles of Turkish foreign policy are discussed and the foreign policies followed during the War of Independence and the Lausanne process are examined. In the second part of the study, the Democrat Party period was covered. The location is also located in the Western alliance, Turkey is evaluated. In this section, where one-way foreign policy is also examined, there are foreign policy problems of the period and solutions or steps taken for these problems. In the third part, while the changes in the Turkish domestic policy are taking place, it was mentioned that the unilateral policy was directed towards the policy that has undergone a multilateral change, and that the first rapprochets with the USSR began in the history of Turkish political history. Ozal's personality and the fourth part of this thesis by considering foreign policy that brought the people of Turkey in the United States, the Soviet Union, the Balkans, Greece, was mentioned by the state as their relationship to the EC. At the same time, in this section, policies were developed for these problems by addressing the Armenian problem. In the fifth chapter, which constitutes the last part of the study, after the end of the Cold War, its effects on Turkish foreign policies in the international system is mentioned and after the Cold War, the opening of the country to Central Asia and the Caucasus is examined.

This research was conducted to determine the relationship between schools' DNA profiles and school political behavior, according to teacher opinions. The research is in the relational screening model. The universe of the research is formed by the teachers working in Usak-Turkey. The sample of the research is composed of 361 primary, secondary and high school teachers working in Usak. Sampling was made easy to reach in the research. According to the results of the research, teachers generally view the organization DNA profile of schools as a flexible organization type. Schools carry the characteristics of healthy organizational types at moderate level and those of unhealthy organizational type at low level. Teachers, however, have never met the political behavior of the upper management within the school to try to get involved and to look for mutual benefit. They have rarely seen their behavior like acting as a coercive, trying to get into the eye and forming a coalition. Again in the research, according to the opinions of the teachers, it was revealed that there is a relationship between the School's DNA profiles and the school's political behavior. There was a negative correlation between the types of school healthy organizations and political behavior, while there was a positive moderate relationship between the types of unhealthy organizations and the appearance of political behavior. ÖzetBu araştırma öğretmen görüşlerine göre, okulların DNA profili ile okul içi politik davranışlar arasında ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın evrenini Uşak'ta görev yapan öğretmenler, örneklemi ise 361 ilkokul, ortaokul ve lise öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada kolay ulaşılabilir örnekleme yoluna gidilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, öğretmenler okulların örgüt DNA'sı profilini esnek örgüt tipinde görmektedirler. Okullar sağlıklı örgüt tiplerinin özelliklerini orta düzeyde, sağlıksız örgüt tipi özelliklerini ise az düzeyinde taşımaktadırlar. Bunun yanında öğretmenler, okul içerisinde üst yönetime yaranmaya çalışmak ve karşılıklı çıkar gözetmek boyutlarındaki politik davranışlara okul içinde hiçbir zaman rastlamadıklarını, tavizci davranmak, göze girmeye çalışmak ve koalisyon kurmak gibi davranışları ise nadiren düzeyinde gördüklerini belirtmişlerdir. Yine araştırmada öğretmen görüşlerine göre, Okul DNA profilleri ile politik davranışlar arasında ilişki bulunduğu ortaya konulmuştur. Okulda sağlıklı örgüt tipleri ile politik davranışları arasında negatif yönlü düşük dereceli bir ilişki bulunurken, sağlıksız örgüt tipleri ile politik davranışların görülme durumu arasında pozitif yönlü orta dereceli bir ilişkiye rastlanmıştır.

Küresel yoksulluğun azaltılmasına yönelik ortak çabalar dış yardımı çevreleyen tartışmaları yoğunlaştırmıştır. Batının gelişmiş sanayileşmiş ülkeleri büyük ölçüde normlar belirledi, 1948'den bu yana ABD'nin devlet destekli dış yardımları Mareşal Plan aracılığıyla ortaya çıkan kuralları belirledi ve dış yardım yönetim kurumlarını şekillendirdi. Afrika bölgesi her zaman bu kuzey-güney ilişkisinin ve BM gibi uluslararası örgütlerin kalkınma gündeminin merkezinde yer almıştır. 2000'ler, Güney'in çeşitli yeni bağışçılarının Sahra Altı Afrika bölgesinde daha aktif olmaya başladığı yeni bir dönemin başlangıcı olmuştur. Diğer batılı dış yardım bağışçıları arasında Fransa, farklı sosyal, ekonomik, politik ve kültürel platformlar aracılığıyla Sahra altı Afrika'da aktif bir rol üstlenmiş olup Afrika'nın en büyük dış aktörlerinden biri olmaya devam etmektedir. Bu tez, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana uluslararası sistemin dönüşümüne yanıt olarak Sahra altı Afrika'ya yapılan Fransız dış yardımının zaman içinde nasıl değiştiğini karşılaştırmalı olarak incelemeye çalışmaktadır. Sahra altı Afrika'da Fransa dış yardımlarının en iyi dış politikasının bir aracı olarak açıklanabileceğini savunmaktadır. Bu tez, Soğuk Savaş, Soğuk Savaş Sonrası ve 2000'li yıllar boyunca Fransa'nın güvenlik ve demokratikleşmeden küresel etkiye ve ticarete kadar tanımlanmış ulusal çıkarları sürdürmek için dış yardımını araç olarak kullanmaya devam ettiğini bulmuştur. Sahra Altı Afrika'da dış yardımın önemli ölçüde azaldığı 1990'ların aksine, 2000'ler bölgeye sadece ikili tahsis yoluyla değil, aynı zamanda çok taraflı kanallar yoluyla da daha yüksek dış yardım tahsisi yaşatmıştır. Bununla birlikte, Fransa'nın tanımlanmış çıkarları üç döneme ayrılabilirken, Fransız kültürel ve dilsel evrensellik arayışı dış politika çıkarları ve Sahra Altı Afrika'ya dış yardım tahsisinde yaygın olarak tanımlanmıştır. İçindekiler1.Giriş1.1.Araştırma Soruları1.2.Çalışmanın Önemi1.3.Çalışmanın Amacı ve Literatüre Katkısı1.4.Araştırma Yöntemi 2.Kavramsal ve Teorik Çerçeve2.1.Dış Yardım Kavramı2.1.1.Kalkınma Yardımı2.1.2.İnsani Yardım2.2.Dış Yardıma Teorik Yaklaşımlar2.2.1.İdealist/Liberalizm Yaklaşımları2.2.2.Realizm Yaklaşımları2.2.3.Konstrüktivizm Yaklaşımları2.2.4.Dış Yardıma Kolonyal Sonrası Yaklaşımları2.3.Teorik Çerçeve: Bir Dış Politika Aracı Olarak Dış Yardımlar3.Literatür Taraması 3.1.Dış Yardımın Etkileri Üzerine Literatür 3.2.Donorlar Neden ve Nasıl Yardım Ederler?3.3.Dış Yardım Belirleyicileri 3.4.Afrika'da Fransa3.4.1.Franko-Afrika İlişkileri 3.4.2.Fransa ve Sömürge Geçmişi 3.4.3.Fransafrik 3.4.4.Afrika Üzerinde Fransa ve Birleşmiş Milletler 3.4.5.Fransa ve Afrika'da Askeri?3.5.Güney-Güney İş birliği 4.Sahra- Altı Afrika'da Fransa Dış Yardımı4.1.Fransız Dış Yardımın Kuruluşu 4.1.1.Tarihsel Arka Planı4.1.2.İnsani İddialar 4.1.3.Kültürel İş birliği Platformu4.1.4.Uzun Vadeli Yararlanma Platformu 4.2.Soğuk Savaş Sırasında Fransız Dış Yardımı4.3.1990'lar Sırasında Dış Yardım4.3.1.Demokratikleşme 4.3.2.Küresel Yönetişimin Ortaya Çıkışı4.4.2000'lardan bu yana Sahra-Altı Afrika'ya Fransız Yardımı4.4.1.Fransız Çok Taraflı Yardımı 4.5. Fransa ve Sahra Altı Afrika'da Yükselen Güçler5.Bulgular ve Analizler 5.1.Soğuk Savaş Dönemi5.2.1990'lar- Soğuk Savaş Sonrası Dönem5.3.2000'lar Sırasında 5.4.Sonuç6.Referanslar --- The concerted efforts towards global poverty alleviation has intensified the debate surrounding foreign aid. Developed-industrialized nations of the West-to a large extent- set the norms, defined the rules and shaped institutions of governing foreign aid since 1948 which had marked the emergence of government sponsored foreign aid by the United States through the Marshal Plan. Africa region has always been at the center of this north-south relation as well as development agenda of international organizations like the UN. 2000's marked the beginning of a new era in which various new donors of South begun to be more active in Sub-Sahara Africa region. Among other western foreign aid donors, France remains one of the major external actors in Africa where it continues to engage actively in Sub-Saharan Africa through different social, economic, political and cultural platforms. This thesis attempts to comparatively analyze how French foreign aid to SSA has changed over time in response to the transformation of the international system since the end of Cold War. It argues that France foreign aid in Sub-Sahara Africa could best explained as a tool of its foreign policy. The thesis finds that during the Cold War, Post-Cold War and the 2000s, France continued to utilize/ instrumentalize its foreign aid to pursue national interests defined ranging from security and democratization, to global influence and trade. Unlike the 1990s where foreign aid experienced significant reduction in Sub-Sahara Africa, the 2000s experienced higher foreign aid allocation to the region not only through bilateral allocation, buts also through multilateral channels. Nonetheless, whereas the defined interests of France varied across the three eras, the pursuit of French cultural and linguistic universality has been identified as common in the foreign policy interests and foreign aid allocation to SSA. CONTENTLIST OF FIGURESviLIST OF TABLESvii1INTRODUCTION11.1Research Questions41.2Justification of Case Selection and Importance of this Study41.3Aims and Contribution to Literature51.4Method of Research52CONCEPTUAL AND THEORETICAL FRAMEWORK72.1The Concept of Foreign Aid72.1.1Development Aid112.1.2Humanitarian Aid122.2Theoretical Approaches to Foreign Aid142.2.1Idealist/Liberalist Approaches152.2.2Realist Approaches152.2.3Constructivist Approaches162.2.4Post-Colonial Approaches to Foreign Aid172.3Summary182.4Theoretical Framework: Foreign Aid as an Instrument of Foreign Policy193LITERATURE REVIEW203.1Literature on Effects of Foreign Aid213.2How and Why do Donors Give Aid?223.3Determinants of Foreign Aid243.4France in Africa253.4.1Franco-African Relations253.4.2France and the Colonial Past263.4.3La Francafrique273.4.4France and the United Nations on Africa283.4.5France and Military Engagement in Africa293.5South-South Cooperation304FRENCH FOREIGN AID IN SUB-SAHARA AFRICA334.1Foundation of French Foreign Aid334.1.1Historical Mindset334.1.2Humanitarian Claim354.1.3Platform for Cultural Cooperation364.1.4Platform for Long-Term Benefits394.2French Foreign Aid During Cold War404.3Foreign Aid During 1990's424.3.1Democratization424.3.2Emergence of Global Governance464.4French Aid to SSA since 2000504.4.1French Multilateral Aid544.5France Vs. Rising Powers in SSA585FINDINGS AND ANALYSIS615.1Cold War Era615.2Post-Cold War Era- 1990s635.3During the 2000s655.4Conclusion66REFERENCES69

The aim of this thesis is to investigate the roles of financial development and foreign direct investments on conventional environmental Kuznets curve (EKC) for the case of Turkey. To this aim, thesis divided into two sections. In the first section, moderating role of financial development in conventional EKC is investigated by employing second-generation econometric procedures that consider multiple structural breaks in the series. First section includes two separate models for this purpose: (1) the main effects model and (2) the interaction effects model. The results of this investigation suggest a long-term equilibrium relationship between financial development and the EKC in Turkey, using both model options. Financial development has been found to moderate the effect of real output on carbon dioxide emissions in the shorter periods negatively, which signifies successful environmental performance and energy management. In comparison, financial development moderates the effect of real output on carbon dioxide emissions in the longer periods positively, and in which this finding again signifies that policies for energy savings and green house targets need to be established to target longer periods and energy management policies at higher levels of economic activity. The present thesis did not confirm a significant moderating effect of financial development on the impact of energy consumption on carbon dioxide emissions in the case of Turkey. In the second section, the relevance of the environmental Kuznets curve (EKC) hypothesis is investigated in Turkey for the period 1974–2010 using carbon dioxide (CO2) emissions, energy consumption, economic growth, and foreign direct investment (FDI) variables. The long-run equilibrium relationship among CO2 emissions, energy consumption, economic growth, and FDI is revealed using the bounds test. The error correction model under autoregressive-distributed lag mechanism suggests that CO2 emissions converge to their long-run equilibrium level by a 49.2% speed of adjustment every year by the contribution of energy consumption, economic growth, and FDI. The Toda–Yamamoto (1995) causality test results imply that carbon emissions and FDI, energy consumption, and CO2 emissions have bidirectional causal relationships. On the other hand, there are unidirectional causal relationships running from economic growth and energy consumption to FDI and from economic growth to energy consumption. Findings of this thesis provide evidence of the validity of the pollution haven hypothesis, in addition to the scale effect, and the EKC in the case of Turkey. Keywords: Air pollution, financial development, foreign direct investments, moderating role, causality. ; ÖZ: Bu tezin amacı Türkiye'de finansal gelişim ve yabancı doğrudan yatırımların geleneksel çevresel Kuznets eğrisi üzerindeki etkisini incelemektir. Bu amaçla tez, iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, finansal gelişimin çevresel Kuznets eğrisi üzerindeki aracı rolü, ikinci nesil yapısal kırılmalı ekonometrik metodlar uygulanarak incelenmektedir. Bu amaç doğrultusunda birinci bölümde ana etkiler modeli ve aracı etkiler modeli olmak üzere iki ayrı model uygulanmıştır. Analizler sonucunda Türkiye'de finansal gelişim ve çevresel Kuznets eğrisi arasında uzun dönem denge ilişkisi bulunmuştur. Kısa dönemlerde finansal gelişimin gelir düzeyi üzerinden karbon emisyonlarına aracı etkisi negatiftir. Bu da kısa dönemlerde Türkiye'nin çevresel performans ve enerji yönetiminin başarılı olduğunu göstermektedir. Bunun karşılığında uzun dönemlerde, finansal gelişimin gelir düzeyi üzerinden karbon emisyonlarına aracı etkisi pozitiftir. Bu da enerji yönetim politikalarının daha uzun dönemler için de planlanması gerektiğini göstermektedir. Bunun yanında finansal gelişimin enerji tüketimi üzerinden karbon emisyonlarına istatistiksel olarak anlamlı bir aracı etkisi olmadığı gözlemlenmiştir. İkinci bölümde, Türkiye'de 1974-2010 yılları arasında yabancı doğrudan yatırımların tetiklediği çevresel Kuznets eğrisinin varlığı, karbon emisyonları, enerji tüketimi, ekonomik gelişim ve yabancı doğrudan yatırımlar kullanılarak incelenmiştir. Karbon emisyonları, enerji tüketimi, ekonomik gelişim ve yabancı doğrudan yatırımlar arasında uzun dönemli denge ilişkisi bounds yöntemi ile kanıtlanmıştır. ARDL mekanizması altında uygulanan hata düzeltme modeli, karbon emisyonlarının uzun dönemli denge seviyesine, enerji tüketimi, ekonomik gelişim ve yabancı doğrudan yatırımların yıllık katkısıyla % 49.2 hızla ulaştığını göstermektedir. Toda-Yamamoto nedensellik testi sonuçları karbon emisyonları ile yabancı doğrudan yatırımlar ve enerji tüketimi arasında çift yönlü nedensellik ilişkisi olduğunu göstermektedir. Diğer yandan, ekonomik gelişim ve enerji tüketiminden yabancı doğrudan yatırımlara ve ekonomik gelişimden enerji tüketimine doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi olduğu saptanmıştır. Bu tezin sonuçları, Türkiye'de kirlilik cenneti hipotezinin, ölçek etkisinin ve çevresel Kuznets eğrisinin varlığını kanıtlamaktadır. Anahtar Kelimeler: Hava kirliliği, finansal gelişim, yabancı doğrudan yatırımlar, aracı etkisi, nedensellik. ; Doctor of Philosophy in Finance. Thesis (Ph.D.)--Eastern Mediterranean University, Faculty of Business and Economics, Dept. of Banking and Finance, 2016. Co-Supervisor: Assist. Prof. Dr. Korhan Gökmenoğlu, Supervisor: Prof. Dr. Salih Katırcıoğlu.