Suchergebnisse

- ; Este escrito explora, a la vez que rinde un homenaje postumo a la obra del profesor emerito de la Universidad de Notre Dame, los principales aspectos que Niemeyer advierte en la formacion del pensamiento politico modemo, asf como la caracterizacion penetrante que su filosofi hace frente a las tesis que niegan la posibilidad ontologica de la realidad. La filosofia polftica de Gerhart Niemeyer esta caracterizada por una cntica al pensamiento modemo (y posmodemo) manifestado en las ideologfas politicas que se originan en la llustracion. Atraves de una vida dedicada al estudio de los principales fenomenos politicos en la historia, Niemeyer advierte la existencia de un conjunto de sfmbolos unificadores que han determinado el curso politico del siglo XX, de los cuales se han nutrido las ideologfas totalitaristas, asf como las corrientes de pensamiento positivistas, el atefsmo, elliberalismo ideologico y el existencialismo. La Ultima parte de esta conferencia explora y analiza los principios expuestos por la filosofia polftica de Niemeyer tendientes a la recuperacion del orden polftico, cuyas fuentes son actualizadas a la luz de los filosofos griegos (Aristoteles y Platon fundamentalmente) y de la filosofia cristiana (Agustin de Hipona y Tomas de Aquino),mediante una teona de la conciencia noetica y del derecho y la ley natural. ; Cet ecrit explore, et en meme temps rend l'hommage postume al'oeuvre du professeur emerite de I'Universite Notre Dame, les aspects principaux que Niemeyer constate dans la formation de la pensee politique modeme, ainsi que la caracterisation penetrante que fait sa philosophie face aux theses qui nient la possibilite ontologique de la realite. La philosophie politique de Gerhart Niemeyer est caracterisee par une critique ala pensee modeme (et postmodeme) manifestee dans les ideologies politiques qui ont leur origine au Siecle des Lumieres. Niemeyer, atravers de sa vie dediee al'etude des phenomenes politiques principaux dans I'histoire, remarque I'existence d'un ensemble des syrnboles unifiants qui ont determine Ie cours politique du XX-erne siecle, dont se sont alimentees les ideologies totalitaristes, ainsi que Ies courants de Ia pensee positiviste, l'atheisme, Ie liberalisme ideologique et l'existentialisme. La derniere partie de cette conference explore et analyse Ies principes exposes par la philosophie politique de Niemeyer qui tendent vers la recuperation de l'ordre politique dont Ies sources sont actualisees ala lumiere des philosophes grecs (fondamentalement Aristote et Platon) et de la philosophie chretienne (Augustin d'Hippone et Thomas d'Aquin), grace aune teorie de la conscience non-ethique et du droit et Ia Ioi naturels.

Intended to form Part I of a larger work. ; Mode of access: Internet.

Globalization is at the core of academic and public discussions today. As a fact it cannot be dismissed; instead, the task for political philosophy is to broaden its concept and to refine the questions about it, including the problem of its legitimacy and rationalization. In this paper, I explore David Hume's metaphor of commerce -the privileged device towards civilization- as a powerful way of thinking the correlation between exchange and cosmopolitism. Trade is a communication metaphor whose asymptotes are universality, openmindedness, reciprocal recognition and hospitality towards the other. I focus on the main concepts of Hume's political philosophy -the artifices of justice and politeness- and reconstruct both the establishment of conventions -vs. contracts- and of their moral approval. That reconstruction illustrates how trade, in its broadest scope, motivates the configuration of a civilized humanity, the aim of legitimate globalization. ; La globalización se halla actualmente en el centro de la discusión académica y pública. Como hecho, no puede ser desestimada; más bien, la tarea de la filosofía política es ampliar su concepto y refinar las preguntas acerca de ella, para incluir el problema de su legitimidad y racionalización. En este artículo me propongo explorar el uso de la metáfora del comercio por David Hume, como mecanismo privilegiado hacia la civilización y poderoso dispositivo para pensar la correlación entre intercambio y cosmopolitismo. El comercio es una metáfora comunicacional, cuyas asíntotas son la universalidad, la actitud abierta, el reconocimiento recíproco y la hospitalidad hacia el otro. Me centro en los conceptos fundamentales de la filosofía política de Hume -los artificios de la justicia y la cortesía- para reconstruir tanto el proceso mediante el cual se establecen las convenciones -vs. Los contratos-, como aquél que suscita su aprobación moral. Dicha reconstrucción ilustra cómo el comercio, en su espectro más amplio, motiva la configuración de una humanidad civilizada, objetivo de la globalización legítima.

O presente artigo visa resgatar algumas especificidades relativas às políticas migratórias brasileiras, fazendo referência a diferentes conjunturas históricas e políticas. Debater-se-á a construção de um determinado "tipo" de migrante que se buscou atrair e, ao mesmo tempo, outro "tipo" que se buscou repelir do território brasileiro ao longo do tempo, através do poder institucional do Estado forjado pelas leis. Tais dispositivos serão analisados levando em conta seu caráter eugênico e securitizatório, à luz do conceito da biopolítica.Palavras-chave: políticas migratórias, biopolítica, controle social.Abstract:This article aims to introduce some particularities related to Brazilian migration policies, in different historical and political contexts. The construction of a specific "type" of migrant that the State intended to attract will be discussed as well as another "type" of migrant that was repelled from Brazilian territory over time. This was conducted through the institutional power of the State. The analysis will take into account their eugenic and securitization characteristics, in light of the concept of biopolitics.Keywords: migration policies, biopolitics, social control. Recebido em: 31 jan. 2019 | Aceito em: 18 out. 2020.

This paper addresses the issue of whether a proper history of political thought should avoid any contact with substantive political philosophy, as it was vehemently claimed earlier by Cambridge historians of political thought, or not. It argues that (A) a strong political or philosophical bias might kill the credibility of a reliable history of political thought, but (B), in this genre, it is by definition impossible to avoid taking on board politico-philosophical concerns. What is more, the paper also tries to show (C) the relevance of political philosophy for the history of political thought and vice versa. In particular, it will argue along the following two lines: (a) Without a political philosophical self-positioning any reconstruction of the history of political thought remains underdetermined and therefore uninstructive, and (b) without a look at the history of political thought political philosophy remains blind, alienated, theoretically unfounded and therefore potentially even dangerous. Methodologically, the paper aims to recapture some of the conclusions of the debates of the relationship of the two disciplines, with special attention to the French and British contexts (more particularly to the oeuvres of Rosanvallon and Skinner). ; Artykuł podejmuje zagadnienie czy właściwa historia myśli politycznej powinna wystrzegać się wszelkiego kontaktu z poważną filozofią polityczną, którego to stanowiska żarliwie bronili wcześniej historycy myśli politycznej z Cambridge, czy też nie. Przedstawiono tu pogląd, że silna stronniczość w dziedzinie polityki czy filozofii może zniszczyć wiarygodność miarodajnej historii myśli politycznej, ale uprawiając tę naukę z definicji nie sposób uchronić się przed rozważaniami polityczno-filozoficznymi. Artykuł próbuje także wykazać związek filozofii politycznej z historią myśli politycznej i vice versa. Artykuł szczególnie koncentruje się na następujących dwóch twierdzeniach: a) wszelka rekonstrukcja historii myśli politycznej pozbawiona własnej pozycji polityczno-filozoficznej jest nieokreślona i dlatego nie stanowi Źródła wiedzy, b) bez przyjrzenia się historii myśli politycznej filozofia polityczna jest ślepa, wyobcowana, nieuzasadniona teoretycznie, a tym samym nawet potencjalnie niebezpieczna. Z metodologicznego punktu widzenia w artykule podjęto próbę ponownego ujęcia niektórych wniosków z rozważań na temat związku obu dyscyplin, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu francuskiego i angielskiego (a konkretnie dzieł Rosanvallona i Skinnera).

The article discusses the concept of political Gnosticism, developed by the philosopher Eric Voegelin. This concept is one of the main elements of Voegelin's political philosophy, in which he answers the question about the essence of modern politics. Voegelin believes that modernity is theresult of the historical victory of the ideology of "Gnosticism". The historical roots of Gnosticism, says Voegelin, should not be sought in late antiquity, but in the Middle Ages. Based on the ideas of Christian mystics, such as Joachim of Flore, an ideology of Gnosticism was formed, which spread in the Western world and became a powerful political force. This force accomplished the "great Gnostic revolution" and shaped modern society. Examples of modern Gnostic regimes are progressivism, positivism, Marxism, psychoanalysis, communism, fascism, National Socialism. Modern political science is not able to give a critical understanding of Gnosticism, since it itself is aproduct of Gnostic ideology. Therefore, modern political science needs to restore its fundamental principles, which were established by ancient philosophers, the founders of the philosophy of politics. Voegelin calls this the reteoretisation of political science. The author of the article analyzes thetheoretical and historical grounds of Voegelin's concept and concludes that one of the sources of his theory of political Gnosticism is Hegel's doctrine of unhappy consciousness. The article also proves that Voegelin's concept of Gnosticism is not identical with historical Gnosticism. The author also analyzes the reasons why political science of the twentieth century did not accept this concept and did not draw conclusions from criticism of political science in the work "New Science of Politics" by Voegelin. The article concludes that the changes that are taking place in the modern world force us to reconsider and overestimate Voegelin's concept, which, in our opinion, has great heuristic potential. ; У статті розглядається концепція політичного гностицизму, розроблена австро-американським філософом Еріком Фегеліном. Ця концепція є одним з головних елементів фегелінівської політичної філософії, в якій він дає відповідь на питання про сутність сучасної політики. Фегелін вважає, що сучасність є результатом історичної перемоги ідеології «гностицизму». Історичне коріння гностицизму, вважає Фегелін, слід шукати не в добі пізньої античності, а в епоху середньовіччя. На основі ідей християнських містиків, таких як Йоахім Флорський, сформувалася ідеологія гностицизму, яка поширилась в західному світі і стала потужною політичною силою. Ця сила зробила «велику гностичну революцію» і загалом сформувала сучасне суспільство. Прикладами сучасних гностичних режимів є прогресизм, позитивізм, марксизм, психоаналіз, комунізм, фашизм, націонал-соціалізм. Сучасна політична наука нездатна дати критичне осмислення гностицизму, оскільки сама є продуктом гностичної ідеології. Тому сучасна політологія потребує відновлення своїх основоположних принципів, які були встановлені античними філософами, засновниками філософії політики. Фегелін називає це ретеоретізаціею політичної науки. Автор статті аналізує теоретичні та історичні підстави концепції Фегеліна і доходить висновку, що одним з джерел його теорії політичного гностицизму є вчення Геґеля про нещасну свідомість. У статті також доведено, що концепт гностицизму у Фегеліна не є тотожним історичному гностицизму. Автор також аналізує причини, з яких політична наука ХХст. не сприйняла цю концепцію і не зробила висновків з критики політології в роботі Фегеліна «Нова наука політики». У статті робиться висновок про те, що зміни, які відбуваються в сучасному світі, змушують нас переглянути і переоцінити концепцію Фегеліна, яка, на наш погляд, має великий евристичний потенціал.