Suchergebnisse

Çevre, yaşanan çevre sorunları ve ekonomik krizlerle ilişkili olarak 1970'li yıllardan itibaren devlet ve hükümetlerin gündemlerinde yer edinmeye başlamıştır. Bu çerçevede hem ulusal hem de uluslararası düzeyde pek çok girişimde bulunulmuş ve "çevre" bir politika nesnesi haline gelmiştir. Çevre politikası, hava, toprak, su, gürültü ve görüntü kirliliği, iklim değişikliği, ozon tabakasının incelmesi, biyolojik çeşitliliğin azalması, doğal kaynakların tükenmesi, katı ve sıvı atıklar, erozyon, enerji kaynakları, nüfus artışı, yoksulluk gibi kesin sınırları çizilmesi çok zor olan birçok çevre sorununu ve çözümünü kapsamaktadır. Çevre sorunlarının çok boyutluluğuna ve sınır tanımaz özelliğine rağmen, ekonomik gelişmişlik ve büyümenin gerisinde yer almasına bağlı olarak, bu geniş boyutlu politika alanı gündemin arka sıralarında kalmıştır.1923'ten itibaren Türkiye'de tüm politikaların hem yapılması hem uygulanmasında temel belirleyici faktör hükümetler olmuştur. Bu çerçevede politika analizi çalışmalarında kamu politikasının oluşturulması ve uygulanması sürecinde baş aktör hükümetlerdir. Hükümetler temel kamu politikalarını belirlemekten, kamu kurumları da hükümetin belirlediği bu politikaları uygulamaktan sorumludur. Hükümet programındaki hedefler hükümetlerin iktidar sürelerinde kamu politikasına dönüşmektedir. Bu nedenle hükümet programları üst politika belgelerinden biri olarak kabul edilebilir. Türkiye, Cumhuriyet tarihinde çok farklı dönemlerden geçmiş ve Türkiye'de altmış beş hükümet kurulmuştur. Sosyo-kültürel, ideolojik ve ekonomik farklılıklar bu dönemlere damgasını vurmuş, tüm politikalarda olduğu gibi çevre politikaları da bu süreçte değişmiştir. Dönemin siyasal sistemine ve ekonomik programlarına bağlı olarak çevre politikası aktif ya da pasif hale getirilmiş, öncelikler değiştirilmiştir. Bu çalışmada üst politika belgelerinden olan hükümet programları ve kalkınma planları üzerinden bu tarihsel süreçteki Türk çevre politikası analiz edilecektir ; Environment had been placed at state and government agendas since 1970's regarding to exposed environment problems and economical crisis. In this frame, many attempts in both national and international level had been done and it became a policy object. Environment policy covers many environment problems of which certain borders cannot be drawn and resolutions likes air, soil, water, noise and visual pollution, climate change, thinning of ozone layer, decreasing of biological variety, depletion of natural resources, solid and liquid waste, erosion, energy resources, population increase, poverty, etc. Despite of multi dimension and unlimited feature of environment problems, this wide dimensioned policy field became behind of agenda depending on its being at the behind of economical development and progressing.Since 1923, both maker and applicator of the all policies in Turkey has been government. The head actor is government at composing and applying public policies at the policy analysis studies in this frame. The governments are responsible to determine basic Public Policies; public organizations are responsible to apply those determined policies by the governments. The objectives in government program turn into public policy after governments coming into power. Therefore government programs can be accepted one of higher policy documents. Turkish Republic had very different periods in its history and sixty five governments have been established in Turkey. Socio-cultural, ideological and economic differences leaved mark on those periods; environment policies have been changed in this period as it is same in all policies. Depending on political system and economical program of the period, environment policy became active or passive; priorities have been changed. Turkish Environment Policies will be analyzed over Government programs and development plans that are included in higher policy documents within this historical period

Hayvanların korunması ile ilgili literatürü incelediğimizde Türkiye'de bu alandaki tartışmaların kökeninin 19. yüzyıla uzandığı görülmektedir. Modernleşme süreci, hayvanların korunması sürecini kırılganlaştırmaya başlamış ve dönemin kamu otoritesi, nefret dili kullanarak hayvanlara yönelik şiddetin meşrulaştırılmasına neden olmuştur. 1980'li yıllardan itibaren etkisiz yasal düzenlemeler ile sorun derinleşmiş ve 2004 yılında 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanununun yürürlüğe girmesiyle de bu süreç yeni bir evreye girmiştir.
Türkiye'de hayvanlara yönelik geliştirilen kamu politikaları hak ekseninden uzaktır. Türkiye'deki mevzuat, hayvanları "eşya" ya da "meta" kategorisi üzerinden tanımlamaktadır. Hayvan hakları konusunda kamu otoritesi, düzenleme ve karar düzeyinde hiçbir politika inşa etmemiştir. Üstelik, kurumsal yapıdaki yetki ve görev karmaşası, hayvanların korunması sürecini doğrudan etkilemektedir. Türkiye'de hayvanların korunmasına ilişkin yasal tedbirlerin etkisizliği hem merkezi yönetimin hem de yerel yönetimlerin teşkilat yapısına da yansımıştır. Bu yapının yerel düzeydeki koordinasyonunu İl Hayvanları Koruma Kurulu yürütmektedir. Kurulun yetki ve işlevindeki dağınıklık, hayvan hakları konusunda somut düzenlemelerin yapılmasını ve tedbirlerin alınmasını zorlaştırmaktadır.
Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. İlk kısım, hayvan haklarının Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerini kapsayan yüz yıllık tarihçesini içermektedir. İkinci kısım, Türkiye'de hayvan hakları politikasının çerçevesini kapsamaktadır. Üçüncü kısım ise yasal işleyişin dayanaklarını oluşturan idari ve hukuksal yapıyı tartışmaktadır.

 Entelektüel sermaye, fiziksel ve finansal sermayenin dışında işletmeleri başarıya ulaştıran önemli bir güçtür. Medya gibi insan odaklı bir sektörde gerek insanın, gerekse ürettiklerinin kurumlara katacağı artıları düşündüğümüzde entelektüel sermayenin medya endüstrisi için önemi yadsınamaz. Türkiye'de iş gücü devir hızı yüksek olan medya kuruluşlarında, çalışanların bağlılığını özel ve kamu sektörü ekseninde analiz etmeye çalışan bu araştırma, bir doktora tezinden esin alınarak geliştirilmiştir. Psikolojik sözleşme kavramından hareket eden tezden farklı olarak, araştırmayı örgütsel bağlılık konusu bağlamında inceleyen bu çalışmaya, ayrıca özel-kamu karşılaştırması dahil edilmiştir. Araştırma kapsamında medyanın çeşitli alanlarında çalışan 8 kişi ile derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Kamu ve özel sektör karşılaştırmasında örneklemin dengeli olabilmesi amacıyla her iki sektörden 4'er katılımcıya ulaşılmıştır. N-Vivo 8 yardımıyla içerik çözümlemesi yaparak analiz edilen tüm bulgular, araştırma için yeni geliştirilen bir veri kodlama cetveliyle değerlendirilmektedir. Bu çalışmanın amacı medyada faaliyet gösteren kamu ve özel sektör çalışanlarının örgütsel bağlılıklarını sorgulamak, aynı zamanda bağlılığı etkilediği varsayılan faktörleri karşılaştırmalı olarak analiz etmektir. Araştırmada her iki sektör yapısı için artı ve eksiler vurgulandıktan sonra, bulgulanan sorunlara ilişkin öneriler de geliştirilmiştir. Sonuç olarak; özel medya kuruluşlarında tespit edilen sorunlar iş güvencesinin azlığı, yönetim baskıları ve maddi şartlardaki yetersizlikler olurken, kamuda siyasi etkileşimlerin kadro ve yönetime etkisi, idarecilerin çalışanlara göre oransal fazlalığı ve kadrolu-sözleşmeli çalışan ayrımı temel problemler arasında yer almıştır. Her iki sektörde de işe duyulan sevgiden kaynaklanan bağlılığın güçlü olduğu görülmektedir. Ayrıca medya sektöründe tespit edilen sorunlar nedeniyle örgütsel bağlılık türleri içinde en çok devam bağlılığına ilişkin temalarla karşılaşılmıştır.