Suchergebnisse

This paper analyzes the discussions and statements of Polish politicians concerning the system of decision-making in the Council of the European Union in the period after the European Convention concluded its work and the Treaty on a Constitution for Europe was signed. Particular attention is paid to the influence this discourse and the attitudes of political leaders exerted on Polish-German relations. ; This paper analyzes the discussions and statements of Polish politicians concerning the system of decision-making in the Council of the European Union in the period after the European Convention concluded its work and the Treaty on a Constitution for Europe was signed. Particular attention is paid to the influence this discourse and the attitudes of political leaders exerted on Polish-German relations.

Negatywny wizerunek najczęściej przypisywany jest do pojedynczych osób, grup osób lub całych narodów. W propagandzie po takie zabiegi sięga się przede wszystkim wówczas, gdy chodzi o stanowcze odrzucenie postulatu lub wyrażenie sprzeciwu wobec stanowiska przeciwników politycznych. Na płaszczyźnie języka takie postępowanie może w zależności od emocjonalnego zaangażowania przybrać bardzo różnorodne formy: od formułowania negatywnych ocen aż po manifestację pogardy lub nienawiści. Przytoczone w poniższym tekście przykłady dotyczą konkretnego faktu historycznego: wybuchu pierwszej wojny światowej. ; The enemy's image can be socially constructed on the level of single persons, political parties or whole country. This distortion propaganda targets the enemy's portrayal to emphatically de-cline the stances and the positions of a given political opponent. Linguistically, the enemy's image construction can be formed in various ways depending on the emotional engagement of the speaker: These forms varies from just negative evaluations to profound contempt and hate speech. This article examines this phenomenon in some historical documents concerning the outbreak of the World War 1. ; Die Publikation wurde aus Mitteln des Instituts für Germanistik der Universität Łódź und des Vereins akademischer Lehrer zur Förderung der Kultur europäischer Sprachen finanziert.

The article deals with the representation of the concept of Europe in contemporary Ukrainian texts. The data are drawn from the media (including the "new media") and supplemented with questionnaires administered to students (the question asked was: "What is the 'true' Europe?"). The concept of Europe is linked with norms and values, it is sensitive to the socio-cultural context, as can especially be seen in the time of radical social changes. In this way, the dynamics of the changes in conceptualization (intra-linguistic variability) can be observed. However, conceptualizations are subjected to correction and regulation, as is the case with the metaphorical "teacher – student" schema in portrayals of the relationship between Europe and Ukraine, the presentation of Europe as a pattern to follow, etc. A modification of the model in effect signifies a change, but the change is not arbitrary: it is concordant with a specific cognitive frame and the new socio-cultural context. ; Artykuł poświęcony analizie reprezentacji konceptu Europa we współczesnych tekstach ukraińskich. Materiały zaczerpnięto z tekstów medialnych (także z "nowych mediów") i uzupełniono danymi pochodzącymi z ankiet, przeprowadzonych w środowisku studentów, którzy odpowiadali na pytanie "Czym jest 'prawdziwa' Europa?". Koncept Europa jest związany z normami i wartościami, jest wrażliwy na kontekst społecznokulturowy, co ujawnia się zwłaszcza w okresie radykalnych zmian społecznych. Umożliwia to obserwację dynamiki konceptualizacji (wariantywności wewnątrzjęzykowej) mechanizmów zmian konceptualnych. Jednak wybrane sposoby konceptualizacji są w kolejności poddawane korekcie (metaforyczny schemat "nauczyciel – uczeń" dla zobrazowania relacji Europa – Ukraina, przedstawianie Europy jako wzorca itp.). Modyfikacja modelu oznacza w istocie zmianę, ale nie dowolną, tylko zgodną z odpowiednią ramą kognitywną i nowym kontekstem socjokulturowym. ; There is no abstract available for this language

It is well known that Vladimir Vladimirovich Putin is considered the political leader of the Russian Federation. The purpose of this article is to present the main language tools with the help of which V. V. Putin creates the image of a strong leader. The author concentrates on two tactics – the tactic of admitting the existence of the problem and the tactic of pointing out the way to solve the problem, since the political leader is primarily expected to be able to overcome difficulties, as well as to clearly see the future. The material for analysis is served by public, official speeches published on the website of the current president of Russia in 2017 in the form of genres most typical for Putin: a press conference, speech and a Direct Line (a special television program). Thanks to the markers of the tactics of admitting and solving the problem, Vladimir Putin shows his readiness to serve the citizens of Russia and take the responsibility for the country. There emerges from the speeches of the mentioned politician the image of leader competent, responsible, decisive but also of representative listening to the nation. ; Powszechnie wiadomo, że W. W. Putin jest uznawany za lidera Federacji Rosyjskiej. Na wizerunek politycznego przywódcy wpływa szereg czynników, w tym także styl jego wypowiedzi. Celem artykułu jest zaprezentowanie głównych wyznaczników przywództwa w dyskursie W. W. Putina. Autor skupia się na dwóch taktykach – taktyce uznania istnienia problemu oraz na taktyce wskazania na sposób rozwiązania problemu, ponieważ od lidera oczekuje się przede wszystkim umiejętności pokonywania przeszkód. Jako materiał empiryczny posłużyły publiczne wypowiedzi obecnego prezydenta Rosji, wyekscerpowane z oficjalnej strony internetowej urzędu prezydenta w formie najbardziej typowych dla Putina gatunków – konferencji prasowej, wystąpienia oraz programu telewizyjnego "Gorąca Linia". Ich analiza pozwala konstatować, że przy pomocy wskazanych taktyk obecny prezydent Federacji Rosyjskiej buduje wizerunek kompetentnego przywódcy, który zauważa problemy obywateli i zamierza z nimi walczyć według nakreślonego planu.

It is well known that Vladimir Vladimirovich Putin is considered the political leader of the Russian Federation. The purpose of this article is to present the main language tools with the help of which V. V. Putin creates the image of a strong leader. The author concentrates on two tactics – the tactic of admitting the existence of the problem and the tactic of pointing out the way to solve the problem, since the political leader is primarily expected to be able to overcome difficulties, as well as to clearly see the future. The material for analysis is served by public, official speeches published on the website of the current president of Russia in 2017 in the form of genres most typical for Putin: a press conference, speech and a Direct Line (a special television program). Thanks to the markers of the tactics of admitting and solving the problem, Vladimir Putin shows his readiness to serve the citizens of Russia and take the responsibility for the country. There emerges from the speeches of the mentioned politician the image of leader competent, responsible, decisive but also of representative listening to the nation. ; Powszechnie wiadomo, że W. W. Putin jest uznawany za lidera Federacji Rosyjskiej. Na wizerunek politycznego przywódcy wpływa szereg czynników, w tym także styl jego wypowiedzi. Celem artykułu jest zaprezentowanie głównych wyznaczników przywództwa w dyskursie W. W. Putina. Autor skupia się na dwóch taktykach – taktyce uznania istnienia problemu oraz na taktyce wskazania na sposób rozwiązania problemu, ponieważ od lidera oczekuje się przede wszystkim umiejętności pokonywania przeszkód. Jako materiał empiryczny posłużyły publiczne wypowiedzi obecnego prezydenta Rosji, wyekscerpowane z oficjalnej strony internetowej urzędu prezydenta w formie najbardziej typowych dla Putina gatunków – konferencji prasowej, wystąpienia oraz programu telewizyjnego "Gorąca Linia". Ich analiza pozwala konstatować, że przy pomocy wskazanych taktyk obecny prezydent Federacji Rosyjskiej buduje wizerunek kompetentnego przywódcy, który zauważa problemy obywateli i zamierza z nimi walczyć według nakreślonego planu.

Współczesny dyskurs polityczny i naukowy nad polityką klimatyczną jest w dużej mierze zdominowany przez nauki przyrodnicze, techniczne oraz ekonomię neoklasyczną, a w mniejszej mierze psychologiczne podejście behawioralne. Prowadzi to do znaczącej luki poznawczej, którą starają się wypełnić podejścia bardziej socjologiczne, jak m.in. teoria praktyk społecznych i perspektywa wielopoziomowa. W niniejszym artykule przedstawiam podstawowe założenia teorii praktyk społecznych, perspektywy wielopoziomowej i podejścia behawioralnego, jak również proponuję sposób na jednoczesne wykorzystanie tych perspektyw w badaniach nad polityką klimatyczną. Przedstawiam także szereg przykładów badań empirycznych przeprowadzonych w ramach tych podejść badawczych oraz wskazuję na potencjalne kierunki przyszłych badań.

Dyskurs polityczny dotyczący prześladowań heretyków oraz kary śmierci - prowadzony przez profesora Georga Heina oraz respondenta Johannesa Godofredusa Hessa. Druk współoprawny z innymi tekstami (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.II.1798-Pol.7.II.1836. Pieczątki: 7, 10, 11. Dawne sygnatury: H.5. Misc.3. Zewnętrzne oznaczenia: NS. Typ oprawy – półpłótno ; obleczenie – czarny marmurek ; okładzina – tektura ; krawędzie przycięte - druki różnej wielkości ; niewielkie deformacje ; średnie zabrudzenia ; średnie zacieki/ zaplamienia ; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu "Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej".

Dyskurs polityczny dotyczący prześladowań heretyków oraz kary śmierci - prowadzony przez profesora Georga Heina oraz respondenta Johannesa Godofredusa Hessa. Druk współoprawny z innymi tekstami (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.II.1798-Pol.7.II.1836. Pieczątki: 7, 10, 11. Dawne sygnatury: H.5. Misc.3. Zewnętrzne oznaczenia: NS. Typ oprawy – półpłótno ; obleczenie – czarny marmurek ; okładzina – tektura ; krawędzie przycięte - druki różnej wielkości ; niewielkie deformacje ; średnie zabrudzenia ; średnie zacieki/ zaplamienia ; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu "Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej".

Programy partyjne są jedynymi dokumentami, które można uznać za całościowe wizje porządku społecznego opracowane przez partie polityczne – jedyne polityczne instytucje, które mają potencjał ich wdrożenia w przypadku zwycięskich wyborów. Są to również opracowania, które lokują partię w konkretnej, historycznej i ideowej przestrzeni, stąd powinno się je traktować w naukowym dyskursie poważnie, jako opisy pożądanej przyszłości narodu, państwa i społeczeństwa. Artykuł ma na celu omówienie problematyki programów partyjnych jako specyficznego materiału źródłowego, przedstawienie najważniejszego sposobu ich porównawczej analizy oraz zaprezentowanie doświadczeń autora z własnych badań, które obejmowały jakościową analizę treści 63 polskich programów wyborczych z lat 2001–2011. Celem artykułu jest wskazanie specyfiki polskich programów politycznych, próba wyjaśnienia ich wyjątkowości na tle innych dokumentów politycznych oraz rozważanie ich zalet/ słabości jako materiałów empirycznych w analizie polskiego dyskursu politycznego oraz ideologicznych afiliacji polskich ugrupowań partyjnych. ; Party manifestos are the only political documents which can be perceived as holistic visions of the social order formulated by political parties – the only political bodies eligible to implement them after winning elections. These are documents which place a given party in a concrete, historical and ideological context, therefore they should be seriously considered in academic discourse as descriptions of an envisioned and desired future of the nation, state and society. The paper aims to approach party manifestos as a specific kind of source data, present the most typical method of comparative analysis, and share the author's own experiences from several research attempts which embraced a qualitative analysis of party manifestos from 2001–2011 (altogether 57 documents). The paper points at the peculiarities of Polish parties' manifestos and attempts to explain their specific characteristics in comparison to other political documents, and discuss their advantages and weaknesses as a source data for the analysis of Polish political discourse and ideological stances of Polish parties.

Programy partyjne są jedynymi dokumentami, które można uznać za całościowe wizje porządku społecznego opracowane przez partie polityczne – jedyne polityczne instytucje, które mają potencjał ich wdrożenia w przypadku zwycięskich wyborów. Są to również opracowania, które lokują partię w konkretnej, historycznej i ideowej przestrzeni, stąd powinno się je traktować w naukowym dyskursie poważnie, jako opisy pożądanej przyszłości narodu, państwa i społeczeństwa. Artykuł ma na celu omówienie problematyki programów partyjnych jako specyficznego materiału źródłowego, przedstawienie najważniejszego sposobu ich porównawczej analizy oraz zaprezentowanie doświadczeń autora z własnych badań, które obejmowały jakościową analizę treści 63 polskich programów wyborczych z lat 2001–2011. Celem artykułu jest wskazanie specyfiki polskich programów politycznych, próba wyjaśnienia ich wyjątkowości na tle innych dokumentów politycznych oraz rozważanie ich zalet/ słabości jako materiałów empirycznych w analizie polskiego dyskursu politycznego oraz ideologicznych afiliacji polskich ugrupowań partyjnych. ; Party manifestos are the only political documents which can be perceived as holistic visions of the social order formulated by political parties – the only political bodies eligible to implement them after winning elections. These are documents which place a given party in a concrete, historical and ideological context, therefore they should be seriously considered in academic discourse as descriptions of an envisioned and desired future of the nation, state and society. The paper aims to approach party manifestos as a specific kind of source data, present the most typical method of comparative analysis, and share the author's own experiences from several research attempts which embraced a qualitative analysis of party manifestos from 2001–2011 (altogether 57 documents). The paper points at the peculiarities of Polish parties' manifestos and attempts to explain their specific characteristics in comparison to other political documents, and discuss their advantages and weaknesses as a source data for the analysis of Polish political discourse and ideological stances of Polish parties.

Artykuł rozważa zmianę w endeckim dyskursie politycznym w okresie rewolucji 1905–1907. Podejmuję w nim analizę zmiany stosunku do "mas". Wizję modernizacji mas traktuję jako specyficzną formę dyskursu nowoczesności – reakcję na niezdeterminowanie, nieadekwatność politycznych instytucji i języków i gwałtowne rozszerzenie realnego uczestnictwa politycznego. Argumentuję, że określona koniunktura czy splot zdarzeń, zarówno z dziedziny myślenia politycznego, jak i procesów społecznych, wytworzyła specyficzną sytuację kryzysu, pewien moment polityczny. Określona reakcja na ten moment – w tym przypadku organicystyczny, hierarchiczny dyskurs wspólnoty i wizja zdyscyplinowanych mas pod endecką kontrolą, zadecydowała o kształcie całości endeckiego myślenia politycznego. Ów efekt ma swoje długofalowe konsekwencje i określa późniejszy kształt ideowy formacji endeckiej. ; The article examines a change in Polish National Democratic (Nationalist) political discourse accompanying the 1905 Revolution. In particular, I scrutinize the change in the conceptualization of "the masses". I consider a particular vision of the modernization of the masses as a form of discourse of modernity. Thus, I see it as a reaction to the indeterminacy of the social inadequacy of existing political institutions and discourses and the rapid widening of actual political participation. I argue that specific conjuncture between lineages of political thinking and social processes created a tipping point: a political moment or crisis. A particular answer for this moment – in this case an organic, hierarchic discourse of community and the envisioned whole of disciplined masses under the nationalistic control – defined the forthcoming shape of the National Democratic program. This resulted in long lasting consequences and defined the overall National Democratic project.

Media discourse, policy towards youth and its social representations
The article attempts to trace the discourse of the press about youth from the perspective of twenty years of transition appearing in media communications by "Gazeta Wyborcza", "Dziennik. Polska‑Europa- Świat", "Tygodnik Powszechny" and "Przegląd Polityczny". Discursive construction of reality is treated as a social activity. Symbolic activity understood as ways of defining reality for young people, is, in my opinion, a key to try to answer questions about youth identity, position and role in the social world. Analysis were based on eight debates with the participation of young people. The analysis allowed to reconstruct a complete pictures of each debate, which were then presented in the form of graphic diagrams. It helped to restore the views of young people, the world around them, their place in it, subject of their concerns, fears, anxieties, dreams, life goals, values, etc. What is more, that knowledge reveal four collective representation of youth: "Generation '68", "Generation '89", "Generation 2000", "Generation 2010": and conditions under which they were created. Analysis are testimony to the progressive deconstruction of cultural tools, by which young people could define themselves in terms of a community. As a result, in discourse there appear a pragmatic and individualistic attitudes to reality and materialization of the awareness of young people.

This article argues that a strong sense of exceptionalism that has informed the national character of the United States over the last two centuries has also resulted with some negative, domestic and international, implications. It has diminished the quality of public discourse in America and undermined the US position in the international community. The recent Great Recession, military conflicts the US has been engaged in, a sharp economic and social disparity within the American society lead to questioning the validity of the American Dream. The US revival is possible only through making the American experience ethically and spiritually grounded and meaningful. It is argued that education should play an instrumental role in improving the quality of public discourse, and building civil society. ; Artykuł stawia tezę, że silne poczucie amerykańskiej wyjątkowości, będące częścią charakteru narodowego USA rodzi również pewne negatywne implikacje na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym. Obniżyło ono jakość dyskursu publicznego, a także wpłynęło na pozycję USA w stosunkach międzynarodowych. Recesja ekonomiczna, zaangażowanie w konflikty zbrojne oraz silne ekonomiczne i społeczne nierówności podważyły wiarygodność amerykańskiego mitu. Etyczne i duchowe zakorzenienie amerykańskiego doświadczenia może być ważnym czynnikiem odrodzenia USA. Istotną rolę dla poprawy jakości amerykańskiego dyskursu publicznego oraz wzmocnienia społeczeństwa obywatelskiego ma do odegrania edukacja.

The dominant ideologies of a society including those related to gender are put into practice via particular use of language. This paper presents findings from contrastive research that views address forms as a subcategory of linguistic gender involved in social gender construction in Kazakh, Rus­sian, and Greek political discourse: it discusses commonalities and differences from the viewpoint of Critical Discourse Analysis, which detects the social character of linguistic preferences and their role in existent power relations in the society. As the results illustrate, along with the speak­ers' gender, there are other factors (the interviewee's status, political affiliations of the newspaper, cultural norms) that shape the choice of address forms, communicative strategies of the speakers and type of interview (cooperation or contestation). Unequal distribution of power in the societies is evident not only in women's numerical representation in socially and politically significant posi­tions but also in covertly gendered political discourse, with mass media representatives resorting to adversarial strategies of interviewing, and female politicians seem to be held responsible for all the flaws of their political institutions and are obliged to defend their right to be in power. ; Ideologie dominujące w społeczeństwie, w tym związane z płcią, są wdrażane przez użycie określonych środków językowych. Artykuł przedstawia rezultaty badań kontrastywnych, któ­re rozpatrują formy adresatywne jako podkategorię płci językowej biorącej udział w tworzeniu płci społecznej w kazachskim, rosyjskim i greckim dyskursie politycznym; omawia ich cechy wspólne i różnice z punktu widzenia krytycznej analizy dyskursu, ujawniającej społeczny charakter przyzwyczajeń językowych i ich rolę w istniejącym układzie sił w stosunkach społecznych. Jak pokazują wyniki badań, obok płci mówiącego istnieją inne czynniki (status rozmówcy, orientacja polityczna gazety, normy kulturowe) wpływające na wybór formy adresatywnej, strategii komu­nikacyjnej i typu rozmowy (współpraca lub konfrontacja). Nierówny podział władzy w społeczeń­stwach jest widoczny nie tylko w niskim odsetku kobiet zajmujących ważne stanowiska społeczne i polityczne, lecz również w skrytym genderowym dyskursie politycznym, w którym przedstawiciele mass mediów uciekają się do konfliktowych strategii prowadzenia rozmów, a kobiety-politycy wy­dają się być odpowiedzialne za wszystkie słabości swoich politycznych sojuszy i są zobowiązane do obrony swojego prawa do bycia u władzy.

The article presents a communication-based analysis of the function of the 'bez sensu' [meaningless/ pointless/makes no sense etc.] phraseme. The author discusses the conversational and discursive opportunities for using it. He applies the methodology of communicational grammar, which enables the analysis of communications at the ideational and interactive levels. Within the semantic level, 'bez sensu' removes the value of the trivialised semantic standard. In conversations, it is the reaction to scripts which contradict natural logic and the common-sensical cause-and-effect course of things. An important function is the bringing forward of scripts of failure, wastefulness, redundancy, and lack of benefit or expected or actual harm. At the interactive level, the 'bez sensu' expression fulfils the function of support for the argumentative power of a communication; it is also a measure of undermining an argumentation – it emphasises the frailty of its premises. In axiological strategies, 'bez sensu' is a major component of emotive acts and the building block of the emotional tension between interlocutors. In this instance, it is mostly used to bring forward the experience of a negative emotion. One negative outcome of using the 'bez sensu' expression is the introduction distance to interpersonal contact, and in some cases the sense of intellectually debasing the sender of a communication. The article includes several examples of media-based political statements with the 'bez sensu' expression, which are used for discrediting political opponents. ; Artykuł zawiera komunikacyjną analizę funkcji frazemu bez sensu. Autor rozważa konwersacyjne i dyskursywne możliwości użycia tej frazy. Stosuje w tym celu metodologię gramatyki komunikacyjnej, która pozwala na analizę komunikatów na poziomie ideacyjnym i interakcyjnym. W obszarze semantycznym bez sensu pozbawia wartości zdetrywializowany standard semantyczny. W konwersacjach jest reakcją na scenariusze sprzeczne z naturalną logiką i zdroworozsądkowym przyczyno-skutkowym biegiem rzeczy. Ważną funkcją jest eksponowanie scenariuszy nieskuteczności, marnotrawstwa, zbędności, braku korzyści, przewidywanych lub faktycznych szkód. Na poziomie interakcyjnym fraza bez sensu pełni funkcję wsparcia argumentacyjnej siły przekazu, jest też sposobem podważenia argumentacji – podkreśla słabość przesłanek. W strategiach aksjologicznych bez sensu jest ważną składową aktów emotywnych i budulcem napięcia emocjonalnego między rozmówcami. Tu przede wszystkim służy wyeksponowaniu przeżywanej negatywnej emocji. Ujemnym skutkiem użycia frazy bez sensu jest wprowadzanie do kontaktu interpersonalnego dystansu, a w niektórych przypadkach atmosfery intelektualnej degradacji nadawcy przekazu. W artykule znajduje się kilka przykładów medialnych wypowiedzi politycznych z frazą bez sensu, które służą dyskredytowaniu przeciwnika politycznego.