Due to the social and economic costs the problem of climate change has recently become one of the factors which antagonizes or merges national political systems and their entities. The case of Norway as a leading European producer and exporter of oil and gas seems to deserve particular attention. Although the main political actors in the country, such as the Norwegian Labour Party (DnA), the Conservative Party of Norway (H), the Socialist Left Party (SV), the People's Christian Party (Kr.F), the Centre Party (S) and the Liberal Party (V) have quite similar ideas about the major objectives of the national climate policy, their opinions differ in operational matters. The position of the Progress Party (Fr.P) is an important exception to the approach towards the discussed issue. This article aims to analyse the programme assumptions about the climate policy and climate protection of all parliamentary groups and assess their practical implementation in the past decade.
Problem zmian klimatu ze względu na koszty społeczne i ekonomiczne staje się w ostatnich latach jednym z czynników antagonizujących bądź scalających narodowe systemy polityczne i występujące tam podmioty. Casus Norwegii jako czołowego w Europie producenta oraz eksportera ropy i gazu wydaje się zasługiwać na szczególną uwagę. Główne podmioty polityczne w tym państwie, jak: Norweska Partia Pracy (DnA), Partia Konserwatywna (H), Socjalistyczna Partia Lewicy (SV), Chrześcijańska Partia Ludowa (Kr.F), Partia Centrum (S), Partia Liberalna (V) wyrażają w kwestii celów narodowej polityki klimatycznej dość istotną zbieżność, choć różnią się w kwestiach operacyjnych. Istotnym wyjątkiem w podejściu do omawianej problematyki jest stanowisko Partii Postępu (Fr.P).Celem artykułu jest analiza założeń programowych w obszarze polityki klimatycznej i ochrony klimatu wszystkich ugrupowań parlamentarnych oraz ocena ich praktycznej implementacji w minionej dekadzie.
The connection between parties and public policies is apparently straightforward: the former are supposed to determine the latter. However, several authors have argued that parties matter less and less in policy-making processes. Among such theses we can mention the end of ideologies, the indistinction between party programs, the emergence of strong leaders who can disregard party constraints, the hold that bureaucracies maintain on the policy cycle, the external factors which dictate the agenda and the contents of public policies. After having sketchily illustrated such arguments, this paper discusses relevant counterarguments for each of the above assumptions. The author's opinion is that parties do matter, although their relevance is dependent on the features the decisional structure and they tend to concentrate on certain policies more than others. In some occasions, they may have an incentive to disguise their actual role, so that electors can blame somebody else for some unpopular choices. The Italian case is then examined. The author suggests that almost in each period in the history of the Italian Republic, a significant connection between which parties were in office and which relevant policies were adopted can be detected. ; La connessione tra partiti e politiche pubbliche è apparentemente scontata: i primi determinano le seconde. Nondimeno, svariati autori hanno sostenuto che i partiti contino sempre di meno nei processi di policy. Tra queste tesi possiamo ricordare quella della fine delle ideologie, dell'indistinzione tra i programmi dei partiti, dell'affermarsi di leader forti che possono permettersi di sentirsi svincolati dal loro partito, la presa che le burocrazie mantengono sul ciclo di vita delle politiche pubbliche, i fattori esterni che di tali politiche dettano l'agenda e i contenuti. Dopo aver presentato tali tesi in estrema sintesi, nel testo vengono discussi i relativi controargomenti. L'opinione dell'autore è che i partiti continuino a contare, sebbene la loro rilevanza dipenda dalle caratteristiche della struttura decisionale e essi tendano a concentrarsi di più su certe politiche che su altre. In alcune occasioni, i partiti possono peraltro avere un incentivo a dissimulare il loro vero ruolo, così che gli elettori possano prendersela con qualcun altro quando occorrono scelte impopolari. Viene quindi esaminato il caso italiano. L'autore suggerisce che quasi in tutti i periodi della storia repubblicana si rilevi un legame significativo tra quali fossero i partiti in carica e quali politiche vennero prescelte. ; Związek pomiędzy partiami politycznymi a politykami publicznymi jest pozornie oczywisty: partie determinują kształt polityk. Niemniej jednak, jak zauważa Autor niniejszego artykułu, w literaturze wielokrotnie stwierdzono, że partie odgrywają coraz mniejszą rolę w tworzeniu polityk. Autor przywołuje tu m.in. teorię o końcu ideologii; o zacieraniu się różnic między programami poszczególnych partii; o pojawieniu się silnych przywódców, którzy mogą sobie pozwolić na uniezależnienie się od swojej partii; o wpływie biurokracji na cykl polityk publicznych i o czynnikach zewnętrznych mogących determinować treść polityk. Po krótkim omówieniu tych tez Autor wysuwa wobec nich swoje kontrargumenty. W opinii Autora partie wciąż pełnią ważną rolę, choć ich znaczenie uzależnione jest od struktury decyzyjnej i od konkretnych polityk. W niektórych przypadkach partie mogą mieć motywację do tego, aby ukryć swoją prawdziwą rolę, by wyborcy nie musieli winić ich za podjęcie niepopularnych decyzji. W dalszej części artykułu Autor analizuje casus Włoch, sugerując, że związek między partiami sprawującymi władzę a przyjmowanymi politykami był bardzo znaczący niemalże we wszystkich okresach Republiki Włoskiej.
Związek pomiędzy partiami politycznymi a politykami publicznymi jest pozornie oczywisty: partie determinują kształt polityk. Niemniej jednak, jak zauważa Autor niniejszego artykułu, w literaturze wielokrotnie stwierdzono, że partie odgrywają coraz mniejszą rolę w tworzeniu polityk. Autor przywołuje tu m.in. teorię o końcu ideologii; o zacieraniu się różnic między programami poszczególnych partii; o pojawieniu się silnych przywódców, którzy mogą sobie pozwolić na uniezależnienie się od swojej partii; o wpływie biurokracji na cykl polityk publicznych i o czynnikach zewnętrznych mogących determinować treść polityk. Po krótkim omówieniu tych tez Autor wysuwa wobec nich swoje kontrargumenty. W opinii Autora partie wciąż pełnią ważną rolę, choć ich znaczenie uzależnione jest od struktury decyzyjnej i od konkretnych polityk. W niektórych przypadkach partie mogą mieć motywację do tego, aby ukryć swoją prawdziwą rolę, by wyborcy nie musieli winić ich za podjęcie niepopularnych decyzji. W dalszej części artykułu Autor analizuje casus Włoch, sugerując, że związek między partiami sprawującymi władzę a przyjmowanymi politykami był bardzo znaczący niemalże we wszystkich okresach Republiki Włoskiej. ; La connessione tra partiti e politiche pubbliche è apparentemente scontata: i primi determinano le seconde. Nondimeno, svariati autori hanno sostenuto che i partiti contino sempre di meno nei processi di policy. Tra queste tesi possiamo ricordare quella della fine delle ideologie, dell'indistinzione tra i programmi dei partiti, dell'affermarsi di leader forti che possono permettersi di sentirsi svincolati dal loro partito, la presa che le burocrazie mantengono sul ciclo di vita delle politiche pubbliche, i fattori esterni che di tali politiche dettano l'agenda e i contenuti. Dopo aver presentato tali tesi in estrema sintesi, nel testo vengono discussi i relativi controargomenti. L'opinione dell'autore è che i partiti continuino a contare, sebbene la loro rilevanza dipenda dalle caratteristiche della struttura decisionale e essi tendano a concentrarsi di più su certe politiche che su altre. In alcune occasioni, i partiti possono peraltro avere un incentivo a dissimulare il loro vero ruolo, così che gli elettori possano prendersela con qualcun altro quando occorrono scelte impopolari. Viene quindi esaminato il caso italiano. L'autore suggerisce che quasi in tutti i periodi della storia repubblicana si rilevi un legame significativo tra quali fossero i partiti in carica e quali politiche vennero prescelte. ; The connection between parties and public policies is apparently straightforward: the former are supposed to determine the latter. However, several authors have argued that parties matter less and less in policy-making processes. Among such theses we can mention the end of ideologies, the indistinction between party programs, the emergence of strong leaders who can disregard party constraints, the hold that bureaucracies maintain on the policy cycle, the external factors which dictate the agenda and the contents of public policies. After having sketchily illustrated such arguments, this paper discusses relevant counterarguments for each of the above assumptions. The author's opinion is that parties do matter, although their relevance is dependent on the features the decisional structure and they tend to concentrate on certain policies more than others. In some occasions, they may have an incentive to disguise their actual role, so that electors can blame somebody else for some unpopular choices. The Italian case is then examined. The author suggests that almost in each period in the history of the Italian Republic, a significant connection between which parties were in office and which relevant policies were adopted can be detected.
The essay deals with the topic of the relationship between parties and electoral systems. The author chooses to follow a historical perspective, leaving out both the influence of parties on electoral systems and the impact of electoral systems on the role and the organization of political parties. In the first part, the essay focuses on the transformation of the electoral law for the Chamber of Deputies from a proportional system to a majority system, untill the current "Italicum" system, remitted to the Constitutional Court for a legitimacy judgement. The second part deals with the characteristics of the new electoral system and with the (also paradoxal) effects that it could produce on the Italian political system. In the conclusions, the author mentions the law proposal concerning the discipline of political parties which is structured considering that the traditional model of party's organization is progressively disappearing. ; Il saggio affronta il tema dal rapporto tra partiti e sistemi elettorali secondo un approccio evolutivo, tralasciando sia il tema relativo all'influenza dei partiti sui sistemi elettorali, sia quello concernente i riflessi e i condizionamenti dei sistemi elettorali sulla vita, il ruolo e l'organizzazione dei partiti.In una prima parte è affrontata l'evoluzione storica del sistema elettorale per la Camera dei deputati delineando come, dopo una prima parte improntata al sistema proporzionale, le esigenze di maggiore stabilità politica abbiano spinto ad una svolta in senso maggioritario, culminata nel cd. "Italicum", il sistema elettorale attualmente vigente per la sola Camera.Nella seconda parte sono illustrate le caratteristiche fondamentali del nuovo sistema elettorale, tutt'ora sub iudice dinanzi alla Corte Costituzionale, mettendo in evidenza il possibile impatto e gli effetti distorti che potrebbero prodursi sul sistema politico italiano. Nelle conclusioni, si dà conto della proposta di legge di disciplina dei partiti politici attualmente all'esame del Parlamento e di come questa tenga conto del fatto che il modello classico di organizzazione di partito stia progressivamente scomparendo. ; Niniejszy artykuł poświęcony jest ewolucji relacji zachodzących między partiami a systemami wyborczymi. Autor pomija zarówno tematykę wpływu partii politycznych na systemy wyborcze, jak i wpływu systemów wyborczych na rozwój, rolę i organizację partii. W pierwszej części pracy przedstawione zostały poszczególne systemy wyborcze do włoskiej Izby Deputowanych, począwszy od ordynacji proporcjonalnej, poprzez przyjęcie większościowego systemu wyborczego i kończąc na obecnie obowiązującej ordynacji zwanej Italicum. W drugiej części pracy Autor omawia najważniejsze cechy nowej ordynacji wyborczej, której konstytucyjność jest obecnie badana przez Sąd Konstytucyjny, podkreślając przy tym jej, być może niekorzystny, wpływ na włoski system polityczny. W podsumowaniu Autor odnosi się do projektu ustawy o partiach politycznych, nad którą właśnie pracuje Parlament, stwierdzając, że projekt ten daje wyraz postępującemu zanikowi tradycyjnego modelu organizacji partii.
The essay deals with the topic of the relationship between parties and electoral systems. The author chooses to follow a historical perspective, leaving out both the influence of parties on electoral systems and the impact of electoral systems on the role and the organization of political parties. In the first part, the essay focuses on the transformation of the electoral law for the Chamber of Deputies from a proportional system to a majority system, untill the current "Italicum" system, remitted to the Constitutional Court for a legitimacy judgement. The second part deals with the characteristics of the new electoral system and with the (also paradoxal) effects that it could produce on the Italian political system. In the conclusions, the author mentions the law proposal concerning the discipline of political parties which is structured considering that the traditional model of party's organization is progressively disappearing. ; Il saggio affronta il tema dal rapporto tra partiti e sistemi elettorali secondo un approccio evolutivo, tralasciando sia il tema relativo all'influenza dei partiti sui sistemi elettorali, sia quello concernente i riflessi e i condizionamenti dei sistemi elettorali sulla vita, il ruolo e l'organizzazione dei partiti.In una prima parte è affrontata l'evoluzione storica del sistema elettorale per la Camera dei deputati delineando come, dopo una prima parte improntata al sistema proporzionale, le esigenze di maggiore stabilità politica abbiano spinto ad una svolta in senso maggioritario, culminata nel cd. "Italicum", il sistema elettorale attualmente vigente per la sola Camera.Nella seconda parte sono illustrate le caratteristiche fondamentali del nuovo sistema elettorale, tutt'ora sub iudice dinanzi alla Corte Costituzionale, mettendo in evidenza il possibile impatto e gli effetti distorti che potrebbero prodursi sul sistema politico italiano. Nelle conclusioni, si dà conto della proposta di legge di disciplina dei partiti politici attualmente all'esame del Parlamento e di come questa tenga conto del fatto che il modello classico di organizzazione di partito stia progressivamente scomparendo. ; Niniejszy artykuł poświęcony jest ewolucji relacji zachodzących między partiami a systemami wyborczymi. Autor pomija zarówno tematykę wpływu partii politycznych na systemy wyborcze, jak i wpływu systemów wyborczych na rozwój, rolę i organizację partii. W pierwszej części pracy przedstawione zostały poszczególne systemy wyborcze do włoskiej Izby Deputowanych, począwszy od ordynacji proporcjonalnej, poprzez przyjęcie większościowego systemu wyborczego i kończąc na obecnie obowiązującej ordynacji zwanej Italicum. W drugiej części pracy Autor omawia najważniejsze cechy nowej ordynacji wyborczej, której konstytucyjność jest obecnie badana przez Sąd Konstytucyjny, podkreślając przy tym jej, być może niekorzystny, wpływ na włoski system polityczny. W podsumowaniu Autor odnosi się do projektu ustawy o partiach politycznych, nad którą właśnie pracuje Parlament, stwierdzając, że projekt ten daje wyraz postępującemu zanikowi tradycyjnego modelu organizacji partii.
The aim of presented article is to examine regularities in the geographical distribution of support for the new political parties in Poland, Czech Republic and Slovakia. At the beginning of the study, nationwide results of analyzed parties were compared with results achieved in territorial units. On this basis, the author created an indicator showing the average profit (or loss) of a new grouping in relation to the share of votes at the national level. Subsequently, the author calculated the Pearson's correlation coefficients to evaluate the relationship between results of new political parties in the first elections they gained parliamentary seats. The results of the analysis show that only in case of Czech Republic, it is possible to distinct the territorial units where citizens are more likely to vote for new parties. Nevertheless, most of differences in the geographical distribution of support for new parties in analyzed countries arise from three interrelated factors: the specificity of the territorial unit, ideological autoidentification of population inhabiting a particular territorial unit and popularity of party leaders.
