Suchergebnisse

National audience Internet is now an integral part of China's development and national affirmation strategy. But this strategy requires China to have digital sovereignty, which in turn is guaranteed by monitoring internet governance. Beijing therefore fosters the hypothesis of inter-state multilateral governance within the framework of the UN, while adopting a flexible position in international fora allowing it to defend all its interests, in particular economic interests. Foreign policy In the 1990s and 2000s, the adoption of the internet by more than 513 million Chinese has given rise to numerous speculation about a potential surge in political contestation. The pari of the Chinese Communist Party was overestimated: using the Internet as a vector of economic and powerful development.Tutenmettanthintroduce a control system that is sufficiently effective to defuse the most serious political risks. This fragile balance is very clearly expressed in the doctrine of the Chinese Communist Party (CCP) itself, particularly in the White Paper on the Internet in China 2 published in 2010. The government states that it 'promotes the extensive use of the internet' in the fields of e-commerce, entertainment and e-government, and encourages freedom of expression and public 'oversight' of the government. Not without conditions: the same White Paper describes and justifies the operation of censorship, in the name of an open digital system necessary for the security of online exchanges. ; National audience Internet fait désormais partie intégrante de la stratégie chinoise de développement et d'affirmation nationale. Mais cette stratégie suppose pour la Chine une souveraineté numérique, elle-même garantie par un contrôle de la gouvernance d'Internet. Pékin favorise donc l'hypothèse d'une gou-vernance multilatérale interétatique dans le cadre de l'ONU, tout en adoptant dans les forums internationaux une position souple lui permettant de défendre tous ses intérêts, en particulier économiques. politique étrangère Au cours des ...

International audience The City of Zion is one of the numerous pentecostal churches blossoming in France in the immigration fields. Initiated in decembre 2000 by a Congolese prophet, its members are now about sicty coming from West Indies and french-speaking African countries. From the first of the prophet activities to the crisis that put an, end to his legitimacy, this study has been ficused on the formation of the young leaders to whom has been left the administration of the assembly. This gives us indications on the establishment modes of a world pentecotism that influences greatly, by its African expression, the new lecture of the migration path. ; La Cité de Sion fait partie des nombreuses Églises pentecôtistes émergeant en France sur le terreau de l'immigration. Fondée en décembre 2000 à l'initiative d'un prophète congolais, ses effectifs se sont stabilisés autour d'une soixantaine de fidèles issus principalement des Antilles et de l'Afrique francophone. Des balbutiements de l'activité du prophète à la crise de légitimité qui finit par le disqualifier, mon attention s'est portée tout particulièrement sur la formation des jeunes leaders auxquels il devait à terme confier l'administration routinière de son assemblée. Ce suivi longitudinal renseigne sur les modalités d'implantation d'un pentecôtisme mondialisé qui, dans son expression africaine, contribue largement, à travers un prophétisme ambiant, à la retraduction du trajet migratoire. ; La Ciudad de Sion forma parte de las numerosas iglesias pentecostales que emergen en Francia en el ambiente de la inmigración. Fundada en diciembre de 2000 por iniciativa de un profeta congoleño, sus miembros se estabilizaron alrededor de una centena de fieles de las Antillas y de África francófona. Desde los balbuceos de la actividad del profeta a la crisis de legitimidad que termina por descalificarla, mi atención se dentró particularmente en la formación de los jóvenes líderes a los cuales él debía confiar finalmente la administración rutinaria de su asamblea. Este ...

The purpose of this article is to put in perspective the political debates and social mobilisations that accompanied the reform of the communal network in Macedonia in 2004. The principle of decentralisation was an integral part of the Ohrid agreements, a compromise negotiated between ethnic Macedonian majority and Albanian minority under the aegis of the international community after the 2001 conflict. The Slavic majority's opposition to the new delimitation of municipal borders promoted by the government has been unexpected. How to understand it? When speaking of communal splitting, is it local power at stake, or does the organisation of the territories call into question more than the management of scarce prerogatives and resources? The assumption made is that reactions to the overhaul of municipalities will gain to be addressed through a study of the interconnections between local issues, Community loyalty and state logic. This approach highlights the impact of differentiated national construction paths followed by communities living in Macedonia on perceptions and practices of the state, territory and borders in that country. Redividing municipal borders is also one of the places where the complex effects of the gradual reorganisation of community dynamics around the opposition between ethnic Macedonians and Albanians can be observed on the positioning of "small" minorities (Turkish, Roma, Serbs and Valleys), who are in the difficult situation of having to take a position in favour of one or other of the main protagonists. ; L'objet de cet article est de mettre en perspective les débats politiques et les mobilisations sociales qui ont accompagné la réforme du maillage communal en Macédoine en 2004. Le principe de la décentralisation faisait partie intégrante des accords d'Ohrid, un compromis négocié entre majorité macédonienne ethnique et minorité albanaise sous l'égide de la communauté internationale au terme du conflit de 2001. L'opposition de la majorité slave à la nouvelle délimitation des frontières ...

Environmental stakes are partially tackled in European Agricultural Policy by promoting changes in farmers' practices through agri-environmental measures (AEM). In France, these measures are implemented in various types of contracts between farmers and government agriculture offices. The rationale of these contracts has shifted from a farm multifunctionality-grant paradigm to a new paradigm of compensating the extracosts of specific environmental practices developed in farm plots. In this paper, we analyzed how this paradigm shift was put into practice. We studied the implementation of AEM in the Guadeloupe and Reunion Island, which are small islands and UE outermost regions. In these two islands, the agricultural productivist model is dominant, export-oriented, and actively supported by public policies. Although these islands face environmental stakes and are subject to the UE environmental standards, we showed that the agricultural stakeholders have adapted the various agri-environmental schemes in order to maintain the productivity of agriculture and the support to the dominant farming industry. In a first stage, farmers entered in the hybrid multifunctionality agreements and have subscribed the integrated measures. But in a second stage, farmers did not subscribe the latest generation of AEM. We observed that the operationalization of agri-environment policy schemes is utterly unchanged and that agricultural institutions still formulate and manage these schemes. But the lack of coordination between farming and environmental stakeholders prevents the appropriation of environmental issues by the farmers. Accordingly, this lack of coordination does not allow for the convergence of the agricultural production and the provision of environmental services in order to foster rural areas' spatial planning and governance. ; En Europe, depuis trois décennies, la prise en compte des enjeux environnementaux dans les politiques agricoles se traduit, en partie, par la conception de Mesures agrienvironnementales (MAE), ...

The famous lawyer al-Awzā- (m. 157/774) left a dozen letters he wrote to various representatives of Abbasside power. Until recently, these letters reflect the concerns of one of the main Syrian scholars and reflect his desire to influence Califal politics. By comparing these missions with other epistolary documents from the same period, we try to show that the transmission of this corpus dates back to al-Awzāhus, and that a majority of letters are of the kind of petition, which is very common at that time. The letters also reflect the view that al-Awzāhus had of the Abbasside caliphate, its legitimacy and its role in the new regime as a savant. Finally, the study of the topics addressed by the author raises questions about the future of Syria and its elites when the centre of power has shifted to the eastern part of the empire. We propose as an annex a full translation of the ten letters studied in the article. ; Le célèbre juriste al-Awzāʿī (m. 157/774) a laissé une dizaine de lettres qu'il écrivit à différents représentants du pouvoir abbasside. Jusqu'ici peu étudiées, ces lettres reflètent les préoccupations d'un des principaux savants syriens et traduisent son désir d'influer sur la politique califale. En comparant ces missives à d'autres documents épistolaires datant de la même période, nous tentons de montrer que la transmission de ce corpus remonte bien à al-Awzāʿī, et qu'une majorité de lettres relèvent du genre de la pétition, très courant à cette époque. Les lettres reflètent par ailleurs la conception qu'al-Awzāʿī avait du califat abbasside, de sa légitimité et du rôle qui lui incombait dans le nouveau régime en tant que savant. L'étude des thèmes abordés par l'auteur permet enfin de s'interroger sur le devenir de la Syrie et de ses élites alors que le centre du pouvoir s'était déplacé vers la partie orientale de l'empire. Nous proposons en annexe une traduction intégrale des dix lettres étudiées dans l'article.

This paper uses an unusual administrative dataset covering the universe of French hospitals to consider hospital employment: this is consistently higher in public hospitals than in Not-For-Profit or private hospitals, even controlling for many measures of hospital output (such as the type of operations and care provided, and the bed capacity rate). Public-hospital employment is positively correlated with the local unemployment rate, whereas no relationship is found in non-Public hospitals. This is consistent with public hospitals providing employment in depressed areas. We appeal to the Political Science literature and calculate local political allegiance, using expert evaluations on various parties political positions and local election results. The relationship between public hospital employment and local unemployment is stronger the more left-wing the local municipality. This latter result holds especially when electoral races are tight, consistent with a concern for re-election. ; En France, les hôpitaux publics ont une densité de personnel hospitalier plus élevée que celui des établissements privés (à but lucratif ou participant au service public - PSPH). Ce constat reste vrai après contrôle de l'activité hospitalière. Parallèlement, le nombre d'employés dans les établissements publics est positivement corrélé au taux de chômage local. Cette corrélation n'apparaît plus lorsque l'on s'intéresse aux établissements privés. L'objet de ce papier est d'étudier le sens du lien entre la densité du personnel hospitalier et les facteurs sociaux. A partir d'indicateurs obtenus en sciences politiques, nous étudions l'impact du positionnement social des partis politiques et des résultats aux élections locales sur le nombre d'employés dans les établissements de santé. Il apparaît que la relation entre la densité de personnel des établissements publics et le taux de chômage local est d'autant plus fort que la municipalité élue est de Gauche. Ce résultat est accentué lorsque l'issue de l'élection fut incertaine (un second ...

Polish national parishes of the Roman Catholic Church in the United States of North America were the most important institutions in exile in this country. The greatest development occurred during farmers' emigration from Poland's land (1870-1914). The first Polish parish was created in 1854 in Panna Maria in Texas. In 1870 there were 10 such parishes, and in 1910 over 500. Each parish had from over a dozen families to several tens of thousands of the faithful. In 1880 there were around 2 thousand faithful to one priest, and in 1910 – around 4 thousand. From 1870 onwards, there were two clashing trends attempting to unify American Poles: one (Polish Roman Catholic Union of America) strove to integrate social and political activity around church institutions (parishes, Catholic associations), the other one – Polish National Alliance, did it concentrating on national organizations. Both fractions trying to maintain the cultural integrity of Poles – the Republic of Poland's independence – were very popular with Polish clergy. In December 1912, the leaders of the largest Polish organizations established the National Defense Committee. On 8 June 1913, the Polish National Council was created, 2 October 1914 – the National Council and the National Defense Committee appointed the Central Polish Committee. After 1900 two political trends developed in Poland, and each of them sought support among American Poles. Both Roman Dmowski and Józef Piłsudski attempted to receive financial aid. In the mid-1913, Dmowski established the Polish National Committee, which was later transformed into the Polish National Department. Similarly, the Polish community in the USA, due to different attitudes to Poland's independence was divided into two fractions. The National Department shared Dmowski's views while the National Defense Committee shared Piłsudski's views. Ignacy Paderewski, who came to the United States in May 1915 tried to reconcile both parties. From 1 July 1917 onwards, he was formally authorized to represent the organization of the Polish community while talking to the authorities of the United States. American Poles, irrespective of their views, tried to achieve their goals by being active in various fields and striving to influence President Thomas W. Wilson. All efforts made by Ignacy Paderewski and the Polish National Committee based in Paris proved to be effective. Polish parishes became the basis for the recruitment to the Polish Army. In November 1917, 35 395 people declared their readiness to join the army. President Wilson gave in to the pressure of the Polish community, and on 8 January 1918, he issued the fourteen-point resolution, in which the 13th point of the peace program devoted to Poland stated that: 'An independent Polish state should be erected(…)which should be assured a free and secure access to the sea.' ; Polskie parafie narodowościowe Kościoła rzymskokatolickiego w Stanach Zjednoczonych Północnej Ameryki były najważniejszą instytucją wychodźstwa polskiego w tym kraju. Największy ich rozwój nastąpił w czasie emigracji chłopskiej z ziem polskich (1870-1914). Pierwsza polska parafia powstała w r. 1854 w Pannie Marii w Teksasie. W r. 1870 takich parafii było ok. 10, w r. 1910 ponad 500. Wielkość tworzonych parafii wahała się od kilkunastu rodzin do kilkudziesięciu tys. wiernych. Na jednego duszpasterza w 1880 r. przypadało ok. 2 tys. wiernych, w 1910 r. - ok. 4 tys. Od 1870 r. wśród Polonii amerykańskiej ścierały się dwa kierunki starające się jednoczyć Polaków amerykańskich: jeden (Zjednoczenie Polskie Rzymsko Katolickie) dążyło do zintegrowania działań społeczno-politycznych wokół ośrodków kościelnych (parafii, towarzystw katolickich), drugi - Związek Narodowy Polski robił to w oparciu o organizacje narodowe. Obydwa odłamy dążąc do zachowania integralności kulturowej rodaków, ze względu na cel nadrzędy - niepodległość Rzeczpospolitej - cieszyły się poparciem polskiego duchowieństwa. W grudniu 1912 r. przywódcy największych polskich organizacji utworzyli Komitet Obrony Narodowej. 8 czerwca 1913 r. powołano Polską Radę Narodową. 2 października 1914 r. - Rada Narodowa i Komitet Obrony Narodowej powołały Centralny Komitet Polski. Po r. 1900 rozwinęły się w Polsce dwa zasadnicze nurty polityczne, z których każdy szukał poparcia wśród Polaków amerykańskich. Zarówno Roman Dmowski, jak i Józef Piłsudski zabiegali o ich wsparcie finansowe. W połowie r. 1913 Dmowski założył Komitet Narodowy Polski, który później przemianowany został na Wydział Narodowy Polski. Podobnie Polonia amerykańska ze względu na różnicę poglądów co do sprawy niepodległości Polski podzielona była na dwa zasadnicze odłamy. Wydział Narodowy podzielał pogląd Dmowskiego. Komitet Obrony Narodowej podzielał pogląd Piłsudskiego. Zwaśnionych od maja 1915 r. próbował godzić przybyły do Stanów Zjednoczonych Ignacy Paderewski. Od 1 lipca 1917 r. legitymował się on formalnym pełnomocnictwem liczących się w strukturze Polonii organizacji do reprezentowania ich wobec władz Stanów Zjednoczonych. Polacy amerykańscy bez względu na przekonania, starali się osiągnąć swoje cele poprzez rozwijanie aktywności na wielu płaszczyznach, usiłując wpłynąć na prezydenta Thomasa W. Wilsona. Skuteczne okazały się wysiłki podjęte przez Ignacego Jana Paderewskiego i Komitet Narodowy Polski z siedzibą w Paryżu. Polskie parafie stały się podstawą akcji rekrutacyjnej do Armii Polskiej. W listopadzie 1917 r. gotowość do wstąpienia do Armii Polskiej we Francji zgłosiło 35 395 osób. Prezydent Wilson ulegając presji Polonii, 8 stycznia 1918 r. sformułował czternastopunktową rezolucję, w której trzynasty punkt programu pokojowego poświęcił Polsce, stwierdzając, iż: "ma być utworzone niepodległe państwo polskie z wolnym dostępem do morza".

"Yearbook of Eastern Studies" has been established as a forum for the debate on the multifaceted nature of transformations in Central and Eastern Europe and Asia, with particular focus on the post-Soviet area. The conceptual content of the periodical was born thanks to the professors Zdzislaw J. Winnicki and Walenty Baluk, who edited the first three volumes, which were published formally as separate monographs, but already under the banner of "Wschodnioznawstwo". Since 2010, the Yearbook has the status of a scientific journal, and two years later it has been listed on the journals of the Ministry of Science and Higher Education. In addition, the periodical is indexed in national and international databases such as Index Copernicus, Central European Journal of Social Sciences and Humanities, BazHum and Polska Bibliografia Naukowa. The scientific profile of the periodical, which has consistently been implemented since the beginning of the activity of "Yearbook of Eastern Studies", focuses on the field of social sciences, with particular emphasis on the science of politics and science of safety. Its great advantage is its internationalization, which manifests itself both in terms of composition of the scientific council, reviewers, and authors of texts published in the "Wschodnioznawstwo" in Polish, English and Russian languages. Up to now, researchers from Poland, Azerbaijan, Belarus, Czech Republic, Georgia, Germany, Hungary, Japan, Kazakhstan, Latvia, Macedonia, Russia, Slovakia and Ukraine have published on the cards of the journal. ; Wydawany przez Zakład Badań Wschodnich od 2007 r. rocznik "Wschodnioznawstwo" powstał jako forum debaty nad wielowymiarowością przemian w regionie Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru postradzieckiego. Koncepcja merytoryczna periodyku zrodziła się dzięki profesorom Zdzisławowi J. Winnickiemu oraz Walentemu Balukowi, którzy redagowali wspólnie pierwsze trzy tomy, wydane jeszcze z formalnego punktu widzenia jako odrębne monografie, ale już pod szyldem "Wschodnioznawstwa". Od 2010 r. rocznik posiada status czasopisma naukowego, a dwa lata później trafił na listę czasopism punktowanych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ponadto periodyk jest indeksowany w krajowych i międzynarodowych bazach, takich jak Index Copernicus, Central European Journal of Social Sciences and Humanities, BazHum czy Polska Bibliografia Naukowa. Profil naukowy periodyku, który konsekwentnie jest realizowany od początku działalności "Wschodnioznawstwa", koncentruje się wokół dziedziny nauk społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem nauk o polityce i nauk o bezpieczeństwie. Ogromnym atutem rocznika jest jego umiędzynarodowienie, które przejawia się zarówno w aspekcie składu rady naukowej, recenzentów, jak i autorów tekstów zamieszczanych na łamach "Wschodnioznawstwa" w językach polskim, angielskim i rosyjskim. Do tej pory na kartach periodyku publikowali naukowcy z Polski, Azerbejdżanu, Białorusi, Czech, Gruzji, Japonii, Kazachstanu, Łotwy, Macedonii, Niemiec, Rosji, Słowacji, Ukrainy i Węgier.

Tom Cyberbezpieczeństwo wyzwaniem XXI wieku jest opracowaniem, które wpisuje się w kontekst rozważań poświęconych wielorakim aspektom bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni. Autorzy, którzy zostali zaproszeni do realizacji tego projektu, prezentują różne spojrzenia na tę problematykę. Pomysłodawcą pierwszego rozdziału – Główni aktorzy cyberprzestrzeni i ich działalność jest Tomasz Hoffman. Autor, piszący z perspektywy prawno-politologicznej, posiłkujący się dorobkiem nauk o bezpieczeństwie, koncentruje się na ukazaniu potencjalnych aktorów cyberprzestrzeni, ich działalności, a w tym również zachowań niezgodnych z prawem. Cyberbezpieczeństwo, zdaniem Hoffmana, jest nową dziedziną bezpieczeństwa narodowego, z którą nieodłącznie wiążą się takie wyzwania, jak cyberprzestępczość oraz cyberterroryzm. Drugi rozdział – Cyberbezpieczeństwo jako wyzwanie dla współczesnego państwa i społeczeństwa – wyszedł spod pióra Marka Górki. Badacz dokonał przeglądu aktualnego stanu bezpieczeństwa cybernetycznego w kontekście rozprzestrzeniania się zagrożeń pochodzących z cyberprzestrzeni, tworzonych przez organizacje państwowe oraz niepaństwowe. Górka stoi na stanowisku, że cyberprzestrzeń stała się podstawową cechą świata i stworzyła nową rzeczywistość dla prawie wszystkich krajów, co sprawia, że problemy z cyberprzestępczością oraz cyberbezpieczeństwem mają istotne, globalne znaczenie zarówno w wymiarze politycznym, jak i gospodarczym. Z przemyśleniami Górki koresponduje tekst Bogusława Węglińskiego – Cyberterroryści w cyfrowych czasach – profesjonalizacja i digitalizacja współczesnych organizacji terrorystycznych. Autor poddał analizie ewoluujące wraz z rozwojem technologii instrumentarium wykorzystywane przez grupy terrorystyczne, zwracając uwagę na Internet, który otworzył przed nimi nowe możliwości oddziaływania, a w tym także w sferze kreowania przekazu medialnego. W tekście zawarte są również dociekania dotyczące możliwości użycia przez terrorystów dronów. Nadmieńmy, że także czwarty rozdział Ataki cyberfizyczne a system bezpieczeństwa narodowego, którego autorem jest Bogusław Olszewski, wpisuje się w nurt wcześniejszych dociekań. W tej części tomu poruszone zostały sprawy związane z niepożądanym oddziaływaniem systemów cyberfizycznych na bezpieczeństwo otoczenia międzynarodowego. Zdaniem Olszewskiego, ich hybrydowy (cyfrowo-materialny) charakter sprawia, że wpływają nie tylko na logiczną warstwę cyberprzestrzeni, ale także na dziedzinę fizyczną. Umożliwiają m.in. destabilizację porządku wewnętrznego państwa, co w konsekwencji może prowadzić do destrukcyjnych zmian w szerszym, międzynarodowym kontekście. Stanowią zatem wielowymiarowe zagrożenie dla szeroko pojętego systemu bezpieczeństwa globalnego W rozdziale piątym, Marcin Adamczyk przedłożył tekst Cyberszpiegostwo w relacjach chińsko-amerykańskich w kontekście potencjalnej zmiany światowego hegemona. Opracowanie poświęcone jest działaniom Chińskiej Republiki Ludowej w cyberprzestrzeni, ukierunkowanych na nielegalne pozyskanie amerykańskich technologii wojskowych i cywilnych. Zdaniem autora, Państwo Środka jest aktualnie jedynym krajem, który obecnie mógłby rzucić wyzwanie dominacji Stanów Zjednoczonych. Dążenie do uzyskania statusu państwa hegemonicznego wymaga zatem od Pekinu zbudowania odpowiedniej koalicji wspierającej Chiny na arenie międzynarodowej, ale również zmniejszenia dystansu ekonomicznego, jaki dzieli to państwo od Waszyngtonu. Autorem kolejnego rozdziału jest Kamil Baraniuk, którzy przygotował tekst Zarys przemian instytucjonalnych rosyjskiego wywiadu radioelektronicznego. Baraniuk podkreśla, że współczesny wysoki stopień zinformatyzowania społeczeństw i powszechności korzystania z technologii informatycznych sprawia, iż dane o charakterze sygnałowym i elektromagnetycznym stanowią bardzo istotne źródło informacji dla wyspecjalizowanych instytucji, zajmujących się ich gromadzeniem oraz przetwarzaniem. W tym kontekście zarysowuje genezę i przekształcenia instytucjonalne wywiadu radioelektronicznego Federacji Rosyjskiej, a co za tym idzie wojskowe i cywilne instytucje zajmujące się tego rodzaju działalnością na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, przy uwzględnieniu ich zadań, a także zmian personalnych w ich kierownictwie. Rozdział siódmy napisany został przez dwie autorki z Ukrainy. Tetiana W. Nagachevskaya i Lyudmila Frliksowa przygotowały rozważania zatytułowane Napriamky formuwannia miżnarodnoji konkurentospromożnosti IT-sektoru Ukrajiny. Zawierają one analizę stanu i osobliwości kształtowania się międzynarodowej konkurencyjności sektora IT na Ukrainie. Nagachevskaya i Frliksowa zaprezentowały pozycję ukraińskiego sektora IT rozpatrywaną w kontekście Networked Readiness Index, który mierzy skłonność do wykorzystywania przez kraje możliwości oferowanych przez technologie informacyjno-komunikacyjne. Ponadto, ukazały przewagę konkurencyjną i wady ukraińskich firm IT na rynkach międzynarodowych oraz kierunki wzrostu międzynarodowej konkurencyjności sektora informatycznego Ukrainy. Kolejne dwa rozdziały dotykają problematyki religijnej w cyberprzestrzeni. Autorem dociekań – Religijne i parareligijne grupy destrukcyjne: wyzwania cyberprzestrzeni – jest Wojciech Gajewski, który zwraca uwagę na sprawę penetrowania wirtualnej przestrzeni przez destrukcyjne grupy religijne. Jego zdaniem, stanowią one wzrastające zagrożenie nie tylko dla jej indywidualnych użytkowników, ale także zbiorowości społecznych. Religioznawca jest zwolennikiem podejmowania szeroko zakrojonych działań badawczych, edukacyjnych, a także prawnych, które wpłyną na ograniczenie negatywnych następstw ich aktywności w cyberprzestrzeni. Z kolei, Lucjan Klimsza przedłożył tekst Filozoficzne aspekty działania Internetu w kontekście zadań misyjnych Kościoła. Autor, który jest duchownym ewangelickim, zwraca uwagę na możliwości, jakie otwiera przed współczesnym chrześcijaństwem dostęp do przestrzeni cyfrowej. Klimsza wyraźnie zaznacza, że obecny Kościół musi być wspólnotą multimedialną, jednakże nie wirtualną, która jest oddalona od człowieka i jego realnej egzystencji. Autor, Internet postrzega zatem jako metamedium umożliwiające przekazywanie treści religijnych, które może być pomocne m.in. w spotkaniu i relacjach człowieka z człowiekiem oraz Boga z człowiekiem. Dziesiąty rozdziały Cyberbezpieczeństwo jako konstrukt w polskiej przestrzeni publicznej, będący rozważaniami o nachyleniu politologicznym, napisał Przemysław Mikiewicz. Tekst jest refleksją nad obecnością kategorii cyberbezpieczeństwa w polskiej przestrzeni publicznej, którą autor zawęził do opiniotwórczego oddziaływania centralnych instytucji państwowych oraz partii politycznych. Autor wskazuje, że pojęcie cyberbezpieczeństwa jest obecne w polskiej przestrzeni publicznej w różnym stopniu w dokumentach rządowych i w programach partii politycznych. Zdaniem Mikiewicza, występuje zasadnicza asymetria pomiędzy oboma typami dokumentów: dokumenty urzędowe poświęcają uwagę cyberbezpieczeństwu w znacznym stopniu, podczas gdy w dokumentach partyjnych kwestia ta jest jedynie wzmiankowana. Tak więc, cyberbezpieczeństwo jawi się jako rodzaj konstruktu, za pomocą którego kreowany jest obraz świata pełnego nienamacalnych niebezpieczeństw, do zwalczania których nieodzowne wydaje się publikowanie dokumentów pod postacią kolejnych doktryn i strategii walki z zagrożeniami w cyberprzrestrzeni. W nurt rozważań politologicznych wpisują się także dwa kolejne teksty. Autorem pierwszego jest Grzegorz Tokarz, którego dociekania zostały zatytułowane Internet jako instrument nawoływania do przemocy – przykład organizacji "Krew i Honor" Polska. Tekst przybliża działalność polskiej sekcji neonazistowskiej organizacji "Krew i Honor", a w tym zawartość jej strony internetowej, która jest istotnym narzędziem w propagowaniu idei tego środowiska, jak również źródłem informacji o osobach oraz instytucji uznawanych za zdrajców "białej rasy". Drugi tekst, który zarazem kończy niniejszy tom przygotował Mariusz Kozerski. W rozdziale Dawne afery polityczne ze współczesnej perspektywy: przykład sprawy Barschela/Pffeifera analizowana jest rola, jaką media odgrywają w nagłaśnianiu afer politycznych. Autor poddał oglądowi wydarzenia, które rozegrały się w latach 80 XX wieku, w północnoniemieckim landzie Szlezwik-Holsztyn, a w których ważną rolę odegrał opiniotwórczy tygodnik "Der Spiegel". Dodajmy, że Kozerski podejmuje się również próby odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób afera kilońska mogłaby przebiegać współcześnie, w kontekście potencjału informacyjnego/opiniotwórczego, którym charakteryzuje się globalna sieć komputerowa. ; "Cybersecurity as the challenge of the XXI century" is a collection of considerations dedicated to various aspects of security in cyberspace. Authors, who have been invited to this project, present different views on this subject. An author of the first chapter, "The main actors of cyberspace and their activities", is Tomasz Hoffman. Writing from a legal and political perspective, including the achievements of security sciences, he tries to present potential actors of cyberspace, and their activities, including behaviors against the law. Cybersecurity, according to Hoffman, is a new element of national security and is related to challenges, such as cybercrime and cyberterrorism. The second chapter, "Cybersecurity as a challenge for modern countries and societies", has been written by Marek Górka. The researcher has reviewed the current situation of the cybersecurity in the context of the spread of dangers in cyberspace, created by government and non-government organizations. Górka states that cyberspace has become a basic feature of the world and has created a new reality for almost all countries, what caused that the problems with cybercrime and cybersecurity became significant in both, the political and the economic aspect. A text, which corresponds to the Górka's thoughts, is the text "Cyberterrorists in digital times - professionalization and digitalization of modern terrorist organizations" by Bogusław Węgliński. The author has analyzed the instruments used by terrorist groups. The instruments which have been evolving along with the development of technology. The most important of them is the Internet, which has opened new opportunities for terrorists, including digital communicating. The text also includes aspects of the usage of drones by terrorists. The fourth chapter, "Cyber-physical attacks and the national security system", by Bogusław Olszewski, is also related to the previously mentioned issues. This part of the book deals with matters of the undesirable impact of cyber-physical systems on the safety of the international environment. According to Olszewski, their hybrid (digital-material) character causes that they affect not only the logical aspect of cyberspace but also the physical one. They enable destabilization of the internal structure of countries, what can lead to destructive changes in the wider, international context. They are a multifaceted danger to the broadly understood system of the global security. In the fifth chapter, Marcin Adamczyk has presented a text titled "Cyberspying in Chinese-American relations, in the context of the potential change of the world hegemon". The study is dedicated to the activities of the People's Republic of China in cyberspace, taken to acquire American military and civil technologies. The author claims that China is currently the only country that could challenge the global domination of the United States. However, to obtain the status of the hegemonic state, Beijing would need to build a solid coalition, supporting China on the international arena, but also reduce the economic distance between Beijing and Washington. An author of the next chapter is Kamil Baraniuk, who has prepared a text titled "Outline of the institutional changes in the Russian radio-electronic intelligence". Baraniuk emphasizes that the high level of computerization of societies and the common use of information technologies makes the signal and electromagnetic data a very important source of information for specialized institutions dealing with information collection and processing. In this context the author outlines the genesis and the institutional transformation of the Russian radio-electronic intelligence, as well as the military and civil institutions dealing with this kind of activities over the last decades, analyzing their tasks and personnel changes in their management. The seventh chapter has been written by two authors from Ukraine. Tetiana W. Nagachevskaya and Lyudmila Frliksowa prepared a text "Napryamky formuvannya mizhnarodnoyi konkurentospromozhnosti IT-sector Ukrayiny". This text contains an analysis of the current situation and peculiarities in the shaping of the international competitiveness of the IT sector in Ukraine. Nagachevskaya and Frliksowa have presented the position of the Ukrainian IT sector, considered in the context of the Networked Readiness Index, which measures the tendency of different countries to use the opportunities offered by informational and communicational technology. In addition, they have shown competitive advantages and disadvantages of Ukrainian IT companies on international markets, and directions of growth of the international competitiveness of the IT sector in Ukraine. Next two chapters have been related to religious issues in cyberspace. "Religious and pseudoreligious destructive groups: the challenges of cyberspace" has been written by Wojciech Gajewski, who pays attention to the matter of penetrating of the virtual space by various destructive religious groups. In his opinion, they become increasing dangers not only for individual users of the cyberspace but also for entire social groups. The religious scholar is a supporter of extensive research, educational and even legal activities, that suppose to reduce the negative consequences of the sectarian activity in cyberspace. Next author, Lucjan Klimsza, has presented a text "Philosophical aspects of the Internet in the context of missionary tasks of the Church". Klimsza, who is a Protestant pastor, pays attention to the possibilities that the access to the digital space opens to contemporary Christianity. He clearly states that the current Church must be a multimedia, but not a virtual community, distant from a man and his real existence. The author sees the Internet as a meta-medium enabling the transmission of religious content, which may be helpful in cognition and relationship between man and God, as well as between man and man. Tenth chapter, "Cybersecurity as a construct in the Polish public space", has been written by Przemysław Mikiewicz from a political perspective. The text is a reflection of the presence of the cybersecurity in Polish public space, which has been specified by the author as the opinion-making influence of the central government institutions and political parties. The author indicates that the concept of the cybersecurity is present in the Polish public space in government documents and programs of political parties. According to Mikiewicz, there is a fundamental asymmetry between these two types: government documents pay a lot of attention to cybersecurity, programs of political parties, however, only mention about the issue. Finally, cybersecurity appears as a kind of a construct used to create an image of the modern world, full of immaterial dangers, which might be eliminated only by publication of new doctrines and strategies, created to combat dangers in cyberspace. The political aspect of the cybersecurity issue is present also in the next two texts. An author of the first one is Grzegorz Tokarz, whose section has been titled "The Internet as an instrument to incite violence - an example of Poland". The text introduces activities of the Polish section of this neo- Nazi organization, including the content of its website, which is an important tool, used to promote the ideas of this environment, as well as a source of information about people and institutions considered to be the traitors of the "white race". The second text, which also ends this book, has been prepared by Mariusz Kozerski. In this chapter, titled "Former political scandals from a modern perspective: an example of the Barschel/Pffeifer case", the analyzed issue is the role played by media to publicize political scandals. The author has reviewed incidents that took place in the 1980s, in the German land of Schleswig-Holstein. A significant role in those happenings was played by "Der Spiegel", an opinion-forming weekly magazine. Let's add that Kozerski also tries to answer the question of how that, socalled "Kiel scandal" could look like if it happened today, in the context of the contemporary informational/opinion-forming potential, which characterizes the global computer network.