* Davut Elmacı. Dr. – Amasya University, Amasya Turkey - orcid:0000-0001-9712-0727 * Ian Milligan. Dr. – University of Strathclyde, Glasgow, UK - orcid:0000-0003-3514-746X * This study was presented as oral presentation at International Learning, Teaching and Educational Research Congress (ILTER) in 2018 in Amasya, Turkey. * Sorumlu yazar: e-mail: davut.elmaci@amasya.edu.tr ; Career adaptability is important in the adaptation of care leavers to social life. The objective of this study was to examine of the career and work adaptability level of care leavers working in public bodies. This research is a cross-sectional study within the general screening model. Data was obtained from 91 care leavers who work in public bodies in Amasya province in Turkey. The Career and Economic Status Survey and Career and Work Adaptability Scale was used in collecting data. Results indicated that 67% of the participants were mostly satisfied with their workplaces. 64.8% of the participants were mostly satisfied with their work, 56% were mostly satisfied with their managers, and 70.3% were mostly satisfied with their colleagues. The overall career and work adaptability levels of care leavers are at a good level, but the ability to act cooperatively is greater. It is believed that the results will guide the policies towards care leavers. ; Koruma altında yetişenlerin sosyal hayata uyumlarında kariyer uyumu önemlidir. Bu araştırmada, kamu kurumlarında çalışan koruma altından ayrılan bireylerin iş ve meslek hayatına uyum düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma genel tarama modelinde kesitsel bir çalışmadır. Araştırmanın verileri, koruma altından ayrılan ve Amasya ilinde kamu kurumlarında çalışan 91 kişiden toplanmıştır. Verilerin toplanmasında kariyer ve ekonomik durum anketi ile iş ve meslek hayatına uyum ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları, katılımcıların 'sinin çoğunlukla iş yerlerinden memnun olduklarını göstermektedir. Katılımcıların .8'i işlerinden çoğunlukla memnun, 'sı yöneticilerinden çoğunlukla memnun, .3'ü çalışma arkadaşlarından çoğunlukla memnundur. Koruma altından ayrılan bireylerin iş ve meslek hayatına uyumları iyi düzeydedir ancak işbirlikli hareket etme yetenekleri daha yüksektir. Araştırma bulgularının koruma altında yetişenlere yönelik politikalara yol göstereceği düşünülmektedir.
Aştakul, günümüz idarî taksimatına göre Çorum İline bağlı Ortaköy ilçesinin bir beldesi konumundadır. Çekerek ırmağının adeta ikiye böldüğü Geldiklan (Geldi-gelen) Ovasını takip eden Çorum ile Amasya arasındaki yol güzergâhında yer almaktadır. Hemen kuzeyinde tahminen 4, 5 km uzaklıktaki Ortaköy'deki Hitit dönemi ören yeri bölgenin oldukça köklü bir geçmişe dayandığının işaretidir. Ticaretin yoğun olduğu yol güzergâhı veya liman kenti değil de bir Orta Anadolu iskan merkezi olması bakımından benzeri pek çok bölge gibi tarihi tetik edilmemiştir. Tarihsel olarak XIII. yüzyıla kadar geriye giden köklü mazisi, Osmanlı İmparatorluğunun askerî, idarî, malî ve sosyo-kültürel gereksinimlere dayalı kayıt sistemi sayesinde nispeten aydınlatılabilir. Bu bakımdan XV. yüzyıl ile XVI. yüzyıl'a ait tahrir defterleri sayesinde çevresindeki köylerin merkezi konumundaki bir nahiye olarak karşımıza çıkmaktadır. Akabinde Celalî isyanlarının darmadağın ettiği bölgelerden biri haline geldiğini köy olarak XVII. yüzyıl kayıtlarında yer almasından anlaşılmaktadır. XVIII. yüzyılda siyasî, sosyal ve ticarî amaçlarla yapılmış kimi iskan faaliyetlerinin bir bakıma Aştakul'un yeniden toparlanmasına ve tekrar etki bir hüviyet kazanmasına yol açtığı görülmektedir. Nitekim Karadağ ve Alandağ eteklerini yurt edinen aşiretlerin Pazargahı olma vasfını bu sayede kazanmıştır. Fakat güneyde Amasya, Çorum ve Tokat işlek yoluna çok daha yakın Çay köy ile kuzeyinde çok daha köklü ve zengin bir iskan merkezi olma vasfına haiz Ortaköy Aştakul'a XVI. yüzyıl dünyasındaki görkemli günleri yaşatmaya izin vermez. Dolayısıyla giderek büyüyen iki merkezin arasında zengin tarihsel izlerin ışığında sıradan bir köy olarak uzun tarihsel süreçte yol almaya başlar. Çalışma Aştakul'un eldeki tarihsel veri dahilinde XV. yüzyıldan XX. yüzyıla kadar geçirmiş olduğu kendine has dün kurgusunu ortaya çıkarmayı ve bakımdan hem mikro boyutta uzun erimli çalışmalara örnek hem de Orta Anadolu tarihine dönük çalışmalara eklemlenmeyi amaç edinmektedir.
Teşkilatı Esasiye Kanunu/1921 Anayasası, I. TBMM tarafından hazırlanıp yürürlüğe konulmuştur. Bu siyasi-hukuk belgesi, çağdaş Türkiye'nin temellerini atan önemli bir metindir. Amasya Genelgesi'nden başlayarak Anadolu'da örgütlenen Ulusal Mücadele'nin ruhunu ve felsefesini taşımaktadır. 1921 Anayasası'na giden süreçte halkçılık düşüncesinin etkin olduğu bilinmektedir. Mustafa Kemal Paşa, 13 Eylül 1920 tarihinde TBMM'ne verdiği Hükümet Beyannamesi'nde egemenliğin millete ait olduğunu açıklamıştır. Temel amaç halkın mutluluğunu sağlamaktı. Bu belge, Teşkilatı Esasiye Kanunu/1921 Anayasası yapımına giden süreci başlatmıştır.
Bu çalışmada Mustafa Kemal Paşa'nın 13 Eylül 1920 tarihinde TBMM'ye verdiği hükümet beyannamesinden Teşkilatı Esasiye Kanunu'nu/1921 Anayasası'nın kabul edildiği 20 Ocak 1921 tarihine kadar geçen süreçte Meclis'te yapılan tartışmalar, beyannameden anayasaya giden süreçte yapılan değişiklikler ele alınmıştır.
Die Geschichte der Kızılbaş-Aleviten im Osmanischen Reich wurde bisher meist unter den Vorzeichen von Verfolgung und Unterdrückung erinnert und beschrieben. Die vorliegende Studie stellt solch dominanten und essentialistischen Narrativen eine Perspektive an die Seite, die das Verhältnis des Staates zu den Kızılbaş-Aleviten in seiner Komplexität analysiert. Dabei geht der Autor der Frage nach, wie sich dieses Verhältnis im Zeitraum vom 16.–18. Jahrhundert entwickelte: Nach der Verfolgung der Kızılbaş, die als Dissidenten und 'Häretiker' galten, etablierte sich ein Verhältnis, das vor allem auf zweckdienliche Einbindung dieser Gruppen in den osmanischen Herrschaftszusammenhang zielte. Auf der Basis bisher für die Alevitentumsforschung ungenutzter osmanischer Quellen wird gezeigt, dass die Kızılbaş-Aleviten in unterschiedlichen Kontexten regelmäßig mit Agenten des Staates interagierten. Somit trägt diese Arbeit zu einer Neubewertung der Geschichte der Kızılbaş-Aleviten in osmanischer Zeit bei.
Access options:
The following links lead to the full text from the respective local libraries:
AbstractThis paper reviews the reform attempt that took place in the Ottoman Empire during the last years of Mehmed II (1451-81), which is generally referred to as a "land reform" in Ottoman historiography. First, it emphasizes that the freeholds, the main target of the said reform, were 'revenue-holdings' not land-holdings. Second, based on the examination of a tax register belonging to the Anatolian province of Amasya, it shows that the reform brought no fundamental change in the existing revenue holding system, let alone in the land relations, which remained entirely outside the scope of the reform. Finally, the article describes Mehmed II's attempt, insofar as reflected in north-central Anatolia, as no more than a somewhat superficial "fiscal" reform, which eventually resulted in failure upon his death, revealing the vulnerability of the positions of the sultans in their struggle for power against the centrifugal forces in the Ottoman Empire.
Intro -- Vorwort -- Inhaltsverzeichnis -- Abkürzungsverzeichnis -- Kartenverzeichnis -- Tabellenverzeichnis -- Arbeitstechnische Vorbemerkungen -- 1 Einleitung -- 1.1 Zur Geschichte des Alevitentums -- 1.2 Stand der Forschung -- 1.3 Fragestellung und Zielsetzung -- 1.4 Quellen und Interpretationsansätze -- 1.5 Vorgehen -- 2 Methodologische und konzeptuelle Überlegungen -- 2.1 Neuzeitliche und moderne Wissensbestände: Wer sind die Kızılbaş-Aleviten? -- 2.2 Jenseits religiöser Differenz: Das Prinzip der zweckdienlichen Akkommodation -- 2.3 Zwischen Diskurs und Diplomatik: Ansätze einer philologischen Alevitentumsforschung -- 2.4 Ein Wort zur Onomastik -- 3 Ein neuer modus vivendi -- 3.1 Die Verfolgung der Kızılbaş durch den osmanischen Staat -- 3.2 Ein neuer modus vivendi -- 3.2.1 Rückzug der Kızılbaş? Zur Entstehung 'alevitischer' Siedlungen zwischen 'Bevölkerungsdruck' und takiy -- 3.2.2 Die Kızılbaş und die Celali-Banditen -- 3.2.3 Die Anbindung der Kızılbaş an den Bektaşi-Orden -- 3.4 Zwischenfazit -- 4 Aufständische und Steuerzahler - Häresie und Herde -- 4.1 Zum Komplex von Herrschaftslegitimation, Gerechtigkeit und Besteuerung -- 4.2 Fiskaladministrative Akkommodation von Kızılbaş-Aleviten -- 4.2.1 Kızılbaş-Stämme -- 4.2.2 Individualisierte Kızılbaş -- 4.2.3 Ocak-Gruppen und deren Gründer -- 4.2.3.1 Die evlad des Şeyh Ahmed Tavil -- 4.2.3.2 Die evlad des Dede Garkın -- 4.2.3.3 Die evlad des Hubyar Derviş -- 4.3 Zwischenfazit -- 5 Kızılbaş-Aleviten als Klienten des osmanischen Staates -- 5.1 Kadiamts- und Petitionsregister: Möglichkeiten und Grenzen einer 'Geschichte von unten' -- 5.2 Kızılbaş-Aleviten in den Foren des osmanischen Rechtswesens -- 5.2.1 'Alevitische' Dörfer, ihre Einwohner und der Kadi -- 5.2.1.1 Amasya: Cennet aus Yaycıabdal -- 5.2.1.2 Malatya: Der Turkmene Mahmud in Hasan Batrik.
Access options:
The following links lead to the full text from the respective local libraries:
Heyet‐i Temsiliye'nin kurulma fikri, Haziran 1919'da yayımlanan Amasya Genelgesi ile ortaya çıkmıştır. Millî Mücadele'nin gerekçesi ve yönteminin belirlendiği bu genelgede yer alan: "milletin içinde bulunduğu durum ve şartların gereğini yerine getirmek ve haklarını gür sesle cihana duyurmak için her türlü baskı ve kontrolden uzak millî bir heyetin varlığı zaruridir" maddesi doğrudan Heyet‐i Temsiliye'nin kurulmasına yönelik bir çağrıdır. Heyet‐i Temsiliye bir siyasi teşekkül olarak Erzurum'da doğmuş daha sonra tüm yurdu kapsayan bir anlayışla varlığını devam ettirmiştir. Bu çalışmada Heyet‐i Temsiliye'nin siyasi kültür içerisindeki yeri, önemi ve faaliyetleri hakkında incelemeler yer alacaktır. Heyet‐i Temsiliye, bugün demokrasi anlayışımızın doğuşunda ve Cumhuriyet fikrinin beyinlerde yer etmesinde büyük bir öneme sahiptir. Zira daha Osmanlı Devleti yıkılmadan önce kurulan Heyet‐i Temsiliye çoğunluk esası içerisinde hareket etmiş ve alınan kararlarda demokrasi kültürüne sadık kalınacağına dair teminat vermiştir. Son tahlilde Heyet‐i Temsiliye, milletin temsilcisi konumunda, devlet teşkilatının özünü oluşturan kuruluşları yapılandırmak ve bu konsensüs içerisinde TBMM'nin açılmasını hazırlamak gibi önemli çalışmalar yapmış, Cumhuriyet kültürünün önemli bir mihenk taşı olarak tarihte yer etmiştir. ; The idea regarding the foundation of the Representative Committee was issued in Amasya Circular in June 1919. This circular coversthe reasons stating the requirements of the Independence War and its methods. The following item of this circular is directly about the foundation of The Repre‐ sentative Committee: "the existence of a national delegation away from all kinds of oppression and control, isessential to fulfill the current state of the nation and the necessity of the conditions and to announce their rights in a strong voice". The Representative Committeeemerged in Erzurum as a political organization and continued its existence with a mentality including the whole homeland. The position and importance of the Representative Committee in the political culture and its activi‐ ties are stated in this study. The Representative Committee is highly important for the emergence of today's democracy perception and penetrating the Republican idea to the minds. The Representati‐ ve Committee, founded beforethe collapse of the Ottoman Empire, kept on its activities based on the majority rule and declared its loyalty to the cultural democracy while making decisions As a result, the Representative Committee, as an agent of a nation, configured the institutionsthat build up the origin of the state organization and carried out therequired studies forthe establish‐ ment of the Great National Parliament of Turkey and placed as an important milestone of the Republican culture in the history.
According to ancient sources sericulture was started to be produced in China. Silkworm eggs were illegally exported from China by a Chinese Princess who married a royalty out of Chinese Imperial. Turks who were north neighbour nation of Chinese nation carried those silkworm eggs during their long journey to west. Silk used to be a crucial figure in world economy for centuries. The Silk Road was a political actor among powerful nations. Sericulture production was begun in Anatolia which is Asian part of Turkey in A.D. 552 during Byzantium Emperor of Justinianus. The city of Bursa became a textile city which was famous for silk and silk trade centre. In middle of 16th century silk textile ındustry was developed. Apart from city of Bursa, cities of Istanbul, Edirne, Amasya, Denizli, Izmir and Konya were important sericulture centres. After Republic of Turkey has built, silkworm egg production, silkworm care and feed were protected under the Law of 859 in 1926. Some cooperative unions were built in Bursa, Bilecik and Adapazari in 1940 to protect and increase cocoon production. Later than those cooperatives were unified and they built Cocoon Sale Cooperatives Union of Bursa in 11 May 1940. Silkworm Egg Production Management of Cocoon Union which produced silkworm eggs was built in 1963. Turkey is one of the silkworm egg producer countries in the World. In this review history of sericulture was summarized.
Osmanlı İmparatorluğu Birinci Dünya Savaşına Almanya'nın yanında katılmıştı. Ağır ve yorucu savaşlardan çıkmış Osmanlılar savaş sırasında kahramanca çarpışmalarına rağmen, düşman kuvvetlerinin tüm yurdu işgal etmelerine engel olamamışlardı. Bu sıralarda imzalanan Mondros ateşkes Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu'nu tamamen yok etmeye ve Türk yurdunu parçalamaya yönelik hazırlanmıştı. Bu antlaşmanın 7. maddesi, galip devletlere istedikleri her yeri istedikleri zaman işgal etme hakkını tanıyordu. Böylelikle işgaller bu antlaşmanın arkasına sığınılarak yapılabilecekti. İşgallere ilk tepki işgale uğrayan bölgelerde yaşayan halktan gelmiştir. İzmir'de Hasan Tahsin işgale karşı ilk kurşunu atarak halkın bu haksız işgallere sessiz kalmayacağını göstermişti. Mustafa Kemal Paşa ise İstanbul'daki kurtuluş çarelerinin hiçbirine itibar etmeyerek 19 Mayıs 1919'da Anadolu'ya geçmiş ve topyekûn bir kurtuluşun ateşini yakmıştır. Düzenlenen Amasya, Erzurum ve Sivas Kongreleri ile tam bağımsız Türkiye idealinin temelleri atılmış, halkta milli bilinç uyandırılmıştır. Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşlarının çalışmaları sonucunda İstanbul Hükümeti, Anadolu hareketine yakınlaşmış ve Amasya Görüşmeleri ile de Mebus 'an Meclisinin açılması kararlaştırılmıştır. 2 Ocak 1920'de Osmanlı Meclis-i Mebus 'an son kez toplanır. Bu meclisin verdiği en önemli karar, taslağı Mustafa Kemal tarafından mebuslara Ankara'da verilen ve sonraları Misak-i Milli olarak adlandırılacak olan Ulusal And'ın 28 Ocak 1920'de kabul edilmesi olmuştur. Meclisin ve İstanbul Hükümeti'nin çalışmalarından ve Anadolu'da artan direniş hareketlerinden rahatsızlık duyan İtilaf Devletleri 16 Mart 1920'de İstanbul'u işgal ettiler. İstanbul'un işgaliyle beraber Meclis-i Mebusan'ında basılması ve birçok mebusun tutuklanması ve sürgüne gönderilmesi üzerine Heyet-i Temsiliye 19 Mart 1920 tarihinde bir beyanname yayımlayarak, Meclisin Ankara'da tekrar toplanabilmesi için seçimlerin yapılmasını istemiştir. Yapılan seçimler sonucunda Ankara'da TBMM açılır. 23 Nisan 1920'de açılan Meclis, Osmanlı Devleti'nin elinden bir takım yetkileri alarak Anadolu'nun kaderine el koymuştur. Bundan sonra milletin ne şekilde yasayacağına, milletin kendi seçtiği mebuslar karar verecektir. İtilaf Devletleri mütareke sonrası Mersin ve Tarsus'u işgal etmiştir. İçel Vilayeti işgal edilmese de, Silifke ve Silifke'den Mersin'e kadar İçel'e bağlı kasaba ve köyler Fransızların Anadolu'dan çekilmesine kadar işgal tehdidi ile karşı karşıya kalmıştır. İçel'de kurulan Müdafaa-i Hukuk Cemiyetleri ve bunlara bağlı müfrezeler, İçel'i işgalden korumaktan öteye düşman işgalindeki Mersin ve Tarsus'u kurtarmak amacıyla da faaliyette bulunmuşlardır. Mustafa Kemal'in 19 Mart 1920 tarihli genelgesi doğrultusunda İçel'de 29 Mart 1920 Pazartesi günü, Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti İdare Heyeti'nin, mutasarrıfın ve halkın iştirakiyle hükümet konağında seçimler yapılmıştır. Bu seçimlerde yirmi bir aday arasından Ahmet Şevki Bey, Naim Efendi, Hacı Ali Efendi, Haydar Lütfi ve Sami Bey milletvekili seçilmişlerdir. Meclis-i Mebusan'a seçilen Ali Rıza Efendi'nin de Ankara'ya gelmesi ile İçel vilayetinin milletvekili sayısı altıya çıkacaktır. Birinci dönem İçel milletvekillerinden Sami Bey, Haydar Lütfi Bey ve Ali Sabri Efendi( Hacı Ali) mecliste II. Grupta yer almışlardır. Yukarıda ismi zikredilen altı milletvekilinden beş tanesi bir daha meclise giremezken sadece Haydar Lütfi Bey VIII. Dönemde Demokrat Parti'den Meclise girebilmiştir. ; Ottoman Empire joined The First World War with Germany.Despite struggling and fighting bravely during the battle , The Ottomans, having lived through severe wars, couldn't stop the enemy forces to occupy the whole country.The peace armistice of Moudros signed on in the meantime was prepared with a wiew to completely terminating the Ottoman Empire and comminuting the Turkish homeland. The 7th clause of this armistice gave the victorious states the right to occupy any place any time.The occupations hereby were suppose to be realised on the grounds of this clause. The first reaction to the occupations aroused from the residents of the occupied regions.Hasan Tahsin in Izmir who fired the first bullet to the enemy proved that the Turkish people wouldn't keep silent against the unjust occupations.Mustafa Kemal Pasha ,in the meantime,ignored all the propositions of salvation in Istanbul and went down to Anatolia on May 19, then lit the fire of an overall salvation of the nation.With the congresses held in Amasya,Erzurum and Sivas cities , the fundamentals of fully independent Turkey ideal was set up and the national consciousness was awakened among the people .As a result of Mustafa Kemal's and his fellows' efforts , The Government of Istanbul came closer to the Anatolian movement ; and with the negotiations in Amasya, it is agreed to open a national assembly. On October 2, 1920, The Ottoman Parliament gathered last time.The most important decision of this parliament was to accept The National Oath on January 28 ,1920 whose drafts had been given to the members of the parliament in Ankara by Mustafa Kemal ,and which would later be called as the National Treaty.The Allied Powers , upon getting annoyed by the operations of the Parliament and the Istanbul Government and by the increasing resistance movements in Anatolia,occupied Istanbul on March 16,1920.With the occupation of Istanbul , when the Parliament was assaulted and a number of members of Parliament were arrested and forced to exile, the representative committee,issuing a declaration on March 19,1920, requested to hold new elections for the parliament to gather again in Ankara After the elections, The Turkish grand national Assembly opened in Ankara.The Parliament ,starting on April 23 ,1920 , took over a number of competences from the Ottoman State and took the initiative on behalf of the Anatolia .Henceforth, it would be the members of the Parliement elected by the people themselves to decide the way of life that the people would live. The Allied Powers occupied Mersin and Tarsus cities after the armistice.Much though İçel province was not occupied , Silifke, the villages and towns between Silifke and Mersin faced the threat of occupation until the withdrawal of the French from Anatolia. Associations for the Defence of The National Rights and the battalions dependent on these associations ,beyond saving İçel from enemy occupation,had operations with the aim of rescuing Mersin and Tarsus which were under the occupation of enemies. Based on Mustafa Kemal's notice dated March 19,1920, the elections were held in the government Office with the participation of executive board of Association for the Defence of The National Rights ,the governor and the people.Among 21 candidates, Mr Ahmet Şevki, Mr Naim, Mr Hacı Ali,Mr Haydar Lütfi and Mr Sami were elected as the members of the parliament. With the election of Mr Ali Rıza to the Parliament , the number of the memers of İcel in the parliament would increase to six. The first term members of the Parliament Mr Sami,Mr Haydar Lutfi, and Mr Ali Sabri (Haci Ali) took place in the second group.While five of the above mentioned members of the parliament couldn't be elected again,only Mr Haydar Lutfi was re-elected from the Democrat Party in the eight legislation term. …
This study intends to determine the effects of parenting styles, as perceived by parents, on high school students achievement goal orientations. The study was conducted on 497 students and their parents selected via simple cluster sampling from public high schools of the Ministry of Education in Amasya, a city in Turkey. Data were collected by means of a personal information form prepared by the researcher, the Parents Attitude Scale (PAS) and the 2x2 Achievement Goal Orientation Scale. Data analysis includes multiple regression analysis, as well as descriptive statistics. Based on research findings, parenting styles perceived by parents can be listed as democratic, overprotective, permissive and authoritarian. Students achievement goal orientation follows the order of learning-approach, learning-avoidance, performance-approach and performance-avoidance. Another finding obtained in the study shows a positive and medium level relationship between parenting style and learning approach orientation and a positive and low level relationship between parenting style and learning avoidance orientation. Democratic and overprotective parenting styles were found to have the strongest and most significant impact on learning approach orientation whereas overprotective and permissive parenting styles had the most significant impact on learning avoidance orientation. Parenting style was found to have a low level positive relationship with performance approach and performance avoidance orientation. Analyses show that authoritarian and overprotective parenting styles had the most significant impact on both orientations.
Abstract Relations between Iran and the Ottoman Empire during the Safavid era were never free of tension, even when there was peace between the two states. In peacetime, both powers secretly and closely monitored the other's movements, either in anticipation of or in preparation for attacks. Due to the destruction of Safavid archives, there is little documentary information in Iranian archives about Iranian-Ottoman relations in the period, forcing us to rely mainly on chronicles and travelogues. However, the Ottoman Mühimme Defterleri (Registers of Important Affairs), which contain a copy of all royal decrees and orders, are a very valuable source for the study of these tense and unstable relations from the Ottoman perspective. According to these registers, upon the coming to power of Shah Ismāʿīl II, the Ottoman government publicly upheld and respected the terms of the Amasya Peace Treaty, while secretly looking for a pretext to resume war against Iran. The question is, however, why the Ottomans did not attack Iran immediately after Ismāʿīl II's accession to the throne. Was it due, as some sources claim, to the bravery Shah Ismāʿīl had previously shown in action against the Ottomans? By examining and analyzing the Mühimme Registers of this period, the authors of the present paper demonstrate that the Ottomans had plans to invade Iran and occupy parts of its territory at the beginning of Ismāʿīl II's accession, but their military campaign was thwarted by the lack of opportunities during the short period of the Safavid king's rule.
Mustafa Kemal Paşa ve silah arkadaşlarının yürüttüğü Millî Mücadele, çok önemli bir tarihî evreyi teşkil etmektedir. Amasya Genelgesi, Erzurum Kongresi, Sivas Kongresi, Son Osmanlı Mebusan Meclisinin Toplanması, Misak-ı Millî'nin Kabulü ve Birinci Türkiye Millet Meclisinin Açılışı; bu sürecin önemli gelişmeleri olarak kayda geçmiştir. Tüm bu gelişmeler, Millî Mücadele'nin bir sistematik kazanmasında büyük katkılar sağlamıştır. Kararlı şekilde yürütülen bu mücadeleyi, pratiğe taşıyan, başka bir ifadeyle hedefe ulaştıran yegâne unsur ise savaş meydanları olmuştur. Millî Mücadele literatüründe Muharebeler Dönemi diye tanımlanan bu süreç, kuşkusuz İstiklâl Savaşı'nın en kritik evresini teşkil etmiştir. I. ve II. İnönü savaşlarının kazanılması, Türk ordusunun moral-motivasyonunu yükselterek ülkenin işgalden kurtarılacağı kararlılığına ilham kaynağı olmuştu. Bu moral ve motivasyon; Kütahya, Eskişehir Savaşlarının kaybedilmesiyle yerini büyük bir karamsarlığa bırakmıştı. Alınan mağlubiyet, bazı şehirlerin kaybedilmesi, hatta Millî Mücadele'nin yönetildiği Ankara'nın dahi işgal tehlikesiyle karşılaşması ve tüm bu olumsuzlukların yanında ordunun önemli ölçüde dağılması, söz konusu endişe ve karamsarlıkları daha ileri boyutlara taşımıştı. Türk tarafında, böyle bir psikoloji hâkimdi. Buna karşılık Yunan tarafında, artık Anadolu'nun tamamen ele geçirilmesi için sona yaklaşıldığı düşünülmekteydi. Sakarya Savaşı'nı kazanıp bu düşünceyi sonuçlandırmak heyecanına kapılmışlardı. Bu savaş, Türk tarafı için bir ölüm kalım meselesiydi. Eğer Yunan ordusu durdurulamazsa ülke bütünüyle işgale uğrayabilirdi. Bunu çok iyi idrak eden Mustafa Kemal Paşa ve silah arkadaşları, söz konusu savaşa büyük önem atfedip o doğrultuda hazırlıklar yapmaya girişmişlerdi. Bu çalışma; Kütahya, Eskişehir Savaşları sonucunda büyük oranda çözülen Türk ordusunun Sakarya Savaşı için nasıl yeniden derlenip, toparlanarak hazır hâle getirildiğinin anlaşılmasına katkı sunmayı amaçlamıştır.
The bronze bullet arrowhead accompanied by materials of an early Scythian time during the research of the internal rampart of the Motronyn hillfort in a Tiasmyn River basin, in 2017 was found. It complemented a small series of the similar items that originate from the Black Sea region. Approximately thirty similar finds are known today. The nearest analogies were found on the settlements of Zhabotyn and Ivanivka, on the South of Dnieper River Right-bank Forest-steppe, in the Tiasmyn River basin. A similar object occured near the Lykhachivka village in Povorsklia. Such types of arrowhead series are known from the territory of the Northern Caucasus: from the Zheleznodorozhny and Komarovsky burial grounds, from the Krasnoe Znamya, Mineralnye Wody and Bazhigan archaeological sites. They were found in Pre-Kelermes quiver set in a burial at Amasya in Turkey, and probably mark the Scythian campaigns to Anterior Asia. Analogies are known at the Sauromats of the Volga and the Urals, the Saks of Central Asia, the tribes of the Scythian time of Northern Kazakhstan and Tuva. The arrowheads from the Black Sea region are dated by the early Scythian time (7th— the first half of the 6th century BCE). Most of them are known in the archaeological sites of the Kelermes stage from the Komarovsky, Zheleznodorozhny, Mineralovodsky burial grounds. The burial near Amasya specifies on their existence on the Pre-Kelermes stage. The bullet arrowheads had a less area of contact with the target surface and could have a larger penetration. They could be used for fights against warriors dressed in defensive armour. As such finds are widespread on the vast spaces of Eurasia, it is possible to suppose the independent origin of similar artefacts in different regions. Probably, the bone arrowheads of a similar shape served as the prototypes, and the process of transformation passed within the framework of the replacement process of bone to a bronze and iron ones, well-known in the Early Iron Age. ; В 2017 г., во время исследования внутреннего вала Мотронинского городища бассейна р. Тясмин, был найден бронзовый пулевидный наконечник стрелы, сопровождавшийся материалами раннескифского времени. Он дополнил небольшую серию подобных вещей, происходящих из Причерноморья. Сегодня известно немногим более 30 похожих изделий. Ближайшие аналогии известны из сел Жаботина и Ивановки, на юге Днепровской Правобережной Лесостепи, в бассейне р. Тясмин. Подобный предмет найден у Лихачевки в Поворсклье. Целая серия таких изделий происходит с Северного Кавказа: Железнодорожный и Комаровский могильники, Красное Знамя, Минеральные Воды, Бажиган. Найдены они в погребении у Амасьи в Турции. Здесь они были в докелермесском колчанном наборе, и вероятно, маркируют скифские походы в Переднюю Азию. Аналогии известны у савроматов Поволжья и Приуралья, саков Средней Азии, племен скифского времени Северного Казахстана и Тувы. Стрелы из Причерноморья датируются раннескифским временем (VII — первая половина VI вв. до н. э.). Большинство из них известно в памятниках келермесского этапа: захоронения Комаровского, Железнодорожного, Минераловодского могильников. Захоронение близ Амасьи указывает на их бытование и на докелермесском этапе. Пулевидные стрелы имели меньшую площадь контакта с поражаемой поверхностью и могли иметь большую пробиваемость. Они могли использоваться для борьбы с одетыми в защитные доспехи воинами. Поскольку их находки распространены на огромных просторах Евразии, можно предполагать независимое возникновение подобных артефактов в разных регионах. Вероятно, прототипами послужили костяные стрелы аналогичной формы, а сам процесс трансформации проходил в рамках процесса замены кости бронзой и железом, известного в раннем железном веке. ; Стаття присвячена характеристиці бронзових куле¬подібних наконечників стріл, розповсюджених у Причорномор'ї в ранньоскіфський час.
<p>This study sought to develop a Likert type scale which is valid and reliable in order to investigate the professional problems of social workers. The research was carried out with 98 social workers, emypoled in Istanbul, Ankara, Izmir, Adana, Eskisehir, Trabzon, Samsun, Diyarbakir, Konya, Karaman, Kayseri, Aydin, Hatay, Elazig, Yozgat, Corum, Amasya, Yalova, Kutahya, Duzce, Bolu, Karabuk, Tekirdag, Sakarya provinces of Turkey, in 2014. The data was collected using a questionnaire consisting of two sections, developed to determine the social workers' professional problems. The first part contains demographic and personal information, consisting of items about the gender, age, marital status, status, managerial positions, the type of institution, provincial aspects, social work experience, branch, income level, satisfaction level of social work, income level sufficiency, future confidence perception, compatibility with the profession in terms of personal characteristics, perceptions of syndication. The second part includes 40 expressions related to professional problems of social workers on a 3-point Likert-type scale consisting of 3 choices, from 1 = Disagree to 3 = Strongly Agree. The accumulated data was analyzed with factor analysis by using SPSS. The findings of the study revealed that the scale is valid and reliable. Results of the research show that regardless of their position, duty, rank or gender, social workers all concur on the fact that the rights provided them are insufficient and they run into problems that can be categorized as 'working conditions and social rights', 'working method', 'professional identity', 'professional execution conditions', 'employment and promotion policies', 'professional organization' and 'vocational ıntegration'.</p>
