Search results

Co odróżnia duże miasto od małego? Czy jest to jedynie kryterium liczby miesz-kańców? Czy może obecność odpowiedniej rangi funkcje wg teorii ośrodków centralnych Christallera? Poza wymienionymi wskaźnikami należy zwrócić uwagę na samą przestrzeń miejską, a w szczególności na przestrzeń publiczną. O jej istotności w postrzeganiu miasta świadczy częstotliwość pojawiania się w opisach określeń typu "wielkomiejski", "małomiasteczkowy", "prowincjonalny". Współczesne teorie opisujące procesy rozwojowe miast (koncepcja miasta ponowoczesnego) mówią o postępującej mobilności mieszkańców, która prowadzi do rozluźniania się więzi lokalnych i alienacji. Z założenia cechy te przypisuje się dużym miastom (postmetropolis), podczas gdy małe traktowane są jako "ostoje swojskości". W tym wypadku chodzi tu o tradycyjne układy społeczne, których przejawem jest wspólnota lokalna. Okazuje się jednak, że wspólnoty lokalne zachowały się w dużych miastach, podczas gdy w małych widoczne są postę-pujące procesy alienacji. Zarówno w dużych, jak i małych miastach pojawiają się osiedla grodzone, monitoring, przestrzeń publiczna zastępowana jest przez półpubliczną. Równocześnie w wielu miejscach zachowały się tradycyjne struktury społeczne, przestrzeń publiczna jest traktowana niemal jako własność wspólnoty, zamiast moni-toringu dominuje kontrola społeczna. Co ciekawe, poza małymi miastami zjawiska takie można zaobserwować również w większych, gdzie obszarem identyfikacji są nie całe miasta, a konkretne dzielnice. Oba zjawiska wiążą się ze specyficznymi formami przestrzeni publicznej i zjawiskami w niej zachodzącymi. W artykule autor zajął się obecnością tych procesów w przestrzeni publicznej. Rozważania teoretyczne zostały poparte wynikami badań i obserwacji przeprowadzonych w ostatnich latach w mało-polskich miastach – zarówno tych dużych, jak i małych.

Umieranie nie mieści się we współczesnej globalnej kulturze pop gloryfikującej młodość i witalność. Jeśli dodać do tego katolickie sacrum-tabu śmierci okaże się, że dzisiaj nie ma miejsca na cmentarze. Celem artykułu jest pokazanie, że nie da się ich jednak wyprzeć, że są częścią każdej cywilizacji i mają lokalizację w przestrzeni i krajobrazie. Ważnym spostrzeżeniem jest to, że znaczenie i miejsce cmentarzy zmieniało się tak, jak zmieniała się kultura. Posłużono się przykładem Łodzi.

Niniejszy artykuł przedstawia impro pisanie w przestrzeni miasta: literacki projekt z elementami improwizacji teatralnej, którego początki sięgają czasu ogólnoświatowej pandemii COVID–19. Tekst ten stanowi przy tym próbę uchwycenia projektu jako psychofizycznego działania, w wyniku którego z instrukcji konfrontowanych z doświadczeniem wyłaniają się kolejne etapy projektu. Nie chodzi więc o analizę impro pisania w przestrzeni miasta jako działania zrealizowanego, dokonanego, ale o pokazanie tego, w jaki sposób instrukcje zderzone z działaniem dają początek kolejnym częściom projektu.

Celem artykułu jest identyfikacja wpływu kultury w mieście na jego rozwój społeczno-gospodarczy w nawiązaniu do coraz bardziej powszechnego trendu polegającego na transformacji gospodarek miejskich w kierunku gospodarek "kreatywnych". Prezentowane studium przypadku dotyczy Łodzi. W tym celu zbadano percepcję miejskiej oferty kulturalnej wśród mieszkańców. Jako metodę badawczą wykorzystano dynamiczną analizę ewolucji miasta jako systemu społeczno-gospodarczego (podejście systemowe ewolucyjne) wspartą techniką wywiadu kwestionariuszowego. Przeprowadzone badanie wskazuje, że pomimo wielu problemów ekonomicznych, z którymi boryka się to postindustrialne miasto, jest ono zdolne do dostosowania oferty kulturalnej do współczesnych potrzeb, wyeksponowania swojej specyfiki terytorialnej oraz wykorzystania kreatywności mieszkańców jako czynnika rozwoju społeczno-gospodarczego. Artykuł prezentuje ponadto zidentyfikowane problemy i wyzwania, na które musi odpowiedzieć miejska polityka kulturalna.

W artykule przedstawiono dziedzictwo geologiczne małego mazowieckiego miasta, które stanowi potencjał rozwoju geoturystyki miejskiej. Od zaangażowania lokalnych władz samorządowych w zagospodarowanie elementów przyrody nieożywionej do pełnienia funkcji turystycznych z zachowaniem zasad ochrony przyrody zależy możliwość czerpania korzyści ekonomicznych z rozwijającej się zrównoważonej geoturystyki.