Suchergebnisse

The basic and the most important functions of political parties, not only in Poland but also in all democratic countries, include their active participation in elections and then governing the country by exercising the state power. In that context it seems clear that the governing function shall be perceived as a natural consequence of successfully realized electoral function and in practice it could not be performed at all if parties were not provided with legal opportunities to influence the electoral process. At the same time, this is undoubtedly one of the most important functions fulfilled by political parties in a democratic country.As the term "governance" is differently understood in the legal doctrine there are also differences concerning the notion of "governing function" of political parties. However, for the purpose of this paper, it can be assumed that the governing function of political parties involves proposing, shaping, making and enforcing decisions concerning the state. Therefore, its realization is expressed through different decision-making processes (primarily legislative processes) as well as the management of the state apparatus to ensure the implementation of their outcomes. ; La funzione governativa, una delle principali funzioni dei partiti politici, consiste nell'esercizio del potere nello Stato. Il concetto di governabilità è stato a sua volta interpretato in vari modi dalla dottrina. Il legislatore costituzionale e ordinario ha garantito ai partiti in Polonia la partecipazione alla funzione governativa, rispettivamente, nell'art. 11 della Costituzione polacca e nella legge sui partiti politici del 1997. La funzione governativa dei partiti è stata riconosciuta anche dal Tribunale Costituzionale. Il contributo si propone di esaminare la relativa disciplina giuridica e giurisprudenza del Tribunale. L'autore riflette sul ruolo dei partiti giocato nel Parlamento e nel potere esecutivo. Nella parte conclusiva si sottolinea che anche partiti di opposizione sono coinvolti nell'esercizio della funzione governativa. ; Do podstawowych funkcji partii politycznych, obok funkcji wyborczej, należy funkcja rządzenia polegająca na sprawowaniu władzy w państwie. Pojęcie "rządzenia" różnie rozumiane jest przez doktrynę, można jednak przyjąć, iż funkcja rządzenia polega na bezpośrednim kształtowaniu, podejmowaniu oraz egzekwowaniu decyzji. Sprawowanie funkcji rządzenia jako główny cel partii politycznych zaakcentowane zostało również przez polskiego ustrojodawcę w art. 11 Konstytucji i w ustawie o partiach politycznych z 1997 r. Rola partii politycznej jako podmiotu przede wszystkim biorącego udział w wykonywaniu władzy dostrzeżona została również w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. W artykule przedstawiono powyższe regulacje prawne oraz adekwatne orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, jak również omówiono rolę, jaką partie polityczne pełnią w ramach funkcjonowania parlamentu oraz organów władzy wykonawczej. Na koniec podkreślono również, iż w realizacji szeroko rozumianej funkcji rządzenia biorą udział również partie opozycyjne.

Do podstawowych funkcji partii politycznych, obok funkcji wyborczej, należy funkcja rządzenia polegająca na sprawowaniu władzy w państwie. Pojęcie "rządzenia" różnie rozumiane jest przez doktrynę, można jednak przyjąć, iż funkcja rządzenia polega na bezpośrednim kształtowaniu, podejmowaniu oraz egzekwowaniu decyzji. Sprawowanie funkcji rządzenia jako główny cel partii politycznych zaakcentowane zostało również przez polskiego ustrojodawcę w art. 11 Konstytucji i w ustawie o partiach politycznych z 1997 r. Rola partii politycznej jako podmiotu przede wszystkim biorącego udział w wykonywaniu władzy dostrzeżona została również w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. W artykule przedstawiono powyższe regulacje prawne oraz adekwatne orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, jak również omówiono rolę, jaką partie polityczne pełnią w ramach funkcjonowania parlamentu oraz organów władzy wykonawczej. Na koniec podkreślono również, iż w realizacji szeroko rozumianej funkcji rządzenia biorą udział również partie opozycyjne. ; La funzione governativa, una delle principali funzioni dei partiti politici, consiste nell'esercizio del potere nello Stato. Il concetto di governabilità è stato a sua volta interpretato in vari modi dalla dottrina. Il legislatore costituzionale e ordinario ha garantito ai partiti in Polonia la partecipazione alla funzione governativa, rispettivamente, nell'art. 11 della Costituzione polacca e nella legge sui partiti politici del 1997. La funzione governativa dei partiti è stata riconosciuta anche dal Tribunale Costituzionale. Il contributo si propone di esaminare la relativa disciplina giuridica e giurisprudenza del Tribunale. L'autore riflette sul ruolo dei partiti giocato nel Parlamento e nel potere esecutivo. Nella parte conclusiva si sottolinea che anche partiti di opposizione sono coinvolti nell'esercizio della funzione governativa. ; The basic and the most important functions of political parties, not only in Poland but also in all democratic countries, include their active participation in elections and then governing the country by exercising the state power. In that context it seems clear that the governing function shall be perceived as a natural consequence of successfully realized electoral function and in practice it could not be performed at all if parties were not provided with legal opportunities to influence the electoral process. At the same time, this is undoubtedly one of the most important functions fulfilled by political parties in a democratic country.As the term "governance" is differently understood in the legal doctrine there are also differences concerning the notion of "governing function" of political parties. However, for the purpose of this paper, it can be assumed that the governing function of political parties involves proposing, shaping, making and enforcing decisions concerning the state. Therefore, its realization is expressed through different decision-making processes (primarily legislative processes) as well as the management of the state apparatus to ensure the implementation of their outcomes.

Elaborating from the organisation and functioning of the political parties in the legal order, and also in the light of the literature and the case-law both from the ordinary courts and the Court of cassation, the essay contributes to the debate focusing on the case-law of the Constitutional court. Its case-law is systematized considering the original position of recognising the constitutional relevance of parties in the electoral process and then the denial of their legitimacy to stand in a dispute among branches of government. Finally, it has been considered the recent decisions on electoral laws in which the focus is set on the direct relationship between voters and representative, so oriented to accept the decline of the role of political parties in the representation processes. ; In questa chiave di lettura, infatti, sarà possibile comprendere in maniera più compiuta il contributo che è stato fornito non soltanto dalla Corte costituzionale,ma anche e soprattutto dalla giurisprudenza di merito e da quella di legittimità nel garantire un sempre più penetrante sindacato a tutela del pluralismo associativoe dei singoli iscritti alle formazioni politiche, in relazione alla (scarna) disciplina sui partiti che connota l'ordinamento italiano a livello sia costituzionale,sia di legislazione ordinaria.Muovendo dall'angolo di visuale che mi è stato assegnato, si potrà quindi comprendere come e perché, nel caso italiano, la riflessione debba essere necessariamente allargata – per quanto lo spazio in questa sede lo consenta – al ruolo svolto dai giudici comuni nell'affermare e nell'assicurare la relativa giustiziabilità dei fondamentali principi di diritto che regolano il funzionamento dei partiti politici. ; Niniejszy artykuł porusza problematykę funkcjonowania partii politycznych w świetle orzecznictwa włoskiego Sądu Konstytucyjnego. Analiza ta poprzedzona jest omówieniem uregulowania roli partii we włoskim porządku prawnym, a także odwołaniem się do literatury i do orzecznictwa zarówno sądów powszechnych, jak i Sądu Kasacyjnego. Autor przedstawia wyraźną ewolucję orzecznictwa Sądu Konstytucyjnego w kwestii roli partii politycznych, prezentując jego pierwotną linię orzeczniczą, podkreślającą kluczowe znaczenie partii w systemie politycznym i w procesie wyborczym, aż do wypracowania stanowiska, zgodnie z którym partie polityczne stały się tylko jedną z wielu form, w której może wyrażać się udział obywateli w określeniu polityki państwa.

Niniejszy artykuł porusza problematykę funkcjonowania partii politycznych w świetle orzecznictwa włoskiego Sądu Konstytucyjnego. Analiza ta poprzedzona jest omówieniem uregulowania roli partii we włoskim porządku prawnym, a także odwołaniem się do literatury i do orzecznictwa zarówno sądów powszechnych, jak i Sądu Kasacyjnego. Autor przedstawia wyraźną ewolucję orzecznictwa Sądu Konstytucyjnego w kwestii roli partii politycznych, prezentując jego pierwotną linię orzeczniczą, podkreślającą kluczowe znaczenie partii w systemie politycznym i w procesie wyborczym, aż do wypracowania stanowiska, zgodnie z którym partie polityczne stały się tylko jedną z wielu form, w której może wyrażać się udział obywateli w określeniu polityki państwa. ; In questa chiave di lettura, infatti, sarà possibile comprendere in maniera più compiuta il contributo che è stato fornito non soltanto dalla Corte costituzionale,ma anche e soprattutto dalla giurisprudenza di merito e da quella di legittimità nel garantire un sempre più penetrante sindacato a tutela del pluralismo associativoe dei singoli iscritti alle formazioni politiche, in relazione alla (scarna) disciplina sui partiti che connota l'ordinamento italiano a livello sia costituzionale,sia di legislazione ordinaria.Muovendo dall'angolo di visuale che mi è stato assegnato, si potrà quindi comprendere come e perché, nel caso italiano, la riflessione debba essere necessariamente allargata – per quanto lo spazio in questa sede lo consenta – al ruolo svolto dai giudici comuni nell'affermare e nell'assicurare la relativa giustiziabilità dei fondamentali principi di diritto che regolano il funzionamento dei partiti politici. ; Elaborating from the organisation and functioning of the political parties in the legal order, and also in the light of the literature and the case-law both from the ordinary courts and the Court of cassation, the essay contributes to the debate focusing on the case-law of the Constitutional court. Its case-law is systematized considering the original position of recognising the constitutional relevance of parties in the electoral process and then the denial of their legitimacy to stand in a dispute among branches of government. Finally, it has been considered the recent decisions on electoral laws in which the focus is set on the direct relationship between voters and representative, so oriented to accept the decline of the role of political parties in the representation processes.

The paper describes the legal status of political parties represented in the Sejm and the Senate. This special status is granted by Article 11 of the Polish Constitution which establishes the principle of political pluralism which gives parties the possibility to influence the formulation of the policies. The paper then examines the conditions of the establishment and operation of deputy associations in Parliament of the Republic of Poland, the internal organisation of parliamentary clubs and their decision-making procedures. The article discusses also the implications of several draft amendments to the rules of procedure of the Sejm intended to institutionalise parliamentary opposition (the so called "democratic package"). The Author draws a conclusion that the existing legal framework for functioning of political parties in the parliament does not fully respect the essence of the constitutional mechanism that really works. As he argues, certain political principles, e.g. the separation of powers, have become less significant, whereas the gap between the ruling majority and the opposition has widened. Ultimately, the Author draws attention also towards the problem of growing authoritarianism of the Polish regime, harming the parliament by seeking to marginalise permanently the opposition parties. ; Il punto di partenza per analizzare il funzionamento dei partiti politici all'interno di un parlamento è costituito indubbiamente dal principio costituzionale del pluralismo politico. L'art. 11 c. 1 della legge fondamentale polacca recita: "La Repubblica di Polonia garantisce la libertà di fondare parititi politici e la libertà della loro attività. I partiti politici riuniscono i cittadini polacchi, rispettando il principio di libertà ed eguaglianza, per concorrere con metodo democratico alla formazione della politica nazionale. Non vi è dubbio che dal disposto sopraccitato si possono dedurre due aspetti di questo principio, il primo dei quali consiste nello stabilire la libertà di formazione e di azione dei partiti politici. Tale libertà non ha un carattere illimitato, risultando già dalla carta costituzionale stessa il divieto di esistenza per partiti politici e organizzazioni di altro genere che, semplificando, potrebbero essere definite come partiti comunisti, nazisti o fascisti (art. 13).Un secondo aspetto del pricipio di pluralismo politico è costituito dal fatto che l'art. 11 c. 1 della costituzione richiama esplicitamente il concorrere con metodo democratico alla formazione della politica nazionale. Tale formulazione non va intesa alla lettera. Essa non significa infatti che i partiti politici (o i loro organi) esercitano direttamente il potere nello Stato in quanto titolari di competenze degli organi dello Stato (art. 6 della legge sui partiti politici). Già da tempo (1993) nella giurisprudenza della Corte Costituzionale polacca si ritiene che questa funzione dei partiti politici deve essere realizzata tramite i meccanismi parlamentari. Infatti la Corte Costituzionale affermó in tale occasione che essa deve "essere esercitata tramite i meccanismi parlamentari. Un elemento di collegamento fondamentale tra un partito politico e tale meccanismo divennero in pratica i club parlamentari dei partiti (.)". Secondo la Corte Costituzionale ciò significa "tra l'altro, garantire ai partiti politici una situazione giuridica in cui possano liberamente esercitare la loro funzione democratica di formare la politica nazionale, in particolare tramite il parlamento. Tali requisiti si riferiscono anche alla normativa concernente l'organizzazione e le modalità di funzionamento del parlamento. Per essere conforme ai suddetti principi costituzionali la normativa in oggetto non può limitare la libertà di azione dei partiti politici né del loro funzionamento all'interno del parlamento". Di conseguenza è da ritenersi che, dal momento che il diritto dei parlamenti di associarsi all'interno del parlamento viene dedotto dalla libertà generale dei partiti politici, la libertà della formazione dei gruppi parlamentari ha in realtà valenza costituzionale. ; W artykule analizuje się najważniejsze elementy statusu prawnego partii politycznych w Sejmie i Senacie, który jest konsekwencją wyrażonej w art. 11 konstytucji zasady pluralizmu politycznego, oznaczającej m.in. konieczność stworzenia partiom prawnych możliwości wpływania na funkcjonowanie ciała ustawodawczego. Poddano analizie m.in. takie zagadnienia, jak: warunki organizowania się deputowanych na forum parlamentu, wpływ organizacji parlamentarzystów na prace obu izb, kwestia wewnętrznej organizacji klubów parlamentarnych, oraz podejmowania przez te organizacje decyzji, a także założenia zmian statusu opozycji parlamentarnej wyrażone w szeregu projektów zmian regulaminu Sejmu (tzw. pakiet demokratyczny). W konkluzjach stwierdzono m.in., że prawna konstrukcja funkcjonowania partii politycznych w parlamencie nie do końca oddaje istotę realnie działającego mechanizmu ustrojowego. Widoczny jest spadek znaczenia niektórych zasad ustrojowych (np. podziału władz), a z drugiej strony wzrost znaczenia podziału na większość rządzącą i opozycję. W Polsce od listopada 2015 r. należy również co najmniej odnotować pojawienie się pewnych elementów rządów autorytarnych, widocznych także na forum parlamentu, gdzie przybierają one przede wszystkim postać permanentnego marginalizowania partii opozycyjnych.

The paper describes the legal status of political parties represented in the Sejm and the Senate. This special status is granted by Article 11 of the Polish Constitution which establishes the principle of political pluralism which gives parties the possibility to influence the formulation of the policies. The paper then examines the conditions of the establishment and operation of deputy associations in Parliament of the Republic of Poland, the internal organisation of parliamentary clubs and their decision-making procedures. The article discusses also the implications of several draft amendments to the rules of procedure of the Sejm intended to institutionalise parliamentary opposition (the so called "democratic package"). The Author draws a conclusion that the existing legal framework for functioning of political parties in the parliament does not fully respect the essence of the constitutional mechanism that really works. As he argues, certain political principles, e.g. the separation of powers, have become less significant, whereas the gap between the ruling majority and the opposition has widened. Ultimately, the Author draws attention also towards the problem of growing authoritarianism of the Polish regime, harming the parliament by seeking to marginalise permanently the opposition parties. ; Il punto di partenza per analizzare il funzionamento dei partiti politici all'interno di un parlamento è costituito indubbiamente dal principio costituzionale del pluralismo politico. L'art. 11 c. 1 della legge fondamentale polacca recita: "La Repubblica di Polonia garantisce la libertà di fondare parititi politici e la libertà della loro attività. I partiti politici riuniscono i cittadini polacchi, rispettando il principio di libertà ed eguaglianza, per concorrere con metodo democratico alla formazione della politica nazionale. Non vi è dubbio che dal disposto sopraccitato si possono dedurre due aspetti di questo principio, il primo dei quali consiste nello stabilire la libertà di formazione e di azione dei partiti politici. Tale libertà non ha un carattere illimitato, risultando già dalla carta costituzionale stessa il divieto di esistenza per partiti politici e organizzazioni di altro genere che, semplificando, potrebbero essere definite come partiti comunisti, nazisti o fascisti (art. 13).Un secondo aspetto del pricipio di pluralismo politico è costituito dal fatto che l'art. 11 c. 1 della costituzione richiama esplicitamente il concorrere con metodo democratico alla formazione della politica nazionale. Tale formulazione non va intesa alla lettera. Essa non significa infatti che i partiti politici (o i loro organi) esercitano direttamente il potere nello Stato in quanto titolari di competenze degli organi dello Stato (art. 6 della legge sui partiti politici). Già da tempo (1993) nella giurisprudenza della Corte Costituzionale polacca si ritiene che questa funzione dei partiti politici deve essere realizzata tramite i meccanismi parlamentari. Infatti la Corte Costituzionale affermó in tale occasione che essa deve "essere esercitata tramite i meccanismi parlamentari. Un elemento di collegamento fondamentale tra un partito politico e tale meccanismo divennero in pratica i club parlamentari dei partiti (.)". Secondo la Corte Costituzionale ciò significa "tra l'altro, garantire ai partiti politici una situazione giuridica in cui possano liberamente esercitare la loro funzione democratica di formare la politica nazionale, in particolare tramite il parlamento. Tali requisiti si riferiscono anche alla normativa concernente l'organizzazione e le modalità di funzionamento del parlamento. Per essere conforme ai suddetti principi costituzionali la normativa in oggetto non può limitare la libertà di azione dei partiti politici né del loro funzionamento all'interno del parlamento". Di conseguenza è da ritenersi che, dal momento che il diritto dei parlamenti di associarsi all'interno del parlamento viene dedotto dalla libertà generale dei partiti politici, la libertà della formazione dei gruppi parlamentari ha in realtà valenza costituzionale. ; W artykule analizuje się najważniejsze elementy statusu prawnego partii politycznych w Sejmie i Senacie, który jest konsekwencją wyrażonej w art. 11 konstytucji zasady pluralizmu politycznego, oznaczającej m.in. konieczność stworzenia partiom prawnych możliwości wpływania na funkcjonowanie ciała ustawodawczego. Poddano analizie m.in. takie zagadnienia, jak: warunki organizowania się deputowanych na forum parlamentu, wpływ organizacji parlamentarzystów na prace obu izb, kwestia wewnętrznej organizacji klubów parlamentarnych, oraz podejmowania przez te organizacje decyzji, a także założenia zmian statusu opozycji parlamentarnej wyrażone w szeregu projektów zmian regulaminu Sejmu (tzw. pakiet demokratyczny). W konkluzjach stwierdzono m.in., że prawna konstrukcja funkcjonowania partii politycznych w parlamencie nie do końca oddaje istotę realnie działającego mechanizmu ustrojowego. Widoczny jest spadek znaczenia niektórych zasad ustrojowych (np. podziału władz), a z drugiej strony wzrost znaczenia podziału na większość rządzącą i opozycję. W Polsce od listopada 2015 r. należy również co najmniej odnotować pojawienie się pewnych elementów rządów autorytarnych, widocznych także na forum parlamentu, gdzie przybierają one przede wszystkim postać permanentnego marginalizowania partii opozycyjnych.

The study aims to underline the main aspects which mark, by similarity or by difference, the constitutional framework of two forms of association which, during the republican public life, often have shown contact points or even overlapping points: political parties and workers unions. In this perspective, starting from the examination of the articles 39 and 49 Const., the essay highlights the characteristics of the rights contained therein, as well as the different meaning that the concept of "implementation" can take with respect to each of them; on this last point, after noting how in both cases a supplementary and detailed intervention of the ordinary legislator is lacking and fragmentary, it investigates the reasons and it underlines the consequences. From all of the previous considerations, finally, the authoress draws some quick concluding observations, in which, among other things, it is stressed that the inability of the provisions contained in the last paragraphs of the art. 39 on collective labor agreements to establish themselves on the floor of the concrete life of the legal system, leaves more space to the assumptions and the wishes of their overall rethinking. ; Lo studio si propone di evidenziare i principali tratti che contraddistinguono, per similitudine o per differenza, la disciplina costituzionale di due forme associative che, nello svolgimento della vita pubblica repubblicana, hanno sovente mostrato punti di contatto o addirittura di sovrapposizione: partiti politici e sindacati dei lavoratori. In questa prospettiva, a partire dalla disamina degli artt. 39 e 49 Cost., si evidenziano le caratteristiche tipiche dei diritti in essi contenuti, nonché il diverso significato che il concetto di "attuazione" è suscettibile di assumere con riguardo a ciascuno di essi; a quest'ultimo riguardo, dopo aver constatato come in entrambi i casi sia carente e frammentario l'intervento integrativo e specificativo del legislatore ordinario, se ne indagano le ragioni e se ne rimarcano le conseguenze. Dall'insieme delle considerazioni svolte, infine, si traggono alcune rapide osservazioni conclusive nelle quali, tra l'altro, si sottolinea come l'incapacità delle previsioni contenute negli ultimi commi dell'art. 39 sui contratti collettivi di lavoro di affermarsi sul piano della concreta vita dell'ordinamento, lasci sempre più spazio alle ipotesi e agli auspici di un loro complessivo ripensamento. ; Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych cech charakterystycznych, podobieństw i różnic, konstytucyjnego uregulowania dwóch form zrzeszeń: partii politycznych i związków zawodowych, które w państwie republikańskim nie tylko mają ze sobą styczność, ale działają często wręcz w tych samych obszarach. Z tej perspektywy Autorka dokonuje analizy artykułów 39 i 49 Konstytucji Włoskiej, zwracając uwagę na cechy charakterystyczne zawartych w nich praw, a także na odmienne znaczenie koncepcji "realizacji prawa", jakie może przyjmować w odniesieniu do każdego z nich; w tej ostatniej kwestii, po stwierdzeniu jak lakoniczna i fragmentaryczna jest w obu przypadkach integrująca i uszczegóławiająca interwencja ustawodawcy, Autorka bada przyczyny i wynikające z takiego stanu rzeczy konsekwencje. Z ogółu przeprowadzonych rozważań Autorka wyciąga wnioski końcowe, w których między innymi podkreśla problem urzeczywistnienia postanowień zawartych w ostatnim ustępie art. 39 w odniesieniu do zbiorowych układów pracy, co sugeruje coraz większą potrzebę całościowego przemyślenia tej regulacji.

The study aims to underline the main aspects which mark, by similarity or by difference, the constitutional framework of two forms of association which, during the republican public life, often have shown contact points or even overlapping points: political parties and workers unions. In this perspective, starting from the examination of the articles 39 and 49 Const., the essay highlights the characteristics of the rights contained therein, as well as the different meaning that the concept of "implementation" can take with respect to each of them; on this last point, after noting how in both cases a supplementary and detailed intervention of the ordinary legislator is lacking and fragmentary, it investigates the reasons and it underlines the consequences. From all of the previous considerations, finally, the authoress draws some quick concluding observations, in which, among other things, it is stressed that the inability of the provisions contained in the last paragraphs of the art. 39 on collective labor agreements to establish themselves on the floor of the concrete life of the legal system, leaves more space to the assumptions and the wishes of their overall rethinking. ; Lo studio si propone di evidenziare i principali tratti che contraddistinguono, per similitudine o per differenza, la disciplina costituzionale di due forme associative che, nello svolgimento della vita pubblica repubblicana, hanno sovente mostrato punti di contatto o addirittura di sovrapposizione: partiti politici e sindacati dei lavoratori. In questa prospettiva, a partire dalla disamina degli artt. 39 e 49 Cost., si evidenziano le caratteristiche tipiche dei diritti in essi contenuti, nonché il diverso significato che il concetto di "attuazione" è suscettibile di assumere con riguardo a ciascuno di essi; a quest'ultimo riguardo, dopo aver constatato come in entrambi i casi sia carente e frammentario l'intervento integrativo e specificativo del legislatore ordinario, se ne indagano le ragioni e se ne rimarcano le conseguenze. Dall'insieme delle considerazioni svolte, infine, si traggono alcune rapide osservazioni conclusive nelle quali, tra l'altro, si sottolinea come l'incapacità delle previsioni contenute negli ultimi commi dell'art. 39 sui contratti collettivi di lavoro di affermarsi sul piano della concreta vita dell'ordinamento, lasci sempre più spazio alle ipotesi e agli auspici di un loro complessivo ripensamento. ; Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych cech charakterystycznych, podobieństw i różnic, konstytucyjnego uregulowania dwóch form zrzeszeń: partii politycznych i związków zawodowych, które w państwie republikańskim nie tylko mają ze sobą styczność, ale działają często wręcz w tych samych obszarach. Z tej perspektywy Autorka dokonuje analizy artykułów 39 i 49 Konstytucji Włoskiej, zwracając uwagę na cechy charakterystyczne zawartych w nich praw, a także na odmienne znaczenie koncepcji "realizacji prawa", jakie może przyjmować w odniesieniu do każdego z nich; w tej ostatniej kwestii, po stwierdzeniu jak lakoniczna i fragmentaryczna jest w obu przypadkach integrująca i uszczegóławiająca interwencja ustawodawcy, Autorka bada przyczyny i wynikające z takiego stanu rzeczy konsekwencje. Z ogółu przeprowadzonych rozważań Autorka wyciąga wnioski końcowe, w których między innymi podkreśla problem urzeczywistnienia postanowień zawartych w ostatnim ustępie art. 39 w odniesieniu do zbiorowych układów pracy, co sugeruje coraz większą potrzebę całościowego przemyślenia tej regulacji.

Since 2005, political life in Poland has been largely dominated by a dispute between two parties: Civic Platform (PO) and Law and Justice (PiS). This dispute is not just a rivalry between party leaders on political programs. It is rather a confrontation of the antagonistic views of the voters and supporters of both parties. The unsuccessful talks between the leadership groups of both parties, which did not lead to the formation of a coalition government in 2005 are often referred as a symbolic beginning of this conflict. The intensity of this dispute, prompts the observers of public and political life to formulatea thesis about two metaphoric Polands, two tribes that are alien to each other. Authors of the scientific and journalistic analyses of this phenomenon often point out the differences in demographic and social characteristics of the electorates of both parties. However, these differences are less important than dissimilarities in views and opinions of PO and PiS supporters on events, phenomena and persons relevant to party identities. The media also play a crucial role in supporting and reproducing different views of supporters of both parties. The purpose of this paper is to present a characteristics of the supporters of both parties and to analyze the evolution of their political likes and dislikes in the last several years. The conclusions are based on a analysis of the data collected in the years 2001–2019 by the Public Opinion Research Center (CBOS) and by other researchers. ; Od 2005 roku życie polityczne w Polsce w znaczącym stopniu zdominowane jest przez spór dwóch partii: Platformy Obywatelskiej (PO) oraz Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Spór ten nie jest tylko rywalizacją liderów i członków partii na programy polityczne. To konfrontacja antagonistycznych światopoglądów wyborców oraz sympatyków obu partii. Jej symbolicznym początkiem są nieudane rozmowy między gremiami przywódczymi obu partii, które nie doprowadziły do powstania koalicyjnego rządu w 2005 roku. Intensywność sporu, toczonego w wielu środowiskach, skłania obserwatorów życia publicznego do formułowania tezy o dwóch metaforycznych Polskach, o dwóch obcych sobie plemionach. Autorzy naukowych i publicystycznych analiz tego fenomenu często wskazują na różnice w zakresie cech demograficznych i społecznych, jakimi charakteryzują się elektoraty obu partii. Odmienności te mają jednak drugorzędne znaczenie w stosunku do różnic w poglądach zwolenników PO i PiS na temat wydarzeń, problemów, zjawisk i osób istotnych dla partyjnych tożsamości. Istotną rolę w podtrzymywaniu i reprodukcji odmiennych światopoglądów sympatyków obu partii odgrywają media. Celem tekstu jest dokonanie charakterystyki cech oraz podzielanych poglądów sympatyków obu partii oraz analiza ewolucji ich sympatii i antypatii politycznych w ostatnich kilkunastu latach. Wnioski formułowane są na podstawie wtórnej analizy danych zebranych w latach 2001–2019 przez Centrum Badania Opinii Społecznej oraz przez innych badaczy.

Niniejszy artykuł podejmuje kwestie politycznego wymiaru islamu w Federacji Rosyjskiej. W poszczególnych jego częściach dokonano ogólnej charakterystyki i podziału muzułmanów w FR, przeanalizowano aspekty prawne mające odniesienie do tej grupy ludności, a następnie przedstawiono rosyjskie polityczne organizacje muzułmańskie, w tym nie tylko partie polityczne, ale również ugrupowania o charakterze fundamentalistycznym i terrorystyczne. Do badania zastosowano metodę analizy systemowej w jej rozumieniu mikro, podejmując próbę określenia pozycji oraz roli politycznych organizacji muzułmańskich w FR. W efekcie w artykule wykazano, iż w obecnym układzie społecznym i prawnym nie wydaje się możliwe tworzenie muzułmańskich organizacji politycznych na szczeblu federalnym, zaś część niezadowolonej z funkcjonowania systemu państwowego ludności może kierować swoje poparcie do ugrupowań fundamentalistycznych lub nawet terrorystycznych.