Suchergebnisse

Human rights are the foundation of democracy, a democratic society, freedom, justice and peace. Without human rights and awareness of their ownership, people cannot live in dignity. Human rights are the same for all of us, regardless of race, gender, religion, ethnicity, political or other beliefs, social origin, national origin, sexual orientation. There are cases in which human rights may be limited, but only in very specific situations, usually defined in international documents or constitutions of individual countries (e.g. due to the protection of certain values by the state, or due to threats such as war or public security). In 1948, Poland was one of the eight states that abstained from voting on the ratification of the Universal Declaration of Human Rights. Until the transformation of the political system between 1989–1992, the number of international conventions dealing with the issue of human rights, which the Polish state had not ratified, has increased. Along with the democratization of public life in Poland and the accession process to the European Union, successive governments have signed certain conventions, but many important documents remain unratified or unimplemented, including significant conventions regarding the status of stateless persons or related to cluster munitions. This presentation aims at indication of the relation of Polish legislation and basic legal acts to the UN Universal Declaration of Human Rights and subsequent conventions aimed at protecting those rights. On the basis of a short comparative analysis, I will try to indicate how important human rights are to Poland nowadays. ; Prawa człowieka są fundamentem demokracji, demokratycznego społeczeństwa, wolności, sprawiedliwości i pokoju. Bez praw człowieka i świadomości ich własności ludzie nie mogą żyć w godności. Prawa człowieka są takie same dla nas wszystkich, bez względu na rasę, płeć, religię, pochodzenie etniczne, przekonania polityczne, pochodzenie społeczne, pochodzenie narodowe, orientację seksualną. Zdarzają się przypadki, w których prawa człowieka mogą być ograniczone, ale tylko w bardzo szczególnych sytuacjach, zwykle zdefiniowanych w dokumentach międzynarodowych lub konstytucjach poszczególnych krajów (np. ze względu na ochronę niektórych wartości przez państwo lub z powodu zagrożeń, takich jak wojna lub bezpieczeństwo publiczne). W 1948 r. Polska była jednym z ośmiu państw, które wstrzymały się od głosu w sprawie ratyfikacji Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Do czasu transformacji systemu politycznego w latach 1989–1992 wzrosła liczba konwencji międzynarodowych dotyczących kwestii praw człowieka, których państwo polskie nie ratyfikowało. Wraz z demokratyzacją życia publicznego w Polsce i procesem akcesyjnym do Unii Europejskiej kolejne rządy podpisały pewne konwencje, ale wiele ważnych dokumentów pozostaje nieratyfikowanych lub niewzmocnionych, w tym znaczące konwencje dotyczące statusu bezpaństwowców lub związane z amunicją kasetową. Prezentacja ta ma na celu wskazanie związku polskiego prawodawstwa i podstawowych aktów prawnych z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka ONZ i późniejszymi konwencjami mającymi na celu ochronę tych praw. Na podstawie krótkiej analizy porównawczej postaram się wskazać, jak ważne są obecnie prawa człowieka dla Polski.

Este artículo aborda el tema de la justicia alternativa como derecho humano de las personas, reconocido en los artículos ١° y ١٧ de la Constitución Política de los Estados Unidos Mexicanos-EUM, exponiendo sus antecedentes y justificandola como derecho humano, realizando una crítica respecto a la carencia de programas o políticas públicas institucionales para divulgar la existencia de los diversos métodos de esta justicia para la solución de conflictos. Asimismo, se identifica como el acceso a ella, garantiza los procesos de transformación social, cultural y judicial en los que prevalece una cultura de paz y concordia basada en procesos de integración, participación e inclusión ciudadana en las instituciones, respetando y protegiendo la dignidad de todo individuo. La metodología utilizada fue el método deductivo, partiendo de lo general a lo particular se revisó la doctrina, las legislaciones y los criterios de interpretación publicados por el Poder Judicial de la Federación relacionado con este tema, de modo, con una técnica de investigación documental apropiada para este trabajo. Lo cual permitio identificar el alcance de la cultura de paz a partir de la aplicación sustantiva de la justicia alternativa desde el aspecto jurisdiccional y no jurisdiccional, la importancia de la profesionalización del facilitador, la necesidad de implementar desde diversos ámbitos la educación para la recomposición del sistema de justicia en México, así como considerar la formación educativa de los mecanismos alternativos para atender problemas en diversos ámbitos como ambiental, escolar, mercantil, pena y laboral, entre otros. ; This article addresses the issue of alternative jus-tice as a human right of individuals, recognized in articles 1 and 17 of the Political Constitution of the United Mexican States-EUM, exposing its antecedents and justifying it as a human right, criticizing the lack of programs or institutional public policies to publicize the existence of the various methods of this justice for conflict resolu-tion. ...

"It is established that as a ratified State of international human rights treaties the respective State should comply with its commitments and implement those rights giving effectiveness into domestic laws. Both the right to life and the right to liberty and security of persons are very important and significant in all leading international human rights instruments. The International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) is a major international human rights treaty which Bangladesh already ratified some years back. Although Bangladesh has ratified this convention, it does not meet international human rights standard, more particularly, the right to life and the right to liberty. There are many reasons for this ineffectiveness but the objective of this research is to prove that a lack of political will, and in particular, an unwillingness to take effective measures to ensure due compliance is one of the main reasons behind it. The dissertation has also been undertaken to find out what the effectiveness of the right to life and the right to liberty is under Articles 6 and 9 of the ICCPR in light of both Bangladesh and international law. Accordingly, it explains and analyzes legal provisions under the Bangladeshi laws, regional human rights conventions and international legal instruments for the protection and promotion of fundamental human rights particularly the right to life and the right to liberty for all citizens especially the human rights defenders. In this regard, the research also examines different judicial decisions from national jurisdiction, regional courts and international jurisdiction as well. It further investigates what the challenges are facing those who seek to ensure respect for human rights in Bangladesh and how they overcome it"--

Argues that the recent calls for articulating women's rights as human rights can be successful only by misrecognition of the geopolitical context of human rights internationalism & the nationalisms that are sustained by it. It is only on the level of universalized constructions of "women" as a category & the generalized invocations of oppression by "global feminism's" "American" practitioners that such discourses of rights become powerful; thus, policy & action require addressing localized & transnational specificities that created gendered inequalities. Even in national contexts such as in India, generalized invocations of women's human rights have not been useful since hegemonic forms of religion & culture have also been oppressive to women in minority communities. Concepts of economic & social justice rather than rights may work better in such cases. 38 References. Adapted from the source document.