Birbiriyle ilintili unsurlar oldukları için bir dili öğrenme ile o dilin kültürünü öğrenme arasında bağlantılar vardır. Öğrenilen dilin kültürünü öğrenme için yardımcı olan kaynaklar açısından çeşitlilik, tercih edilen bir durumdur. Bir yabancı dili öğrenmek isteyenlere olabildiğince çeşitli kaynak sağlanmalı ya da çeşitli kaynaklara erişim yolları gösterilmelidir. Bu araştırma bu kaynak çeşitliliğine erişim açısından ne gibi bir strateji izlenmeli sorusuna cevap aramaktadır. Araştırmanın alt soruları ise Google arama komutları ile bu strateji doğrultusunda ne tür arama sorguları üretilebileceği ve bir kaç dilde ve farklı ülke adreslerinden elde edilen verilerden ne tür sonuçlar çıkarılabileceğidir. Bu çalışmada sergilenen arama sorgu çeşitliliği, keşfederek öğrenme ve materyal geliştirme açısından bilinç geliştirme ihtiyacına işaret etmektedir.
The primary purpose of this study is to determine the effect of internet addiction on females' job performance. Additionally, the results were analysed by adding social support as a regulatory variable. The survey technique has been used to obtain the data, and surveys have been applied to 408 female employees in two private enterprises operating in the information and communication sector. According to the results, it has been found that internet addiction adversely affects individual performance. However, a decrease in adverse effects and an increase in personal performance have been identified with the addition of the regulatory variable to the model.
Abstract The increase in immigration has required social workers to focus more on this field and understand the social support systems of immigrants and the effects of their relationships with these systems to improve their effectiveness. Subsequently, this study examined the perceived social support, psychological resilience and coping strategies of immigrants living in Belgium, which has a significant immigrant population compared with its population. Using a cross-sectional design, data were collected from 289 participants living in Belgium. According to our findings, immigrants with a high perceived level of social support also have high psychological resilience. However, immigrants' high levels of perceived social support lead to more intense use of problem-focused and emotion-focused coping styles. These findings emphasise the functionality of the social support system for immigrants and shed light on the issues that social workers should focus on when working with immigrants.
Naming and shaming has been widely used by governments and non-governmental organizations to address human rights violations. Yet despite the prevalence of this foreign policy instrument, the question of when states publicly denounce norm-violators received relatively little scholarly attention. We examine this question in the context of China's repression of its Uyghur minority. This case offers a unique opportunity to study not only when countries engage in naming and shaming but also when they explicitly defend or endorse rights violations. We analyze the official positions of 174 countries between 2019 and 2021. We find that while geopolitical alignment is a significant predictor of both shaming and defending, a nation's strong trade links with China has a less straightforward effect. Similarly, while democracies are significantly less likely to defend China's Uyghur policy, they are not more likely to denounce it. We also find that identity-related factors have a muted effect. The paper advances our understanding of a broader spectrum of government behavior vis-a-vis human rights violations in other countries, and has implications for the role of identity in inter-state shaming.
Ülkelerin dışa açıklık derecelerinin artması, karşılaştıkları ekonomik riskleri de arttırmaktadır. Bu risklerin önlenmesi ülkelerin ekonomide sahip olduğu kamu büyüklüğü ile ilgilidir. Literatürde dışa açıklık ve kamu büyüklüğü arasındaki ilişki ise, telafi ve etkinlik hipotezleri altında incelenmektedir. Bu çalışmada söz konusu hipotezleri test etmek için, kamunun ekonomideki büyüklüğünü ifade eden kamu harcamaları ve dışa açıklık derecesi arasındaki ilişki incelenmiştir. Bu amaçla MINT ülkeleri, Meksika, Endonezya, Nijerya ve Türkiye, için 1987 – 2015 dönemi yıllık veri seti, Çok Kırılmalı Panel Eşbütünleşme Testi kullanılarak araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, kamu harcamaları ve dışa açıklık arasında istatistiksel olarak anlamlı bir eşbütünleşme ilişkisi vardır. CCE katsayı tahmincisine göre ise, Meksika ve Türkiye için dışa açılmadan kaynaklanan risklerin devlet tarafından telafi edildiği sonucuna ulaşılmıştır. Endonezya ve Nijerya için ise, dışa açılmanın kamu harcamalarını negatif etkilediğini ileri süren etkinlik hipotezi desteklenmektedir.
In this study, we aimed to explain the influencing factors of interest rate risk in Turkish banking sector. Within this scope, 20 deposit banks in Turkey were evaluated. Furthermore, annual data for the periods between 2006 and 2015 was analyzed by using panel logit method. According to the results of this analysis, it was identified that 2 explanatory variables affect interest rate risk of Turkish banks. First of all, it was determined that banks, which have higher amount of deposits, are exposed to higher amount of interest rate risk. In addition to this situation, it was also defined that there is a negative relationship between the amount of capital and interest rate risk. As a result of this issue, it was recommended that Turkish banks should increase capital amount in order to manage interest rate risk more effectively.
In: Journal of Middle East women's studies: JMEWS ; the official publication of the Association for Middle East Women's Studies, Band 12, Heft 2, S. 139-142
El Partit Justícia i Desenvolupament (AKP) ha estat central per a la història turca contemporània per causa de l'encara nova identitat nacional associada a l'islamisme moderat, i una política exterior ferma, autònoma, més enllà de l'eix occidental. Des de fa més d'una dècada, Turquia va desenvolupar una agenda activa com potència emergent de tipus mitjà, obrint així nous espais i fent sentir la seva presència en els fòrums mundials de política econòmica, com el G-20. Fins fa poc, Ankara va intentar generar un entorn regional no turbulent per a impulsar les seves relacions polítiques, econòmiques i culturals amb el Mig Orient, el Caucas i els Balcans. Alhora, Turquia va començar a desenvolupar estratègies particulars per a noves regions com l'Àfrica subsahariana i Amèrica Llatina. Aquests espais es van trira principalment per tal d'expandir la influència i presència globals, i com a forma de diversificar mercats a través de la creació de representacions oficials, visites d'alt rang, i iniciatives comercials. Aquest treball intenta aportar alguns arguments sobre les fonts d'obertura diplomàtica d'Ankara cap a aquestes regions en l'era de les potències mitjanes emergents, mentre que, al mateix temps, intenta una comparació entre similituds i diferències en el procés de l'obertura i els resultats en tots dos espais regionals. ; The Justice and Development Party (AKP) has been central for the contemporary Turkish history due to the its novel domestic identity grounded on the moderate Islamism, and an assertive, autonomous foreign policy, beyond the Western axis. For more than a decade, Turkey developed an active agenda as an emerging middle power, thus opening new spaces and increasing its presence in global political economy forums such as G-20. Until recently, Ankara tried to generate a non-turbulent regional environment to boost its political, economic and cultural relations with the Middle East, the Caucasus and the Balkans. At the same time, Turkey started developing particular strategies for new regions like Sub-Saharan Africa and Latin America. These spaces were chosen mainly to expand global influence and presence, and pursuit market diversification through the creation of official representations, high-rank visits, and commercial initiatives. This paper attempts to bring some arguments about the sources of Ankara's diplomatic opening toward these regions in the age of the emerging middle powers, while, at the same time, comparing the similarities and differences of the opening's process and outcomes in both regional spaces. ; El Partido Justicia y Desarrollo (AKP) ha sido central para la historia turca contemporánea debido a la aún novedosa identidad nacional asociada al islamismo moderado, y una política exterior firme, autónoma, más allá del eje occidental. Desde hace más de una década, Turquía desarrolló una agenda activa como una potencia emergente de tipo medio, abriendo así nuevos espacions y haciendo sentir su presencia en los foros mundiales de política económica, como el G-20. Hasta hace poco, Ankara intentó generar un entrono regional no turbulento para impulsar sus relaciones políticas, económicas y culturales con el Medio Oriente, el Cáucaso y los Balcanes. Al mismo tiempo, Turquía comenzó a desarrollar estrategias particulares para nuevas regiones como el África subsahariana y América Latina. Estos espacios se eligieron principalmente con el fin de expandir la influencia y presencia globales, y como forma de diversificar mercados a través de la creación de representaciones oficiales, visitas de alto rango, e iniciativas comerciales. Este trabajo intenta aportar algunos argumentos acerca de las fuentes de apertura diplomática de Ankara hacia estas regiones en la era de las potencias medias emergentes, mientras que, al mismo tiempo, intenta una comparación entre similitudes y diferencias en el proceso de la apertura y los resultados en ambos espacios regionales.
The Justice and Development Party (AKP) has been central for the contemporary Turkish history due to the its novel domestic identity grounded on the moderate Islamism, and an assertive, autonomous foreign policy, beyond the Western axis. For more than a decade, Turkey developed an active agenda as an emerging middle power, thus opening new spaces and increasing its presence in global political economy forums such as G-20. Until recently, Ankara tried to generate a non-turbulent regional environment to boost its political, economic and cultural relations with the Middle East, the Caucasus and the Balkans. At the same time, Turkey started developing particular strategies for new regions like Sub-Saharan Africa and Latin America. These spaces were chosen mainly to expand global influence and presence, and pursuit market diversification through the creation of official representations, high-rank visits, and commercial initiatives. This paper attempts to bring some arguments about the sources of Ankara's diplomatic opening toward these regions in the age of the emerging middle powers, while, at the same time, comparing the similarities and differences of the opening's process and outcomes in both regional spaces. ; El Partido Justicia y Desarrollo (AKP) ha sido central para la historia turca contemporánea debido a la aún novedosa identidad nacional asociada al islamismo moderado, y una política exterior firme, autónoma, más allá del eje occidental. Desde hace más de una década, Turquía desarrolló una agenda activa como una potencia emergente de tipo medio, abriendo así nuevos espacions y haciendo sentir su presencia en los foros mundiales de política económica, como el G-20. Hasta hace poco, Ankara intentó generar un entrono regional no turbulento para impulsar sus relaciones políticas, económicas y culturales con el Medio Oriente, el Cáucaso y los Balcanes. Al mismo tiempo, Turquía comenzó a desarrollar estrategias particulares para nuevas regiones como el África subsahariana y América Latina. Estos espacios se eligieron principalmente con el fin de expandir la influencia y presencia globales, y como forma de diversificar mercados a través de la creación de representaciones oficiales, visitas de alto rango, e iniciativas comerciales. Este trabajo intenta aportar algunos argumentos acerca de las fuentes de apertura diplomática de Ankara hacia estas regiones en la era de las potencias medias emergentes, mientras que, al mismo tiempo, intenta una comparación entre similitudes y diferencias en el proceso de la apertura y los resultados en ambos espacios regionales. ; El Partit Justícia i Desenvolupament (AKP) ha estat central per a la història turca contemporània per causa de l'encara nova identitat nacional associada a l'islamisme moderat, i una política exterior ferma, autònoma, més enllà de l'eix occidental. Des de fa més d'una dècada, Turquia va desenvolupar una agenda activa com potència emergent de tipus mitjà, obrint així nous espais i fent sentir la seva presència en els fòrums mundials de política econòmica, com el G-20. Fins fa poc, Ankara va intentar generar un entorn regional no turbulent per a impulsar les seves relacions polítiques, econòmiques i culturals amb el Mig Orient, el Caucas i els Balcans. Alhora, Turquia va començar a desenvolupar estratègies particulars per a noves regions com l'Àfrica subsahariana i Amèrica Llatina. Aquests espais es van trira principalment per tal d'expandir la influència i presència globals, i com a forma de diversificar mercats a través de la creació de representacions oficials, visites d'alt rang, i iniciatives comercials. Aquest treball intenta aportar alguns arguments sobre les fonts d'obertura diplomàtica d'Ankara cap a aquestes regions en l'era de les potències mitjanes emergents, mentre que, al mateix temps, intenta una comparació entre similituds i diferències en el procés de l'obertura i els resultats en tots dos espais regionals.
Geçtigimiz 20 yıl süresince, birçok şirketin artan problemleri şirket küçülmelerini gündeme getirmiştir. Bu problemler; artık kapasite, büyüyen harcamalar, yeni teknoloji adaptasyonu ve düşük kârlar ile ilgili olmaktadır. Bu nedenlerle, değişim yönetim biçimleri içerisinde, anlaşılması güç olgulardan birisi olan şirket küçülmeleri yüzlerce şirket ve milyonlarca çalışanı etkilemiştir. Değişim yönetim biçimlerinde, insan kaynakları yonetiminin rolü bu tür programları hızlandırıcı önemli konulardan birisi olmuştur. Çünkü değişen iş ortamlarına, şirket yönetiminin içsel değişimler ile gösterecegi reaksiyonda veya bu degişimlerden avantajların sağlanmasında insan kaynakları politika ve uygulamaları önemli bir faktör haline gelmektedir. Bu konunun irdelenmesi için, bu araştırma geçmişte kullanılmış küçülme stratejilerinin belirlenmesini, küçülmelerin ekonomik ve organizasyonel sonuçlarının incelenmesini, organizasyonun ve insan kaynakları yonetimin stratejileri arasındaki bağlantının tanımlamasını ve küçülme yöntemlerinde insan kaynaklarının fonksiyonel rolünü saptanmasını amaçlamaktadır. ; In the last two decades, many firms have considered on downsizing due to the increasing problems. These problems are related with excess capacity, soaring costs, new technology adaptation and low profitability. So downsizing has affected hundreds of companies and million of workers as an one of the complex phenomenon in the change management. In change management, one of the key subject has been HRM role within facilitating this change process. Because, HR practices and policy become a significant factor, when management attempts internal change to react, or take advantage of changes in the turbulent environment. In order to examine the downsizing issue, this paper aims to determine the downsizing strategies used in the past, examine economic and organizational consequences of downsizing, identify the link between corporate and HRM strategies, and explore the role of HR function within the downsizing process.
Yaşlı bireyler yaşa bağlı farklılıklarla birlikte dijital teknoloji ürünlerini kullanmada zorluk yaşasalar bile gündelik yaşam pratikleriyle uyumlu olduğunda bu teknoloji ürünlerini öğrenme ve kullanma istekleri artmaktadır. Yaşlı bireylerin sosyalleşmesinde dijital teknolojinin rolünü tespit etmeyi amaçlayan bu çalışmada onların dijital teknolojiyle ilişkisinden hareketle bu teknoloji araçlarını kullanma sıklığı, kullanma amaçları ve sosyalleşmede dijital teknoloji ürünlerinin rolü ele alınmaktadır. Araştırma nitel araştırma yöntemi kullanılarak amaçlı örneklem yoluyla seçilmiş, Burdur ilinde yaşayan ve dijital teknoloji ürünlerini kullanan 65 yaş ve üzeri on üç katılımcıyla yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak derinlemesine yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda yaşlı bireylerin ihtiyaçları doğrultusunda günlük rutinleriyle uyumlu olduğunda dijital teknoloji ürünlerini kullanma istekleri artmakta, bu ürünlere daha kolay uyum sağlamakta ve dijital alanda sosyalleşmektedirler.
