Within the framework of the article, the author considers the evolution of dialogue development as a method of conducting a conversation and establishing communication in the context of the political thought of antiquity. In particular, the author concludes, that the dialogue occupied a central place in theancient Greek worldview, being an integral part of the ancient spiritual culture. And the ancient Greek social and political thought, according to the author, developed through the active use of dialogical technologies as the most effective and civilized mechanism for resolving disputes and contradictions, combining interests, and establishing cooperation between various subjects of communication interaction.
The article has analyzed the methodological foundations of parliamentary culture in the context of socio-cultural and political discourse. The development of modern parliamentarism shows that its boundaries have expanded considerably. In the framework of parliamentary culture transformation processes, sustaining of the national dialogue between the state and society has become an urgent issue. While considering the current political developments within the state, it is necessary to find a system of checks and balances that will give us an opportunity to equalize the national, social and political needs of the state and society. After studying the scientific definitions of parliamentary culture and reviewing its mutual interaction with its constituent elements and associated political categories, the article has proposed a new definition of parliamentary culture; the one which will best reflect the current problems and peculiarities of the parliamentary culture-sustaining process.
Policy making is the key of the political processes. In order to understand the policy of the state, first of all it is necessary to know how decisions are beingmade. As during decision making-policy the level of uncertainty is very high, so a number of methods have been developed, which are specific tools. In the framework of this article those forecasting techniques of political decision-making were classified (the Delphi technique, Scenario building, SWOT Analysis, Wild cards), which are more applicable to the decision-making policy in the legislative bodies. As a tool, these techniques may be used during a comprehensive analysis of decision-making policy. Totally, using above mentioned techniques, first of all solves the problem of uncertainty, and then the most important issue of political decision-making process: making effective and actual decision. Today in the political decision-making process only rational thought, intuition, theexperience are not enough for making effective decisions. The knowledge of forecasting techniques of political decision-making becomes more demanded.
Publicprivate partnership in all its manifestations has found distribution in the world – as a tool for creating a new infrastructure for organizing public works and services. The dynamics of this process in each country depends on the politics, on the desire to cooperate with business on the basis of economic and social consensus, the position of civil society. The variety of approaches to public-private partnerships, the uncertainty of this concept, are the result of the lack of a unified approach in international documents. Since there is no single approach to the term "public-private partnership", an attempt is made to reflect the most common expressive qualities of this cooperation, which characterizes various forms of interaction between public authorities and the private sector as PPPs.
The author presents the main resources of soft power in international relations - culture, political values and foreign policy, separately revealing each of them. Heemphasizes the importance of the difference between the potential and the real soft power, as well as the process of transformation of the potential soft power into the real one. The author outlines various strategies for the realization of the soft power of countries in international relations, taking into consideration the differences of the aims they pursue.
Nowadays we witness many cases of sex-based discrimination in different spheres of our society that seem to compile our "quasi" reality. A situation created inArmenia from the first sight is seen as: the laws are adopted according to democratic procedures and the rights of sexes are not violated, also, it can be said that the legislation provides equal opportunities for both sexes. But in reality thousands of problems are accumulated that are emerging from the discrepancies between the reality and the legal framework. Women's political activism and political participation are from one side an important consistency of a post-conflict society, from the other side it is the key indicator of a democratic political system. A social and political situation in contemporary Armenia is of a kind that regardless of women's wishes they are pushed back to the second and third plans and are considered to be derivatives of masculine culture. Women constitute nearly the half of the world's and more than 53% of Armenia's population. Consequently, the political potential of this social group is quite enormous and itwould be luxurious to ignore this fact in relation to a country like ours is. The abovementioned issues are discussed in the article.
Կուտակային (կումուլյատիվ) հեքիաթը հայկական բանահյուսության՝ մինչ օրս առավել քիչ ուսումնասիրված տեսակներից է: Որպես հեքիաթի ենթաժանր՝ կուտակային հեքիաթները առանձնացվում են՝ ելնելով դիպաշարերի ոչ թե բովանդակային, այլ կառուցվածքային հատկանիշներից: Ելակետը որոշակի կայուն կրկնություններով կուտակվող հյուսվածքն է, որը սյուժեի յուրաքանչյուր օղակում նոր բաղադրիչ է ներառում: Կուտակային նույնաբնույթ կառույց հատուկ է նաև ժողովրդական որոշ ծիսերգերի չափածո կառույցների, ուր մոտիվային կրկնությունները հուշում են ծագումնաբանական ընդհանրությունների մասին:
Հոդվածում միջտեքստային քննության են ենթարկվում մի շարք կուտակային հյուսվածքներ՝ հեքիաթներ ու երգեր: Քննության մեջ ներառել ենք նաև Հովհ.Թումանյանի մշակած և փոխադրած՝ կուտակային հյուսվածքների բարձրարվեստ մշակումները՝ համադրելով դրանք ժողովրդական տարբերակներին և ծիսերգային բանահյուսության այլ նմուշների: Դիտարկվում է կուտակային շղթայի զարգացման տրամաբանությունը՝ ծննդի և մահվան, արարման և քայքայման հաջորդական օղակներով, շղթայի ձևավորման տրամաբանությունը՝ ելնելով կենսանորոգման և կենսապտույտի տրամաբանությունից, որն առանցքային է նաև ամանորյա և հարսանեկան ծիսական բանահյուսության համար: Սրանով էլ պայմանավորվում է կուտակային հեքիաթների ծագումնաբանական ընդհանրությունը բարեկենդանյան և հարսանեկան ծիսական բնագրերին և պարզվում հարսի, փեսայի և պսակի մոտիվների առատությունը քննարկվող կուտակային կառույցներում:
Կրթական համակարգում փոփոխությունները ժամանակի հրամայականներին համապատասխանեցնելու համար անհրաժեշտ է ստեղծարար և ճկուն մոտեցում, ավանդական կրթության մոդելի վերափոխում, ինչը հնարավորություն կընձեռի ապահովել նոր հմտությունների ձևավորումը սովորողների համար։ Այս գործում առաջնային է ստեղծարար ուսուցչի դերը որպես օրինակ աշակերտի համար: Հոդվածի նպատակն է ներկայացնել ուսուցիչների ստեղծարարության դրսևորմանը նպաստող և խոչընդոտող գործոնները, հայկական միջավայրում դրանց դրսևորման առանձնահատկությունները: Այս նպատակով ուսումնասիրվել են ստեղծարարության մոտեցումները կրթության ոլորտում, ստեղծարարության դրսևորմանը նպաստող և խոչընդոտող գործոնները։ Ստեղծարարության տեսաբաններ Մ․ Նյոլկեի, Տ․ Լյուբարտի և Կ․ Ռոջերսի մոտեցումների հիման վրա կազմվել է հարցարան, որը որպես հետազոտության մեթոդ կիրառվել է կրթության ոլորտի փորձագետների և ուսուցիչների ուսումնասիրության համար։ Փորձարարական տվյալների վերլուծությունը ցույց տվեց, որ փորձագետները ուսուցիչներից ակնկալում են ցուցաբերել ստեղծարարություն, որը կհամապատասխանի համակարգի սահմանափակումներին, ավելի շատ հիմնված կլինի ուսուցչի նախաձեռնողականության և մոտիվացիայի վրա, քան պարգևատրումների և արտաքին միջավայրի պայմանների վրա։ Մինչդեռ ուսուցիչները շեշտադրում են ոչ միայն իրենց անձնային ստեղծարար որակների առկայությունը, այլև արտաքին միջավայրի կողմից իրենց աշխատանքի կարևորումը և պարգևատրումը։ Չնայած մրցակցությունը և պարգևատրումը տեսականորեն ընդգրկված են ստեղծարարության դրսևորմանը խանգարող գործոնների շարքում, սակայն ուսուցիչները դրանք առավել քիչ խոչընդտող են համարում։
1919 թ. սկզբին Մեծ Բրիտանիայի ռազմաքաղաքական շրջաններում հարց բարձրացավ բրիտանական զորքերը հետ կանչել Անդրկովկասից: Կովկասում գտնվող իտալական ռազմաքաղաքական առաքելությունը 1919 թ. հուլիսի 31-ին հավաստեց, որ Իտալիայի թագավորական կառավարությունը ցանկանում է բարեկամական հարաբերություններ պահպանել ՀՀ-ի հետ և նպաստել միմյանց միջև առևտրական, ֆինանսական և արդյունաբերական հարաբերությունների զարգացմանը, Անդրկովկաս ուղարկել տեխնիկական խորհրդատուներ, եթե Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը դա ցանկանար՝ խոստանալով աջակցություն Փարիզի խաղաղության վեհաժողովում Հայկական հարցը քննարկելու ժամանակ: 1920 թ. գարնանը Հայաստան ժամանեց մեծ առաքելություն առևտրական հարաբերությունների հաստատման համար, որը գլխավորեց Էտտյուրե Կոնտին։ Անդրկովկասյան հանրապետությունների դեֆակտո ճանաչումից հետո Իտալիան առաջին տերությունն էր, որ ռազմականի փոխարեն քաղաքական գործակալություն բացեց Մ. Գաբբայի գլխավորությամբ. Հայաստանում այդ գործակալությունը ներկայացրեց մարկիզ Ն. Դելի Ալբիցցին: Հարկ է արձանագրել, որ ռազմական առաքելությունը 1920 թ. մարտի 10-ից վերակազմվեց Հայաստանում Իտալիայի թագավորական գործակալության, որը գլխավորեց գնդապետ Գաբբան: Այդուհանդերձ, չնայած իտալական առաքելությունը մնաց Անդրկովկասում, Հայաստանը դրանից շատ չշահեց, և գործը էական տեղաշարժ չունեցավ. ընդամենը դեկլարատիվ հայտարարություններ եղան: Դրան նպաստեց նաև 1920 թ. Ջ. Ջոլիտտիի կաբինետում Իտալիայի արտգործնախարար, թուրքամետ Կառլո Սֆորցայի վարած քաղաքականությունը: Հայաստանը այդպես էլ չկարողացավ Իտալիայից զենք և ռազմամթերք ձեռք բերել, չնայած գնդապետ Մ. Գաբբան կարծես թե ցանկություն էր հայտնել Հայաստանին զենքով ու զինամթերքով օգնելու: Սֆորցան դեռ 1919 թ. հոկտեմբերի 30-ին հայտարարել էր, պատճառաբանել, որ Իտալիան զգուշանում է զենք տալ Հայաստանին Ադրբեջանի հետ նրա հակամարտության պատճառով՝ չկամենալով գրգռել մուսուլմաններին ընդդեմ Իտալիայի, և դա այն պարագայում, երբ թե՛ Ադրբեջանը և թե՛ Վրաստանը Իտալիայից ստացան ռազմամթերք և հանդերձանք:
The article examines political participation as one of the basic concepts of research in political science. Reflecting on modern manifestations of political participation, it can be defined as conventional - propaganda, voting, community activities, interaction with the government officials, discussions and debates, etc., as well as widespread and widely applicable non-conventional forms of civil disobedience, protests, demonstrations and other voluntary activities. ; Քաղաքական մասնակցությունը հոդվածում դիտարկվում է որպես քաղաքագիտական հիմնական հասկացություններից մեկը: Անդրադառնալով դրա ժամանակակից դրսևորումներին՝ քաղաքական մասնակցությունը կարող է ներառել քարոզչությունը, համայնքային աշխատանքը, պետական պաշտոնյաների հետ փոխգործակցությունը, քննարկումները, բանավեճերը և այլն, ինչպես նաև քաղաքացիական անհնազանդության տարածված և ոչ ավանդական ձևերը, բողոքները, ցույցերը և քաղաքացիների այլ կամավոր գործողությունները: ; Политическое участие рассматривается в статье как одна из основных политологических концепций. Размышляя о его современных проявлениях, к политическому участию можно отнести пропагандистскую, общинную работу, взаимодействие с государственными чиновниками, дискуссии, дебаты и т. д., а также широко распространённые и нетрадиционные формы гражданского неповиновения, протестов, демонстраций и другие добровольные мероприятия граждан.
Եղանակի կարգավորման ծեսերից շատերը, մասնավորապես անձրևի ծեսերը, իրենց բնույթով զոհաբերություն են, բայց, բացառությամբ կենդանիների մատաղների, մեր օրերում մատաղ (զոհաբերություն) չեն կոչվում և որպես այդպիսին չեն գիտակցվում։ Սյունիքում մեր ազգագրական հետազոտությունների ընթացքում Գորիս և Տեղ համայնքներում գրանցել ենք մի երկակի գործառույթով՝ անձրևաբեր-անձրևախափան ծես՝ «կաթնովով մատաղը», որը բառացիորեն անվանվում և ընկալվում է որպես մատաղ։ Զոհաբերվող կաթնովը, որի պարտադիր բաղադրիչները հացահատիկը (հաճար կամ բրինձ) և կաթն են, վկայում են, որ այս զոհաբերության ծեսում գործում է զոհ դրա բազմակիի դիմաց սկզբունքը, և ակնկալվում է երկրագործական և անասնապահական արտադրանքների՝ հացահատիկի և կաթի առատություն։ Ըստ մեր վերլուծությունների՝ այս ծեսը իր գոյության վաղ շրջաններում հավանաբար տիկնիկով ծեսի մաս է եղել, սակայն հետո առանձնացել է և շարունակվել որպես ինքնուրույն ծես։ Անձրևաբեր ծեսերը (մասնավորապես տիկնիկ պտտեցնելու և կաթնով եփելու ծեսերը) և Համբարձման կաթնով եփելու ծեսը իրենց բնույթով մատաղ են և ունեցել են բերքառատություն ապահովելու գործառույթ: Многие обряды регуляции погоды, особенно обряды дождя, связаны с жертвоприношением. В ходе этнографических исследований в Сюнике, в общинах Горис и Тег, нами был зафиксирован обряд «молочного жертво-приношения», имеющий двойную функцию: он вызывает и предотвращает дождь. Обряд называется «матах» и воспринимается как жертвоприношение. Жертвенный молочный суп, обязательными компонентами которого являются зерновые (полба и/или рис) и молоко, доказывает, что в этом ритуале действует принцип – чем жертвуешь, того и ожидаешь: обилие земледельческих продуктов и продуктов животноводства – зерновых и молока. На ранних этапах своего существования этот ритуал, по всей вероятности, являлся частью ритуала вращения куклы в селе. Однако в дальнейшем он стал самостоятельным ритуалом. Дождевые ритуалы, в частности ритуал вращения куклы по селу и ритуал молочного супа (в том числе и во время праздника Вознесения), по сути, представляют собой жертвоприношение/ матаг с определенной функциональной направленностью обеспечение плодородия. Many of the rituals of weather regulation, especially the rituals of the rain, are scarifications by their nature, but, except for animal sacrifices, nowadays they are not called so and are not realized as such. During our ethnographic investigations in Syunik, in the communities of Goris and Tegh, we have registered a dual function - rain-making / rain-stopping ritual, "kathnavov matagh" (translated as "sacrifice with milk-soup"), which is literally called and perceived as a sacrifice. Sacrificed milk-soup, the obligatory compo-nents of which are grain (emmer or rice) and milk, proves that this ritual has the principle of "an offering (sacrifice) for multiple of the same" and expects abundance of agri-cultural and animal husbandry products - grain and milk. According to our analysis, this ritual in the early stages of its existence was probably a part of the ritual with a doll, but later separated and continued as an independent one. Some rituals of rain, in particular the ritual of doll-walking and the milk-soup cooking, and the ritual of milk-soup cooking of the "Hambardzum" celebration are sacrifices by their nature and have fertility ensuring function.
The struggle for influence zones in the post-Soviet space, the Ukrainian and Syrian crises, differences in approaches to global political processes, and the fight against international terrorism have led to a new confrontation between Russia and the West. Western and Russian analytical centers speak of a new Cold War comparing the present situation with a post-war long military, economic and ideological confrontation. Such comparisons have led to rather an interesting discourse, giving rise to the alreadycirculated "new Cold War" concept. ; Պայքարը հետխորհրդային տարածությունում ազդեցության գոտիների համար, ուկրաինական և սիրիական ճգնաժամերը, մոտեցումների տարբերությունները համաշխարհային քաղաքական գործընթացներում և միջազգային ահաբեկչության դեմ պայքարում հանգեցրել են Ռուսաստան-Արևմուտք նոր դիմակայության: Արևմտյան և ռուսական վերլուծական կենտրոններում խոսում են նոր սառը պատերազմի մասին՝ ներկա իրավիճակը համեմատելով հետպատերազմյան երկարատև ռազմական, տնտեսական և գաղափարական նախկին դիմակայության հետ: Նման համեմատությունները հանգեցրել են բավականին հետաքրքիր դիսկուրսի՝ ծնունդ տալով արդեն շրջանառվող «նոր սառը պատերազմ» հայեցակարգին: ; Борьба за зоны влияния на постсоветском пространстве, украинский и сирийский кризисы, различия в подходах к глобальным политическим процессам, борьба с международным терроризмом привели к новому противостоянию между Россией и Западом. Западные и российские аналитические центры говорят о новой холодной войне, сравнивая нынешнюю ситуацию с длительным послевоенным военным, экономическим и идеологическим противостоянием. Подобные сравнения привели к довольно интересной дискуссии, породившей уже распространенную концепцию «новой холодной войны».
In the paper an attempt is made to study political texts from the point of view of their modelling within the framework of cognitive linguistics. The idea was put forward by T. van Dijk, who together with the study of context or the communicative event or communicative situation with its various constituents, put emphasis also on the study of cognitive properties of participants, such as opinions, beliefs, values, knowledge.These all taken together provide the formation of a general social model. ; Հոդվածում քննարկվում է քաղաքական տեքստերի մոդելավորման հայեցակերպը ճանաչողական լեզվաբանության տեսանկյունից: Այս գաղափարը պատկանում է վան Դեյքին: Վերջինս տեքստը դիտարկում է որպես ճանաչողական մոդել, որն իր մեջ է ներառում հեղինակին վերաբերող տեքստային և համատեքստային տեղեկատվություն, ինչպես նաև տվյալ անձի նպատակները, կարծիքները, գիտելիքներն ու գնահատականները, որոնք միասին ստեղծում են մեկ ընդհանուր սոցիալական մոդել: ; В настоя¬щем исследовании предпринимается попытка в рамках когнитивной лингвистики рассмотреть политические тексты с точки зрения их моделирования. Данная идея была заимствована у Т. ван Дейка, рассматривающего текст как когнитивную модель, включающую текстуальную и контекстуальную информацию, а также характеристики языковой личности, с учетом его целей, мнений, оценок, знаний о мире, которые вместе взятые обеспечивают создание единой, общей, социальной модели.
