This book-series, initiated in 1992, has an interdisciplinary orientation; it comprises research monographs, collections of essays and annotated editions from the 18th century to the present. The term German-Jewish literature refers to the literary work of Jewish authors writing in German to the extent that Jewish aspects can be identified in these. However, the image of Jews among non-Jewish authors, often determined by anti-Semitism, is also a factor in the history of German-Jewish relations as reflected in literature. This series provides an appropriate forum for research into the whole problematic area.
Zugriffsoptionen:
Die folgenden Links führen aus den jeweiligen lokalen Bibliotheken zum Volltext:
Neue Untersuchungen zum zählebigsten Dokument des modernen Antisemitismus.Unter dem Titel »Protokolle der Weisen von Zion« ist eine Schrift bekannt, die die Juden bezichtigt, auf konspirativ-subversive Weise nach der Weltherrschaft zu streben. Entstanden um 1900, dürften die »Protokolle« das noch immer am weitesten verbreitete Dokument des modernen Antisemitismus sein. Bis heute sind die genauen Umstände ihrer Entstehung ungeklärt. Vor allem die Fragen, wer an der Abfassung beteiligt war und welche Absichten dabei verfolgt wurden, sind noch immer offen – und Gegenstand weitreichender, oft phantastischer Spekulationen. Aktuell erzählt Umberto Eco in seinem Roman »Der Friedhof in Prag« eine fiktive Version der Fälschungsgeschichte. Die hier versammelten Essays präsentieren neue Erkenntnisse zur Herkunft und Verbreitung der »Protokolle«. Es werden bislang vernachlässigte Aspekte des ominösen Textes untersucht: seine Resonanzen mit politischen Utopien, aber auch mit den Verschwörungstheorien des 19. Jahrhunderts; die Verwendung der plagiierten Quellen und sein Status als Plagiat; und nicht zuletzt die Struktur eines Textes, der zwar viel zitiert, aber selten gelesen wurde.Mit Beiträgen u.a. von: Carlo Ginzburg, Stefan Gregory, Richard S. Levy, Cesare G. De Michelis, Ulrich Raulff
Zugriffsoptionen:
Die folgenden Links führen aus den jeweiligen lokalen Bibliotheken zum Volltext:
Mnemotope of Zion and Theopolitical Chronotopes in Ottoman MacedoniaThe discussion in the text, through the intersection of the disciplines of literature and history, oral poetry and ethical sermons from the period of the Enlightenment process in Ottoman Macedonia, aims to affirm the comparative relation between two questions. The first one is: How does one reach Zion (understood as a mnemotope) in the absence of a political identity of the Sephardim of Monastir (Bitola) within the framework of the Ottoman millet system? The second question is: How is the theo-messianic desire for Zion (understood as a vertical history) possible and accomplishable in the linearity of history, in the context of existing political chronotopes, or so-called Christian-Orthodox nationalisms in Ottoman Macedonia? In this complex historical period, the image of Zion does not have a real political place, but it still remains to emanate significant meaning about the homeland as a spiritual space. Mnemotyp Syjonu i teopolityczne chronotopy w osmańskiej MacedoniiZaprezentowana w niniejszej pracy dyskusja ma na celu potwierdzenie związków pokrewieństwa między dwoma pytaniami: jak dotrzeć do Syjonu (rozumianego jako mnemotyp) przy braku politycznej tożsamości Sefardyjczyków z Monastyru/ Bitoli, w ramach systemu osmańskiego milletu? Drugie pytanie postawione w tekście brzmi: w jaki sposób teomesjanistyczne pragnienie Syjonu (rozumiane jako historia wertykalna) jest możliwe i osiągalne w historii linearnej, w kontekście istniejących politycznych chronotypów lub tak zwanych chrześcijańsko-prawosławnych nacjonalizmów w Macedonii osmańskiej? W artykule posługuję się analizą komparatystyczną w kluczu interdyscyplinarnym, który stwarza podstawy do połączenia literatury i historii, poezji ustnej i etycznych kazań z okresu oświecenia w Macedonii osmańskiej.
The theme of repatriation figures prominently in a repertoire of symbols and concepts associated with Rastafarianism. Yet the experiences and perspectives of repatriated Rastafarians remains an uncharted area of research in Rastafarian scholarship and studies in the African diaspora, more broadly conceived. What impact does an actual physical repatriation have on the Rastafarian ethos of repatriates? For example, is there a reworking or confirmation of notions of Zion and Babylon that comes with actually experiencing the fulfillment of repatriation? Based on ethnographic research in Ghana, West Africa, this article explores the experiences and perspectives of repatriated Rastafarians from Jamaica.
Psalm 76 gehört zur Sammlung der Psalmen Asafs. Er wird als Hymnus gesungen und vor der gemeinschaftlichen Versammlung während eines kultischen Festes vorgetragen. Die vier Teile des Psalms beschreiben das Handeln Gottes in der Welt vor seinem Volk und sie verwenden dafür unterschiedliche Gottesbilder.Der hebräische Text und die Struktur des Psalms wurden untersucht, um den Psalm zu gliedern, und um die zentralen Themen zu bestimmen: Gott lässt sich bei seinem Volk auf Zion nieder, er haust in einer Stätte ähnlich wie ein Löwe. Von diesem Wohnsitz aus kann er alle Waffen des Krieges zerschlagen, von dort aus garantiert er das Ende des Krieges. Durch sein theophanisches Eingreifen wird der Krieg besiegt, allerdings mit militärischen Mitteln Es folgt der universale Frieden für alle Völker, die Gott huldigen.Mithilfe von intertextueller Lektüre wurde erarbeitet, wie der Psalm als Hymnus und Zionslied zu verstehen ist, und wie er sich in die Gruppe der Psalmen Asafs einfügt. Der intertextuelle Vergleich mit dem Buch Judit, mit dem Psalm 46 und mit Jesaja wurde herangezogen, um den universalen Frieden, die Armentheologie und den kultischen Einsatz des Psalms zu analysieren.Alle Welt zittert vor Gottesfurcht, und Gott verkündet im Gericht sein Urteil: Dieses Gericht geschieht vorrangig zur Rettung aller Gebeugten, es ist ein Gericht des Heiles. Alle Betroffenen, doch auch die Herrscher der Erde, bringen Gott ihre Huldigungsgaben dar und erkennen ihn als obersten Machthaber an. Psalm 76 verwendet asafitische Elemente und stammt großteils aus Bethel, wurde aber dann nach 701 v.Chr. nach Jerusalem übertragen und als Kulthymnus konzipiert. ; Psalm 76 belongs to the collection of the Psalms of Asaf. It is sung as a hymn and presented in front of the collective gathering during a cultic festival. The four parts of the psalm describe the acts of God in the world in front of his people, for this purpose the use distincts images of God.The Hebrew text and structure of the psalm were studied for its disposition, and to identify its main topics: God settles with his people at Zion, he dwells in an abode almost like a lion. From this settlement he can destroy all the weapons of war, from there he guarantees the end of war. Through his theophanic intervention warfare is vanquished, although by militaristic means.By using intertextual lecture it was formulated how the psalm can be understood as a hymn and a Song of Zion, and how it fits in the collection of the Psalms of Asaf. The intertextual comparison to the book Judit, to Psalm 46 and to Jesaja was consulted to analyze universal peace, the theology of the poor, and the cultic usage of the psalm.The whole world shivers in the fear of God, and God proclaims sentence in his judment: This judgement is appearently for the rescue of all succumbed people, it is a judgement of salvation. All participants, but also the rulers of the earth, bring God their gifts in a gesture of tribute and accept God as the highest potentate. Psalm 76 uses asafitic elements and originates by most part from Bethel, but then was transferred to Jerusalem after 701 BC and conceptualized as a cultic hymn. ; eingereicht von Robert J. Thaler MSc ; Zusammenfassungen in Deutsch und Englisch ; Abweichender Titel laut Übersetzung des Verfassers/der Verfasserin ; Karl-Franzens-Universität Graz, Diplomarbeit, 2019 ; (VLID)4556150