Suchergebnisse

Uygurlar, yaşamın her alanında kutsal sayı kavramına sahiptir ve bu kutsal sayılar, bazı kültürel geleneklerin ortaya çıkmasına ve devam etmesine yol açmıştır. Bu yüzden Uygur örf adetlerini araştırıken kutsal sayıları ihmal etmemek gerekmektedir. Kutsal sayı düşüncesi Uygur külürün her alanında bulunmaktadır. Kutsal sayılarla ilgili inanç ve gelenekler, ölümle ilgili törenler-ölünün üç günlüğü, yedi günlüğü, kırklığı ve yılın devri gibi anma ve yas tutma faaliyetlerinde daha yaygındır. Uygur geleneklerine baktığımızda ölünün üç, yedi, yirmi, kırık ve yıl dönümlerinde yapılan yas tutma ve yemek ikramlar faaliyetlerinin son zamanlara kadar devam ettiğini öğrenmekteyiz. Bu makale, Uygurlar arasındaki üç, yedi, yirmi ve kırk sayılarının neden kutsal sayılar olduğunu analiz etmiştir. Bu kutsal sayılarnı ortaya çıkışı ve merasim olarak Uygur kültürün parçası olma nedenleri tartışılmıştır. Aynı zamanda, kutsal sayıların tarihsel kökenlerini keşfetmeyi amaçlamaktadır. Makalede yine kutsal sayıların gelişiminde önemli rol oyanyan kültürel unsurlara yer verilmiştir. Dolayısıyla Uygurlar tarihten buyana kadar ınanmış olduğu çeşitli dinlardaki kutsal sayı düşüncesi kısaca ortaya konulmuştur. Şamanizm gibi dini inançların Uygur yaşamlarında kutsal sayılar kavramının oluşmasında büyük etkisi olduğu sonucuna varılmıştır.

This paper focuses on issues of complex relationships between religion and local tradition on the one side and needs of modern society, government laws and migrations on the other, as exemplified by funerals in modern Greece. Overcrowding in big urban centers, especially in municipalities of Athens, consequently led to a lack of space for traditional long-term burial by inhumation. Exhumation follows after three to five years, when family members are forced to face (often un-decayed) remains of loved ones .The question arises concerning the ethical dimension of such a procedure and the emotional traumas it causes. Skeletons stripped of flesh undergo secondary burial by being laid into an ossuary. Cremation is not practiced, although cremation societies of citizens interested in it exist and Greek Parliament voted for the permission to build and operate crematories in 2006. However, Greece is still the only country member of European Union without a crematory. In Greece, Orthodox Christian faith is the official religion with significant social influence, which, consequently leads to a failure of implementation of cremation on its territory even for local and foreign citizens of other faiths and atheists. The deceased are being transported to the cheapest crematories in Bulgaria or, on rare occasions, to some of the "prestigious" ones in Western European countries. ; У фокусу интересовања овог рада налази се проблематика сложеног односа религије и локалне традиције са једне стране и потреба савременог друштва, државних закона и миграција са друге стране, на примеру сахрањивања у савременој Грчкој. Пренасељеност у великим урбаним центрима, посебно у атинским општинама има за последицу недостатак простора за традиционално дугорочније сахрањивање инхумацијом. Прибегава се есхумацији где су чланови породице приморани да се након три до пет година суоче са посмртним (често нераспаднутим) остацима својих ближњих. Поставља се питање зашто се не прибегава кремацији иако постоје крематистичка удружења заинтересованих грађана. Иако је грчки парламент 2006. године изгласао дозволу за изградњу и пуштање у рад крематоријума, Грчка је још увек једина земља чланица Европске уније која нема крематоријум. Ово се може објаснити чињеницом да је у Грчкој православно хришћанство државна религија са јаким друштвеним утицајем, који се, између осталог, одражава и на успорено решавање проблема кремирања посмртних остатака, чак и за иноверне и атеисте. Покојници се превозе у најјефтиније крематоријуме у Бугарској или ређе у неке "престижније" у западноевропским државама. ; Тема броја: Лица смрти (ур. Александра Павићевић) / Topic of the Issue: Faces of Death (ed. Aleksandra Pavićević)