Search results

W artykule omówiono reakcje na śmierć Johannesa Micraeliusa, wyrażone przez jemu współczesnych w dostępnych dziś źródłach rękopiśmiennych i publikacjach drukowanych, a także wspomnienia o nim zamieszczane w publikacjach późniejszych. W funeraliach powstałych w związku ze śmiercią Micraeliusa żal po zmarłym wyrażają przede wszystkim jego współpracownicy, uczniowie, krewni i przyjaciele. Po latach wspominają go z kolei pedagodzy pracujący w szkołach-następcach Pedagogium Książęcego: Gimnazjum Karolińskim, Gimnazjum Akademickim i Gimnazjum Mariackim. W jednych i drugich dokumentach na czoło wysuwają się zasługi pedagogiczne zmarłego – ceni się go przede wszystkim za doprowadzenie do rozkwitu szkoły, którą zarządzał jako rektor w ostatnich latach życia. Legenda Micraeliusa-niedościgłego rektora zaniknęła w Szczecinie po 1945 roku, kiedy zmieniła się przynależność państwowa miasta i przerwana została działalność Gimnazjum Mariackiego, a tym samym – ciągłość działania placówki edukacyjnej sięgającej czasów Micraeliusa. Współcześnie rzadko wspomina się o dokonaniach Micraeliusa na niwie pedagogicznej, coraz częściej sięga się za to po jego dorobek piśmienniczy.