Suchergebnisse

In the paper the lexical syntagm with the suffix -able/-ible is studied in modern political discourse. The study is carried out from the perspective of morphological and syntactic realizations in the context of political speech and focuses on the characteristics of meaning of the given type of lexical syntagm which are conditioned by the above-mentioned aspects and are necessary for the realization of the political addresser's idea and intent. ; Հոդվածում քննության է առնվում -able/-ible վերջածանցով բառային շարույթը ժամանակակից քաղաքական խոսույթում: Ուսումնասիրությունն իրականացվում է ձևաբանական ու շարահյուսական գործառության տեսանկյունից քաղաքական ելույթի համատեքստում: Բուն խոսքային իրադրության մեջ վեր են հանվում և մեկնաբանվում տվյալ տիպի շարույթի իմաստային առանձնահատկությունները, որոնք պայմանավորված են վերը նշված հայեցակերպերով և անհրաժեշտ են քաղաքական հասցեագրողի գաղափարի ու նպատակադրության արտահայտման համար: ; В данной статье рассматривается лексическая синтагма с суффиксом -able/-ible в современном политическом дискурсе. Исследование проводится с точки зрения морфологической и синтаксической реализации в контексте политической речи. В конкретной речевой ситуации выявляются и интерпретируются смысловые особенности синтагмы данного типа, которые обусловлены вышеуказанными аспектами и необходимы для выражения идеи и интенции политического адресанта.

Ամերիկյան իրականությունը պատկերելիս Համաստեղը և Արամ Հայկազը իրենց ստեղծագործություններում ներկայացնում են նաև հերոսների ողբերգական անցյալը։ Նրանց հոգեհարազատ են օտար աշխարհների օրենքներով գոյատևող այդ հերոսները։ Համաստեղի և Արամ Հայկազի պատմվածքներում ամերիկյան միջավայրն արտացոլում է այն աշխարհի ընդհանրացված պատկերը, որտեղ գործում են հայի համար երբեմն անընդունելի, բարոյական չափանիշներով խորթ օրենքներ: Սփյուռքահայ այս տաղանդավոր գրողները սերունդներին թողել են գրական հարուստ ժառանգություն, որն արտացոլում է ամերիկյան իրականության ճշգրիտ պատկերը: Նրանց ստեղծված կերպարներն ապրում են հայրենիքի հիշողություններով և, ավանդականը պահելու գերագույն ճիգերով, փորձում են հարմարվել նոր պայմաններին, նոր իրականությանը: Трагическое прошлое неизбежно присутствует в произведениях Амастегa и Арама Айказа, изображающих американскую действительность. В галерее их героев непременно есть персонажи, пережившие ужасы геноцида и депортации. Амастегу и Арама Айказу близки их герои, живущие на чужбине по законам этой среды, часто противоречащим армянской ментальности с присущими ей нравственными постулатами. Амастег и Арам Айказ оставили поколениям богатое литературное наследие, отражающее истинный образ американской действительности. The painful past is inevitably present in the literary attempts of Hamastegh and Aram Haykaz to depict American reality. Two children of the Kelenyan family became victims in 1915, and 15-year-old Aram from Shapingarahisar took part in the heroic struggle in his homeland and, together with a small caravan of rescued compatriots, he walked with a wounded leg, holding his mother's hand, along the roads devouring Armenians. Hamastegh and Aram Haykaz love and understand well their characters who live by the laws of foreign worlds. In their works, the American environment is the generalized world that is given to a man to create, but which, for some reasons, regularly becomes a scene of wars.

The issue of political stability is one of the most relevant topics of modern political science. Destabilization is accompanied by an increase in the level of civil disobedience and tension in society, as well as by the decrease in the effectiveness of conflict resolution and of the management of social processes. The article analyzes factors and threats to the political stability of Armenia. The author highlights two main factors of influence: 1) external – the Karabakh conflict andmilitarization of the region and 2) internal – the lack of legitimacy, operationalizing the latter into the level of civil disobedience. For a deeper analysis, the Stability index of the political system of Armenia is calculated in a span of 2000-2017 years. Through the regression analysis, the factors, influencing the political stability of Armenia most of all, are also revealed.

The year 2013 was crucial for Armenia. It had two choices for development – either to act as some post-Soviet republics did and to sign the European Union Association Agreement, or taking into consideration the political, economic aspects of foreign policy and the problems of national security, to sign the agreement with Russia, Kazakhstan and Belarus in order to join the Customs union. Armenia chose the second way of development, as well as during the Armenian president's visit to Russia, on 3 September 2013 it was announced that Armenia is going to join the Customs union. This decision divided the country into two unequal parts, the bigger of which accepted the president's decision. It is an important point to be made that there are good prospects of the Eurasian integration for Armenia. The economy is rising and is getting more attractive for its neighbors. It means that it was a right decision to join the Eurasian economic union.

Contemporary societies are characterized by information and communication technologies, which become an essential unifying factor for both state and public organizations. The impact of information touches all of society. These days it's hard to imagine life without the Internet, social communication, social and electronic media. The spread of Internet is faster than ever. The rapid spread of information and communication technologies states the distinct role of electronic and social media which effecting the information governance systems of any country. The introduction of the Internet and new information technologies in the system of state governance of the Republic of Armenia is a testament to the need to modernize the existing system in order to improve management efficiency.

Հին հայերենի երկբարբառային և եռաբարբառային կազմությունների տարբերակումը եղել և այսօր էլ մնում է հայերենագիտության ամենից խնդ­րա­­հա­րույց հարցերից մեկը: Կախված տարբերակման հիմքում դրվող չափանիշներից՝ էականորեն կա­րող են փոխվել դրանց ոչ միայն քանա­կական, այլև որակական բնութագրերը: Այդ բաղադրիչների նկատմամբ տա­րա­հատկանիշ չափորոշիչների կիրառումը հիմք է տալիս առանձնացնելու երկբարբառներ, երկբարբառակերպեր և եռա­բար­բառակերպեր և դրանք դասակարգելու ըստ կայուն և ոչ կայուն տեսակ­ների: Առաջին տեսակին վերաբերում են նրանք, որոնք, անկախ բառի (/բա­ռա­ձևի) կրած ձևա­փո­խությունից (հոլովում, խոնարհում, բառաբաղադրում), միշտ արտա­բեր­վում են միևնույն վանկում և վերաբերում են միևնույն ձևույթին: Երկ­րորդ տե­սակին վերաբերում են նրանք, որոնց երկբարբա­ռային/եռա­բար­բա­ռային բնույթը պայմանավորված է հնչաշղթայում զբաղեցրած դիրքով, այն է՝ հնչա­շղ­թա­յի տրոհ­ման կամ փոփոխության դեպքում նրա բաղադրիչները կարող են հայտ­նվել տար­բեր վանկերում կամ անջատվել ձևույթային կարով: Հին հայերենի երկբարբառներից կայուն էր միայն եա (ea)-ն, որը հնչույթաբանորեն համարժեք էր մեկ բարդ հնչույթի: Մյուսները ոչ կայուն, երկհնչույթ կառույցներ էին: Երկ­բար­բա­ռակերպերն ու եռաբարբառակերպերը գերազանցապես, եթե ոչ՝ բացար­ձա­կո­րեն, վերաբերում էին կայուն տեսակին: Վերոհիշյալ չափանիշների կիրառումը հիմք է տալիս հին հայերենում տարբերակելու 1 կայուն և 7 ոչ կայուն երկբարբառ, 15 երկբարբառակերպ և 15 եռաբարբառակերպ:

Արդ­յու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման հա­յե­ցա­կար­գի հիմ­նա­կան դրույթ­նե­րի քննար­կումն օ­րա­կար­գա­յին դար­ձավ հատ­կա­պես 20-րդ դ. վեր­ջից, ին­չը հա­մաշ­խար­հա­յին պրակ­տի­կա­յում հա­մըն­կավ ԽՍՀՄ փլուզ­ման և նո­րան­կախ պե­տութ­յուն­նե­րի ձևա­վոր­ման հետ: Ս­տեղծ­ված պայ­ման­նե­րում նո­րան­կախ երկր­նե­րը հար­կադր­ված էին բա­րե­փո­խե­լու ի­րենց կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գե­րը և գ­նա­լու զար­գաց­ման հե­տագ­ծով՝ հա­մա­պա­տաս­խա­նե­լով զար­գա­ցած պե­տութ­յուն­նե­րի կող­մից սահ­ման­ված չա­փո­րո­շիչ­նե­րին, ին­չը տվյալ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում բա­վա­կա­նին խնդրա­հա­րույց էր և դժ­վար ի­րա­գոր­ծե­լի:
Սույն հոդ­վա­ծում վեր­լուծ­վում են արդ­յու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման հա­յե­ցա­կար­գի կա­ռուց­ված­քա­յին և բո­վան­դա­կա­յին աս­պեկտ­նե­րը՝ հատ­կա­պես հետ­խորհր­դա­յին տա­րած­քում քննարկ­վող կոն­ցեպ­տի ըն­կալ­ման և փո­խա­կերպ­ման ա­ռանձ­նա­հատ­կութ­յուն­նե­րը: Մաս­նա­վո­րա­պես քննարկ­վում է, թե ո­րոնք են հետ­խորհր­դա­յին տա­րած­քում արդ­յու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման հա­յե­ցա­կար­գի բաղ­կա­ցու­ցիչ­նե­րի ա­վան­դա­կան ըն­կալ­ման վե­րա­փոխ­ման դրդա­պատ­ճառ­նե­րը, հետ­ևանք­նե­րը, ինչ­պես նաև այդ մի­տում­նե­րում մի­ջազ­գա­յին կազ­մա­կեր­պութ­յուն­նե­րի (ՄԱԿ, Հա­մաշ­խար­հա­յին բանկ և­ այլն) դե­րա­կա­տա­րութ­յու­նը: Որ­պես հիմ­նա­կան հար­ցադ­րում է ա­ռաջ քաշ­վում հետև­յա­լը՝ փո­խա­ռե՞լ արդ­յու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման արևմտ­յան չա­փո­րո­շիչ­նե­րը, թե՞ մշա­կել և ներդ­նել սե­փա­կան հա­յե­ցա­կար­գը՝ հաշ­վի առ­նե­լով պատ­մամ­շա­կու­թա­յին ժա­ռան­գութ­յան և հա­սա­րա­կա­կան զար­գաց­ման ա­ռանձ­նա­հատ­կութ­յուն­նե­րը: Հոդ­վա­ծում նաև բեր­ված են կան­խա­տե­սում­ներ առ այն, թե ինչ հիմ­նա­կան տար­րեր պետք է լրաց­նե­լու գան արդ­յու­նա­վետ կա­ռա­վար­ման հա­յե­ցա­կար­գին, և­ ո­րոնք են հետ­խորհր­դա­յին տա­րած­քում վեր­ջին­նե­րիս կի­րարկ­ման հե­ռան­կա­րա­յին հնա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րը:

Սեփական տնտեսության զարգացման գործում Չինաստանի աննախադեպ հաջողությունները, որոնք ձեռք են բերվել 1980-ականների բարեփոխումների շնորհիվ, թույլ են տվել երկրին ավելի արժանի տեղ զբաղեցնել համաշխարհային քաղաքականության և տնտեսության մեջ: Ստեղծվեցին անհրաժեշտ նախադրյալներ արտաքին քաղաքականության հայեցակարգի հետագա վերափոխման համար՝ համաշխարհային գործընթացներում Չինաստանի դերի ակտիվացման և երկիրը համաշխարհային ուժային կենտրոններից մեկի վերածելու նպատակով, որը հսկայական դեր է խաղում նոր բազմաբևեռ աշխարհակարգի ձևավորման գործում: Այս առումով Չինաստանն իր արտաքին քաղաքականության մեջ սկսեց հիմնվել այնպիսի միջազգային կառույցների վրա, ինչպիսիք են BRICS-ը և ՇՀԿ-ն, ինչպես նաև առաջ քաշել այնպիսի ենթակառուցվածքային նախագծեր, ինչպիսին է «Մեկ գոտի, մեկ ճանապարհը»: ՉԺՀ-ի արտաքին քաղաքականության նոր ռազմավարությունը հակասության մեջ է մտնում վերջին տասնամյակների ընթացքում ձևավորված միաբևեռ աշխարհակարգի հետ, ինչը հանգեցնում է Չինաստանի և Արևմուտքի միջև հարաբերությունների սրմանը՝ չնայած նրանց միջև զարգացած տնտեսական հարաբերություններին: Միևնույն ժամանակ, ՉԺՀ-ի ժամանակակից արտաքին քաղաքականության հայեցակարգում հատուկ տեղ է հատկացվում Ռուսաստանին, որը, Չինաստանի հետ մեկտեղ, դիտարկվում է որպես զարգացող բազմաբևեռ աշխարհակարգի և գլոբալ կայունության երաշխավորներից մեկը:

The transition to the parliamentary system of government requires a reassessment of the role of "soft power". From this point of view, the article analyzes the need to fulfill the tools of the "soft power" with bilateral socialization and resocialization. According to the authors, their symbiosis ensures continuous modernization and the sustainability of the socio-political system. As a result, the completeness of the tools of "soft power" ensures the transition to the "smart power", which allows overcoming the problems that have arisen as a result of the transition to the parliamentary governance in Armenia. Inthis regard, the article considers the need to form a political society, as well as the development of a culture of cooperation between the institutions of civil society, political parties and society as a whole. ; Խորհրդարանական կառավարման համակարգին անցնելը պահանջում է փափուկ ուժի դերի վերագնահատում: Այս տեսանկյունից հոդվածը վերլուծում է «փափուկ ուժի» գործիքները երկկողմ սոցիալականացման և վերասոցիալականացման միջոցով լրացնելու անհրաժեշտությունը: Դրանց սիմբիոզը ապահովում է սոցիալ-քաղաքական համակարգի շարունակական արդիականացում և կայունություն: Արդյունքում, «փափուկ ուժի» լրացված գործիքակազմը ապահովում է անցումը «խելացի ուժի», ինչը հնարավորություն է տալիս հաղթահարել այն խնդիրները, որոնք առաջացան Հայաստանում խորհրդարանական կառավարման անցնելու ժամանակ: Հոդվածում նշվում է, որ անհրաժեշտ է ձևավորել քաղաքական հասարակություն, ինչպես նաև զարգացնել համագործակցության մշակույթ քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների, քաղաքական կուսակցությունների և ամբողջ հասարակության միջև: ; Переход к системе парламентского правления требует переоценки роли «мягкой силы». С этой точки зрения в статье анализируется необходимость дополнить инструменты «мягкой силы» двусторонней социализацией и ресоциализацией. Их симбиоз обеспечивает непрерывную модернизацию и устойчивость социальнополитической системы. В результате завершённый инструментарий «мягкой силы» обеспечивает переход к «умной власти», которая позволяет преодолеть проблемы, возникшие в Армении при переходе к парламентскому правлению. В статье утверждается, что необходимо формировать политическое общество, а также развивать культуру сотрудничества между институтами гражданского общества, политическими партиями и в обществе в целом.

Հայ մատենագրության մեջ Ս. Գրիգոր Լուսավորչի անունով մեզ հասած երկերից մեկը՝ «Յաճախապատում ճառքը», էական ազդեցություն է թողել հայ ժողովրդի քրիստոնեական մտքի և բարոյական դաստիարակության հետագա զարգացման վրա: Թեպետ այս երկի հեղինակային պատկանելությունը բանասիրության մեջ կասկածի տակ է առնվել, բայց բազմաթիվ ուսումնասիրողների և պատմիչների վկայությամբ (Մ. Խորենացի) քրիստոնեության հիմնադիրն է այդ աշխատության հեղինակը: Հայ եկեղեցու առաքելական վարդապետության հիմնական աղբյուր Աստվածաշնչից հետո «Հաճախապատում ճառքը» մեծ արժեք է հայ եկեղեցական մատենագրության մեջ, որն անփոփոխ տալիս է դավանական և բարոյական բոլոր սկզբունքները:

Հոդվածում, ուսումնասիրության առանցքում ունենալով Արշակ Չոպանյանի` Նար-Դոսի և նրա ստեղծագործության վերաբերյալ «Անահիտ» հանդեսի՝ 1930-ական թվականների տարբեր համարներում տեղ գտած անդրադարձումները, առաջին անգամ հանգամանորեն ներկայացվում են անվանի գրականագետի գեղագիտական ու հասարակական հայացքները՝ մեծանուն արձակագրի ստեղծագործության մասին: Նար-Դոսի գրականությանը թեև ծանոթ լինելով հեռվից՝ միջնորդաբար, այնուամենայնիվ Չոպանյանը նրբին ու հետաքրքիր դիտարկումներ է արել գրողի աշխարհայացքի, գեղարվեստական մեթոդի և մտածողության համակարգի վերաբերյալ։ Մեր խնդիրն է եղել բացահայտել Չոպանյան գրականագետ-քննադատի գնահատման գեղագիտական չափանիշները՝ մատնանշելով թե՛ արժեքավոր դիտարկումները, թե՛ հակասական, վիճարկելի կամ անընդունելի մտքերն ու տեսակետները: Խնդիրն ուսումնասիրելիս կիրառել ենք համեմատական, համադրական, մեկնաբանական, վերլուծական, ինչպես նաև նկարագրական մեթոդները։
Հոդվածի առաջին մասում ընդարձակ տեղ է տրված Նար-Դոսի հետ հայտնի արվեստաբան Արամ Երեմյանի հարցազրույցին, որտեղ հեղինակի մեկնաբանությունները՝ սեփական կյանքի և ստեղծագործության վերաբերյալ, առավել ամբողջացնում են նրա՝ իբրև գրողի դիմանկարը:

Ուսանողների ակադեմիական ներգրավվածությունը կարևոր նշանակություն ունի կրթական գործընթացի կազմակերպման և արդյունավետության համար։ Ուսանողների ներգրավվածության ուսումնասիրությունը այսօր բարձրագույն կրթության արդիական հիմնախնդիրներից է, որն ուշադրության կենտրոնում է 20-րդ դարի երկրորդ կեսին: Այդ տեսանկյունից կարևոր է ուսումնասիրել ուսանողների կյանքի ուսումնական և ոչ ուսումնական այն դժվարությունները, որոնց սովորաբար նրանք բախվում են իրենց տարիքային զարգացման տվյալ փուլում, և որոնք ազդում են ներգրավվածության աստիճանի վրա։ Հոդվածի նպատակն է դուրս բերել ուսանողների մոտ ակադեմիական ներգրավվածությանը նպաստող ու խանգարող գործոնները՝ պայմանավորված տարիքային առանձնահատկություններով և ուսումնական գործունեության դժվարություններով։ Հետազոտության ընտրանք են կազմել ՀՀ տարբեր բուհերի, բակալավրիատի և մագիստրատուրայի 18-25 տ. 180 ուսանողներ, որոնց 61%-ը իգական սեռի ներկայացուցիչ են։ Համաձայն ստացված արդյունքների՝ ակադեմիական ներգրավվածության համար նշանակալի են ձևավորվող հասունության գործոններից ինքնակենտրոնացումը, իսկ սոցիալական ներգրավվածության համար նշանակալի են կյանքի դժվարություններից բացասական հույզերը, ոչ արդիական կրթական միջավայրը, հաղորդակցման դժվարությունները։ Եվ՛ ակադեմիական, և՛ սոցիալական ներգրավվածության համար պայմանավորող կանխորոշիչ նշանակություն ունի ուսանողների ՄՈԳ-ը։ Հետազոտության արդյունքները օգտակար կլինեն բուհերի կրթական քաղաքականության մշակման գործընթացում, ինչպես նաև նոր կրթական պրակտիկաների ներդրման արդյունավետությունը գնահատելու համար։

Հոդվածում քննված հիմնահարցի առնչությամբ կատարված վերլուծությունից եկել ենք այն համոզման, որ ՀՀ ուսանողների զբաղվածության և աշխատանքի ապահովման երաշխիք կարող են դառնալ բուհ-գործատու համալիր համագործակցության մոդելի մշակումը և կատարելագործումը: Առաջարկվող մոդելը մշակվել է՝ հիմք ընդունելով այս ոլորտում միջազգային հաջողված փորձը և համանման մոդելները, հաշվի է առնվել նաև կանխատեսումային մոտեցումը: Արդեն գոյություն ունեցող մոդելների հիմնական տարրերը հաշվի առնելով՝ փորձ է արվում դրանք համալրել նոր տարրերով, մասնավորապես բուհ-աշխատաշուկա համագործակցության շղթան ընդլայնվում է, որի մի օղակն է դառնում նաև դպրոցը: Քննարկվող մոդելի իրականացումը ենթադրում է փոխազդող կառույցների լայն շրջանակ, որը ներառում է պետական կառույցներ և ենթակառուցվածքներ, աշխատաշուկայի պետական ու մասնավոր հատվածներ, ոլորտային մասնագետներ ու գործատուներ:
Развитие и совершенствование модели комплексного сотрудничества вуз-работодатель может стать гарантией трудоустройства и занятости студентов РА. Предлагаемая модель была разработана на основе успешного международного опыта в этой области и аналогичных моделей с учетом прогностического подхода. Исходя из основных элементов уже существующих моделей предпринимается попытка дополнить их новыми элементами, в частности, расширяется цепочка взаимодействия вуз-рынок труда, звеном которой становится и школа. Реализация обсуждаемой модели предполагает наличие широкого круга взаимодействующих структур, в который входят: государственные структуры и инфраструктуры, государственный и частный секторы рынка труда, отраслевые специалисты и работодатели.
From the analysis made in relation to the issue examined in the article, we came to the conviction that the development and improvement of the university-employer complex cooperation model can become a guarantee of the employment and job security of RA students. The proposed model was developed based on successful international experience in this field and similar models, and the predictive approach was also taken into account. Having in mind the main elements of the already existing models, an attempt is made to supplement them with new elements, in particular, the chain of university-labor market cooperation is expanding, of which the school also becomes a link. The imple-mentation of the discussed model implies a wide range of interacting structures, which includes: state structures and infrastructures, public and private sectors of the labor market, sector specialists and employers.

Today internet memes have their specific role in the organization process of political communication. Internet memes are based on the visual and verbal perception of people and are aimed to describe and interpret certain situations in social life. In Armenia, internet memes are widely used by social network users as an instrument of political communication. Their specificity and uniqueness are due to the mechanisms of their formation, actualizing, and distribution. Nowadays, it is relevant to study Internet memes as an effective instrument of political communication. The article analyzes the essence of this communication phenomenon, theoretical approaches to its interpretation, and identifies specific features of political Internet memes, the possibilities of their typology and classification. ; Այսօր համացանցային մեմերը հատուկ դեր ունեն քաղաքական հաղորդակցության կազմակերպման գործընթացում: Համացանցային մեմերը հիմնված են մարդկանց վիզուալ և խոսքային ընկալումների վրա և կոչված են նկարագրելու ու մեկնաբանելու հասարակական կյանքի որոշակի իրավիճակներ: Հայաստանյան հասարակությունում ինտերնետ մեմերը լայնորեն կիրառվում են սոցիալական ցանցերի օգտատերերի կողմից որպես քաղաքական հաղորդակցության գործիք: Նրանց առանձնահատկությունը պայմանավորված է ձևավորման, արդիականացման և տարածման մեխանիզմներով: Ժամանակակից գիտության շրջանակներում համացանցային մեմերի՝ որպես քաղաքական հաղորդակցության արդյունավետ գործիքի ուսումնասիրությունը բավականին արդիական է: Հոդվածում վերլուծվում են հաղորդակցական այս երևույթի էությունը, դրա մեկնաբանման տեսական մոտեցումները, առանձնացվում են քաղաքական ինտերնետային մեմերի առանձնահատկությունները, դրանց տիպաբանության ու դասակարգման հնարավորությունները: ; Сегодня интернет-мемы играют особую роль в процессе организации политической коммуникации. Интернет-мемы основаны на визуальном и вербальном восприятии людей и предназначены для описания и интерпретации определенных ситуаций в социальной жизни. В Армении интернет-мемы широко используются пользователями социальных сетей как инструмент политической коммуникации. Их специфика и уникальность обусловлены механизмами их формирования, актуализации и распространения. В настоящее время актуально изучение интернет-мемов как эффективного инструмента политической коммуникации. В статье анализируется сущность этого коммуникативного феномена, теоретические подходы к его интерпретации, а также определяются особенности политических интернет-мемов, возможности их типологии и классификации.