Suchergebnisse

<span>Ο γοητευτικός λόγος του Durkheim φαίνεται πως εξακολουθεί να μαγεύει πολλά και διαφορετικά ακροατήρια, με τρόπο, όμως, που οδηγεί τη θεωρία της «ανομίας» σε ατραπούς κατάχρησης, αν όχι κακοποίησης, από τον σύγχρονο δημόσιο λόγο. Έτσι, πολύ συχνά, άκριτα και αδιάκριτα προβάλλεται ως παν-περιεκτικό εργαλείο ερμηνείας τόσο της κοινωνικής ανυπακοής και απειθαρχίας όσο και της σχέσης ενδοκρατικών πολιτισμικών συγκρούσεων και παρέκκλισης εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Τη στιγμή που η έμφαση στον ατομικισμό του δράστη έχει εδώ και δεκαετίες αντικατασταθεί από την έμφαση στη συμπεριφορά των αρχών παρά των παραβατών, η εμφατική αναβίωση κλασικών θεωριών δεν νοείται ανεξάρτητα από το ιδεολογικό περίβλημα του νεοσυντηρητισμού που ανακάμπτει. Στη σύγχρονη ιστορική στιγμή της πλανητικής κυριαρχίας διεθνών, και εν πολλοίς ετέρων προς την εσωτερική κοινωνική πραγματικότητα ρυθμιστικών κανόνων και ελέγχου, που διαρκώς εντείνεται, ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη φαντασία την κατανοητική δυνατότητα εργαλείων που αναμφίβολα προσφέρονται για την ερμηνεία ενδοκρατικών συγκρούσεων στη σύγχρονη ιδεολογική ανάκαμψη της κοινωνικής άμυνας.</span>

Pharmacoeconomics started as marketing but has developed into a valuable tool in the fuller assessment of drug therapies. Its principles are now widely accepted, and many countries have government-funded agencies with responsibility for its application, most notably the National Institute for Health and Clinical Excellence in England. Many clinical pharmacologists are active in this area, and the discipline itself is part of the clinical pharmacology trainees' curriculum. Further developments will include value-based pricing and its use in cost sharing arrangements between health service and manufacturers.