Suchergebnisse

Liberal-democratic polities stand on two principles of representation: political and pluralistic. Industrial relations (and social dialogue) are of great importance in the framework of the second. This is the starting point of this article dedicated to the relationships and implications of European 'governance' vis-à-vis democratic representation and social dialogue. Two important documents issued by the Commission (the White Paper of July 2001 and the Communication of June 2002) suggest that the three keywords are governance, representation, and industrial relations. The discussion of the democratic weakness of the European institutions is at the core of this article. As far as possible solutions are concerned, the main thesis is that the procedures of social dialogue may provide a suitable basis for the creation and reinforcement of an economic-social citizenship which, although it is not yet a true political citizenship, may prepare the ground for it. In order to play this role, it will be necessary to prevent the over-representation of particularistic interests unable to generate solidarity, and to democratise the procedures of social dialogue.

The analysis compares voters' preferences in economic policy to political parties' economic written parliamentary questions during the 2009–2014 term of the European Parliament. The corpus of over 55,000 written questions was ideologically scaled via crowdsourcing. The analysis shows that parties are unresponsive to second-order and to disengaged voters. The results also suggest that there is no upper class bias in European Parliament political representation. The data highlight a strong tendency of EP7 political parties to cluster around the position of the average European voter, at the expense of their average supporter. The democratic deficit is therefore at most a pluralism deficit in the European Parliament, since substantive representation in the European Parliament is successful as far as the majoritarian norm is concerned.

ÖZETAvrupa Birliği Tek Senet ve Maastricht Antlaşmaları'ndan sonra siyasi bütünleşmesine hız verdikçe yönetim ve demokrasi konularındaki tartışmalar da önemli boyutta artmıştır. Bazı çevreler daha da ileri giderek AB'nin çok kültürlü, çok milletli ve çok lisanlı sosyal yapısı hiçbir zaman demokratik yönetimin gerçekleşmesine izin vermeyecektir türünden iddialar bile ortaya atmaktadır. Bu iddia sahiplerine göre demokrasi için aynı köken, dil, din ve kültürel yapıdan beslenen homojen bir toplum üzerine bina edilmiş bir demos gereklidir. Ayrıca uluslar üstü bir yapı olarak Avrupa Birliği gerek karar alma mekanizması içinde gerekse hükumet fonksiyonlarını yerine getirmede bir çok demokratik eksiklik iddialarına da maruz kalmaktadır. Direkt halk seçimiyle iş başına gelen tek kurum olarak Parlamento, Avrupa halkının temsilinde ve onlar için karar alma sürecinde zayıf kalmaktadır. Komisyon Birlik içinde bir yürütme organı olarak görülmesine rağmen halka hesap verebilirlik özelliği neredeyse oluşmamıştır ve bu kurum içindeki aşırı bürokratik yapı demokratik yönetim kanallarını tıkamaktadır . Karar alma ve uygulamada en etkili organ olan Konsey ise bu görevlerinde şeffaf olmayan bir tarz benimsediği için eleştirilmektedir. Bununla birlikte ülkeler arası ekonomik, finansal, ticari, sosyal ve kültürel etkileşimin neticesi olarak globalleşen çağımızda demokrasinin milliyetçi anlamı oldukça zayıflamıştır. Dolayısıyla bu yeni oluşan demokrasi yaklaşımı ulus devletçi manasından sıyrılmış ve demos oluşumu için artık global olarak kabul edilen hukukun üstünlüğü, insan haklarına saygı ve sivik erdem gibi değerler üzerine oturmuş bir sosyal kimlik yeterli görülmektedir. Dolayısıyla AB' nin demos problemi üye devlet halkları arasında güçlü bir 'Avrupa vatandaşlığı' duygusunu oturtmakla ortadan kalkacaktır. Bununla birlikte kurumsal demokratik eksiklikleri yok etmek için ise en etkili üç kurum arasındaki güç dengesini optimize etmek gerekmektedir. Dolayısıyla, Avrupa Birliği üye devletlerle Birlik arasındaki güç köprüsünü ayarlamak adına, Almanya örneğinde olduğu gibi, federal felsefeden beslenen bir yapıya oturtulmalıdır. Bu federalleşme prosesi içinde kurumlar arası bir çok kombinasyon geliştirilebilir; örneğin Konsey ve Parlamento karar almada iki meclisli bir sisteme dönüşebilir; veya Komisyon başkanının ve istenirse üyelerin de direkt olarak seçilebileceği bir sistem benimsenebilir; veya Bölgeler Komitesi' ne ve Ekonomik ve Sosyal Komite' ye karar almada daha fazla sorumluluk verilebilir. Şurası önemlidir ki, ancak bu gibi radikal yasama ve yürütme reformlarıyla AB demokrasisini güçlendirip yeni üyeleriyle geleceğe hazırlanabilecektir.ABSTRACTAs the European Union went through a political integration after the Single European Act and the Treaty of Maastricht, the debates associated with its governance and democracy were multiplied. It was claimed that since the Union has a multicultural, multiethnic and multilingual social structure, to develop a democratic governance is impossible. Because democracy requires a demos that is the community of the same origin, religion and cultural backgrounds. Furthermore, the EU has many democratic deficits in decision making and executing governmental functions as a supranational entity. The European Parliament, the unique directly elected institution, is weak in representing European people and decision making for them. Although the Commission functions as an executive governmental body it is not accountable for the people for its actions. The Council, the most influential organ in decision making and implementation, however, is very opaque and secretive in its fulfillments.However in our globalized era, the nationalist understanding of democracy has already disappeared due to intense interaction of states in economic, financial, commercial and social affairs. This democracy approach, nonetheless, must be stipped of its nation statal understanding and be based on a demos whose identity is formed around globally recognized values like civic virtues, respect for the rule of law and human rights. So, this demos problem is overcome only by embedding a strong European citizenship feeling amongst the people of member states.In order to solve institutional democratic deficits, however, to optimize the power balance between the three most effective institutions is required. For this purpose the government of the EU should be benefit from federal principles in order to adjust this balance bridge between the Union government and the member states as it is the case in German type federation. This can be achieved through many administrative combinations like converting the Council and the Parliament into a bicameral structure in decision making; or through direct election of the Commission president and the members; or through allocating more responsibility over the Committee of Regions or Economic and Social Committee. Only with such a radical legislative and administrative reforms will the EU strenghten its democracy and will be ready for enlarging with the new member states for the future.