Suchergebnisse

It is currently emphasised at European level that an essential way to deliver the resource efficiency agenda established under the Europe 2020 Strategy for smart, sustainable and inclusive growth is through moving towards a more circular economy (CE). European Union (EU) documents indicate that greater and sustained improvements of resource efficiency performance can bring large economic benefits. One of the most important advantages of CE systems is to keep the added value in products for as long as possible and eliminate waste. This also applies to the Waste Electrical and Electronic Equipment (WEEE) regulations. The WEEE regulations are intended to reduce the amount of e-waste being disposed of and require EEE producers to pay for its reuse, recycling and recovery. According to Chief Inspectorate of Environmental Protection (GIOS) data, every Pole generates approx. 14 kg of electronic waste annually (in EU – 17 kg/capita annually) and only 4 kg of these waste is selective selected. This indicates that the recovery of raw materials from WEEE, i.e. cell phones, computers, screens, monitors, household goods is one of the largest potential sources of raw materials, but it is wasted. Currently, the management and recovery of materials from WEEE is on the agenda of the EU and many individual countries as its disposal in an improper manner could have a significant impact on the environment. Efficient WEEE management has become a key goal, due to the pollution that could potentially result from the hazardous substances its components contain, but also because reusing its materials can be an important potential supply of resources. It should be mentioned that action on the circular economy is closely linked with key EU priorities, including jobs and growth, the investment agenda, climate and energy, the social agenda and industrial innovation, and with global efforts on sustainable development. The paper presents the importance of economic actors in Poland, such as business and consumers, which play a fundamental role in moving to a more CE model. Their eco-innovative actions support the CE at each step of the value chain – from production to consumption, repair and remanufacturing, waste management, and secondary raw materials that are fed back into the economy. The proposed actions should be consistent with the local, regional, national and European level regulations, which are also presented. ; Zgodnie z założeniami Unii Europjeksiej (UE), przechodzenie na gospodarkę o obiegu zamkniętym (ang. circular economy - CE) jest niezbędne do realizacji inicjatywy na rzecz zasobooszczędności przewidzianej w ramach strategii "Europa 2020" na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu. UE wskazuje, iż dalsza trwała poprawa w zakresie zasobooszczędności jest osiągalna i może przynieść znaczne korzyści gospodarcze. W systemach gospodarki o obiegu zamkniętym istnieje możliwość zachowania jak najdłużej wartości dodanej produktów i eliminacja odpadów. Założenia te dotyczą także kwestii związanych z zarządzaniem zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym (ZSEE). Znowelizowane przepisy dotyczące ZSEE mają na celu zmniejszenie ilości odpadów kierowanych na składowiska oraz wymuszają od producentów podjęcia działań w zakresie ich unieszkodliwiania - ponownego wykorzystania, recyklingu i odzysku. W Polsce wytwarzanych jest obecnie ok. 14 kg ZSEE/ 1osobę rocznie, z czego jedynie 4 kg ZSEE/ 1 osobę jest zbieranych selektywnie. Oznacza to, że jedno z największych potencjalnych źródeł surowców (odzysk z ZSEE, tj. telefonów komórkowych, komputerów, ekranów, monitorów, artykułów gospodarstwa domowego) jest niewykorzystane. Z uwagi na fakt, iż europejska dyrektywa wymaga od państw członkowskich UE powtórnego wykorzystania oraz odzysku i recyklingu komponentów sprzętów elektrycznych i elektronicznych, zakłada się poprawę w wykorzystaniu odpadów w charakterze zasobów. W pracy omówiono kluczowe znaczenie podmiotów gospodarczych i konsumentów w przechodzeniu na gospodarkę o obiegu zamkniętym, w tym ich eko-innowacyjne działania wspierające rozwój CE na każdym etapie łańcucha wartości - od produkcji do konsumpcji, naprawy i regeneracji, gospodarki odpadami i surowcami wtórnymi wprowadzanymi z powrotem do gospodarki. Proponowane działania powinny być zgodne we wskazanymi lokalnymi, regionalnymi, krajowymi i europejskimi przepisami.

Postawione w tytule niniejszego artykułu pytanie ukazuje problematykę imigracji w kontekście realizacji interesów narodowych i międzynarodowych. Niewątpliwie idee koncepcji human security bliskie są instytucjom międzynarodowym takim jak UNHCR, którego celem jest ponadnarodowe rozwiązywanie problemów imigrantów nie tylko w sferze zapewnienia im przetrwania w stanie kryzysu, ale również godnego życia. Współczesne wyzwanie w tej sferze stanowi instrumentalne wykorzystanie kwestii migracyjnych w polityce międzynarodowej jako czynnika nacisku czy też w polityce wewnętrznej poszczególnych państw. Na przykładzie Turcji wskazano, że imigranci syryjscy są wprost traktowani jako element nacisku na UE w sferach politycznych, gospodarczych czy polityki wizowej. W przypadku Polski kwestia migracyjna została sekurytyzowana jako egzystencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego w kontekście zderzenia kultury, ale i zagrożeń terrorystycznych. Stała się też elementem rozgrywek politycznych pomiędzy władzą Wspólnoty a prawem do kształtowania wewnętrznych polityk poszczególnych jej państw. Jak widać, mimo doniosłych idei koncepcji human security przegrywa ona z realistycznymi koncepcjami siły, władzy i partykularnych interesów poszczególnych państw. ; The goal of this paper is to look at immigration in the context of the realisation of both national and international interests. Undoubtedly, the concept of human security is close to the work of international institutions – such as the UNHCR, which aims to provide transnational solutions to the problems of immigrants, not only in terms of ensuring their survival in a state of crisis, but also in terms of a dignified life. The contemporary challenge in this sphere is the instrumental use of migration issues in the international policy as a factor of pressure or in the internal policy of individual states. As shown in the example of Turkey, Syrian immigrants are directly treated as an element of pressure on the EU in the political, economic and visa policy spheres. In the case of Poland, the migration issue has been securitised as an existential threat to internal security in the context of a clash of cultures but also of terrorist threats. It has also become an element of political games between the Community authorities and the right to shape the internal policies of individual states. As can be seen, despite the momentous ideas of the concept of human security, it loses to the realistic concepts of power, and particular interests of the individual states. ; Der Zweck des vorliegendes Artikel ist Zuwanderung im Kontext der Umsetzung nationaler und internationaler Interessen zu betrachten. Zweifellos liegt das Konzepts human security nahe an der Arbeit internationaler Institutionen – wie UNHCR, deren Ziel ist, transnationale Lösungen für die Probleme von Flüchtlingen zu gewährleisten, nicht nur hinsichtlich ihres Überlebens in der Krise, sondern auch bezüglich eines würdigen Lebens. Die heutige Herausforderung in diesem Bereich ist die instrumentelle Nutzung der Migrationsprobleme als Druckfaktor in der internationalen Politik oder in der Innenpolitik der einzelnen Staaten. Am Beispiel der Türkei wurde festgestellt, dass die syrischen Flüchtlinge direkt als Druckmittel gegen die EU eingesetzt werden, in den Bereichen Politik, Wirtschaft oder in der Visapolitik. Im Fall Polens wurde das Migrationsproblem als existenzielle Bedrohung für die innere Sicherheit im Kontext des Kampfs der Kulturen, aber auch der Terrorgefahren versicherheitlicht. Dieses Problem wurde auch zum Element der politischen Kämpfe zwischen den Behörden der Gemeinschaft und dem Recht auf Gestaltung der inneren Politik ihrer einzelnen Staaten. Dies belegt, dass das Konzept human security trotz seiner wichtigen Ideen, gegen die realistischen Begriffe der Macht und insbesondere der nationalen Interessen einzelner Staaten zurücksteht. ; Целью поставленного в заглавии вопроса было показать проблему миграции в кон- тексте реализации национальных и международных интересов. Несомненно, идеи концепции human security (безопасности человека) близки философии деятель- ности международных организаций, таких как Управление Верховного комиссара Организации Объединённых Наций по делам беженцев (UNHCR), которое при- звано решать проблемы мигрантов на наднациональном уровне не только в сфере обеспечения возможности их выживания в кризисной ситуации, но также в сфере обеспечения им достойной жизни. Современным вызовом в этой сфере является инструментальное использование миграционных проблем в качестве фактора дав- ления в международной политике либо во внутренней политике отдельных го- сударств. Как показано на примере Турции, сирийские мигранты используются непосредственно как элемент давления на Европейский Союз в политической и хо- зяйственной сферах, а также в сфере визовой политики. В случае Польши, мигра- ционный вопрос был секьюритизирован как экзистенциальная угроза для вну- тренней безопасности в контексте соприкосновения культур и террористической угрозы. Он также стал элементом политических игр между руководящими орга- нами (институтами) Европейского сообщества и правом (мандатом) на формиро- вание внутренних политик государствами-членами ЕС. Таким образом, несмотря на весомость идей концепции human security, эта идея проигрывает с реалистичными концепциями силы, власти и партикулярными интересами отдельных государств.

Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry in the Book The Shadow of King Marko. Book review: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeThe book The Shadow of King Marko by prof. V. Mitevski can be perceived as some kind of a mental reflection on a very complex topic that treats Indo-European, Byzantine and Macedonian tradition. Such is this work, complex, extensively analytic, sometimes synthetic, particularly in the introductory parts that present the paths of the research process, but also in the conclusions that are expressed through numerous analytical passages. Main hypotheses are consequentially formed, derived and proven. Author's style, short sentence period, clearly formulated idea, enable the reader to easily follow the complex topics. This book is clearly scientific per se. It can be listed among numerous literal-critical and literal-historical studies that originated since the ancient times, in the era of sophists, peripatetics and Alexandrian philosophers, but also in the new-age philological, systematic and scientific, classical studies. This book, beyond any doubt, can be an inspiring reading not only for the classical philologists, but also for the large number of experts in the field of humanistic sciences, Slavicists, neohellenists, ethnologists, folklorists, historians, byzantologists etc. The Shadow of King Marko is casted way back in the space and time, and there is a good chance that the shadow of this book will be casted a long way in the future. Античката, византиската и македонската епска поезија во делото "Сенката на Марко Крале" Резиме: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeКнигата на проф. В. Митевски, "Сенката на Марко Крале", може да се доживее како своевиден ментален одблесок на една мошне сложена тема која се занимава со индоевропската, византиската и македонската епска традиција. Такво е и ова дело, комплексно, аналитичко во најголем степен, напати синтетичко, најчесто во воведните делови кога се навестуваат линиите на истражувањето, но и во заклучоците кои проблеснуваат низ бројните аналитички пасажи. Главните тези се консекветно формулирани, изведени и докажани. Стилот на авторот, кусата реченична периода, јасно формулираната мисла, овозможува лесно да се следат комплексните теми. Ова дело е бездруго научно – per sе. Тоа се придружува на бројните книжевно-критички и книжевно-историски студии кои настанале уште во антиката, во времето на софистите, перипатетичарите и александриските филолози, но и на нововековните филолошки, систематски и научни, класични студии. Бездруго, оваа книга може да биде инспиративно четиво не само за класичните филолози, туку и за голем број на стручњаци од областа на хуманистичките науки, слависти, неохеленисти, етнолози, фолклористи, историчари, византолози и т.н. "Сенката на Марко Крале" се протега далеку наназад во времето и просторот, но и сенката на оваа книга има изгледи да се протега далеку нанапред. Antyczna, bizantyjska, i macedońska poezja epicka w monografii Cień Marka Królewicza. Recenzja książki: Vitomir Mitevski (2017). The Shadow of King Marko: Ancient, Byzantine and Macedonian Epic Poetry. Skopje: Macedonian Academy of Sciences and Arts, SkopjeMonografię Vitomira Mitevskiego, Cień Marka Królewicza, można traktować jako swego rodzaju odblask mentalny pewnego bardzo złożonego tematu, który jest powiązany z indoeuropejską, bizantyjską i macedońską tradycją. To samo można powiedzieć o samej monografii, kompleksowej, w najwyższym stopniu analitycznej, a zarazem mającej ambicje syntetyczne, widoczne zwłaszcza we wprowadzeniu do każdego rozdziału i w podsumowaniach wieńczących liczne passusy analityczne. Formułowane konsekwentnie główne tezy książki zostały przedstawione i poparte dowodami. Także styl wywodu autora, charakteryzujący się krótkimi zdaniami jasno formułującymi myśl, pozwala [czytelnikowi] na łatwe śledzenie tematu głównego. Jest to książka naukowa per se. Te [cechy] charakteryzują liczne studia krytyczno-literackie i historyczno-literackie od starożytności, w czasach Sofistów, perypatetyków i Aleksandryskiej szkoły filologicznej aż po czasy studiów klasycznych, filologicznych i naukowych. Prezentowana książka, bez wątpienia może być inspirującą lekturą nie tylko dla filologów klasycznych, ale także dla wielu specjalistów z dziedziny nauk humanistycznych, slawistów, neogrecystów, etnologów, folklorystów, historyków, bizantologów itd. Cień Marka Królewicza sięga daleko w przeszłość czasów i przestrzeni, ale cień tej książki ma szansę sięgnąć także daleko w przyszłość.

Władysław E. Sikorski was born on May 20, 1881 in Tuszów Narodowe near Mielec. He graduated from the Lviv Polytechnic. Until 1918 he was active in the Independence Movement, he was a co-founder of the Polish Legions and the Supreme National Committee. In 1915 he fell into conflict with Józef Piłsudski as to the ways of rebuilding Polish statehood alongside Austro-Hungary and recruitment to the Polish Legions. From October 12, 1918 he served in the Polish Army. During the Polish-Bolshevik war (1919/1920) in the Warsaw battle in August 1920 he successfully commanded the 5th Army. Immediately after the murder of President Narutowicz on December 16, 1922 he was appointed the President of the Council of Ministers of the Republic of Poland and Minister of the Interior. In this difficult and dangerous for Poland time, contrary to appearances, it was not the function of Prime Minister but the post of Minister of the Interior that gave Gen. Władysław Sikorski real power and the possibility of direct influence on the internal situation in the country, and especially on its internal security. Gen. Sikorski made personnel changes in the structure of the Ministry, removing the people responsible, as politicians and civil servants, for the December 1922 incidents. He implemented the administrative policy of the Ministry, whose main purpose was to maintain peace and public safety by fighting the political fractions and parties that directly and openly aimed at overthrowing the current political and social order. Much attention was paid by the Minister of the Interior to the affairs of national minorities, especially the Ukrainian and Belarusian ones, as well as to the socio-political situation in the Eastern Borderlands. He prepared a comprehensive policy of the State towards national minorities, the basis of which was the concept of political (state) assimilation. The Cabinet of Gen. W. Sikorski was dismsissed on May 26, 1923, but did not resign until May 28, 1923. In the years 1923–1943 General W. Sikorski served, among others, as the Minister of Military Affairs (1924/1925) and after the defeat of September 1939, in exile (in France and England), he was the Prime Minister of the National Defense and Supreme Commander. He died in a plane crash in Gibraltar on July 4, 1943. ; Władysław E. Sikorski urodził się 20 maja 1881 r. w Tuszowie Narodowym pod Mielcem. Ukończył Politechnikę Lwowską. Do 1918 r. działał w ruchu niepodległościowym, był współtwórcą Legionów Polskich i Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1915 r. popadł w konflikt z Józefem Piłsudskim na tle sposobów odbudowy państwowości polskiej u boku Austro-Węgier i werbunku do Legionów Polskich. Od 12 października 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej (1919–1920) podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. dowodził z powodzeniem 5 Armią. Po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza 16 grudnia 1922 r. jeszcze tego samego dnia powołany został na stanowisko prezesa Rady Ministrów RP i ministra spraw wewnętrznych. W tym trudnym i niebezpiecznym dla Polski czasie, wbrew pozorom, to funkcja nie tyle premiera, co ministra spraw wewnętrznych dawała gen. Władysławowi Sikorskiemu realną władzę i możliwość bezpośredniego oddziaływania na sytuację wewnętrzną w kraju, zwłaszcza na stan jego bezpieczeństwa wewnętrznego. Generał Sikorski dokonał zmian personalnych w strukturze resortu, usuwając z niego osoby odpowiedzialne politycznie i służbowo za wypadki grudniowe 1922 r. Realizował politykę administracyjną resortu, której głównym celem było utrzymanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego poprzez zwalczenie partii i ugrupowań politycznych, które wprost i jawnie zmierzały do obalenia dotychczasowego porządku polityczno-społecznego. Wiele uwagi minister spraw wewnętrznych poświęcał sprawom mniejszości narodowych, zwłaszcza ukraińskiej i białoruskiej, jak też sytuacji społeczno-politycznej na Kresach Wschodnich. Przygotował całościową politykę państwa wobec mniejszości narodowych, której podstawą była koncepcja asymilacji politycznej (państwowej). Gabinet gen. W. Sikorskiego upadł 26 maja 1923 r., a w stanie dymisji działał do 28 maja 1923 r. W latach 1923–1943 gen. W. Sikorski pełnił m.in. funkcję ministra spraw wojskowych (1924–1925), a po klęsce wrześniowej 1939 r. na obczyźnie (we Francji i Anglii) sprawował funkcję premiera Rządu Obrony Narodowej i Naczelnego Wodza. Zginął w katastrofie lotniczej w Gibraltarze 4 lipca 1943 r.

Władysław E. Sikorski was born on May 20, 1881 in Tuszów Narodowe near Mielec. He graduated from the Lviv Polytechnic. Until 1918 he was active in the Independence Movement, he was a co-founder of the Polish Legions and the Supreme National Committee. In 1915 he fell into conflict with Józef Piłsudski as to the ways of rebuilding Polish statehood alongside Austro-Hungary and recruitment to the Polish Legions. From October 12, 1918 he served in the Polish Army. During the Polish-Bolshevik war (1919/1920) in the Warsaw battle in August 1920 he successfully commanded the 5th Army. Immediately after the murder of President Narutowicz on December 16, 1922 he was appointed the President of the Council of Ministers of the Republic of Poland and Minister of the Interior. In this difficult and dangerous for Poland time, contrary to appearances, it was not the function of Prime Minister but the post of Minister of the Interior that gave Gen. Władysław Sikorski real power and the possibility of direct influence on the internal situation in the country, and especially on its internal security. Gen. Sikorski made personnel changes in the structure of the Ministry, removing the people responsible, as politicians and civil servants, for the December 1922 incidents. He implemented the administrative policy of the Ministry, whose main purpose was to maintain peace and public safety by fighting the political fractions and parties that directly and openly aimed at overthrowing the current political and social order. Much attention was paid by the Minister of the Interior to the affairs of national minorities, especially the Ukrainian and Belarusian ones, as well as to the socio-political situation in the Eastern Borderlands. He prepared a comprehensive policy of the State towards national minorities, the basis of which was the concept of political (state) assimilation. The Cabinet of Gen. W. Sikorski was dismsissed on May 26, 1923, but did not resign until May 28, 1923. In the years 1923–1943 General W. Sikorski served, among others, as the Minister of Military Affairs (1924/1925) and after the defeat of September 1939, in exile (in France and England), he was the Prime Minister of the National Defense and Supreme Commander. He died in a plane crash in Gibraltar on July 4, 1943. ; Władysław E. Sikorski urodził się 20 maja 1881 r. w Tuszowie Narodowym pod Mielcem. Ukończył Politechnikę Lwowską. Do 1918 r. działał w ruchu niepodległościowym, był współtwórcą Legionów Polskich i Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1915 r. popadł w konflikt z Józefem Piłsudskim na tle sposobów odbudowy państwowości polskiej u boku Austro-Węgier i werbunku do Legionów Polskich. Od 12 października 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej (1919–1920) podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. dowodził z powodzeniem 5 Armią. Po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza 16 grudnia 1922 r. jeszcze tego samego dnia powołany został na stanowisko prezesa Rady Ministrów RP i ministra spraw wewnętrznych. W tym trudnym i niebezpiecznym dla Polski czasie, wbrew pozorom, to funkcja nie tyle premiera, co ministra spraw wewnętrznych dawała gen. Władysławowi Sikorskiemu realną władzę i możliwość bezpośredniego oddziaływania na sytuację wewnętrzną w kraju, zwłaszcza na stan jego bezpieczeństwa wewnętrznego. Generał Sikorski dokonał zmian personalnych w strukturze resortu, usuwając z niego osoby odpowiedzialne politycznie i służbowo za wypadki grudniowe 1922 r. Realizował politykę administracyjną resortu, której głównym celem było utrzymanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego poprzez zwalczenie partii i ugrupowań politycznych, które wprost i jawnie zmierzały do obalenia dotychczasowego porządku polityczno-społecznego. Wiele uwagi minister spraw wewnętrznych poświęcał sprawom mniejszości narodowych, zwłaszcza ukraińskiej i białoruskiej, jak też sytuacji społeczno-politycznej na Kresach Wschodnich. Przygotował całościową politykę państwa wobec mniejszości narodowych, której podstawą była koncepcja asymilacji politycznej (państwowej). Gabinet gen. W. Sikorskiego upadł 26 maja 1923 r., a w stanie dymisji działał do 28 maja 1923 r. W latach 1923–1943 gen. W. Sikorski pełnił m.in. funkcję ministra spraw wojskowych (1924–1925), a po klęsce wrześniowej 1939 r. na obczyźnie (we Francji i Anglii) sprawował funkcję premiera Rządu Obrony Narodowej i Naczelnego Wodza. Zginął w katastrofie lotniczej w Gibraltarze 4 lipca 1943 r.

At present, besides confessional states, assuming the existence of one official religion, there are some secular states been characterized by the Church separation from the state and the state – from the Church. The secular states assume a Church – State relations system based on the division to be commonly identified with the principles of the Church from the state separation. The subject of the article is an analysis of the secular states system. The main methods of the research are the comparison and analysis. Within the secular state system there are two elements to be identified: positive and negative. For the states of the Central and Eastern Europe, the moderate secular state model is an inherent one. It has appeared as a result of totalitarianism been transformed into democracy. The secular state guarantees equality of all churches and relations within its borders. There is no single universal model of the secular state. The secular state system has two variants: a radical separation of the Church from the state or autonomy and cooperation between them. Among secular states with a moderate version, one can point Germany, Italy, Spain, Slovakia, Lithuania, Poland. ; Współcześnie, obok państw wyznaniowych zakładających istnienie jednej religii oficjalnej, występują państwa świeckie charakteryzujące się rozdziałem Kościoła od państwa i państwa od Kościoła. Państwa świeckie zakładają system relacji między Kościołem a państwem oparty na separacji utożsamianej powszechnie z zasadą oddzielenia Kościoła od państwa. Artykuł dotyczy koncepcji i modelu państwa świeckiego. Przedmiotem artykułu jest analiza systemu państw świeckich. Główne metody badań – metody porównywania i analizy. W systemie świeckim zidentyfikowano dwa elementy: pozytywny i negatywny. Dla państw Europy Środkowo-Wschodniej nieodłączny jest model umiarkowanego państwa świeckiego. Powstał w wyniku przekształcenia totalitaryzmu w demokrację. Państwo świeckie gwarantuje równość wszystkich Kościołów i stosunków wewnątrz swoich granic. Nie ma jednego uniwersalnego modelu świeckiego państwa. Świecki system państwowy ma dwie wersje: radykalną separację Kościoła od państwa lub autonomii i współpracę między nimi.Wśród państw świeckich w wersji umiarkowanej należy wskazać m. in.: Niemcy, Włochy, Hiszpanię, Słowację, Litwę i Polskę. ; На сегодняшний день, наряду с государствами, которые признают официально существование одной религии, существуют и светские государства, для которых свойственно отделение Церкви от государства и государства от Церкви. Светские страны берут на себя систему отношений между Церковью и государством на основе разделения, общеотождествленных принципу отделения Церкви от государства. В статье рассматривается понятие и модели светского государства. Предметом статьи является анализ системы советских государств. Главные методы исследования: сравнение и анализ. Определяются два элемента в системе светского государства: положительный и отрицательный. Для государств Центрально-Восточной Европы присуща модель умеренного светского государства. Она появилась в результате трансформации с тоталитаризма в демократию. Светское государство гарантирует равноправие всех церквей и отношений в пределах своих границ. Единой универсальной модели светского государства не существует. Система светского государства имеет две версии: радикального отделения Церкви от государства или автономии и сотрудничества между ними. Среди государств светских с умеренной версией Германия, Италия, Испания, Словакия, Литва, Польша. ; На сьогоднішній день, поруч із державами, що визнають офіційно існування однієї релігії, існують і світські держави, для яких властиве відокремлення Церкви від держави і держави від Церкви. Світські країни беруть на себе систему відносин між Церквою та державою на основі поділу, загальноототожнених з принципом відокремлення Церкви від держави. У статті розглядаються поняття та моделі світської держави. Предметом статті є аналіз систем світських держав. Головні методи дослідження: порівняння та аналіз.Визначаються два елементи в системі світської держави: позитивний та негативний. Для держав Центрально-Східної Європи властивою є модель поміркованої світської держави. Вона з'явилася внаслідок трансформації із тоталітаризму в демократію. Світська держава гарантує рівноправність усіх церков і відносин в межах своїх кордонів. Єдиної універсальної моделі світської держави не існує. Система світської держави має дві версії: радикального відділення Церкви від держави або ж автономії і співпраці між ними. Серед держав світських з поміркованою версією можна вказати на Німеччину, Італію, Іспанію, Словаччину, Литву, Польщу.

At present, besides confessional states, assuming the existence of one official religion, there are some secular states been characterized by the Church separation from the state and the state – from the Church. The secular states assume a Church – State relations system based on the division to be commonly identified with the principles of the Church from the state separation. The subject of the article is an analysis of the secular states system. The main methods of the research are the comparison and analysis. Within the secular state system there are two elements to be identified: positive and negative. For the states of the Central and Eastern Europe, the moderate secular state model is an inherent one. It has appeared as a result of totalitarianism been transformed into democracy. The secular state guarantees equality of all churches and relations within its borders. There is no single universal model of the secular state. The secular state system has two variants: a radical separation of the Church from the state or autonomy and cooperation between them. Among secular states with a moderate version, one can point Germany, Italy, Spain, Slovakia, Lithuania, Poland. ; Współcześnie, obok państw wyznaniowych zakładających istnienie jednej religii oficjalnej, występują państwa świeckie charakteryzujące się rozdziałem Kościoła od państwa i państwa od Kościoła. Państwa świeckie zakładają system relacji między Kościołem a państwem oparty na separacji utożsamianej powszechnie z zasadą oddzielenia Kościoła od państwa. Artykuł dotyczy koncepcji i modelu państwa świeckiego. Przedmiotem artykułu jest analiza systemu państw świeckich. Główne metody badań – metody porównywania i analizy. W systemie świeckim zidentyfikowano dwa elementy: pozytywny i negatywny. Dla państw Europy Środkowo-Wschodniej nieodłączny jest model umiarkowanego państwa świeckiego. Powstał w wyniku przekształcenia totalitaryzmu w demokrację. Państwo świeckie gwarantuje równość wszystkich Kościołów i stosunków wewnątrz swoich granic. Nie ma jednego uniwersalnego modelu świeckiego państwa. Świecki system państwowy ma dwie wersje: radykalną separację Kościoła od państwa lub autonomii i współpracę między nimi.Wśród państw świeckich w wersji umiarkowanej należy wskazać m. in.: Niemcy, Włochy, Hiszpanię, Słowację, Litwę i Polskę. ; На сегодняшний день, наряду с государствами, которые признают официально существование одной религии, существуют и светские государства, для которых свойственно отделение Церкви от государства и государства от Церкви. Светские страны берут на себя систему отношений между Церковью и государством на основе разделения, общеотождествленных принципу отделения Церкви от государства. В статье рассматривается понятие и модели светского государства. Предметом статьи является анализ системы советских государств. Главные методы исследования: сравнение и анализ. Определяются два элемента в системе светского государства: положительный и отрицательный. Для государств Центрально-Восточной Европы присуща модель умеренного светского государства. Она появилась в результате трансформации с тоталитаризма в демократию. Светское государство гарантирует равноправие всех церквей и отношений в пределах своих границ. Единой универсальной модели светского государства не существует. Система светского государства имеет две версии: радикального отделения Церкви от государства или автономии и сотрудничества между ними. Среди государств светских с умеренной версией Германия, Италия, Испания, Словакия, Литва, Польша. ; На сьогоднішній день, поруч із державами, що визнають офіційно існування однієї релігії, існують і світські держави, для яких властиве відокремлення Церкви від держави і держави від Церкви. Світські країни беруть на себе систему відносин між Церквою та державою на основі поділу, загальноототожнених з принципом відокремлення Церкви від держави. У статті розглядаються поняття та моделі світської держави. Предметом статті є аналіз систем світських держав. Головні методи дослідження: порівняння та аналіз.Визначаються два елементи в системі світської держави: позитивний та негативний. Для держав Центрально-Східної Європи властивою є модель поміркованої світської держави. Вона з'явилася внаслідок трансформації із тоталітаризму в демократію. Світська держава гарантує рівноправність усіх церков і відносин в межах своїх кордонів. Єдиної універсальної моделі світської держави не існує. Система світської держави має дві версії: радикального відділення Церкви від держави або ж автономії і співпраці між ними. Серед держав світських з поміркованою версією можна вказати на Німеччину, Італію, Іспанію, Словаччину, Литву, Польщу.

Celem poniższego opracowania jest syntetyczne przedstawienie zaangażowania Unii Europejskiej w rozwiązanie konfl iktu izraelsko-palestyńskiego. Rok 2018 jest dobrym momentem na podsumowanie roli Unii Europejskiej oraz innych aktorów regionalnych i międzynarodowych w rozwiązaniu kwestii palestyńskiej. Obecnie mija 25 lat od podpisania porozumienia z Oslo i 30 lat od deklaracji niepodległości ogłoszonej przez Organizację Wyzwolenia Palestyny. Z kolei w 2017 r. minęło 50 lat od zajęcia przez Izrael Strefy Gazy oraz Zachodniego Brzegu Jordanu. W artykule autorka zdecydowała się przyjąć tezę, iż konfl ikt izraelsko-palestyński stanowi jedno z głównych wyzwań dla polityki zagranicznej UE oraz jest nieodłączną cechą regionalnego układu sił i bez jego uregulowania nie można myśleć o trwałym pokoju na Bliskim Wschodzie86. Implikacje konfl iktu dla Unii Europejskiej są wielowymiarowe oraz dotyczą bezpieczeństwa, dialogu politycznego, kwestii gospodarczych i społecznych. Mają również wpływ na całościową politykę prowadzoną przez Unię wobec regionu śródziemnomorskiego. Powyższe zagadnienie stanowi ponadto ważny przyczynek do pogłębienia badań nad ewolucją Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii. Artykuł podzielony jest na pięć części. Pierwsza przedstawia źródło, ewolucję oraz poszczególne etapy konfl iktu od końca drugiej wojny światowej. W drugiej części wskazane zostały implikacje zapisów porozumienia z Oslo dla procesu negocjacji pokojowych. W trzeciej zawarto zidentyfi kowane najważniejsze problemy, które uniemożliwiają osiągnięcie trwałego pokoju między Izraelem a Palestyną. W czwartej części przedstawiono stanowisko Unii Europejskiej wobec konfl iktu i rozwiązania dwupaństwowego oraz współpracy dwustronnej z Izraelem i Palestyną. Ostatnia, piąta część stanowi omówienie problemów związanych z zaangażowaniem Unii Europejskiej na rzecz zakończenia konfl iktu. Analiza przeprowadzona w niniejszym artykule oparta została na zróżnicowanych źródłach i literaturze przedmiotu, w szczególności z lat 2015–2018 oraz badaniach własnych autorki. W opracowaniu zastosowano ujęcie krytyczne i problemowe, uwzględniające zachowanie podstawowych aktorów, ważnych z punktu widzenia omawianego tematu oraz wykorzystano następujące metody badawcze: czynnikową, instytucjonalno-prawną, analizy zawartości oraz elementy metody decyzyjnej. ; The aim of the article is to present the European Union's commitment to resolve the Israeli-Palestinian confl ict. 2018 is a good time to take stock of the role of the European Union and other regional and international actors in resolving the Palestinian issue. Currently, it is 25 years since the signing of the Oslo Agreement, 30 years after the declaration of independence announced by the PLO. A year earlier, 50 years have passed since Israel seized the Gaza Strip and the West Bank. The article assumes the thesis that the Israeli-Palestinian confl ict is one of the main challenges for the EU's foreign policy, is an inherent feature of the regional balance of power and without its regulation it is impossible to think about a lasting peace in the Middle East. Its implications are multidimensional and concern security, political dialogue, economic and social issues. The confl ict also has an impact on the overall policy pursued by the Union towards the Mediterranean. The article is divided into fi ve parts. The fi rst presents the source, evolution and individual stages of the confl ict from the end of the Second World War. In the second part, the implications of the provisions of the Oslo Agreement for the negotiation process were indicated. The third identifi es the most important problems that prevent a lasting peace between Israel and Palestine. In the fourth part author shows the position of the European Union towards the confl ict and a two-state solution, and bilateral cooperation with Israel and Palestine. The fi fth part discusses the problems related to the involvement of the European Union in ending the conflict. The analysis carried out in this article is based on diversified sources, literature on the subject, in particular from 2015–2018, and the author's own research. The study uses a critical, problematic approach, taking into account the behavior of the basic actors, important from the point of view of the discussed topic, and the following research methods were used: factor analysis, institutional and legal, content analysis and elements of the decision method.

На сьогоднішній день, поруч із державами, що визнають офіційно існування однієї релігії, існують і світські держави, для яких властиве відокремлення Церкви від держави і держави від Церкви. Світські країни беруть на себе систему відносин між Церквою та державою на основі поділу, загальноототожнених з принципом відокремлення Церкви від держави. У статті розглядаються поняття та моделі світської держави. Предметом статті є аналіз систем світських держав. Головні методи дослідження: порівняння та аналіз.Визначаються два елементи в системі світської держави: позитивний та негативний. Для держав Центрально-Східної Європи властивою є модель поміркованої світської держави. Вона з'явилася внаслідок трансформації із тоталітаризму в демократію. Світська держава гарантує рівноправність усіх церков і відносин в межах своїх кордонів. Єдиної універсальної моделі світської держави не існує. Система світської держави має дві версії: радикального відділення Церкви від держави або ж автономії і співпраці між ними. Серед держав світських з поміркованою версією можна вказати на Німеччину, Італію, Іспанію, Словаччину, Литву, Польщу. ; На сегодняшний день, наряду с государствами, которые признают официально существование одной религии, существуют и светские государства, для которых свойственно отделение Церкви от государства и государства от Церкви. Светские страны берут на себя систему отношений между Церковью и государством на основе разделения, общеотождествленных принципу отделения Церкви от государства. В статье рассматривается понятие и модели светского государства. Предметом статьи является анализ системы советских государств. Главные методы исследования: сравнение и анализ. Определяются два элемента в системе светского государства: положительный и отрицательный. Для государств Центрально-Восточной Европы присуща модель умеренного светского государства. Она появилась в результате трансформации с тоталитаризма в демократию. Светское государство гарантирует равноправие всех церквей и отношений в пределах своих границ. Единой универсальной модели светского государства не существует. Система светского государства имеет две версии: радикального отделения Церкви от государства или автономии и сотрудничества между ними. Среди государств светских с умеренной версией Германия, Италия, Испания, Словакия, Литва, Польша. ; Współcześnie, obok państw wyznaniowych zakładających istnienie jednej religii oficjalnej, występują państwa świeckie charakteryzujące się rozdziałem Kościoła od państwa i państwa od Kościoła. Państwa świeckie zakładają system relacji między Kościołem a państwem oparty na separacji utożsamianej powszechnie z zasadą oddzielenia Kościoła od państwa. Artykuł dotyczy koncepcji i modelu państwa świeckiego. Przedmiotem artykułu jest analiza systemu państw świeckich. Główne metody badań – metody porównywania i analizy. W systemie świeckim zidentyfikowano dwa elementy: pozytywny i negatywny. Dla państw Europy Środkowo-Wschodniej nieodłączny jest model umiarkowanego państwa świeckiego. Powstał w wyniku przekształcenia totalitaryzmu w demokrację. Państwo świeckie gwarantuje równość wszystkich Kościołów i stosunków wewnątrz swoich granic. Nie ma jednego uniwersalnego modelu świeckiego państwa. Świecki system państwowy ma dwie wersje: radykalną separację Kościoła od państwa lub autonomii i współpracę między nimi.Wśród państw świeckich w wersji umiarkowanej należy wskazać m. in.: Niemcy, Włochy, Hiszpanię, Słowację, Litwę i Polskę. ; At present, besides confessional states, assuming the existence of one official religion, there are some secular states been characterized by the Church separation from the state and the state – from the Church. The secular states assume a Church – State relations system based on the division to be commonly identified with the principles of the Church from the state separation. The subject of the article is an analysis of the secular states system. The main methods of the research are the comparison and analysis. Within the secular state system there are two elements to be identified: positive and negative. For the states of the Central and Eastern Europe, the moderate secular state model is an inherent one. It has appeared as a result of totalitarianism been transformed into democracy. The secular state guarantees equality of all churches and relations within its borders. There is no single universal model of the secular state. The secular state system has two variants: a radical separation of the Church from the state or autonomy and cooperation between them. Among secular states with a moderate version, one can point Germany, Italy, Spain, Slovakia, Lithuania, Poland.

Negative sexuality as a passive social attitude Negative sexuality is a sexuality that isn't a part of feeling of identity and self-acceptance. It is burdened with feelings of shame, guilt and threat. In Polish society there is an atmosphere of negative sexuality. There is a lack of tolerance towards diversity and sexual freedom, understood as free expression of the self. It is a situation which threatens the psychological well-being. The deprecation and normativization of human sexuality is ensnarled in relations of power which petrify the social status quo. That leads to totalitarian management of our sexuality and maintenance of that status due to psychological mechanisms of submitting to totalitarian powers. To show these processes I refer to such thinkers as Michel Foucault, Erich Fromm, Theodor Adorno, Wilhelm Reich and Karen Horney.Such reality is also a result of social processes which shaped it. Influential here were the processes related to power and culture. Negative templates have been present in our culture for long time, a fact which I exemplify by analyzing Polish culture through the Polish cinema of the People's Republic period. Today, passive social attitudes have resulted in continued cultivating of these negative social norms.I show alternatives to the atmosphere of negative sexuality, describing the movement for positive sexuality and its benefits for psychological health of individuals and society. While I throw doubt on the possibility of a popularization of queer theory in Poland, I also show some universal strategies of resistance against those exercising power over human sexuality. I describe the phenomenon of bioresistance and freeing physicality drawing on the example of works by Krzysztof Pacewicz about the theories of Michel Foucault and Giorgio Agamben. In more practical terms, I analyze the present condition of sexual education anti-discrimination movements in Poland.In my work I want to show that a sexually positive life attitude, which means a life of acceptance of oneself and others and creation of a nonviolent space, enables universal self-acceptance and self-development. It is also a proactive social attitude because it requires intellectual and political involvement in regard to emerging reality. I believe that positive sexuality supported by positive sex-ed and social involvement is a very important element of resistance against power relations. Negatywna seksualność jako bierna postawa społecznaNegatywna seksualność to seksualność, która nie składa się na poczucie tożsamości i samoakceptacji. Jest obarczona wstydem, poczuciem winy i zagrożenia. W polskim społeczeństwie panuje atmosfera negatywnej seksualności. Brak jest tolerancji dla różnorodności i wolności seksualnej rozumianej jako swobodna ekspresja siebie. Jest to sytuacja, która zagraża dobrostanowi psychicznemu. Deprecjonowanie i normatywizowanie ludzkiej seksualności jest uwikłane w relacje władzy, które petryfikują dany stan społeczny. Prowadzi to do totalitarnego zagospodarowania naszej seksualności i utrzymywania tego stanu dzięki psychicznym mechanizmom ulegania władzy totalitarnej. By pokazać te procesy, przywołuję myślicieli i myślicielki takie jak Michel Foucault, Erich Fromm, Theodor Adorno, Wilhelm Reich i Karen Horney.Taka rzeczywistość jest też rezultatem procesów społecznych, które ją ukształtowały. Miały na to wpływ procesy związane z władzą i kulturą. Negatywne wzorce są obecne w naszej kulturze od dawna. Polską kulturę analizuję przez pryzmat kina polskiego epoki PRL-u. Kultywowanie tych negatywnych norm społecznych to bierna postawa społeczna.Pokazuję alternatywy dla atmosfery negatywnej seksualności. Opisuję ruch pozytywnej seksualności i jego zalety dla zdrowia psychicznego jednostki i społeczeństwa.Poddaję w wątpliwość możliwość popularyzowania teorii queer w Polsce. Pokazuję pewne uniwersalne strategie oporu wobec władzy nad ludzką seksualnością. Opisuję zjawisko biooporu i uwalniania cielesności na przykładzie pracy Krzysztofa Pacewicza o teoriach Michela Foucaulta i Giorgio Agambena. Analizuję kondycję edukacji seksualnej i ruchów antydyskryminacyjnych w Polsce w czasie teraźniejszym.Moja praca ma pokazać, że sekspozytywna postawa życiowa, czyli akceptacja siebie i innych oraz tworzenie bezprzemocowej przestrzeni umożliwia powszechną samoakceptację i samorozwój. Jest jednocześnie aktywną postawą społeczną, ponieważ wymaga zaangażowania intelektualnego i politycznego we wpływaniu na zastaną rzeczywistość. Uważam, że pozytywna seksualność, wspierana pozytywną edukacją seksualną i zaangażowaniem społecznym, to bardzo istotny element oporu wobec relacji władzy.

To Recover Liberalism. Review of a book by Andrzej Walicki Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (From the Communist Project to the Neoliberal Utopia), Warszawa: Universitas 2013This review discusses a recent book by Andrzej Walicki, Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (From the Communist Project to the Neoliberal Utopia) (Warszawa: Universitas 2013). The book features a collection of essays, interviews, and scholarly articles published by Walicki in academic and popular journals between 2001 and 2012. Topics include a history of the communist project in a broader European perspective; the significance and legacy of de-Stalinization in Poland, with a particular emphasis on what the author calls "the Polish road away from communism" after 1956; right-wing conservative politics in Poland after 1989, the politicization of the memory of communism; and possible directions for the development of the Polish Left as a necessary component of a healthy democratic system. The compelling scholarly discussion is often combined with autobiographical sketches of an intellectual who has been deeply engaged in intellectual and social life in postwar Poland. Walicki, a prominent intellectual and specialist on intellectual history, studied and worked in Warsaw until he emigrated to Australia and then the United States (The University of Notre Dame) in the 1980s. In that sense, Walicki provides a unique perspective on Polish history and culture, influenced by both Polish and American academic worlds and intellectual traditions. The strength of the book is its focus on the role of language and the manipulation of terms such as "communism" or "liberalism" by contemporary political leaders in Poland to achieve specific emotional reactions from the public. One of the central claims of the book is that Polish political elites have "distorted" the meaning of liberalism by connecting it solely to the free market rather than to the original idea of individual freedoms. In this way, the dominant conservative elites in Poland are able to depict human rights and the welfare state as alien to the "Polish" tradition, supposedly exclusively Catholic and socially conservative. Walicki points to the need to recover the rich history of the Polish Left as well as to restore the original meaning and value of liberalism in shaping Polish democracy. Odzyskać liberalizm. Recenzja książki Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii, Warszawa: Universitas 2013Recenzja omawia najnowszą książkę Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (Warszawa: Universitas 2013). Książka to zbiór esejów, wywiadów oraz artykułów naukowych publikowanych przez A. Walickiego zarówno w czasopismach naukowych, jak i popularnych w latach 2001-2012. Tematyka prac dotyczy: historii projektu komunistycznego w szerszej, europejskiej perspektywie; znaczenia i spuścizny destalinizacji w Polsce ze szczególnym naciskiem na to, co sam autor nazywa "polską drogą od komunizmu" po 1956 roku; prawicowej, konserwatywnej polityki w Polsce po roku 1989; polityzacji pamięci komunizmu oraz możliwych dróg rozwoju polskiej lewicy jako niezbędnego elementu zdrowego systemu demokratycznego.Interesująca dyskusja naukowa jest często połączona z autobiograficznymi szkicami autora, który angażował się w życie intelektualne i społeczne powojennej Polski. Andrzej Walicki, prominentny intelektualista i historyk idei, studiował i pracował naukowo na Uniwersytecie Warszawskim do lat osiemdziesiątych, kiedy wyemigrował do Australii, a następnie do USA na Uniwersytet Notre Dame. Z tego punktu widzenia Walicki dostarcza nam wyjątkowego spojrzenia na Polską historię i kulturę, ukształtowanego zarówno przez polską, jak i amerykańską tradycję intelektualną i oba akademickie światy. Siłą książki jest koncentracja autora na roli języka i manipulowaniu terminami takimi, jak "komunizm" czy "liberalizm", przez współczesnych politycznych liderów w Polsce po to, aby osiągnąć określoną reakcję emocjonalną odbiorców. Jedno z kluczowych twierdzeń książki dotyczy zniekształcenia znaczenia pojęcia "liberalizm" przez polskie elity intelektualne i polityczne poprzez połączenie go wyłącznie z wolnym rynkiem zamiast z oryginalną ideą wolności jednostki. W ten sposób dominujące konserwatywne elity w Polsce są w stanie przedstawić prawa człowieka oraz państwo opiekuńcze jako obce "polskiej" tradycji, z założenia wyłącznie katolickiej i społecznie konserwatywnej. Walicki wskazuje na potrzebę ponownego odkrycia bogatej historii polskiej lewicy, przywrócenia pierwotnych wartości liberalizmowi i odrestaurowania jego znaczenia w kształtowaniu polskiej demokracji.

To Recover Liberalism. Review of a book by Andrzej Walicki Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (From the Communist Project to the Neoliberal Utopia), Warszawa: Universitas 2013This review discusses a recent book by Andrzej Walicki, Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (From the Communist Project to the Neoliberal Utopia) (Warszawa: Universitas 2013). The book features a collection of essays, interviews, and scholarly articles published by Walicki in academic and popular journals between 2001 and 2012. Topics include a history of the communist project in a broader European perspective; the significance and legacy of de-Stalinization in Poland, with a particular emphasis on what the author calls "the Polish road away from communism" after 1956; right-wing conservative politics in Poland after 1989, the politicization of the memory of communism; and possible directions for the development of the Polish Left as a necessary component of a healthy democratic system. The compelling scholarly discussion is often combined with autobiographical sketches of an intellectual who has been deeply engaged in intellectual and social life in postwar Poland. Walicki, a prominent intellectual and specialist on intellectual history, studied and worked in Warsaw until he emigrated to Australia and then the United States (The University of Notre Dame) in the 1980s. In that sense, Walicki provides a unique perspective on Polish history and culture, influenced by both Polish and American academic worlds and intellectual traditions. The strength of the book is its focus on the role of language and the manipulation of terms such as "communism" or "liberalism" by contemporary political leaders in Poland to achieve specific emotional reactions from the public. One of the central claims of the book is that Polish political elites have "distorted" the meaning of liberalism by connecting it solely to the free market rather than to the original idea of individual freedoms. In this way, the dominant conservative elites in Poland are able to depict human rights and the welfare state as alien to the "Polish" tradition, supposedly exclusively Catholic and socially conservative. Walicki points to the need to recover the rich history of the Polish Left as well as to restore the original meaning and value of liberalism in shaping Polish democracy. Odzyskać liberalizm. Recenzja książki Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii, Warszawa: Universitas 2013Recenzja omawia najnowszą książkę Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (Warszawa: Universitas 2013). Książka to zbiór esejów, wywiadów oraz artykułów naukowych publikowanych przez A. Walickiego zarówno w czasopismach naukowych, jak i popularnych w latach 2001-2012. Tematyka prac dotyczy: historii projektu komunistycznego w szerszej, europejskiej perspektywie; znaczenia i spuścizny destalinizacji w Polsce ze szczególnym naciskiem na to, co sam autor nazywa "polską drogą od komunizmu" po 1956 roku; prawicowej, konserwatywnej polityki w Polsce po roku 1989; polityzacji pamięci komunizmu oraz możliwych dróg rozwoju polskiej lewicy jako niezbędnego elementu zdrowego systemu demokratycznego.Interesująca dyskusja naukowa jest często połączona z autobiograficznymi szkicami autora, który angażował się w życie intelektualne i społeczne powojennej Polski. Andrzej Walicki, prominentny intelektualista i historyk idei, studiował i pracował naukowo na Uniwersytecie Warszawskim do lat osiemdziesiątych, kiedy wyemigrował do Australii, a następnie do USA na Uniwersytet Notre Dame. Z tego punktu widzenia Walicki dostarcza nam wyjątkowego spojrzenia na Polską historię i kulturę, ukształtowanego zarówno przez polską, jak i amerykańską tradycję intelektualną i oba akademickie światy. Siłą książki jest koncentracja autora na roli języka i manipulowaniu terminami takimi, jak "komunizm" czy "liberalizm", przez współczesnych politycznych liderów w Polsce po to, aby osiągnąć określoną reakcję emocjonalną odbiorców. Jedno z kluczowych twierdzeń książki dotyczy zniekształcenia znaczenia pojęcia "liberalizm" przez polskie elity intelektualne i polityczne poprzez połączenie go wyłącznie z wolnym rynkiem zamiast z oryginalną ideą wolności jednostki. W ten sposób dominujące konserwatywne elity w Polsce są w stanie przedstawić prawa człowieka oraz państwo opiekuńcze jako obce "polskiej" tradycji, z założenia wyłącznie katolickiej i społecznie konserwatywnej. Walicki wskazuje na potrzebę ponownego odkrycia bogatej historii polskiej lewicy, przywrócenia pierwotnych wartości liberalizmowi i odrestaurowania jego znaczenia w kształtowaniu polskiej demokracji.

Starting from the idea that the protection of social rights represents a problematic issue in the history of the European social integration, the essay analyses contemporary changes in the EU approach to social rights and policies. It focuses on the Directive 2011/24/UE on cross-border health protection, considered as a potential turning point for the European welfare system.In particular, it is argued that, at their origins, the European Communities did not considered the protection of social rights as a priority, leaving upon the responsibility of Member States the functioning of the Welfare systems. Interest vested upon the construction of a single market, however, did not prevented the European institutions – and in particular the European Court of Justice – from recognising spheres of social protection to European citizens. As a consequence, the European social integration was traditionally characterised by its being considered instrumental to the economic integration and by its jurisprudential matrix. This historical evolution must now be framed in the contemporary context of global economic crisis, as this latter seems to trigger some of the fundamental criteria which, in the traditional Welfare systems, have accompanied the recognition and protection of social rights. On the basis of such premises, the essay analysis the main novelties introduced by the Directive 2011/24/UE on cross-border health protection. The Directive, in fact, is based on a new mechanism of health assistance at supranational level, characterised by three main features: the fulfilment of the rules and principles of the free circulation; the composed nature of the upcoming European Health System, resulting from the integration of the national health systems; the coordination of national administrations and the creation of European networks. Due to its innovative nature, this integrated model of cross-border health protection seems to offer new paths of development to the European social integration. It is in fact both compatible with the increased financial limits posed by the economic crisis and coherent with the respect of national specificities. ; Sommario: 1. Introduzione: il problema dell'effettiva tutela dei diritti sociali nello spazio europeo - 2. Eguaglianza vs non discriminazione: due diversi approcci al tema tra Costituzioni nazionali e diritto europeo - 3. Il cammino dei diritti sociali nell'Unione europea - 3.1. In particolare: la moderazione del Trattato di Lisbona rispetto ai diritti sociali - 3.2. L'impatto della crisi economica sulla tutela dei diritti sociali: un paradosso - 4. Un tentativo di creare uno spazio di tutela infraeuropeo: la direttiva 2011/24/UE sull'assistenza sanitaria transfrontaliera - 4.1. Le finalità istituzionali: la libera circolazione dei cittadini europei nell'accesso ai trattamenti sanitari- 4.2. I tre pilastri della direttiva: libertà di circolazione, sistemi sanitari nazionali e cooperazione tra gli Stati membri - 5. Considerazioni di sintesi: verso un nuovo spazio europeo di protezione dei diritti sociali? ; Od momentu zainicjowania wspólnotowej przestrzeni socjalnej ochrona praw socjalnych stanowiła poważne wyzwanie. W chwili obecnej zachodzą jednak duże zmiany w zakresie praw socjalnych i polityki socjalnej, a wymownym tego przykładem jest Dyrektywa 2011/24/UE w sprawie transgranicznej opieki zdrowotnej, w której upatruje się potencjalny punkt zwrotny w europejskim modelu społecznym. Autorka przekonuje, że kwestia ochrony praw socjalnych początkowo nie należała do priorytetów Wspólnot Europejskich, które pozostawiały państwom członkowskim odpowiedzialność za funkcjonowanie systemów opieki socjalnej. Ostatecznie jednak interesy ekonomiczne podporządkowane tworzeniu jednolitego rynku nie powstrzymały instytucji europejskich, a w szczególności Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, przed wyodrębnieniem sfery ochrony socjalnej obywateli UE, ale konsekwencją tak kształtowanej europejskiej integracji społecznej był jej instrumentalny charakter w stosunku do integracji gospodarczej, odzwierciedlony w utrwalonej linii orzeczniczej.Zintegrowany model transgranicznej opieki zdrowotnej, ze względu na swój innowacyjny charakter, może wytyczyć nowe ścieżki rozwoju europejskiej integracji społecznej. Jest on bowiem zgodny zarówno ze zwiększonymi ograniczenia finansowymi wywołanymi przez kryzys gospodarczy, a zarazem spójny z odrębnościami poszczególnych krajów.Tłumaczenie: K. Jachimowicz

Starting from the idea that the protection of social rights represents a problematic issue in the history of the European social integration, the essay analyses contemporary changes in the EU approach to social rights and policies. It focuses on the Directive 2011/24/UE on cross-border health protection, considered as a potential turning point for the European welfare system.In particular, it is argued that, at their origins, the European Communities did not considered the protection of social rights as a priority, leaving upon the responsibility of Member States the functioning of the Welfare systems. Interest vested upon the construction of a single market, however, did not prevented the European institutions – and in particular the European Court of Justice – from recognising spheres of social protection to European citizens. As a consequence, the European social integration was traditionally characterised by its being considered instrumental to the economic integration and by its jurisprudential matrix. This historical evolution must now be framed in the contemporary context of global economic crisis, as this latter seems to trigger some of the fundamental criteria which, in the traditional Welfare systems, have accompanied the recognition and protection of social rights. On the basis of such premises, the essay analysis the main novelties introduced by the Directive 2011/24/UE on cross-border health protection. The Directive, in fact, is based on a new mechanism of health assistance at supranational level, characterised by three main features: the fulfilment of the rules and principles of the free circulation; the composed nature of the upcoming European Health System, resulting from the integration of the national health systems; the coordination of national administrations and the creation of European networks. Due to its innovative nature, this integrated model of cross-border health protection seems to offer new paths of development to the European social integration. It is in fact both compatible with the increased financial limits posed by the economic crisis and coherent with the respect of national specificities. ; Sommario: 1. Introduzione: il problema dell'effettiva tutela dei diritti sociali nello spazio europeo - 2. Eguaglianza vs non discriminazione: due diversi approcci al tema tra Costituzioni nazionali e diritto europeo - 3. Il cammino dei diritti sociali nell'Unione europea - 3.1. In particolare: la moderazione del Trattato di Lisbona rispetto ai diritti sociali - 3.2. L'impatto della crisi economica sulla tutela dei diritti sociali: un paradosso - 4. Un tentativo di creare uno spazio di tutela infraeuropeo: la direttiva 2011/24/UE sull'assistenza sanitaria transfrontaliera - 4.1. Le finalità istituzionali: la libera circolazione dei cittadini europei nell'accesso ai trattamenti sanitari- 4.2. I tre pilastri della direttiva: libertà di circolazione, sistemi sanitari nazionali e cooperazione tra gli Stati membri - 5. Considerazioni di sintesi: verso un nuovo spazio europeo di protezione dei diritti sociali? ; Od momentu zainicjowania wspólnotowej przestrzeni socjalnej ochrona praw socjalnych stanowiła poważne wyzwanie. W chwili obecnej zachodzą jednak duże zmiany w zakresie praw socjalnych i polityki socjalnej, a wymownym tego przykładem jest Dyrektywa 2011/24/UE w sprawie transgranicznej opieki zdrowotnej, w której upatruje się potencjalny punkt zwrotny w europejskim modelu społecznym. Autorka przekonuje, że kwestia ochrony praw socjalnych początkowo nie należała do priorytetów Wspólnot Europejskich, które pozostawiały państwom członkowskim odpowiedzialność za funkcjonowanie systemów opieki socjalnej. Ostatecznie jednak interesy ekonomiczne podporządkowane tworzeniu jednolitego rynku nie powstrzymały instytucji europejskich, a w szczególności Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, przed wyodrębnieniem sfery ochrony socjalnej obywateli UE, ale konsekwencją tak kształtowanej europejskiej integracji społecznej był jej instrumentalny charakter w stosunku do integracji gospodarczej, odzwierciedlony w utrwalonej linii orzeczniczej.Zintegrowany model transgranicznej opieki zdrowotnej, ze względu na swój innowacyjny charakter, może wytyczyć nowe ścieżki rozwoju europejskiej integracji społecznej. Jest on bowiem zgodny zarówno ze zwiększonymi ograniczenia finansowymi wywołanymi przez kryzys gospodarczy, a zarazem spójny z odrębnościami poszczególnych krajów.Tłumaczenie: K. Jachimowicz

Polityka klastrowa, która została wypracowana przez instytucje Unii Europejskiej, a która jest wdrażana od wielu lat bezkrytycznie przez instytucje państwowe, jest niedopasowana do realiów polskiej gospodarki oraz relacji społeczno-gospodarczych, a przez to nieefektywna. Ostatnie badanie wykonane przez Delloite Business Consulting S.A. Benchmarking klastrów w Polsce – 2010 Raport z badania1 wskazuje, że organizacje klastrowe w Polsce nie są rozwinięte i borykają się z problemami finansowymi oraz problemem nieufności przedsiębiorców wobec swojego otoczenia biznesowego i instytucji państwowych. Raport ten potwierdził stwierdzenia zawarte w raporcie PAG, który zostanie omówiony w dalszej części tej publikacji.Polityka klastrowa jest realizowana przez Urzędy Marszałkowskie, co nie przynosi zakładanych rezultatów, bowiem politycy są bardziej zainteresowani tworzeniem nowych inicjatyw klastrowych niż wspomaganiem i rozwijaniem tych, które sami pomagali powoływać do życia.Celem niniejszej pracy jest przedstawienie koncepcji rozszerzenia kompetencji oraz zakresu działalności Specjalnych Stref Ekonomicznych o działalność brokera klastra. W opinii autorów ustawowe przydzielenie SSE roli brokera klastra, bazując na modelu działań odgórnych (top –down), może przynieść pozytywne rozwiązania i zapewnić budowanie klastrów przez profesjonalne organizacje, posiadające zarówno know-how, odpowiednie zasoby ludzkie oraz istniejące struktury organizacyjne.[.] ; Since last two decades, the cluster concept developed by Porter has been widely used as the tool for policy makers to intervene in regional agglomeration and industrialization process. The European Union introduced Cluster Based Policy to its members, aiming on spreading idea of cluster among them, and providing best practices by basing on researches done on existing clusters in Western Europe. The basic assumption of the EU bottom-up CBP is to support recognized cluster initiatives and provide financial means for start up. In this model, the market should prove whenever the cluster initiatives were strong enough to grow up or decease. Poland does not have national CBP and the national policy is based on European recommendations. These recommendations do not fit to Polish social and economic reality. Poland is considered as the one of post-communism countries with all the social and economical limitations appearing from that fact. The citizens and entrepreneurs still do not trust each other as well as they do not trust in government and its institutions. The mentality of people has not caught up the wave of economical changes yet. During last decade in Poland there were established many cluster initiatives. After initial euphoria, especially among politicians, within a period of 2-3 years almost all cluster initiatives and cluster organization in Poland have gotten into financial and organizational troubles. They exist; however, either do not act or act in order to find financial sources to cover basic operational costs, such as the costs of an office, stuff or current payments, thus they are not focused on cluster projects at all. The cluster policy in Poland seems to be ineffective and inappropriate tailored to our social and economical conditions. The authors would like to propose to change bottom-up policy and let government take a part in establishing and supporting cluster organizations in Poland. The Polish government has a tool to intervene on the regional market to create agglomeration processes leading to establishing clusters. The Polish Government legislated the act on Special Economic Zones and thus prepared a useful tool to support regional development. SEZ territorially cover all regions of Poland. So far SEZ have been responsible over attracting investors to the zones by providing them with: fiscal support, help in start-ups, facilitating with governmental institutions and education. The last world crisis showed, it is not so hard to attract a new investor, but it is very hard to keep the investment in region. Due to its long experience and already existing organizational structures SEZ are perfect to undertake the role in cluster policy as the cluster brokers and facilitate all cluster projects. SEZ as the broker of cluster could bring a benefit to the actors of the clusters and increase regional development and competitiveness.