Search results

Στο άρθρο αυτό επιχειρείται μια κοινωνικοπολιτική αξιολόγηση των επιπτώσεων από την εφαρμογή και αποτελεσματικότητα της Συνθήκης Σένγκεν: α) στα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων στην Ε.Ε.· β) στις πολιτικές ελευθερίες των ευρωπαίων πολιτών και γ) στη δημοκρατία, τόσο στο πλαίσιο του έθνους-κράτους, όσο και στο υπερεθνικό-κοινοτικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση το κυρίαρχο πρόταγμα της ασφάλειας, ιδιαίτερα μετά τα δραματικά γεγονότα της 11/9/2001 στις ηπα. Ο στόχος είναι, δηλαδή, να εκτιμηθούν αντικειμενικά τα όποια θετικά για την ευρωπαϊκή ενοποίηση οφέλη από την κατάργηση των εσωτερικών συνόρων και την εξασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., αλλά και να εντοπιστεί το διαφαινόμενο κόστος, κυρίως στη δημοκρατία και στα δικαιώματα. Επισημαίνονται, παράλληλα, και οι επικρατούσες τάσεις για το κτίσιμο μιας «Ευρώπης-φρουρίου», χωρίς όμως να προδικάζεται είτε η παγίωσή τους είτε η τελική επικράτηση μιας ασφαλούς και δημοκρατικής «Ευρώπης των λαών».

The objective of the current thesis will be to address the threat of bioterrorism, which essentially is the use of biological weapons by a violent non-state actor, ΑΚΑ a terrorist group. The academic community is at odds with the political elite in assessing the risk of biothreat. The academic community relies on empirical data, or lack thereof, to classify the threat as "low risk" but "high impact", meaning that it is considered unlikely to happen, but if it does happen the consequences will be disastrous and far-reaching. That is not the case with policy-makers all over the world, who in the past year have augmented spending earmarked for the fight against the proliferation of weapons of mass destruction (WMD), which include biological weapons, and civil protection. This difference of opinions stems from the responsibility to protect the public. Governments cannot simply ignore the risk of biological terrorism, because it ranks low on probability. The odds of a terror attack coming from the skies were also astronomically high, but three civilian aircrafts were hijacked and kickstarted the "War on Terror", which continues to this day. In a shifting and uncertain volatile environment, where the enemy is fighting with an ever-changing and evolving arsenal, decision-makers simply do not have the luxury to ignore threats to national and international security. This thesis attempts to support the idea that the risk is real and present, looming over unprepared societies, which may be hit without prior notice by something far more deadly and terrifying than anything in a conventional arsenal. The first part will attempt to explain the science behind biological weapons: what kind of technical know-how is required and what kind of equipment is needed to succeed in the creation of such weapons. The second part will present the historical aspect of state-run biological programs from the earliest recorded uses all the way to the 21st century. The third part will assess the risk of a terrorist organization acquiring weaponized pathogens, examining both previous incidents and theories developed on the matter. The fourth part, will address all the systemic vulnerabilities that were identified throughout the thesis, by laying out a detailed policy proposal that covers the national emergency response system, all efforts by the international community to deal effectively –to a certain extent- with the issue, along with the fundamental 1972 Convention, and intelligence services.

Abstract This paper focuses on the textual characteristics of the main article (editorial) of Greek newspapers in the context of commenting on political parties, by using as a theoretical framework the Critical Discourse Analysis. Based on this approach, the contextual, ideological and semantic context of the main article of a paper supporting a specific party is examined, and in particular, its linguistic context (titles), its organizational structure and lexicographical characteristics, as well as the specific strategies used for promoting the ideological positions of the newspaper, 'Rizospastis'. This study highlights the similarities between the main article of publications supporting or not a specific party, as they are summarized in their macroeconomic characteristics, such as the title, the presentation of an issue, the appearance of arguments and the formulation of a certain position. Similarly, the particular features of comments on political parties are also highlighted, according to which the main article functions more as a militarized political text than as a commentary of discourse.

[Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available]

[Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available]

Στην παραδοσιακή θεωρία, που χωρίζει σαφώς φιλοσοφία και επιστήμη, ηθική και οικονομία, θεωρία και πράξη, κανονιστική και περιγραφική θεωρία, είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η μαρξική θεωρία στερείται μιας κανονιστικής διάστασης. Ωστόσο, η «φιλοσοφική κοινωνική θεωρία» του Marx δεν είναι «ηθικολογούσα κριτική», αλλά ως εμμενής κριτική του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού βρίσκει τα εμμενή κριτήριά της, το κανονιστικό της στοιχείο μέσα στην ίδια την κοινωνική πραγματικότητα. Ο Μαρξ καταφάσκει αρχικά στα αιτήματα του καντιανού πρακτικού Λόγου, για να αποδείξει στη συνέχεια ότι στον καπιταλιστικό κοινωνικό σχηματισμό πραγματοποιούνται μόνο φαινομενικά, γι' αυτό τα αντιστρέφει εμμενώς. Μέσω της ύστερης θεωρίας της αλλοτρίωσης του Μαρξ καταδεικνύεται πως στη μαρξική θεωρία οι κυρίαρχες κανονιστικές ιδέες της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας (λ.χ. δικαιοσύνη, ελευθερία) μετατίθενται από τη σφαίρα του δικαίου στη σφαίρα της πολιτικής οικονομίας και πως αυτές οι τυπικές, φορμαλιστικές νόρμες της αστικής κοινωνίας μετασχηματίζονται σε υλικές (λ.χ. κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική ελευθερία).

Σε αυτή την εργασία επιχειρείται μια παρουσίαση του επιχειρήματος της Hannah Arendt ότι στις σύγχρονες κοινωνίες η πολιτική ελευθερία (η συμφιλίωση του πλουραλισμού και της πολιτικής σύμπνοιας) μπορεί να αρθρωθεί μόνο μέσα σε μια «δημόσια σφαίρα». Ισχυρίζομαι ότι η Arendt αποτυγχάνει να θεμελιώσει επαρκώς αυτόν τον χώρο διότι, η κατηγορία της «δράσης» η οποία τον αναφέρει ως ένα ξεχωριστό πεδίο πέραν του κράτους και της αστικής-πολιτικής κοινωνίας, αποτελεί μια αυτοαναφορική διαδικασία «έκφρασης» της ταυτότητας του πολιτικού δρώντος ξεκομμένη από κάθε κοινωνικό ζήτημα ή αξιακό πλαίσιο. Ανασυγκροτώντας το εγχείρημά της, δείχνω ότι μόνο μια κοινοτιστικού τύπου θεώρηση του πολιτικού αγαθού θα μπορούσε να προσδώσει στη δράση κανονιστικό περιεχόμενο και να την εγκαθιδρύσει ως μια υπεύθυνη πολιτική δραστηριότητα.

Αντικείμενο αυτού του άρθρου είναι να μελετήσει τη νέα ποιότητα στις σχέσεις κεντρικού και τοπικού δημόσιου φορέα. Στην Ελλάδα οι σχέσεις αυτές περνούν κρίση με αφορμή την αύξηση των τοπικών φορολογικών εσόδων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με βάση τα δεδομένα ενός δείγματος πολιτικών που εφαρμόστηκαν στις χώρες Αυστρία, Γαλλία, Δανία, Ολλανδία και Φινλανδία για τη χρονική περίοδο 1979-1992. Διαπιστώνεται ότι η συμπεριφορά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που ανέμεναν οι κεντρικές κυβερνήσεις. Όταν η διαφωνία μεταξύ τοπικής-κεντρικής κυβέρνησης είναι μεγάλη, οι αποκλίσεις από τους αρχικούς στόχους της κεντρικής κυβέρνησης είναι μεγαλύτερες. Αυτό είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη, ακόμα και στην Ελλάδα που η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει την ανάλογη αυτονομία ή φορολογική ελευθερία.

This work is devoted to the analysis of international legal status and the customs and tax sovereignty of the Chersonese Tauric on the background of international relations in Black Sea region in II centuries BC.The author examines the concept of «autonomos» (αυτονόμος), «eleutheros» (ελευθέρος), «aphrouretos» (α̉̉-φρούρητος) that in the Hellenistic period signified freedom and independence of the civil community. The article shows the heavy military-political situation in Chersonese state and the search for external allies to fight against the expansion of the Crimean Scythians.This paper considers the circumstances of the signing of the agreement of 179 BC between the people of Chersonese and the king of pontus pharnaces I and the content of this treaty. The author argues that the conclusion of the military-political alliance (συμμαχία) between Chersonese and Pontus was increasingly profitable first side. ; Данная работа посвящена анализу внешнеполитического статуса и налогово-таможенного суверенитета Херсонеса Таврического на фоне международных отношений в Причерноморском регионе II вв. до н. э.Автор рассматривает содержание понятий «управляемый собственными законами, автономный» (αυτονόμος), «свободный, независимый» (ελευθέρος), «не имеющий гарнизона» (α̉̉-φρούρητος), которые в эллинистический период обозначали свободу и самостоятельность гражданской общины. В статье показано сложное военно-политическое положение Херсонесского полиса и необходимость поиска внешних союзников для борьбы с экспансией крымских скифов. В работе рассматриваются обстоятельства подписания и содержание договора 179 г. до н. э. между народом херсонеситов и понтийским царем Фарнаком I.Автор доказывает, что заключение военно-политического союза между Херсонесом и Понтом было в большей мере выгодно первой стороне. ; Ця робота присвячена аналізу міжнародно-правового статусу та митно-податкового суверенітету Херсонесу Таврійського на тлі міжнародних відносин у Чорноморському регіоні в II ст. до н. е.Автор розглядає зміст понять «той, що управляється власними законами, автономний» (αυτονόμος), «вільний, незалежний» (ελευθέρος), «той, що не має гарнізону» (α̉̉-φρούρητος), які в період еллінізму позначали свободу і самостійність громадянської общини (полісу). У статті розглянуто складне військово-політичне становище Херсонеського поліса та необхідність пошуку зовнішніх союзників для боротьби з експансією кримських скіфів. У роботі розглядаються обставини підписання та зміст договору 179 р. до н. е. між народом херсонеситів і понтійським царем Фарнаком I.Автор доводить, що укладення військово-політичного союзу між Херсонесом і Понтом було більшою мірою вигідно першій стороні.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες και οι οικονομίες σε μετάβαση βιώνουν πρωτοφανείς ρυθμούς αστικοποίησης. Αυτό το εντυπωσιακό γεγονός περιλαμβάνει μία ανεπανάληπτη δυναμική συστημάτων ανθρώπινης ασφάλειας και μέσων διαβίωσης. Η παρούσα εργασία μέσω της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης επιχειρεί να αναδείξει αυτά τα ζητήματα. Έτσι, οι επιλογές και οι αξίες των ατόμων μπορούν να ερμηνευθούν πιο αποτελεσματικά καθώς και να εκτιμηθούν εντός του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου τους. Η φιλοσοφική προσέγγιση βασίζεται στο έργο του Νομπελίστα Οικονομολόγου Amartya Sen. H εργασία διερευνά το βαθμό στον οποίο οι ιδέες του Sen, όσον αφορά στην ελευθερία επιλογών και την προσέγγιση των δυνατοτήτων, μπορούν να βελτιώσουν την αστική διακυβέρνηση σε πόλεις όπως η Ντάκα, η οποία αποτελεί παράδειγμα υπεραστικοποίησης – με αναπτυσσόμενες περιοχές χαμηλού εισοδήματος που βιώνουν σοβαρά φαινόμενα φτώχειας και αποκλεισμού. ; Countries in the developing regions or transitional economies are now experiencing an unprecedented pace of urbanization. This phenomenal event involves far more complex system dynamics of human security and livelihoods than any times before. This paper is aimed to highlight these issues from human dimensions where peoples' choices and values are properly addressed and can value in sociopolitical arena. The philosophical inputs have been taken from the remarkable works of Nobel Laureate Economist Amartya Sen. This paper explores how Sen's ideas on freedom of choice and capability approach can improve the urban governance in cities like Dhaka, which is an example of hyper urbanization in low income developing regions and experiencing severe poverty and exclusion.

Η «ποίηση της πολιτικής» στα ιταλικά έργα του Σέλλεϋ και του ΒύρωναΜαρία ΣχοινάΤο άρθρο σκιαγραφεί τη «ρομαντικοποίηση» της πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία από το Σέλλεϋ και από το Βύρωνα, όπως αυτή παρουσιάζεται σε μερικά από τα «ιταλικά» τους ποιήματα και στις επιστολές τους. Εξετάζοντας το ιδεολογικό κλίμα της εποχής ταυτόχρονα με το πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας και της Αγγλίας, γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευθεί ο χαρακτήρας της εμπλοκής του Σέλλεϋ και του Βύρωνα στα πολιτικά πράγματα της Ιταλίας στις αρχές του 1820. Το άρθρο θεωρεί ότι παρά τον ενθουσιασμό τους για τη δημιουργία ενός ελεύθερου Ιταλικού κράτους, οι δυο εκπατρισμένοι ποιητές υιοθετούν μια διφορούμενη στάση απέναντι στην Ιταλία και τη βλέπουν κατά βάθος σαν μια προβληματική εθνική και πολιτική οντότητα. Πιο συγκεκριμένα, η Ιταλία προβάλλεται μέσα από τον ποιητικό λόγο σαν ένα σύνολο αντιφάσεων και αναπαρίσταται μέσα στα γραπτά τους σαν ένα αισθητικό ιδεώδες, σαν ένας λατρευτός τόπος (=τοποθεσία αλλά ταυτόχρονα και ένας μεταβατικός, μεταφορικός «τόπος») από τον οποίο και μέσω του οποίου μπορούν να διατυπώσουν τις πολιτικές τους θέσεις σχετικά με την τυραννία και την ελευθερία. Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη την επίμαχη φράση του Βύρωνα «η ποίηση της πολιτικής», υποστηρίζεται ότι η περίπτωση της Ιταλίας αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να γίνει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στη Ρομαντική ποίηση και πολιτική, καθώς η αισθητική και η πολιτική της περιόδου τείνουν να είναι αλληλένδετες και όχι αλληλοαναιρούμενες.