Suchergebnisse

[Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available]

Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available

Η νίκη ίου Γιώργου Καμίνη, τον περασμένο Νοέμβριο, σηματοδότησε μεγάλη τομή στην πρόσφατη ιστορία των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Στο άρθρο επιχειρείται μια αναλυτικότερη προσέγγιση και χαρτογράφηση των ρευμάτων και τάσεων που ενεργοποιήθηκαν σε αυτή την αναμέτρηση για τον δήμο Αθηναίων, επισημαίνοντας πώς καθένα από αυτά, ανάλογα με τη βαρύτητά του, συνετέλεσε ως ξεχωριστή συνιστώσα στην τελική διαμόρφωση του εκλογικού χάρτη, τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο γύρο. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται και στην ανάλυση της ψήφου των μεταναστών, καθώς αυτή ολοκληρώνει το πλαίσιο και τη φυσιογνωμία του ανταγωνισμού σας συγκεκριμένες εκλογές

Το άρθρο, με βάση την εμπειρία των δημοτικών εκλογών του 1998, συζητά τη σχέση κομμάτων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Τ.Α.). Επι- χειρείται μια ιστορική ανάλυση της λειτουργίας των κομμάτων κατά τις δημοτικές εκλογές, καταγράφεται η εξάρτηση των τοπικών αρχών από τα κόμματα και εν συνεχεία εντοπίζονται τα νέα στοιχεία που προέκυψαν από τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Αναπτύσσεται το επιχείρημα ότι αλλάζει ο ρόλος των κομμάτων και μειώνεται η επιρροή τους στο τοπικό επίπεδο. Οι εν λόγω εξελίξεις ερμηνεύονται στο πλαίσιο των θεσμικών αλλαγών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι εξελίξεις στα ελληνικά κόμματα εξετάζονται μέσα από το αναλυτικό πρότυπο του κόμματος «καρτέλ».

[Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available]

Σκοπός του άρθρου είναι εξετάσει την κομματική στρατηγική του ΚΚΕ σε συνάφεια με την εκλογική του παρέμβαση στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η έμφαση θα δοθεί στις εκλογές του 2010, οπότε το κόμμα προωθεί την εκλογική τακτική της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Θα υποστηριχθεί ότι ακόμα και η εκλογική παρέμβασή του είναι πλήρως ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο του ΠΑΜΕ το οποίο, μεταξύ άλλων, περάαμβάνει και τον οργανωτικό μετασχηματισμό του ΚΚΕ σε κλαδική βάση. Η σταδιακή υποχώρηση της τοπικής κομματικής οργάνωσης ως βασικής οργανωτικής μονάδας σηματοδοτεί και τη μεταβολή της αντίληψης του ΚΚΕ για την αυτοδιοίκηση.

[Δε διατίθεται περίληψη / no abstract available]

Δεν διατίθεται περίληψη στα ελληνικά

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση των μετακινήσεων των ψηφοφόρων προς την Ένωση Κέντρου που οδήγησαν, από τη συντριβή των κεντρώων δυνάμεων στις βουλευτικές εκλογές του 1958, στο θρίαμβό της στις βουλευτικές εκλογές του 1964. Δεδομένης της ανυπαρξίας δημοσκοπήσεων, οι αναζητούμενες εκτιμήσεις μπορούν να αντληθούν από τα ίδια τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών με τη συνδρομή τεχνικών «οικολογικής ανάλυσης», δηλαδή τεχνικών που αποσκοπούν στην ανασύνθεση της ατομικής συμπεριφοράς από ομαδοποιημένα δεδομένα. Οι δραμτικές εξελίξεις στο ερευνητικό πεδίο της οικολογικής ανάλυσης την τελευταία δεκαετία δίνουν τη δυνατότητα αξιόπιστων εκτιμήσεων και συμπερασμάτων. Με τα διαθέσιμα εργαλεία και χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα των εκλογών οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εκλογικών περιφερειών. Από την ανάλυση προκύπτει ότι η Ένωση Κέντρου κατόρθωσε σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις να διεμβολίσει το κυρίαρχο δίπολο ΕΡΕ-ΕΔΑ που είχε προκόψει μετά τις εκλογές του 1958. Στις εκλογές του 1963 μόνο έξι στους δέκα ψηφοφόρους της Ε.Κ. προερχόταν από τον ευρύτερο κεντρώο χώρο. Τα αποτελέσματα του 1964 καταδεικνύουν ότι η Ε.Κ., όχι μόνο κατόρθωσε να συγκροτήσει τα κέρδη που απέκτησε το 1963, αλλά διεύρυνε επιπλέον τη ν επιρροή της στους χώρους των αντίπαλων παρατάξεων.

Στόχος του άρθρου είναι να σκιαγραφήσει την εκλογική έκφραση των όρων κοινωνικής ενσωμάτωσης και του κινδύνου κοινωνικής απόταξης στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Η εμπειρική αυτή επεξεργασία όψεων της «κοινωνικής ταυτότητας της ψήφου» συμπληρώνει τον άξονα Αριστερά-Δεξιά με έναν κάθετο κοινωνιολογικό άξονα χάρη στον οποίο μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η αποδυνάμωσα των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας -και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ- προς όφελος των κομμάτων της Αριστερός δεν μεταφράζει τόσο μια κοινωνική πτώση όσο μια μορφή πολιτικού ριζοσπαστισμού και ένα αίτημα πολιτισμικής εκπροσώπησης μιας μερίδας των μεσαίων στρωμάτων. Η συσχέτισα του επαγγέλματος, των σπουδών και της στάσης απέναντι στην ψήφο μας πληροφορεί ότι η αριστερή ψήφος είναι κοινωνιολογικά εξόχως διαφοροποιημένη στο εσωτερικό της (μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) καθώς και ότι οι κοινωνιολογικές αναλογίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αντιστρέφονται αισθητά. Τέλος, σχολιάζεται και ερμηνεύεται ο κατακερματισμός της πολιτικής εκπροσώπησης των μεσαίων στρωμάτων, όπως εκφράστηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, σε σχέση με την πολιτική δεσπόζουσα του λόγου και της παρουσίας κάθε κόμματος.

Στην εργασία αυτή περιγράφονται οι άξονες πολίτικου ανταγωνισμού στις βουλευτικές εκλογές του 1996, του 2000, του 2004 και του 2007. Με τη μέθοδο της ανάλυσης αντιστοιχιών αναλύονται τα αποτελέσματα σε επίπεδο εκλογικής περιφέρειας για το σύνολο της χώρας. Η ανάλυση δείχνει ότι ο κύριος άξονας ανταγωνισμού για τις εκλογές του 2004 και του 2007 ήταν ο άξονας «μικρών-μεγάλων» κομμάτων σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, του 1996 και του 2000, οπότε ο κύριος άξονας αντιπαράθεσης ήταν ο άξονας «Αριστεράς-Δεξιάς». Το συμπέρασμα αυτό συνδέεται με τη θεματική αντιπαράθεση των κομμάτων στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Δίνονται επιπλέον καί αποτελέσματα που αφορούν τη θέση των εκλογικών περιφερειών σε σχέση με τους άξονες αντιπαράθεσης για τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του 2007.

Σε σχέση με προηγούμενες εκλογές, οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές παρουσίασαν ένα διαφορετικό είδος εκλογικής συμπεριφοράς, σε ό,τι αφορά στην ταξικότητα της ψήφου προς το ΠΑΣΟΚ. Η πρόσφατη βιβλιογραφία δείχνει ότι οι ψηφοφόροι των αστικών περιοχών της πρωτεύουσας έτειναν να μετατοπιστούν προς το παςοκ στις εκλογές του 1996, ενώ, αντίθετα, αυτοί των λαϊκών περιοχών εκδήλωσαν έντονες τάσεις φυγής. Στο άρθρο αυτό επεκτείνουμε την ανάλυση σε εννέα μεγάλες πόλεις. Επιχειρούμε μια ποσοτική ανάλυση με χρήση πινάκων συνάφειας και log-linear μοντέλων. Στις δύο μεγαλύτερες πόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα κοινωνικά στρώματα δείχνουν να έχουν διαφορετική στάση απέναντι στο παςοκ από ό,τι στις υπόλοιπες επαρχιακές πόλεις, όπου εμφανίζεται μια περισσότερο κοινωνικά ομοιογενής συμπεριφορά.

Στο κείμενο μελετώνται οι εκλογικές μεταβολές των εθνικών εκλογών του 1985, των εκλογών τον Ιουνίου και, Νοεμβρίου 1989, των εκλογών του 1990, του 1993 καί του 1996, σε εθνικό επίπεδο. Επιχει- ρείται η μελέτη του βαθμού της σταθερότητας των ψηφοφόρων στην επιλογή των ίδιων κομμάτων σε διαδοχικές εκλογές καί η μελέτη τον φαινομένου της «εθνοποίησης» της ψήφου. Εκτιμώνται οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων, από μια εκλογική αναμέτρηση στην επόμενη. Ελέγχουμε σε ποιο βαθμό οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να ψηφίζουν το ίδιο κόμμα, και στη συνέχεια σε ποιο βαθμό ψηφοφόροι των διαφορετικών εκλογικών περιφερειών παρουσιάζουν όμοιες μετακινήσεις. Γίνεται φανερό ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων διατηρεί σταθερή την κομματική του επιλογή σε διαδοχικές εκλογές. Ως προς το φαινόμενο της «εθνοποίησης» της ψήφου, τα αποτελέσματα που εξάγονται δείχνουν ότι, κατά την περίοδο που εξετάζουμε και σε σύγκριση με παλιότερες εκλογικές περιόδους, έχει ενισχυθεί η τάση για «εθνοποίηση» της ψήφου φτάνοντας να σταθεροποιηθεί σε ένα κατώ- τατο επίπεδο.