Suchergebnisse

Στο άρθρο αυτό προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι η κοινωνική ψυχολογία και πιο συγκεκριμένα η κοινωνική ψυχολογία των ενεργών μειονοτήτων, η οποία αναπτύχθηκε μέσα από την πειραματική μέθοδο στα πλαίσια του εργαστηρίου, μπορεί να μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε πολύπλοκα φαινόμενα κοινωνικού μετασχηματισμού. Για την ενδυνάμωση αυτής της πρότασης παρουσιάσαμε έξι εφαρμογές της θεωρίας των διαδικασιών κοινωνικής επιρροής στην κοινωνική πραγματικότητα, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής διάστασης (ο Σολζενίτσιν ως ενεργός μειονότητα, Το κίνημα των γυναικών της Ιταλίας, Το χάρισμα και η ανάδυση, Η σχέση Ελληνοκυπρίων- Τουρκοκυπρίων, Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, Το Συνεταιριστικό «Κίνημα»), Στο άρθρο δεν περιοριστήκαμε στην απλή παρουσίαση των πιο πάνω μελετών. Επικεντρώσαμε ιδιαίτερα την προσοχή μας στη σχέση της θεωρίας των διαδικασιών κοινωνικής επιρροής με το μαρξισμό.

Δεν διατίθεται περίληψη στα ελληνικά

Στόχος αυτής της μελέτης είναι η ερμηνεία και διασάφηση της μεσαιωνικής σύλληψης της εξουσίας σε σχέση προς τις ευρύτερες χρονικές, πνευματικές και οντολογικές δομές του ανθρώπινου πράττειν. Αφετηρία αποτελεί η υπόθεση ότι τα ειδικότερα θεσμικά και πολιτικά δόγματα του μεσαιωνικού παπικού status εδράζονται σε μία θεμελιώδη αρχή πολιτικής εκκλησιολογίας, η ανακατασκευή της οποίας μπορεί να διενεργηθεί μέσω της διερμήνευσης ενός εκτεταμένου πραγματολογικού υλικού. Ακολουθώντας την κατεύθυνση μιας κριτικής ανασύστασης του εγκόσμιου και εκκλησιαστικού ορίζοντα τον μεσαιωνικού πολιτικού στοχασμού, η ερμηνευτική απόπειρα υποβάλλει σε λεπτομερή μελέτη τις κύριες πτυχές ενός κανονιστικού πολιτειολογικού υποδείγματος, Προβαίνει περαιτέρω στη συνεκτίμηση παραμέτρων όπως οι θεωρίες περί διακυβέρνησης, η σχέση πολιτικών και νομικών επιχειρημάτων, η συμβολή του ρωμαϊκού δικαίου και οι εφαρμογές τον στο πεδίο της πολιτικής οργάνωσης, η φύση της θρησκευτικής αυθεντίας και τα ζητήματα νομιμοποίησης. Προεξέχουσα έμφαση αποδίδεται στις ιδέες εκείνες που ευνόησαν την ανάδυση του μοντέρνου κράτους και επέτρεψαν τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής προσέγγισης με όρους συμβολαίου, συγκατάθεσης και κοινού οφέλους. Η ιστορική και βαθμιαία απαξίωση των παπικών αξιώσεων εγκυρότητας και ισχύος, όπως και η συνηγο- ρία υπέρ μιας βολονταριστικής δόμησης των πολιτικών υποκειμένων, μπορούν να θεωρηθούν ως αναγκαίες συνθήκες εισόδου στην εκκοσμικευμένη κοσμοεικόνα του αναγεννησιακού ανθρωποκεντρισμού.

Στο άρθρο εξετάζεται συνοπτικά η αναλυτική οπτική που εγκαινιάζει η προβληματική του Michel Foucault αναφορικά με τη σύγχρονη καθοδηγητική εξουσία (governmentality). Χαρτογραφείται επίσης το πεδίο της διεπιστημονικής συζήτησης και του κριτικού στοχασμού σε σχέση με αυτή την προβληματική, με στόχο να αναδειχθούν δυνατότητες και όρια στη συνεισφορά της στη σύγχρονη πολιτική ανάλυση. Επισημαίνονται ορισμένα από τα ειδικότερα ζητήματα που προσελκύουν το ερευνητικό ενδιαφέρον, καθώς και τάσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της σχετικής ερευνητικής δραστηριότητας προκειμένου να αντιμετωπιστούν σημεία έντασης και προστριβής. Η διεπιστημονική συνομιλία που οργανώνεται με επίκεντρο τη σύγχρονη καθοδηγητική εξουσία δεν εξαντλεί τη σημασία της στο επίπεδο της έρευνας και της θεωρίας, αλλά αναμφίβολα έχει και μείζονες πολιτικές διαστάσεις άμεσα αντιληπτές στις τρέχουσες ιστορικές περιστάσεις.

Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available

Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available

Δεν διατίθεται περίληψη.

In The Hothouse, One for the Road, and Mountain Language, the English dramatist Harold Pinter employs "closed" organizations or institutions as models to analyze the manner in which the interactions of people in face-to-face encounters become distorted under the influence of violence. The plays are written in a non-didactic, seemingly impartial style, which forms a remarkable contrast to Pinter's concern with the victims of violence, but which is an important element of his dramaturgy. Pinter takes the side of the oppressed individual and denounces as violent what masquerades as law and order. He also shows a tendency to be subversive, in that he questions public authority and reveals the strategies by which authority is preserved. In so far as he exposes the various shapes which violence can take, his plays are manifestations of his politics of violence. ; Στα έργα The Hothouse, One for the Road και Mountain Language ο Άγγλος δραματουργός Harold Pinter χρησιμοποιεί κλειστούς οργανισμούς ή ιδρύματα ως μοντέλα για να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο οι αντιδράσεις των ανθρώπων σε κατά μέτωπο συναντήσεις διαστρεβλώνονται υπό την επίδραση της βίας. Τα έργα είναι γραμμένα σε μη διδακτικό και επιφανειακά αμερόληπτο ύφος, που αποτελεί μια εντυπωσιακή αντίθεση στο ενδιαφέρον του Pinter για τα θύματα της βίας, αλλά το οποίο είναι ένα σημαντικό στοιχείο της δραματουργίας του. Ο Pinter παίρνει το μέρος του καταπιεσμένου υποκειμένου και καταγγέλλει ως βίαιο ό,τι μεταμφιέζεται σαν νόμος και τάξη. Επίσης δείχνει μια τάση να γίνεται ανατρεπτικός, αμφισβητώντας την πολιτική εξουσία και αποκαλύπτοντας τις στρατηγικές μέσω των οποίων διατηρείται η εξουσία. Στο μέτρο που εκθέτει τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει η εξουσία, τα έργα του είναι εκδηλώσεις της πολιτικής του γύρω από τη βία.

Αν και η σύγχρονη έρευνα για την βυζαντινή δημοκρατία παρουσιάζει την Κωνσταντινούπολη ως κόμβο μιας πολυσύνθετης και πολυφωνικής πολιτικής, πολύ λιγότερο έχει ερευνηθεί η κοινωνική και πολιτική ταυτότητα των μικρότερων οικισμών της αυτοκρατορίας. Θέμα του άρθρου είναι αυτός ο εκτενέστερος κόσμος χωριών και πόλεων της περιφέρειας και η σχέση τους με τον «ρωμαϊκό» κόσμο γύρω τους κατά τη διάρκεια της μεσοβυζαντινής περιόδου. Διερευνάται η στάση του χωριού και της πόλης απέναντι στην εξουσία και εντοπίζονται διάφορα στοιχεία συλλογικής δράσης, τα οποία μπορούν να χαρακτηρίζονται ως «πολιτική δραστηριότητα». ; Αν και η σύγχρονη έρευνα για την βυζαντινή δημοκρατία παρουσιάζει την Κωνσταντινούπολη ως κόμβο μιας πολυσύνθετης και πολυφωνικής πολιτικής, πολύ λιγότερο έχει ερευνηθεί η κοινωνική και πολιτική ταυτότητα των μικρότερων οικισμών της αυτοκρατορίας. Θέμα του άρθρου είναι αυτός ο εκτενέστερος κόσμος χωριών και πόλεων της περιφέρειας και η σχέση τους με τον «ρωμαϊκό» κόσμο γύρω τους κατά τη διάρκεια της μεσοβυζαντινής περιόδου. Διερευνάται η στάση του χωριού και της πόλης απέναντι στην εξουσία και εντοπίζονται διάφορα στοιχεία συλλογικής δράσης, τα οποία μπορούν να χαρακτηρίζονται ως «πολιτική δραστηριότητα».

Το πρόβλημα της τεράστιας εκκλησιαστικής και μοναστικής περιουσίας στην Ελλάδα επανέρχεται συχνά στην επικαιρότητα, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει αντιμετωπισθείμε αποφασιστικότητα και βάσει σαφών αρχών από την κρατική εξουσία. Το άρθρο αυτό θέτει ακριβώς βασικούς όρους θέσης του ζητήματος και, ακολούθως, εισηγείται μερικές θεμελιώδεις αρχές για τη δικαιοπολιτική αντιμετώπισή του. Ως πλαίσιο φιλοσοφικής αναφοράς το άρθρο χρησιμοποιεί την καντιανή δικαιική και πολιτική φάοσοφία, επειδή αυτή καταπιάσθηκε με το ζήτημα και κατέλιηξε σε μια εντελώς ριζοσπαστική γενική τοποθέτηση, σύμφωνη με τη φύση και την αποστολή του σύγχρονου, κοσμικού συνταγματικού κράτους.