Suchergebnisse

Günümüz rekabet şartları gereği ortaklık vazgeçilmez bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. 21. yüzyılda, ortaklıkları daha hızlı ve daha iyi geliştiren, sürdüren ve kâr sağlayan işletmeler kurumsal başarıya ulaşacaktır. Her başarılı işin temelinde insan vardır. Sonuçta ortaklığı her ne kadar işletmeler yapıyor gibi görülse de bunu yapan insandır. İnsan ise güvenmeye ihtiyaç duyar. İnsanların güven ihtiyacı değişkenlik gösterse de güven ihtiyacı devam eder. Bu sebeple ortaklık ve güven arasında bir ilişki söz konusudur. Bu çalışma Almanya'da ve Türkiye'de ortaklık yapan Türk iş adamlarının ortaklık ve güven ilişkisini incelemek üzere hazırlanmıştır. Birinci bölümde 'ortaklık olgusu ve tanımı', 'ortaklık kültürü', 'ortaklığın oluşum süreci', 'ortaklık avantaj ve dezavantajlarını' ele alınmaktadır. İkinci bölümde 'güven ve güvenin tanımı', 'güvenin oluşumu', 'güvenin dereceleri', 'ortaklıkta güven ve sinerji', 'ortaklık kültürü ve güven', 'güven ve kültür boyutları' ele alınmaktadır. Çalışmanın üçüncü bölümünü Almanya'da ve Türkiye'de ortaklık yapan Türk iş adamlarının ortaklık ve güven ilişkisine dair yapılan araştırma oluşturmaktadır. Bu kısımda nitel araştırma bulgularına ve bu bulguların analizine yer verilmiştir. Sonuç olarak güven ve ortaklık arasında bir ilişki olduğu fakat Almanya ve Türkiye'de hukuk ve sistem kaynaklı farklılıklar olduğu sonucuna varılmıştır. ; As conditions of the recent competition requirement, partnership is an irreplaceable thing that we encounter. In the 21th century, businesses that develop cooperation fast and very well, continue and make profit on it, will obtain organizational success. In every successful work, there is an individual involved. Indeed, though it might seem that organizations are the ones make a partnership, people are the ones do it. Moreover, a person needs to trust. People's need of trust can change its form, but still continues. For that reason, there is a relation between partnership and trust. This work has been prepared to analyze partnership and trust ...

Ulusal ve küresel siyasette daima önemli bir yer teşkil etmiş olan Kıbrıs; tarihi dinamikleri ile ilgi uyandıran ve jeopolitik konumunun sağladığı avantajlar ile önemi her geçen gün artan bir konumda bulunmaktadır. Bölgeye yönelik ilgi canlılığının ardındaki en önemli faktörlerden biri ise adada yaşayan Kıbrıs Türk ve Kıbrıs Rum toplumlarının, uzun yıllardır devam eden ayrılığı ve bu ayrılığın yarattığı politik istikrarsızlıktır. Etkileri bugüne dek sirayet eden çözümsüz sorunların yeni sorunlar üretmeye devam ettiği, geçen süreçte adanın kültürel, sosyal, idari ve politik yapılanmalarında meydana gelen ayrılığın her iki toplumca kanıksandığı Kıbrıs'ta, kalıcı çözüme temel oluşturacak bir formül arayışı on yıllardır sürse de taraflar, "çözümün gerekliliği" dışında herhangi bir ortak payda geliştirememiştir. Dolayısıyla bölgedeki çıkarları nedeniyle pek çok aktörün ilgi ve dikkatini kazanmış olan Kıbrıs sorunu, bugün uluslararası barış ve istikrarın önünde engel teşkil eden önemli bir sorun başlığı olarak varlığını sürdürmektedir. Bu tez, Kıbrıs'ta devam eden çözümsüzlüğün anlaşılmasına multidisipliner bir yaklaşımla katkı sunma hedefiyle Kıbrıs sorununu, oyun teorisi bağlamında ele almakta ve bu çerçeve dâhilinde 1968'den günümüze dek Birleşmiş Milletler Genel Sekreterlerinin inisiyatifleriyle geliştirilen kapsamlı çözüm planlarının, oyun kuramsal analizini gerçekleştirerek taraflar için bu planların meydana getireceği yapının ve stratejik karar etkileşiminin sonuçlarının analizini yapmaktadır. ; Cyprus, which has always occupied an important position in our country and world politics is in an increasingly important and attractive position due to its unique characteristics and historical dynamics. One of the most important factors behind the vitality of interest in the region is the long-standing separation of the Turkish Cypriot and Greek Cypriot communities living on the island and the political instability created by this separation. Although the search for a formula that will form the basis of a permanent ...

Libya müdahalesi ile ilgili Türkiye'de ve yabancı basında çok fazla kaynak mevcuttur. Fakat Türkiye'nin Libya müdahalesine dâhil olması özelinde yapılan detaylı bir çalışma yoktur. Bu durum elinizdeki çalışmanın çıkış noktasını oluşturmaktadır. "Libya müdahalesine dâhil olmanın Türkiye'nin Orta Doğu politikasındaki yeri nedir?" sorusunu cevaplamayı hedefleyen bu çalışma Türkiye'nin Orta Doğu politikasını detaylı bir şekilde ele almış, durumu hem tarihi hem de teorik çerçevede değerlendirmiştir. Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu dönemden itibaren Batılılaşma kimliğini benimsemesine rağmen Orta Doğu ülkeleri ile ilişkilerine daima önem vermiştir. Fakat Orta Doğu ülkelerinin bağımsızlıklarını geç kazanmasının da verdiği etkiyle 1960'lara kadar Türkiye Orta Doğu ülkeleri ile sağlam ilişkiler geliştirememiştir. 1970'lerle birlikte Batı ülkeleri ile yaşanan ciddi olumsuzluklar neticesinde Türkiye yeni müttefiklere ihtiyaç duymuştur. AKP'nin iktidara gelmesiyle Türkiye'nin dış politika karakteri net çizgilerle belirlenmiş, Orta Doğu ile ilişkilere ayrıca önem verilmiştir. 2010 yılı sonunda Tunus'ta başlayan Arap Baharı protestolarının en çok etkilediği NATO ülkesi şüphesiz Türkiye olmuştur. Libya iç savaşının başladığı dönemde Türkiye mevcut hükümeti desteklemesine rağmen pasif bir politika izlemiştir. Fakat zamanla hem uluslararası toplumun baskısıyla hem de kendi çıkarlarına da uygun gördüğü gerekçesiyle protestocu halkı destekler pozisyona gelmiştir. Türkiye Arap halkını desteklerken özellikle insan hakları ve demokrasi vurgusu yapmıştır. Bu çalışma, AKP'nin Orta Doğu politikası, Türkiye'nin Orta Doğu ülkeleri ile olan ilişkileri ve Batılılaşma siyaseti, Türkiye'nin Libya müdahalesine dâhil olmasının arka planında yatan nedenler üzerinde durmuştur. Çalışmada iç savaşın aşamaları ve Türkiye'nin karar alma süreci anlatılmış, Libya müdahalesine Türkiye'nin dâhil olmasını solidarist-pluralist çerçevede değerlendirilmiştir. ; There are many sources in Turkey and in the foreign press regarding the intervention in Libya. ...

Afganistan devleti, 20. yüzyılın en çatışmalı ve istikrarsız ülkelerinden biri olarak bilinmektedir. Ancak 21. yüzyıl ülkede çatışmaların sona erdiği, barış ve istikrarın yeniden sağlanmaya çalışıldığı bir dönem olarak başlasa da ilerleyen yıllarda bu istikrar yeniden sekteye uğramıştır. Afganistan son 20 yılda kendi çabalarıyla ve aynı zamanda uluslararası toplumun yardım ve desteğiyle yapılan katkılar sonucunda birçok alanda önemli gelişmeler kaydetmiştir. Ekonomik, siyasi, askeri ve sosyal alanlarına yeniden yapılanma sürecine girmiştir. Özellikle ekonomik alana yönelik önemli adımlar atmaya çalışmıştır. Fakat Afganistan ekonomisinin büyük bir bölümü halen dış yardımların oluşturduğu mali yardımlara bağlı olup, kendi ulusal kalkınma sistemini hayata geçirene dek dış yardım ve yatırımlara bağlı bir ekonomik politikası izleme durumundadır. Bu amaçla Türkiye de Afganistan'a yardım ve yatırımda bulunan en baştaki ülkeler arasında yer almaktadır. Türkiye Afganistan'ın bağımsızlık, işgal ve özellikle yeniden yapılanma döneminde yardımlarını ve desteklerini esirgememiştir. Bu amaçla Afganistan'ın refaha ve istikrara kavuşması için ve gelişimi için Türkiye tarafından birçok alanda her daim desteklenmiştir. Afganistan'ın yeniden yapılanma süreci itibarıyla Türk-Afgan ilişkilerinde yeni bir sayfa açılmıştır. Türkiye Afganistan'ın yeniden yapılandırılmasında aktif bir rol oynamakta olup, bu rollerden biri ekonomik ve ticari işbirliği alanlarında gerçekleşmektedir. Bu araştırmanın amacı Afganistan dış ticaretinde 2001 yılı sonrasında yaşanan yapısal dönüşüm, bu yapısal dönüşümün Afganistan ile Türkiye arasındaki dış ticarete etkisinin incelenmesi ve Afganistan ile Türkiye arasındaki dış ticaret ilişkilerinin geliştirilmesine katkı sunulmasıdır. ; The state of Afghanistan is known as one of the most conflicted and unstable countries of the 20th century. However, the 21st century started as a period when the conflicts in the country ended, and peace and stability were tried to be restored, this stability was again ...

Afganistan devleti, 20. yüzyılın en çatışmalı ve istikrarsız ülkelerinden biri olarak bilinmektedir. Ancak 21. yüzyıl ülkede çatışmaların sona erdiği, barış ve istikrarın yeniden sağlanmaya çalışıldığı bir dönem olarak başlasa da ilerleyen yıllarda bu istikrar yeniden sekteye uğramıştır. Afganistan son 20 yılda kendi çabalarıyla ve aynı zamanda uluslararası toplumun yardım ve desteğiyle yapılan katkılar sonucunda birçok alanda önemli gelişmeler kaydetmiştir. Ekonomik, siyasi, askeri ve sosyal alanlarına yeniden yapılanma sürecine girmiştir. Özellikle ekonomik alana yönelik önemli adımlar atmaya çalışmıştır. Fakat Afganistan ekonomisinin büyük bir bölümü halen dış yardımların oluşturduğu mali yardımlara bağlı olup, kendi ulusal kalkınma sistemini hayata geçirene dek dış yardım ve yatırımlara bağlı bir ekonomik politikası izleme durumundadır. Bu amaçla Türkiye de Afganistan'a yardım ve yatırımda bulunan en baştaki ülkeler arasında yer almaktadır. Türkiye Afganistan'ın bağımsızlık, işgal ve özellikle yeniden yapılanma döneminde yardımlarını ve desteklerini esirgememiştir. Bu amaçla Afganistan'ın refaha ve istikrara kavuşması için ve gelişimi için Türkiye tarafından birçok alanda her daim desteklenmiştir. Afganistan'ın yeniden yapılanma süreci itibarıyla Türk-Afgan ilişkilerinde yeni bir sayfa açılmıştır. Türkiye Afganistan'ın yeniden yapılandırılmasında aktif bir rol oynamakta olup, bu rollerden biri ekonomik ve ticari işbirliği alanlarında gerçekleşmektedir. Bu araştırmanın amacı Afganistan dış ticaretinde 2001 yılı sonrasında yaşanan yapısal dönüşüm, bu yapısal dönüşümün Afganistan ile Türkiye arasındaki dış ticarete etkisinin incelenmesi ve Afganistan ile Türkiye arasındaki dış ticaret ilişkilerinin geliştirilmesine katkı sunulmasıdır. ; The state of Afghanistan is known as one of the most conflicted and unstable countries of the 20th century. However, the 21st century started as a period when the conflicts in the country ended, and peace and stability were tried to be restored, this stability was again ...

Yeni Kurumsal İktisat Okulunun sunduğu katkılar çerçevesinde kurumların iktisadi gelişme için önemli olduğu genel kabul gören bir önerme hali almıştır. Gelişmişlik farklarının açıklanmasına ilişkin ilgili literatürde kurumların analize dahil edilmesi gelişme iktisadı teorisine yeni bir boyut kazandırmıştır. Bu gelişmenin politik yansıması başta Dünya Bankası, IMF gibi uluslararası gelişme politikalarına yön veren kurumlar üzerinden gerçekleşmiş ve beraberinde iyi yönetişim tartışmalarını gündeme getirmiştir. Çalışmada Washington Uzlaşmasından Post Washington Uzlaşmasına geçişin zeminini oluşturan kurumlar ve yönetişim tartışmaları, gelişme iktisadı teorisine ve politikasına etkileri bakımından ele alınmıştır. İktisadi gelişme için doğru kurumların ve yönetişim mekanizmalarının hayata geçirilmesinde, ülkelerin bulundukları gelişmişlik düzeyinin belirleyiciliği üzerinde durulmuştur. Çalışmanın ampirik kısmında hem yatay kesit bağımlılığını dikkate alan hem de heterojenliği açıklayan bir test olarak öne çıkan Bootstap panel Granger nedensellik analizi kullanılarak kurumlar ve iktisadi gelişme arasındaki nedensellik ilişkileri incelenmiştir. Çalışmada kurum göstergesi olarak Dünya Bankası Yönetişim Göstergelerinden (WGI) üçü ele alınmıştır. Ekonomik kurumları temsilen düzenleyicilik kalitesi, yasal kurumları temsilen hukukun üstünlüğü, politik kurumları temsilen ise yolsuzluğun kontrolü göstergeleri seçilmiştir. Panelde ele alınan 31 ülke, Dünya Bankası Atlas metoduna göre sınıflandırılmış, kurumlar ve iktisadi gelişme arasındaki nedensellik ilişkileri her bir gelir grubu için ayrı ayrı incelenmiştir. Ampirik sonuçlar kurumlar ve iktisadi gelişme arasındaki nedensellik örüntülerinin farklı kurum göstergelerine ve farklı gelişmişlik düzeylerine göre değişiklik gösterdiğini ortaya koymaktadır. ; Within the framework of the contributions of the New Institutional Economics School, it has become a generally accepted proposition that institutions are important for economic development. The inclusion of institutions in the ...

Bir kimsenin doğru olan bir şeyi yapması için belli bir hakka sahip olması gerekmez. Doğru olması, kişiye ihtiyaç duyduğu tüm yetkiyi verir. Ancak kişinin yapmaması gereken şeyi yapabilmesi için birtakım gerekçelere sahip olması gerekir. Antik Yunan'dan günümüze kadar adil olmayan yönetimlere karşı, kendilerine bunu yapmamaları gerektiğini söyleyen yasaları ihlal ederek, kişilere doğru olduklarına inandıkları şeyleri yapma şansını sağlayan şey sivil itaatsizlik kavramıdır. Bu tezde öncelikle sivil itaatsizliğin teorik kurucusu olarak kabul edilen Henry David Thoreau'nun görüşleri incelenmiştir. Bunun yanında sivil itaatsizliğin ne olduğu konusunda literatürde kesin bir fikir birliğine varılamamasından dolayı Thoreau'dan sonra geliştirilen farklı sivil itaatsizlik tanımlarına yer verilerek, sivil itaatsizliğin farklı bakış açılarına göre de değerlendirilmesi sağlanmıştır. Bir eylemin sivil itaatsizlik olması için gerekli unsurlar incelenerek sivil itaatsizliği, ahlaki ve siyasi gerekçelerle girişilen diğer eylemlerden ayıracak hususlar vurgulanmıştır. Son olarak sivil itaatsizliğin günümüz koşullarında neden ve nasıl gerçekleşeceğini göstermek için demokrasilerde sivil itaatsizliğin yeri ele alınmıştır. ; An individual doesn't have to have a certain right to do something that's right. If the thing to be done is right, the person does not need any other authority. However, in order for a person to do what he should not do, he must have some reasons. It is the concept of civil disobedience that gives people the chance to do what they believe is right, against unjust governments from ancient Greece to the present day, by violating laws that tell them not to do it. In this thesis, first of all, the views of Henry David Thoreau, who is accepted as the theoretical founder of civil disobedience, were examined. In addition, due to the lack of a definite consensus in the literature on what civil disobedience is, different definitions of civil disobedience developed after Thoreau were included, and it was ensured that ...

Bugüne kadar, kamu bütçe sürecine vatandaş katılımına ilişkin deneyimlerin çoğu yerel yönetimler düzeyinde gerçekleşmiştir. Diğer taraftan günümüzde ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımının sağlanabilmesi için yasama organlarının, yürütme organlarının ve yüksek denetim kurumlarının çeşitli mekanizmalar geliştirdiği görülmektedir. Ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımını etkileyen sosyo-ekonomik ve kurumsal-politik belirleyicilerin neler olabileceğine ilişkin ampirik çalışma sayısının sadece iki olduğu görülmektedir. Bu çalışma ile alandaki çalışma sayısının yetersizliğinin azaltılması noktasında katkı sağlanacağı düşünülmektedir. Bu konuda yapılan bir ampirik çalışmada ilk kez panel veri yöntemi kullanılması çalışmanın özgün taraflarından birini oluşturmaktadır. Bu çalışma ile ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımını belirleyen faktörlerin neler olabileceğinin ampirik olarak analiz edilmesi amaçlanmıştır. Ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımını etkileyen faktörler 2012 Açık Bütçe Anketi'nde yer alan 93 ülkenin 2011, 2014, 2016 ve 2018 yıllarına ilişkin verileri kullanılarak panel veri yöntemi ile incelenmiştir. Vatandaş katılımını etkileyen faktörler, sosyo-ekonomik ve kurumsal-politik faktörler olarak iki ana başlık altında ele alınmıştır. Hausman testi sonucunda ulusal bütçe sürecinde vatandaş katılımını etkileyen faktörlerin Sabit Etkiler Panel Veri Modeli kullanılarak analiz edilmesi uygun görülmüştür. Modelde sosyo-ekonomik faktörler açısından ampirik bulgular; eğitim düzeyi arttıkça ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımının artacağını göstermektedir. Diğer taraftan elde edilen bulgular; toplam nüfus içeresinde yaşlı nüfusunun oranı arttıkça vatandaş katılımının azaldığını ortaya koymaktadır. Kurumsal-politik faktörler açısından ise bütçe saydamlık düzeyinin artmasının ulusal bütçe sürecine vatandaş katılımı üzerinde olumlu etkiye sahip olduğu görülmektedir. Benzer biçimde analiz sonuçları; e-katılım düzeyinin bütçe sürecine vatandaş katılımını pozitif yönde etkilediğini göstermektedir. Dernek kurma ...

Günümüzde, dünyanın genelinde olduğu gibi Türk hukuk sisteminde de alternatif uyuşmazlık çözüm yolları yaygınlaşmaktadır. Arabuluculuk, 2012 senesinden bu yana yürürlükte olup ihtiyari ve bazı uyuşmazlık türlerinde zorunlu olarak uygulanmaktadır. Ticari uyuşmazlıklar, işçi-işveren uyuşmazlıkları ve tüketici uyuşmazlıklarında zorunlu olarak uygulanan arabuluculuk sistemi, idarenin özel hukuk uyuşmazlıklarında ihtiyari olarak uygulanması mümkün bir yöntemdir. İdari nitelikteki uyuşmazlıklarda arabuluculuğun uygulanıp uygulanamayacağına ilişkin olarak hukuk sistemimizde henüz bir düzenleme söz konusu değildir. Kıta Avrupası, Anglo Sakson ve Asya Pasifik ülkelerinin hukuk sistemlerine bakıldığında hemen her alanda arabuluculuğun uygulanmasının mümkün olduğu görülmektedir. Türk hukuk sisteminde, idari uyuşmazlıklarda uygulanan alternatif çözüm yöntemlerine bakıldığında arabuluculuk ile oldukça farklı oldukları görülmektedir. Arabuluculukta, taraflar karşılıklı masaya oturarak pazarlık ile anlaşma sağlamaktadır ve görüşmeler bir arabulucu nezdinde gerçekleşmektedir, ancak uygulamadaki sistemlerde idare ve şahıslar pazarlık edememektedir. Bu açıdan arabuluculuğun idari uyuşmazlıklarda uygulanabilmesi, aynı zamanda iyi idare ilkesinin de bir gereğidir. Üçüncü kişinin oturumlara eşlik etmesi ise taraflar arasında gerginlik yaşanması veya görüşmelerin kopma noktasına gelmesi durumlarında faydasını göstermektedir. Bu açılardan bakıldığında, idari uyuşmazlıklarda da arabuluculuk uygulanması yönünde düzenleme getirilmesi faydalı olacaktır. Anket sonuçları faktör analizine tabi tutulmuştur. Bursa Barosu Başkanlığı mensuplarının arabuluculuk hakkındaki görüşlerinin en önemli faktörün "Arabuluculuğun Avantajları" olduğu görülmüştür. Bu nedenle, arabuluculuk sürecinin etkinliğinin üzerinde kurumun avantajlarının etkili olduğu görülmüştür ; Today, alternative dispute resolution methods are becoming widespread in the Turkish legal system, as in the rest of the world. Mediation has been in effect since 2018 and is optional and ...

Bu çalışma ile Fransa ve Almanya'nın Avrupa Birliği (AB)'nin Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası (OGSP)'na yaklaşımları ulusal ve kurumsal çerçevede analiz edilmeye çalışılacaktır. OGSP'nin giderek kurumsallaşan yapısı ve bahsi geçen devletlerin ulusal beklentileri göz önünde bulundurularak bu çalışma için işlevselcilik, yeni-işlevselcilik, hükümetlerarasıcılık ve yeni-kurumsalcılık teorilerinden faydalanılmıştır. Detaylı ve doğru analizler gerçekleştirebilmek için bahsi geçen iki devletin White Paper'ları, istatistiksel verileri ve AB doküman ve raporları gibi birincil kaynaklar, think tank kuruluşlarının yaptığı analizler, yayınladığı yıllık değerlendirmeler ve belgeler, ayrıca alanında uzman kişilerce yayımlanan kitaplar ve makaleler kullanılmıştır. Tez dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde metodoloji ve ampirik-teorik çerçeveye yer verilmiş, ikinci bölümde Ortak Dış ve Güvenli Politikası (ODGP)'nın Maastricht Antlaşması'na kadar süreçteki tarihsel gelişimi açıklanmıştır. Üçüncü bölüm de ise günümüze kadar gelen süre içinde OGSP'nin kurumsal ve operasyonel dönüşümü analiz edilmiş ve son bölümde Fransa ve Almanya'nın OGSP'ye ulusal ve kurumsal yaklaşımları değerlendirilmiştir. Çalışmada savunulan temel görüş ise tarihsel anlamda OGSP'ye karşı oldukça farklı yaklaşımlara sahip olan bu iki devletin 2016 sonrasında daha harmonize hareket etmeye çalıştıklarıdır. ; With this study, the approaches of France and Germany to the European Union (EU)'s Common Security and Defence Policy (CSDP) will be analysed on a national and institutional basis. The theories of functionalism, neo-functionalism, intergovernmentalism and neo-institutionalism have been used for this study, taking the increasingly institutionalized structure of the CSDP and the national expectations of the mentioned states into account. In order to carry out detailed and accurate analyses, primary sources such as the White Papers, statistical data and EU documents, and reports of the two states mentioned, analyses made by Think Tank organizations, ...

Bu araştırmada Türkiye'nin dış politikası Ukrayna-Rusya krizi bağlamında detaylı bir şekilde analiz edilmektedir. Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte bağımsızlığını kazanan Ukrayna ve Rusya arasında olan ilişkiler, son yıllara kadar Rus kontrolü altında ve sorunsuz bir şekilde devam etti. Fakat özellikle Ukrayna'da hakim olan liberal akım ve Batı ile yakınlaşmanın ardından Rusya ile Ukrayna arasındaki ilişkiler gergin ve hatta çelişkili bir hal aldı. Bu çalışma, Türkiye'nin dış politikasının son yıllarda Rusya ile Ukrayna arasında yaşanan krizi nasıl şekillendirdiğini tartışıyor. Ardından Kırım, Rusya-Ukrayna ilişkilerinin tarihsel süreci ve Türkiye'nin bu yöndeki politikası değerlendiriliyor. Son dönemde yaşanan kriz ve bu aşamaya giden süreçler anlatılmış, son olarak ise, çalışma boyunca Türkiye'nin krize ve gözetim politikasına ilişkin pozisyonuna ilişkin bilgiler genel bir değerlendirme ışığında verilmiştir. ; In this study, Turkey's foreign policy is analyzed in detail in the context of Ukraine- Russia crisis. Relations between Ukraine and Russia, which gained their independence after the collapse of the Soviet Union, continued smoothly and under Russian control until recent years. However, especially after the Liberal trend prevailing in Ukraine and the rapprochement with the West, relations between Russia and Ukraine became tense and even contradictory. In this study, Turkey's foreign policy in recent years debating how to shape the crisis between Russia and Ukraine. Then the Crimea, the historical process of Russian-Ukrainian relations and Turkey's policy in this direction is considered. The recent crisis and described the processes leading to this stage, lastly, information on the position regarding Turkey's policy during this crisis and supervision work is given in the light of an overall assessment.

İsmail Cem Dışişleri Bakanı olduğu 1997-2002 arası dönemde Türk Dış Politikası'na yeni bir perspektif kazandırmıştır. Türkiye ile Yunanistan ilişkileri bu dönemde dostluk ve işbirliği yönünde gelişmiştir. Bu tez çalışmasının konusunu İsmail Cem'in Dışişleri Bakanı olduğu dönemde Türkiye ile Yunanistan ilişkilerinde yaşanan değişim oluşturmaktadır. Bu bağlamda tez çalışmasında İsmail Cem'in dış politika anlayışı çerçevesinde 1997-2002 arasındaki Türkiye ile Yunanistan ilişkilerinin boyutunu ortaya koymak ve ilişkilerin değişiminde İsmail Cem'in rolünü analiz etmek amaçlanmıştır. Literatür taraması, arşiv çalışması ve söylem analizi yöntemlerinin uygulandığı tez çalışması üç bölümden oluşmuştur. Birinci bölümde Türkiye ile Yunanistan ilişkilerinin tarihi gelişimi, ikinci bölümde İsmail Cem'in özgeçmişi ve Türk Dış Politikası'na katkıları, üçüncü bölümde ise 1997-2002 arası dönemde Türkiye ile Yunanistan ilişkilerinde yaşanan gelişmeler yer almıştır. Ayrıca bu bölümde İsmail Cem'in dış politika söylem ve pratiklerindeki tutarlılık analiz edilerek ilişkilerin değişiminde oynadığı rol ortaya koyulmuştur. İsmail Cem'in kişisel karakteri, mesleki tecrübesi ve analiz yeteneğiyle ilişkileri değişime yönlendiren uygun stratejiler geliştirdiği tespit edilmiştir. ; İsmail Cem brought a new perspective to Turkish Foreign Policy between 1997-2002 when he was Minister of Foreign Affairs. Relations between Turkey and Greece developed in the direction of friendship and cooperation in this period. The subject of this thesis is the change in the relations between Turkey and Greece when İsmail Cem was the Minister of Foreign Affairs. In this context aim of the this thesis is reveal the dimension of the relations between Turkey and Greece between 1997-2002 within the framework of İsmail Cem's foreign policy understanding and to analyze the role of İsmail Cem in the change of relations. The thesis study, in which literature review, archive work and discourse analysis methods are applied, consists of three parts. In the first part, ...

Bu çalışmada, bir uluslararası uyuşmazlık çözüm yöntemi olan ve aynı zamanda BM Şartı'nın "Uyuşmazlıkların Barışçıl Yollarla Çözülmesi" başlığını taşıyan 6. bölümünün 33. maddesinde anlatım bulan çözüm yöntemlerinden de biri olan arabuluculuk, Bosna-Hersek ve Dağlık Karabağ vakaları çerçevesinde ele alınmıştır. Çalışmanın ana amacı, söz konusu vakaları karşılaştırmak suretiyle uluslararası arabuluculuğun başarısına etki eden koşullar ve etkenler üzerine test edilmeye açık bir takım hipotezlere ulaşmaktır. Veri toplama tekniği bağlamında çalışma, ulaşılabilen ilgili ya da uzman kişilerle röportaj ve diğer her türlü ikincil veriye dayanmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde temel olarak arabuluculuk kurumu detaylı bir biçimde betimlenmiş, ikinci bölümde Bosna-Hersek Krizi hakkında bilgi verilmiş ve söz konusu krizde arabuluculuk süreci incelenmiş, üçüncü bölümde ise yine ilk olarak Dağlık Karabağ sorunu hakkında bilgi verilmiş ve ardından bu sorunda arabuluculuk girişimleri irdelenerek başarılarına ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur. Ulaşılan sonuçlara göre, daha önce benimsenen kriterler ışığımda, Bosna-Hersek krizinde uluslararası arabuluculuk faaliyetleri başarılı olarak değerlendirilirken, Dağlık Karabağ sorununda arabuluculuk süreci genel anlamda başarısız olarak değerlendirilmiştir. Bu bulgu temelinde uluslararası arabuluculuğun başarısına etki eden temel bazı faktörler üzerine bir takım tespit ve önerilerde bulunulmuştur. ; In this study, mediation, which is an international dispute resolution method and also one of the resolution methods expressed in the 33rd article of the 6th chapter of the UN Charter, titled "Peaceful Resolution of Disputes", is discussed within the framework of the Bosnia-Herzegovina and Nagorno-Karabakh cases. The study's primary purpose is to reach a set of hypotheses that are open to testing on the conditions and factors that affect the success of international mediation by comparing the cases in question. As for data collection technique, the study relied on interviews with ...

Dünyada ekonomi alanındaki gelişmeler göz önünde bulundurulduğunda ekonomik işbirliklerinin gerekliliği fark edilmektedir. Nitekim küreselleşmenin de etkisiyle dünya siyasi, ekonomik, kültürel ve sosyal açıdan bütünleşmeye başlamıştır. Bu bağlamda küreselleşmenin önemini kavrayan ülkeler ekonomik bütünleşmeye yönelmişlerdir. Ekonomik bütünleşme en genel tanımıyla ulusal ekonomilerin arasındaki bölünmelerin azaltılmasına yönelik çabaları ifade etmektedir. Türkiye'nin 2012 yılında diyalog ortağı olarak katıldığı Şanghay İşbirliği Örgütü'nü 1996 yılında Çin, Rusya, Kazakistan, Kırgızistan ve Tacikistan oluşturmuş olup örgütün amacı, üyesi olan ülkelerin sınır güvenliklerinin korunmasıdır. Öte yandan örgüt ABD suretinde batıya karşı alternatif ve etkili bir blok görevi görmektedir. Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) üyeleri ile Türkiye arasındaki dış ticaretin incelenmesi amacını taşıyan çalışmanın birinci bölümünde, ekonomik bütünleşmede küreselleşmenin etkisi, ekonomik birleşmenin nedenleri, iktisadi birleşme türleri ve ticaret örgütlerinin etkileri konularına yer verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde, Şanghay İşbirliği Örgütü hakkında bilgi verilmiş ve üye ülkelerin ekonomileri incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, Türkiye'nin küreselleşme sürecinde Dünya ticaretine uyumu, Türkiye ekonomisi ve dış ticareti, Türkiye'nin ekonomik birlikleri ile olan dış ticaretinin karşılaştırılması ve Türkiye ile Şanghay işbirliği örgütü üyeleri arasındaki ekonomik ilişki konularına yer verilmiştir. ; Considering the developments in the field of economy in the world, the necessity of economic cooperation is noticed. As a matter of fact, the world started to integrate politically, economically, culturally and socially with the effect of globalization. In this context, countries that grasp the importance of globalization have turned towards economic integration. Economic integration, with its most general definition, refers to efforts to reduce the divisions between national economies. Shanghai Cooperation Organization with the participation of Turkey in 2012. In 1996, China, Russia, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Tajikistan has established the purpose of the organization is to protect the border security of member countries of. On the other hand, the organization acts as an alternative and effective block towards the West in the image of the USA. Shanghai Cooperation Organization members with the first part of the study, which aimed to examine the foreign trade between Turkey, economic integration on the impact of globalization, the causes of the economic merger is given place to the effects of the economic merger species and trade organizations. In the second part of the study, the Shanghai Cooperation Organization were informed about and members of the countries economies incelenmiştir.üçünc in part, Turkey's globalization process in compliance with world trade, Turkey's economy and foreign trade, Turkey's comparison of the foreign trade and economic associations and the Shanghai cooperation with Turkey The economic relationship issues among the members of the organization are included.

Tarihsel süreç içerisinde sahip olduğu niteliklerle önem arz etmiş, uygarlıkları barındırmış ve mücadele sahası olmuş Doğu Akdeniz, bugün topraklarında tespit edilen yeni hidrokarbon kaynakları ve dünya ticaretinin önemli bir merkezi olması sebebiyle uluslararası ölçüde dikkatleri çekmekte, kıyıdaş ülkelerin ilişkilerini etkilemektedir. Bu anlamda, sadece kıyıdaş ülkeler değil üçüncü ülkeler de bölgede politika yürütmek istemektedir. Bu şekilde çok sayıda aktör doğrudan veya dolaylı olarak Doğu Akdeniz'deki enerji ve deniz hâkimiyeti meselesinin içinde yer almaktadır. Doğu Akdeniz'e kıyısı olan ülkelerin bölgedeki enerji kaynaklarından faydalanmak için Kıta Sahanlığı ve Münhasır Ekonomik Bölge Sınırlandırma Anlaşmaları imzalamaları gerekmektedir. Böylelikle, Doğu Akdeniz'in esas meselesi, deniz yetki alanları paylaşımı, öne çıkmaktadır. Kıyıdaş ülkeler anlaşmalarla belirledikleri sınırlar içinde petrol ve doğal gaz arama ve çıkarma faaliyetleri gerçekleştirmektedir. Türkiye, Doğu Akdeniz'e en uzun kıyısı olan ülke olarak uluslararası hukuk bünyesinde bölgedeki hidrokarbon rezervlerinden yararlanmak için politikalar üretmektedir. Türkiye'nin, Doğu Akdeniz meselesinde dış politikasının nasıl seyrettiği ve ileri sürdüğü tezler temelinde diğer kıyıdaş ülkelerin politikalarının Türkiye dış politikasına yansımaları önemli olmaktadır. Türkiye için Kıbrıs Adası sorununun bölgede etkileri ve Doğu Akdeniz'deki enerji meselesinde Türkiye dış politikasını şekillendiren unsurlar Türk Dışişleri Bakanlığı'nın söylemlerinin analizi temelinde açıklanmaktadır. Doğu Akdeniz'in Türkiye'nin dış politikasını etkilediği ve bunun ilerleyen dönemlerde de yansımalarının olabileceği öngörülmektedir. Bu kapsamda, çalışma Türkiye'nin egemenlik haklarını uluslararası alanda korumak saiki ile gerçekleştirilen Doğu Akdeniz meselesine yönelik dış politikasının ana stratejilerini ve söylemlerini analiz etmektedir. Etki alanı kıyıdaş ülkelerle sınırlı olmayan ve çok boyutlu yansımaları olan süreç, Türk Dışişleri Bakanlığı'nın söylemleri esas ...