Suchergebnisse

Taha Toros Arşivi, Dosya No: 43-Cam ; Unutma İstanbul projesi İstanbul Kalkınma Ajansı'nın 2016 yılı "Yenilikçi ve Yaratıcı İstanbul Mali Destek Programı" kapsamında desteklenmiştir. Proje No: TR10/16/YNY/0101

Bu çalışmada, Orta Doğu gibi çatışmacı bir coğrafyada kendilerini seküler ve demokratik olarak tanımlayan ve bölgedeki Arap kimliğinden farklı etnik kökenlere sahip iki ülkenin ilişkileri AK Parti dönemi açısından ele alınmıştır. Çalışmada AK Parti dönemi Türkiye-İsrail ilişkileri üç bölümde değerlendirilmiştir. İlk bölümde, Yahudi tarihi ve Siyonizm hareketlerinden bahsedilerek, İsrail'in bugün Filistin topraklarında uyguladığı politikanın nedenlerine ışık tutulmak istenmiştir. Daha sonra 1945-2002 arası dönemde Türkiye'nin geleneksel güvenlikçi dış politikası ekseninde İsrail ile olan ilişkilere ve Filistin sorununa nasıl yaklaşıldığı açıklanmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde, AK Parti'nin ilk yıllarında İsrail ile karşılıklı ziyaretlerden bahsedilerek ilişkilerin normal seyrindeyken karşılıklı söylemlerin nasıl geliştiği analiz edilmeye çalışılmıştır. İkinci bölümde ayrıca Hamas iktidarına Türkiye'nin verdiği tepkiler ve 2006 Lübnan Savaşı ile 2007 Suriye-İsrail krizlerinde Türkiye'nin Ahmet Davutoğlu döneminde geliştirdiği pro-aktif diplomasi ve arabuluculuk gibi kavramların İsrail eksenindeki uygulama alanı anlatılmaya çalışılmıştır. Üçüncü ve son bölüm ise krizler dönemi olarak adlandırılmıştır. Bu bölümde Türkiye ve İsrail'in karşılıklı yaşadığı krizler ve İsrail'in Filistin konusunda attığı adımların Türk liderler ve Türk Dışişleri karar alıcılarının söylemleri bağlamında analiz edilmeye çalışılmıştır. ; In this study, we will investigate the relations between non-two Arab countries who define themselves as secular and democratic in an area full of conflict that is Middle East during AK Party Era. AK Party Turkey-Israel relations in the study period were evaluated in three parts. In the first chapter, Jewish history and Zionism movements are mentioned. It is aimed to shed light on the reasons behind Israeli response to Palestinian issue. Then, in the period between 1945-2002 approach towards the relationship with Israel and the Palestinian issue is explained based on Turkey's foreign policy as a traditional security guard. In the second part of the study, it is tried to be analyzed how mutual visits develops in the normal course of relations by mentioning mutual visits with Israel in the first years of AK Party. The second section has also attempted to describe the practice field at Hamas's response to Turkey's ruling and the 2006 Lebanon War and in 2007 the Syrian-Israeli crisis in Turkey's Ahmet Davutoglu period during which a pro-active diplomacy and mediation regarding the policy towards Israel has been developed. The third and the last part is named as the period of crises. In this chapter crises in Turkey and Israel's mutual relations and the steps taken by Israel on the Palestinian issue has tried to be analyzed in the discourse of Turkish leaders discourse and the Turkish foreign policy makers.

Siyasi du?şu?nceler tarihinin en tartışmalı isimlerinden biri olan Niccolo Machiavelli'nin siyasetanlayışında politik bir araç olarak aldatma ve bununla ilişkili olarak imaj, önemli bir işlev ve konumasahip bulunmaktadır. Bu çalışmada Machiavellici siyaset teorisinin bu yönu? bağlamında, çağdaşAmerikan dış politikasının Machiavellici eğilimler taşıyıp taşımadığını tespit etmek u?zere, Amerikandış politikasının söylemsel inşasında Soğuk Savaş ve sonrası dönemde kullanılan söylemsel araçlar elealınmaktadır. Böylelikle Machiavelli'nin politik eyleme ilişkin göru?şlerinin gu?nu?mu?z du?nyasındakigeçerlilik du?zeyinin ve çağdaş siyasi olgu ve olayları anlama ve anlamlandırmada sunduğu imkânın dadeğerlendirilebileceği bir zemin elde edilmektedir. Çalışmada Irak Savaşı, söz konusu araçlar vasıtasıylaişletilen söylemsel mekanizmanın kullanım durumunun ve başarı performansının sınanacağı bir örnekolay olarak ele alınmaktadır. ; Deception as a political tool and image that concerns this occupy an important position and function in the political understanding of Niccolo Machiavelli, who is one of the most controversial figures in the history of political opinions. In this research, discursive tools used in the period of Cold War and its aftermath for the construction of discourse in American foreign policy will be explored in the context of the related sides of Machiavellian political theory in order to determine whether the contemporary American foreign policy carries Machiavellian tendencies. Therefore, it will be possible to evaluate the degree to which Machiavelli's opinions on political actions are valid in today's world and the opportunity they offer to understand and give meaning to the contemporary political facts and actions. In the research, Iraq War as a sample event will be treated to test the extent of using discursive mechanism being operated through tools under discussion and its success performance.

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elektrik-Elektronik Mühendisliği Ana Bilim Dalı ; Dünya globelleşti. Her şey buna göre hesaplanıyor. Hatta dijital dünyadan bahsedenler var. Ekonomiler ve siyasal denklemlerde buna göre şekilleniyor. Ünlü İngiliz fizikçi Stephan Hawkin dünyanın geleceğini enerjisinin şekillendireceğini söylüyor. Haksızda değil. Biz bu çalışmada ülkemizin baştan sonra doğru cumhuriyet tarihimizdeki elektrik enerjisi gelişim tarihini incelemeğe çalıştık. İlginç verilere ulaştık. Ülkemizin ekonomisinin buna bağlı olduğunu gördük. Medeniyet yarışından kopmamasının da çok önemli olduğunu gördük. Hatalarımıza rağmen muaşir medeniyetler seviyesine doğru ilerlediğimize şahit olduk. Daha çok yolumuz var. Politikalarımız AB ile paralel yürüyor. İyi neticeler alıyoruz. Gerekçenin gerekse Hindistan'ın enerji dünyasında güçlü aktörler olarak girmesi de çok önemlidir. Ülkemizin elektrik enerjisi politikaları da güçlü aktörler olarak girmesi de çok önemlidir. Ülkemizin elektrik enerjisi politikaları da güncellenmelidir. Zaman kaybı ve verimsizliğe tahammülümüz yoktur. ; The world has become globalized. Everything is calculated according to this. There are even people talking about digital world. The economies and political balances are also shaped accordingly. The prominent British Physicist Stephen Hawking says that the future of the world is shaped by the energy. He is not wrong. In this study we have tried to examine the history of the electricity development in the history of our Republic from the beginning to the end. We have received interesting data. We have seen that the economy of our country depends on this We have seen that it is very important to continue the civilization competition. We have witnessed that we are progressing towards the level of contemporary civilizations despite our mistakes. There is much progress to be made. Our policies proceeds paralel with the European Union. We have achieved good results. It is also very important that both China and India should enter in the energy world as powerful actors. The electric energy policies of our country should be updated. We cannot tolerate any time loss and inefficiency.

History of Tatars settled in Grand Duchy of Lithuania is longer than 620 years. Tatars who came in this territory yet in XIV century have preserved their identity thanks to their religion – Islam. Newcomers' diaspora consisted of various tribes' representa tives, who lacking generic language used their native Uluslararası Türk Dünyası Kültür Araştırmaları dialect. Based on the historical sources, it is assumed that in the middle of XVI century most of the Tatars in Grand Duchy of Lithuania starts losing their native Tiurkish language and adopting Belorus sian, later Polish languages, using which they were writing religious and secular texts in Arabic characters. Military service, which led to leaving homes for a long period, scattered accommodation, mixed marriages with Christian women, those are the reasons which cause rapid decline of native language. Feeling the necessity to explain their most important religious dogmas, Tatars started to translate their religious literature. Tatar manuscripts based on the content are divided into Qur/ans, Tafsirs (Qur/an translation and commentary), Kitaps (books), Hamails (prayer books; despite the prayers in Hamails are plenty of folk art, tips for everyday life), Tegvids (rules of Qur an reading). Until now there has remained one of the oldest Kitabs - Kitab of Kazan (1645), stored in Kazan University. In this article will be reviewed content peculiarities of the Kitab of Kazan and its importance for Tatar studies

History of Tatars settled in Grand Duchy of Lithuania is longer than 620 years. Tatars who came in this territory yet in XIV century have preserved their identity thanks to their religion – Islam. Newcomers' diaspora consisted of various tribes' representa tives, who lacking generic language used their native Uluslararası Türk Dünyası Kültür Araştırmaları dialect. Based on the historical sources, it is assumed that in the middle of XVI century most of the Tatars in Grand Duchy of Lithuania starts losing their native Tiurkish language and adopting Belorus sian, later Polish languages, using which they were writing religious and secular texts in Arabic characters. Military service, which led to leaving homes for a long period, scattered accommodation, mixed marriages with Christian women, those are the reasons which cause rapid decline of native language. Feeling the necessity to explain their most important religious dogmas, Tatars started to translate their religious literature. Tatar manuscripts based on the content are divided into Qur/ans, Tafsirs (Qur/an translation and commentary), Kitaps (books), Hamails (prayer books; despite the prayers in Hamails are plenty of folk art, tips for everyday life), Tegvids (rules of Qur an reading). Until now there has remained one of the oldest Kitabs - Kitab of Kazan (1645), stored in Kazan University. In this article will be reviewed content peculiarities of the Kitab of Kazan and its importance for Tatar studies

Devletin çok eski çağlardan günümüze kadar çeşitli şekillerde ortaya çıktığı bilinmektedir. Tarih boyunca ?devlet?i tanımlama çabası, siyasi düşünürlerin temel uğraşlarından biri olmuştur. Günümüz devlet anlayışının temelleri 1648 Westphalia Barışı ile ortaya çıkmıştır. Bu tarihten günümüze devletin ne olduğu sorusu ve günümüzdeki anlamıyla ulus-devleti oluşturan unsurların neler olması gerektiği üzerinde çeşitli görüşler ortaya atılmıştır. Devletlerin sayısal olarak Westphalia Barışı'ndan bu yana artış gösterdiği bilinmektedir. Özellikle 20. yüzyıl bu artışın en çok görüldüğü dönem olmuştur. Bu dönemin başında imparatorlukların dağılması sonucu devlet sayısında önemli atışlar meydana gelmiş, 1945 yılından Soğuk Savaş'ın bitimine kadar olan dönemde ise dekolonizasyon süreci ile birlikte uluslararası sistemde devlet sayısı hızla artmıştır. Soğuk Savaş'ın sona ermesinin ardından sosyalist değerlerin dünyadaki prestijinin sarsılmasıyla birlikte bu savaştan galip çıkan liberal dünya değerleri uluslararası sistemin yapısını kökten değiştirmiştir. Demokrasi, insan hakları, liberal ekonomi politikaları artık hemen hemen tüm devletler tarafından olmazsa olmazlar arasına girmiştir. Soğuk Savaş sonrası totaliter ve sosyalist rejimlerin istenmediği ve bu gibi yönetimlerin devlet olma arzularının uluslararası toplum tarafından kabul görmediğini söyleyebiliriz. Yugoslavya farklı etnik kökenden halkları barındıran yapısıyla, Soğuk Savaş sonrası gelişmeler ve milliyetçi akımların tekrar yükselişe geçmesiyle birlikte parçalanarak uluslararası sistemde yeni devletlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Soğuk Savaş'ın galibi Batı, sosyalist rejimlerin yerine liberal değerleri benimsemiş rejimleri destekleyerek bu parçalanmaya katkıda bulunmuştur. Kosova'nın Yugoslavya'yı oluşturan diğer devletler gibi bağımsızlık yönündeki talebine Yugoslavya içindeki özel durum ileri sürülerek reddedilmiş ve uzun süre Kosova bağımsızlığını elde edememiştir. Kosova'nın 18 Şubat 2008 tarihinde Sırbistan'dan tek taraflı bağımsızlık ilanının ardından Soğuk Savaş sonrası devletlerin hangi şartlarda ortaya çıktığı tekrar sorgulanmaya başlanmıştır. ; States are known to have occurred in various sorts since prehistoric times. Throughout the history, defining what state is has been one of the chief concerns of political philosophers. The fundamentals of today?s understanding of what state is dates back Westphalia Treaty in 1648. Since then, there have been several speculations over the question of what the state is and what the components of a nation-state should be. It is known that the number of states has increased since Westphalia Treaty. Particularly, this increase was seen in the period of the 20th century. At the beginning of this period, the number of states increased because of the collapse of empires, and in the period from 1945 onwards until the end of cold war, the number of states in international system increased dramatically within decolonization period. Following the cold war period with the collapse of the prestige of the socialist values in the world, liberal victorious war leaders of the world fundamentally changed the structure of international system. Democracy, human rights, liberal economic policies in almost all states by now had become the sine qua non. We can say that totalitarian and socialist regimes were not desired and that the desires of such governments were not accepted by international communities. With a structure of having peoples from different ethnic origins, Yugoslavia caused new states to emerge in international system because of the developments in postwar period and the rise of nationalist movements. West, the winner of the cold war, adopted the liberal values instead of the socialist regimes, contributing to this fragmentation by supporting them. Kosovo?s demand for independence like other states constituting Yugoslavia was rejected due to the claims that it had special status in Yugoslavia, and thus Kosovo was not able to declare its independence for a long time. Following the unilateral declaration of independence of Kosovo from Serbia on 8 February 2008, the conditions from which states emerged in postwar period were questioned again. ; Bu çalışma Selçuk Üniversitesi BAP koordinatörlüğü tarafından 09203021 nolu YL tez projesi olarak desteklenmiştir

ÖZETMüzecilik, Halı Müzesi ve marka konusunun incelendiği bu çalışmada müzecilik konusundaki gelişmeler, değişimler, yeni yaklaşımlar ve markalaşma deneyimleri, Halı Müzesi örneğinden hareketle irdelenmektedir. Tarih boyunca kültürel mirasa çok önemli katkılarda bulunan müzecilik anlayışı, 21. yüzyıl dünyasında önemli bir eğitim ve iletişim kurumu olarak karşımıza çıkmaktadır. Müzeler, günümüzün devasa modern yaşam merkezleri gibi kentlerin en önemli sosyal çekim alanlarından biri olmuş durumdadırlar. Literatürde uluslararası anlaşmazlıkları çözüme kavuşturabilmenin başlıca yöntemi savaş veya diplomasidir. Diplomasi devletler arasındaki ilişkileri bir orkestra şefi titizliğiyle idare etme sanatıdır. Çok hızlı gelişen kitle iletişim vasıtaları ve dünyadaki küreselleşme süreci, 1990 öncesi Soğuk Savaş dö¬neminden çok farklı bir uluslararası sistem ortaya çıkarmıştır. Artık sadece devletlerin ve hükümetlerin değil, bunların yanında milli ve uluslararası sahada hükümet harici organizasyonların, sivil toplum kuruluşlarının ve medyanın da etkili olduğu bir dünyada yaşanmaktadır. Kamu diplo-masisi çalışmaları içinde en etkili olan tekniklerden olan kültürel diplomasi daha kalıcı ve kesin sonuçlar elde edilmesi açısından önemlidir. Kültürel diplomasi, bir aktörün, kültürel kaynaklarını ve başarılarını ülke dı¬şına taşıyarak, uluslararası platformu yönetme girişimi olarak tanımlanabilir. Farklı toplumlarda kalıcı bir etki elde etmek büyük ölçüde kültürel diplomasinin aktif uygulamaları ile mümkündür. Bir ülkenin başka ülkeleri kültürel ögeleriyle etki altına alması anlamında kullanılan "yumuşak güç" sosyal bütünlük içerisinde kültürüyle diğer ülkeleri etkileyişini anlatan bir kavramdır. Günümüzde, uluslararası arenada kültürel miras, yumuşak güç kavramı içerisinde en etkin unsurlardan biri olarak değerlendirilmektedir.Bir tarafta kültüre ait kurumların en üst sırasında yer alan müzecilik anlayışı, diğer tarafta ise piyasa odaklı, sektörel bir terim olan markayı bir araya getirmek çok kolay olmasa da dünyada başarılı örnekleri görüldüğünden, ülkemizde Halı Müzesi çağdaş müzecilik anlamında gelişmeye açık bir konumdadır.ABSTRACTIn this study examining museology, the Carpet Museum and branding, the developments, changes, new approaches in and branding experiences of museums are examined through the example of the Carpet Museum. The concept of museology, which has made very important contributions to cultural heritage throughout the history, emerges as an important educational and communication institution in the 21st century. Museums, just like the gigantic and modern urban living centers of today, have become one of the most important social attractions of cities. The main method in the literature for solving international disagreements is war or diplomacy. Diplomacy is the art of manipulating relations between states with an orchestra chief's meticulousness. The rapidly developing mass media and the globalization process in the world have created an international system that is very different from the pre-1990s Cold War era. Today, a world, where not only the states and governments but also national and international non-governmental and civil society organizations and the media are influential, exists. Cultural diplomacy, one of the most effective techniques in public diplomacy work, is important in terms of obtaining more permanent and precise results. Cultural diplomacy can be defined as an actor's attempt to lead the international platform by carrying its cultural resources and achievements out of the country. Achieving a lasting impact in different societies is to a great extent possible with the active application of cultural diplomacy. A concept that is defined as a country's influencing other countries with its cultural elements, "soft power" is a concept that tells about a country's socially cohesive cultural impact on others. Today, cultural heritage is regarded as one of the most effective elements within the scope of the concept of soft power in the international arena.While it is not easy to bring together the concept of museology on the one hand, which is located at the top of cultural institutions, and a sector-oriented term, branding on the other hand, since successful examples are witnessed around the world, the Carpet Museum in Turkey is in an open to development position in the sense of contemporary museology.

Danışman: Alihan Limoncuoğlu ; Türkiye, Cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte milli çıkarlarını üst seviyeye çıkarmak için, genel olarak 1923-1983 yılları arasında Batı odaklı, statükonun korunması güdümlü, çevre ve bağımsız ülkelerle dost ilişkiler kurmayı hedefleyen bir dış politika izlemiştir. Batı odaklı dış politika uygulanmasının başlıca sebepleri arasında, Atatürk'ün muasır medeniyetler seviyesine ulaşacak uygun bir devlet yaratma amacı bulunmaktadır. Soğuk Savaşın sona ermesiyle beraber, uluslararası dengeler değişmiştir. Bu değişimle beraber, Turgut Özal, Türkiye'nin geleneksel statükocu dış politikasını eleştirmiş, çok yönlü ve Balkanlardan Orta Asya'ya kadar nüfuz kurmayı hedefleyen dış politika uygulamaya koymuştur. Bu strateji çerçevesinde Türkiye, ticaret, sanat, eğitim ve iletişim gibi birçok kanaldan yeni bağımsızlıklarını kazanan Türk cumhuriyetlerine yönelik politikalar geliştirmiştir. Fakat Türk Cumhuriyetlerine yönelik bu dış politika, Turgut Özal'ın beklediği gibi sonuç vermemiş ve başarılı olamamıştır. Bu başarısızlığın öncelikli sebeplerinden ilki; bu ülkelerin sosyal ve ekonomik gerçeklikleri daha çok Rusya ile yakın ilişkiler kurmaya itmesi olmuştur. İkinci sebep ise Türkiye'nin bu ülkelerin modeli ve lideri olması için gerekli kaynakları ve yapıyı bünyesinde bulundurmamasıdır. ; Turkey generally pursued a role and a foreign policy aimed at establishing friendly relations with the periphery and independent countries, guided by the statusquo, between the years 1923 and 1983, in order to bring the national interests to a highest level with the establishment of the Republic. The reasons of Western-oriented foreign policy is Atatürk's aim to create a suitable state to reach the level of contemporary civilizations. With the end of the Cold War, international balances changed. At that time, Turgut Özal criticized Turkey's foreign policy of the traditional statusquo. He tried to acquire lidership role for Turkey in the reagion and put his strategy in a multi-faceted foreign policy that aims to establish influence policy over the Balkans and Central Asia. Within this strategy, Turkey developed policies for the newly independent Turkish republics in Central Asia from many channels such as trade, arts, education and communication. But this foreign policy towards Turkish republics was not successful as Turgut Özal had expected. One of the primary causes of this failure is; The social and economic realities of these countries have been a push for closer relations with Russia Federation. The second reason is that Turkey does not have the necessary resources to be the model and leader of these countries. KeyWords: Turgut Özal, Turkish Foreign Policy, Turkish Republics

Birinci Meclis istilacı güçleri ülkeden atmış ve akabinde yeni bir devlet kurmuş, ikinci dönem kurulan, bu devleti kurumsallaştırmıştır. Üçüncü Meclis ise çağdaş uygarlık seviyesine ulaşma yolunda köklü yeniliklerin yapıldığı bir süreç olup tarihimizde önemli bir yere sahiptir.Bu araştırmada Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra köklü çalışmaların yapıldığı 1927?1931 yılları arasındaki III. Dönem ile Atatürk İnkılâpları'nın topluca benimsendiği devletin gelişip kurumsallaştığı, inkılâpların tamamlandığı ve bu döneme hizmet vermiş olan Niğde milletvekilleri ile III. Dönem'in genel özellikleri ele alınmıştır.Mustafa Kemal'in 29 Ağustos 1927 tarihli genelgesine yapılan ve 6 Eylül 1927 de tamamlanan III. Dönem milletvekili seçimlerinde Niğde'den ATA Bey, Galip (YENEN) Bey, Halit (MENGİ) Bey, Faik (SOYLU) Bey, III. Dönem milletvekili olarak seçilmişlerdir. Faik Bey hariç diğer milletvekilleri, meclisin daha önceki döneminde de Niğde milletvekili olarak görev yapmışlardır.Niğde, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra milli ve çağdaş bir devlet olma yolunda önemli inkılâpların yapıldığı III. Dönem'e dört milletvekili olarak katılmışlardır. ; Forces invading the country and subsequently threw to first parliament has set up a new state, the second term established in this state, institutionalized. The third council to reach the level of contemporary civilization is a process of radical innovations in the way of our history has an important place.In this study, fundamental studies are carried out after the establishment of the Republic of Turkey Atatürk reforms are adopted collectively by the state between 1927-1931 III. Term developed and institutionalized, and this period has served the completion of the Nigde reforms deputies of the nation?s political activities, III.Term general characteristics are discussed.Mustafa Kemal?s circular dated 29 August 1927 and September 6, 1927 at the III. has been completed. Parliamentary elections in the period from Nigde ATA Bey, the wınner Mr. (YENEN), Mr. Halit (MENGI) Mr.Faik (SOYLU), III. Mr. Faik deputies, except the period members of parliament, the Assembly served as a deputy in the previous period, Nigde.Nigde, the Republic of Turkey becoming a modern state after the establishment of national and III. Term made significant reforms to the four deputies attended the meeting.

Bu çalışmada, Turgut Özal'ın Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı dönemlerindeki Türkiye-ABD ilişkileri incelenmektedir. Türkiye-ABD ilişkileri, ülkemiz açısından son derece önemlidir ancak iki ülke ilişkilerinin aynı zamanda çoğu zaman meydan okuyucu bir doğası olduğu da görülmektedir. Türk siyasi tarihinde Türkiye-ABD ilişkileri söz konusu olduğunda ismi geçen liderlerin belki de en başında Turgut Özal gelmektedir. Turgut Özal'ın 12 Eylül askeri darbesinden sonra gelen ilk sivil başbakan olması ve yeni Türkiye'nin inşasında üstlendiği roller kendisini Türk siyasi tarihi için önemli bir figür haline getirmiştir. Turgut Özal dış politikayı iyi analiz edebilen, realist ve pragmatik bir liderdir. Dış politikaya bakışı, kendisinden önceki liderlere göre oldukça farklıdır. Kendisi, Yeni Türkiye'nin inşasında aktif ve ekonomi eksenli bir dış politika anlayışına büyük önem atfetmiştir. Turgut Özal'ın bu anlayışı çerçevesinde en çok önem verdiği ülke ise Soğuk Savaş sonrası dünyanın tek süper gücü olduğunu ilan etmiş olan ABD olmuştur. Tezin ilk bölümünde, Türkiye-ABD ilişkilerinin hangi zeminde olduğunun anlaşılabilmesi için 1945 yılında Truman Doktrini'nden başlayıp, 1980 yılındaki Rogers Planı'na kadar Türkiye-ABD ilişkilerinde yaşanan "Batı Bloğuna Yaklaşma", "Tam İttifak" ve "İttifakın Sarsılması" süreçleri tüm detaylarıyla incelenmiştir. İkinci bölümde Turgut Özal'ın hayatı, kendisinin dönemindeki Türkiye-ABD ilişkilerinin alt yapısını oluşturan siyasi ideolojisi ve bununla birlikte dış politika hedefleri incelenmiştir. Bu bölümün sonunda da Turgut Özal'ın Başbakanlığa giden süreçte yaşanan kırılma noktaları olan 24 Ocak 1980 kararları, 12 Eylül darbesi ve kendisinin Başbakan Yardımcılığı görevi, istifası ve Anavatan Partisi kuruluş süreci, ABD'nin de bu gelişmelerdeki etkileri göz önüne alınarak tüm detaylarıyla ele alınmıştır. Üçüncü bölümde ise Turgut Özal'ın iktidar olmasıyla birlikte Türkiye-ABD ilişkilerinin nasıl bir döneme girdiği konusu üzerinde durulmuştur. Önce Turgut Özal'ın ABD'ye ve ABD'nin Turgut Özal'a bakışı, daha sonra da Turgut Özal'ın 10 yıllık Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı dönemlerinde Türkiye-ABD ilişkilerinde yaşanan inişli ve çıkışlı süreçler ve olaylar, iki ülkenin birbirlerine karşı yaklaşımları tüm detaylarıyla incelenmiştir. Ayrıca Turgut Özal'ın, Türkiye'nin çıkarını düşünerek ABD ile pozitif ilişkiler kurma yönünde gösterdiği tüm çabalara karşın, 10 yıllık dönem boyunca iki ülke arasında geçmişten gelen başta Kıbrıs ve Ermeni Soykırım İddiaları gibi kronikleşmiş tüm sorunların iki ülke ilişkilerine yansımaları da analiz edilmiştir. ; In this study, relations between Turkey and the United States during Turgut Özal's prime ministery and presidency periods are investigated. It is rather obvious that Turkey's relationships with the US have a critical significance for our country, however the nature of the relationships between the two countries can be clearly observed to be challenging. Turgut Özal can be said to be one of the most prominent leaders if not the most prominent one, when US-Turkish relations are taken into consideration. Being the first civil prime minister of Turkey in the aftermath of the 12 September military coup and the roles he has undertaken for the construction of new Turkey have made him an important figure in the Turkish political history. Turgut Özal is a realist and pragmatic leader, who can analyse foreign politics well. His perspective with regards to foreign politics was substantially different from that of past leaders. He has attributed great significance to an active and economy-oriented foreign policy perspective for the building of "New Turkey". With this perspective in mind, the country that Turgut Özal prioritized the most has been the US, which has declared to be the world's one and only super power after the Cold War. In the first part of the thesis, in order to be able to shed light upon US-Turkey relationships, the "Full Partnership" and the "Dissolution of the Partnership" periods in US-Turkey relationships starting with the Truman Doctrine of 1945, continuing until the Rogers Plan of 1980 have been thoroughly examined. The second chapter is devoted on Turgut Özal's life story, his political ideology that basically shaped the US-Turkish relationships in his period and his foreign policy goals. At the end of the chapter, the breakpoints that have paved the way to Turgut Özal's Prime Ministery such as 24 January 1980 decisions, 12 September coup d'etat, his role as Vice Prime Minister, his resignation and the establishment process of the Anavatan Party (ANAP) have been examined in detail, with the influence of the US on these developments being taken into consideration. The third chapter dwells on the dynamics of US-Turkey relationships after Turgut Özal came to power. Firstly, Turgut Özal's perspective on the US and the US perspective on Turgut Özal has been taken into consideration. Afterwards, the dominant and partly rugged processes and events that have come to characterize US-Turkey relationships during the 10 years of Turgut Özal's prime ministery and presidency periods have been focused on. The particular perspectives that the two countries hold for each other have also been analysed in detail. Turgut Özal has tried his best to nourish positive US-Turkey relationships for the sake of Turkish interests. However, some conflicts that have become cronically problematic in the long term such as the Cyprus conflict and the so-called Aermenian Genocide Claims, have influenced the bilateral relations during the 10 year periof of Turgut Özal's leadership. These have also been analysed in the thesis.

İnsanlık tarihi boyunca hemen her toplumda yönetenler ve yönetilenler olmuştur. Yöneticilerin otoritesinin baskınlığı zamanla kendi muhaliflerini yaratmıştır. Yönetim biçiminin monarşi, oligarşi ya da demokrasi oluşu bu durumu değiştirmeye yetmemiştir. Tarihsel süreçte, çağdaş hukuk devleti düşüncesinin temelinde yatan insanın onurunun koşulsuz dokunulmazlığı ilkesi, çeşitli direniş biçimlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Sivil itaatsizlik eylemi bu direniş biçimlerinden biridir fakat en belirgin özelliği her türlü şiddeti reddetmesidir. Sivil itaatsizlik; yönetimin, halkın çağrılarına kayıtsız kaldığı ve bireylerin tüm yasal yolları tükettiği noktada başvurulan bir eylem türüdür. Yönetimlerde; ahlak ile yasallık, vicdan ile anayasa arasında kalınan durumlar ortaya çıktığında, sivil itaatsizlik eylemcisi kamuoyuna ahlaki ve vicdani bir çağrı yapmaktadır. Bu çalışmada sivil itaatsizlik kavramının tanımı, yöntemi ve özellikleri ayrıntılı biçimde ele alınmıştır. Sivil itaatsizliğin diğer eylem biçimlerinden farkı belirlenmiş ve hangi eylemlerin sivil itaatsizlik olarak adlandırılabileceği ortaya konmuştur. Farklı siyasal sistemlerde sivil itaatsizliğin politik anlamı, çeşitli siyaset bilimci ve düşünürlerin görüşleri bağlamında değerlendirilmiştir. ; Throughout human history, there have been rulers and large percentage of people ruled by that class in society. Dominance of the ruler"s authority has always created it"s own dissidents. The monarchy, the oligarchy or the democracy is not enough to change this situation. In the historical process, the principle of unconditional inviolability of the dignity of the human being underlying the idea of a contemporary state of law has created dissent and resistance in different ways. Civil disobedience is one of these forms of resistance, but it"s most prominent feature is the rejection of all forms of violence. Civil disobedience is a type of action taken at the point where the administration is indifferent to the calls of the people and the individuals exhaust all legal means. When there are situations between morality and legality, conscience and constitution, the civil disobedience activist makes a moral and conscientious appeal to the public. In this study, the definition, method and characteristics of the concept of civil disobedience are discussed in detail. The difference between civil disobedience and other forms of action has been determined and which actions could be called as civil disobedience is discussed. The political meaning of civil disobedience in different political systems has been evaluated in the context of the views of various political scientists and thinkers.

Son yıllarda ön plana çıkan iktisadi kalkınma ve ülkelerin kalkınma tecrübelerinin karşılaştırılması ile ilgili çalışmalarda kurumsal bakış açısı önemli bir yer tutmaktadır. Söz konusu çalışmalar her ne kadar ülkeler arası gelişmişlik farklarına tarihsel yönden farklı açıklamalar getirmeye çalışsalar da tarihi kurum ve tecrübelere bakışları, bu kurumların kendi tarihsel bağlamları içinde incelenmesi ve bu kurumları ortaya çıkaran fikirsel altyapının, iktisadi sistem tasavvurunun incelenmesi anlamında eksik kalmaktadır. Bu çalışma Osmanlı Devleti tecrübesinde kurum olarak vakıfların ve özelde para vakıflarının önemini ve işlevini tarihi vesikalarla incelemekle beraber bu kurumların ortaya çıkmasına sebep olan iktisadi düşünce altyapısına dikkat çekiyor. Bunu yaparken, kurumsal teori çerçevesinde iktisat tarihi, siyasal iktisat, iktisadi kalkınma ve iktisadi fikirlerin kurumların oluşumuna yaptığı etki ile disiplinler arası bir bakış açısı ile para vakıflarını ortaya çıkaran iktisadi zihniyeti gözden geçiriyor. Bu çalışma gösteriyor ki, para vakıfları dışlayıcı değil kapsayıcı kurumlar olarak yüzyıllar boyunca tarihi şartlara uyum göstermiş, Osmanlı Devleti siyasal ve iktisadi sisteminin sürdürülebilir kılınmasında önemli etkenlerden biri olmuşlardır ve günümüzdeki sürdürülebilir ve eşitlikçi gelir paylaşımı tartışmalarına da ışık tutmaktadırlar. ; In the last few years institutional perspective has an important place in researches on economic development and comparative analysis of economic development experiences in different states. Even though these studies try to bring a historical perspective to the divergence of economic development levels among states, they come short in their analysis with respect to their views on historical institutions and experiences, explanation of these institutions within their historical context and the ideational foundation, economic system vision that gives rise to these institutions. This study not only examines the importance and functioning of awqafand more specifically cash waqfsas institutions in the Ottoman State experience, but also draws attention to the foundation of economic ideas that enables the rise of these institutions. In doing so, this research utilizes institutional theory perspective with an interdisciplinary orientation of economic history, political economy, economic development and the influence of economic ideas on institutional formation. This study shows that cash waqfsas inclusive institutions have adapted to the historical circumstances, have been one of the essential elements in ensuring the sustainability of the economic and political system in the Ottoman State and they shed light to the contemporary debates on sustainable and egalitarian wealth distribution.

Çalışmamızın temel araştırma konusu Avrupa Birliği'nin (AB) denge ve denetim sisteminin meşruiyet sağlama yeteneğinin analizidir. Avrupa Birliği birçok çalışmanın konusu olmuştur ancak sistemin "kendine özgülüğü" ve "denge-denetim mekanizması ile meşruiyet sağlama yeteneği, AB üyesi Almanya ve Polonya gibi iki ülkenin tarihsel ve güncel ilişkileri bağlamında ilk kez değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Çalışmamız giriş ve sonuç bölümleri hariç, üç bölümden oluşmuştur. Giriş kısmında bizi bu incelemeye iten kalkış noktamızı belirterek, amaç ve kısıtlamalarımız çerçevesinde konumuzun çözümlenmesinde kullanılacak metot hakkında bilgi verilmiştir. Birbirinden ayrı olarak kurgulanmış ama çözümlememiz için aynı düzlemde birleştirilecek olan üç bölümün Birincisinde, "Avrupa Birliği'nin Kendine Özgülüğü" ve "Avrupa Birliği Sistemi" adı altında sunulan iki ana başlıkta "Nedir Bu Avrupa Birliği?" sorusunun cevabı araştırılmaya çalışılmıştır. Bunun ortaya koyulması için de, öncelikle Avrupa Birliği'nin kendine özgülüğü üzerinde durulmuştur. Birliğin uluslarüstü tek kurumsal yapı olması, üye ülkelerin ulusal çıkarlarının Birlik bünyesinde yeniden tanımlanması ve bu bağlamda ortak çıkar "iradesi" ile ulusal egemenliğin bir "üst otoriteye devri", çalışmamızın Avrupa Birliği tanımının temelini oluşturmaktadır. İkinci Bölümde, Polonya Dışişleri Bakanı Radoslaw Sikorski'nin ifade ettiği "hegemonya" kavramının tarihsel, epistemolojik ve ontolojik temellerini, değişik tanım ve teorilerini incelemenin, çalışmamızın teorik temellerinin ve metodolojisinin anlamlandırılmasına katkı sağlayacağı düşünülerek, hegemonya kavramının analizi yapılmıştır. Üçüncü Bölümünde, Avrupa Birliği'nin denge-denetim mekanizması ile meşruiyet sağlama yeteneği, AB üyesi iki ülke olan Almanya ve Polonya'nın tarihsel ve güncel ilişkileri bağlamında değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Bu değerlendirme bize ortaya koyduğumuz Avrupa Birliği siyasal sisteminin, denge ve denetim mekanizması ile ortaya koyduğu entegrasyonun, tarihte ağır düşmanlıklar yaşamış iki ulus üzerindeki yansımalarını tespit etme fırsatı vermiştir. Çalışmamızda elde ettiğimiz bilgi ve bulgular neticesinde, Avrupa Birliği'nin, mevcut kurum ve kuruluşlarıyla oluşturduğu denge ve denetim sistemi ve gelişim süreci tecrübelerinin oluşturduğu müktesebatı ile "meşruiyetini" büyük ölçüde sağladığı sonucuna varılmıştır. ; The main research topic of this study is the analysis of European Union's (EU) balance and supervision system's ability to establish legitimacy. The European Union has been the subject of many studies in the past; however, the system's "uniqueness" and its "ability to establish legitimacy with the balance-supervision mechanism" is evaluated in the context of historical and contemporary relations of two EU member countries like Germany and Poland for the first time. This study consists of three sections excluding the Introduction and Conclusion. The Introduction section provides information on the methods used to solve the issue in question under the framework of the study's aim and limitations and specifies the starting point which prompted this study. The threee sections are built seperately but are unified for analysis purposes. The first section attempts to answer the question of "Why this European Union?" under two main titles, "The European Union's Uniqueness" and "The European Union System". For this reason, it focuses on the uniqueness of the European Union. The Union being the only supranational institution, member countries' national interests being redifined under the Union's structure and the transfer of national sovereignty to a higher authority via the mutual interest "enactment" constitute the main definiton of the European Union in this study. The second section analyses the term "hegemony" mentioned by Radoslaw Sikorski, Poland's Minister of Foreign Affairs. The aforemantioned analysis is led by the consideration that analysing the historical, epistemological and ontological background, including different definitions and theories of the term hegemony will provide deeper comprehension of the theoretical foundation and methodology of this study. The third section evaluates the EU's balance and supervision system and its ability to establish legitimacy in the context of historical and contemporary relations of two EU member countries like Germany and Poland. This evaluation enables us to identify the reflections of the exhibited integration of the EU's political system as a result of its balance and supervision mechanism on two nations which had severe hostility towards each other throughout history. As a resut of the information and findings gathered in this study, the conclusion is that The European Union has predominantly achieved legitimacy via its balance and supervision system established by its existing institutions and organizations and its acquis fostered by developmental process experiences.

Uluslararası ilişkiler ve politikada ittifak önemli bir kavramdır. İki ülke veya ülkeler arasında yapılan ittifak örneklerinin tarih boyunca görülmesine karşın ittifak teorilerinin ortaya atılması ve ilgi görmesi 2.Dünya Savaşı sonrasına rastlar. İttifaklar kısaca gerçek veya algılanan tehdit karşısında başta güvenlik endişesi olmak üzere ülkelerin başka devlet veya devletlerle yapmış olduğu resmi birliktelikler olarak bilinir. İran ve Türkiye değişik isimler ve rejimler altında Ortadoğu coğrafyasında yüzyıllardır etkin rol oynamış önemli iki ülke ve iddialı bölgesel güçler olarak tarih sahnesinde kendisinden bahsettirmişlerdir. İnsanlık tarihinin en kapsamlı, can ve maddi kayıplar bakımından en tahripkar savaşı olan 2.Dünya Savaşı sonrası başlayan dönem "Soğuk Savaş" olarak isimlendirilir. ABD'nin liderliğinde kapitalist-liberal Batı bloğu ve SSCB'nin liderlik yaptığı sosyalist-doğu bloğu olmak üzere iki kutuplu bir politik ve ideolojik dünya sistemi başlamış oldu. Soğuk Savaş tüm Ortadoğu'da yaşanmış olmasına karşın en çok etkilenen iki ülke Türkiye ve İran olmuştur. SSCB ve Varşova paktının 1990 yılında başlayan dağılma süreci Soğuk Savaşın sonunu oluşturmuştur. Kısaca 1945-1990 yıllarını kapsayan bu dönemde ülkeler kendilerini bloklardan birisi içinde yer almaya adeta zorunlu hissetmişlerdir. İran tercihini Batı bloğundan, özellikle ABD'den yana kullanmıştır. Soğuk savaşın önemli bir kısmında Rıza Şah Pehlevi ülkeyi yönetmiştir. Rıza Şah Pehlevi'nin liderliğindeki otoriter monarşi birbirine ideolojik olarak çok zıt grupların ortak düşman Şah karşısında birleşmesine neden olmuştur.Bu güçler Şahlık rejimini devirmiştir. Sonrasında ise 20. yüzyılın en önemli değişimlerinden sayılan İslam Cumhuriyeti kurulmuştur. Soğuk Savaşın son çeyreğinde İran'da çok farklı bir ideoloji ve dış politika egemen olmuştur.Yeni kurulan dini referanslı rejim Orta Doğu coğrafyasında ve belli ölçüde küresel düzeyde ciddi politik değişikliklere ve yeni denge hesaplarına yol açmıştır. Türkiyee İran'a benzer şekilde Ortadoğu'nun güçlü ve iddialı bir ülkesidir. Batı bloğunun askeri kanadını oluşturan NATO'nun tek Müslüman ülkesi olarak Soğuk Savaş döneminin önde gelen ülkelerinden olmuştur. Türkiye Batı bloğu lehine tercihini kullanmıştır.Tezin sorunsalı Batı bloğunda yer almak yönünde verilen kararın her iki ülke bakımından iç ve dış nedenlerini,Soğuk Savaş'ın ileri yıllarındaki değişimlerin nedenlerini, bütünüyle Soğuk Savaş döneminin fayda ve zararlarının başta neorealist teori olmak üzere diğer teroilerinde katkısıyla değerlendirilmesini yapmaktır.İki ülkeyi kıyaslayarak bu konuda yapılmış literatürde az çalışma olduğundan bir katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Alliances are important elements of international relations and politics. Many examples in history have been observed although alliance theories have been proposed and gained attention following World War II. Alliance theories are dominated to a great extent by realist and neoreliast schools of thought. Alliance is basicly known as a response to real or perceived threat to the security of the nation. Alliances may be established either between two states or between groups of states depending upon the circumstanes. They may be formal or informal. Iran and Turkey have been neighbours for centuries and are important actors in Middle East. They both have searched for power and influence in their region. Their mutual relations have fluctuated depending upon domestic affairs and international politics. The end of II. World War, the most devastating war in human history, marked the beginning of a new era in international arena named as "Cold war". The international political system was divided into two camps under the leadership of United States of America and Soviet Union. United States of America represented the democratic, liberal western bloc while the Soviets represented the socialist eastern bloc.This bipolar system eventually urged countries to make alliances with either of the blocks. Cold war lasted until 1990 when Soviet Union and the Warshaw pact disintegrated which marked the fall of Communist ideology. Iran and Turkey, with similar and reasonable drives preferred to make alliances with western block. Their main concern was to protect their territorial integrity and defend their countries against overt Soviet threat. This threat had historical roots as well as the diplomatic and military initatives taken by USSR during the years of II. World War. During the cold war period both Iran and Turkey suffered from isolation as an inevitable consequence of extreme dependence on west and in particular to USA. Their experience derived from the events and relations of the cold war, Iran and Turkey prompted to revise their international relations and follow relatively multidimensional policies. The detant policy among the two blocks in the following years of cold war faciliated such a limited shift in the international relations of Turkey and Iran. The relations of Iran with USA and other western countries have influnced her relations with Turkey while the reverse is also valid. This thesis aims to analyze the reasons of the alliances of Iran and Turkey during the cold war, pros and cons of their alliances, the events of the cold war, and results of their choices.Search of the literature has revealed not enough studies comparing the two nations during cold war.In that respect contribution to the literature is expected.