Suchergebnisse

A developmental state is both a theoretical construct and a description of the political economy of certain nations, primarily in East Asia, over a specified time period. Theoretically, a developmental state is a particular type of state with a high degree of autonomy and solid institutional competence, allowing it to undertake a series of effective state-interventionist policies in pursuit of developmental objectives. Statism and state autonomy underpin the conceptual framework of the developmental state. The developmental state defied the neoclassical orthodoxy in development economics. Despite lacking the attributes of the mainstream neoclassical consensus in development economics and facing an uphill battle from such institutions, developmental states in various regions of the world have achieved high levels of economic growth. This study seeks to investigate the developmental state trajectories of Mauritius in relation to vital elements of developmental states. In an effort to do so, this study poses the following question: "What accounts for Mauritius' development state success in Africa?". By looking at the link between institutional building and economic performance, the study finds that Mauritius has replicated key developmental state institutions, including embedded and autonomous bureaucracy, making it one of Africa's most successful developmental states.

Afrika'da ulusal kurtuluş mücadeleleri İkinci Dünya Savaşı'nın ardından -özellikle 1960'lı yıllarla birlikte- yoğunlaşmıştır. Bu ulusal kurtuluş mücadelelerini anlamak açısından küresel, bölgesel ve yerel şartlara bakmak gerekmektedir. Küresel bağlamda Soğuk Savaş'ın etkisiyle birlikte Afrika'daki sömürgeciliğe maruz kalan halklar SSCB ve Çin Halk Cumhuriyeti'nin etkisiyle önemli bir destek bulmuştur. Bölgesel bağlamda ise sömürgeciliğe karşı ortak bir fikriyat oluşmuş, bu ortaklık yer yer pratiğe dönüşmüştür. Yerel düzlemde ise uzun süredir sömürgeciliğe karşı mücadele eden toplumsal hareketlerin iktidarı ele geçirmeye başladıkları bir konjonktür oluşmaya başlamıştır. Çalışmada üç farklı sömürge devleti tarafından sömürülen üç ülke incelenmiştir: Kenya (İngiltere tarafından), Burkina Faso (Fransa tarafından) ve Yeşil Burun Adaları (Portekiz tarafından). Bu seçimin gerekçesi üç farklı dilin konuşulduğu bu ülkelerde devrim ve ulus-inşasının nasıl seyirler izlediğini bulgulamaktır. Her üç ülkede iktidarın farklı şekillerde devralınışı, iktidar pratikleri ve iktidardan ayrılma süreçleri farklı stratejiler göstermektedir. Ancak üç harekette de ortak olan kimi özellikler bulunmaktadır. Devrimci milliyetçilikle desteklenen bir Afrika sosyalizmi ideolojisi, popülist stratejinin kullanılışı ve birleşik bir Afrika tahayyülü. Karşılaştırmalı tarihsel analiz yönteminin kullanıldığı çalışmada ilk olarak devrimler tarihi incelenirken ikinci kısımda ise elde edilen bulgular analiz edilmektedir.

Bu çalışmanın amacı, Boko Haram terör örgütü ve Orta Afrika'da bölgesel güvenlik sorunlarının ortaya çıkmasındaki temel faktörleri, güvenlik sorunlarını, küresel ve bölgesel aktörlerin yaklaşımını analiz etmektir. Boko Haram, özellikle Nijerya'da faaliyet gösteren bir terör örgütüdür ve yıllar içinde Orta Afrika bölgesine genişleyerek bölgesel güvenlik endişelerini artırmıştır. Sınırların geçişkenliği, yoksulluk, işsizlik, devlete karşı güvensizlik ve bölgesel terörist gruplar arasındaki bağlantılar, örgütün Orta Afrika'da yayılmasının temel faktörleridir. Bu yayılma, kitlesel nüfus yer değiştirmelerine, ekonomik bozulmalara ve topluluklar arası gerilimlere yol açmıştır. Birleşmiş Milletler (BM) ve Orta Afrika Ülkeleri Ekonomik Topluluğu (Economic Community of Central African States – ECCAS) gibi küresel ve bölgesel aktörler, Boko Haram'a karşı istihbarat ve güvenlik iş birliğini artırmış ve uluslararası düzeyde çeşitli ortaklıklar kurulmuştur. Ancak, Boko Haram'ın Orta Afrika'da oluşturduğu tehdit, bölgesel ve uluslararası düzeyde koordineli bir mücadeleyi gerektirmektedir. Bu tehdide karşı yapılan askeri operasyonlarla birlikte, uzun vadeli istikrar için yoksulluk, eğitimsizlik ve çatışmanın nedenleriyle mücadele edilmesi stratejik öneme sahiptir.

The aim of this study is to scrutinize the diplomatic relations between Turkiye and Sudan post the era of Omar al-Bashir. Historical relations between the Republic of Turkiye, established in 1923 as the successor to the Ottoman Empire, and Sudan have had a positive impact in contemporary times across political, economic, socio-cultural, and security domains. While the relations during the Republican era were relatively limited when Sudan gained independence from Britain, they saw a significant improvement with the administration of Omar al-Bashir and Hasan al-Turabi, who came to power in 1989. Following Turkiye's declaration of "Africa Year" in 2005, Sudan emerged as a prominent country in Ankara's Sub-Saharan Africa policy. Particularly, the African Opening Action Plan initiated in 1998 and the deepening of policies by AK Party governments strengthened relations with Sudan. However, following the overthrow of Omar al-Bashir in 2019, transitional periods and political crises in Sudan have adversely affected Turkiye – Sudan relations. This study will address these relations during this period, initially focusing on political, economic, security, and socio-cultural parameters. Subsequently, the study will examine the causes of the crisis in Sudan and the trajectory of the relations. Findings from the post-Bashir era indicate that despite challenges, the relations between the two countries have endured. Nevertheless, the escalation of internal disputes in Sudan into conflicts casts uncertainty on the future of these relations.

Energy is one of the significant factors of economic growth and development. Accelerating technological developments in the global world has increased energy consumption. Nowadays, renewable alternative energy sources are high on the agenda due to the limited energy resources. This study aims to predict the future of the global energy consumption and world energy distribution scenario and reveal investment opportunities and employment results in Turkey using the projections of the current situation and future expectations. For this purpose, the relevant data obtained from the Enerdata database for the world energy distribution in the period of 2000-2050, specific to Europe, Asia, Africa, the Middle East, North America, Latin America, CIS (Commonwealth of Independent States), and the Pacific, were compared, and the situation of Turkey in this process has been analyzed descriptively with specific indicators. According to the results, although renewable energy production investments have increased in Turkey, oil, natural gas, and coal still occupy a considerable place in the total energy supply, and the share of renewable resources such as wind and sun is very insufficient and should increase gradually. However, it has been found that the part of renewable energy sources in electricity production and primary energy consumption would rise and provide new employment opportunities with technological developments. The results are expected to provide fruitful information to policymakers, project developers, investors, industries, and relevant stakeholders.