Suchergebnisse

Kuraklık, küresel iklim değişikliği, biyoçeşitliliğin bozulması gibi nedenlerle artan gıda yetersizliği, günümüz dünyasında 821 milyondan fazla insanın yetersiz beslenme sorunu, 90 milyondan fazla çocuğun tehlikeli derecede zayıflık yaşamasına ve her yıl binlerce kişinin yoksulluğa bağlı nedenlerle ölmesine neden olmaktadır. Beslenme ihtiyacının insanoğlunun en önemli ve hayati ihtiyacı olması her ülkenin tarımsal üretime özel bir önem vermesine yol açmaktadır. Bu önemin farkında olan Avrupa ülkeleri günümüzde Avrupa Birliği (AB) olarak adlandırılan ekonomik ve siyasi entegrasyon hareketini başlatırken tarım sektörüne yönelik politikaları Ortak Tarım Politikaları (OTP) adı altında diğer tüm ekonomik faaliyetlerden ayrı bir politika alanı olarak ele almışlardır. Bu önemine istinaden AB'nin başlangıcından itibaren yaptığı bütçe harcamalarının ortalama olarak yarısından fazlası daima bu politikalara ayrılmıştır. AB'nin tarıma sağladığı bu korumacı ayrıcalık zaman içerisinde AB üyesi İspanya gibi birçok ülkeyi tarımsal üretim alanında dünyanın sayılı ülkeleri haline getirirken Polonya gibi yapısal sorunları çok fazla olan yeni üye ülkelerin de yapısal dönüşüm geçirerek tarımsal üretim ve verimliliklerini artırmasını sağlamıştır.Geçmişten bu yana dünyanın sayılı tarım ülkelerinden birisi olan Türkiye'de 1930'lardan itibaren tarım sektörünü destekleyen politikalar uygulamasına karşın değişen dünya koşulları ve 2000'lerde kronikleşen yapısal sorunlarına bağlı olarak ihracatçı kimliğini kaybetme noktasına gelmiştir. Yapılan araştırmalar, Türk tarımının destekleme politikalarına rağmen gerilediğini buna karşın İspanya, Polonya, Litvanya, Letonya, Bulgaristan gibi ülkelerin ise OTP kaynakları ve reformları sayesinde tarımsal alanda önemli ilerlemeler kaydettiğini ortaya koymaktadır.Türk tarımının gerileme yaşadığı günümüzde AB üyeliğinin Türk tarımına önemli kazanımlar sağlayacağı düşünülmektedir. Ancak öte yandan AB tarafı ise Türk tarımının OTP için ağır yüklere yol açacağını düşünerek bu noktada çekinceli hareket etmektedir. Bu araştırmada AB'nin en önemli ortak politikalarından birisi olan OTP ve Türkiye'deki mevcut tarımsal destekleme politikaları ile AB'nin OTP kapsamında İspanya ve Polonya'ya sağladığı tarımsal desteklerin etkileri incelenmiştir. Araştırma hipotezlerinde Türkiye'nin tarımda korumacı olup olmadığı, Türkiye'nin uyguladığı tarımsal desteklerin İspanya ve Polonya'ya sağlanan OTP destekleriyle kıyaslaması, Türkiye'nin üyeliğinin AB'ye bir ek yük getirip getirmeyeceği ve Türkiye'nin AB gıda güvenliğine ekstra bir katkı sağlayıp sağlamayacağı yönünde sorgulamalar yapılmıştır. Araştırmada Türkiye için veriler ilgili bakanlıklar ve resmi kurumların yayın ve raporlarından derlenirken Polonya ve İspanya ile ilgili veriler ise AB'nin ilgili kurumlarının yayın ve raporlarından derlenmiştir. Elde edilen verilerin tablo ve grafiklere dayalı olarak karşılaştırması yapılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bu araştırmada elde edilen bulgular, Türk tarımının ileri sürüldüğü ölçüde desteklenmediğini, sektöre sağlanan tarımsal desteklerin OTP kapsamında İspanya ve Polonya tarımına sağlanan desteklerin çok altında olduğunu ortaya koymaktadır. Bunun yanında AB'nin üyelere sağladığı OTP desteklerinin Türkiye'nin bütçeden tarıma ayırdığı desteklere göre çok yüksek olduğu ve AB üyeliği durumunda Türkiye'nin OTP'ye ek bir yük getirmeyeceği görülmektedir. Son olarak ise AB standartlarına göre çok daha düşük desteklemelerle hala dünyanın en önemli tarım ülkelerinden birisi olma özelliğini koruyan Türkiye'nin İspanya, Polonya gibi ülkelerin tarımına sağlanan kaynaklara kavuşması durumunda AB tarım arz güvenliği için en önemli ülkelerden birisi olabileceğini söylemek mümkündür. --- Drought, global climate change, the increase in inadequacy of nutrition because of such reasons like degradation of bio diversity, the problem of malnutrition of more than 821 million people in today's World have caused children, more than 90 million, to experience dangerous weakness and the death of thousands of people due to the reasons of poverty every year .As the most and essential need for humanbeing, Nutrition has caused the countries to attach particular importance to agricultural production. The European Countries,aware of this importance, deal with the policy toward agricultural sector under the name of Common Agricultural Policy , a policy area apart from all the other economic activities ,when initiating the economic and political integration movement called Europion Union (EU) today. Referring to this importance the EU has always allocated fund from the half of the bugdget,for these policies from the beginning. This protective policy of EU for agriculture, has provided the new member countries, which have too much structural problems like Poland, to increase agricultural output and productivity by having structural transformation, while it has made many EU member countries like Spain one of the few countries in the World,in the area of agricultural production.As one of the few agriculture countries of World from the history, Turkey has came to a losing point for exporting country identity, depending on the change of World conditions and the structural problems which have became chronic in 2000s, despite the practices of policies supporting the agriculture sector from 1930s. Reserches have revealed the Turkish Agriculture stands back despite the supportive policies, however, the countries like Spain,Lithuania, Latvia, Bulgaria have made majör progress in the area of agriculture thanks to the source of CAP(Common Agricultural Policy) and their reforms.It has been thought that EU membership will make important achievements to Turkish Agriculture. However, on the other side EU acts hesitatingly thinking the Turkish agriculture will give heavy-duty to CAP. In this research, it has been studied on the most important policies of EU called CAP and the effects of the agriculture supports the EU has provided to Spain and Poland as part of CAP with the existing agricultural supports in Turkey. On the hypothesis of research, It has been examined if Turkey is protectionist in agriculture or not the membership of Turkey will bring heavy duty to EU or not, Turkey will contribute to EU food safety or not, and the agricultural supports ,which Turkey performs, are enough campared to the CAP supports for Spain and Poland. İn the research, the data related to Poland and Spain has been compiled from the publishings and reports of relevant institutions of EU while it has been compiled from the publishings and reports of relevant ministry and government agencies for Turkey. It has been concluded by making comparisons of the obtained datas based on charts and graphics. Findings, obtained from this study have revealed that the Turkish Agriculture isn't supported as it is claimed, the Agricultural supports provided for the sector are for below the funds which the CAP intends for Spain and Poland. Besides, it has been seen that, the CAP supports, EU provides to the members are a lot more than the supports Turkey provides for the Agriculture and the membership of Turkey brings no special heavy duty to CAP. Consequently, It is possible to say that Turkey, which is one of the most important agriculture country in the World although there is far less support compared to EU standarts. Will be one of the most significant countries for the EU agriculture security of supply if it reaches the funds of the countries like Spain and Poland which are supported for agriculture.

Bu çalısmanın amacı Türkiye'nin tarım politikasında karsısına çıkan engelleri, mevzuat ve uygulama yanlıslarını ortaya çıkarmak, çıkarılan bu sonuçları AB'ye uyumda Tarım Müzakereleri çerçevesinde düzeltmek için gerekli politikanın OTP oldugunu göstermektir. Çalısmada aynı zamanda AB'nin nasıl gıda ithalatçısı konumundan, ihracatçı konumuna geçtigini görmekteyiz. Türkiye için AB Uyum Müzakerelerinde en büyük engel OTP'ye uyumdur. OTP'nin AB'nin ilk ve en büyük bütçeyle destekledigi politikası olması dolayısıyla, AB Türkiye gibi tarım potansiyeli yüksek bir ülkeyi Topluluga almaktan çekinmektedir. Türkiye'nin, AB'ye ister üye olsun ister olmasın; istikrarlı bir tarım politikasına ihtiyacı vardır. Enflasyon hedeflemesi için gerekli olan Merkez Bankası'nın bagımsızlastırılması politikasına benzer, tarım politikalarının tek bir birimden yönetilmesi için bir adım atılması gerekmektedir. Görüldügü gibi ülkemiz için eksiklikleri olsa da, Türkiye Tarım Sektörü için günümüzde OTP'ye uyulmasına ihtiyaç vardır. ; The purpose of this study is to reveal the complications in Common Agricultural Policy that Turkey come across during the period , the legislation and implementation errors and to demonstrate the necessity of Common Agricultural Policy to arrange these problems within The Agriculture Negotiations. In this study we see how European Union become an exporter of food instead of being an importer. In The Agriculture Negotiations, the most important difficulty is the adaptation to the Common Agricultural Policy. CAP, for being the first and supported with the biggest budget policy of European Union, EU forbear to accept Turkey to the community. Turkey needs a stable agriculture policy in any case. It is necessray to make an attempt for the management of agriculture policies under one unit like the independency of Central Bank for inflation targeting. As it mentioned, although it has some defects, at the present day The Turkish Agricultural Sector require CAP

Forestry higher education has been offered since 1857. This study investigates the alterations made in the tertiary forestry institution names in Turkey under three periods: (1) between the years 1857 and 1934, (2) between the years 1945 and 1948, and (3) between the years 2006 and 2018. The Faculty of Forestry was under the Ministry of Mining during the first period, which later became a unit under the Ministry of Agriculture. In 1934, during the Republican period, it became a subdivision of Ankara Yuksek Ziraat Enstitusu (Ankara Institute of Advanced Agriculture, YZE). All those changes in this period improved the reputation of the institution and the occupation. In the second period, tertiary-level forestry education was separated from YZE and incorporated into Istanbul University. The faculty members and the councils of the Faculty of Forestry were directly involved in the decision-making processes required by this change. However, the third period is marked by regulations that were made without involving any forestry education institutions and professionals. Due to the lack of a clear higher education policy, the names of institutions have not been preserved and the formation of an academic tradition in the forestry institutions has been delayed.

Avrupa Birliği üyesi ülkelerin tarım politikalarının gerek ekonomik gerek siyasianlamda ortak bir çerçevede yönetilmesi esasına dayanan Ortak Tarım Politikası (OTP),AB'nin ilk ortak politikasıdır. Avrupa Birliği'nin Ortak Tarım Politikası, hem tarımın sonderece hayati bir işlev olan beslenme ile doğrudan bağlantılı olması, hem de AB bütçesininen büyük kısmının OTP'ye ayrılması nedeniyle ayrı bir önem taşımaktadır.AB, en eski politikalarından olan Ortak Tarım Politikası ile, Birlik içindeki olası gıdayetersizliklerinin önüne geçmeyi, verimli, sağlıklı ve çevre dostu bir üretim altyapısınakavuşmayı ve AB'nin gıda alanındaki dışa bağımlılığını ortadan kaldırmayı hedeflemektedir.Toplulukta, tarımsal üretimi arttırmak, üreticilere daha iyi bir yaşam seviyesi yaratmakve piyasaları istikrara kavuşturarak arzın devamlılığını sağlamak hedeflerini gerçekleştirmeküzere, 1960 yılında tesis edilen Ortak Tarım Politikası kuruluşundan bu yana süreklireformlara konu olmakla birlikte işleyiş mekanizmaları açısından istikrarlı bir yapısergilemektedir.Bu çalışma, Türkiye'nin Avrupa Birliği adaylığı sürecinde uyum sağlaması gerekenalanlar içerisinde en önemlilerinden birini oluşturan tarım sektöründe Avrupa Birliği veTürk tarım politikalarının mevcut uygulamalarını ortaya koymayı amaçlamaktadır.Çalışmanın ilk bölümünde Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası'nın oluşumu, işleyişi,söz konusu politikanın 1968'den günümüze geçirdiği reformlar incelenmiştir. İkincibölümde ise Türk tarım politikası , Topluluk Ortak Tarım Politikası ile karşılaştırılarakuyumu değerlendirilmiştir. ; Turkey?s adaptation process to common agricultural policy of EuropeanUnionHATİCE FULYA NERGİZSUMMARYThe Common Agricultural Policy (CAP), based upon the management of agriculturalpolicies of the member countries of the EU within a joint framework both economically andpolitically, is the first common policy of the EU. Furthermore, the CAP within the EU has anadditional with nutrition and allocation of the largest share of the EU budget to the CAP.Through the CAP, ...

Türkiye'de toplam istidam içinde tarımsal istihdamın oranı yaklaşık gibi oldukça yüksek bir düzeydedir. Bu oran ABD'de %2,8 ve (AB-15)'de %5'dir. Tarımın gayri safı milli hâsıla (GSMH)' daki payı ülkemizde iken, ABD ve AB'de sırasıyla %1,7 ve %1,9 seviyelerindedir. Türkiye'de toplam 184.329.490 dekar arazinin ,38'i hem bitkisel üretim hem de hayvancılık yapan işletmeler, ,38'i yalnız bitkisel üretim yapan işletmeler, %0,23'ü yalnız hayvancılık yapan işletmeler tasarrufunda bulunmaktadır. Bu durum ülkemiz açısından tarım ve hayvancılığın ne kadar önemli ve sorunlarının çözümünün de ne kadar zor olduğunu göstermektedir. Hayvancılık, ülke ekonomisini geliştiren, birim yatırıma en yüksek katma değer oluşturan ve en düşük maliyetle istihdam imkânı sağlayan bir sektördür. Sanayide günümüzde bir kişiye istihdam imkânı yaratabilmek için asgari 80 bin dolarlık yatırıma ihtiyaç duyulurken, hayvancılıkta bunun beşte biri kadar kaynak yeterli olmaktadır. Sanayi kesimi ile karşılaştırıldığında aynı miktar yatırım ile hayvancılıkta 5 kat daha fazla sayıda kişiye iş imkânı yaratılabilmektedir. Bu çalışmada Türkiye hayvancılığının genel durumu ve yapısal özellikleri bakımından AB ile mukayesesi yapılmıştır. ; The employment rate of agriculture has a 35% of a high level in Turkey. This rate is 2.8% in USA and 5.0% in European Union (EU-15). While the percentage of agriculture in gross National product is 14% in Turkey, it is 1.7% ha in USA and 1.9% in EU. In Turkey, 72.38% percent of total 184.329.490 da lands is possessed by the firms making vegetal producing and stock-breeding; 27.38% percent is possessed by the firms making only vegetal producing and the rest 0.23% percent is possessed by the firms making only stock-breeding. This indicates the importance of agriculture and difficulties in solving the problems. Livestock is an industry that improves the national economy and makes up the highest added value per unit investment. At present, at least 80.000 $ is necessary to create an employment facility for only a person at the industry while1/5 of this number is sufficient at livestock. Comparing with the industry, it is possible to create five times more employment facilities at livestock with the same budget. In this review, general situation and structural properties of livestock is compared with that of EU.

1980'ler dünyada kapitalizmin yeni bir evreye girdiğine işaret eden yeni bir döneme karşılık gelmektedir. Neo-liberalizm ya da küreselleşme gibi kavramlarla adlandırılan bu yeni durum, uluslararası kuruluşlar aracılığıyla bütün dünyayı etkisi altına almış, özellikle de kapitalist sisteme dâhil olmamış azgelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler bu sisteme neo-liberal politika önerileriyle dâhil edilmeye çalışılmıştır. Türkiye'de de 1980 yılından itibaren neo-liberal politikalar uygulanmaya başlanmış ve sosyoekonomik açıdan önemi yüksek olan tarım sektörü bir dönüşüm içerisine girmiştir. Bu çalışmanın amacı bu değişim ve dönüşüm sürecini tarihsel bağlam içerisinde incelemek, Türkiye'de tarım sektörünün dönüşümünü irdelemektir ; The 1980s are a new era that indicates that capitalism has entered a new phase in the world. This new situation, which is named with concepts such as neo liberalism or globalization, has influenced the whole world through international organizations, and especially underdeveloped and developing countries that were not included in the capitalist system were tried to be included in this system with neo liberal policy proposals. In Turkey, since 1980, it has been implemented neo-liberal policies and the agricultural sector with high importance socioeconomically has entered into a conversion. The aim of this study is to examine the process of transformation and change in this historical context, to examine the transformation of the agricultural sector in Turkey

ÖZETII. Dünya Savaşı sonrasında oluşan iki kutuplu sistem içerisinde hem varlığını korumak hem de oluşan gıda sorununa çözüm bulabilmek için Batı Avrupa devletleri aşamalı entegrasyon sürecine girmiştir. Avrupa Kömür Çelik Topluluğu'nun Kurulmasından sonra 1957 yılında Roma Antlaşması Ortak Tarım Politikası'nın genel hatları çizilmiştir. 1962 yılında Ortak Piyasa Düzeni uygulamasının başlaması ile Ortak Tarım Politikası uygulanmaya başlanmıştır. Bu yıllarda Avrupa Tarımsal Yönlendirme ve Garanti Fonu ile Ortak Tarım Politikası'nın finansmanı sağlanmıştır. 1980 yılların başlarında Ortak Tarım Politikası Topluluğun genişlemesi, ekonomik ve sosyal değişimden ötürü reform hareketlerine başlanmıştır.1957 yılında Türkiye, Avrupa Topluluğu'na üyelik için başvurmuş, 12 Eylül 1963 yılında da Ankara Antlaşması ile aday adaylığı üyelik statüsüne girmiştir. İşbu antlaşma ile tespit edilen nihai aşamaya 1996 yılında geçilmiştir. Türkiye bu süreçte Avrupa Topluluğu'na uyumunu çeşitli reform hareketleri gerçekleştirmiş ve günümüzde de bu reform hareketleri süregitmektedir. Türkiye-Avrupa Topluluğu ile tarım ilişkisi tercihli ticaret rejimine dayanmaktadır. Ayrıca sadece sanayi ve işlenmiş tarım ürünleri, Gümrük Birliği kapsamında yer almaktadır. Bütün tarım ürünlerini Birlik kapsamında yer almaması doğal olarak Türkiye tarım sektörü için önemli sorunları yaratmaktadır. Türkiye'nin tarımsal alt yapı sorunları çok iyi tespit edip çözümler üretmesi ile ancak Birliğe tam üyeliği gerçekleşebilir. Son olarak; Türkiye tam üye olmadan Ortak Tarım Politikası kapsamında yer almaması gerekir. Aksi takdirde finansman sorunları ile yüzyüze gelecektir ve başarılı olamayacaktır. ABSTRACTThe Western European Nations, in the bipolar system that formed after the 2nd World War, entered into a step by step integration period for both protecting their existence and to find a solution for the food deficiency. After the establishment of the European Cool and Steel Community in 1957, the basic points of the Common Agriculture Policy was decided by the Rome Treaty, end this policy was started to be applied by the Common Market System in 1962. In these years, the finance of this system was provided by the European Agricultural Guidance and Guarantee Fund. In the beginning of the 1980s, The Common Agriculture Policy has started to have reform movements, because of the social and economic developments in both the European Union and the whole world.In 1957, Turkey has applied for membership to the Union and on 12 September 1963, it was recognized as a candidate for being candidate by the Ankara Treaty. Turkey could reach the final situation that was pointed at this treaty in 1996 (Customs Union), en it has achieved in many social and economic reforms for integration to the Union, and it was going on its studies for the final integration. The relationship between European Union and Turkey about agriculture is based on the "Preferred Trade Regime", but we have to point out that only the ready to use agricultural and industrial products were involved in the Customs Union, all the agricultural products were not involved in the Customs Union and this causes serious problems for the Turkish Agriculture Sector, but we have to remember that Turkey has to clarify its problems well end try to find good solutions to achieve in the integration period to the European Union.As a last point, Turkey shouldn't agree the Common Agricultural Policy before being a member of the Union otherwise it will cause finance problems for Turkey and it can not be successful in the system.

TEZ11453 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2018. ; Kaynakça (s. 55-65) var. ; viii, 88 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. ; Bu çalışma; genetiği değiştirilmiş yem hammaddelerinin çiftlik hayvanlarının beslenmesinde kullanımı ile ülkemizde, Avrupa Birliği'nde ve diğer ülkelerde bu ürünlerin üretimi, paketlenmesi, taşınması ve kullanımını düzenleyen yasal mevzuatların incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma kapsamında Türkiye Cumhuriyeti Tarım ve Orman Bakanlığı, Avrupa Gıda Güvenliği Otoritesi ve diğer ülkelerin Tarım Bakanlıklarının Genetiği Değiştirilmiş Organizma Mevzuatları incelenmiştir. Ülkemizde ve Avrupa Birliği Ülkelerinde genetiği değiştirilmiş ürünlerin doğrudan insan beslenmesinde kullanılmasına müsade edilmediği gibi yem amaçlı ithal edilen ürünler denetim ve takibe alınmaktadır. Öte yandan; ABD ve Kanada gibi diğer gelişmiş ülkelerde ise bu ürünlerin kullanımı ile ilgili yasal yaptırımlar biraz daha esnektir. ; This study was conducted to evaluate the utilisation of genetically modified feedstuffs in farm animals's nutrition, and to investigate the official legislations about the regulations of these products' production, packing, labeling and usage in our country, European Union and other countries. In the study the GMO Legislations of Food, Ministry of Agriculture and Forestry of Turkish Republic, European Food Safety Authority and other countries' Ministry of Agriculture were investigated. Gnetically modified products are not allowed in our country and European Union Countries to be directly used in human nutrition and the exported genetically modified products are under tight control and tracing. On the other hand; in other developed countries like USA and Canada the legal snactions on these products are a little more pliable.

Zeytin geçmişten günümüze gelen ve tarih içersinde yağ üretiminde kullanımına geçilmiş bir tarım ürünüdür. Zeytincilik Akdeniz ülkelerinde yoğun olarak yapılmaktadır. Türkiye'de zeytincilik, 5 bölgede 35 ilde yapılmaktadır. şlenen tarım alanlarının % 4'ü zeytin üretimine ayrılmıştır. Üretilen zeytinin 'i ise zeytinyağı üretiminde kullanılmaktadır.Dünyada zeytin üretiminde 4. sırada yer alan Türkiye'nin, tüketimi karşılamaya yönelik çalışmaları olsa da bunlar diğer zeytinyağı üreten ülkelere göre yetersiz kalmıştır.?Türkiye Zeytinyağı Sektörü ve ABD'ye ihracatı adını taşıyan çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde zeytincilik ve zeytinyağı hakkında bilgiler verilmiş,zeytinyağının beslenme açısından önemi belirtilmiştir. kinci bölüm Dünya ve Türkiye'de zeytinyağı sektörü başlığı altında ele alınarak dünyada ve Türkiye'de zeytinyağı üretim ve tüketimleri, zeytinyağı ithalat ve ihracatları istatistiksel bilgilerle verilmiş, bu bilgiler tablolar ve grafiklerle desteklenmiştir. Üçüncü bölüm Amerika Birleşik Devletleri'nde Türk Zeytinyağı başlığını taşımaktadır. Öncelikle ABD ekonomisinin özellikleri ve verileri,Türkiye ile ekonomik ilişkileri değerlendirilerek, ABD'de zeytinyağı tüketimi ve Türkiye'nin ABD'ye zeytinyağı ihracatı ele alınmış ve ABD'ye zeytinyağı ihracatının artırılması için neler yapılması gerektiği belirtilerek bu bölüm tamamlanmıştır. ; Olive is an agricultural product that has come from past to our age and it hasbeen used in oil production gradually in history. Olive agriculture has beenintensively done in Mediterranean countries. Olive agriculture is carried out in 5regions and 35 provinces in Turkey. 4 % of treated agricultural areas areallocated for olive production. 70 % of produced olive is used in olive oilproduction.Turkey that has 4th rank in the world in olive production has stayed insufficientfor meeting the consumption compared with other olive oil producer countriesalthough she has studies towards meeting consumption.The research having the title ?Olive Oil Sector of Turkey and Its Exports to theUnited States of America? consists three chapters. In the first chapterinformation on olive agriculture and olive oil is given and the importance ofolive oil from the point of view of nutrition is specified. Second Chapter is takeninto hand under the title Olive Oil Sector in the World and Turkey olive oilproduction and consumption both in the world and Turkey is given by statisticalinformation, this information is supported by graphics and tables. Third chaptercarries the title of The Turkish Olive Oil in the United States of America. Firstof all features and data of USA economy are assessed and then USA olive oilconsumption and olive oil exports of Turkey are taken into consideration andchapter is completed by specifying what must be done in order to increase oliveoil exports to USA.

Globalization; Agriculturel policy; economic aspectsTurkey

Kapitalist üretim biçiminin ortaya çıkışından bu yana gelişiminin tüm aşamalarında, tarım ve köylülük farklı düşünce ekolleri tarafından kendi düşünsel pozisyonlarına göre sorunsallaştırılmış ve tartışılagelmiştir. Bu tartışmaların tamamı, tartışmayı yürüten ekollerin temsil ettiği sınıfsal çıkarların izlerini taşır. Öte yandan tarım ve köylülük "sorun"larının farklı coğrafyalarda sergilediği gelişme süreçleri arasındaki büyük nitel farklılıklar, her birini kendi içerisinden ele alarak ortak bir çerçeveye varmayı kuramsal olarak imkânsız kılmasa da, tarih dışı bir çabaya dönüştürmektedir. Ne var ki, bilhassa son yirmi yıl zarfında, gıda başlığının da eklenmesiyle beraber tartışma yeniden alevlenmiş ve daha da karmaşıklaşmıştır. Bu çalışmanın odağında, Türkiye'de de hararetle yürütülmekte olan bu tartışmanın, sadeleştirilmesi gereken kuramsal zemini bulunmaktadır. Bu doğrultuda, tarihsel materyalist düşüncenin tarım ve köylülüğün sorunsallaştırılmasına yönelik yaklaşımı güncel bağlamda yeniden üretilecek ve bir tartışma çerçevesi sunulacaktır. ; Since the emergence and through all the phases of the development of capitalist mode of production, agriculture and peasantry have been problematized and discussed by different schools of thought according to their intellectual positions. All such arguments bear the mark of the class interests represented by these schools. On the other hand, because of the important qualitative differences between the development processes of agrarian and peasant "questions" in different parts of the world, striving to find a common framework in the distinct analyses of each of these processes an effort which is perhaps not theoretically impossible, but one which is ahistorical. Still, the debate has been rekindled and become even more complex in the last two decades with the addition of the issue of food.This paper focuses on the theoretical basis of this discussion, which has also been pursued heatedly in Turkey and which needs some simplification. To this end, it will belabor the approach of historical materialism in problematizing agriculture and peasantry in the contemporary context and offer a framework of discussion.

21. yüzyılda, yeni iletişim teknolojilerinin hızlı gelişimi ile ortaya çıkan yeni internet medyası ile siyasal reklamcılıkta yeni bir çağ başlamıştır. Partilerin seçim dönemlerinde kullandıkları en önemli siyasal iletişim yöntemi olarak karşımıza siyasal reklamlar çıkmaktadır. Siyasal reklamlar, seçim dönemlerinde siyasi parti ya da adayların seçmenlerin dikkatini çekerek, siyasi seçim vaatlerini kitle iletişim araçları vasıtasıyla seçmenlere duyurdukları reklamlardır. Bu çalışmada 24 Haziran 2018 Genel Seçimlerinden önce Ak Parti, CHP, MHP, İYİ Parti ve HDP'nin gazetelerde yayınlanan siyasal reklam içerikleri analiz edilmektedir. Analizler sonucunda; Ak Parti % 58 ile en yüksek oranda milli birlik vurgusu yapan reklamlara, CHP ise % 89 oranı ile ekonomi içeriği olan reklamlara, MHP'de % 60 ile en yüksek oranda milli birlik vurgusu yapan reklamlara yer vermiştir. İYİ Parti ise en yüksek düzeyde % 32 ile işsizlik üzerinde dururken, % 18 tarım, % 16 ile ekonomi konularını işlemiştir. Reklamlarda Ak Parti % 58 ve MHP % 60 ile milli birlik konusunda reklamlarını konumlarken, muhalefet partileri olan CHP ve İYİ Parti daha yüksek oranlarda ekonomi, tarım, işsizlik üzerinde durmuşlardır. ; In the 21st century, a new era in political advertising has begun with the new internet media that emerged with the rapid development of new communication technologies. Political advertisements are the most important method of political communication used by parties in election periods. Political advertisements are advertisements in which political parties or candidates draw the attention of voters during the election periods and announce their promises of political elections to the voters through mass media. In this study, political advertising content of Ak Parti, CHP, MHP, GOOD Party and HDP published in newspapers before 24 June 2018 General Elections are analyzed. As a result of the analysis; Ak Parti has advertised the highest rate of national unity with % 58, CHP has the highest economic content with % 89 and MHP has the highest national unity with % 60. The BEST Party, on the other hand, focused on unemployment with % 32 at the highest level, agriculture on % 18 and economy on % 16. While the Ak Parti % 58 and MHP % 60 placed their ads on national unity, the opposition parties CHP and the GOOD Party emphasized higher rates of economy, agriculture and unemployment.

The Republic of Turkey focused on villages and villagers and made various efforts for their prosperity. One of those efforts was revising the curriculum of village schools. The curriculum of village schools did not have a physical training course (gymnastics) in the past. However, the Republic of Turkey added it to the curriculum as a separate course. Students did physical training with music for 20 minutes in the morning. However, they did rather simple warm-up exercises because the lesson was too short and therefore unproductive. In contrast, schools focused on agriculture and handicraft courses, which were more suited to village life. The two important sources of the content of the physical training courses (gymnastics) in village schools were written by Selim Sırrı (Tarcan), a prominent name in Turkish sports, and the other by Fuat Pura, a physical training teacher. However, they rather focused on different issues. The physical training course in village schools never reached its goal.