Suchergebnisse

Vrouwelijke kunstenaars zijn vaak in de vergetelheid geraakt of in de schaduw gebleven van 'de grote meesters'. Immers, de kunstgeschiedenis is hoofdzakelijk gericht op 'dead white male artists'. Het is nog steeds overduidelijk zijn verhaal (his story) dat de canon van de kunstgeschiedenis bepaalt. Vandaag de dag is er nog steeds geen sprake van gelijkwaardigheid tussen mannelijke en vrouwelijke kunstenaars. Zolang wij uitsluitend de traditionele canon der (kunst)geschiedenis voorgeschoteld krijgen, blijft de geschiedenis er een van helden en overwinnaars, van oorlogen en rooftochten. Ook de mythe van het 'oerpatriarchaat' wordt dan in stand gehouden. In dit boek ontrafelt kunsthistorica Karin Haanappel deze mythe. Zij laat ons een heel andere wereld ervaren, een wereld waarvan ook vrouwen deel uitmaken en waarin niet-westerse en prehistorische culturen eveneens van belang blijken te zijn

In deze rubriek worden zowel methodologieboeken besproken als onderzoeksrapportages, bij voorkeur van Nederlandstalige auteurs. Auteurs krijgen de gelegenheid om op een recensie te reageren. Op de website www.kwalon.nl worden regelmatig boeken ter recensie aangeboden. Wie een boek wil bespreken (al dan niet uit dat aanbod), kan zich richten tot Irene Jonkers: i.jonkers@nyenrode.nl.

Since the Middle Ages artists from the Low Countries were known to be fond of travelling, as Guicciardini in his "Descrittione di tutti i Paesi Bassi" (Antwerp, 1567) and Karel van Mander in his 1604 "Schilderboeck", already noticed. Much more mobile than their colleagues from other European countries, many Netherlandish artists spread all over Europe; a remarkable number among them achieved great fame as court artists, as the careers of Claus Sluter in Burgundy, Anthonis Mor in Spain, Bartholomeus Spranger or Adriaen de Vries in Prague, Giambologna and Jacob Bijlevelt in Florence demonstrate. Moreover, they exerted considerable influence on the artistic production of their time. Nevertheless most of them sank into oblivion soon after they died. Dutch art history neglected them for a long time as they did not fit into the traditional canon of the Low Countries, nor were they adopted by the art histories of their new homelands. This new NKJ volume is an attempt to change this

Samenvatting Onze samenleving en maatschappij worden vandaag de dag gekenmerkt door een grote diversiteit. De overheid moet in een dergelijke diverse samenleving een neutrale positie innemen. Dat is één van de basiswaarden van een democratische staat. Ook binnen de schoolpopulaties is een groeiende levensbeschouwelijke diversiteit merkbaar. De Grondwet bepaalt dan ook uitdrukkelijk dat de gemeenschap neutraal onderwijs moet inrichten (art. 24, §1, lid 3). Hoever deze neutraliteit moet reiken, is echter niet bepaald. Nochtans is het antwoord op deze vraag van belang in een diverse maatschappij als de onze. Het staat in elk geval vast dat deze neutraliteitsverplichting niet onbeperkt is. In deze scriptie zal onderzocht worden welke invulling aan het neutraliteitsbegrip wordt gegeven en welke evolutie deze invulling reeds heeft doorgemaakt. Zoals zal blijken werd ten tijde van het Schoolpact en de Schoolpactwet een negatieve en sta(tis)tische invulling gegeven aan het neutraliteitsbegrip. In 1988 werd de neutraliteitsverplichting dan verankerd in de Grondwet, en werd eveneens bepaald dat deze neutraliteit onder meer de eerbied voor de filosofische, ideologische of godsdienstige opvattingen van de ouders en de leerlingen inhoudt. De woorden 'onder meer' hebben echter geleid tot uiteenlopende zienswijzen met betrekking tot de interpretatie van het neutraliteitsbegrip. Aangezien in 1988 ook de communautarisering van het onderwijs werd voltrokken, heeft dit ertoe geleid dat het neutraliteitsbegrip op verschillende manieren is geï