Suchergebnisse

1990 Öncesinde daha çok kalkınmaya yönelik artan kamu harcamalarınınfinansmanı vergi gelirlerinin yetersizliği sebebiyle borçlanmayla sağlanmıştır.1990'lara kadar artarak gelen iç borçlar bu yıllardan sonra daha çok kamu açıklarının finansmanında kullanılmış yıllar itibariyle artmaya devam etmiitir.İç borçların siyasi tercihler sebebiyle verimsiz kullanılması kamu kesimi borçlanmagereğini oldukça yükseltmiştir. Durum, borcun borçla ödendiği bir hale dönüşmüş ve iç borçlar her yıl daha da artmıştır. Yüksek miktardaki borçlanma ise, toplam kamu harcamaları içerisindeki faiz harcamalarının payını arttırmıştır. Kamu harcamalarındaki faiz yükü artışı her geçen gün Türkiye'yi daha zor bir duruma götürmüş, borç-faiz kısır döngüsü içerisine sokmuştur. Türkiye bu dönemde iç borçların çevrilebilirliğinin tartışıldığı bir problemle karşı karşıya kalmıştır. Kamu gelirlerinin kamu giderlerini karşılayamaması durumunda iç borçlara başvurulması doğaldır, ancak yüksek reel faizler ve iç borçların miktarı yıllık faiz ödemelerinin normal gelirlerle karşılanamaması sonucunu doğurmaktadır. Faiz ödemeleri için yeniden borçlanmak zorunda kalınmaktadır. Bu, yeni kaynak sağlanmadığı halde borç stokunun sürekli olarak artması sonucunu doğurur ve borç kısır döngüsü olarak adlandırılır. 1994 ve şubat 2001 ekonomik krizleri Türkiye'yi ekonomik ve sosyal açıdan etkileyen önemli gelişmelerdir. Bu ekonomik krizler iç borç stokunda önemli artışlara sebep olmuş ve şubat 2001 krizinin etkileri hala devam etmektedir. Türkiye'nin iç borç-faiz kısır döngüsü içerisine girmesinin temel sebebi iç borçların verimsiz kullanılması ve iç borç yönetiminin siyasi kaygılar doğrultusunda hareket ederek ülke gerçekleriyle bağdaşmayan uygulamalarıdır. GENERAL KNOWLEDGE Name and Surname:Alper Bora DemirelField:FinanceProgramme:Financial EconomicsSupervisor:Professor Dilek YılmazcanDegree Awarded and Date:Master - July 2004Keywords:The domestic debts, internal debts ABSTRACT Before 1990 the increasing expenditures of public financing were provided by debts because of the insufficient taxes towards the development. The domestic debts that have increased since 1990's have been used for financial deficits. The domestic debts have increased very much and have been used for the public deficits for ages. The unproductive use of the internal debts as an outcome of political preferences, the need of public borrowing has increased a lot.That turned into a position that the debts have been paid with the debts, and the internal debts have increased continuously since then. And the large deal of borrowings increased the share of the interest expenses. The interest burden in public expenditures have put Turkey into an immensely difficult situation in every respect and all this created a vicious circle of debts and interest payments. Turkey has encountered a lot of problems about the exchange of internal debts. It is so natural to demand internal debts when public incomes do not cover public expenditures, but high real interests and the amount of internal debts cause the result that the annual interest payments can not be paid with the usual incomes. It is obliged to become indebted again and again. That causes the increase of the debt burden without obtaining new financial resources and it is called as ?vicious circle of debts.The crises of 1994 and February 2001 are very important events which affected Turkey from the point view of economy and social respects. These economic crises have caused a very great deal of increase of the internal debt stocks and the effect of the crisis February 2001 have also been felt even today by the people. The main reason of Turkey's internal debt and interest vicious circle are the unproductive use of the internal debts and the applications which are contrary to the realities of the country by the authorized administrators who aimed at political anxieties.

"Avrupa Birliği Bünyesinde Yerel Yönetim Politikaları ve Türkiye" başlıklı bu çalışmanın amacı, 1950'li yıllarda daha çok ekonomik ve ortak savunma kaygıları ile yola çıkan, 1992'de Maastricht Antlaşması ile bir siyasal birliğe dönüşen AB'nin yerel yönetim konusundaki politikaları ve Birliğe üyelik sürecinde olan Türkiye yerel yönetimlerinin bunlardan nasıl etkileneceğinin ortaya konmasıdır. Birinci bölümde Birliğe üye ülkelerde görülen yerel yönetim modelleri, belli başlı özellikleri ve bu modellerin uygulandığı birer örnek ülke ele alınmaktadır. İkinci bölümde yerel yönetimleri doğrudan ya da dolaylı olarak etkileyen uluslararası metinler irdelenmektedir. Çalışmanın üçüncü bölümünde AB'nin yerel yönetim konusuna yaklaşımı ve bu konudaki politikaları ele alınmaktadır. Son bölümde ise AB'nin üyelik sürecinde olan Türkiye yerel yönetimlerinin Birlik bünyesinde uygulanmakta olan yerel yönetim modelleri ve politikaları karşısındaki durumu incelenmektedir. Bu çalışmada geniş bir literatür taraması ile yola çıkılmış, yerel yönetimlerle ilgili uluslararası metinlere ulaşılmış ve internet kaynaklarından geniş ölçüde yararlanılmaya çalışılmıştır. Birlik bünyesinde uygulanmakta olan yerel yönetim modelleri ülkelerin genel yönetim yapılarına bağlı olarak farklılık göstermektedir. Ancak bunları üç kümede toplamak mümkündür. Bunlar; Napolyon modeli, Anglo-Sakson ikili sistemi ve İskandinav Kurul Sistemdir.AB siyasal bir birlik olmaya doğru yol aldıkça Birlik, üye devletler ve devlet-altı yönetsel ve siyasal birimler arasında yetki bölüşümü önem kazanmaya başlamıştır. Bunların etkisi ile Maastricht Antlaşması'nda subsidiarite (yerellik) ilkesine yer verilmiş ve Bölgeler Komitesi oluşturulmuştur.Avrupa Konseyi üyesi olarak Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı'nı imzalayıp onaylayan Türkiye'nin daha demokratik bir ortamda daha etkin yerel yönetimlere sahip olmak için, Birliğe üye olmanın gereğinin ötesinde, yapılması gerekenleri yapması her koşulda ülke yararına olacaktır. The purpose of this study entitled "European Union Local Government Policies and Turkey" is to analyse the local government policies of the EU, which emerged during 1950s for common economic and security aims, and which than became almost a political union after 1992 Maastricht Treaty, as well as to identify the impacts of these policies on the local governments in Turkey as a country in the process towards the EU membership. The first chapter gives an account of local government models seen in the EU member states with their major characteristics, referring to the countries that adapt these models respectively. The second chapter deals with an analysis of existing international texts and regulations that may directly or indirectly effect local governments. In the third chapter of this study, the EU approach and its policies towards the local governments are considered. In the final chapter, local governments in Turkey are examined in terms of change and development towards the EU membership.As a research method for this study, the existing literature in the field was widely reviewed, the international texts and regulations concerning local governments were searched, and the way of researching through internet was widely used.The local government policies within the EU differ depending on the administrative systems of member states. They may, however, be sum up into three groups. These are; the Napolionic Model, the Anglo-Saxon Dual System, and the Scandinavian Council System.As the European Union proceeds towards a political union, the distribution of powers between the Union, member states, and sub-national administrative and political units gradually becomes important. For this reason, the Maastricht Treaty brought about the principle of subsidiarity and set up the Committee of Regions. Turkey, which is a member of the European Council and also a signatory of the European Charter of Local Self-Government, should do whatever is needed for having more democratic and effective local governments, not just because it is necessary for the EU membership, but also because it is beneficial for its own in any case.

ÖZETMerkezi ve yerel yönetimlerin performansi noktasinda Türkiye'nin aksayan yönlerini anlamak ve asmak için bugün dünyanin tek süper gücü olan ve idari yapisi itibariyle çok basarili bir sisteme sahip Amerika Birlesik Devletleri'ndeki (ABD) uygulamalarin incelenmesi faydali olacaktir. ABD'de ülkenin iç meselelerinin yönetilmesi, kaynaklarin dagitilmasi ve bununla alakali sorumluluk ve yetkiler merkezden (federal devlet) çok; yerel yönetimlerin (eyaletlerin) insiyatifine birakilmistir. ABD isminden de anlasilacagi gibi bagimsiz devletlerin federal bir cati altinda toplanmasindan meydana gelmis bir sisteme sahiptir. Bu baglamda Türkiye'deki kullanilan adiyla eyalet dedigimiz yönetim birimleri aslinda hukuk, vergi sistemi ve idari yapilarinda veya baska bir tabirle iç islerinde bagimsiz dis iliskilerinde de Federal Devlete bagli otonom karar alma mekanizmalarina da sahiptirler. ABD'de basarili bir yerel yönetime sahip Florida Eyaleti'nin yerel yönetim yapisinda kurulan ve kurumsallasan yetki ve sorumluluk dagiliminin sonucu olarak egitim, finans, turizm, tarim ve diger alanlarda gerek eyalet çapinda gerekse ülke çapinda yakalanan performansin ardindaki yapi ( structure) incelenmeye calisilacaktirFlorida sosyo-kültürel yapisi nüfus dagilimi ve toplumsal yapisi itibariyle ABD'nin en degisken ve dolayisiyla da potansiyel olarak firsatlarla beraber sorunlara da en cok sahip eyaletlerinden birisidir. Ilk olarak Florida iklimi ve dogal yapisi itibariyle tüm ABD'nin kisa veya uzun dönem gelip yerlestigi en çok göç alan eyaletlerinden birisidir. Ikinci olarak da ABD'nin Güney Amerika'ya açilan bir kapisi olmasi nedeniyle ekonomik sistemleri çökmüs Latin Amerika ülkelerinden kaçan ispanyol kökenli nüfusunun yogunca yasadigi yerlere sahip olan bir 'hispanic' eyaletidir. Ücüncü ve son olarak ise Florida yine tatil beldeleri ve egitim imkanlari sebebiyle tüm dünyanin ilgisini çeken bir uluslararasi yerlesim birimidir. Bu basarinin arka planinda bulunan etkenlerden biri olan kurumsallasmis bir yerel yönetim yapisina isik tutmaya çalisacagiz.ABSTRACTTo understand and overcome the deficiencies of Turkish local and central government system it will be helpful to analyze the local governments in the United States of America (USA) which is today's sole super power and one of the best functioning governmental systems in the world. In the US, the administration of domestic issues, allocation of resources and arrangement of duties and responsibilities are taken under the umbrella of local government system. The USA, as its abbreviation obviously stands for, has a federal state body that is the amalgam of individual states under one federal governmental organization. In this respect each and every state of America has its own legal, taxation and administrative structure. All of the states are autonomous entities functioning independently in domestic issues while dependent on the federal government in foreign affairs.The theme of this thesis is to analyze the local government structure of the state of Florida which achieved a high level of performance in education, finance, tourism, agriculture sectors. The level of the success is very much related with the local government structure, which enables a functioning, and problem solving system.With respect to its socio-cultural structure, population and social organization, the state of Florida is one of the most crucial states in the US which is open to opportunities hand in hand with problems. First of all because of its climate and geographical setting Florida is open to domestic immigration inside the US. Secondly, in the case of especially south Florida, the Hispanic inhabitants who came to Florida because of the economic and social problems in the South America, play a major role in this state. In this respect Florida is also a multicultural Hispanic state. Last, Florida is recognized internationally because of its high quality facilities in tourism, education and health sectors. Bearing these points in mind in this chapter education, taxation and health system of Florida will be examined. This thesis is one of the few, if not the only, attempt to analyze Florida local government system. In this respect this part of the thesis will provide extensive information about the government structure of the state in detail.

ÖZET1950'li yıllar, Türk toplum yapısında önemli değişiklikleri meydana getiren hareketli yıllardı. Yüzyıllar boyunca tarıma, toprağa, bağlı bir hayat sürdüren Anadolu köylüsü bu yıllarda kırdan kente yoğun bir şekilde göç etmeye başladı. Türk toplumu aradan yaklaşık on yıl geçtikten sonra sınır ötesi göçle tanıştı. 12 kişilik teknisyen grubuyla F. Almanya'ya başlayan göç B. Avrupa ülkelerinin işgücü çağrısı sonucu farklı bir boyut kazanmaya başladı.30 Ekim 1961 tarihinde F. Almanya ile yapılan "İşçi Mübadelesi Anlaşması"nı, 1964 Avusturya, Hollanda ve Belçika ile 1965'te Fransa ve 1967'de İsveç ile yapılan sözleşmeler izledi. Böylece İkinci Dünya Savaşı'ndan büyük zararla çıkan Avrupa Devletleri'nin bozulan sosyal ve iktisadi düzenlerini yeniden düzeltmek için ihtiyaç duyulan işgücü açığına karşı bulunan çözüm, hukuki bir dayanağa kavuşturulmuş oldu. Ancak ikili anlaşmaların temelinde bu sınır ötesi göçün geçici olduğu kanaati hakimdi. Türkiye'den Batı Avrupa'nın gelişmiş ülkelerine yönelen işgücü göçü, bu sınır ötesi göçün resmen durdurulduğu dünya petrol krizinin yaşandığı 1973 yılına kadar sürdü. Bu süre zarfında bir milyona yakın Türk işçisi Batı Avrupa Ülkeleri'ne yerleşmiş oldu. Avrupa göçünün ardından 30 yıldan fazla bir süre geçtikten sonra bu rakam üç milyonun üzerine çıkmış oldu. Farklı toplumların bir arada yaşaması sonucu gerek göçmenlerin bulundukları ülkelerden gerekse kendi ülkelerinin düzenlemelerinden kaynaklanan bazı problemler ortaya çıkmaktadır. Bu problemler; çifte vatandaşlıktan bedelli askerliğe, oy kullanmadan çocukların eğitimine, yabancı düşmanlığından ailevi sorunlara, dil sorunundan kültürel kimlik sorununa kadar büyük bir yelpazeyi kapsamaktadır. Ortaya çıkan bu problemlerin çözümü kuşkusuz işgücüne ihtiyacı olan ve işgücü veren ülkelerin ortak bir takım düzenlemeleri sonucu çözülecektir. ABSTARCTThe 1950's were dynamic years that brought significant changes in the structure of Turkish society due to internal and external migration. Turkish villagers whose lives for centuries depended on farming and agriculture began to migrate from rural to urban areas in massive numbers. Then, after nearly a decade or so, the Turkish society met with a new migration phenomenon, that was migration outside of national boundaries.This new migration pattern, starting first with moves to the Federal Republic of Germany, acquired a new dimension after calls for labor force coming from the Western European countries.The Labor Exchange Treaty signed between Turkey and the Federal Republic ofGermany, dating back to 31 October 1963, was followed by other agreements made with Austria (1964), Holland and Belgium (1965), and France and Sweden (1967). In this way, the solution developed for the problems regarding labor deficit that was challenging most European states' damaged social and economic order after the 2nd World War, attained a legal foundation. However, beneath these bilateral agreements the supposition that the external migration was a temporary fact was dominant.The labor migration from Turkey to the developed countries of the Western Europe lasted until it was officially abandoned when the world oil crisis emerged in 1973. By that time, approximately 1 million Turkish workers had settled in Western Europe. And after thirty years or so, of the labor moves to Europe, this number exceeded 3 millions.The coexistence of different communities and togetherness of emigrant populations brings about certain problems stemming from both the regulations of mother countries and of emigrated ones. These problems range from double citizenship to voting rights of minorities, growing enmity against foreigners, social accommodation problems in emigrant peoples, linguistic issues, and to cultural identity concerns. Resolution of all these problems becomes possible only through developing common regulations mutually agreed and shared by both those countries in need of foreign labor force and those providing this need.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Ana Bilim Dalı ; Sanayi devrimiyle birlikte insanların yaşamsal konforlarının artması neslin çoğalmasına; ihtiyaçların artmasına, ihtiyaç duyulana çabuk ulaşma avantajlarını sağladığı gibi sıkıntıları da beraberinde getirmiştir. Hareketsizleşen insanlar; soluk alma ihtiyacı hissetmeyen robotlara, mekanik cihazlara teslim olmuştur. Ancak; insan gibi işlev gören veya insan hayatını kolaylaştıran her şey diğer varlıklar gibi enerjiye gereksinim duymaktadır. Fosil yakıtlar, tükenmeye yüz tutmuştur. Bu, insanları yeni enerji kaynakları bulmaya yönlendirmiştir. Hemen tükenmeyen, verimi oldukça yüksek olan kaynak arayışları, yenilenebilir enerji politikalarıyla bağdaşmış; vazgeçilmez, sürekli geliştirilebilir bir hal almıştır. Yenilenebilir, temiz, doğa dostu bir enerji kaynağı; dünya üzerindeki tüm politika yapıcıların kalkınma planlarının, ilkini ve en önemlisini oluşturmaktadır. Hükümetlerin sağladıkları kolaylıklar, verdikleri teşvikler; yenilenebilir enerjide pek çok firmayı yatırıma yönlendirmiş, uygun zeminlerde güzel kazanımlara sebep olmuştur. Ancak her yatırımın olumlu olduğu kadar, dezavantaja dönüşebilecek tarafları da mevcuttur. Bu çalışmanın amacı, literatürde fazlasıyla yerini almış yenilenebilir enerji kaynaklarının nasıl oluştuğu ve bu kaynakların türlerini değil, gelir gruplarına göre ülkelerin yenilenebilir enerji yatırımları yaparken hangi faktörlerden ne düzeyde etkilendiğini tespit etmektir. Çalışmanın ilk üç bölümü kavramsal giriş olmak üzere, dördüncü bölüm yöntem, beşinci bölüm gelir durumlarına göre sınıflandırdığımız ülkelerin belirlenen faktörlere göre karşılaştırılması; altıncı bölüm Türkiye açısından faktörleri değerlendirme, yedinci bölüm sonuçlar ve bu ülkelere göre analiz şeklinde sonlanmaktadır. Enerji kaynakların, yenilenebilir enerji ve kaynakları hakkında kısa bilgiler verilmiştir. Dünya'da ve Türkiye'de yenilenebilir enerji incelenmiştir. Yatırım kavramına, enerjiye olan yatırımlara ve teşvik mekanizmalarına değinilmiştir. Yenilenebilir enerji yatırımlarını belirleyen politikalar sınıflandırılmış; faktörlerin daha iyi irdelenebilmesi için kavramsal bir şema oluşturulmuştur. Gelir gruplarına göre sınıflandırılan; baz aldığımız ülkelerdeki yatırımcıların, yatırımlara bakışı, ülkelere ait yöntemlerin çekici-itici unsurları tablo halinde sunulmuştur. Bulgular; teknik bilgi yetersizliği, enerjideki ekonomik politikalar, ülkelerin coğrafi konumu, uygulama alanları, tecrübesizlik hususlarında ve yatırımların artması yönünde fikirler sunmakta, ülkemizle kıyaslamaya imkan vermektedir. ; With the industrial revolution, people's living comfort increased; As it provides the advantages of increasing the needs and reaching the needed ones quickly, it has also brought problems. People who are immobilized; It has been delivered to robots and mechanical devices that do not need to breathe. But; Everything that functions like human beings or makes human life easier needs energy like other beings. Fossil fuels are running out. This has led people to find new sources of energy. The search for resources, which are not immediately exhausted and highly efficient, are compatible with renewable energy policies; It has become an indispensable, continuously improvable. Renewable, clean, environmentally friendly energy source; It constitutes the first and most important development plan of all policy makers around the world. Facilities and incentives provided by governments; It has led many companies to invest in renewable energy and has caused good gains on suitable grounds. However, every investment has positive aspects as well as disadvantages. The purpose of this study is to determine how the renewable energy resources, which have taken place in the literature, are formed and not the types of these resources, but to what extent countries are affected by what factors when making renewable energy investments according to income groups. The first three parts of the study are conceptual introduction, the fourth part is the method, the fifth part is the comparison of the countries we have classified according to their income levels, according to the determined factors; Turkey sixth portions factor for evaluation, seventh section and terminates in the analysis results according to the country. Brief information about energy resources, renewable energy and resources was given. renewable energy in the world and Turkey were examined. The concept of investment, investments in energy and incentive mechanisms are mentioned. Policies affecting renewable energy investments are classified; A conceptual scheme has been created in order to better examine the factors. Classified according to income groups; Investors' view of investments in the countries we take as a basis and the driving-driving factors of the country's methods are presented in a table. Results; It offers ideas about the lack of technical knowledge, economic policies in energy, the geographical location of the countries, application areas, inexperience, and the increase of investments, and allows comparison with our country.

Bu çalışma Cumhuriyet Halk Partisi'nin değişen laiklik politikasını 18 Nisan 1999 ve 31 Mart 2019 yerel yönetim seçimlerinde İstanbul örneği üzerinden liderlerin söylem ve vaatlerini dikkate alınarak ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Çalışmada özellikle laiklik kavramı din eksenli incelenmiştir. Bu bağlamda laiklik, devlet ve toplum bağlamında analiz edilerek CHP'nin din ile ilişkisi, ideolojik eğilimleri dikkate alınmış olup dönemsel olarak analiz edilmiştir. 18 Nisan 1999 seçimlerinde geliştirilen laiklik söylemi için daha çok o dönemde partinin söylem ve siyasal reklamlarını öne çıkartan gazeteler arasında olan Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet ve Radikal gazeteleri dikkate alınırken; 31 Mart 2019 seçimleri için ise daha çok haber ve internet kaynakların taranmasıyla elde edilmiştir. Araştırmanın sonunda 1999 yılında dönemin içinde bulunduğu toplumsal, siyasal ve ekonomik koşulların da dikkate alınması neticesinde 2019 yılı seçimleriyle mukayese edildiğinde daha radikal bir laiklik anlayışıyla seçim hazırlıkları yapıldığı görülmüştür. Fransız laisizminden beslenen 1990'lı yılların CHP'si daha radikal düzeyde söylem ve politikalarını geliştirirken daha çok din ile mesafeli tutumu ve farklı yaşam tarzlarını dışlayan bir yaklaşım benimsemiştir. 2010'lardan sonraki süreçte ise Anglo-Sakson sekülerizmini benimseyen CHP bu defa ılımlı bir laiklik yaklaşımını benimsemiştir. Farklılıkları zenginliğe açılan bir anahtar olarak ele alan bu yaklaşımla parti daha liberal bir anlayış benimseyerek birey yaşamının hem kamusal hem bireysel alanını kapsayan saygı prensibini merkezine almıştır. Ülkenin içinden geçtiği toplumsal ve siyasal dönüşümlerde değişimin karşısında durmayan CHP, bu dönüşümle beraber bir anlamda pragmatik anlayış benimsemiş ve birbirinden farklı bu iki süreçte radikal bir kopuş örneğini ortaya çıkarmıştır. Belediye başkan adaylarının profillerinden, seçim sloganı ve seçim gezileri için temaslarda bulunulan alanlarda değinilen ana temalara ve seçmen kitlelerine değin hemen hemen her konuda bambaşka iki CHP'nin ortaya çıkması, laiklik politikasında mütedeyyin kesimleri de kapsamak isteyen mutedil bir anlayışa meyil ettiği anlaşılmıştır. ; This study aimed to reveal the changing secularism policy of the Republican People's Party in the local government elections of 18 April 1999 and 31 March 2019, taking into account the discourses and promises of the leaders, through the example of Istanbul. In the study, especially the concept of laicism has been examined in terms of religion. In this context, the concept of laicism was analyzed in the context of the state and society, and the CHP's relationship between religion and ideological tendencies were taken into account and analyzed periodically. While considering the secularism discourse developed in the 18 April 1999 elections, Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet and Radikal, which were among the newspapers that highlighted the party's discourse and political advertisements at that time; for the 31 March 2019 elections, it was obtained by scanning mostly news and internet sources. At the end of the research, when the social, political and economic conditions of the period were taken into account in 1999, when compared to the 2019 elections, it was seen that the election preparations were made with a more radical understanding of secularism. While the CHP of the 1990s, fed by French laicism, developed its discourse and policies at a more radical level, it adopted an approach that mostly excluded religion and different lifestyles. In the period after the 2010s, the CHP, which adopted Anglo-Saxon secularism, adopted a moderate secularism approach this time. With this approach, which considers differences as a key to wealth, the party has adopted a more liberal understanding and has centered on the principle of respect, which covers both the public and individual spheres of individual life. The CHP, which did not stand against change in the social and political transformations the country went through, adopted a pragmatic understanding in a sense with this transformation and revealed an example of a radical break in these two different processes. It has been understood that the emergence of two completely different CHPs in almost every subject, from the profiles of the mayoral candidates to the main themes mentioned in the areas where contacts are made for the election slogan and election tours, and the electorate, tends to a moderate understanding that wants to include the religious segments in the secularism policy.

Kafkasya, sahip olduğu jeopolitik konumu, jeostratejik konumu, var olan doğal kaynakları, enerji zenginliği, etnik ve dinsel yapısı ile tarihin hemen hemen her döneminde önemli bir bölge olarak görülmüştür. Bölgede tarihten bu yana yaşanan huzursuzluklar bir türlü sona erdirilememiştir. Özellikle SSCB'nin yıkılışı sonrası bölge üzerindeki huzursuzluklar iyice kendisini göstermiş olup, farklı zamanlarda farklı devletler arasında çeşitli krizlere neden olmuştur. Bu krizlerin bir kısmı günümüzde dahi henüz çözüme kavuşturulamamıştır. Bölgede yaşanan Dağlık Karabağ Krizi de bu derin ve çözülememiş krizlerden bir tanesidir. Karabağ Krizi 20.yy'ın son döneminde yalnızca Azerbaycan ile Ermenistan arasında yaşanmış basit bir gerginlik veya çatışmadan ibaret değildir. Sorunun en temel nedeni çok daha uzun bir tarihsel geçmişe sahiptir. Sorunun temelinde ve devamında gelişen süreçte etnik ve dini milliyetçilik, bölgesel ve küresel devletlerin çıkarları doğrultusunda uyguladıkları tutarsız politikalar ve ekonomik faktörler etkili olmuştur. Sorunun temelinde yatan sebeplerin ve aktörlerin fazlalığı çözümün de daha karmaşık bir hal almasına neden olmuştur. Dağlık Karabağ bölgesinde yaşanan ve zaman zaman sıcak çatışmaya dönmüş krizin sonucunda Karabağ da dahil olmak üzere hukuken Azerbaycan toprağı olan bölgelerin yüzde yirmilik bir kısmı Ermenistan Devleti tarafından işgal edilişi, bu işgalin sonucunda bir milyondan fazla insan mülteci durumuna düşmüştür. Başta AGİT bünyesinde kurulmuş olan Minsk Grubu, diğer Uluslararası Örgütler, Bölge ve Dünya Devletlerinin tüm çözüm arayışlarına rağmen 2020 yılı itibarıyla sorun halen tam ve kesin bir çözüme kavuşturulamamıştır. Krizin günümüze dek nihai bir çözüme kavuşturulamamasının birçok farklı sebebi olsa dahi en önemli sebep Ermenistan'ın uzlaşmaz tutumları ve çatışmacı tutumları olmuştur. Bu çalışmada, Dağlık Karabağ sorununun tarihsel geçmişi, çatışmada etkisi ve rolü olan bölgesel ve küresel aktörlerin sorun karşısındaki tutumları, sorunun nihai çözüme kavuşturulabilmesi için uluslararası alanda yapılan çalışmalar ve çözümün önündeki engeller incelenerek kalıcı bir barış ortamının sağlanmasının şartları ele alınacaktır. ; The Caucasus has been regarded as an important region in almost every period of history with its geopolitical location, geostrategic location, existing natural resources, energy richness, ethnic and religious structure. The unrest in the region since the history could not be ended. Especially after the collapse of the USSR, the unrest in the region showed itself and caused various crises between different states at different times. Some of these crises have not been resolved even today. The Nagorno-Karabakh Crisis in the region is one of these deep and unresolved crises. The Karabakh Crisis is not just a simple tension or conflict between Azerbaijan and Armenia in the last period of the 20th century. The root cause of the problem has a much longer historical past. Ethnic and religious nationalism, inconsistent policies implemented by regional and global states in line with their interests, and economic factors were influential in the root and continuation of the problem. The excess of the underlying causes and actors of the problem caused the solution to become more complex. As a result of the crisis in the Nagorno-Karabakh region, which turned into a hot conflict from time to time, twenty percent of the regions that are legally Azerbaijani, including Karabakh, were occupied by the Armenian State, and as a result of this occupation, more than one million people became refugees. Despite all the efforts of the Minsk Group, which was founded by the OSCE, other International Organizations, the Region and the World States, the issue of 2020 has not been resolved completely and definitively. Even though there are many different reasons why the crisis could not be resolved until today, the most important reason has been the irreconcilable attitudes and confrontational attitudes of Armenia. In this study, the historical background of the Nagorno-Karabakh conflict, the attitudes of the regional and global actors who have an impact and role in the conflict, the studies carried out in the international field for the final solution of the problem and the obstacles to the solution will be examined, and the conditions of establishing a permanent peace environment will be discussed.

"Yeşil devlet" veya "çevreci devlet" gibi kavramsallaştırmalar ekseninde gelişenakademik çalışmalar, devletlerin 1970'lerden itibaren çevre alanındaki kurumsalgelişiminden hareketle, çevre sorunlarının önlenmesinde etkin bir rol oynayabileceğinisavunmaktadır. Bu bağlamda, devletlerin bir yandan normatif anlamda ekonomikfaaliyetlerin muhtemel çevresel etkilerini gözeten katılımcı politikalar geliştirmesi, diğeryandan çevresel etkilerinin daha az olduğu kabul edilen yenilenebilir enerjikaynaklarının kullanımını teşvik etmesi, yeşilleşme göstergeleri olarak ön planaçıkartılmaktadır. Buna karşılık, bazı çalışmalar ise modern devletlerin gerçek anlamdayeşil bir nitelik kazanamayacağını, akademik yazında yeşilleşme göstergesi olaraksunulan önlemlerin aslında çevre sorunlarının önlenmesi değil, en iyi ihtimalle mekânsalveya zamansal anlamda ötelenmesinden ibaret bulunduğunu öne sürmektedir.Bu çalışma, yukarıda anılan farklı bakış açılarından yola çıkarak devletlerin gerçekanlamda yeşil bir karaktere kavuşamayacağını, çevre ve yenilenebilir enerjipolitikalarının aslında meşruiyet temini, enerji arzının çeşitlendirilmesi ve yeni sermayebirikimi alanlarının oluşturulması gibi işlevlere hizmet ettiğini savunmaktadır. Ayrıca,Türkiye'de izlenen çevre ve enerji politikaları göz önünde bulundurulduğunda devletinyeşilleşme yönünde bir dönüşümden geçmediğini tartışmaktadır. Devletin hegemonik birkalkınma ideolojisi doğrultusunda politikalar geliştirdiği, mekanı yurttaşların rızasınıtemin etmeye dönük dağıtıcı mekanizmalar uygulamak ve sermaye birikimine olanaktanımak kaygılarıyla yönettiğini ortaya koymaktadır. Devletin yenilenebilir enerjipolitikalarında temiz enerji üretmek kaygısından ziyade, enerjide dışa bağımlılığıazaltmak ve bu alandaki uluslararası mali desteğin oluşturduğu elverişli ekonomikkoşullardan istifade etmek amaçlarının baskın konumda olduğunu savunmaktadır. Bukapsamda, Aydın ilindeki jeotermal enerji santrali projelerine dair yürütülen bir sahaaraştırmasından da faydalanarak Türkiye'deki yenilenebilir enerji politikasının katılımcıve çevreci değil, dışlayıcı ve neoliberal niteliklere sahip olduğunu vurgulamaktadır.Ayrıca, devletin jeotermal enerji santrallerinin etkileri ile ilgili denetimlerin yapılması,bilgilerin toplanması veya paylaşılması bağlamında sergilediği eylemsizlikle bu konudabelirsizliği egemen kıldığı ve böylelikle projelere dönük muhalefeti güçleştirdiğinisavunmaktadır. Devletin gri alanlar yaratarak enerji politikasını sürdürmesindenhareketle, Türkiye'de devletin durumunu betimlemek üzere "yeşil devlet" yerine gridevlet nitelemesini önermektedir. --- The scholarly works developing around the concepts such as "green state" or"environmental state" argue that the states might assume an effective role in preventionof environmental problems, based on the institutional developments they have achievedsince the 1970s. In this context, the development of participatory policies with due regardof possible environmental impacts of economic activities in the normative sense on theone hand, and incentivization of use of renewable energy resources that are assumed tohave lesser environmental impacts on the other by the states are regarded as indicatorsof greening of the states. However, some scholarly works claim that the modern statescannot acquire a genuinely green quality, and that the measures cited as greeningindicators in academic literature are in fact confined to spatial or temporal displacementof environmental problems rather than their prevention.Based on the abovementioned different perspectives, this study argues that the statescannot obtain a genuinely green character, and that the environmental and renewableenergy policies in fact serve the functions such as diversification of energy supply, andconstitution of new fields of capital accumulation. Moreover, it argues that the state inTurkey is not undergoing a transformation towards greening, bearing in mind theenvironmental as well as energy policies pursued in the country. It demonstrates that thestate develops policies in line with a hegemonic development policy, governing the spacewith concerns oriented around distributive mechanisms for obtaining the consent ofcitizens, and providing opportunities for capital accumulation. It defends that thedominant objective underlying the state's renewable energy policies is reduction of thedependency on energy imports, as well as benefitting from the convenient economicconditions generated through the international financial support offered in this field,rather than production of clean energy. In this scope, it stresses that the renewable energypolicy in Turkey has exclusionary and neoliberal, instead of participatory andenvironmentalist characters, benefiting from a field research on the geothermal powerplant projects in Aydin province. Moreover, it discusses that the state renders opposingthe geothermal projects difficult by allowing the reigning of obscurity in this field throughits inaction in the context of conducting of inspections, as well as collection and sharingof information on the impacts of geothermal power plants. Based on the fact that the statesustains its energy policy through the creation of gray zones, it proposes the qualificationof gray state instead of "green state" towards describing the situation of the state inTurkey.

Devletlerin dış politikadaki amaç ve hedefleri Uluslararası İlişkiler disiplinin köklü tartışmalarından biridir. Dış politika hedef ve amaçlarının başarısı için önemli olan ise Devletlerin hangi dış politika stratejisini takip ettikleridir. Realist yaklaşıma göre devletlerin temel amacı ulusal çıkarlarını maksimize etmektir ve bunun için izledikleri strateji de dengelemedir. Dengeleme genel olarak güçlü ya da tehdit olarak algılanan güce karşı güçsüz olan devletin hayatta kalabilmek için başvurduğu bir stratejidir. Güçlü olan devlet bir dengeleme ihtiyacına gerek duymazken ikincil güçler ya da küçük güçler ulusal çıkarlarını gözetebilmek için egemen gücü dengeleme arayışına başvurabilirler. Ancak dengeleme stratejisinin daha maliyetli olacağı gerçeği kimi zaman ikincil ya da küçük güçleri egemen gücün peşine takılma stratejisine yönlendirebilir. Buradaki motivasyon ise zayıf olan devletin güç dengesi açısından güçlü olana yanaşması, ittifaka katılması olarak karşımıza çıkar. Fakat maliyeti daha yüksek olarak hesaplansa da dengeleme stratejisi devletlerin en sık başvurduğu strateji olarak karşımıza çıkmaya devam ederken dengeleme açısından önemli bir tartışma Soğuk Savaş'ın sona ermesi ile karşımıza çıkmaktadır. Bu da farklı dengeleme türlerinin varlığıdır. Dengeleme türleri açısından kendisine en çok alan bulan strateji ise "yumuşak dengeleme (soft balancing)"dir. Yumuşak dengeleme stratejisi egemen olan gücü doğrudan hedef almadan askeri üstünlüğü ya da tek taraflı askeri politikalarını engelleme ve ertelemeye yönelik uluslararası kurumlar, ekonomik araçlar ve diplomatik kanallar kullanılarak başvurulan bir strateji olarak tanımlanmıştır. Bu çalışma dış politika stratejilerinden dengeleme ile peşine takılma stratejileri arasındaki farklılıkları incelerken yumuşak dengeleme stratejisi açısından genel bir çerçeve ortaya koymaktadır. Yumuşak dengeleme stratejisinin uygulama örneği olarak da Türkiye'nin bu stratejiyi takip ettiği 2003 Irak Krizi ve 1 Mart Tezkeresi ile Avrupa Birliği ile ilişkilerini inceleyerek dış politikadaki başarısını değerlendirmektedir ; The goals and the objectives of states on foreign policy have been one of the rooted discussions in international relations. The important thing for the success of the goals and the objectives on foreign policy is which foreign policy strategy has been pursued by the states. According to Realist approach, the main objective of the states is to maximize their national interests and for this aim the pursued strategy by states is "balancing". Balancing is generally a strategy that the weak states are appealing in order to survive against the states either being hegemon or regarding as a threat. While the hegemon state does not require any need of balancing, secondtier or weak states, in order to look out for their national interests, would appeal the pursuit of balancing. However the fact that the balancing strategy will be more costly may lead secondtier or weak states to the strategy of bandwagoning towards the hegemon state. The motivation here is that the weak state with regard to the balance of power is approaching to the hegemon state or joining the alliance. However, although the cost is calculated as high, balancing strategy has continued to be the most common strategy appealed by the states, an important discussion in terms of the balancing emerges with the end of the Cold War. This is the presence of different types of balancing. The strategy which finds the most space according to the types of balancing is "soft balancing". Soft balancing strategy is described as a strategy applied by using international institutions, economic instruments and diplomatic channels in order to prevent or delay the military superiority or the unilateral military policies of hegemon state without directly targeting to her power. While this study examines the differences between the balancing strategy and bandwagoning strategy among the foreign policy strategies, provides a general framework with regard to the soft balancing strategy. As an example for the application of the soft balancing strategy, this study evaluates the success of this strategy applied by Turkish foreign policy during Iraq Crisis of 2003 and Memorandum of March 1st, and also with the relations with the European Union.

Toplumlar, tarih boyunca siyasal bir rekabetle varlıklarını sürdürmüşlerdir. Ulusal veya uluslararası hangi ölçekte olursa olsun devletler ve siyasi partiler iktidarını sürdürebilmek, yönetime aday ise iktidar mücadelesi verebilmek adına varlıklarını güçlü tutmak durumundadırlar. Bu mücadelenin birçok farklı yöntemleri vardır. Gerek devletler gerekse devletler içerisindeki siyasi partiler kendi mücadelesini kazanmak için politik, stratejik, ekonomik, teknolojik, kültürel ve sosyolojik açıdan kendi çıkarları doğrultusunda savaş vermektedir. Bütün bu mücadelenin temel amacı, toplumları harekete geçirmek ve kamuoyu oluşturarak varlığını korumak ve iktidar sahibi olmaktır. Siyasi aktörler ve partiler, düşünce ve davranış boyutuyla toplumu etkilemek ve yönlendirmek için kendilerini ve ideolojilerini anlatabilmek ihtiyacı duymuşlardır. Bu doğrultuda geniş kitleleri harekete geçirmek kendi düşüncelerini empoze ederek taraftar toplamak için yoğun bir siyasal ikna çalışmaları sürdürmektedirler. Tam anlamıyla siyasal iletişim faaliyetleri olarak tanımlayabileceğimiz bu süreç siyasal içerikli propaganda, reklam ve halkla ilişkiler faaliyetleri bütününden oluşmaktadır. Siyasi partiler ve liderler siyasal iletişim faaliyetlerini daha güçlü sürdürebilmek için etkili bir iletişim yöntemi olan reklamcılık ve grafik tasarım faaliyetlerinden yoğun bir biçimde faydalanmışlardır. İletişim faaliyetlerinde görsel öğelerin kullanımı verilen mesajı olduğundan çok daha etkili kılmaktadır. Günümüzde iletişimin her alanında olduğu gibi siyasal iletişim ve reklamcılık faaliyetlerinde de bu durum göz önünde bulundurularak, siyasal kampanyalarda görsel iletilerin düzenlenmesi eskiye nazaran uzmanlar tarafından daha profesyonel biçimde gerçekleştirmektedir. Özellikle son yıllarda, ülkemizde yapılan yerel ve genel seçimlerde alınan sonuçlar üzerinde, grafik tasarımla desteklenerek yapılan siyasal reklamların seçim sonuçlarına olumlu veya olumsuz etkisi uzmanlar tarafından sıkça dile getirilmiş bir gerçekliktir. Bu çalışmada; 2018 yılında Türkiye'de Cumhurbaşkanlığı Genel Seçiminde adayların ve partilerin siyasal reklam çalışmalarında kullandıkları görsel unsurlar grafik tasarım yönüyle incelenmiştir. Siyasal kampanyalarda kullanılan lider fotoğrafı, fontlar, genel kampanya renkleri, kampanya sloganının Türk toplumu üzerinde olumlu ya da olumsuz etkisi değerlendirilmiştir. Çalışma kapsamında tarama modeli kullanılmıştır. Bu nedenle öncelikli olarak literatür taraması yapılmış sonrasında siyasi partilerce seçim kampanyalarında kullanılan görsel unsurlar (afiş, billboard el ilanı vb.) karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. ; Societies have survived through political competition throughout history. States and political parties, regardless of their national or international scale, must maintain their power in order to maintain their power. There are many different methods of this struggle. Both the states and the political parties within the states fight for their own interests in terms of political, strategic, economic, technological, cultural and sociological aspects in order to win their struggle. The main purpose of this struggle is to mobilize societies and create public opinion and to preserve its existence and to have power. Political actors and parties felt the need to express themselves and their ideologies in order to influence and manipulate society through the dimension of thought and behavior. In this direction, they are intensely engaged in political persuasion in order to mobilize large masses and impose their own ideas. This process, which can be defined as political communication activities, consists of political propaganda, advertising and public relations activities. Political parties and leaders have benefited extensively from advertising and graphic design, which is an effective communication method in order to maintain political communication activities more strongly. The use of visual elements in communication activities makes the given message much more effective than it is. Today, as in all areas of communication, political communication and advertising activities, taking into account this situation, the organization of political messages in the political campaign is more professionally performed by experts than before. Especially in recent years, the positive and negative effects of political advertisements supported by graphic design on the results of the local and general elections held in our country have been frequently mentioned by the experts. In this study; In 2018 visual elements they use in the general election and the presidential candidates of the political parties in Turkey were examined advertising work with graphic design direction. Leader photo, fonts, general campaign colors and campaign slogan used in political campaigns were evaluated as positive or negative effects on Turkish society. Scanning model was used in the study. For this reason, primarily the literature review was conducted and then the visual elements (posters, billboard flyers, etc.) used by political parties in election campaigns were examined comparatively.

Bu çalışmada, Türkiye ekonomisinin sanayi döngüleri, Avrupa Birliği (AB), Fransa, Almanya, Birleşik Krallık ve Hırvatistan gibi ülkelerle karşılaştırılmıştır. Daha sonrasında ise Türkiye'nin hem Avrupa Birliğinde euro kullanan 19 ülke ile hem de şu andaki 28 üye ülkenin sanayi döngüleriyle eş entegrasyonunun tespiti için bir model geliştirilmiştir. Bu modelde Türkiye'nin sanayi üretim endeksi bağımlı değişken, AB ülke grupları (AB 19 ve AB 28) için sanayi üretim endeksleri açıklayıcı değişeken olarak kullanılmış, Türkiye'deki faiz oranları ve Euro döviz kurları da modele kontrol değişkeni olarak eklenmiştir. Döngüler arasında ilişkinin var olması, ekonomik olarak bölgelerin uzun vadede uyumlu olduğunu göstermektedir. Buna göre bu tezdeki iddiamız; Türkiye'deki sanayi iş döngüsünün Avrupa Birliği'nin sanayi iş döngüleriyle beraber hareket ettiğidir. Bu tezdeki çalışma ile bu anlamda Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki iş döngüsü uyumu analizi sanayi üretim endeksi özelinde yapılacaktır. Bu kapsamda çalışmada yapılacak eşbütünleşme analizleri Türkiye ile Avrupa birliği'nin sanayi üretimi açısından birbirine uzun vadede ne derecede bağlı olduğunu göstermektedir. Çalışmada ortaya çıkan sonuçlar, Türkiye ile Avrupa iş dünyası sanayi üretimleri arasında karşılıklı bir bağlantı olduğunu göstermektedir. Diğer bir ifadeyle, Türkiye ile Avrupa ekonomileri arasında döngüsel bir bağlantı ortaya çıkmaktadır. Ayrıca Fransa, Almanya, Birleşik Krallık ve Hırvatistan özelinde yapılan analizler sonucunda Türkiye'nin sanayi üretim endeksi ile Fransa, Almanya ve Birleşik Krallık'a ait veriler arasında döngüsel bir bağlantı ortaya çıkmaktadır. Ancak Hırvatistan ve Türkiye'nin sanayi üretim endeksleri arasında döngüsel bir bağlantı ortaya çıkmamaktadır. Avrupa Birliği euro kullanan 19 üye ülkenin analizinde de Avrupa Birliği'nin şuan ki 28 üye ülke endeksi ile yapılan analiz sonuçlarında olduğu gibi döngüsel bir bağlantı ortaya çıkmaktadır. Araştırma sonuçları, Türkiye ile Avrupa Birliği'nin sanayi üretimi açısından birbiriyle bağlantılı olduğunu ve bir tarafta olan ekonomik gelişmelerin diğer tarafı etkileyebilme potansiyeline sahip olduğunu ve Türkiyenin AB üyeliğine bu başlıkta hazır olduğunu ortaya koymaktadır. ; In this study, the industry cycle of Turkey's economy was compared with countries such as the European Union, France, Germany, United Kingdom and Croatia. Afterwards, a model was developed to identify co-integration of Turkey with 19 countries using the euro in the European Union and with the industrial cycles of the 28 member states. In this model, the dependent variable was Turkey's industrial production index, industrial production indices were used as explanatory variables for EU country groups (EU 19 and EU 28), and Euro exchange rates and interest rates in Turkey were also included in the model as control variables.The existence of a relationship between the cycles indicates that the regions are economically compatible in the long run. Accordingly, we argue in this thesis that the industrial business cycle in Turkey moves along with the European Union's industrial business cycle. The harmony analysis of business cycle between the European Union and Turkey will be carried out specific to industrial production index within the scope of this study. In this context, cointegration analysis in the study indicates the extent to which Turkey's industrial production is depended to Europe in the long-term. The results of the study show that there is a mutual relation between industrial production of European business and Turkey. In other words, a circular relation emerges between Turkey and the European economy. In addition, as a result of the analyzes conducted in France, Germany, United Kingdom and Croatia, there is a curricular link between Turkey's industrial production index and France, Germany and United Kingdom. However, no curricular relation occurs between industrial production index of Croatia and Turkey. In the analysis of the 19 member states using the euro in the European Union, a curricular relation occurs as in the results of the analysis carried out with the index of the current 28 member states of the European Union. The study results reveal that Turkey is linked with the European Union in terms of industrial production, and economic developments on one side have the potential to affect the other, and Turkey is ready for EU membership in this title.

YÖK Tez No: 559819 ; Uluslararası ilişkilerde süreklilik, bir devletin dış politikasının uzun süreli olarak temel ilke ve esasları koruyarak belli parametrelerin dışına çıkmaması veya çıkamaması anlamına gelir. Devletlerin dış politikada süreklilik izlemesi alınan kararlar doğrultusunda olabileceği gibi zorunlu nedenlerden de ortaya çıkabilmektedir. Bunu ülkenin tarihi, coğrafyası, nüfusu, ekonomik durumu, askeri gücü ve ulusal özellikleri yapısal faktörleri etkileyebileceği gibi halkın kültürel özellikleri, ulusal karakteri, liderlerin özellikleri gibi yapısal faktörler de dış politikanın oluşumunda etkili olabilmektedir. Tüm bunlar dış politikada sürekliliği zorunlu ya da isteyerek uygulamasını sağlayabilmektedir. Uluslararası ilişkilerde değişim kavramı konusunda farklı teoriler olup en yaygın ve kabul görenler realizm/neorealizm ile liberalizm/neoliberalizimdir. Klasik realizm ve neorealizm'e göre uluslararası ilişkilerde temel olarak değişim söz konusu değildir. Klasik realistlere göre devlet, güç dengesi ve savaş gibi kavramların insanlık tarihi kadar eski olduğunu ve ileride de devam edeceğini savunur. Uluslararası alanda değişimin ise devletlerin kendi çıkarlarına uygun şartlar oluştuğunda sistemi kendi çıkarlarına uygun şekle sokmak amacıyla savaşlar aracılığıyla gerçekleştirdikleri olgudur. Neorealistler'e göre de hiyerarşik ve başka tür bir Uluslararası sistem gelişmedikçe değişim mümkün değildir. Liberal-Neoliberaller'e göre uluslararası politika da değişim mümkündür ve hatta olması gerektiği savunulur. Devletlerin dış politikalarında değişim yapmaya iten dinamikleri daha iyi anlayabilmenin bir diğer yolu da, devletlerin dış politikalarında görülen değişimi sınıflandırmaktır. Bu sınıflandırmayı seçimli-zorunlu, içsel-dışsal, köklü-sınırlı ve ani-aşamalı olarak sınıflandırmak mümkündür. Araştırmanın amacı, uluslararası politika literatüründe var olan süreklilik ve değişim olgularının incelenerek Suriye Dış politikasında uygulanma sıklığını ve değişimini gözlemlemektir. Özellikle Beşar Esad döneminde uygulanan iç politik kararların dış politikaya yansımaları ve bu yansımaların süreklilik ve değişim ekseninde Türkiye ile ilişkilerde neleri değiştirdiğinin araştırılması amaçlanmaktadır. ; Continuity in international relations means that the foreign policy of a state cannot or does not go beyond certain parameters when maintaining basic long-term principles. Decisions taken in line with a state's continuity in foreign policy as well as those that may arise for reasons of necessity may come out in the open. The country's history, geography, population, economic situation, military power, and national characteristics can affect structural factors such as the people's cultural characteristics, national character, characteristics of leaders and foreign policy. All this can lead to the continuation of foreign policy in either a compulsory or in a voluntary way. There are different theories about the concept of change in international relations, and the most common and accepted are realism or neorealism and liberalism or neoliberalism. According to classical realism and neorealism, there is no basic change in international relations. According to classical realists, the state argues that concepts such as the balance of power and war are as old as human history and will continue in the future. It is a phenomenon that change in the international field is realized by wars in order to bring the system in accordance with the interests of the states when conditions appropriate to their interests are formed. According to the neorealists, change is not possible unless another, hierarchical, international system develops. According to the liberals and neo-liberals, change in international politics is possible and should even be defended. Another way to better understand the dynamics that lead states to change their foreign policies is to classify the changes in the foreign policies of states. It is possible to classify these changes as elective or compulsory, internal or external, radical or limited and sudden or gradual. The aim of the study was to observe the prevalence of implementation and change in the foreign policy of Syria by examining the phenomena of continuity and change existing in fhe international policy literature. The aim was to investigate what has changed, especially regarding Bashar al-Assad, during the implementation of foreign policy decisions and domestic political repercussions as well as the implications of this orientation of continuity and change for relations with Turkey.

Text in Turkish; Abstract: Turkish and English ; Includes bibliographical references (leaves: 106-116) ; xii, 117 leaves ; Sürdürülebilirlik, başta iş dünyası olmak üzere akademisyenler tarafından da ilgi gören bir konudur. Sürdürülebilirlik kavram olarak büyüme yerine kalkınmayı öngörmektedir. Bu nedenle sürdürülebilirlik olmadan kalkınma olmayacağı gibi, kalkınma olmadan da sürdürülebilirlik olamaz. Sürdürülebilir kalkınma; bugünün ve geleceğin yaşamının planlanması, gelecek nesillerin ihtiyaçlarının bugünden karşılanabilmesi için gerekli imkânların sunulması şeklinde tanımlanır. Ekonomiyle birlikte toplumun da parçası olan işletmeler de süreç kâr odaklı iken küreselleşmenin getirdiği etkiyle yerini çevresel ve sosyal göstergelerle dengeleyerek gerçekleşmektedir. Bu üçlü dengeleme; çevresel, sosyal ve ekonomik göstergeler aynı zamanda sürdürülebilir kalkınmanın boyutlarını oluşturmaktadır. İşletmeler sürdürülebilirlik raporları ile iç ve dış paydaşlarına kurumlarının gerçek performanslarını yansıtmakla birlikte faaliyette bulundukları çevreye karşı sorumluluklarını da gözler önüne sermektedirler. İşletmelerin varlıklarını sürdürülebilir kılmak adına kurumsal şekilde devam etmeleri Kurumsal Sürdürülebilirlik kavramını ortaya çıkartmıştır. İşletmeler bu kavram gereğince, yalnızca kurumun çıkarını değil, sistemin çıkarını göz önünde bulundurarak hareket etmelidir. İşletmelerin hem finansal raporlama yapması hem de sürdürülebilirlik raporlama yapmaları halinde pek çok sayıda doküman oluşması, kreditörler tarafından yorumlanmakta güçlük çekilmesi neticesinde geleceğin raporlaması olarak adlandırılan entegre raporlamaya geçiş süreci başlamıştır. Çalışma dört bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde sürdürülebilirlik kavramına değinilmiş; sürdürülebilirlik raporlamasının içeriği ve önemi incelenmiştir. İkinci bölümde kurumsal sürdürülebilirlik hakkında genel bilgiler verildikten sonra kurumsal sürdürülebilirlik modelleri ele alınmıştır. Üçüncü bölümde, sürdürülebilirlik ile ilgili kuruluşlar hakkında bilgi verilmiş; sürdürülebilirlik ölçüm uygulamaları olan Sürdürülebilirlik Endekslerine değinilmiştir. Son bölümde ise finansal raporlamadan entegre raporlamaya geçiş sürecinden bahsedilmiş; entegre raporun tarihsel gelişimi, kapsamı, amacı, işletmelere sağladığı fayda, içeriği ve kılavuz ilkeleri detaylı bir şekilde incelenmiştir. Türkiye'de az sayıda yayınlanan entegre raporlardan farklı iki sektör seçilerek içerik karşılaştırılması yapılmıştır. Bu kuruluşlar; T.Garanti Bankası A.Ş., Türkiye Sınai Kalkınma Bankası (TSKB) ve Çimsa Çimento T. A.Ş. 'dir. ; Sustainability is also a topic of interest to academics, especially in the business world. Sustainability foresees development instead of growth as a concept. For this reason, there will be no sustainability without sustainability, and there will be no sustainability without development. Sustainable development; the planning of today's and future's life, and the provision of necessary facilities for the needs of future generations to be met today Businesses, which are part of the economy and society, are realized by balancing the environmental and social manifestations with the effect of globalization, while the process is profit-oriented. This triple balancing; environmental, social and economic indicators also constitute the dimensions of sustainable development. Operational sustainability reports and internal and external stakeholders reflect the true performance of their organization, as well as their responsibilities towards the environment in which they operate. Organizational continuity of businesses in order to make their assets sustainable has led to the concept of Corporate Sustainability. According to this concept, businesses should act not only in the interest of the institution but also in the interest of the system. In the event that businesses do both financial reporting and sustainability reporting, the process of transitioning to integrated reporting, which is called the reporting of the future in the sense that the formation of a large number of documents is interpreted by the creditors and is difficult, has begun. The study consists of four parts. In the first chapter, the concept of sustainability is mentioned; the content and importance of sustainability reporting has been. In the second chapter, corporate sustainability models are discussed after giving general information about corporate sustainability. In the third chapter, information on sustainability related organizations was given; Sustainability Indexes, which are sustainability measurement applications. In the last section, the transition process from financial reporting to integrated reporting is mentioned; the historical development of the integrated report, the scope, the purpose, the benefits, content and guiding principles it has provided to the enterprises have been examined in detail. Comparing two different sectors selected a small number of integrated content from published reports it was made in Turkey. These organizations; T. Garanti Bankası A.Ş., Türkiye Sınai Kalkınma Bankası (TSKB) and Çimsa Çimento T.A.Ş.

1948 yılında İsrail devletinin kurulması ve İsrail-Arap Savaşı"ndan sonra 700.000'den fazla Filistinli Arap, ülkeyi terk etmek zorunda kaldı. Lübnan, Ürdün, Suriye ve Mısır gibi komşu ülkelere ise bu mülteciler istemeden yerleşmek zorunda idiler. Ev sahibi ülkeler arasında, Filistinli mülteciler için en sorunlu ülke Lübnan"dır. Bu husus devletin istikrar ve güvenliğini, aynı zamanda mültecilerin yaşam koşullarını da etkiler. Filistinli mülteciler konusunda, Milli Lübnan Politikası negatif bir sonuç gösteriyor ve bu olayın uluslararası güvenliğini etkiliyor. Mülteci statüsü, uluslararası sözleşmeler yoluyla kabul edilmiş olsa da, Mültecilerin Statüsüne Dair Birleşmiş Milletler Sözleşmesi veya Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin 1967 Protokolü Lübnan devleti herhangi bir hak veya üzerlerine sorumluluk tanımıyor. Filistinli mülteciler, Lübnan hükümeti için bir güvenlik ikilemi temsil etmektedir. 1948"de başlayan ülkedeki mevcut gruplar arasındaki dengenin daha da kötüleşeceği korkusu vardı. Lübnan politikasının ilk başladığından (mültecilerin Lübnan'ın belli bir alanda yerleşmek için izin verildi an) itibaren bugüne kadar değişti. Lübnan tarafından teşvik edilen temel politikasının merkezinde, kendi kamplarında bütün alanlarda (siyasi, sosyal ve ekonomik), mültecileri marjinalize girişimi vardı. Bu politikanın ana fikri, onları izole etmek, kampların boyutunu azaltmak ve herhangi bir tahrip binanın inşaatı veya restorasyonu yasaklamaktı. Lübnan yasası, orada yaşayan Filistinlilere karşı olan ayrımcılığı açıkça gösterir. Yasa, işe sahip olması, bir arazi ya da bir ev satın almasını önlemekte ve o şekilde Lübnan ekonomisinde katkılarını izole etmektedir. Bu bağlamda, en önemli aktörlerden biri olarak, Yakın Doğu'daki Filistinli Mültecilere Birleşmiş Milletler Yardım ve Bayındırlık Ajansı (UNRWA), uluslararası tepki, bir ülkede onun güvenliği ve egemenliği konusunda insani sorunun yönlerini nasıl değiştirebileceği göstermek amacıyla analiz edilmiştir. ; The thesis "Palestinian refugees in the context of Lebanese policy of non-integration" represented a complex research about one of the most important problems of the international community. The research of the Palestinian refugee question has fundamental importance both at national and international level, because the problem can influence the realities of the world and particularly of the states hosting the refugees. The need of understanding the historical background and the causes of the Arab-Israeli conflict is very important in order to provide the best solutions for the refugee problem. The comprehension of the continuous armed struggle between the parties involved in the conflict and the permanent violation of the human rights is significant in securing the right assistance for the needy persons. In order to maintain the security of the international community and the agreement between the Israel and other Arab states, the Palestinian question is the basic element that should be solved. Im particular, the research of the policies of Lebanon towards the Palestinians is absolutely necessary, considering that the massive violation of the human rights and the inhuman living conditions of the refugees are unseen in another hosting country. The regional security is dependent on finding a solution for the Palestinians from Lebanon, because the economic, social and political exclusion of the refugees has created a psychological anxiety, which can determine conflicts in the society. As it was seen in the history, the Palestinians had been the reason for a series of armed conflicts in the region involving the most important actors, for civil war and the threat for Lebanon"s security, determining external occupation. In the analysis of the Palestinian refugees" exclusion on account of the Lebanese policies, there are a series of fundamental questions. Firstly, what was the context that determined the Palestinians to arrive to Lebanon and remain in a state that has not provided them any rights? In addition, what is the meaning of the refugee problem and how is treated by the international community and law? Another question is about the situation of the Palestinian refugees in the world and more specific what are their living conditions in Lebanon? The main question of the thesis is about the policies promoted by Lebanon towards the Palestinian refugees. Ultimately, an important question regards the differences between the Palestinian refugees from Lebanon and the ones from another two states under UNRWA areas of operation, Jordan and Syria.

ÖZETRUS BASININDA TÜRKİYE'NİN ENERJİ POLİTİKALARI (1994-2014)Soğuk Savaş'ın son bulması tüm dünya düzenini alt üst etmiş, hem politik, hem de ekonomik alanda büyük değişimlere sebep olmuştur. Bu olaydan en çok etkilenen bölge ise 1991 yılına kadar büyük bir kısmı SSCB sınırları içinde yer alan Avrasya olmuştur. Bu dönemde ülkelerin Avrasya bölgesine yaklaşımı ve bu coğrafyaya yönelik politikaları, uluslararası ilişkilerde esas istikametlerden birini teşkil etmeye başlamıştır. Soğuk Savaş döneminde NATO üyesi olarak ABD'nin yanında yer alan Türkiye, 20. yüzyılın 90'lı yıllarından itibaren değişen öncelikleri doğrultusunda kendine farklı bir yol çizmeye başlamıştır. Dolayısıyla Türkiye'nin Avrasya bölgesine yaklaşımı değişmiş, özellikle de enerji politikaları çerçevesinde yeni boyut kazanan enerji güvenliğinin sağlanması açısından bu bölgenin Türkiye için önemi artmıştır. Bölgede gerçekleştirilen enerji projelerinin en aktif katılımcılarından birine dönüşmesi, Türkiye'nin Avrasya'ya verdiği önemin bir göstergesidir. 1990'lı yılların sonu 2000'li yılların başında bu projeler çerçevesinde enerji kaynaklarının Doğu'dan Batı'ya ulaştırılmasında transit ülke görevini üstlenen Türkiye, son 10 yılda bölgede enerji merkezi olma yolunda hızla ilerlemektedir. Bu bağlamda Türkiye'nin yürüttüğü enerji politikaları, hem ulusal hem de uluslararası basın tarafından merakla izlenmekte ve yankı uyandırmaktadır. Bu çalışmada İzvestiya ve Nezavisimaya Gazeta örneğinde Türkiye'nin enerji politikalarının Rus basınındaki yansımalarına odaklanılmıştır. Teun van Dijk'ın Eleştirel Söylem Analizi yöntemi kullanılarak yapılan bu çalışmayla Rusya'nin Nezavisimaya Gazeta ve İzvestiya gazetelerinin Türkiye'nin enerji politikaları ile ilgili haber yapımında tarafsız bir duruş sergileyemedikleri, konuya Rusya hükümetinde temsil olunanların bakış açısına paralel bir perspektiften baktıkları ve sonuç olarak da ideolojik devlet aygıtı işlevini yerine getirerek, egemen ideolojiyi yeniden ürettikleri ortaya konulmuştur. --- ABSTRACTTURKEY'S ENERGY POLICIES ON RUSSIAN PRESS (1994-2014)The end of the Cold War has overturned the whole world order and has caused great changes in both political and economic arena. The region most affected by this event was Eurasia, which main part was in the territory of the USSR until 1991. In this period, countries approach to the Eurasian region and their policies towards this geography have begun to form one of the main directions in the international relations. During the Cold War as a member of NATO Turkey was standing by side of the United States and has begun to take different way according to its changing priorities since the 90s years of the 20th century. Therefore, the approach of Turkey to Eurasia has changed, especially in terms of ensuring energy security gained new dimension in the framework of energy politics has increased importance of this region for Turkey. Turning into one of the most active participants of the energy projects in the region is an indication of the importance given by Turkey to Eurasia. At the end of 1990s and at the beginning of 2000s within the framework of this project assuming the duty transit country in the transportation of energy resources from East to West, Turkey has been progressing rapidly in the way of becoming the energy hub in the region for the last 10 years. Whereas Turkey, the end of the 1990s, at the beginning of the 2000s had just assumed the duty transit country for the transportation of energy resources from the East to the West. In this context, Turkey's energy policies are following with interest both by national and international press and it is creating reactions. In this thesis it was focused on the reflection of Turkey energy policies on the Russian press, the case of Izvestia and Nezavisimiya Gazeta. With the study using Teun van Dijk's Critical Discourse Analysis method Russia's Nezavisimaya Gazeta and Izvestia newspaper could not play a neutral stance in making news related to the energy policies of Turkey, it was revealed that they were looking from a perspective paralel to the point of view of the representatives of the Russian government and as a result they have regenerated the dominant ideology by fulfilling the function of an ideological state apparatus.