The number of states with the monarchy system is decreasing today. Currently, there are about 50 of them in the world, including the 16 Commonwealth Realms. Canada and Australia are the countries with the longest Commonwealth Realm status and belong to the Commonwealth of Nations, an international organization associating 53 member states. Currently, Queen Elizabeth II is the sovereign of both countries and she will probably be succeeded by her eldest son, Prince Charles. Due to the fact that the monarch lives in the UK on a daily basis, her duties are performed by the governor general. The purpose of this article is a comparative analysis of Canada and Australia, aiming at presenting the moods prevailing in these countries in the context of a possible change of the state system from a monarchy to a republic. ; Kanada i Australia są państwami wspólnotowymi Wielkiej Brytanii, a co za tym idzie, łączy je osoba monarchy, która sprawuje władzę w państwie. W artykule ukazane zostały opinie panujące wśród społeczeństwa Kanady i Australii na temat monarchii, rodziny królewskiej oraz zmiany głowy rządzącej. Przedstawiono konkretne argumenty republikanów z obydwóch państw, jak również sympatie obywateli do poszczególnych członków brytyjskiej rodziny królewskiej. W obydwóch państwach występuje spory ruch antymonarchistyczny, który może się pogłębić po śmierci królowej Elżbiety II i objęciu tronu przez księcia Karola.
Celem artykułu jest próba ukazania mocy eksplanacyjnej i prognostycznej teorii stosunków międzynarodowych (neorealizm, neoliberalny instytucjonalizm i konstruktywizm społeczny) w sytuacji widocznych problemów z przewidzeniem końca zimnej wojny i wyjaśnieniem procesu demokratyzacji w państwach Europy Środkowej i Wschodniej oraz innych częściach świata. W obliczu istotnych przemian, które miały wpływ na kształtowanie się nowego pozimnowojennego porządku międzynarodowego, należy zastanowić się nad znaczeniem teorii w przyjmowaniu odpowiednich strategii badawczych, aby z jednej strony, można było z jakimś stopniem prawdopodobieństwa przewidzieć bieg wydarzeń oraz z drugiej, wyjaśnić ich istotę i znaczenie. Koniec zimnej wojny oraz proces transformacji państw Europy Środkowej i Wschodniej stawiają więc generalne i niezwykle istotne pytanie o możliwość rozwijania naukowego podejścia do analizy stosunków międzynarodowych, które wychodzi poza jedynie krótkoterminową obserwację bieżących wydarzeń. W artykule poddane są analizie najważniejsze podejścia teoretyczne w kontekście przyjęcia takiej strategii badawczej, dzięki której można by odchodzić od dominacji skrajnych wykluczających się wzajemnie stanowisk. Toczone do tej pory wielkie debaty pokazały, że bogactwo w nauce wynika nie z jednostronnego podejścia, nawet jeżeli w pewnym momencie, czy okresie mamy do czynienia z supremacją określonej teorii czy podejścia metodologicznego. Fiasko nauki o stosunkach międzynarodowych w przewidzeniu końca zimnej wojny ukazało konieczność podjęcia takich działań, których zadaniem byłoby łączenie a nie wykluczanie. Koniec zimnej wojny i proces transformacji Europy Środkowej i Wschodniej są więc traktowane jako studia przypadku pomocne w testowaniu teorii stosunków międzynarodowych jako adekwatnych narzędzi do analizy zmieniającej się sytuacji międzynarodowej. ; The aim of the article is to show the explanatory and prognostic power of theories of international relations (neorealism, neo-liberal institu¬tionalism and social constructivism) in the situation of visible problems with predicting the end of the Cold War and explaining the democratization pro¬cess in the countries of Central and Eastern Europe and other parts of the world. In the face of significant changes that have influenced the formation of a new post-Cold War international order, it is necessary to consider the im¬portance of the theory in adopting appropriate research strategies so that on the one hand, it is possible to predict the course of events with some degree of probability and on the other, to explain their essence and importance. The end of the Cold War and the process of transforming the countries of Central and Eastern Europe thus pose a general and extremely important question about the possibility of developing a scientific approach to the analysis of international relations, which goes beyond only short-term observation of cur¬rent events. The article analyzes the most important theoretical approaches in the context of adopting such a research strategy, thanks to which one could depart from the dominance of extreme, mutually exclusive positions. The great debates that have been held so far have shown that wealth in science is not a one-sided approach, even if at some point or time we are dealing with the supremacy of a particular theory or a methodological approach. The fiasco of the science of international relations in predicting the end of the Cold War has shown the necessity of undertaking such activities whose task would be to combine rather than exclude. The end of the Cold War and the trans¬formation process of Central and Eastern Europe are therefore treated as case studies that help in testing the theory of international relations as adequate instruments for analyzing the changing international situation.
Celem artykułu jest próba ukazania mocy eksplanacyjnej i prognostycznej teorii stosunków międzynarodowych (neorealizm, neoliberalny instytucjonalizm i konstruktywizm społeczny) w sytuacji widocznych problemów z przewidzeniem końca zimnej wojny i wyjaśnieniem procesu demokratyzacji w państwach Europy Środkowej i Wschodniej oraz innych częściach świata. W obliczu istotnych przemian, które miały wpływ na kształtowanie się nowego pozimnowojennego porządku międzynarodowego, należy zastanowić się nad znaczeniem teorii w przyjmowaniu odpowiednich strategii badawczych, aby z jednej strony, można było z jakimś stopniem prawdopodobieństwa przewidzieć bieg wydarzeń oraz z drugiej, wyjaśnić ich istotę i znaczenie. Koniec zimnej wojny oraz proces transformacji państw Europy Środkowej i Wschodniej stawiają więc generalne i niezwykle istotne pytanie o możliwość rozwijania naukowego podejścia do analizy stosunków międzynarodowych, które wychodzi poza jedynie krótkoterminową obserwację bieżących wydarzeń. W artykule poddane są analizie najważniejsze podejścia teoretyczne w kontekście przyjęcia takiej strategii badawczej, dzięki której można by odchodzić od dominacji skrajnych wykluczających się wzajemnie stanowisk. Toczone do tej pory wielkie debaty pokazały, że bogactwo w nauce wynika nie z jednostronnego podejścia, nawet jeżeli w pewnym momencie, czy okresie mamy do czynienia z supremacją określonej teorii czy podejścia metodologicznego. Fiasko nauki o stosunkach międzynarodowych w przewidzeniu końca zimnej wojny ukazało konieczność podjęcia takich działań, których zadaniem byłoby łączenie a nie wykluczanie. Koniec zimnej wojny i proces transformacji Europy Środkowej i Wschodniej są więc traktowane jako studia przypadku pomocne w testowaniu teorii stosunków międzynarodowych jako adekwatnych narzędzi do analizy zmieniającej się sytuacji międzynarodowej. ; The aim of the article is to show the explanatory and prognostic power of theories of international relations (neorealism, neo-liberal institu¬tionalism and social constructivism) in the situation of visible problems with predicting the end of the Cold War and explaining the democratization pro¬cess in the countries of Central and Eastern Europe and other parts of the world. In the face of significant changes that have influenced the formation of a new post-Cold War international order, it is necessary to consider the im¬portance of the theory in adopting appropriate research strategies so that on the one hand, it is possible to predict the course of events with some degree of probability and on the other, to explain their essence and importance. The end of the Cold War and the process of transforming the countries of Central and Eastern Europe thus pose a general and extremely important question about the possibility of developing a scientific approach to the analysis of international relations, which goes beyond only short-term observation of cur¬rent events. The article analyzes the most important theoretical approaches in the context of adopting such a research strategy, thanks to which one could depart from the dominance of extreme, mutually exclusive positions. The great debates that have been held so far have shown that wealth in science is not a one-sided approach, even if at some point or time we are dealing with the supremacy of a particular theory or a methodological approach. The fiasco of the science of international relations in predicting the end of the Cold War has shown the necessity of undertaking such activities whose task would be to combine rather than exclude. The end of the Cold War and the trans¬formation process of Central and Eastern Europe are therefore treated as case studies that help in testing the theory of international relations as adequate instruments for analyzing the changing international situation.
The essence of democracy is the rule of the sovereign, that is the nation, today understood as all of the state's citizens. At present, the most common type of governance is representative democracy, exercised by representatives elected from the citizens themselves. Therefore, for the proper functioning of liberal democracy it is difficult to find a more important issue than the procedure for the election of those who govern us. The article presents two alternative electoral systems: an alternative voting system (AV) and the system of Single Transferable Vote (STV). ; The essence of democracy is the rule of the sovereign, that is the nation, today understood as all of the state's citizens. At present, the most common type of governance is representative democracy, exercised by representatives elected from the citizens themselves. Therefore, for the proper functioning of liberal democracy it is difficult to find a more important issue than the procedure for the election of those who govern us. The article presents two alternative electoral systems: an alternative voting system (AV) and the system of Single Transferable Vote (STV).
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś - odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Już George Waszyngton miał wyrazić często przywoływane później przez Amerykanów życzenie, by na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki powstały również Stany Zjednoczone Europy. W rzeczywistości idea ta narodziła się zapewne wśród europejskich federalistów w XIX w., realne kształty mogła zaś przybrać dopiero u progu zimnej wojny. Dokonana wówczas przez administrację Harry'ego Trumana redefinicja globalnych interesów USA oraz ich roli w świecie prowadziła w konsekwencji nie tylko do wsparcia, ale wręcz zdecydowanego promowania koncepcji ekonomicznej, politycznej i militarnej integracji europejskiej. Kierując się mieszanką pobudek idealistycznych i pragmatycznych waszyngtońska elita oceniała, że zjednoczona w oparciu o amerykańskie wzorce Europa federalna z jednej strony przezwycięży w ten sposób swe odwieczne problemy (rywalizacja narodowa i marnotrawienie potencjału ekonomicznego), z drugiej zaś – odciąży USA od części odpowiedzialności za losy świata zachodniego. W miarę normalizacji sytuacji w Europie Zachodniej po II wojnie światowej jej przywódcy wykazywali jednak coraz mniejszy entuzjazm wobec amerykańskich planów federacji, na co Waszyngton reagował coraz bardziej stanowczymi groźbami pozbawienia Europy swego parasola ochronnego. Dopiero ostateczna klęska projektów EWO i EWP spowodowała zmianę polityki administracji Eisenhowera, oznaczającą pogodzenie się ze zmierzchem idei federalistycznej oraz triumfem funkcjonalizmu. ; It was George Washington who many authors claim first expressed the wish, often reported by Americans, that "one day, on the model of the United States of America a United States of Europe will come into being". In fact, the idea seems to have been launched by 19th century European federalists, yet it could not materialize until the dawn of the Cold War. Not only did the Truman administration's reappraisal of US global security interests and its role in the world lead to their support, but to their relentless promotion of Europe's economic, political and military integration. Out of their mixed idealistic and pragmatic motivation, the Washington establishment argued that, if united along the American model, a federal Europe would overcome its traditional problems (national rivalries and wasting its economic potential) while, on the other hand, it would also reduce US responsibility for the well-being of the Western world. However, as post-war normalization set in, the leaders of Western Europe grew increasingly skeptical of American federalist visions, while Washington responded with ever more resolute threats of withdrawing its forces from Europe. It was not until the ultimate failure of the EDC/EPC project that the Eisenhower administration modified its European policy, coming to terms with the end of federalism and the triumph of functionalism.
Artykuł systematyzuje stan badań nad zagadnieniem embarga strategicznego stosowanego przez państwa zrzeszone w Coordinating Committee for Multilateral Export Controls wobec państw komunistycznych w dobie zimnej wojny. Zostały scharakteryzowane zasoby archiwalne oraz wskazane nowe możliwe perspektywy badawcze. Na przykładzie PRL omówiona została amerykańska polityka udzielania tzw. wyjątków na sprzedaż dóbr podwójnego (cywilnego i wojskowego) zastosowania państwom RWPG. Ponadto wykorzystano dokumenty wywiadu polskiego, prezentujące rozbieżności w łonie państw CoCom na tle sprzedaży nowych technologii do ZSRR i pozostałych państw bloku komunistycznego. The article systematises the current state of research into the question of strategic embargo imposed by the member states of the Coordinating Committee for Multilateral Export Controls against the communist states during the Cold War. The author characterises the archival material and indicates new research perspectives. On the example of the Polish People's Republic, he discusses the American policy of granting exceptions for the sale of the so-called "dual-use goods" (strategic goods of military and civil application) to the COMECON states. In addition, documents of Polish intelligence have been used that present discrepancies between the COCOM states on the sale of new technologies to the USSR and other states of the communist bloc. ; Artykuł systematyzuje stan badań nad zagadnieniem embarga strategicznego stosowanego przez państwa zrzeszone w Coordinating Committee for Multilateral Export Controls wobec państw komunistycznych w dobie zimnej wojny. Zostały scharakteryzowane zasoby archiwalne oraz wskazane nowe możliwe perspektywy badawcze. Na przykładzie PRL omówiona została amerykańska polityka udzielania tzw. wyjątków na sprzedaż dóbr podwójnego (cywilnego i wojskowego) zastosowania państwom RWPG. Ponadto wykorzystano dokumenty wywiadu polskiego, prezentujące rozbieżności w łonie państw CoCom na tle sprzedaży nowych technologii do ZSRR i pozostałych państw bloku komunistycznego. The article systematises the current state of research into the question of strategic embargo imposed by the member states of the Coordinating Committee for Multilateral Export Controls against the communist states during the Cold War. The author characterises the archival material and indicates new research perspectives. On the example of the Polish People's Republic, he discusses the American policy of granting exceptions for the sale of the so-called "dual-use goods" (strategic goods of military and civil application) to the COMECON states. In addition, documents of Polish intelligence have been used that present discrepancies between the COCOM states on the sale of new technologies to the USSR and other states of the communist bloc.
Artykuł systematyzuje stan badań nad zagadnieniem embarga strategicznego stosowanego przez państwa zrzeszone w Coordinating Committee for Multilateral Export Controls wobec państw komunistycznych w dobie zimnej wojny. Zostały scharakteryzowane zasoby archiwalne oraz wskazane nowe możliwe perspektywy badawcze. Na przykładzie PRL omówiona została amerykańska polityka udzielania tzw. wyjątków na sprzedaż dóbr podwójnego (cywilnego i wojskowego) zastosowania państwom RWPG. Ponadto wykorzystano dokumenty wywiadu polskiego, prezentujące rozbieżności w łonie państw CoCom na tle sprzedaży nowych technologii do ZSRR i pozostałych państw bloku komunistycznego. The article systematises the current state of research into the question of strategic embargo imposed by the member states of the Coordinating Committee for Multilateral Export Controls against the communist states during the Cold War. The author characterises the archival material and indicates new research perspectives. On the example of the Polish People's Republic, he discusses the American policy of granting exceptions for the sale of the so-called "dual-use goods" (strategic goods of military and civil application) to the COMECON states. In addition, documents of Polish intelligence have been used that present discrepancies between the COCOM states on the sale of new technologies to the USSR and other states of the communist bloc. ; Artykuł systematyzuje stan badań nad zagadnieniem embarga strategicznego stosowanego przez państwa zrzeszone w Coordinating Committee for Multilateral Export Controls wobec państw komunistycznych w dobie zimnej wojny. Zostały scharakteryzowane zasoby archiwalne oraz wskazane nowe możliwe perspektywy badawcze. Na przykładzie PRL omówiona została amerykańska polityka udzielania tzw. wyjątków na sprzedaż dóbr podwójnego (cywilnego i wojskowego) zastosowania państwom RWPG. Ponadto wykorzystano dokumenty wywiadu polskiego, prezentujące rozbieżności w łonie państw CoCom na tle sprzedaży nowych technologii do ZSRR i pozostałych państw bloku komunistycznego. The article systematises the current state of research into the question of strategic embargo imposed by the member states of the Coordinating Committee for Multilateral Export Controls against the communist states during the Cold War. The author characterises the archival material and indicates new research perspectives. On the example of the Polish People's Republic, he discusses the American policy of granting exceptions for the sale of the so-called "dual-use goods" (strategic goods of military and civil application) to the COMECON states. In addition, documents of Polish intelligence have been used that present discrepancies between the COCOM states on the sale of new technologies to the USSR and other states of the communist bloc.
The subject of the analysis is the attitude of the United States towards the annexation of Crimea by Russia and the war in Donbass in the post-Cold War era perspective regarding the conflict of values and interests. The article consists of two main parts. The first of these discusses the policy of the United States towards Ukraine and Russia after the Cold War. During the analysis, considerable attention was paid to the interests that the United States had towards the region of Eastern Europe, as well as the values of peace, stability and democracy promoted there. The second part of the article is devoted to the US reaction to Russia's unlawful actions in the Crimea and Donbass, undermining the core values and principles of the international community, i.e. independence, sovereignty and territorial integrity of states. It analyzed the strategy of the United States' response to the crisis in Ukraine, including its activities in the political, economic and military spheres. The analysis was to enable the answer to two basic research questions. First of all, were the principles of the international community violated by Russia and also the interests of the United States in Eastern Europe and the democratic values promoted in the region sufficient reason for Washington to take decisive action in defense of Ukraine? Secondly, are the actions taken by the US in cooperation with the international community enough to force Russia to change its policy towards Ukraine? The answer to both of the questions is negative. Russia's actions in Ukraine did not undermine the vital interests of the United States, which is why it did not decide to resort to military solutions. The values promoted by Americans also were not a sufficient reason to use more decisive means of response. Washington's moderate actions have negative consequences for Russia, but they are unable to force it to change its policy towards Ukraine. This is due to the importance of Moscow's interests in Ukraine, which are particularly important in the context of rebuilding Russia's superpower status and ensuring a safe and friendly neighborhood. Although the United States does not want to escalate the conflict excessively, its actions have deepened the negative trend in the development of relations between Moscow and Washington observed for almost two decades. ; Przedmiotem analizy jest postawa Stanów Zjednoczonych wobec aneksji Krymu przez Rosję i wojny w Donbasie w perspektywie pozimnowojennej w odniesieniu do kwestii konfliktu wartości i interesów. Artykuł składa się z dwóch głównych części. W pierwszej z nich omówiono politykę Stanów Zjednoczonych wobec Ukrainy i Rosji po zimnej wojnie. Podczas analizy znaczną uwagę poświęcono interesom, jakie Stany Zjednoczone miały wobec regionu Europy Wschodniej, jak również promowanym w nim wartościom pokoju, stabilności i demokracji. Druga część artykułu poświęcona została reakcji USA na bezprawne działania Rosji na Krymie i w Donbasie, podważające podstawowe wartości i zasady społeczności międzynarodowej, tj. niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej państw. Przeanalizowano w nim strategię odpowiedzi Stanów Zjednoczonych wobec kryzysu na Ukrainie, w tym działania w obszarze politycznym, gospodarczym i wojskowym. Analiza miała umożliwić odpowiedź na dwa podstawowe pytania badawcze. Po pierwsze, czy naruszone przez Rosję zasady społeczności międzynarodowej oraz interesy Stanów Zjednoczonych w Europie Wschodniej i promowane w regionie wartości demokratyczne były wystarczającą przesłanką do podjęcia przez Waszyngton zdecydowanych działań w obronie Ukrainy? Po drugie, czy podjęte przez USA działania realizowane we współpracy ze społecznością międzynarodową są wystarczające, aby zmusić Rosję do zmiany polityki wobec Ukrainy? Odpowiedź na oba z postawionych pytań jest negatywna. Działania Rosji na Ukrainie nie podważyły żywotnych interesów Stanów Zjednoczonych, dlatego nie zdecydowały się one sięgnąć po rozwiązania militarne. Również promowane przez Amerykanów wartości nie były wystarczającą przesłanką do zastosowania bardziej zdecydowanych metod odpowiedzi. Umiarkowane działania Waszyngtonu niosą za sobą negatywne konsekwencje dla Rosji, jednak nie są w stanie wymusić na niej zmiany polityki wobec Ukrainy. Wynika to z wagi interesów Moskwy wobec Ukrainy, która jest szczególnie istotna w kontekście odbudowy mocarstwowości Rosji oraz zapewnienia sobie bezpiecznego i przyjaznego sąsiedztwa. Mimo, że Stany Zjednoczone nie chcą nadmiernie eskalować konfliktu, to podjęte przez nie działania pogłębiają obserwowany od prawie dwóch dekad negatywny trend w rozwoju stosunków między Moskwą i Waszyngtonem.
Among many conflicts between United States and Soviet Union during the cold war era, one of the longest were Namibia's independence war and civil war in Angola. In the historiography, especially South Africa's literature, both of them are linkaged and known as Border War. However, Namibians had begun their struggle in 1966, twenty years later there was no perspective to finisz the war. The major breakthrough appeared in 1987–1988 thanks to series of meetings between president of the US, Ronald Reagan and general secretary of the Soviet Union, Mikhail Gorbachev. The key role played the year 1988. One year later United Nations has implemented Resolution 435 of Security Council from 1978. From that day, South Africa Defence Forces were beginning withdrawal from Namibia's territory. This article refers about the most characteristic and important aspects of United States' and Soviet Union' negotiations in 1987–1988, especially before and during Moscow summit in May and June 1988. ; Spośród wielu sporów istniejących między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Sowieckim w czasie zimnej wojny jednymi z trwających najdłużej była wojna o niepodległość Namibii i wojna domowa w Angoli, w literaturze traktowane niekiedy jako jeden konflikt, nazywany południowoafrykańską wojną o granice. Walka Namibijczyków o wolność trwała od 1966 r., jednak 20 lat później wciąż nie było widać perspektyw szybkiego zakończenia konfliktu. Przełom nastąpił w latach 1987–1988 dzięki seriom spotkań i negocjacji, jakie odbyły się między administracją prezydenta USA Ronalda Reagana i sekretarza generalnego KPZS Michaiła Gorbaczowa. Dla rozwiązania kwestii Namibii kluczowym rokiem był 1988 dzięki podpisaniu w Nowym Jorku grudniowych porozumień między władzami Angoli, Kuby i RPA. Rok później rozpoczęto realizację Rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 435, a wojska południowoafrykańskie zaczęły stopniowo opuszczać terytorium Namibii. Artykuł ma na celu wskazać najważniejsze aspekty negocjacji między USA i ZSRS w sprawie Namibii w latach 1987–1988, głównie przed szczytem i w czasie jego trwania (Moskwa, przełom maja i czerwca 1988 r.).
This article aims to make an insight into the conditions of immigration policy and actions undertaken by the Swedish authorities and political parties in the face of the migration crisis in Europe after 2015. A hypothesis presented here assumes that a decisive evolution of the attitudes of the Swedish authorities, political parties, and society towards a restrictive approach to immigration arose from the awareness of the negative consequences of migration management for the Swedish socio-economic model and the political scene. The theoretical framework used in this article is the concept of policy responsiveness, including the ability of political authorities to respond effectively and lawfully to the needs and expectations of the citizens. Process tracing was applied as a research method useful for following the transformation process Sweden's immigration policy. Statistical data, documents issued by the government and political parties, as well as the subject literature were the sources utilised in the research. Conclusions drawn from the research point to the tightening of immigration policy as a result of the fear of a prolonged pull effect on foreigners and concern surrounding the appropriate handling of immigration in full accordance with the adopted model of immigration policy.
