Suchergebnisse

Në rrethana të mbajtjes së një tubimi shkencor të një rëndësie të veçantë, që në të vërtetë përbënte një kambanë përkujtimore dhe nxitëse ndaj një periudhe dhe një mozaiku të mirëfilltë personalitetesh të lidhura me të, i gëzohemi faktit që disponojmë të konkretizuara e të përfunduara në përmasa të botimit aktet përkatëse të një kuvendi që përbashkoi studiues, akademikë të nderuar e përfaqësues bërthamash të konsoliduara institucionale, të cilët rikonfirmuan me praninë dhe kontributin përkatës një bashkëpunim të hershëm mes njësive kërkimore shkencore që objekt të mirëfilltë kanë dijen e albanologjisë. Në kushte të disponimit të akteve të kumtimeve në këtë konferencë të rëndësishme shkencore, reflektimet mbi frytet e një pune që u kurorëzua me sukses falë organizimit të arrirë dhe pjesëmarrjes së studiuesve që me Voskopojën kanë të lidhura interesa kërkimore dhe projekte pune të mirëfilltë, duhen vënë në dukje një sërë çështjesh: bashkërendimi i rezultateve të punës shumëvjeçare në fushë të historisë së periudhës së lulëzimit të Voskopojës, evidentimi i monumenteve përkatëse të kulturës dhe i kujtesës historike që jeton përmes tyre, rëndësia e transmetimit të një konteksti të tillë kulturor e historik në tekste e manuale që edukojnë me vetëdijen ndaj një pasurie të tillë për dijen tonë të albanologjisë, përfshirja në një traditë zhvillimesh kulturore që do të shënonin Evropën dhe mbarë qytetërimin e saj, veçanësi në tipare e dukuri që plotësojnë profilin e këtij objekti studimi.

Problemi më i ndërlikuar në kohën e Meternikut ishte se a do tëmund të frenonte Rusinë të mos ndërhynte në Ballkan. Çështja Lindorenuk do të eliminohej. Në thelb ajo ishte rezultat i luftërave për pavarësinë Ballkan, kur popullsitë e ndryshme përpiqeshin të shkëputeshin ngasundimi osman.

Die Südosteuropa-Studien werden von der in München ansässigen Südosteuropa-Gesellschaft, der wichtigsten Wissenschaftsorganisation der Südosteuropa-Forschung im deutschsprachigen Raum, herausgegeben. Sie dienen der vertieften und interdisziplinären wissenschaftlichen Darstellung wichtiger Themen aus der Südosteuropa-Forschung. Auch Fragen zur aktuellen politischen und sozio-ökonomischen Entwicklung in der Region Südosteuropa werden aufgegriffen. Herausgeber der Einzelbände sind renommierte Repräsentanten der deutschen und internationalen Südosteuropa-Forschung.

The article is devoted to the image of Russian soldier in the Russian-Turkish war in 1877–1878. The disadvantages of the Russian army, as well as the pgi-сание mobilization deployment, the economic content of the detachment. Also there are historical parallels between Russia and the countries of the Ballkan peninsula.

The Albanian Kingdom in the years 1930, being the newest state since the Ottoman empire invasion, began to strengthen its institutional structures and it began to establish political transparency under King Zog. After two wars in the Ballkans, this country became independent inspite of all the difficulties and the lack of help from the sorrounding countries. The new countries in the Ballkan came from a background of dependency from the Ottoman Empire therefore they chose to remain integrated towards the Higher Power instead of claiming their independency.1 This means that the Higher Power which are the countries with the strong political influence began to control and lead these South Eastern European countries. France, Italy and Great Britain played the main part in this. France, which strongly backed the Serbo-Croat empire (future Yougoslavia) had the most influential politics after the first world war. On the other hand, Italy was more interested in Albania and the reason being that they could fulfill their future plans of expansion towards the east together with the ownership of the Adriatic Sea. DOI:10.5901/ajis.2014.v3n6p275

Shqyrtimi me kujdes i dokumenteve arkivore britanike, tëhulumtuara vite më parë, në lidhje me idenë dhe planet e Shtabit Aleat[në fakt britanik] për të zbarkuar në Ballkan, më nxiti që këtë çështje tabëj objekt diskutimi të tryezës sonë. Dokumentet e hulumtuaradëshmojnë se britanikët kishin përpunuar plane të detajuara përadministrimin e territoreve të Shtetit të Bashkuar Shqiptar [Shqipëri dheKosovë] në periudhën prill-nëntor 1943.

Shpërthimi i Luftës së Parë Botërore dhe angazhimi i Austro-Hungarisë në të solli takime të rëndësishme të zyrtarëve të lartë austriakë dhe hungarezë për të përshtatur politikën në Ballkan. Politika austro-hungareze ndaj Kosovës kushtëzohej në mënyrë të drejtpërdrejtë nga qëndrimi që do të mbahej karshi Serbisë, pjesë e së cilës ajo ishte, dhe Shqipërisë, me të cilën shqiptarët e Kosovës aspironin që të bashko-heshin.

Fuqitë e Mëdha evropiane të kohës dhe organizmat ndërkombëtare që merreshin me minoritetet i trajtuan në mënyrë disproporcionale çështjet e minoriteteve të huaja në Shqipëri dhe ato të minoriteteve shqiptare në Ballkan. Në shumë raste nuk ishte i njëjti interesim, nuk ndiqej e njëjta masë dhe të njëjtat parime në gjykimin e çështjeve analoge dhe, çka është më e rëndësishme, nuk merreshin masa proporcionale dhe të njëjta për mbrojtjen e tyre. Si për çdo aspekt të politikës së Fuqive të Mëdha në këtë kohë edhe çështja e minoriteteve iu nënshtrua interesave të tyre politike në rajonin e Ballkanit.

Çështja e Kosovës, Çamërisë dhe e viseve të tjera shqiptare lindi si një çështje e veçantë, natyrisht jetike për kombin shqiptar, në vitin 1913, me vendimet e marra në Konferencën e Londrës, nga ambasadorët e Fuqive të Mëdha. Trojet shqiptare në Ballkan, të organizuara administrativisht në Perandorinë Osmane në katër vilajete, me vendimet në fjalë u përgjysmuan dhe po kështu u la jashtë kufijve edhe pjesa më e madhe e kombit shqiptar, gati 2/3 e tij. (Në vitin 1912 kombi shqiptar përbëhej nga rreth 2 milion banorë prej të cilëve në shtetin shqiptar u përfshinë vetëm 700 mijë. Në tërësi Shqipëria politike e 1913-ës pati 738 mijë banorë, përkatësisht rreth 700 mijë shqiptarë dhe 38 mijë minoritarë, kryesisht grekë, maqedonas e malazezë).

Në fillim të shekullit të kaluar, përforcimi i politikës angleze, ne rivalibet me Francën, për depërtimin në Ballkan, na ka dhënë shënimet « udhëtàmit të Hobhauzit dhe të Martin-Likut. Duke përmendur shqipen në një shtojcë të veprës së vet Hobhauzil vëren se nuk ka dëgjuar që të jetë e shkruar, prandaj na jep të përkthyer gramatikën e F. da Leçes. Për këtë shkak leksikografisë i ka humbur fjalori i parë shqip-angiisht, qoftë edhe prej disa fjalësh të një krahine. Hobhauzi shkruan kështu në shtojcën (f. 1126) : «Kisha mbledhur me vështdrësd një fjalor të shqipes së folur nga fshatrat e Atikës dhe do ta kisha dhënë në këtë shtojcë, sikur mos të më kishte dalë përpara gramatika e da Leçes«·. Në shtojcë ka pak fjalë, disa shprehje, numërorët dhe pak vargje të përkthyera anglisht.

Artikulli synon të japë një panoramë të veprimtarisë së arbëreshëve në periudhën kur në Vjenë bëheshin përgatitje, zhvilloheshin bisedime për të vënë në zbatim politikën që do të duhej të ndiqnin ndaj shqiptarëve dhe çështjes së tyre kombëtare. Bëhet fjalë për vitet 1895-1897, dy vite intensive, me zhvillime në Ballkan dhe veprimtari të zëshme të arbëreshëve të Italisë, ku ndikimi i Romës zyrtare mbetet i lartë. Artikulli ka si qëllim të zbulojë arsyet e formësimit të vëmendjes austro-hungareze ndaj arbëreshëve të Italisë: të analizojë linjat e veprimtarisë së arbëreshëve, duke evidentuar mjetet që ata përdorën; ndikimin që kjo veprimtari pati në përshtatjen e objektivave të politikës austro-hungareze në lidhje me Italinë dhe shqiptarët, dhe në një analizë tërësore për të sjellë në vëmendjen e lexuesit dilemat e Vjenës në lidhje me nacionalizmin e italo-shqiptarëve në prag të shek. XX.

Nё fillimin e viteve '60 tё shek. XX, acarimi i marrёdhёnieve politike ndёrmjet Bashkimit Sovjetik dhe Republikёs Popullore tё Kinёs kishte ardhur si "varkё shpёtimi" pёr pushtetin personal tё Enver Hoxhёs. Te Shqipёria e vogёl, Republika Popullore e Kinёs duket se kishte gjetur zёdhёnёsen e saj politike, por edhe kulturore nё kontinentin evropian. Ajo qё kishte afruar mё sё shumti Shqipёrinё dhe Kinёn ishte padyshim faktori ideologjik dhe nё njё farё mase edhe ai gjeografik pёr shkak tё pozitёs sё Shqipёrisё nё Ballkan. Politika e destalinizimit e iniciuar nga Nikita Hrushovi me fjalimin e famshёm sekret nё Kongresin XX tё Partisё Komuniste tё Bashkimit Sovjetik nё shkurt tё 1956-ёs mbi krimet e Stalinit, kishte tronditur udhёheqjet komuniste tё Tiranёs dhe tё Pekinit. Krahas pёrplasjeve ideologjike ndikuan jo pak edhe faktorёt gjeografikё, historikё, personalё, kontekstualё dhe ekonomikё.

Edhe pse Mbretëria e Arbërisë u shpall zyrtarisht pikërisht 750 vjetmë parë, më 21 shkurt 1272, rëndësia e saj e vërtetë filloi të vihej nëpah në dekadën e dytë të shek. XIV, shumë kohë pasi trupi fizik imbretit të saj kishte vdekur. Trupi tjetër, ai politik i Mbretërisë sëArbërisë, u përdor nga Selia e Shenjtë për të krijuar një union të tëgjitha palëve të interesuara katolike në Ballkanin Perëndimor, për tëkrijuar një kështjellë politike dhe religjioze në Ballkan, e cila nuk dotë lejonte ritin lindor të merrte në dorë të gjithë Ballkanin. Ky union ubë akoma më organik dhe jetëgjatë, kur shqiptarët e kuptuan atë sinjë shprehje të identitetit të tyre dhe duke kombinuar vullnetin e tyrepër të qenë të lirë nga mbretërit serbë me dëshirën për t'u njohur sinjë pushtet politik i pavarur, ata e përqafuan idenë për ta parë vetensi përfaqësues të Mbretërisë së Arbërisë në arenën ndërkombëtarepolitike dhe religjioze të asaj kohe.

Studimi i historisë së Shqipërisë mbi periudhën e Luftës së DytëBotërore dhe sidomos ajo e pushtimit gjerman të Shqipërisë 1943 - 44 kangjallur deri tani pak interes në historiografinë gjermane. NdonëseShqipëria gjatë luftës kishte një rëndësi anësore për Gjermaninë,historiani gjerman Christoph Stamm pranon se në studimin shkencorhistorik të Luftës së Dytë Botërore ekziston një e çarë. Është për t'utheksuar, që publikime gjermane mbi politikën e jashtme nacionalsocialiste,për historinë ushtarake ose strategjinë ekonomike për vendet etjera të Ballkanit si Rumania apo Jugosllavia, mundësojnë shpeshskicimin e drejtimeve bazë të politikës gjermane mbi Europën Juglindore.Në ndryshim nga ky fakt, problematika e veçantë e Shqipërisë është lënëjashtë vëmendjes. Ky nënvlerësim mund të shpjegohet me zhvillimet eveçanta historike të këtij vendi të Ballkanit, si edhe nga "statusi zyrtartabu" që kishte ky vend si zonë influence italiane deri në vitin 1943. Edhepublikimet e njohura të Karl Hnilick-it, Erich Schmidt-Richberg-ut dheGerhard Hümmelchen-it e prekin Shqipërinë vetëm në përshkrimin efazës së fundit të angazhimit ushtarak gjerman në Ballkan.