Suchergebnisse

Koalisyon hükümeti olgusu, Türkiye'nin yakın geçmişte denediği ve gelecekte de büyük olasılıkla karşılaşacağı bir olgudur. Bu çalışmanın amacı, koalisyon teorileri çerçevesinde koalisyon olgusunu, özel olarak da 1974 yılında kurulan CHP-MSP koalisyonunu irdeleyerek bir sonuca ulaşmaktır. Koalisyon hükümetleri, siyasal sistemdeki uzlaşma derecesi ile doğru orantılı olarak parlamenter demokrasilerde yer almaktadır. Siyasal sistemi oluşturan unsurlar arasındaki bu uzlaşma derecesi, koalisyon hükümetlerinin kurulmalarından başlayarak aktörler arasındaki ilişkileri, hükümetin istikrarını ve ömrünü belirlemektedir. Bu noktada koalisyon hükümetleri siyasal sistemdeki uzlaşmayı arttırıcı bir nitelik sergilemektedir. Ama koalisyonlar hakkındaki genel kanı, istikrarlı olmadıkları ve çoğunluk partisi hükümetleri kadar başarı gösteremedikleri yönünde oluşmuştur. Koalisyonların tarihsel gelişimi ve sonrasına bakıldığında yaşanılan pek çok örnek de bunu doğrulamıştır. 26 Ocak 1974 tarihinde kurulmuş olan CHP-MSP koalisyonu 17 Kasım 1974 tarihine kadar on ay gibi kısa bir süre (aktif anlamda sekiz ay) varlık gösterebilmiş ve sonrasında koalisyon sona ermiştir. Tezin ilk bölümünde, koalisyon olgusu, koalisyonların özellikleri, parti ve seçim sistemleri ile ilişkileri, yaşadıkları sorunlar ve sona erme şekilleri irdelenerek teorik çerçeve oluşturulmuştur. İkinci bölümde, 1960-1973 arasında CHP ve MSP de yaşanılan gelişmeler ile hükümet kurma çabaları aktarılmıştır. Üçüncü bölümde tezin ana gövdesini oluşturan CHP-MSP koalisyonu irdelenmiştir. Dördüncü bölümde bu koalisyonun gerçekleştirmiş olduğu icraatlara ve diğer gelişmelere yer verilmiş, beşinci bölümde de koalisyonun sona ermesi aktarılmıştır. Sonuç bölümde ise, 1974 CHP-MSP koalisyonundan hareketle koalisyonlarla ilgili genel bir kanıya ulaşılmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler : Koalisyon, CHP, MSP, MNP, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan, 1961-1980 Siyasi Gelişmeler ; The coalition government is a fact which was recently tried in Turkey and most probably Turkey will be faced with this case again in the future. The aim of this study is to observe the coalition fact among coalition theories and especially reaching a conclusion by observing the coalition of CHP-MSP which was established in 1974. Coalition governments exist in parliamentarian democracies and they are in direct proportion with the negotiation degree in the political system. The negotiation degree between the elements that forms the political system, beginning from the establishment of coalition governments; defines the relations between actors and the stability or the lifespan of governments. At this point coalition governments show an attribute that increases the negotiations in a political system. But the idea of the coalitions is that they are not stable and mostly unsuccessful as the majority party governments. Most instances confirm this when the historical development of coalitions and its afterwards are observed. The CHP-MSP coalition which was established on 26th January 1974, could exist just for ten months (actively eight months) until 17th November 1974 and afterwards the coalition expired. In the first chapter of thesis, the coalition fact, the properties of coalitions, relations with party and election system, their problems, and their extinctions are studied and also a theoretic frame is built. In the second chapter the progress that has characterised the CHP-MSP and their attempts to establish a government is explained. In the third chapter the CHP-MSP coalition that forms the main body of this thesis is studied. The fourth chapter details the activities which were done from this coalition and other progresses. Furthermore, the fifth chapter the extinction of the coalition is studied. And in conclusion moving from the CHP-MSP coalition from 1974 we attempt to reach a general opinion about coalitions. Keywords: Coalition, CHP, MSP, MNP, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan, Political Progress Between 1961-1980

Koalisyon olgusu Türkiye tarihinde sıkça karşılaştığımız bir olgudur. Koalisyon Hükümetleri ilk olarak 1960'lı yıllarda ortaya çıkan hükümet krizinde bir çözüm yolu olarak denenmiş olmakla birlikte 1970'li ve 1990'lı yıllarda da karşımıza çıkmıştır. Bu çalışmanın amacı koalisyon olgusu ile birlikte özel olarak 1970 sonrası Türkiye'de kurulan Koalisyon hükümetlerinin demokrasi anlayışını irdeleyerek bir noktaya ulaşmaktır. Koalisyon Hükümetleri çoğunluk hükümetlerinin kurulmasının zor olduğu durumlarda bir alternatif olarak görülmüş bir yöntem olmakla birlikte koalisyon oluşturan siyasi partiler birtakım sorunlar yaşamıştır. Tezin ilk bölümünde koalisyon olgusu, koalisyon hükümetlerinin nitelikleri, parti ve seçim sistemleri irdelenmiştir. İkinci bölümde 1970-1980 yılları arasında kurulan koalisyon hükümetlerinin demokrasi konusunda attığı adımlar, demokrasi alanında karşılaştığı sorunlar, kurulan koalisyonun demokrasiye katkılarına yer verilmiştir. Üçüncü bölümde ise 1990-2000 yılları arasında kurulan koalisyon hükümetlerinin demokrasiyi sağlamlaştırmak için gerçekleştirdiği icraatlar, bu icraatların sonuçları, bu dönemde kurulan hükümetlerin demokrasi özelinde karşılaştığı sonuçlar aktarılmıştır. ; The phenomenon of coalition governments is a prevalent phenomenon in Turkey's history. Having first emerged as solution method during the government crises of the 1960s, it has also been widespread in the 1970s and 1990s. The aim of this study is to reach a conclusion by analyzing both the phenomenon of coalitions, and the understanding of democracy in coalition governments formed in Turkey after 1970. Coalition governments have traditionally been seen as an alternative method in cases where a majority government was unable to be formed - though problems have also been widespread between the different political parties forming coalitions. Even though the main aim in these governments were shown to be "materializing democracy", the ultimate goal has been staying in power. The first section of the thesis is an analysis of the coalition phenomenon, the qualities of coalition governments and party and election systems. The second section includes an account of the democratic steps taken by the coalition governments formed in Turkey between 1970 and 1980, as well as the problems faced by and the accomplishments made by these coalition governments. The third section covers the accomplishments of the coalition governments formed between 1990 and 2000 to enhance democracy, the results of these contributions and the problems faced by these governments in terms of democratization.

Türk siyasal hayatı her ne kadar sürekli istikrarsızlıklar ve ekonomik dalgalanmalar ile anılsa da kısa sayılabilecek bir süre içerisinde oldukça fazla tecrübe kazanmış olduğu değerlendirilmiştir. Birçok parti ve seçim sistemlerinin denendiği, tek parti hükümeti ve koalisyon hükümeti dönemlerinin birden fazla örneği ile zenginleşmiş bir siyasal hayata sahip olmak aslında ülke menfaatleri açısından oldukça değerlidir. Ancak baskı gruplarının çeşitli müdahalelerine şahit olunmasının ve neredeyse her on yılda bir askeri darbe veya müdahalelerin gerçekleşmesinin demokrasinin siyasal zeminde gelişmesini engellemesine ve yukarıda bahsedilen zenginliğin karşılığının tam olarak alınamamasına neden olduğu söylenebilir. Türkiye'de çok partili hayatın 1950'den itibaren başladığını ifade etmek yanlış olmaz. Bu kapsamda yaklaşık yetmiş yıllık bir tecrübenin gerek yazılan tezlerde gerekse bilimsel makalelerde hak ettiği kadar yer almadığı tespit edilmiştir. Bu maksatla kaleme alınan bu çalışmada 1950-2015 yılları arasındaki seçimler ele alınmış olup kurulan tek parti ve koalisyon hükümetlerinin siyasi ve ekonomik istikrarı incelenmiştir. Elde edilen sonuçlardan sürdürülebilir siyaset konusunda bir analiz yapılmaya çalışılmıştır. Bu anlamda çalışmada; büyüme, enflasyon, işsizlik gibi istikrar temelli ekonomi tanımlamalarının yanında demokrasi, katılım kültürü, çoğulculuk ve siyaset ahlâkı üzerinden sürdürülebilirliğin önemi ortaya koymaya çalışılmıştır. ; Turkish political life has been assessed as having gained considerable experience in a short period of time, although it is constantly referred to instability and economic fluctuations. Having tried many party systems and electoral systems, having a political life enriched by single-party governments and multiple instances of coalition government periods, is in fact very valuable for the country's interests. At this point, the various interventions of the pressure groups have also been witnessed. Almost in every decade, military coups or interventions have prevented democracy from developing on the political horizon and have caused the failure of the mentioned wealth to be fully taken. It would not be wrong to say that the multi party political life in Turkey started from 1950. In this context, it has been determined that an expert of almost seventy years does not have enough scientific articles to be written in subject. In this study, the elections between 1950 and 2015 were considered and the political and economic stability of the single party and coalition governments established was investigated. From the results obtained, a definition of sustainable politics has been tried to be made. In this sense, based on economy definitions such as growth, inflation, and unemployment have sought to demonstrate the importance of sustainability through democracy, participation culture, pluralism and political morality.

Existing models for the formation of governmental coalitions do not score high in predictability for Belgium. A more complex model, covering 3 fields, 7 vectors, & 1 strong actor among a limited number of decisionmakers, fits much better. A prerequisite for a coalition is a majority within the elitist parties in Parliament. Favoring coalition formation are: the decision-making capabilities of the cabinet; elite consensus on the basic values prominent in Belgian society; similarities of program among the political parties; & their capacity to manipulate issues. Hampering coalition formation are: the development of partisan options; the polarization of issues; & internal dissensions within the political parties. This model stresses the combined action of strong structures & actors, which is paramount in Belgian society. 2 Figures. Modified HA

Kurtbaş, İhsan; İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü ; Türkiye'de politik değişimi ve yöneten-yönetilen güç-iktidar ilişkilerini açıklamak üzere tek bir parametreden hareket edilecek olsa, kuşkusuz bu, elitlerin döngüsü olurdu. Bu konunun izini süren ilk ve en önemli çalışmalardan biri, Şerif Mardin'in merkez-çevre kuramıdır. Mardin Türk siyasal hayatının bir döneminin; toplumdan soyutlanmış bir merkezin, tepeden inme yönetim tarzı ile halka rağmen halk için kararlar aldığı ve uyguladığı, patronaj ilişkisine dayanan bir anlayış üzerine kurulu olduğunu söylemektedir. Merkez-çevre ilişkisinde halk, seçimler vasıtasıyla siyasi elitleri iktidar yapma gücüne sahipse de, onları muktedir göremiyordu. Halkın belirlediği iktidarla muktedir olanlar arasındaki bu örtüşmezlik, halk nezdinde bir yabancılaşmaya ve temsil edilememe hissine yol açıyordu. Türk siyasal hayatında Doğulu-Batıcı mücadelesine de ışık tutan merkez-çevre kuramı, döneminin sosyal ve siyasal gerçeklerini açıklamada oldukça kullanışlı olsa da; artık güncel siyaset açısından son derece yalınkat ve anakronik kalmaktadır. Bu bağlamda, bu çalışmanın temel iddiası, Mardin'in kuramındaki, merkez elitlerinin çevreden gelen yoğun ve şiddetli difüzyon etkisine (daha fazla) karşı koyamadığı ve zamanla merkez-çevre arasında bir yer değiştirme şeklinde keskin bir elit dönüşümünün yaşandığı yönündedir. Böylece Türkiye'nin güncel elit yapısı, yeknesak, insicamlı bir yapıya sahip keskin ikili kutuptan; ana omurgasını çevreden gelen muhafazakâr, orta sınıf kökenli, iyi eğitimli, farklı iktisadi-sosyal ve ideolojik kesimlerden elitlerin oluşturduğu bir 'elit koalisyonu'na doğru evrilmiştir. Bir elit koalisyonu olarak 'Yeni Elitler'; önceden iktidarı belirleyen, ancak onu muktedir kılamayan geniş halk kitlesinin, hem iktidar yaptığı hem de muktedir gördüğü tarihsel, sosyolojik ve siyasi bir gerçekliktir. ; If one wants to explain the political change and the relations between the rulers and the ruled in Turkey by a single parameter, that would certainly be the cycle of the elites. One of the primary and most important studies tracing this issue is Şerif Mardin's theory of the center and periphery. Mardin argues that a particular period of Turkish politics is based on a mentality of patronage in which a center isolated from the society takes decisions and acts upon them from above for the people despite the will of the people. Although the people had the power to bring the political elite to the power through the elections within the confines of the center-periphery relationship, in fact they could not render these elite capable of enjoying this power in practice. The discrepancy between the people who are in power and those who are competent to rule in practice caused alienation and a feeling of not being represented among the people. Although the theory of center-periphery which also hightlights the struggle between the Eastern(ist)-Werstern(ist) in Turkish politics was practical in explaining the period during which it was articulated, it is today quite simplistic and anachronic vis-a-vis the contemporary political realities. In this context, the main argument of this study is that the elites of the center could not resist the intense and strong effect of diffusion coming from the periphery and that an elite cycle took place in the form of a 'change of place' among the center and the perihery. Thus the contemporary elite structure evolved from a sharp, uniform and coherent dichotomy of elites to an 'elite coalition' which is mainly comprised of the conservative, middle class origined, well-educated people of different economic, social and ideological backgrounds. The "New Elites" as an elite coalition is such a historical, sociological and political reality that it can be argued that before, the large number of people who used to bring the elites to power but could not render them able for ruling, brought the elites both to power as well as rendered them able for ruling.

Main political events of 1999 in Flanders (Belgium) are discussed. Following a description of the formalities, notably budget control issues, leading up to the June 13 elections, the results of the elections & the formation of the new Flemish parliament are described. Although the Christian democratic party CVP emerged as the largest party, it forfeited its governing rights; instead, a socialist/environmentalist coalition consisting of VLD, SP, Agalev, & VU-ID was formed. The development of budgetary agreements is summarized, & main elements of discussions & agreements in the following policy fields are addressed: economy & labor, infrastructure, environment, welfare, education, media, & state reformation. Since the Flemish parliament, established in 1995, is a relatively new institution, organizational & structural aspects of its departments are highlighted & explained, & the developmental processes of each department & office are emphasized. S. Paul

Political parties normally compete in elections individually. Yet, sometimes they join forces and form pre-electoral alliances. This rather unusual strategy contains both costs and benefits. In this article we try to identify those costs and benefits by opening up the black box of internal party decision making in considering pre-electoral alliance formation. We start by assuming that parties of different electoral sizes could have different motives to face the voter as one electoral list. Through in-depth interviews at the local level in Flanders, we have studied pre-electoral alliance formation for the municipal elections in 2006. We find that the arguments of large parties mainly focus on becoming the leading formation and thus claiming the initiative in coalition formation. Small parties have more varied motives for forming or failing to form a pre-electoral alliance. Adapted from the source document.

Demokratik sistemlerde, halkın seçimiyle kurulan hükümetler, sadece siyaseti değil, aynı zamanda ülke ekonomisini de yönlendirmektedir. Bu bağlamda, Türkiye'deki yönlendirmelere açıklık getirmesi düşüncesiyle, 1990-2012 döneminde yapılan seçimler ve sonrasında kurulan hükümetlerin ekonomik göstergelerle olan ilişkisi ele alınmıştır. Çalışmanın amacı, 1990-2012 yılları arasında Türkiye'deki hükümetler ile ekonomik göstergeler arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Hükümetlerin yapılarına göre tek parti hükümetleri mi ya da koalisyon hükümetleri mi ekonomi alanında istikrar sağlamışlardır sorusuna yanıt aranmıştır. Bu konu üzerinde yazılmış mevcut çalışmalar göz önünde bulundurulduğunda, genellikle hükümetlerin ya siyasi yönleri ya da ekonomiye olan katkılarının incelendiği görülmüştür. Ancak bu çalışmada hükümetlerin hem siyasi hem de ekonomik yönleri birleştirilerek önemle vurgulanmıştır. Türkiye'de 1990-2012 dönemindeki hükümetlerin ekonomi ile ilişkisi incelenmiştir. Öncelikle belirli kavramlar açıklanmış ve sonrasında ekonomik göstergeler belirtilmiştir. Daha sonra bu kavramlar çerçevesinde ekonomik göstergeler değerlendirilmiştir. Değerlendirmelerin sonucunda ise siyasi istikrarsızlığın olduğu dönemde ekonomik istikrarsızlık ve ekonomik krizler meydana gelmiştir. Siyasi istikrarın oluşmasıyla birlikte ekonomik istikrar da beraberinde gelmiştir. ; In democratic systems, governments, which are founded with public elections, direct not only politics but also country's economy. In this context with the thing of throwing light on directions in Turkey, elections, which were made in the area of 1990-2012, were considered with the interaction with economic indicators of governments which were founded after these elections. The aim of this study is that evaluates interaction between economic indicators with governments in Turkey among 1990-2012. With respect to governments' frameworks, it is searched for an answer that whether single-party governments or coalition governments assure stability on economy. Available thesis and articles which are writter on this subject, are considered. Generally, it is shown that governments study whether political directions of contributions on economy. However, in this thesis, it is momentously emphasized that governments are incorporated both politics and economic aspects. Interaction with economy of governments in the area 1990-2012 are considered in Turkey. Initially, spesific consepts are explained and then, the indicators of economy are stated. There after, in the frame of these concepts, economic indictors are evoluated. In the conclusion of these evaluations, economic instabilitiy and economic crisis occur when political instability happens. With the consisting of political stability, economic stability is accompanied by it, as well.