Suchergebnisse

Özet: Soğuk Savaş dönemi sonrası değişen küresel ve bölge- sel konjonktür ile son dönemde keşfedilen hidrokarbon kaynakları Doğu Akdeniz bölgesinin önemini artırmıştır. Bölgede yaşanmakta olan gelişmeler Akdeniz havzasındaki enerji tablosunu olduğu gibi bölgesel dinamikleri de önemli ölçüde değiştirecek niteliktedir. Di- ğer taraftan, Kıbrıs Uyuşmazlığının denizlere yayılmasının bir sonu- cu olan bölgedeki hidrokarbon kaynaklarının paylaşılması sorunu sahildar ülkeler arasında işbirliği ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Bu da son dönemde bölgede yalnızlaşan Türkiye'nin bölgeye ilişkin mevcut politikasını gözden geçirmesini gündeme getirmektedir. Bu çerçe- vede, Türkiye'nin sahildar ülkelerle kuracağı iyi ilişkiler ile bölgede tekrar başat duruma gelmesi, hem Doğu Akdeniz'de hidrokarbon kaynaklarının adil paylaşımını temin edecek deniz alanlarının sınır- landırılmasına yönelik bir anlaşmanın yapılabilmesini hem de diğer sorunların ulusal çıkarlarımıza uygun çözülmesini temin edecektir. Bu kapsamda Doğu Akdeniz'de sahildar devletler arasında kıta sa- hanlığı ve münhasır ekonomik bölge alanlarının sınırlandırması, 'hak- kaniyete uygun çözüme' ulaşmak maksadıyla uluslararası hukuka uygun olarak ve bütün 'ilgili durumlar' dikkate alınarak 'anlaşma' ile yapılacaktır. ; Abstract: The global and regional political atmosphere that changed after the Cold War, together with the recently discovered hydrocarbon resources, have increased the importance of the Eas- tern Mediterranean. Developments taking place in the region are of a significance that can change the energy picture in the Mediterra- nean basin as well as regional dynamics. Furthermore, the problem of sharing the hydrocarbon resources, which has resulted from the extension of the Cyprus dispute to the sea, has revealed the need for cooperation among the littoral states. Therefore, this raises the need for Turkey to review its current policy in the region which at the moment has caused Turkey to be isolated in the region. In this context, Turkey's dominant position for establishing good relations with the littoral states can facilitate the conclusion of an agreement relating to maritime delimitation which will ensure equitable sharing of hydrocarbon resources in the Eastern Mediterranean as well as provide solutions for the other issues in accordance with Turkey's national interests. In this context the delimitation of the continental shelf and exclusive economic zone between litoral states in Estern Mediteranean shall be effected by 'agreement' on the basis of inter- national law and taking account of all the relevant circumstances in order to achieve an 'equitable solution.

Dünya, 90'ların başında soğuk savaşın sona ermesi ile birlikte Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra değişim ve dönüşüme uğramıştır. Bunun sonucunda uluslararası ilişkilerde ülkeler arasında yeni bir davranış kodu geliştirilmiştir. Bundan itibaren ülkeler yeni dünya düzenine kendi politikalarını entegre etmeye çalışmıştır. Askeri içerik ve propaganda temelinde sert güç nispeten geride bırakılmış ve yumuşak güç ülkeler tarafından kendi ulusal çıkarlarını ilerletmek için uluslararası ilişkilerde kullanılmaya ve popüler olmaya başlanmıştır. Yumuşak güç, sahip olduklarıyla bir başkasının buna sahip olanı izlemesi ve kendi çıkarlarına ulaşması için dikkatini çekmektir. Yumuşak güçten enerjisi kaynaklanan bir araç olarak özellikle farklı kültürden gelen insanların etkileşmesini sağlayan ve bir ölçüde yeni problemlere neden olan küreselleşmenin ortaya çıktığı ve kültürler arasında önyargı yaratan 11 Eylül olayı yaşandıktan sonra önemi artırmasıyla kültürel diplomasi de sıklıkla kullanılmaya başlanmıştır. Kendi bölgesinde iki yeni yükselen güçler olarak Endonezya ve Türkiye'nin uluslararası ilişkilerde kendi dış politikası ve diplomasisi aracılığıyla, kültürel diplomasiye dahil, nasıl bir rol üstleneceği ve bunu nasıl genişleteceği savından hareket ederek analiz edilmektedir. ; The world has been changed after the collapse of the Soviet Union along with the end of the Cold War at the beginning of the 90's; a change that brought a new code of behaviour among countries in international relations. From now on countries tried to adjust their behavior based on the new world order. Hard power which is full of military content and propaganda has been relatively left behind and soft power started to be popular to be used in international relations by countries to enhance their national interest. Soft power, indeed tries to draw attention to whom, who owns power or to pursue other's power and last but not least how to reach its own interest. As an instrument, that gains its energy from soft power, cultural diplomacy also started to take place especially as the importance of it was getting raised after the 9/11 that created prejudice among cultures and globalization that made people from different cultures have more chance to interact and to some extent caused new problems in the world. As two new emerging powers in its own region, Indonesia and Turkey are interesting objects to be analized in how these two countries play and expand their roles in international relations through their foreign policy and diplomacy including their cultural diplomacy.

Danışman: Alihan Limoncuoğlu ; Türkiye, Cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte milli çıkarlarını üst seviyeye çıkarmak için, genel olarak 1923-1983 yılları arasında Batı odaklı, statükonun korunması güdümlü, çevre ve bağımsız ülkelerle dost ilişkiler kurmayı hedefleyen bir dış politika izlemiştir. Batı odaklı dış politika uygulanmasının başlıca sebepleri arasında, Atatürk'ün muasır medeniyetler seviyesine ulaşacak uygun bir devlet yaratma amacı bulunmaktadır. Soğuk Savaşın sona ermesiyle beraber, uluslararası dengeler değişmiştir. Bu değişimle beraber, Turgut Özal, Türkiye'nin geleneksel statükocu dış politikasını eleştirmiş, çok yönlü ve Balkanlardan Orta Asya'ya kadar nüfuz kurmayı hedefleyen dış politika uygulamaya koymuştur. Bu strateji çerçevesinde Türkiye, ticaret, sanat, eğitim ve iletişim gibi birçok kanaldan yeni bağımsızlıklarını kazanan Türk cumhuriyetlerine yönelik politikalar geliştirmiştir. Fakat Türk Cumhuriyetlerine yönelik bu dış politika, Turgut Özal'ın beklediği gibi sonuç vermemiş ve başarılı olamamıştır. Bu başarısızlığın öncelikli sebeplerinden ilki; bu ülkelerin sosyal ve ekonomik gerçeklikleri daha çok Rusya ile yakın ilişkiler kurmaya itmesi olmuştur. İkinci sebep ise Türkiye'nin bu ülkelerin modeli ve lideri olması için gerekli kaynakları ve yapıyı bünyesinde bulundurmamasıdır. ; Turkey generally pursued a role and a foreign policy aimed at establishing friendly relations with the periphery and independent countries, guided by the statusquo, between the years 1923 and 1983, in order to bring the national interests to a highest level with the establishment of the Republic. The reasons of Western-oriented foreign policy is Atatürk's aim to create a suitable state to reach the level of contemporary civilizations. With the end of the Cold War, international balances changed. At that time, Turgut Özal criticized Turkey's foreign policy of the traditional statusquo. He tried to acquire lidership role for Turkey in the reagion and put his strategy in a multi-faceted foreign policy that aims to establish influence policy over the Balkans and Central Asia. Within this strategy, Turkey developed policies for the newly independent Turkish republics in Central Asia from many channels such as trade, arts, education and communication. But this foreign policy towards Turkish republics was not successful as Turgut Özal had expected. One of the primary causes of this failure is; The social and economic realities of these countries have been a push for closer relations with Russia Federation. The second reason is that Turkey does not have the necessary resources to be the model and leader of these countries. KeyWords: Turgut Özal, Turkish Foreign Policy, Turkish Republics

Kelkitli, Aslı Fatma (Arel Author) ; Russia appeared to be a country that did not eschew from resorting to hard power instruments suchas military intervention and economic sanctions in the post-Cold War period. Moscow fought a battleagainst Georgia over South Ossetia in August 2008. It also sent its military personnel to Crimea tocapture strategic points and to take control of the critical infrastructure in February 2014, shortlybefore the referendum which would decide whether the peninsula would merge with Russia. Russiaalso occasionally cut off natural gas supplies to Georgia and Ukraine in the middle of winter when thesetwo pro-Western states failed to pay their accumulated natural gas debt. Yet, Moscow starting from themid-2000s has been taking serious and systematic steps to strengthen and expand its soft power basein its immediate neighbourhood as well. These efforts speeded up in the wake of colour revolutionsin Georgia, Ukraine and Kyrgyzstan which resulted in the replacement of friendly governments thatpaid special attention to Russian concerns and sensitivities with new leaders and cadres that aimedto bring their countries closer to the West. This article will examine the Central Asian dimension ofRussia's soft power policy by borrowing the soft power concept of Joseph Nye. Nye defines soft poweras the capacity to have an impact on or shape the preferences of others by relying upon intangibleassets such as political values, international institutions and culture. So, the study will start with theanalysis of the extent of recognition of Russia's political values, especially its sovereign democracymodel which prioritizes the demands of the state over those of individuals, lays emphasis on theprinciples of independence, sovereignty and non-interference in internal affairs in the intercourse withother states and underlines the primacy of traditional and conservative values such as unity, solidarityand family over individualism, feminism and LGBT rights by the Central Asian political elites. Thearticle will then move on to explore the extent of Russia's success in exporting the main tenets of thesovereign democracy model to Central Asia by examining some of the agreements, declarations,decisions and practices of the international institutions such as the Commonwealth of IndependentStates, the Collective Security Treaty Organization and the Shanghai Cooperation Organization whichplay significant role in the region. The study will end with the assessment of the cultural aspect of theRussian soft power in Central Asia by investigating the prevalence of Russian language, Russian highereducation institutions, Russian media and Russian mass entertainment in the region.

Avrupa Birliği Soğuk Savaşın sona ermesinden sonra Orta ve Doğu Avrupa ülkelerini üyeliğe kabul ederek genişleme sürecine girdi. Bu süreçte Avrupa Birliği üye ve aday ülkelerin siyasi ve ekonomik yapılarını kendi müktesebatına uygun olarak dönüştürürken, AB'nin bu dönüştürücü etkisi Avrupalılaşma (Europeanization) kavramı ile ifade edilmeye başlanmıştır. Avrupa Birliği aday ülkelerde demokratikleşmeye ne şekilde etkide bulunmaktadır ve bu etki mekanizmasını açıklayan kuramsal yaklaşımlar nelerdir, özellikle adaylık sürecinde Avrupa Birliği etkisiyle ortaya çıkan demokratik değişim hangi kuramsal çerçeve ile açıklanabilir gibi sorulara Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde cevap aranmaktadır. Bu anlamda AB genişleme politikası bağlamında tartışılmaya başlanan Avrupalılaşma kavramı üye veya aday ülkelerde Avrupa Birliği etkisi ile ortaya çıkan iç değişime işaret eder. Avrupalılaşma çalışmalarında ülkelerin demokratik dönüşümünü kuramsal olarak açıklamak üzere kurumsalcı temelde, dış teşvik modeli ve sosyal öğrenme modellerinden faydalanılır. Bu modeller bir dış etken olarak AB'nin özelikle aday ülkelerin demokratik değişimindeki etkisini açıklamak üzere yararlı bir çerçeve sunmaktadır. Bu makalenin amacı Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde sosyal öğrenme ve dış teşvik modellerinin varsayımları doğrultusunda AB'nin aday ülkeler üzerindeki demokratikleştirici etkisini kuramsal açıdan açıklamaktır. ; After the end of the Cold War, the European Union entered the process of enlargement by accepting Central and Eastern European countries membership. In this process, the European Union has transformed the political and economic structures of its member and candidate countries in accordance with its acquis. This transformative effect of the EU has begun to be expressed by the concept of Europeanization. How the European Union is influencing democratization in candidate countries and what are the theoretical approaches that explain this mechanism of influence? Which theoretical framework explain the democratic change that emerged under the influence of the European Union, especially in the process of nomination? The answer to such questions is sought within the framework of the Europeanization approach. In this sense, the notion of Europeanisation, which has begun to be discussed in the context of the EU enlargement policy, points to the internal change resulting from the influence of the European Union in the member or candidate Countries.Europeanization studies use external incentive models and social learning models to explain countries' democratic transformation.These models provides a useful framework for explaining the influence of the EU as an external factor, especially in the democratic transformation of candidate countries.The aim of this article is to theoretically explain the democratizing effect of the EU on the candidate Countries, in the context of Europeanization Approach that is based on social learning and external incentives models

"Pre-Westphalian ve Westphalian Dönemden Post-Westphalian Döneme Geçerken Diplomasinin Değişen Rolünün Analizi" başlıklı tez çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde Pre-Westphalian dönemde diplomasinin gelişimine ve diplomasi kavramına değinilmektedir. İkinci bölümde Westphalia Barış Andlaşmaları'nın imzalandığı 1648 yılından 1991 yılına kadar Westphalian Sistem'de meydana gelen değişimlere diplomasinin ve uluslararası aktörler arası diplomatik ilişkilerin etkileri vurgulanmaktadır. Çalışmamızın son bölümünde Soğuk Savaş'ın sonundan günümüze Westphalian Sistem'deki dönüşümlerin diplomatik ilişkilere olan etkileri ve diplomasinin bu dönüşümlerdeki rolü analiz edilmektedir. Hipotezimize göre Post-Westphalian dönemden sonra devletlerin klasik egemenlik yaklaşımları belirleyici etkisini kaybetmeye başlamış; kamuoyu, gerçek kişiler, sivil toplum kuruluşları ve asimetrik aktörler gibi (f)aktörler devletlerin egemenliğini sınırlamış ve diplomatik ilişkilerini etkilemeye başlamıştır. Çalışmada Post-Westphalian dönemde özgün bir diplomasi sistemi kurulabilmesi ve uluslararası sistemdeki aktörlerin diplomatik ilişkilerini belirleyebilmesi için hukuksal ve kurumsal süreçlerden geçmesi gerektiğini ileri sürülmüştür, diplomasideki sözkonusu değişimler Thomas Kuhn'un paradigma kavramı çerçevesinde değerlendirilmiştir. Çalışmada yerli ve yabancı kitaplar, akademik makaleler ve akademik niteliği olan süreli yayınlar kullanılmış, çeşitli kütüphanelerin ve internet veritabanları taranmıştır. ; Our thesis titles as "The Analysis of Changing Role of Diplomacy While Transiting From Pre-Westphalian and Westphalian Era to Post-Westphalian Era" is consist of three chapters. Development and as a concept of diplomacy in Pre-Westphalian Era is mentioned in the first chapter. Effects of diplomacy and diplomatic relations among actors in international system upon changings occured in Westphalian System between 1648, the year when the Peace Treaties of Westphalia was signed, and 1991 are emphasized. In the last chapter of our work, effects of transformations in Westphalian System from the end of Cold War to nowadays upon diplomatic relations and the role of diplomacy on these mentioned transformations are analyzed. According to our hypothesis, states have lost their classical sovereignity after Post-Westphalian era began; then some (f)actors such as public opinion, real people, NGOs and asymetric actors began to restrain sovereignity of states and this situaton effected upon diplomatic relations among states. It is asserted in our work that juridical and institutive processes must have been negotiated in order to be settled a unique diplomatic system and to designate diplomatic relations among actors in international system in Post-Westphalian era and aforementioned changings in diplomacy is assessed via paradigm concept of Thomas Kuhn. Academic books, essays and periodicals which are noteworthy as academic essay in both native and foreign language are used in our work, databases of various libraries and internet sources are scanned.

Bu çalışmada, özellikle soğuk savaş sonrası, önemli bir konu olarak karşımıza çıkan yumuşak güç kavramının, Mustafa Kemal Atatürk'ün kurmuş olduğu Türkiye Cumhuriyeti?nin dış politikasının temelini oluşturan ?Yurtta Barış Dünyada Barış? doktriniyle aynı amaca hizmet ettiği savunulmuştur. Bunun dışında Türk dış politikasındaki yumuşak gücün kullanım alanları ve Türkiye?nin günümüzde yükselen değer olan Afrika kıtasındaki Yumuşak Güç olma potansiyeli incelenmektedir. Çalışma, Türkiye?nin Osmanlı?ya dayanan tarihi geçmişine de değinmiş ve bu geçmişin Türkiye?nin yumuşak güç kaynaklarının temelini oluşturduğunu savunmuştur. Buna bağlı olarak evrensel değerleri ve politikası sayesinde cazibesinin bulunduğu dikkati çekilmiş, bu cazibe sayesinde model ülke olarak takip edilebileceği vurgulanmıştır. 1990 lı yıllardan sonra tüm dünyada olduğu gibi Türk dış politikasında da değişimle beraber Afrika Kıtasına açılım ve bu açılımın etkileri değerlendirilmiştir. Türkiye?nin yumuşak güç stratejilerinden, düzen-kurucu rol, komşularla sıfır sorun politikası, kültürel etkileşim faaliyetleri ve ekonomik-insani yardımlarla dış politikaya ağırlık verilmesi Türkiye?nin yumuşak gücünü olumlu yönde etkilemiştir. Aynı zamanda çalışmada, Türkiye?nin Afrika Kıtası ülkeleri üzerindeki yumuşak gücünün şu ana kadar ki durumu incelenmiş ve bundan sonra geliştirmeye yönelik neler yapılması gerektiğine değinilmiştir. ; In this study, it is argued that the concept of soft power encountered as an important subject after the Cold War and ?Peace at home, peace in the world? doctrine, the basis for foreign policy of the Turkish Republic which was founded by Mustafa Kemal Atatürk serves the same purpose. Also, the use of soft power tools in Turkish foreign policy and its potential as becoming a Soft Power in Africa, considered as a rising value nowadays are researched. Turkey?s background dating back to Ottoman Empire is mentioned and it is argued that these antecedents form the source of Turkey?s soft power. Consequently, Turkey?s charm is pointed by means of universal values and policies and it is emphasized that Turkey can be followed as a model state. After 1990?s with the change in the foreign policy of Turkey ? like the changes all over the world- the expansion of Africa and the effects of that expansion are then reviewed. Focusing on the foreign policy with soft power strategies such as the role of being a promoter, zero problems with neighbours, acculturation, economic and humanitarian aids has affected Turkey?s soft power positively. In the study, the case of Turkey?s soft power in Africa so far is examined and what should be done to develop this power is as well expressed.

ÖZETOrtadoğu, tarihin her döneminde çatışma, terör, mezhep veya din savaşları ile dünya siyasetinde önemli yere sahip bir coğrafyadır. Suriye ve Lübnan bu bölgenin politikalarının belirlenmesinde rol oynayan iki Ortadoğu ülkesidir. Soğuk Savaş boyunca Sovyetler Birliği'nin desteği ile Ortadoğu politikasında güçlü bir aktör olan Suriye, iki kutuplu sistem sona erdikten sonra Batılı liberal devletler arasında müttefik bulma arayışı içerisine girdi. Hafız Esad iktidarının son dönemlerinde uluslararası siyasette başlayan değişim, 2000'li yıllarda Suriye'nin dış politikasını çıkmazlara sürükledi. Topraklarında daima hak iddia ettiği Lübnan ile siyasi ilişkileri de bu süreçten etkilendi.Bu tez çalışmasında, 2000-2010 yılı arasındaki Suriye-Lübnan siyasi ilişkileri anlatılmaktadır. Tezin amacı, Suriye'nin değişen uluslararası konjonktürle beraber Lübnan'a karşı yürüttüğü dış politikasını değiştirmesinin nedenlerini ve ikili ilişkilerdeki güçlü konumunun uzlaşmacı ve taviz veren tutuma nasıl dönüştüğünü açıklamaktır. Şüphesiz Suriye'nin uzlaşmacı tavrı, Batılı ülkelerin desteğini almasını ve ABD'nin üzerinde oluşturduğu baskıyı kısmen azaltmasını sağladı, ancak Lübnan üzerindeki etkisi 20.yy'a kıyasla giderek azaldı.Anahtar Kelimeler: Suriye, Lübnan, Dış Politika, Hafız Esad, Beşar Esad, Refik Hariri, Lübnan Krizi, Siyasi Suikast. ABSTRACTMiddle East has an important place in the world politics with all the conflict, terror, sectarian and religious wars that have taken place throughout its history. Syria and Lebanon are the two Middle East countries that have a role in determining the policies of this region. Syria, which was a powerful actor in the Middle East politics with the support of the Soviet Union during Cold War, was in quest of allies among Western liberal states in its foreign politics after the termination of the biploar system. The change which started in international politics in the last period of Hafez El Assad rule led to an impasse in Syrian foreign policy at the beginning of the 21st century. The political relationship of Syria with Lebanon, to whose territory Syria has always laid claim, has been affected by this process.This thesis depicts the political relationship of Syria and Lebanon between the years 2000-2010. The purpose of the thesis is to explain the reasons of the change in the foreign policy of Syria towards Lebanon with the shifting international conjuncture and to show how its powerful position in bilateral relations has turned into a reconciliatory and concessive one. There is no doubt that the conciliatory behaviour of Syria has assured the support of the West and has partly reduced the pressure of the USA but compared to the 20th century, its impact on Lebanon is dwindling away.Keywords: Syria, Lebanon, Foreign Policy, Hafez Al Assad, Bashar Al Assad, Rafik Hariri, Lebanon Crisis, Political Assassinations.

ÖZETGrand strateji, dış politikaya dair yol belirleyen büyük plandır. Bu bağlamda, dış politika kararları ve araçlarının nasıl kullanılacağını ortaya koymaktadır. Birçok devlet, farklı grand stratejileri kullanarak uluslararası sistemdeki gelişmelere karşı yönünü tayin etmektedir. ABD, bu devletler arasında en dikkat çekenidir. Zira Beyaz Saray, kuruluşundan beri farklı grand stratejilere sahip olmuş ve uluslararası gelişmelerde kritik rol oynamıştır. Washington, özellikle Soğuk Savaş'ın ardından uluslararası sistemde hakim olabileceğini düşünmüştür. Ancak, çok geçmeden çatışmalar meydana gelmiş ve bu gerilimler başkandan başkana farklı grand stratejilerin tercih edilmesine neden olmuştur. Öyle ki, 11 Eylül 2001 saldırısıyla Afganistan ve Irak'ta savaşlara giren ABD, sosyo-ekonomik olarak hırpalanmıştır. Üstelik, 2008 ekonomik kriziyle karşı karşıya kalmış, iç politikada zorluklar yaşamıştır. Bu gelişmelerin ardından, Obama başkanlığa gelmiş ve grand stratejisi olarak yeniden mevzilenmeyi seçmiştir. ABD Başkanı bu doğrultuda, ekonomik maliyetlerini kısmak ve iç politikaya odaklanabilmek amacıyla askeri harcamalarını azaltmıştır. Bu tez, Obama'nın grand stratejisini Ortadoğu'da da uyguladığını ileri sürmüş ve bölgedeki gelişmeler üzerinden bu iddianın göstergelerini değerlendirmiştir. Söz konusu gelişmelerin başında, Beyaz Saray'ın askerlerini Afganistan ve Irak'tan çekmesi, Arap İsyanları, İran nükleer müzakereleri, İsrail-Filistin çatışması ve terör sorunu gelmiştir.ABSTRACTGrand Strategy is a blueprint that sets the path to foreign policy; more specifically, it reveals how foreign policy decisions and tools can be used. Many governments use different types of grand strategies to determine their direction towards the developments in the international system. The United States is the most remarkable example among these states because the White House, since its foundation, has had different grand strategies and through them it has played a critical role in international developments. Especially after the Cold War, Washington thought it could dominate the international system. However, in a very short time, different conflicts started to emerge and the approach of different presidents to these conflicts resulted in different grand strategies. As a result of these strategies, the United States started wars in Afghanistan and Iraq after the September 11, 2001 attacks, soon to find itself socio-economically damaged. Moreover, the United States was shaken even more by the economic crisis of 2008, which was translated into difficulties in domestic politics. In the light of these developments, Obama came to the presidency and set out to follow a new grand strategy, that of retrenchment. Accordingly, the US President cut the military spending in order to reduce its economic costs and to focus on domestic politics. This thesis suggests that Obama applied his grand strategy to the Middle East and evaluated this assumption by taking into consideration various developments in the region. The main developments in question are: withdrawal of troops from Afghanistan and Iraq, Arab Uprisings, Iran nuclear negotiations, the Israel-Palestine conflict and terrorism.

Çalışmada Commonwealth'in ortaya çıkışı, "imaj" ve "gerçek" çerçevesinde ele alınmıştır. Britanyalı siyasilerce izlenen temkinli ve öngörülü politikalarının başarısı, Commonwealth'in ortaya çıkışında önemli bir rol üstlenmiştir. Ancak Commonwealth içerisinde "ortak" kelimesine vurgu yapılmasına rağmen bütçenin azlığı, lider ülkenin eksikliği ve kurumsal yapının yetersizliğinden ileri gelen sorunlar, üyelerinin gelişmesi ve sorun çözme noktasında Commonwealth'i etkisizleştirmektedir. Commonwealth'in mevcut etkisizliği artan bir varlık sorununu ortaya çıkarmaktadır. Bu noktada çalışmada Commonwealth'in geleceğine ilişkin görüşler "imaj" ve "gerçek" çerçevesinde analiz edilerek, çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır. Özellikle Soğuk Savaş sonrası dönemde demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan hakları gibi değerlerin Commonwealth içerisinde ön plana çıkması, önemli bir gelişme olarak kabul edilebilir. Fakat zengin ve fakir ülkeler arasında değer paylaşımının yapılamaması, Commonwealth'in "imajı" "gerçeğe" dönüştüremediğini göstermektedir. Bu yönüyle çalışma, yalnızca Commonwealth'in ortaya çıkışını ve kurumsal yapısındaki değişimi açıklamayı amaç edinmemektedir. Buna ek olarak, Commonwealth'in yaşamakta olduğu sorunlar dikkate alınarak, Örgüt'ün dünya politikasında nasıl etkin hale getirilebileceği de incelenmiştir. Çalışmanın bütünlüğünün sağlanması ve Britanyalı siyasilerin Commonwealth üzerindeki politika tercihlerinin anlaşılması için İngiltere tarihi, Britanya İmparatorluğu'nun doğuşu, gelişimi ve dekolonizasyon süreci de çalışmanın konuları arasında yer almaktadır. ; This study discussed concepts of "image" and "reality" in the framework of emergence of Commonwealth. The success of the British politicians who pursued cautious and foresighted policy has played an important role in the emergence of the Commonwealth. But in the Commonwealth despite the emphasis on the word of "common" the Organization is ineffective for problem solving and development of its members due to problems as lack of budget, absence of leading country and insufficiency of institutional structures. The current ineffectiveness of Commonwealth creates a growing problem of existence. At this point this study tried to provide solutions on the future of the Commonwealth based on concepts of "image" and "reality". Values such as democracy, rule of law and human rights come into prominence especially after the Cold War in the Commonwealth can be considered as an important development. But failure of allocation of values between rich and poor countries indicates us the Commonwealth is not able to convert "image" into "reality". With this aspect this study does not aspire to examine only the emergence of the Commonwealth and the institutional structure change within the Organization. In addition this study discusses how to make the Commonwealth effective in world politics considering the current problems of it. Ensuring the integrity of the study and to better understand British politician's policy preferences on the Commonwealth, the history of England, the foundation of the British Empire and decolonization process are also among the topics of this study.

Yugoslavya'nın dağılması, Soğuk Savaş'ın sona ermesi, uluslararası sistemin yapısı ve işleyişinde köklü değişiklikler sistemde yer alan aktörleri etkilemiştir. Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra Avrupa Birliği (AB)'nin Doğu Avrupa politikasında köklü bir değişim yaşandı. Aslında bu ülkeler ne demokrasi ne de ekonomi yönünden tam üyeliğe uygun değildir. AB, Doğu ve Batı olarak ikiye ayırmaktadır. "Avrupa coğrafyasının bütününü kapsayan siyasi birlik oluşturulabilmesi için Batı Balkanların süratle AB standartlarına ulaştırılması ve tam üyeliğe alınmaları gerekmektedir. AB'nin bölgeye yönelik temel hedefleri arasında, etnik çatışmaların tekrar başlamaması için tedbir alınması, demokrasinin geliştirilmesi, insan hakları ve demokrasinin korunması, bölge ülkeleri ile Batı Avrupa arasındaki refah farkının kapatılması için pazar ekonomisinin kurulması ve istikrarlı ekonomik politikaların geliştirilmesi gibi hedefler yer almaktadır". Avrupa Birliği Batı Balkan ülkelerinde yaşanan gelişmeler karşısında Orta ve Doğu Avrupa ülkelerine uyguladığı etkin politikaların benzerini ilgili ülkeler için geliştirme konusunda yeterince tutarlı davranmamıştır. Avrupa Birliği gerek mali gerek teknik yardımlarla bölgesel işbirliği, demokratikleşme, sivil toplumun gelişimi ve devlet kurumlarının oluşmasında destek vermiştir. Batı Balkan ülkeleri ile 1999 yılında başlatılan İstikrar ve Ortaklık Süreci AB'nin Batı Balkan ülkelerine ilişkin politikalarının temelini oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında Yugoslavya sonrasında ortaya çıkan Balkan ülkelerinin AB ile ilişkileri ve AB'nin Batı Balkan politikaları incelenmeye çalışılmıştır. ; The Breakup of Yugoslavia, end of the Cold War and deep changes which happened in the structure and functions of the International Relations influenced the main actors of the system. After the collapse of the USSR, fundamental changes took place in the policy of the European Union's Eastern European policy. In reality, these states are not eligible to the membership in the terms of not only democracy but also economy. European Union divides Balkans in two parts as East and West. In order to formulate political unity which would include whole European Geography, Western Balkans should meet the key EU membership criteria for accession and get full membership. The crucial objectives of European Union for the Region are to prevent breaking out of ethnic conflicts, development of democracy, protection of human rights and democracy, the establishment of Market Economy for eliminating diversity in welfare among western and regional countries. EU, response to the developments in the Western Balkans countries did not act consistently enough in order to implement such effective policies toward related countries which implemented in Central and Eastern countries. EU supports by the means of financial and technical assistance the regional cooperation, democracy, development of civil society and the formation of government institutions. Actualization of Stability and Association process in 1999 was the basis of the EU's policy for the Western Balkan Countries. In the scope of this work, it is tried to analyze the relationships among the EU and Balkan states which emerged after Yugoslavia and the EU's policies in the Western Balkans.

Bu tez Soğuk Savaş'ın bitimi ile birlikte uluslararası ilişkiler disiplini içerisinde yaşanan paradigma değişimlerinin bir sonucu olarak güvenlik ve kalkınma politikalarının birbirlerine yakınsamasının ortaya çıkardığı güvenlik-kalkınma bağını ele almaktadır. Çalışmada güvenlik-kalkınma bağının nasıl ortaya çıktığı ve dış politika yapım süreçlerinde ne şekilde kullanıldığına yer verilmektedir. Çalışma boyunca güvenlik ve kalkınma arasındaki karşılıklı etkileşimin ortaya çıkardığı bağ sorgulanmakta ve bu çaba ana akım uluslararası ilişkiler teorilerinin yanı sıra Postdevelopment, Kopenhag Ekolü ve Aberystwyth Ekolü gibi eleştirel yaklaşımlar ekseninde şekillenmektedir.1990'larda insan güvenliği ve insani kalkınma kavramlarının ortaya çıkması, güvenlik-kalkınma bağının teorik zeminini güçlendirirken politika yapıcılar için de uluslararası güvenlik ve kalkınma politikalarının tasarımı, yapımı ve uygulanması noktasında fonksiyonel ve bütüncül bir etki kaynağı meydana getirmiştir. Ancak güvenlik-kalkınma bağının küresel aktörler tarafından nasıl algılandığı, tecrübe edildiği ve hangi kanallar aracığıyla uygulandığına yönelik tüm çevrelerce ortak kabul gören bir çerçeveye sahip olmayışı bu bağ aracılığıyla oluşturulan dış politika pratiklerine yönelik sorgulamaların önünü açmıştır. Bu argümandan hareketle çalışmada AB, ABD ve Çin'in -yoğun bir güvenlik-kalkınma bağı gündemine sahip olan 2000 sonrası Afrika dış politikası incelenmiştir. Bu çalışmada; Afrika'ya yönelik kalkınma yardımları ve BM Barışı Koruma Operasyonlarının analizi aracılığıyla dış politika yapım süreçlerinde güvenlik-kalkınma bağının hangi amaçlar için hangi kanallar aracılığıyla kullanıldığı sorusuna yanıt aranmıştır. --- This thesis examines the link between security and development -the security – development nexus- which emerged when security and development policies converge to each other as a consequence of paradigm shifts in the discipline of international relations after the Cold War in the 1990s. This study includes how securitydevelopment nexus has emerged and how it is used in foreign policy making process. The "nexus" -emerged by mutual interaction between security and development has investigated throughout the study and this effort is shaped by critical approaches such as Post-development, the Copenhagen School and the Aberystwyth School, as well as mainstream international relations theories.The emergence of human security and human development concepts has strengthened the theoretical ground of security-development nexus. This has given authority to policy makers a functional and holistic source to design, construction andimplementation of international security and development policies. However, there is no common framework for all the spheres of how security-development nexus is perceived, experienced and formulated by global actors and it causes questioning of foreign policy practices which shaped by the security and development nexus. From this argument, this thesis examined the post-2000 African foreign policy of the EU, US and China – which has a dense security-development nexus agenda. In this thesis; through the analysis of development aid for Africa and analysis of current UN Peacekeeping Operations in there, i try to answer the question of: For which purposes is the security-development nexus used in the foreign policy making process through which channels?

ÖZET Bu çalışmada Türkiye-Suriye ilişkileri dört dönem altında incelenmiştir. Birinci bölümde Suriye Arap Cumhuriyeti ve genel olarak Suriye siyasetinin uzun dönemini şekillendiren Baas iktidarı incelenmiş, ikinci bölümde Soğuk Savaş Dönemi'nden başlayarak Türkiye-Suriye ilişkilerini etkileyen önemli olaylar değerlendirilmiş, üçüncü bölümde ise Kuzey Afrika ve Ortadoğu'daki ülkelerin neredeyse tamamına yakınını etkileyen Arap Baharı akımının ortaya çıkışı ele alınmıştır. Son bölümde ise Suriye'de Arap Baharı ve Türkiye-Suriye ilişkileri incelenmiş, Türkiye'nin yanı başındaki olaylara karşı verdiği siyasi ve askeri tepkilerle bu tepkilerin değişim nedenleri ileriye yönelik değerlendirmelerle birlikte analiz edilmiştir. Çalışmada, Osmanlı Devleti'nin yıkılmasından hemen öncesinde Suriye üzerindeki ilgisini hep yüksek seviyede tutan batılı devletlerin Arap Baharı karşısındaki tutumları ele alınmıştır. Arap Baharı'nın Suriye'ye etkilerinin neden daha uzun sürdüğü, etnik ve mezhepsel yapının ülkenin sınırlarını dahi değiştirebilecek bir yapıya nasıl dönüşebileceği, demokrasi öğesinin ne denli önemli bir kavram olduğu ve Arap Baharı'nın iç ve dış nedenleri analiz edilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın son bölümünde, Arap Baharı ile birlikte sıfır sorun politikası ile yola çıkan Türkiye'nin, Suriye ile karşı karşıya kaldığı krizler incelenmiştir. Karşılaşılan bu krizler Irak'tan sonra Suriye'nin de yeni yapısıyla, krizi bölgesel olmaktan çıkarıp uluslararası bir sorun haline getirişi ele alınmış ve karşılaşılan bu sorunlar araştırılarak Türkiye'nin siyasi öncelikleri belirlenmeye çalışılmıştır. ; ABSTRACT In the study, Turkey-Syria relations have been researched within four stages. Baath regime which shaped Syrian policy for a long time and Syrian Arab Republic, have been researced in the first stage. Significant events which affected Turkey-Syria affairs since the begining of the Cold War, have been examined in the second stage. In the stage three; Arab Spring, which affected North Africa and nearly all Mid-Eastern countries, have been scrutinized from its arousal. In the final stage; "Effects of Arab Spring in Syria" and Turkey-Syria affairs had been criticized. Turkey's reactions which include political and armed responses to the on-going proceses in its neighbourhood, have been expressed as conclusion; causes of the evoluton in Turkey's political attitudes and motivations of armed force projection towards the Syrian territory, have been depicted. Later, changes in those attitudes and motivations have expressed with the foreseeing future analysis. Manners of Western-States whose high-level interests have never been decreased since the beginning of the collapse of Ottoman Empire, are also the subject of this study. Intense and prolonging affects of Arab Spring, evolution of ethnical and sectarian structures into border forming apparatus, ideal of democracy in the realm of Arab Spring and causes of the movement are in the scope of this research. Struggles between Turkey and Syria after the Arab Spring despite of Turkey's "zero problem with neighbours" policy, causes of these struggles and becoming of territorial crisis into global problem with the contribution of Syria'a new paradigm following after Iraq's re-establishment are the key elements while determining Turkey's political priorities and conclusive subjects of this research.

Soğuk Savaşın sona ermesi ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra aktörlerin bölgeye ilgisi, temelde enerji kaynakları ve bölgesel sorunlar nedeniyle artmaktadır. Bölgeye ilgisi artan ve çeşitli ekonomi, hukuki ve politika araçları ile aktif olmaya çalışan AB yeni bir dönüşüme uğramıştır. 1993 yılında Maastricht Anlaşmasıyla siyasi birlik yapısına kavuşan AB, dış politika ve güvenlik konularında yeni bir çalışmanın içerisine girmiştir. Özellikle Avrupa'nın doğusunda ve Güney Kafkasya'da yeni ülkelerin bağımsızlıklarını ilan etmesi, genişleme sürecinde olan AB için bir güvenlik sorunu oluşturmuştur. Azerbaycan ve Hazar Denizi zengin enerji kaynaklarına sahip olmasından dolayı enerji ithalatı (özelliklede doğalgaz) 'larda olan ve 2030'lu yıllarda civarında olacağı değerlendirilen AB için cazibe haline gelmiştir. AB 2007 yılı genişlemesiyle (Romanya ve Bulgaristan'ın üyeli) birlikte Güney Kafkasya ülkeleri ile komşu olmuştur. Tabii bu ülkelerle ilişkilerini geliştirmek maksadıyla hukuki zemini oluşturan Ortaklık ve İşbirliği Anlaşmaları ve Politik zeminini oluşturan Avrupa Komşuluk Politikaları vasıtasıyla bölgede etkin bir rol oynamak istemektedir. Özellikle 1990'lı yıllarda uygulamaya çalıştığı projelerde başarısız olan AB, bölge ülkeleri için düzenlediği ilerleme raporlarındaki gelişmeler neticesinde desteklerini arttırmaktadır. Doğrusunu söylemek gerekirse, ne kadar reform o kadar mali destek deyimi yerinde olacaktır. Bu çalışmayı, AB eurometer anket programına göre 2015 yılı güz döneminde Azerbaycan'da yaptığım çeşitli yaş ve meslek grupları arasında yaptığım anket çalışması değerlendirme aşamasında tezi desteklemiştir. ; The end of the Cold War and the Soviet Union after the collapse of the region of interest of actors is growing because of basic energy resources and regional issues. Regional interest in the growing and diverse economy, trying to be active with the legal and policy tools the EU has undergone a new transformation. In 1993 gained the political union structure with the Maastricht Treaty, the EU has entered into a new work on foreign policy and security issues. In particular, the declaration of independence of new countries in the east of Europe and the South Caucasus, have created a security problem for the EU is in the process of expansion, Azerbaijan and Caspian Sea energy imports due to its rich energy resources (especially natural gas), which in 46% and 2030 l in the years has become an attraction for the EU considered to be around 70%. EU enlargement in 2007 (Romania and Bulgaria members) have been together with the neighboring countries of South Caucasus. Needless to develop relations with these countries constitute the legal basis for the purpose of forming the Partnership and Cooperation Agreement and the political ground is willing to play an active role in the region through the European Neighbourhood Policy. Especially for projects that failed to work in practice in the 1990s, the EU supports the development as a result of the increase in organized progress reports for their country. Obviously it will be the reform of financial support statement in place. This thesis was supported by the arguments I made in the evaluation phase of a survey among various age groups and professions EUROMET EU 2015 survey by the fall semester of my program in Azerbaijan.

İstanbul Süreci Afganistan da dâhil olmak üzere tüm bölge ülkelerinin aynı kadere sahip olduğunu göstermek amacıyla 2011 yılında başlatılmıştır. Ülkenin Asya kavşağı ve imparatorluklar mezarlığı olarak bilinmesi onun jeostratejik konumunun önemine işaret etmektedir. Tarih, Afganistan'ın Orta Asya, Güney Asya ve Orta Doğu'yu etkileyebilen konumuna tanıklık etmektedir. Soğuk Savaş sonrası özellikle 21. yüzyılın gelişmeleri ülkenin hassas konumunu etkilemiştir. Afganistan komşu ülkelerin, bölgesel ve küresel güçlerin ilgi odağı olmuştur. İran, Pakistan, Hindistan, Çin, Rusya ve ABD gibi devletlerin dış politikasında Afganistan önemli bir yer kaplamaktadır. NATO'nun ilk ve ciddi deniz aşırı operasyonu Afganistan'da gerçekleşmiştir. Bu operasyon aynı zamanda Avrupa için ne denli önemli olduğunun göstergesidir. Gerçi İstanbul Süreci'nden önce bölgedeki devletler arasında Afganistan'a odaklanan işbirliği projeleri başlamıştır, İstanbul Süreci tüm siyasi, ekonomik, güvenlik, sosyal ve kültürel işbirliğini kapsamaya çalışan TAPI ve CASA-1000 gibi bölgesel projelerin başlatılması, ilerlemesi ve tamamlanması üzerine vurgu yapan süreç olarak devreye girmiştir. En azından bölgedeki devletler arasında siyasi diyalogu ve güveni arttırması beklenen, İstanbul Süreci'n faaliyet alanı giderek genişletmektedir. Süreç, Afganistan merkezli olduğu için ülkenin adı geçen üç bölgeye olan etkisi dikkate değer bir konudur. Ayrıca, Afganistan'ın komşu ülkeleri, bölgesel ve ABD gibi küresel güçlerle olan ilişkisinde önemli faktörler irdelenmiştir. Bu devletlerin İstanbul Süreci'ne 14 ülke olarak katıldığı için Afganistan'la olan karşılıklı etkileşimin incelenmesi kaçınılmaz hale gelmiştir. Bu faktörler dikkate alarak İstanbul Süreci ayrıntılarıyla incelenmiştir. ; In order to show the common fate of all countries in the region including Afghanistan, Istanbul Process lanuched in 2011. Graveyard of Empires and Crossroad of Asia features point to its geostragic location. History testifies the impact of its location to Central Asia, South Asia and Middle East. Post-Cold War and developments in 21 century emphasized on country's sensitive position. It has been the center focus of neighboring, regional and far states. It continues to be an integral chapter of Iran, Pakistan, India, China, Russia and US foreign policy. The first NATO's serious overseas mission demonstrates the importance of country to European countries. Although cooperation among regional countries based on Afghanistan had started before the Istanbul Process, the Process tries to include all political, economic, security, social and cultural cooperation. Moreover, it has begun to start, progress and complete regional projects such as TAPI and CASA-1000. The scop of Istanbul Process which at least aims to build confidence and start a political dialogue among regional countries, is gradually expanding. As the process is centered on Afghanistan, the country's impact on three metioned regions should be considered. The important factors of country's relation with its neighbors, regional countries and US analyzed and explained. It is imperative to examine the ineraction of those countries that participated to Istanbul Process. Taking into account those factors, the Istanbul Process has been examined in detail.