Suchergebnisse

This book provides a comprehensive overview of the last 100 years in the Middle East from the perspective of social history. It is apt to date the beginning of the modern Middle East to the industrialization era, while it extends its reach into the present. Taking its lead from modernization theory, this book illustrates past expectations of the present and helps to understand everyday occurrences rather than sensational events. It adopts a multi-disciplinary perspective and concentrates on t

This article is devoted to the history of the tradition of translations of the Qur'an into Russian from the nineteenth century to the translation by I. Yu. Krachkovsky. The article examines the background to the creation of these translations, their key features and their importance for the development of the Russian tradition of translation and interpretation of the Qur'an. Particular attention is paid to the importance of studying these translations of the Qur'an into Russian in the context of the development of the Russian tradition of Qur'anic interpretation and the Russian school of Islamic studies. The purpose of this study is also to attract Russian and foreign Islamologists and Qur'anologists to a thorough study of the heritage of the Russian tradition of Qur'anic translation and to consider the prospects of its development in the twenty- fi rst century.

Już podczas nawiązania entente cordial między Wielką Brytanią a Francją w 1904 r. oraz przyłączeniu do niej Rosji w 1907 r. sprawy bliskowschodnie (m.in. Maroko, Egipt, Iran, Afganistan) legły u podstaw tego sojuszu. Toteż kiedy wybucha I wojna światowa, trzy wymienione mocarstwa uznały się za powołane do ukształtowania przyszłości Bliskiego Wschodu zgodnie z własnymi interesami (porozumienie Sykes–Picot, korespondencja Hussein–MacMahon, deklaracja Balfoura i inne). W wyniku wojny (przegrana państw centralnych, wycofanie Rosji bolszewickiej z wojny) Wielka Brytania i Francja stały się jedynymi dominującymi siłami w tym regionie świata. Pierwsza otrzymała mandat Ligi Narodów nad Palestyną (wraz z wydzieloną jej częścią – Transjordanią) i Irakiem. Francja zaś otrzymała mandat nad Syrią i Libanem. Wielka Brytania zachowała ponadto swoją dominację nad Egiptem i Somalią Brytyjską. Francja z kolei – nad Algierią, Marokiem, Tunezją, Somalią Francuską. W tych nowo powstałych krajach arabskich państwo i administrację odwzorowywano na podobieństwo metropolii, co było w pewnych aspektach korzystne, w innych – dysfunkcjonalne i konfliktogenne. Ujawnia się to dobitnie w czasach niepodległości i zimnej wojny, tj. po II wojnie światowej.