Suchergebnisse

The aim of the article is to present the issues related to the time limits set for individual organs of public authority (the Sejm, the Senate, the President of the Republic of Poland) for the performance of specific activities within the legislative procedure. These time limits should be calculated according to conventional rules, that is, from the beginning of the day following the day on which the act on which the legal provisions are binding begins. However, the action will also be effective if it is performed on the same day on which the said event occurred. Violation of the time limit in legislative proceedings is of fundamental importance for the act, as a normative act, within the scope of its validity. As part of the review of the constitutionality of the law, the Constitutional Tribunal also examines the correctness of the proceedings in which the law was adopted. According to the latest jurisprudence of the Constitutional Tribunal, violation of the minimum time limits required for the performance of individual activities, which have only been specified in the Rules of Procedure of the Sejm, may constitute an independent basis for declaring the entire act unconstitutional. This view differs significantly from the existing, well-established approach to this subject. The effects of violating the time limits of the legislative procedure can also be considered at the level of the rights (competences) of individual authorities within a specific proceeding. The signing of the act by the President after the expiry of the constitutional time limit should be deemed legally effective. The admissibility of issuing by the Constitutional Tribunal of scope judgements should be considered in cases of violation of the rules of correct legislation, leading to the omission or reduction of vacatio legis. ; Celem artykułu jest przybliżenie problematyki związanej z terminami wyznaczonymi poszczególnym organom władzy publicznej (Sejm, Senat, Prezydent RP) na wykonanie określonych czynności w ramach postępowania legislacyjnego. Terminy te należy obliczać według reguł konwencjonalnych, a więc od początku dnia następnego po dniu, w którym nastąpiła czynność, z którą przepisy prawa wiążą rozpoczęcie terminu. Czynność będzie jednak skuteczna również wtedy, gdy zostanie wykonana w tym samym dniu, w którym nastąpiło wspomniane zdarzenie. Naruszenie terminu w postępowaniu ustawodawczym ma zasadnicze znaczenie dla ustawy, jako aktu normatywnego, w zakresie jej obowiązywania. Trybunał Konstytucyjny, w ramach kontroli konstytucyjności prawa, dokonuje także badania prawidłowości postępowania, w którym doszło do jego ustanowienia. Według najnowszego orzecznictwa TK naruszenie terminów minimalnych, wymaganych przy dokonywaniu poszczególnych czynności, które zostały określone jedynie w regulaminie Sejmu, może stanowić samodzielną podstawę do stwierdzenia niekonstytucyjności całej ustawy. Stanowisko to odbiega znacząco od dotychczasowego, ugruntowanego stanowiska w tym przedmiocie. Skutki naruszenia terminów postępowania ustawodawczego można rozważać również na płaszczyźnie uprawnień poszczególnych organów, w ramach konkretnego postępowania. Podpisanie ustawy przez Prezydenta, po upływie konstytucyjnego terminu, powinno zostać uznane jako prawnie skuteczne. Należy rozważyć dopuszczalność wydawania przez Trybunał Konstytucyjny wyroków zakresowych w sytuacjach naruszenia reguł poprawnej legislacji, prowadzących do pominięcia lub skrócenia vacatio legis.

The title of the article refers to P. Manent's essay, describing "the return of political philosophy". Using the distinction between science and art, suggested by thinkers such as J.S. Mill, an analysis was made of the possible responses of legal theory to the so-called "political turn" in social sciences and humanities. Attempts were made to show that transplanting such terms as "politics", "the political", "polity" (in the text they function under more theoretically neutral term: "politicalness") into the field of legal discourse leads to the rejection of the so far dominant (referring to the ideal of Ch. Montesquieu) image of the activity of lawyers as "artisans" practicing the art of law and to replacing it with the image of a lawyer-artists or lawyer-scientist. ; Tytuł artykułu nawiązuje do eseju P. Manenta, opisującego "powrót filozofii politycznej". Korzystając z rozróżnienia między nauką a sztuką, zaproponowanego przez J.S. Milla, dokonano analizy możliwych reakcji prawników i teorii prawa na wyraźny "zwrot polityczny" w naukach społecznych i humanistycznych. Starano się wykazać, że przeszczepienie takich terminów jak "polityka" i "polityczność" na grunt nauk prawnych prowadzi do odrzucenia dominującego dotąd (nawiązującego do ideału K. Monteskiusza) wyobrażenia działalności prawników jako "rzemieślników" uprawiających sztukę prawniczą oraz do zastąpienia go wyobrażeniem prawnika-artysty lub prawnika-naukowca.

The establishment of the communist regime in Poland in 1944 is a current subject of reflection in the doctrine and practice of legislation and judiciary. There has been no uniform position on these events, which means that the then sanctioned political and normative order continues to produce controversial assessments and, above all, certain legal effects. This results from the fact that the new people's power, empowered by force, and not by legal or social basis, has given itself the competence to establish a normative order. The lack of legitimacy for the rightful rule and legislative activity, in principle – from the point of view of the idea of the rule of law – undermines the political and legal status of the people's authorities. This is all the more so because the system of unified power and sources of law created at that time was evidence of building a totalitarian state modelled on the Soviet Union. The events and legal behaviours of that time led to numerous, often radical changes in many areas of private and public life. They caused certain social and material effects, difficult to reverse today, which Polish society still faces. Therefore, modern standards of the rule of law require that public authorities undertake comprehensive and effective activity. They require that the principles of just and fair compensation for material damage and compensation for moral losses resulting from the rule of this system be implemented. This seems all the more important because some regulations of the people's power, especially those concerning changes in the ownership structure, are still in force and form the basis of court and Constitutional Tribunal decisions. ; Ustanowienie reżimu komunistycznego w 1944 r. w Polsce stanowi w doktrynie oraz w praktyce legislacyjnej i orzeczniczej aktualny przedmiot refleksji. Nie wypracowano bowiem jednolitego stanowiska wobec tych wydarzeń, co powoduje, że usankcjonowany wówczas porządek polityczno-normatywny nadal skłania do kontrowersyjnych ocen i przede wszystkim wywołuje określone skutki prawne. Wynika to z faktu, że nowa ludowa władza, umocowana siłową, a nie prawną czy społeczną podstawą działania, sama nadała sobie kompetencje do stanowienia porządku normatywnego. Brak legitymacji do prawowitego panowania i działalności legislacyjnej w zasadzie – z punktu widzenia idei państwa prawa – podważa status ustrojowo-prawny organów władzy ludowej, tym bardziej że stworzony wówczas system jednolitej władzy i źródeł prawa świadczyły o budowaniu wzorowanego na Związku Radzieckim państwa totalitarnego. Ówczesne zdarzenia i zachowania prawne doprowadziły do licznych, często radykalnych zmian w wielu płaszczyznach życia prywatnego i publicznego. Ponadto wywołały określone, trudne dziś do odwrócenia skutki społeczne i materialne, z którymi wciąż mierzy się polskie społeczeństwo. Współczesne standardy państwa prawa stawiają zatem wymóg podjęcia kompleksowej i skutecznej aktywności przez władzę publiczną w zakresie słusznego i sprawiedliwego naprawienia szkód materialnych oraz zadośćuczynienia strat moralnych powstałych w wyniku panowania tego ustroju. Wydaje się to tym bardziej istotne, że niektóre regulacje władzy ludowej, zwłaszcza dotyczące zmian struktury własnościowej, nadal obowiązują oraz stanowią podstawę orzeczeń sądowych i Trybunału Konstytucyjnego.

This study is devoted to analysing the structural decisions related to the administrative jurisdiction in Germany in comparison with other European countries. It focuses, in particular, on the institutional structure of the administrative jurisdiction and the functions associated with it to it. Different understanding of the scope of the administrative jurisdiction pre-determine how individual regulations of administrative procedural law are designed, for example, regulations concerning access to courts and the judicial powers of the administrative courts. Therefore, the article aims to demonstrate – from a comparative legal perspective – the processes of mutual interaction, namely how the structural decisions made about the administrative jurisdiction have been received, and to highlight the different developmental trends characteristic of individual countries. ; pracowanie poświęcone jest analizie decyzji strukturalnych dotyczących sądownictwa administracyjnego w Niemczech na tle innych krajów europejskich. Koncentruje się w szczególności na strukturze instytucjonalnej sądownictwa administracyjnego i związanych z nim funkcjach. Odmienne rozumienie zakresu sądownictwa administracyjnego przesądza o kształcie poszczególnych przepisów administracyjnego prawa procesowego, np. regulacji dotyczących dostępu do sądów i kompetencji orzeczniczej sądów administracyjnych. Dlatego niniejszy artykuł ma na celu ukazanie – z perspektywy prawnoporównawczej – procesów wzajemnego oddziaływania, czyli sposobu przyjęcia decyzji strukturalnych dotyczących sądownictwa administracyjnego oraz zwrócenie uwagi na różne tendencje rozwojowe charakterystyczne dla poszczególnych krajów.

This study is devoted to analysing the structural decisions related to the administrative jurisdiction in Germany in comparison with other European countries. It focuses, in particular, on the institutional structure of the administrative jurisdiction and the functions associated with it to it. Different understanding of the scope of the administrative jurisdiction pre-determine how individual regulations of administrative procedural law are designed, for example, regulations concerning access to courts and the judicial powers of the administrative courts. Therefore, the article aims to demonstrate – from a comparative legal perspective – the processes of mutual interaction, namely how the structural decisions made about the administrative jurisdiction have been received, and to highlight the different developmental trends characteristic of individual countries. ; Opracowanie poświęcone jest analizie decyzji strukturalnych dotyczących sądownictwa administracyjnego w Niemczech na tle innych krajów europejskich. Koncentruje się w szczególności na strukturze instytucjonalnej sądownictwa administracyjnego i związanych z nim funkcjach. Odmienne rozumienie zakresu sądownictwa administracyjnego przesądza o kształcie poszczególnych przepisów administracyjnego prawa procesowego, np. regulacji dotyczących dostępu do sądów i kompetencji orzeczniczej sądów administracyjnych. Dlatego niniejszy artykuł ma na celu ukazanie – z perspektywy prawnoporównawczej – procesów wzajemnego oddziaływania, czyli sposobu przyjęcia decyzji strukturalnych dotyczących sądownictwa administracyjnego oraz zwrócenie uwagi na różne tendencje rozwojowe charakterystyczne dla poszczególnych krajów.

The goal of the article is to provide on the theoretical area, above all, a legal historical and a legal comparative analyzes of the criminal-law aspects of contracting marriage in an unlawful manner. As an institution, marriage invalidity functioned both in civil law and criminal law during the interwar period. The role of the criminal law of that time was to enforce the rules following from civil law, so the legislator provided for a criminal sanction against those who violated legally protected interests. Protecting the permanence of marriage was in the interest of not only the individual but also the state. At that time marriage was becoming the basis of the family, the fundamental social structure, upon which society and the state were being built. The family was in charge of public peace and morals, therefore any violation of the permanence and indissolubility of marriage union was tantamount to attacking the rules of social intercourse, which in turn led to an erosion of statehood. Given the foregoing, this article discusses the prerequisites under the marriage law for a marriage to be challengeable, as well as penal sanctions against culprits responsible for the conclusion of a statutorily invalid marriage. The choice of the topic was dictated by the fact that the literature of the subject lacks studies of this issue. ; Celem artykułu jest historyczno-prawna oraz prawno-porównawcza analiza prawnokarnych aspektów wyłudzenia nieważnego małżeństwa w aspekcie teoretycznym. Nieważność małżeństwa w okresie międzywojennym funkcjonowała zarówno w prawie cywilnym, jak i w prawie karnym. Zadaniem ówczesnego prawa karnego było egzekwowanie zasad wynikających z prawa cywilnego, stąd prawodawca przewidział sankcję karną wobec sprawcy naruszającego dobra prawnie chronione. Ochrona trwałości związku małżeńskiego pozostawała w interesie nie tylko jednostki, lecz także państwa. Małżeństwo stawało się początkiem podstawowej komórki społecznej, jaką była rodzina, w oparciu o którą budowano społeczeństwo i państwo. Rodzina odpowiadała za spokój i moralność publiczną, dlatego naruszenie trwałości i nierozerwalności związku małżeńskiego utożsamiano z zamachem na zasady współżycia społecznego prowadzącym do osłabienia państwowości. Uwzględniając powyższe, w niniejszym artykule zostały omówione przesłanki prawa małżeńskiego warunkujące wzruszalność małżeństwa oraz sankcje karne wobec sprawców odpowiadających za zawarcie ustawowo nieważnego małżeństwa. Wybór tematu uzasadnia brak opracowania w literaturze przedmiotu niniejszego zagadnienia.

The subject of the study is to outline the boundaries within the legislator may sanction the obligations to provide information to tax authorities using tax sanctions. The author analyzes tax sanctions as instruments guaranteeing the effectiveness of legal norms related to information obligations in the light of the protection of the taxpayer's rights. In the author's opinion, there is a clear outline of the possible shape of the sanction, which limits the legislator in excessive interference with the rights of taxpayers. These limits, both in national and international law, are determined primarily by the principle of proportionality, which is decisive for the degree of discomfort associated with the application of sanctions. It should be indicated that the shape limits of these sanctions, characterized in this study, guarantee, in turn, the protection of the rights of these entities. At the same time, it should be emphasized that tax sanctions are, in principle, a complementary element of the system of the guarantees of the law effectiveness and the legislator deciding on their wider use should properly balance the degree of "saturation" of tax law with sanctions taking into account its nature. ; Przedmiotem opracowania jest nakreślenie granic, w ramach których ustawodawca może sankcjonować obowiązek informowania organów podatkowych za pomocą sankcji podatkowych. Autor analizuje sankcje podatkowe jako instrumenty gwarantujące skuteczność norm prawnych związanych z obowiązkami informacyjnymi w świetle ochrony praw podatnika. Zdaniem autora granice możliwego kształtu sankcji podatkowych mają istotne znaczenie z uwagi na konieczność ochrony podatników przed nadmierną ingerencją w ich prawa. Ograniczenia te, zarówno w prawie krajowym, jak i międzynarodowym, wyznacza przede wszystkim zasada proporcjonalności, która decyduje o stopniu dolegliwości związanej z zastosowaniem sankcji. Należy wskazać, że scharakteryzowane w niniejszym opracowaniu granice kształtu tych sankcji gwarantują z kolei ochronę praw tych podmiotów. Jednocześnie należy podkreślić, że sankcje podatkowe są co do zasady elementem uzupełniającym systemu gwarancji skuteczności prawa, a ustawodawca – decydując się na ich szersze zastosowanie – powinien odpowiednio zrównoważyć stopień "nasycenia" prawa podatkowego sankcjami, uwzględniając jego charakter.

The inauguration of Nelson Mandela as South Africa's first democratic president on 10 May 1994 became a symbol of the end of apartheid and the beginning of a new chapter in the country's history. As South African society was deeply divided, the 1993 Interim Constitution expressed the need for reconciliation between the people of South Africa and the reconstruction of its society. The legacy of apartheid was to be addressed based on 'a need for understanding but not for vengeance, a need for reparation but not for retaliation, a need for ubuntu but not for victimization'. Due to its introduction into the Constitution, ubuntu – a philosophy of unity, cooperation, compassion and respect for human dignity, which originated in small African communities – became a source of values for the whole legal system. The goal of the text is to present the ubuntu philosophy and to describe its role in the South African transitional justice process and in selected areas of South African law (criminal law, evictions and defamation). On the whole, South Africapresents a unique case in which both the political transformation and the legal system were strongly shaped by the said philosophical and ethical concepts, which bear close resemblance to the idea of restorative justice. ; Zaprzysiężenie 10 maja 1994 r. Nelsona Mandeli na pierwszego demokratycznie wybranego prezydenta Republiki Południowej Afryki stało się symbolem końca apartheidu i otwarcia nowego etapu w historii tego państwa. Wobec istniejących w społeczeństwie głębokich podziałów przejściowa Konstytucja RPA z 1993 r. wyrażała potrzebę pojednania pomiędzy obywatelami RPA, a także rekonstrukcji wspólnoty. Przezwyciężenie spuścizny apartheidu miało być oparte na potrzebie "zrozumienia, a nie zemsty", "rekompensaty, a nie odwetu" oraz "ubuntu, a nie wiktymizacji". Filozofia ubuntu (wywodząca się z małych afrykańskich wspólnot filozofia jedności, kooperacji, współczucia i respektu dla ludzkiej godności), do której odwołanie zamieszczono w Konstytucji – stała się rezerwuarem wartości dla całego systemu prawa. Celem artykułu jest przedstawienie filozofii ubuntu oraz omówienie jej roli w rozliczeniach z przeszłością w Republice Południowej Afryki i w wybranych obszarach południowoafrykańskiego prawa: w prawie karnym, regulacjach dotyczących eksmisji z nielegalnie zajmowanego gruntu oraz w regulacjach przewidujących odpowiedzialność deliktową za zniesławienie. RPA jawi się przy tym jako wyjątkowy kazus, w którym zarówno polityczna transformacja, jak i system prawny kształtowały się pod istotnym wpływem omawianych koncepcji filozoficznych i etycznych, silnie nawiązujących do idei sprawiedliwości naprawczej.

Starting from 18 October 2018, public procurement procedures with a value equal to and exceeding the amounts specified in the secondary legislation issued pursuant to Article 11 (8) of the Public Procurement Law (i.e. above the so-called EU thresholds) are covered by the obligation of full electronic communication between the contracting authority and economic operators. Currently, a tender (or an application to participate in the procedure) in a procedure above the EU thresholds, to be valid, must be submitted only in electronic form (and not in paper form) and signed with a qualified electronic signature. The new legal situation resulted in the need to employ, both by economic operators and contracting authorities, new IT tools allowing them to achieve compliance in this regard. Meanwhile, many economic operators, especially medium and small ones, have not had sufficient IT infrastructure (especially software) as well as sufficient knowledge of the ways and methods of electronic preparation and implementation of public procurement processes. A provisional way to implement new solutions is to provide the miniPortal for e-Procurement, which allows for the safe submission of a tender or application for participation in proceedings and statements, including a European Single Procurement Document compliant with the requirements laid down in both the EU law and national law. However, this tool poses many technical problems, causing a number of disruptions in the public procurement process. The publication contains information stemming from the author's and other practitioners' direct observation of the communication between parties in the public procurement process. ; Począwszy od 18 października 2018 r. w postępowaniach o zamówienie publiczne o wartości równej i przekraczającej kwoty określone w przepisach wykonawczych, wydawanych na podstawie art. 11 ust. 8 Prawa zamówień publicznych (czyli powyżej tzw. progów unijnych), obowiązuje pełna elektroniczna komunikacja pomiędzy zamawiającym a wykonawcami. Obecnie ofertę (lub wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu) w postępowaniu o wartości powyżej progów unijnych składa się, pod rygorem nieważności, wyłącznie w postaci elektronicznej (a nie papierowej) i opatruje kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Nowy stan prawny spowodował konieczność skorzystania przez wykonawców, lecz także zamawiających, z nowych narzędzi informatycznych umożliwiających spełnienie wymogów w tym zakresie. Tymczasem wielu wykonawców, zwłaszcza tych średnich i małych, nie posiadało i nadal nie posiada dostatecznej infrastruktury informatycznej (zwłaszcza oprogramowania) oraz wystarczającej wiedzy o sposobach i metodach elektronicznego przygotowania i realizacji zamówień publicznych. Doraźnym sposobem służącym wdrożeniu nowych rozwiązań jest udostępnienie miniPortalu e-Zamówień, pozwalającego na bezpieczne złożenie oferty lub wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu oraz oświadczeń (w tym jednolitego europejskiego dokumentu zamówienia) zgodnych z wymogami przewidzianymi w prawie zarówno unijnym, jak i krajowym. Narzędzie to sprawia jednak wiele problemów natury technicznej, co powoduje szereg perturbacji w procesie zamówień publicznych. Niniejsze opracowanie zawiera informacje wynikające z bezpośredniej obserwacji komunikowania się stron w zamówieniach publicznych dokonanej przez autora oraz innych praktyków w tej dziedzinie.

Operations under the auspices of the Security Council mandate span over 70 years. Repeatedly involved in resolving armed conflicts, they have made a significant contribution to ensuring security and stability around the world. In practice, they have taken the form of operations by individual states, coalitions, other international organizations or simply as United Nations missions composed of contingents provided by Troop Contribution Countries (TCC). While operations under the auspices of the United Nations have been involved on several occasions in offensive activities under Chapter VII of the Charter of the United Nations, and the question of responsibility for these actions has been the subject of many legal analyses and judgments, missions organized by the United Nations are always recognized as neutral, and their activities as conciliatory and focused on monitoring the cessation of hostilities, or supervising the disengagement between the parties of the conflict, with the use of force limited to self-defence. Thus, such operations benefited from legal protection, and any action against them was considered a violation of international law. The current engagement of United Nations goes far beyond the traditional understanding of peacekeeping operations. UN missions are frequently authorized to employ all necessary means, up to and including the use of lethal force or even neutralization of the armed group. This creates a situation where in the light of International Humanitarian Law, such actions can be recognized as involvement in armed conflict. This article is intended to show the problems that the international community will soon face to in using United Nations' missions as an instrument for resolving armed conflicts and as a tool for restoring peace and providing stability and securityin the area of operations. It presents the processes of decision-making and subordination, which in some circumstances might result in the United Nations missions being deprived of legal protection and, in addition, made liable for non-compliance with the provisions of International Humanitarian Law. ; Operations under the auspices of the Security Council mandate span over 70 years. Repeatedly involved in resolving armed conflicts, they have made a significant contribution to ensuring security and stability around the world. In practice, they have taken the form of operations by individual states, coalitions, other international organizations or simply as United Nations missions composed of contingents provided by Troop Contribution Countries (TCC). While operations under the auspices of the United Nations have been involved on several occasions in offensive activities under Chapter VII of the Charter of the United Nations, and the question of responsibility for these actions has been the subject of many legal analyses and judgments, missions organized by the United Nations are always recognized as neutral, and their activities as conciliatory and focused on monitoring the cessation of hostilities, or supervising the disengagement between the parties of the conflict, with the use of force limited to self-defence. Thus, such operations benefited from legal protection, and any action against them was considered a violation of international law. The current engagement of United Nations goes far beyond the traditional understanding of peacekeeping operations. UN missions are frequently authorized to employ all necessary means, up to and including the use of lethal force or even neutralization of the armed group. This creates a situation where in the light of International Humanitarian Law, such actions can be recognized as involvement in armed conflict. This article is intended to show the problems that the international community will soon face to in using United Nations' missions as an instrument for resolving armed conflicts and as a tool for restoring peace and providing stability and securityin the area of operations. It presents the processes of decision-making and subordination, which in some circumstances might result in the United Nations missions being deprived of legal protection and, in addition, made liable for non-compliance with the provisions of International Humanitarian Law.

Reserved contracts are a legal instrument that allows the promotion of those economic operators who, as part of their business, pursue also social goals. Pursuant to Article 22 (2) of the Act of 29 January 2004 – Public Procurement Law (Journal of Laws 2018, item 1986 as amended), they may only be applied for by sheltered workshops and other economic operators whose activities include the social and professional integration of members of socially marginalised groups. Unfortunately, the use of reserved contracts is in practice marginal, which is also caused by difficulties in interpretation of national laws. The article discusses the institution of reserved contracts and the terms of application thereof, in the context of the EU legislation. ; Zamówienia zastrzeżone są prawnym instrumentem pozwalającym promować tych wykonawców, którzy w ramach prowadzonej działalności realizują także cele społeczne. O ich udzielenie, na gruncie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. 2018, poz. 1986 z późn. zm.), mogą ubiegać się wyłącznie zakłady pracy chronionej oraz inni wykonawcy, których działalność obejmuje społeczną i zawodową integrację osób będących członkami grup społecznie marginalizowanych. Niestety, zastosowanie zamówień zastrzeżonych w praktyce jest marginalne, czemu sprzyjają także trudności interpretacyjne przepisów krajowych. W artykule została omówiona instytucja zamówień zastrzeżonych oraz warunki jej zastosowania w kontekście regulacji prawa unijnego.

Artykuł dotyczy poziomu dostosowania ustawodawstwa ukraińskiego do norm Unii Europejskiej w zakresie oceny oddziaływania na środowisko. W materiale poddano analizie główne dokumenty unijne i ukraińskie przede wszystkim: dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, dyrektywę 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 roku w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko, oraz ustawę Ukrainy o ekspertyzie ekologicznej. Na podstawie tego można stwierdzić, że pomimo rozbudowanej bazy ustawodawczej na Ukrainie w tym zakresie, poziom jego dostosowania do norm unijnych jest niski. ; The article is about the level of adaptation Ukrainian legislation to the European Union standards in the area of environmental assessment. In the material the main European and Ukrainian documents are analysed: Directive 2011/92/EU of The European Parliament and The Council of 13 December 2011 on the assessment of the effects of the certain public and private projects on the environment, Directive 2001/42/EC of the European Parliament and of the Council of 27 June 2001 on the assessment of the effects of certain plans and programmes on the environment and The Law of Ukraine "On the environmental assessment". Due to the above it is necessary to emphasize that, in spite of large legislation base in Ukraine in this area, the level of its adaptation to the EU standards is low.

The subject of considerations are the legal aspects of the influence of the EU climate and energy framework and trade policy on implementation of permanently sustainable forestry. Even though forestry belongs to the competences of Member States and there is no formal establishment of common forest policy in the TFEU, the new LULUCF Regulation and provisions of regulations regarding prevention of illegal timber trade prove that there is an ongoing process of subjecting forestry to the competencies of the European Union to a growing extent as well as reducing the area left to Member States. It must be stated that the platform for expansion of EU regulations on Member States' forestry in terms of land use and timber trade – acts adopted within the trade policy and climate and energy framework – is the principle of sustainable development that derives from international legislation and is also included in the Constitution of the Republic of Poland. This principle is also the foundation for development of the beginnings of common forest policy that emerges at the verge of EU policies. ; Przedmiotem rozważań są prawne aspekty wpływu unijnej polityki klimatyczno-energetycznej oraz handlowej na realizację trwale zrównoważonej gospodarki leśnej. Mimo zaliczenia gospodarki leśnej do kompetencji krajów członkowskich i braku formalnego ustanowienia wspólnej polityki leśnej w TFUE nowe rozporządzenie LULUCF oraz przepisy rozporządzeń dotyczących przeciwdziałania nielegalnemu obrotowi drewnem świadczą o postępującym procesie coraz większego podporządkowania gospodarki leśnej kompetencjom Unii Europejskiej i redukowania obszaru zostawionego krajom członkowskim. Realizując cel rozważań, stwierdzić należy, że płaszczyzną ekspansji unijnej regulacji obejmującej gospodarkę leśną krajów członkowskich w sferze zarządzania gruntami, a także obrotu drewnem, a więc aktów przyjętych w ramach polityki handlowej i klimatyczno-energetycznej, jest zasada zrównoważonego rozwoju wywodząca się z prawa międzynarodowego, uregulowana także w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zasada ta stanowi również podstawę do kształtowania się zalążków wspólnej polityki leśnej, wyłaniającej się na styku innych unijnych polityk.

The article is about the level of adaptation Ukrainian legislation to the European Union standards in the area of environmental assessment. In the material the main European and Ukrainian documents are analysed: Directive 2011/92/EU of The European Parliament and The Council of 13 December 2011 on the assessment of the effects of the certain public and private projects on the environment, Directive 2001/42/EC of the European Parliament and of the Council of 27 June 2001 on the assessment of the effects of certain plans and programmes on the environment and The Law of Ukraine "On the environmental assessment". Due to the above it is necessary to emphasize that, in spite of large legislation base in Ukraine in this area, the level of its adaptation to the EU standards is low. ; Artykuł dotyczy poziomu dostosowania ustawodawstwa ukraińskiego do norm Unii Europejskiej w zakresie oceny oddziaływania na środowisko. W materiale poddano analizie główne dokumenty unijne i ukraińskie przede wszystkim: dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, dyrektywę 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 roku w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko, oraz ustawę Ukrainy o ekspertyzie ekologicznej. Na podstawie tego można stwierdzić, że pomimo rozbudowanej bazy ustawodawczej na Ukrainie w tym zakresie, poziom jego dostosowania do norm unijnych jest niski.

The analysis presented in this article concerns the impact of Court of Justice of the European Union (CJEU) jurisprudence on the legal situation of Supreme Court and Supreme Administrative Court judges in Poland. The main assumption of the presented considerations is that the CJEU, in providing answers to preliminary questions submitted to it by Polish courts adjudicating cases related to judicial appointments and retirements, strengthens the independence of the courts and the independence of the judiciary, assuming that these are systemic elements of a functioning judiciary subject to EU law. For this reason, the CJEU considers itself competent to shape these systemic values under Polish law. At the same time, this body does not notice the problem of jurisdiction of Polish courts posing legal questions, which becomes an important theoretical and practical issue, because it may affect the legality and effectiveness of judgements passed on the basis of answers given by the CJEU. Detailed considerations focus on two types of judgements of the CJEU, which were made in connection with the retirement of judges, as a result of questions submitted to the Court by the Supreme Court and Supreme Administrative Court. The subject of the questions related to the compatibility with EU law of the scope of legal protection granted in Polish law to a judge against resolutions adopted in such cases by the National Council of the Judiciary. The considerations presented conclude that in the case of a CJEU judgement issued as a result of a question posed by the Supreme Court, the jurisdiction of the authority posing the question was infringed, and this should have consequences for the scope of binding the court adjudicating on the answer provided by the CJEU. ; Przedstawiona analiza odnosi się do wpływu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) na kształtowanie w Polsce sytuacji prawnej sędziów Sądu Najwyższego (SN) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA). Głównym założeniem przedstawionych rozważań jest stwierdzenie, że TSUE w ramach udzielanych odpowiedzi na pytania prejudycjalne, kierowane do niego przez polskie sądy, rozpoznające sprawy związane z powołaniami na stanowisko sędziowskie oraz z przejściem w stan spoczynku, wzmacnia niezależność sądów i niezawisłość sędziowską, przyjmując, że są to elementy ustrojowe funkcjonującego wymiaru sprawiedliwości podlegające prawu Unii Europejskiej. Z tego powodu TSUE uznaje się za właściwy do kształtowania tych wartości ustrojowych na gruncie prawa polskiego. Jednocześnie organ ten nie zauważa problemu właściwości polskich sądów występujących z pytaniami prawnymi, co staje się ważnym zagadnieniem teoretycznym i praktycznym, gdyż może rzutować na legalność i skuteczność orzeczeń zapadających na podstawie udzielonych przez TSUE odpowiedzi. Szczegółowe rozważania koncentrują się na dwóch rodzajach orzeczeń TSUE, które zapadły w związku z sędziowskim stanem spoczynku, na skutek wystąpienia do TSUE z pytaniami przez SN i NSA. Przedmiot pytań odnosił się do zgodności z prawem unijnym zakresu ochrony prawnej przyznanej w prawie polskim sędziemu od uchwał podejmowanych w tych sprawach przez Krajową Radę Sądownictwa. Konkluzją przedstawionych rozważań jest stwierdzenie, że w przypadku wyroku TSUE wydanego na skutek pytania SN doszło do naruszenia właściwości organu występującego z pytaniem, a to powinno mieć konsekwencje dla zakresu związania sądu orzekającego odpowiedzią udzieloną przez TSUE.