Suchergebnisse

Küreselleşme ile birlikte 1980'li yıllardan sonra ülkelerin sermaye akımları önündeki engelleri kaldırması sonucunda yaşanan yüksek sermaye girişleri,ülkelerin daha rahat borçlanabilmesine imkan sağlamıştır. Bunun sonucunda isebirçok ülkede cari açıklar süreklilik kazanmaya başlamıştır. Özellikle 1990'lı yıllardan itibaren giderek büyüyen ve sürekli hale gelen cari açıklar, politika yapıcıların ve iktisatçıların dikkatini çekmiş ve cari açıkların sürdürülebilir olup olmadığı konusunu gündeme getirmiştir. İktisatçılar arasında cari açığın sürdürülebilirliğinin tespitine yönelik bir fikir birliği bulunmamakla birlikte, literatürde konunun ekonometrik yöntemler ile ele alındığı görülmüştür. Bu çalışmanın amacı da Husted (1992) tarafından geliştirilen modelden faydalanarak cari açığın sürdürülebilirliğini gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde en güncel yöntemleri kullanarak analiz etmektir. Çalışma 16'sı gelişmiş, 13'ü gelişmekte olan toplam 29 ülkeyi kapsamaktadır. Çalışmaya dâhil edilen 29 ülkenin 1970-2019 dönemi çeyreklik verileri fourier tipi birim kök ve eşbütünleşme yöntemleri ile incelenmiştir. Analiz sonuçlarına göre Almanya, Danimarka, İsrail, İsveç, Kanada, Çekya ve Endonezya'da cari işlemler açığı güçlü formda sürdürülebilirken, Güney Kore, İzlanda, Birleşik Krallık, Avustralya, Türkiye, Tayland, Güney Afrika ve Filipinler'de zayıf formda sürdürülebilirdir. ABD, Finlandiya, Fransa, İspanya, İtalya, Portekiz, Yeni Zellanda, Bolivya, Brezilya, Bulgaristan, Estonya, Meksika, Peru ve Slovakya'da ise cari açıklar sürdürülemez durumdadır. ; With the effect of globalization, the high capital inflows experienced as a result of the elimination of obstacles to capital flows, enabled countries to borrow more easily. As a result, current account deficits started to gain continuity in many countries. Especially since the 1990s, the current account deficits, which have been growing and becoming permanent, attracted the attention of policy makers and economists and brought up the issue of whether current account deficits are sustainable or not. The aim of this study is to analyse the sustainability of the current account deficits in developed and developing countries using the most recent methods by using the model developed by Husted (1992). The study covers a total of 29 countries, 16 of which are developed and 13 are developing. The quarterly data of the 29 countries included in the study covering the period of 1970-2019 were examined by fourier type unit root and cointegration tests.According the results, current account deficits show strong form of sustainability in Germany, Denmark, Israel, Sweden, Canada, Czech Republic, Indonesia and weak form of sustainability in South Korea, Iceland, United Kingdom, Australia,Turkey, Thailand, South Africa and Phillippines. Current account deficits are not sustainable in USA, Finland, France, Spain, Italy, Portugal, New Zealand, Bolivia, Brasil, Bulgaria, Estonia, Mexico, Peru and Slovakia.

Çalışmada Commonwealth'in ortaya çıkışı, "imaj" ve "gerçek" çerçevesinde ele alınmıştır. Britanyalı siyasilerce izlenen temkinli ve öngörülü politikalarının başarısı, Commonwealth'in ortaya çıkışında önemli bir rol üstlenmiştir. Ancak Commonwealth içerisinde "ortak" kelimesine vurgu yapılmasına rağmen bütçenin azlığı, lider ülkenin eksikliği ve kurumsal yapının yetersizliğinden ileri gelen sorunlar, üyelerinin gelişmesi ve sorun çözme noktasında Commonwealth'i etkisizleştirmektedir. Commonwealth'in mevcut etkisizliği artan bir varlık sorununu ortaya çıkarmaktadır. Bu noktada çalışmada Commonwealth'in geleceğine ilişkin görüşler "imaj" ve "gerçek" çerçevesinde analiz edilerek, çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır. Özellikle Soğuk Savaş sonrası dönemde demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan hakları gibi değerlerin Commonwealth içerisinde ön plana çıkması, önemli bir gelişme olarak kabul edilebilir. Fakat zengin ve fakir ülkeler arasında değer paylaşımının yapılamaması, Commonwealth'in "imajı" "gerçeğe" dönüştüremediğini göstermektedir. Bu yönüyle çalışma, yalnızca Commonwealth'in ortaya çıkışını ve kurumsal yapısındaki değişimi açıklamayı amaç edinmemektedir. Buna ek olarak, Commonwealth'in yaşamakta olduğu sorunlar dikkate alınarak, Örgüt'ün dünya politikasında nasıl etkin hale getirilebileceği de incelenmiştir. Çalışmanın bütünlüğünün sağlanması ve Britanyalı siyasilerin Commonwealth üzerindeki politika tercihlerinin anlaşılması için İngiltere tarihi, Britanya İmparatorluğu'nun doğuşu, gelişimi ve dekolonizasyon süreci de çalışmanın konuları arasında yer almaktadır. ; This study discussed concepts of "image" and "reality" in the framework of emergence of Commonwealth. The success of the British politicians who pursued cautious and foresighted policy has played an important role in the emergence of the Commonwealth. But in the Commonwealth despite the emphasis on the word of "common" the Organization is ineffective for problem solving and development of its members due to problems as lack of budget, absence of leading country and insufficiency of institutional structures. The current ineffectiveness of Commonwealth creates a growing problem of existence. At this point this study tried to provide solutions on the future of the Commonwealth based on concepts of "image" and "reality". Values such as democracy, rule of law and human rights come into prominence especially after the Cold War in the Commonwealth can be considered as an important development. But failure of allocation of values between rich and poor countries indicates us the Commonwealth is not able to convert "image" into "reality". With this aspect this study does not aspire to examine only the emergence of the Commonwealth and the institutional structure change within the Organization. In addition this study discusses how to make the Commonwealth effective in world politics considering the current problems of it. Ensuring the integrity of the study and to better understand British politician's policy preferences on the Commonwealth, the history of England, the foundation of the British Empire and decolonization process are also among the topics of this study.

Küreselleşen dünyada ayakta kalmaya çalışan ülkeler için avantajlı tek bir seçenek bulunmaktadır. Ekonomik kalkınma olarak tarif edilebilen bu seçenek, uluslararası rekabetten ülkelerin başarıyla çıkabilmesinin en güvenli yoludur. Zira,neo-liberalizmle beraber gelen Avrupa Birliği türü uluslararası örgütlenmeler,dünyada ticari rekabetin keskinleşmesine temel hazırlamış, yerli sanayilerin, korunma duvarlarını ortadan kaldırarak yabancı sanayilerle birlikte aynı koşullarda piyasada bulunmalarına yol açmıştır. Yerli sanayileri yabancı çok uluslu şirketler karşısında zayıflayan ülkelerdeyse, yoksulluk gibi ciddi problemler tehlikeli boyutlara varmış ve bu durum dünyaya yayılacak geniş bir ivmeye ulaşmıştır. İşte bu kadar önemli bir noktaya gelen rekabetten, yoksullaşmadan güçlü çıkmanın tek alternatifi ekonomik kalkınma olarak gösterilebilir. Ekonomik politikaları liberal öğretiye dayandırmak suretiyle gerçekleştirilebilecek kalkınma, ancak bu politikalar kurumsal düzeyde de uygulandığı takdirde işe yarayacaktır. Sonuç olarak; yoksullaşmanın önüne geçebilecek liberal ekonomik öğretiye dayalı kalkınma politikaları, tüm dünyaya keskin bir rekabeti getiren neo-liberalizime karşı ayakta durabilmenin neredeyse kaçınılmaz tek yolu olarak ortaya çıkmaktadır. Denilebilir ki küresel yoksulluk, ülkelerin kendi çabalarıyla ekonomik kalkınmalarını gerçekleştirmeleriyle önlenebilir ve ekonomik refah da tüm dünyada ancak bu şekilde yaygın bir hale getirilebilir. ; There is only one favorable choice remaining for countries to survive in the world. This choice, economic development, is the safest way to succeed in international competition. Organizational structures like the European Union came about from neo-liberalism, making competition much harder for domestic industries by eliminating their protective walls and forcing them to survive on equal conditions with foreign industries. Countries that have their domestic industries weakened by foreign multinationals face serious problems, such as poverty. This situation has spread throughout the globe. Economic development is the only alternative to help poverty successfully deal with this stiff competition. Development through liberal economic principles can only be successful if liberal policies are applied on an institutional level. In summary, in order to survive in the face of this ruthless competition which is the product of neo-liberalism, and prevent poverty, liberal economic development appears to be an inevitable solution. It can be said that global poverty can only be prevented by each country?s own effort to accomplish their development. This is the only way economic prosperity may spread throughout the world.

İkinci Dünya Savaşı'nın ardından Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ekonomik, askeri ve uluslararası kurumları şekillendirebilme kapasitesi sayesinde, uluslararası anlamda hegemonyasını tesis etme olanağına kavuşmuştu. Sovyet sonrası dönemin ilk on yılında ABD, Francis Fukuyama ve Samuel Huntington gibi önde gelen dış politika yazarlarınca süper güç olarak değerlendirilmiştir. Zayıflayan ekonomik gücüne askeri yayılmacılığının da eklenmesi 2008 Ekonomik Krizi'yle sonuçlandı ve bu ABD'nin hegemonik gücünün artık eski seviyelerinde olmadığını açığa çıkardı. Bu arada Çin, Hindistan, Rusya, Brezilya ve Güney Afrika gibi gelişmekte olan devletler ve kendine has pozisyonuyla Avrupa Birliği (AB) dünya meselelerinde daha fazla söz hakkı istemektedirler. Bu açıdan dünya barışı ve istikrarı adına uluslararası ticaret, uluslararası ekonomik düzenlemeler, uluslararası göç, uluslararası terörizm, sınır güvenliği ve kitle imha silahlarının yayılması ve buna yol açan sebepler gibi başlıca uluslararası meselelerde müzakereler gerçekleştirilmelidir. Hegemonya teorileri bağlamında günümüzde devletler arasında ekonomik, askeri ve kurumsal anlamda devam eden çıkar ve güç mücadelesini açıklama gayretindeki bu çalışmada, özellikle 2008 Ekonomik Krizi sonrası, ABD`nin zayıflayan ekonomik kapasitesinin ABD hegemonyasına olan etkisi analiz edilmeye çalışılmaktadır. ; United States of America (USA) is a country that its economic, military and instutitional capability paved the way to its hegemonic leadership in international meaning after the World War II. At the first decade of the post-Soviet Era USA was evaluated as a super power by prominent writers in foreign policy such as Francis Fukuyama and Samuel Huntington. Decreasing economic gravity accompanying with military expansion came out with economic crise in 2008 and revealed that hegemonic leadership of USA is vulnerable now. By the way with its unique position Eurepean Union (EU) and also developing countries such as China, India, Russia, Brazil and South Africa demand more right of audience about World politics. It is with this understanding, for the name of world peace and stability, views should exchange on major international issues such as international trade, economic regulation, migration, terrorism, border security and proliferation of mass-destruct weapons and its root causes. In the context of hegemonic theories, this thesis aims to give an answer enduring struggle among nations in economic, military and instutitional terms. Especially the effect of declining economic capacity after the 2008 Economic Crise on USA`s hegemony is tried to be analyze.

İktisat biliminde belirsizlik, teorik olarak gerçekleşen onca gelişmelere rağmen hala üzerinde tartışılan bir kavram olarak yerini korumaktadır. Belirsizliğin bu kadar çok tartışılmasının arkasında yatan unsur ise belirsizlik kavramının soyut iktisadi düşüncede sahip olduğu anlamsal ölçütlerin kavramsallaştırılamaması değil, belirsizlik kavramı ile ilgili bir fikir birliğinin oluşturulamamasından kaynaklanmaktadır. Belirsizlikle ilgili bir fikir birliğinin olmayışı ise bu kavramla ilgi farklı yaklaşımların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu çalışmada diğer belirsizlik indeksleri ile karşılaştırıldığında daha güçlü ve politik unsurları da içermesi nedeniyle Baker vd. (2015)'in Amerika Birleşik Devletleri için geliştirmiş oldukları ekonomik politika belirsizliği (EPB) indeksi kullanılmaktadır. ABD'deki EPB'nin yanında gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlık göstergeleri de dikkate alınmaktadır. Çalışmada Keşfedici Faktör Analizi'yle 17 politik istikrarsızlık göstergesi kullanılarak politik istikrarsızlığın üç farklı boyutu ortaya çıkarılmıştır. Bu boyutlar şiddet ve gerilim, hükümet karşıtlığı ve protesto ve rejim içi istikrarsızlıktır. Çalışmada Dinamik Panel Sistem Genelleştirilmiş Momentler Metodu kullanılarak gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlığın ve ABD'deki EPB'nin gelişmekte olan ülkelerin büyümeleri üzerindeki etkisi incelenmektedir. Çalışmanın bulguları ABD'deki EPB'nin ve gelişmekte olan ülkelerdeki politik istikrarsızlığın üç farklı boyutunun gelişmekte olan ülkelerdeki büyüme oranı üzerinde güçlü ve negatif bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir. ; Uncertainty in the science of economics has been protecting its place as a concept still discussed despite many theoretical developments. The factor lying behind the discussion of uncertainty to this extend is based not on the fact that semantic criteria of the concept of uncertainty in abstract economic thought could not be conceptualized but on the fact that consensus on the concept of uncertainty could not be constituted. Absence of the consensus on uncertainty also caused to the emergence of the different approaches toward this concept. In this study, owing to the fact that it is stronger and also includes political factors, economic policy uncertainty (EPU) index of Baker et.al (2015), developed for the USA, shall be used. Along with EPU, political instability indicators of the developing countries shall be taken into account. In the study, using 17 political instability indicators through exploratory factor analysis, three factors of political instability has been detected. These factors are violence and tension, government opposition and protest, and instability inside the regime. Using dynamic panel system generalized method of moments, the effects of political instability in developing countries and EPU in the USA on growth of developing countries have been examined. Results of the study indicate that EPU in the USA and three factors of political instability have a strong and negative effect on growth rate in the developing countries.

Günümüzde 150 ülke ve 5 milyar insan azgelişmişlik sorunu ile karşı karşıyadır. Azgelişmişlik kalkınmada, büyümede, milli gelirin dağılımında, eğitim düzeyinde, kentleşme oranında ve kadın-erkek eşitliğinde kendini gösteren bir sorundur. Yolsuzluk, yoksulluk ve demokrasi sorunu azgelişmiş ülkelerle birlikte anılmaktadır. Bu konuda her yıl dünya çapında Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı, Özgürlük Evi ve Uluslararası Şeffaflık Örgütü gibi uluslararası alanda faaliyet gösteren kuruluşlar belirli parametreler kullanarak ve çeşitli veriler hazırlayarak ülkelerin gelişmişlik ve azgelişmişlik düzeyini ortaya koymaktadır. Listede Avrupa ülkelerini üst sıralarda, Afrika, Ortadoğu, Güney ve Doğu Asya'daki ülkeler alt sıralarda görmekteyiz. Bu konuda yapılması gereken görev yolsuzluk ve yoksulluğun azaltılarak, demokratikleşme sürecinde ilerleme kaydetme ve gelişmiş ve azgelişmiş ülkeler arasındaki uçurumun kapatılmasını sağlamaktır. ; Today there are nearly one hundred fifty countries with five billion people facing with development problem. Underdevelopment is regard as a problem which is directly related to improvement, growth, sharing national income, education level, urbanization ratio and male-female equality. Corruption, poverty and democracy issues are widespread questions to be solved by developing countries. To this end, certain international organizations such United Nations Development Program, Freedom House and Transparency Organization a number of policies as to the development levels of countries by using objective parameters and reviewing have the situation every year. We can see European countries with least degree of negative examples, where as at the top and African, Middle Eastern and South-East Asian countries are displaying rather poor performances. The major aim of developed and developing countries is to fight corruption and poverty during the toward democracy. Consequently, they endeveaur to bring transparency and wealth by providing more democracy and less human right violations.

1980'li yıllardan itibaren küreselleşmenin etkinliklerini zirvelerde gerçekleştirdiği görülmektedir. Bu süreçle paralel olarak uluslararası etkileşimlerde büyük artışlar yaşanarak, çok uluslu şirketlerin aktörleştiği ve diğer aktörler ile (sivil toplum örgütü, devlet ve uluslararası örgütler) bağımlılık ve güç ilişkisi kurduğu bir sistem var olmaktadır. Serbest piyasanın tüm dünyada yaygınlaşması ulus devletin etkinlikleri azaltarak yönetim tekelini kırmış ve çok uluslu şirketlerin hakimiyetinin genişlediği bir yapı oluşturmuştur. Finans piyasalarının dönüşüme dahil olması ile sermayenin uluslararası dolaşımı artmıştır. Bu durum çok uluslu şirketlerin yabancı yatırımları, küresel piyasada faaliyetleri sürdürebilmenin en önemli aracı olarak görmelerine neden olmuştur. Özellikle sermaye birikiminin yetersiz kaldığı gelişmekte olan ülkelerin kalkınması adına önemli olan doğrudan yabancı yatırımlar alternatif dış finansman kaynağı olarak görülerek, sorun çözümünde en değerli yol olmaktadır. Doğrudan yabancı yatırımların etkilerinin ülkeden ülkeye veya şirketten şirkete değiştiği görülmektedir. Her koşulda doğrudan yabancı yatırım gelişmekte olan ülke için önemli bir kaynak artışı sağlamaktadır. Gelişmekte olan ülkeler beklenilen etkin sanayinin kurulamaması üzerine çok uluslu şirketlerin bu ilişkide köprü görevini üstlenmesini olumlu bularak şirket faaliyetlerini teşvik etmektedirler. Yaşanılan bu ilişkide gelişmekte olan ülkelerin yapılarında büyük değişimler yaşanmakta ve ülke üzerinde baskı oluşturmaktadır. Bu durumda çok uluslu şirketler siyasal yapılar haline bürünerek devlet ile sermaye arasındaki ilişkilerin azalmasına neden olmuştur. Piyasada aktörlerin ulus devletin etkilerini negatif şekilde hissetmesi aktörlerin sivil toplum örgütleriyle işbirliklerini arttırmıştır. Bu işbirliğinin oluşmasının nedeni, devletin sosyal uygulamalarını azaltması ve şirketlerin sadece ekonomik faydayı değil sosyal faydayı da benimseme mecburiyetidir. Bu süreç bağlı kapitalizm kavramını oluşturmuş çok uluslu şirketler ile sivil toplum örgütlerinin birbirine bağımlı olduğu, birbirini etkilediği ve sistem içerisinde güç oluşturduğu ilişki bütünü var olmuştur. Kurulan işbirliği piyasa içi ve piyasa dışı pek çok avantajı taraflara sunmaktadır. Bu ilişkinin giderek güçlenmesi sosyal yardımların melez kurum (sivil toplum örgütü ile çok uluslu şirket bileşimi) üzerinden yapılmasına neden olmaktadır. Bağlı kapitalizmin daha çok gelişmekte olan ülkelerde var olma nedeni, sivil toplum anlayışının gelişmediği, demokrasinin içselleştirilemediği ve politik süreçlerden bağımsız olarak düşünülemeyen kurumsal sosyal sorumluluk anlayışının var olması bağlı kapitalizmi bu ülkelerde etkin kılmaktadır. Ayrıca devletin çok uluslu şirketin aktörlüğüne müdahale etme isteğinin çıkış noktası olarak görülen bu işbirliği, bağlı kapitalizmin bu ülkelerdeki etkisini arttırmıştır. Ülkelerdeki yönetim başarısızlıkları ve yönetim boşlukları sivil toplum örgütlerine ihtiyacı arttırarak bu bölgede işlerlik kazanmasına neden olmuştur. Gelişmekte olan ülkelerde krizlerin olumsuz etkilerinin daha fazla olması sivil toplum örgütlerinin işbirliğini tercih etmesinin nedenini oluşturmaktadır. Çok uluslu şirket ile sivil toplum örgütü işbirliği taraflar açısından karşılıklı değer yaratma süreci olarak tanımlanmaktadır. Bu değer yaratma sürecinde tarafların iki kurumdan ziyade tek bir kurum gibi hareket edildiği görülmektedir. Karşılıklı çıkarlar doğrultusunda etkinliklerini sürdüren melez kurum var olmaktadır. Bağlı kapitalizm kavramı, sivil toplum kuruluşu ve çok uluslu şirketlerin kapitalist sistem içerisinde ayakta kalabilmeleri adına karşılıklı çıkarlarının gözetildiği, güçlerin birleştirildiği sistemi ifade etmekte ve tüm dünyayı etkilemektedir. --- The impacts of globalization were observed on its peak point since 1980s. In parallel to this process, major increases were experienced in international interactions, and a system, in which multinational corporations became actors and established dependency and power relations with other actors (i.e. non-governmental organization, governmental and international organizations), came into existence. The spread of free market throughout the whole world has destroyed the monopoly in terms of management by reducing the effects of nation-state, and it generated a construct, in which the dominance of multinational corporations expanded. The circulation of the stock in international platforms has increased with the involvement of the finance market to this transformation. As a consequence of that, multinational corporations consider foreign investments as the most crucial tool to sustain transactions in the global market. First-hand foreign investments, which are important for the developing countries where the capital stock is insufficient, are seen as an alternative external financing source and become the most valuable way to the solution of the problem. It is seen that the effects of direct investments vary across different countries and corporations. In all circumstances, first-hand foreign investments provide the developing countries with a significant increase in sources. Due to not establishing an effective industry in developing countries, the bridging role undertaken by multinational corporations in this relationship is found positive and their operations are promoted. Major structural changes are experienced in the developing countries in this relationship and this condition generates a pressure on these countries. In this case, multinational corporations disguise in political structures and cause a decrease in the relationship between the government and the capital. Feeling the impacts of nation states in a negative way by actors in the market facilitates the corporation between the actors and non-governmental organizations. The reasons behind this corporation are the decrease in social execution by the government and the requirement of adopting not only an economical gain but also a social benefit. This process leads to the emergence of the term "dependent capitalism" and there exists an entirety of relation, in which multinational corporations and non-governmental organizations are dependent to each other, are affecting each other, and are generating power within the system. The cooperation provides advantages to each side in terms of external and internal market. The gradual consolidation of this relationship leads to providing the social assistance through a hybrid institution (which is the combination of a non-governmental organization and a multinational corporation). The reason why dependent capitalism mostly exists in developing countries is the institutional social responsibility perception which cannot be thought independent of political processes and in which sense of civil society does not improve, and the democracy is not internalized. Besides, this corporation, which is regarded as the starting point of the desire of interference of government to the multinational corporations, increases the effects of dependent capitalism in these countries. The administration failures and vacancies in these countries lead to the need for non-governmental organizations and to the functionality of these organizations in these regions. The dominant negative effects of crisis in the developing countries lead to the preference of non-governmental organizations for a cooperation. The cooperation between a multinational corporation and a non-governmental organization is defined as a process of creating reciprocal value in terms of each side. It is seen that these sides act as a single institution in this value-creation process rather than two different institutions. They are regarded as hybrid institutions which maintain their operations in accordance with their mutual benefits. The term "dependent capitalism" refers to a system, in which the non-governmental organizations and the multinational corporations look after their mutual benefits to maintain their existence and in which theyunify their strengths, influences the whole world.

1980'li yıllardan itibaren küreselleşmenin etkinliklerini zirvelerdegerçekleştirdiği görülmektedir. Bu süreçle paralel olarak uluslararası etkileşimlerde büyük artışlar yaşanarak, çok uluslu şirketlerin aktörleştiği ve diğer aktörler ile (sivil toplum örgütü, devlet ve uluslararası örgütler) bağımlılık ve güç ilişkisi kurduğu bir sistem var olmaktadır. Serbest piyasanın tüm dünyada yaygınlaşması ulus devletin etkinlikleri azaltarak yönetim tekelini kırmış ve çok uluslu şirketlerin hakimiyetinin genişlediği bir yapı oluşturmuştur.Finans piyasalarının dönüşüme dahil olması ile sermayenin uluslararası dolaşımıartmıştır. Bu durum çok uluslu şirketlerin yabancı yatırımları, küresel piyasadafaaliyetleri sürdürebilmenin en önemli aracı olarak görmelerine neden olmuştur. Özellikle sermaye birikiminin yetersiz kaldığı gelişmekte olan ülkelerin kalkınması adına önemli olan doğrudan yabancı yatırımlar alternatif dış finansman kaynağı olarak görülerek, sorun çözümünde en değerli yol olmaktadır. Doğrudan yabancı yatırımların etkilerinin ülkeden ülkeye veya şirketten şirkete değiştiği görülmektedir. Her koşulda doğrudan yabancı yatırım gelişmekte olan ülke için önemli bir kaynak artışı sağlamaktadır.Gelişmekte olan ülkeler beklenilen etkin sanayinin kurulamaması üzerine çok uluslu şirketlerin bu ilişkide köprü görevini üstlenmesini olumlu bularak şirket faaliyetlerini teşvik etmektedirler.Yaşanılan bu ilişkide gelişmekte olan ülkelerin yapılarında büyük değişimleryaşanmakta ve ülke üzerinde baskı oluşturmaktadır. Bu durumda çok uluslu şirketler siyasal yapılar haline bürünerek devlet ile sermaye arasındaki ilişkilerin azalmasına neden olmuştur. Piyasada aktörlerin ulus devletin etkilerini negatif şekilde hissetmesi aktörlerin sivil toplum örgütleriyle işbirliklerini arttırmıştır. Bu işbirliğinin oluşmasının nedeni, devletin sosyal uygulamalarını azaltması ve şirketlerin sadece ekonomik faydayı değil sosyal faydayı da benimseme mecburiyetidir. Bu süreç bağlı kapitalizm kavramını oluşturmuş çok uluslu şirketler ile sivil toplum örgütlerinin birbirine bağımlı olduğu, birbirini etkilediği ve sistem içerisinde güç oluşturduğu ilişki bütünü var olmuştur.Kurulan işbirliği piyasa içi ve piyasa dışı pek çok avantajı taraflara sunmaktadır. Builişkinin giderek güçlenmesi sosyal yardımların melez kurum (sivil toplum örgütü ile çok uluslu şirket bileşimi) üzerinden yapılmasına neden olmaktadır. Bağlı kapitalizmin daha çok gelişmekte olan ülkelerde var olma nedeni, sivil toplum anlayışının gelişmediği, demokrasinin içselleştirilemediği ve politik süreçlerden bağımsız olarak düşünülemeyen kurumsal sosyal sorumluluk anlayışının var olması bağlı kapitalizmi bu ülkelerde etkin kılmaktadır. Ayrıca devletin çok uluslu şirketin aktörlüğüne müdahale etme isteğinin çıkış noktası olarak görülen bu işbirliği, bağlı kapitalizmin bu ülkelerdeki etkisini arttırmıştır. Ülkelerdeki yönetim başarısızlıkları ve yönetim boşlukları sivil toplum örgütlerine ihtiyacı arttırarak bu bölgede işlerlik kazanmasına neden olmuştur.Gelişmekte olan ülkelerde krizlerin olumsuz etkilerinin daha fazla olması sivil toplum örgütlerinin işbirliğini tercih etmesinin nedenini oluşturmaktadır.Çok uluslu şirket ile sivil toplum örgütü işbirliği taraflar açısından karşılıklıdeğer yaratma süreci olarak tanımlanmaktadır. Bu değer yaratma sürecinde tarafların iki kurumdan ziyade tek bir kurum gibi hareket edildiği görülmektedir. Karşılıklı çıkarlar doğrultusunda etkinliklerini sürdüren melez kurum var olmaktadır. Bağlı kapitalizm kavramı, sivil toplum kuruluşu ve çok uluslu şirketlerin kapitalist sistem içerisinde ayakta kalabilmeleri adına karşılıklı çıkarlarının gözetildiği, güçlerin birleştirildiği sistemi ifade etmekte ve tüm dünyayı etkilemektedir. --- The impacts of globalization were observed on its peak point since 1980s. Inparallel to this process, major increases were experienced in international interactions, and a system, in which multinational corporations became actors and established dependency and power relations with other actors (i.e. non-governmental organization, governmental and international organizations), came into existence. The spread of free market throughout the whole world has destroyed the monopoly in terms of management by reducing the effects of nation-state, and it generated a construct, in which the dominance of multinational corporations expanded. The circulation of the stock in international platforms has increased with the involvement of the finance market to this transformation. As a consequence of that, multinational corporations consider foreign investments as the most crucial tool to sustain transactions in the global market. First-hand foreign investments, which are important forthe developing countries where the capital stock is insufficient, are seen as an alternative external financing source and become the most valuable way to the solution of the problem.It is seen that the effects of direct investments vary across different countries andcorporations. In all circumstances, first-hand foreign investments provide the developing countries with a significant increase in sources. Due to not establishing an effective industry in developing countries, the bridging role undertaken by multinational corporations in this relationship is found positive and their operations are promoted. Major structural changes are experienced in the developing countries in this relationship and this condition generates a pressure on these countries. In this case, multinational corporations disguise in political structures and cause a decrease in the relationship between the government and the capital. Feeling the impacts of nation states in a negative way by actors in the market facilitates the corporation between the actors and non-governmental organizations. The reasons behind this corporation are the decrease in social execution by the government and the requirement of adopting not only an economical gain but also a social benefit. This process leads to the emergence of the term "dependent capitalism" and there exists an entirety of relation,in which multinational corporations and non-governmental organizations are dependent to each other, are affecting each other, and are generating power within the system. The cooperation provides advantages to each side in terms of external and internal market. The gradual consolidation of this relationship leads to providing the social assistance through a hybrid institution (which is the combination of a non-governmental organization and a multinational corporation). The reason why dependent capitalism mostly exists in developing countries is the institutional social responsibility perception which cannot be thought independent of political processes and in which sense of civil society does not improve, and the democracy is not internalized. Besides, this corporation,which is regarded as the starting point of the desire of interference of government to the multinational corporations, increases the effects of dependent capitalism in these countries. The administration failures and vacancies in these countries lead to the need for non-governmental organizations and to the functionality of these organizations in these regions. The dominant negative effects of crisis in the developing countries lead to the preference of non-governmental organizations for a cooperation. The cooperation between a multinational corporation and a non-governmentalorganization is defined as a process of creating reciprocal value in terms of each side. It is seen that these sides act as a single institution in this value-creation process rather than two different institutions. They are regarded as hybrid institutions which maintain their operations in accordance with their mutual benefits. The term "dependent capitalism" refers to a system, in which the non-governmental organizations and the multinational corporations look after their mutual benefits to maintain their existence and in which theyunify their strengths, influences the whole world.

Toplu pazarlığın geliştiği piyasa ekonomisine sahip İngiltere, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Japonya, İsveç, Federal Almanya, Fransa ve İtalya gibi sanayileşmiş ülkelerde toplu iş sözleşmesinin taraf iradeleri dışında oluşmasının incelenmesinin nedeni, bu ülkelerin kendilerine özgü farklı kurumsal düzenlemelere sahip olmakla birlikte sosyal, politik ve ekonomik alanda bazı unsurları ortaklara paylaşmaları ve model olabilme niteliğine sahip olmalarıdır. Batıda toplu iş sözleşmesi özerkliğine devlet tarafından müdahale edilemeyeceği ve çalışma koşullarının düzenlenmesinin tarafların karşılıklı iradesine bırakılması gerektiği kabul edilmektedir. Ancak, pek çok ülkede devletin zaman zaman geçici veya kalıcı olarak toplu iş sözleşmesi özgürlüğüne müdahale ederek taraflar arasında doğan çıkar uyuşmazlıklarında greve izin vermediği ve toplu iş sözleşmesinin tarafların özgür iradesi dışında bir üçüncü kişinin iradesi ile oluştuğu da görülmektedir. ; The reason for studies on formation of collective agreements without party wills in industrialized market economy countries with developing collective agreement concept, such as England, USA, Canada, Japanese, Sweden, Germany, France and Italy is that; although each of them have specific institutional regulations, they share some common elements in politic and economic sense and they carry the nature of being a model in their capacity. In western countries the leading opinion is that the governments shall not interfere in the autonomy of collective agreements and that the regulation of working conditions must be left to the mutual wills of the parties. On the other hand in many countries governments occasionally intervene the freedom of collective agreements in temporary and permanent means by way of not leaving the disputes lead up to strikes and occasions happen when collective agreements are concluded by will of a third person other than the parties.

TEZ12222 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019. ; Kaynakça (s. 83-93) var. ; xi, 94 s. :_tablo ;_29 cm. ; İnsanlığın en önemli sorunlarından birisi olan yoksulluk günümüzde birçok ülkenin gündemini meşgul etmektedir. Yoksulluk bireylerin sosyal hayata katılmasını ve ekonomik özgürlük kazanmasını engellemesinin yanında, ülkeleri ekonomik olarak da dezaavantajlı bir konumda bırakmaktadır. Yoksul insanların kaynaklara erişim problemi, birçok ulusal ve uluslararası kuruluşun çalışmasıyla azaltılmaya çalışılmaktadır. Ancak yine de günümüzde yoksulluğun etkileri özellikle gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerde daha ciddi boyuttadır. Bu yüzden ülkeler yoksullukla mücadele ederek, etkilerini azaltmayı ve ortadan kaldırmayı istemektedirler. Bu kapsamda da birçok farklı yol kullanmakta ve denemektedirler. Özellikle 21. yüzyıldan sonra kullanılan bir araç olan mikrofinans yöntemi de bu amaçla ortaya çıkmış bir araçtır. Mikrofinansın temelinde, yoksul bireylere düşük faizli ve düşük tutarlı kredi sağlama mantığı yatmaktadır. Araştırma kapsamında mikrofinansın yoksullukla mücadelede etkileri araştırılmıştır. Yapılan araştırma sonucunda, mikrofinansın yoksullukla mücadelede etkili bir yöntem olduğu ancak yoksulluğu ortadan kaldırmada tek başına yeterli olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde de durum benzer şekilde olup, mikrofinans sadece kısa vadede yoksulları ekonomik olarak rahatlatmaktadır. ; Poverty, as one of humanity's most significant problem, occupies the agenda of many states in today's world. Besides preventing individuals from involving in social life and gaining economic freedom, poverty leaves the states in an economically disadvantaged position. With the endeavors of many national and international institutions, the attempts to resolve the problem of access to resources that people in poverty experience has been made. Today, however, the effects of poverty can be observed more significantly in undeveloped and developing countries. Therefore, through fighting against poverty, such countries aim to reduce the effects of poverty, and ultimately end poverty. Within this context, such countries refer to many different methods and attempt to employ these methods. Microfinance, which was employed as a tool especially after 21st century, has come forward in order to achieve this goal. Microfinance is based on providing poor individuals with loans in low amounts with low interest. Within the scope of this study, the effects of microfinance approach on fighting against poverty have been investigated. As a result, it is concluded that microfinance is an effective method in terms of fighting against poverty; however, it is by itself not sufficient to end poverty. As is true for the developing countries such as Turkey, microfinance relieves the poor economically only in the short term.

Silahlı kuvvetlerin ya da askerî personelin, asli görevleri dışında, genellikle savunma harcamalarının bir kısmını finanse etmek üzere bütçe dışı kaynak sağlamak maksadıyla, sahip oldukları veya yönettikleri ticari işletmeler yoluyla ekonomik faaliyetlerde bulunmasına askerî iş denir. Orduların, iş dünyasında yer almasının ülkeden ülkeye büyük farklar gösteren çeşitli nedenleri vardır. Bu nedenlerin en önemlisi ise bütçeden savunma harcamalarına ayrılan kaynağın yetersizliğidir. Resmî savunma bütçesinin yeterli olmadığı durumlarda, orduların duyduğu kaynak sıkıntısını telafi etme çabası, askerî iş faaliyetlerinin ortaya çıkışına zemin hazırlar. Bu çalışma, dünyada ve Türkiye'de askerî iş uygulamalarının ortaya çıkışına neden olan faktörleri ve bu faaliyetlerin sonuçlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bu kapsamda, Türkiye'deki askerî iş faaliyetlerinin neler olduğu tespit edilerek, bu faaliyetlerin gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerle olan benzerlik ve farklılıkları ortaya konulmuştur. Çalışmanın sonucunda; askerî iş faaliyetlerinin, ekonomik, politik ve silahlı kuvvetlerin harbe hazırlık seviyeleri açısından çeşitli sonuçları bulunduğu görülmüştür. Türkiye'deki askerî iş faaliyetlerinin, neden, sonuç ve büyüklükleri açısından gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki örneklerin büyük çoğuna benzemediği, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin içinde bulunduğu askerî iş faaliyetlerinin, gelişmiş ülkelerin silahlı kuvvetlerinde görülen örneklere benzerlik gösterdiği tespit edilmiştir ; Military business is the economic activities by means of the commercial enterprises owned or managed by armed forces or military personel, exclusive of their primary roles, generally to provide off-budgetary resources for financing a part of defense expenditures. There are several reasons for the armies to take part in business, and they differ from one country to another. The most important one of these reasons is the insufficiency of the resources, that are allocated from budget, for defence expenditures. When the official defence budget is insufficient, effort to compensate this shortage creates a convenient environment for military business to arise. This study is carried out to evaluate the reasons that cause the military business activities to arise and the impacts of these activities both in the world and in Turkey in private. Studying with the military business activities in Turkey, similarities and diversities of these activities to/from developed and developing countries are presented. As a result of the study; it is seen that there are some economic and politic impacts of military business, and these activities also have an impact on readiness of armed forces. It is found out that the military business activities of Turkish Armed Forces are not fairly similar to the military business in undeveloped and developing countries considering the causes, results and sizes of these activities, but they are likely similar to the activities seen in developed countries

Bu çalışmanın amacı, ülkelerin ekonomik gelişmişlik düzeylerini de dikkate alarak kurumsal kalitenin çevre performansı üzerindeki etkisini araştırmaktır. 34'ü gelişmiş, 90'ı gelişmekte olan toplam 124 ülkenin 2000-2014 dönemi verilerinin kullanıldığı araştırmada, diğer çalışmalardan farklı olarak çevre geniş anlamda tanımlanmıştır. Ayrıca kurumsal kalitenin 3 ayrı göstergesinin (politik risk, yönetişim ve demokrasi) kullanıldığı araştırmada, kurumsal kalite göstergeleri ile çevre performansı arasındaki ilişkiler panel veri analiz yöntemlerinden sabit etkiler, rassal etkiler ve iki aşamalı sistem GMM tahmin yöntemleriyle incelenmiştir. Ampirik analizlerden elde edilen sonuçlara göre; her ekonomik gelişme seviyesinde düşük politik risk, yüksek yönetişim kalitesi ve demokrasi ülkelerin çevresel performanslarını pozitif yönde etkilemektedir. Bununla beraber, diğer kurumsal göstergelere göre gelişmiş ekonomilerde politik risk, gelişmekte olan ekonomilerde ise demokrasi çevre performansı üzerinde daha fazla etkilidir. Elde edilen bulgulardan hareketle, daha yüksek çevre performansı için ülkelerin kurumsal yapılarının çevresel ihtiyaçlara cevap verecek şekilde oluşturulması gerektiği ifade edilebilir. ; The aim of this study to investigate the impact of institutional quality on environmental performance, taking into account the economic development levels of countries. Data from 124 countries of 34 developed countries and 90 developing countries were used for the period 2000-2014 and unlike other studies the environment was defined in broad sense. Additionally, in the research that used three different indicators of institutional quality (political risk, governance and democracy),the relationship between institutional quality and environmental performance were analyzed by panel data analysis methods -fixed effects, random effects and two step system-GMM estimation methods.- Empirical results show that low political risk, high governance quality and democracy affects the environmental performance of countries positively at every level of economic development. However, according to other institutional indicators, political risk in developed economies and democracy in developing economies are more effective on environmental performance. According to the findings obtained it can be said that the institutional structures of the countries should be created in order to meet the environmental needs for higher environmental performance.

YILLARI ARASINDA KÖRFEZ ÜLKELERİNİNTÜRKİYEDEKİ YATIRIMLARITEZ ÖZETİBu çalışma, Türkiye'ye yatırım yapan Körfez ülkeleri (Suudi Arabistan, Irak, Kuveyt, Bahreyn, Katar ve Birleşik Arap Emirlikleri) yatırımlarını 2000-2008 yılları arasında incelemektedir. Türkiye'ye yatırım yapan Körfez sermayesini ve tüm yabancı sermaye içindeki payını diğer gelişmekte olan ülkelerle karşılaştırdığımızda, 2003 yılına kadar önemli bir orana sahip olmadığını görmekteyiz. 2003 yılına kadar Türkiye'ye gelen yabancı sermaye miktarı ve oranı Türk ekonomisi içinde çok az ve önemsizdir.2000 yılından sonra Türk hükümetlerinin Türk ekonomisini AB'ne entegre etmek için yaptıkları reformlar neticesinde 2003-2008 yılları arasında yabancı sermaye yatırımları artmıştır. Bu bağlamda son yıllarda yaklaşık 30 milyar dolar Körfez sermayesi doğrudan ve dolaylı olarak Türkiye'ye gelmiştir.Bu tezin temel amacı Körfez ülkelerinden Türkiye'ye gelen yabancı sermaye yatırımlarını ve sektörel aktivitelerini incelemektir. Üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde yabancı sermaye yatırımlarına ilişkin teoriler incelenmektedir. Böylelikle, yabancı sermayeli firmalar niçin ülke dışına yatırım yaparlar sorusuna cevap aranmaktadır.II.Bölümde; Türkiye'ye gelen yabancı sermayenin tarihi gelişimi ve yabancı sermayenin ülkemizdeki hareketleri üzerinde durulmuştur. Bu yabancı yatırımların uzun ve kısa vadeli hareketlerinde ayrı- ayrı incelenmiştir. Ayrıca bu bölümde Türkiye'nin yabancı kaynaklı sermayeye olan ihtiyacı ve bu sermayenin ülkemize geliş ve gelmeyiş nedenleri araştırma konusu yapılmıştır. Türkiye'deki yabancı sermayeye ilişkin kanuni düzenlemeler de bu bölümde açıklanmıştır.III. Bölümde; Ortadoğu ve Arap ülkelerinin ülkemize yaptığı yatırımlar arasında körfez ülkelerinden gelen yabancı sermayenin önemi ve hacimleri ele alınmıştır. Türkiye yirmi birinci yüzyılın ilk on yılında yüksek ekonomik büyümeyi hedeflemiştir. Bu yüzden son Türk hükümetleri rekabetçi sanayileşme planlarını uygulamaya koymuşlardır. Yüksek hızlı büyüme de ancak yabancı sermaye yatırımlarının hızlı yükselmesi ile olacaktır.2003-2008 yılları arasındaki ekonomik reformlar sonucu Türkiye'ye yatırım yapan yabancı sermaye miktarında önemli artışlar olmuştur. Bu yeni ulaşılan miktarlarda Körfez sermayesinin de payı vardır. Ancak, Körfez sermayesi henüz beklenen oranlarda Türkiye'ye yatırım yapmamıştır. Körfez sermayesine ait Türkiye'de yatırım yapan firmaları Britanya ve Hollanda ile karşılaştırdığımızda çok önemli miktarlara ulaşamadığını görmekteyiz. Sonuç olarak ülkemize gelen yabancı yatırımların son dönemde artış gösterdiği bu artışa oranı henüz alt seviyede olsa bile körfez sermayesinin de katıldığı belirtilmiştir. Ayrıca körfez ülkelerinden daha fazla yatırımın ülkemize nasıl gelebileceği hususunda görüşler ortaya koyulmuştur. Foreing Direct Investments of the Gulf Countries in Turkey: 2000-2008AbstractThis thesis studies the foreign investments of the Gulf Countries (Saudi Arabia, Iraq, Kuwait, Bahrain, Qatar and UAE) in Turkey between the years 2000 and 2008. When we compare the amount of foreign direct investments of the Gulf countries coming to Turkey with the corresponding amounts in some other developing countries we clearly see that our findings strengthens that the share of foreign direct investment in Turkey is insignificant until 2003. Until this year a very small amount of foreign direct investment entered into Turkey and its share was very small and unimportant amount in the Turkish economy.After 2000, the Turkish governments introduced some crucial economic policies in order to integrate the Turkish economy into the EU. As a result of this, Turkey is getting more foreign capitals from the Gulf region as well as other countries. Turkey received about 30 billion dollars in this period directly and indirectly from the foreign investors of the Gulf countries.This thesis is written with a purpose to evaluate the investments and the sector activities of the Gulf countries firms in Turkey. It has three chapters. The first chapter offers a survey of foreign direct investment theories. The concept of foreign investment and the economic theories of foreign direct investment are examined. In this way, the question of why firms invest abroad is examined.The second chapter deals with the economic growth dilemma of developing countries and examines the necessity of foreign direct investment to realize economic growth in these countries. In addition, give priority to foreign direct investment to realize economic growth in developing countries will be examined. This chapter also, describes the foreign direct investment activities in Turkey with respect to the historical context. The Turkish foreign investment encouragement laws are explained in this chapter. The third chapter examines the foreign direct investments of the Gulf countries in Turkey. In other words, in this last chapter, it is discussed the importance of the Gulf capital in the Turkish economy. Turkey in the first decades of the twenty first century, aimed to sustain higher economic growth rates. The last Turkish governments adopted competitive industrialization plans as the main target. Turkey tries to realize higher growth rates encouraged the inflow of foreign direct capital as an external source into the country. As a result of the economic reforms, Turkey got more foreign direct capital between 2003-2008. The contribution of the Gulf capital is very important as a new source to get higher rates of foreign direct capital in Turkey. However, the inflow of foreign direct capital coming from Gulf countries did not reach to the level that was expected. The number of firms of the Gulf countries containing foreign capital was insignificant when compared with Britain and Netherland. In conclusion, it is discussed some certain facts in explaining the reasons of inadequate flow of foreign direct investment into Turkey. It is suggested some important points to increase the inflow of foreign direct capital coming from the Gulf countries.

Yaklaşık yetmiş yıldır uluslararası ilişkilerde önde gelen politika araçlarından birisi olmasına karşın dış yardımın alıcı ülkelere etkisi halen tam olarak açığa kavuşturulmuş değildir. Amerika Birleşik Devletleri (ABD) tarafından oluşturulan dış yardım yaklaşımının resmi hedefleri arasında gelişmekte olan ülkelerde refahı artırma, fiziki altyapıyı geliştirme, eğitim düzeyini yükseltme ve çocuk ölümlerini azaltmanın yanı sıra yolsuzlukla mücadele ve demokratikleşme teşviki bulunmaktadır. Ancak, literatür bu yaklaşımın birçok ülkede ekonomik krizlere, darbelere ve iç çatışmalara yol açtığına işaret etmektedir. Bu tablonun sebepleri arasında, donör ülkelerin stratejik çıkarlarının yardımın resmi hedeflerinin önüne geçmesinin yanı sıra, alıcı ülkelerin yapısal ve kültürel farklılıklarının göz ardı edilmesi gösterilmektedir. Öte yandan, 2000'li yıllardan başlayarak Çin ve Türkiye kendi dış yardım yaklaşımlarını geliştirmişlerdir. Çin alıcı ülkelerden siyasi reform talep etmeden başta petrol olmak üzere enerji altyapısına odaklanmış ve Afrika'nın 1 numaralı ihracat ortağı haline gelmiştir. Türkiye ise yardımlarında sosyal altyapılar ve hizmetler sektörüne ağırlık verirken alıcı ülkelerle tarihi ve kültürel bağlarını güçlendirmektedir. Makale önce söz konusu üç yaklaşımın çerçevelerini çizmekte, daha sonra bu farklılıkların alıcı ve donör ülkeler için doğuracağı muhtemel sonuçları tartışmaktadır. ; Although foreign aid has been a primary policy tool in international relations for almost seventy years, its effects on recipient countries have not been clarified yet. The foreign aid approach that was formed by the United States (US) has the official goals of extending welfare, developing physical infrastructure, increasing the level of education and lowering child mortality rate, as well as fighting corruption and supporting democracy, in developing countries. However, the literature indicates that this approach has led to economic crises, coups d'état and domestic conflicts in several countries. The reasons for this outcome include the prioritization of the strategic interests of donor countries over the official goals of aid, in addition to the disregard of the structural and cultural differences of recipient countries. In contrast, China and Turkey have developed their own foreign aid approaches beginning in the 2000s. China has focused on energy, especially oil, infrastructure without demanding political reform from recipient countries and become the primary export partner of Africa. Turkey, on the other hand, has concentrated its efforts on social infrastructure and services, while strengthening its historical and cultural ties with the recipient countries. This article first draws the contours of these three approaches and then discusses their potential implications for recipient and donor countries.

Egemen ulus devlet teorisi 1648 Vestfalya (Westphalia) Anlaşması sonrasında uluslararası ilişkiler disiplinine girmiştir. Bu anlaşma ile uluslararası ilişkilerde anarşi ortamı bir dereceye kadar kontrol altına alınmıştır. Vestfalya Anlaşması ile devletlerin egemenliği, eşitliği ve iç işlerinde bağımsızlığı uluslararası ilişkilerde karşılık bulmuştur. Devletlerin, belirli bir coğrafi alanda, belli bir nüfusa sahip, diğer devletlerce tanınan ve egemenliğe sahip olan siyasi oluşumlar olarak tanımlanması, uluslararası ilişkiler için önemli bir noktadır. Türkiye, Osmanlı İmparatorluğu'nun mirasçısı ve siyasal devamlılığı olarak, uluslararası alanda kişilik bulmuştur. Osmanlı İmparatorluğu'nun mali borçlarının Türkiye tarafından ödenmesi, bu siyasal mirasçılığın ve devamlılığın ispatı durumundadır. Bu açıdan baktığımızda, Türkiye-Afrika ülkeleri arası ilişkilerin uzun bir tarihi geçmişi ve bağları olduğu göz önünde tutulmalıdır. Afrika kıtası kültür, etnik yapı ve dil olarak oldukça zengin bir coğrafyadır. Zengin kaynakları ve sanayileşme devriminden uzak olması nedeniyle batılı medeniyetlerin özellikle 1881-1914 yılları arasında sömürgeleştirilmesine maruz kalmıştır. Özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısında ise dekolonizasyon süreci ile Afrika'nın modern devletleri ortaya çıkmıştır. Afrika genç nüfusu ve var olan maden zenginliğine rağmen en yoksul kıta olarak kabul edilmektedir. Hem maddi hem de insan kaynaklarının zenginliği, Afrika'nın gelişmiş ülkeler tarafından dikkat çeken bir kıta olmasına neden olmaktadır. Türkiye 2000'li yılların başına kadar göz ardı ettiği ilişkilerine özellikle "Afrika Açılım Planı" çerçevesinde önem vermeye başlamış ve Afrika ile ilişkileri farklı bir boyut kazanmaya başlamıştır. Bugün Türkiye'nin, Afrika kıtasındaki ülkelerin yeni stratejik partneri haline geldiğini söylemek mümkündür. 5 Bu çalışmanın amacı; görüşme yöntemi kullanılarak TASAM Türk Asya Stratejik Araştırmalar Merkezi ve Afrika Dış İşleri Bakanlığı verilerini kullanılarak, gelişmekte olan Afrika – Türkiye ilişkilerini genel olarak değerlendirmek ve Türkiye'nin Afrika ülkelerine yönelik dış politikasını analiz edebilmektir. Bu bağlamda çalışma, Türkiye'nin dış politikadaki duruşu, Türk dış politikasında Afrika açılımı, ekonomi, sağlık ve eğitim boyutunda Afrika ile ilişkiler ve bu ilişkilerin geleceği değerlendirilerek literatüre katkı sağlamak amacındadır. ; Sovereignty of nation-state theory has entered the discipline of international relations after the 1648 Westphalia Agreement. With this agreement, the anarchic environment has been controlled to some extent in international relations. With the Westphalian Treaty, independence in the sovereignty, equality and non interference in the internal affairs of the states has been met by international relations. It is an important point for international relations that states are defined as political entities with a certain geographical area, a certain population, and the recognition and sovereignty of other states. Turkey, as the heir of the Ottoman Empire and political continuity, has found international character. The payment of the financial debts of the Ottoman Empire by Turkey is a condition of this political inheritance and continuity. From this point of view, it should be noted that the relations between Turkey and African countries have a long historical background and ties. The African continent has a very rich geography of culture, ethnicity and language. Due to its rich resources and distance from the industrial revolution, it has been subject to colonization of western civilizations, especially between 1881 and 1914. In the second half of the 20th century, the decolonization process and modern states of Africa emerged. Africa is considered to be the poorest continent despite its young population and its wealth of minerals. The richness of both material and human resources makes Africa a continent that draws attention of developed countries. 6 Turkey has begun to attach importance to the relations it has ignored up to the beginning of the year 2000, especially in the framework of the "African Opening Plan", and has begun to acquire a different dimension to Africa. Today it is possible to say that the countries of Africa have become new strategic partners. The aim of this study is to evaluate the developing African-Turkey relations in general and to analyze Turkey's foreign policy towards African countries using data from TASAM African Institute and African Ministry of Foreign Affairs using interview method. In this context, the aim is to contribute to the literature by assessing Turkey's position in foreign policy, African expansion in Turkish foreign policy, Africa in relation to economy, health and education, and the future of these relations.