Suchergebnisse

Türkiye Halk Kurtuluş Parti-Cephesi; Turkey

In September 1980, when a military coup d'état took place in Turkey led by Kenan Evren, head of a fascist junta, thousands of progressive and left-wing activists fled to Syria and Lebanon to escape mass arrests and hanging. Some of them, being skillful revolutionaries and professional combatants, joined the ranks of the Palestinian revolutionary organizations. As a reporter, I built close relations with Devrimci Sol (Revolutionary Left), Devrimci Yol (Revolutionary Path), Partizan Yol (Guerilla Path), Türkiye Komünist Partisi Lenincileri (Communist Party of Turkey – Leninists), THKP Acilciler and- TİKKO-Türkiye İşçi Köylü Komünist Partisi (Popular Party of Turkey and Workers and Peasants Communist Party of Turkey), P.K.K. (Kurdistan Workers' Party) and some other organizations, many members of which were converted, Kurdified and Turkified Armenians. Also their ranks later included people that struggled for recognition of the Armenian Genocide, such as Taner Akçam, Hrant Dink, Mihraç Ural, Abdullah Ocalan ("Apo"), Erkin Erkiner, Aram Tigran and many others

SOL, LİBERALİZM VE DEMOKRASİTÜRK AYDINLARININ DÖNÜŞÜMÜ (1980-2008)ÖZETBu çalışmanın amacı, seksenli yıllardan itibaren Türkiye solunda, bir deradikalizasyon süreci olarak tanımlanan liberal demokratikleşme perspektifinin ortaya çıkışını farklı görünümleriyle incelemektir. Solcu entelektüeller tarafından yayılan bu liberal-demokrat söylemin şekillenişi 12 Eylül 1980 darbesi karşısında devrimci hareketlerin yenilgisi ve Yeni Sağ'ın hegemonyası çerçevesinde ele alınır. Kemalist rejime ve Türkiye sosyalist hareketinin geçmişine yönelik bu "sol liberal" düşünce akımı tarafından formüle edilen eleştiriler ve savunulan demokratikleşme stratejisi, özerk bir sivil toplumun ortaya çıkmasını engellediği varsayılan "güçlü devlet geleneği" tezine dayanan bir tarih okumasıyla ilişkileri bağlamında incelenir. Çalışmamızda, aynı zamanda doksanlı yılların ortasından itibaren liberal yayın organlarının ortaya çıkışını açıklamak üzere medyatik ve entelektüel alanlarda meydana gelen dönüşümlere odaklanılır. Liberal sol söylemin sözcülüğünü yapan başlıca entelektüeller, Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne katılımına dayalı ve siyasal ilişkilerin "normalleşmesini" sağlayacak hegemonik projeyle yakından ilişkili bir "demokratik söylemin" inşasına bu gazeteler aracılığıyla katılır. Son olarak, 1996-1997 ve 2007-2008 yıllarında meydana gelen iki siyasal kriz ve askeri müdahale döneminde, sözü edilen "demokrat aydınların" köşe yazılarında yer alan analizleri ve siyasal tutumlar incelenir.Anahtar Kelimeler: Demokrasi, Devlet, Sol, Liberalizm, Entelektüel, Aydın, Basın.Left, Liberalism and Democracy.The Transformations of Turkish Intellectuals (1980-2008)ABSTRACTThe purpose of this study is to analyze the different aspects of the emergence of a liberal democratic perspective –which is described as a process of de-radicalization- within Turkish left in the post-1980 period. The emergence of this democratic- liberal discourse among leftist intellectuals is placed in the context of revolutionary movements' defeat in the face of 1980 military coup and the construction of the hegemony of new right. Different critiques of Kemalist regime and the past of socialist movement in Turkey as well as democratization strategies formulated by this "left liberalism" are analyzed in their relations with the hegemonic reading of the Ottoman-Turkish historical development conventionally known as the thesis of "strong state tradition" which has supposed to prevent the emergence of an autonomous civil society. Our study also focuses on the transformations in the media and of the intellectuals in order to expose the rise of the liberal press after the mid 1990s. Outstanding intellectuals, who are the spokesmen of the liberal left movement, have contributed to the construction of a "democratic" discourse through their columns and newspaper articles. This discourse is deeply linked with the project of Turkey's adhesion in the European Union, which is constructed as a hegemonic project that would lead to a process of "normalization" of the political relations to be emancipated from military tutelage. The final chapter is reserved to the analysis of the political positioning and analyses of the "democratic intellectuals" on the basis of their columns in the course of two period of political crisis and military interventions, namely 1996-1997 and 2007-2008. Key Words: Democracy, State, Left, Liberalism, Intellectual, Press.

Türkiye'de özellikle 1970'lerden itibaren kurumsallaşmaya başlayan sağ-sol ayrımı; Batı'daki örneklerine oldukça benzer bir biçimde, iktisadi eşitliğe yönelik devrimci arayışlar ile millî kimliği ön plana çıkaran muhafazakâr tutumlar arasındaki farklılıkları betimlemiştir. Her iki tarafında farklı eğilimlerin gözlemlenebileceği bu ayrımın sol ucunda sosyalist, sağ ucunda ise milliyetçi hareketler yer alır. Ancak sentez ideolojik tutumlar dikkate alındığında; Türkiye'deki siyasal hareketleri, bu şekilde soldan sağa uzanan bir yatay doğru üzerinde sıralamak pek mümkün değildir. Örneğin İslamcı hareketlerin bu denkleme dâhil edilmesi, sağdaki dizilimi oldukça bulanıklaşır. Ayrıca Türkiye'de sınıf temelli bir ayrımdan ziyade, kültür temelli bir çatışmanın ana belirleyici olduğu bir ayrımdan bahsedilebilir. Bu bağlamda kaynağını Osmanlı-Türk modernleşmesi tecrübesinden alan Batıcılık-İslamcılık geriliminin Türkiye'de sağ-sol ayrımını netleştiren ve hatta onu dikey olarak kesen bir eksene karşılık geldiği ifade edilebilir. Bu kesişimin sentez alanlarında da Kemalizm, Ülkücülük, sosyal demokrasi ve İslami sosyalizm gibi eğilimler bulunmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'deki siyasal evren için Sosyalizm-Milliyetçilik (yatay) ve Batıcılık-İslamcılık (dikey) eksenlerinin oluşturduğu bir siyasal yelpaze modeli sunulmaya ve tarihsel olarak temellendirilmeye çalışılmaktadır. Türkiye'ye özgü bir sağ ve sol yorumlaması çabasına dayanan bu yelpazenin, aynı zamanda merkez sağ ve merkez sol hareketlerin temas ettikleri ideolojik alanları ve bu hareketler içerisindeki tartışma alanlarını gözlemleyebilmeyi mümkün kılacağı da düşünülmektedir.

Bu çalışma, 9 Mart 1971 cuntasında başrol oynayan Doğan Avcıoğlu önderliğinde YÖN dergisi ve Milli Demokratik Devrimci (MDD) çevrelerle Askeri Cunta ittifakının dinamiklerini kaynak mobilizasyonu teorisi bağlamında analiz etmiştir. Teori ise üç bileşenden oluşmaktadır: Politik atmosfer, kaynaklar, politik motivasyondur. Makale, MDD Madanoğlu ilişkisini yöntem olarak tarihsel analizle bu üç noktada analiz etmiştir. Politik atmosfer olarak Ortadoğu'da cereyan eden ABD İngiltere rekabeti, Türkiye'de sağ ve sol örgütler üzerinden işlemeye başlamış ve toplumsal çalkantı, MDD çevreleri için bir fırsat yaratmıştır. Kaynaklar bağlamında ise bu politik atmosferde MDD hareketi, ideolojik hedeflerini gerçekleştirmek için cunta aracılığıyla maddi kaynaklara ulaşmaya çalışmış ve aynı zamanda cunta aracılığıyla devlet aygıtı ile bütünleşmek istemiştir. Son nokta ise politik motivasyondur. MDD'nin ideolojik anlayışı Madanoğlu cuntasının yönlendirdiği sol örgütlerle örtüşmekteyken, üst kadroların bireysel kariyer hesapları, bu ittifaka neden olmuştur.

Anahtar Kelimeler : Sendika, Siyaset, DİSK, Emek TarihiÖZETBu çalışmada Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) sendika-siyasetilişkisi çerçevesinde ele alınmıştır. Odaklanılan dönem, DİSK'in kurulduğu 1967 yılı ile 5.kongresini topladığı 1975 arası dönemdir ve dönem içinde izi sürülen konular, DİSKkadrolarının politizasyon süreçleri, bu süreçlerin genel olarak sendikal hareket ve siyasalörgütler ile siyaset, özel olarak adı geçen Konfederasyon içindeki yansımaları ile sendikal vesiyasal söylemi ile eylemlerine olan etkisidir.DİSK'in 1967-1975 arasındaki dönemi sendika-siyaset ilişkisi çerçevesindeincelendiğinde bu dönemin, Türkiye sendikal hareketinin bir kolunun sol siyaset ile ilişkikurarak siyasallaşmasının kurumlaşmasını ifade ettiği daha ilk anda göze çarpmaktadır.Sendika-Siyaset ilişkisi çerçevesinde DİSK'in kuruluşunu ve çalışma kapsamındakidönemlerini doğru anlayabilmek için öncelikle DİSK'in bir aktör olarak içinde bulunduğuiktisadi, siyasal ve toplumsal yapıyla ve o yapı içinde, başta ilişki kurduğu siyasal aktörlerolmak üzere diğer aktörlerle kurduğu ilişkiselliğe odaklanılmıştır. DİSK bu ilişkiselliğin gerekyapıyı ve gerekse aktörleri etkileyen, değiştiren diyalektiği içinde ele alınmıştır.Keywords : Trade Unions, Politics, DİSK, LabourHistoryABSTRACTIn this study, Confederation of Progressive Trade Unions (DISK) has beeninvestigated at the level of trade union – politics relationship. The period focused in the studycovers the foundation of DISK in 1967 to 1975 –the date of its 5th Congress, and the topicsdiscussed include the reflection of these processes generally on the trade union movement,and political organizations and politics, especially the aforementioned Confederation and itsplace in the discourse on trade union and political actions.In this context, the first thing that draws attention is that this period represents thepolitical institutionalization of one wing of Turkey's trade union movement withinterconnections with left politics. For an appropriate understanding of the foundation ofDISK, and the periods covered in this study on the level of Trade Union-Politics, this study isprimarily focused on the economical, political and social structure in which DISK is one ofthe actors, and the associations of DISK with other political actors, especially the ones it hasdirect relations with. DISK has also been discussed within the dialectics of this associationwhich affects and changes both the structure and the actors.