Suchergebnisse

"YAKIN ZAMANDA TÜRKİYE'NİN ARAP DÜNYASI POLİTİKALARININ, TÜRKİYE EKONOMİSİNE ETKİLERİ" Adnan YÜCE Türkiye'nin Arap halklarıyla tarihî, kültürel, sosyal yakınlığı ve bu gelişmelerin doğrudan veya dolaylı etkileri Türkiye ve Arap dünyasını birbirleri ile yakından ilgilenmeye zorlamaktadır. Çok boyutlu ve geleceğe dönük bir dış politika izleyen Türkiye, Orta Doğu'da barış, istikrar ve refahın egemen olması için yürütülen çabalara güçlü ve aktif destek vermektedir. Türkiye bütün ülkelerle olduğu gibi Arap ülkeleriyle de ticari ve ekonomik ilişkilerini geliştirmek çabasındadır. Genel bir değerlendirme yapılacak olursa, Orta Doğu'daki birçok ülkede ekonomik açıdan yapısal problemlerin bulunduğu, ayrıca siyasi meseleler nedeniyle bu ülkelerin ekonomiye yeterince ağırlık veremedikleri, yatırımlarının yetersiz kaldığı, buna bağlı olarak ödeme güçlüklerinin bulunduğu ve ithalatlarının kısıtlı kaldığı gözlenmektedir. Bu çalışma, Türkiye ile Arap Ülkelerinin dış ticaret ilişkilerini kapsamaktadır. Elde edilen bulgular sonucunda Arap ülkelerinin ihraç mallarının ithal mallarına oranla değişiklik arz etmektedir. Bölge ülkelerinin iktisadi yapılarının gelişmemiş olması ve sanayileşme konusunda yeterli alt yapıyı oluşturamamış olmaları nedeniyle de ticaret yapılan diğer ülkelerle rekabet edebilme güçlerinin olmadığı görülmüştür. Arap ülkeleri ve Türkiye arasındaki ticaret, bütün teşviklere rağmen gelişememiştir. Ancak Türkiye'de 2002 yılındaki tek parti iktidarından sonra Arap ülkeleri ile ilişkiler önemli ölçüde artmış, kültürel ve ekonomik açılardan işbirliği içerisine girmişlerdir. 2002 yılından günümüze kadar hem kamu hem de özel sektörler tarafından yapılan anlaşmalar neticesinde Türkiye ile Arap Ülkeleri arasındaki ticaretin önemli ölçüde hız kazandığını söyleyebiliriz. Arap ülkeleri ile ekonomik ve sosyo-kültürel ilişkilerimizde sağlam bir zemin oluşturup, bu ilişkilerimizi ekonomik ve ticari alanlarda çeşitlendirmenin ve güçlendirmenin uzun dönemde siyasi ilişkilerimiz üzerinde de olumlu etkiler yaratacağı beklenmektedir. ; "TURKEY'S POLICY RECENTLY THE ARAB WORLD, THE EFFECTS OF THE TURKISH ECONOMY" Adnan YÜCE Turkey's historical, cultural and social proximity (ties) with Arab nations and its direct and indirect effects compel Turkey and Arab nations to pay attention to each other. Following multi-dimensional and future-oriented foreign policy, Turkey intensely and actively supports the efforts to build peace, stability and prosperity in the Middle East.As with all countries, Turkey aims at improving its commercial and economic relations with Arab nations. Generally speaking, it is observed that many nations in the Middle East have structural economic problems and that due to political problems they are unable to deal with economic issues. It is also observed that insufficient investments in the Middle East cause payment difficulties and limited imports. This study consists of foreign trade relations between Turkey and Arab nations. As a result of the findings, the structure of export goods differs from the structure of import goods. Because of underdeveloped economic structure and insufficient infrastructure in industrialization in the region, Arab nations' competitiveness is relatively low, comparing to other nations.Bilateral trade relations among Arab countries and Turkey have not progressed enough despite all incentives. However, thanks to the single-party rule in Turkey since 2002 and inter-governmental and inter-societal agreements, it is possible to affirm that economic, social and Commercial relations have gained a new impetus. Enhancing the economic and socio-cultural basis of Turkish-Arabic bilateral relations and diverfisifying them with economic and financial aspects may have beneficial effects on our political relations in the long-run.

Tarih boyunca ülkeler birbirleri ile sürekli iletişim halinde olmuşlardır. Bazı devletler iletişim araçlarını etkin kullanmış ve süper güç veya bölgesel güç olmuşlardır. Bu bağlamda yeni dünya düzenin de yeni kavramlar ve yaklaşımlar oluşmaya başlamıştır. Konstrüktivizm (Sosyal İnşacı Yaklaşım) bu bağlamda oluşan yeni bir yaklaşım olarak dış politikada yerini almıştır. Yine yumuşak güç sert kavramı dış politika kavramları arasına girmiştir. Bir devletin süper güç olması diğer güçleri farklı arayışlara itmiştir. Gücün araçları değişmiş, artık sert ve askeri güç yerini ikili ilişkileri kuvvetlendirici yumuşak güce bırakmıştır. Sert güç caydırıcı bir faktör olmakla birlikte uluslararası ilişkilerde ki boşluğu tam olarak dolduramamış ve yerini yumuşak güce bırakmak zorunda kalmıştır. Bu kapsam yumuşak güç araçları bir devlet politikası olmuştur. Gelişmiş ülkelerden Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, Fransa, Japonya, Almanya vb. devletler artık devlet destekli yardım fonlarını dış politika aracı olarak görmelerinden dolayı desteklemektedirler. Türkiye'de de TİKA gibi devlet destekli kurumlar yapmış oldukları yardım ve projelerle ön plana çıkmaktadır. 1990'lı yıllara kadar dış yardım miktarları çok yetersiz kalmıştır. TİKA'nın kurulmasıyla başta Orta Asya ülkeleri başta olmak üzere dünyanın 140'tan fazla ülkesine yardım ve projeleriyle katkı sağlamıştır. Afrika Orta Asya ve Güney Doğu Asya, Balkanlar ve Kafkaslar, Ortadoğu, Latin Amerika da önemli projelere imza atan TİKA, Türkiye'nin dışa açılan kapısı olmuştur. TİKA'nın uyguladığı projeler devletlerarasındaki diplomasinin gelişmesini kolaylaştırdığı gibi ticari ilişkilerin de iyileşmesinde önemli rolü olmuştur. 1990 öncesinde kültürel bağlarımızın kuvvetli olduğu Orta Asya Türk cumhuriyetleri ile olan ticaretimizin az olması ve TİKA sonrasında ticari ilişkilerin hızlı bir şekilde artması TİKA'nın misyonunu anlamamız bakımından iyi bir örnektir. Ekonomik ilişkilerin iyileşmesi yalnız Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinde değil Afrika, Balkanlar Ortadoğu, Asya ve Güney Doğu Asya'da kendini göstermiştir. ; Throught history, countries have been in constant contact with each other. Some states have used communication tools effectively and have become superpowers or regional powers. In this context, new concepts and new approaches have begun to emerge in a new world order . Constructivism ( Social Constructivist Approach ) has taken its place in foreign policy as a new approach in this context. On the other hand the concept of soft and hard power has become one of the foreign policy concepts. A state being a superpower push other powers in different seeks. The tools of power have changed. Now the hard and military power has left the place to soft power which strengthening of bilateral relations. Although the hard power has become a deterrent factor, it has not fully filled the gap in international relations. For that reason hard power lad to leave the place to soft power. In this context soft power tools have become a state policy. The developed countries like United States of Amerika, Britain, France, Japan Germany etc. are supporting state- aid fund because of their views as foreign policy instruments. In Turkey, state-funded institutions such as Turkish Cooperation and Coordination Agency ( TİKA) come into prominence with their aids and projects. Until 1990's the amount of foreign aid has been insufficient. With the estanblishment of Turkish Cooperation and Coordination Agency contributed with their helps and projects especially Central Asian countries and also more than one hundred and fourty countries of the world. TİKA, which has made important projects in Africa, Central Asia and South East Asia, Balkans and Caucasus, Middle East, Latin America has become the outward opening door of Turkey. The projects implemented by TİKA have facilitated the development of diplomacy between states and also played an important role in improving trade relations. Before 1990, Turkey and Central Asian Turkish Republics culturel ties are strong but trade relations low. After the TİKA commercial relations increase.So it is a good example to understanding the mission of TİKA. The improvement of economic relations has not only occured in the Cenral Asian Turkish Republics but also in Africa, The Balcans, The Middle East, Asia and Southeast Asia

DergiPark: 326439 ; trakyasobed ; Democracy, good governance and the rule of law are the determinants of global and local security. The global integration is the diffusion of political, social and economic relationships between countries, coexistence of different cultures and religions in an integrated way, and spreading of the spiritual and material values across national borders to the world. In this context, the best example that can be given for such an integration is the European Union (EU). The economic advancement in developing countries may not start in all regions of the country at the same time and the subsequent development concentrates in certain areas. Hence, regional disparities emerge. In order to eradicate its own regional disparaties the EU has formed the EU Regional Policy. Through the Structural Funds that have been formed as part of this policy, various assistance to the regions in need are provided, and some of such assistance takes place as donations. Since Turkey is not a full member of the EU it cannot benefit from the Structural Funds for the time being. However, it can implement the grant programmes within the context of the Pre-accession Financial Corporation Programme. Even the results do not require us to be pessimistic, they emphasize the need to work much harder. They indicate that the negotiations for full membership will not only be about political issues, but also will undergo harder in Acquis Titles ; Demokrasi, iyi yönetişim ve hukukun üstünlüğü; küresel ve bölgesel güvenliğin düzenleyicileridirler. Küresel bütünleşme, ülkeler arasında siyasi, sosyal, ekonomik ilişkilerin yaygınlaşması, farklı kültür ve inançların entegre olmuş şekilde birlikte yaşamaları, maddi ve manevi değerlerin ulusal sınırları aşarak dünyaya yayılması demektir. Bu bağlamda böyle bir bütünleşmeye verilecek en güzel örnek; Avrupa Birliği'dir (AB). Kalkınma süreci yaşayan ülkelerde ekonomik gelişme, ülkenin tüm bölgelerinde aynı anda başlayamayabilir ve sonucunda ortaya çıkan gelişme belirli noktalarda yoğunlaşır. Neticesinde bölgesel farklılaşmalar meydana gelir. AB, kendi içinde yaşadığı bölgesel farklılıkları ortadan kaldırmak için AB Bölgesel Politikası'nı oluşturmuştur. Bu politika kapsamında geliştirilen Yapısal Fonlar aracılığıyla, ihtiyaç duyulan bölgelere çeşitli yardımlar yapılmakta, bu yardımlardan bazıları hibe programları ile gerçekleştirmektedir. Türkiye tam üye olmadığı için Yapısal Fonlar'dan şimdilik yararlanamamaktadır. Katılım Öncesi Mali Yardım Programı kapsamında geliştirilen hibe programlarını ise uygulayabilmektedir. Sonuçlar kötümser olmamızı gerektirmese de daha çok çalışmamız gerektiğini vurgulamaktadır. Tam üyelik müzakerelerinin sadece siyasi olaylarla değil, müktesebat başlıklarında daha çetin geçeceğinin sinyallerini vermektedir

Tezin inceleme alanını 2009-2014 döneminde Türkiye'nin Avrupa Birliği, İsrail ve Suriye ile kurduğu ilişkiler oluşturmaktadır. Tezde genel olarak, Türkiye'nin çok boyutlu ve yapıcı dış politika aktivizmini sürdürebilmesi için; Avrupa Birliği çıpasını kendi dış politikasının ve demokrasisinin ana ekseni olarak görmesi gerektiği ve aynı zamanda Türkiye'nin bölgesel ve küresel siyaset faktörlerinin konjonktürel gerçekliğe uygun değerlendirmesini yapması gerektiği öne sürülmektedir. Türkiye tarihsel süreçte elde ettiği uzun yönetim geleneğiyle hadiselere geniş boyutlu bakabilmiş, başkalarıyla evrensel düzlemde karşılıklı yarara dayalı ilişkiler modeli geliştirebilmiştir. İsrail ile ilişkilerde söz konusu dönemde yaşanan problemleri bu yaklaşımla aşmak mümkün gözükmektedir. Türk dış politikası'nın 2009-2014 döneminde yaşadığı zorluklar hem Türkiye'nin devlet kapasitesindeki eksikliklerden, hem de mevcut bölgesel ve küresel dengelerin zorluğundan kaynaklanmaktadır. Suriye ile yaşanan sorunlar bu durumun göstergesini oluşturmaktadır. Tezde kullanılan "Osmanlılık" kavramı - halk iradesinin siyasete yön vermesi- Türkiye için söz konusu dönemde karşılaşılan zorlukları çözmede önemli bir araç olabilecektir. Öte yandan, Türkiye yumuşak gücünün önemli bir unsuru olan liberal, çoğulcu niteliklere sahip demokrasiyi kurumsallaştırmada tam bir başarı örneği gösterememiştir. Bu bağlamda AB süreci Türkiye demokrasisinin gelişmesi için önemli bir destek sunmakla birlikte; demokrasinin yerleşebilmesi için birincil öneme sahip olan unsur, iç politikadaki demokrasi destekçileridir. İç politikanın önemli bir unsuru olan devlet-halk ilişkisinin, hak ve yükümlülükler temelinde bilinçlenme ile sağlam ve kalıcı bir sisteme dayandırılması büyük önem taşımaktadır. ; The scope of the thesis is the relations established by Turkey with the EU, Israel and Syria in the period 2009-2014. In this thesis, it is mainly suggested that, in order to sustain its multidimensional and constructive foreign policy activism, Turkey should consider the EU anchor as the main axis of its foreign policy and democracy, as well as evaluate regional and global political factors in accordance with conjunctural reality. Turkey has been able to evaluate the events in a large perspective and develop win-win relationship models with others, thanks to its long management tradition gained in the historical process. It seems possible to overcome the problems with Israel in the mentioned period with this approach. The difficulties encountered by Turkish Foreign Policy in the period of 2009-2014, stem both from the deficiencies in Turkey's state capacity, and from the challenges of existing regional and global balances. The problems encountered with Syria is a sign of this situation.The concept of "Ottomanism" (Osmanlılık) put forward in the thesis - the public will to give direction to the politics - could be an important tool for Turkey to solve the difficulties encountered in the mentioned period. However, Turkey could not demonstrate a success in institutionalizing the liberal, pluralist democracy, which is an important component of its soft power. In this context, although the EU process gives an important support for Turkey to improve its democracy; the most important factor for the settlement of democracy, is the democracy supporters in domestic politics. It is of utmost importance that the state-people relation, which is a significant element of domestic politics, be based on a sound and permanent system by raising the awareness of rights and obligations.

ÖZETAVRUPA BİRLİĞİ İLE TÜRKİYE ARASINDA TESİS EDİLEN GÜMRÜK BİRLİĞİ VE TÜRKİYE AÇISINDAN MALİ ETKİLERİNİN İNCELENMESİBu çalışmanın amacı Gümrük Birliği (GB)'nin Türkiye üzerindeki mali etkilerinin incelenmesidir. Türkiye, Avrupa Birliği (AB) ülkeleri ile olan dış ticaret hacminin artması ve diğer ülkelere karşı pazar payının korunması gibi kazançlar hedeflemiştir. Bununla birlikte sanayi ürünleri ithalatında gümrük vergileri, harç ve kısıtlamaların kaldırılması ve AB'nin Ortak Gümrük Tarifesi nedeniyle Türkiye'nin gümrük vergisi oranlarını üçüncü ülkelere karşı da azaltmasına bağlı olarak dış ticaret vergi gelirlerinde kayıplar oluşacağı yönünde saptamalar yapılmıştır. GB'nin tamamlanması aşamasında bazı mallarda uygulanan vergi oranları arttırılarak ithalattan alınan vergilerde oluşacak kaybın telafisi yoluna gidilmiştir. Ayrıca GB sürecinde, AB vergi politikasına uyum kapsamında Katma Değer Vergisi ve Özel Tüketim Vergisi kapsamında da Türkiye büyük değişim gerçekleştirmiştir. Bu durum ise Türkiye'nin vergi sisteminde dolaylı vergi ağırlının artmasına neden olmuştur. AB'ye olan ihracatın büyük ölçüde artacağı beklentisi gerçekleşmemiş ancak ithalatta yüksek oranlı artışlar yaşanmış ve buna bağlı olarak Türkiye'nin dış ticaret açığı artmıştır. Bununla birlikte, Türkiye'nin AB dışındaki ülkelerle ticari antlaşmaları AB'nin onayına bağlanmış ve böylece üçüncü ülkelerle olan ticari ilişkileri de AB tarafından belirlenen sınırlar içerisinde kalmıştır. Bu nedenle GB Türkiye açısından AB pazarına bağımlılık unsuru oluşturmuştur. İthalattaki artış ve ithalde alınan KDV'nin kaldırılmamış olmasından dolayı, ithalde alınan KDV gelirlerine bağlı olarak dış ticaret vergi gelirlerinde artış yaşanmıştır. Ancak gümrük vergisi gelirlerinde yıllar itibariyle önemli düşüşler yaşanmış ve gümrük vergileri devlete gelir sağlayıcı özelliğini kaybetmiştir. Ayrıca AB tarafından Türkiye'ye taahhüt edilen mali yardımların önemli bir kısmı gerçekleşmemiştir. Bu nedenle mali yardımların Türkiye'nin dış ticaret açıklarını ve GB'nin mali yükünü telafi etme oranı oldukça düşük olmuştur. ABSTRACTTHE CUSTOMS UNION ESTABLISHED BETWEEN THE EUROPEAN UNION AND TURKEY AND THE ANALYSIS OF ITS FINANCIAL EFFECTS IN TERMS OF TURKEYThe purpose of this study is to examine the financial impacts of the Customs Union on Turkey. Turkey expected some gains such as increasing the foreign trade volume with EU countries and maintaining the market share against third countries. A part of these gains, it has been detected that foreign trade tax revenue losses would occur due to abolition of custom taxes, fees and restrictions in imports of industrial goods and also as Turkey has reduced customs duty rates against third countries because of EU's Common Customs Regime. In the process of completion of CU import tax losses were compensated through by increasing the tax rates in some goods. Besides, within the context of harmonization with EU tax policy Turkey has realised big changes in field of the Value Added Tax and Excise Duties. This situation increased the severity of indirect taxes in Turkey's tax system. The expectation that exports to the EU would largely rise has not realised, but having experienced high increases in imports from the Turkey's foreign trade deficit has increased. Besides, Turkey's trade agreements with countries outside EU have been linked to EU's approval, so that, its commercial relations with third countries have remained within boundaries set by EU. For that reason Customs Union has created a dependency element to EU market for Turkey. Due to increase in imports and VAT taken from imports which has not been abolished, foreign trade tax revenues accrued depending on the augmentation of VAT taken in import. However, customs duties revenues have experienced significiant declines over the years and customs duties have lost their income provider property to the state. Besides, a major part of the financial aids promised by EU to Turkey has not taken place and that's why their compensation rate of Turkey's foreign trade deficit and has been very low.

Her ülke ekonomisinde, belirli bir dönem içinde meydana gelen iyileşme veya gerilemenin temel göstergesi o ülkeye ilişkin makroekonomik verilerdir. Küresel çapta ülkelerin rekabet düzeyinin artması ve yabancı yatırımlar için daha cazip bir ülke konumuna gelebilmek gibi birçok olumlu sürecin gerçekleşmesi, öncelikle makro düzeyde başarılı bir ekonomik performansın sergilenmesiyle mümkündür. Bu kapsamda hem Türkiye'nin dış ticarette birinci sıradaki partnerinin AB olması hem de Türkiye ve Birlik arasında yürütülen tam üyelik müzakere süreci nedeniyle Türkiye ve AB ülkelerinin ekonomik görünümleri önem arz etmektedir.2008 yılı Eylül ayında ABD'de başlayan mortgage krizi, 2009 yılından itibaren tüm Dünya'yı etkisi altına alan küresel bir ekonomik krize dönüşmüş ve Türkiye ile AB ülkelerinde de kendini ciddi şekilde hissettirmiştir. Bu çalışmada, 2010 yılından itibaren Türkiye ve AB ülkelerinin; seçilmiş yedi makro gösterge (enflasyon, uzun dönem faiz oranı, kamu borcu, bütçe açığı, işsizlik, büyüme ve cari işlemler dengesi) üzerinden karşılaştırılması yapılmıştır. Seçilen ilk dört makro gösterge, aynı zamanda AB'nin Maastricht Kriterleridir. --- In each country's economy, the main indicator of improvement or decline are occurring within a specific period of macroeconomic data for that country. Many positive processes such as increasing the competitiveness level of the countries on a global scale and becoming a more attractive country for foreign investments are possible only through successful economic performance at the macro level. In this context, the EU and Turkey's foreign trade in the first row to become a partner, as well as economic outlook for Turkey and the EU countries due to the full membership negotiation process carried out between Turkey and the Union is important.The mortgage crisis, which started in the USA in September 2008, has turned into a global economic crisis that has affected the whole world since 2009 and has made itself felt seriously in the macro data of Turkey and the EU. In this study, since 2010, Turkey and the EU countries; seven selected macro indicators (inflation, long-term interest rate, public debt, budget deficit, unemployment, economic growth and current account balance) comparison has been made out. The first four selected macro indicators are also the Maastricht Criteria of the EU.

Bu çalışmanın amacı, 1990 ve 2005 yılları arasında OECD ülkelerinde ikiz açıklar teorisinin temelini oluşturan bütçe açıkları ve dış ticaret açıklarının iktisat politikası açısından CADF ve CIPS testlerini analiz etmektir. Bu amaçla 29 OECD ülkesinde bütçe açığı ve dış ticareti açık aylık verileri GAUSS programı yardımıyla incelenmiştir. CIPS testlerinin sonucuna göre 29 OECD ülkesi dış ticareti açıkları ve bütçe açıkları verileri birim köke sahip değildir yani uzun dönem ve kısa dönem iktisat politikası geliştirilebilir. CADF testi sonuçlarına göre ise bütçe açıklarında Kanada, Finlandiya, Almanya, Kore, Yunanistan, İtalya, Norveç, İngiltere serileri durağandır. Dış ticareti açıklarında ise Macaristan, Japonya, Hollanda, Norveç, Portekiz serileri durağan çıkmıştır. Bu ülkeler için iktisat politikası gerçekleştirilebilir. Eş bütünleme testi yapıldığında ise cari işlem açıkları ve bütçe açıklarının uzun dönemde dengeye ulaşabilecekleri görülebilmektedir. ; The aim of this paper is to analyze the CADF and CIPS tests of budget deficit and foreign trade deficit that underlie the twin deficit, in terms of economic policy. For this purpose, in 29 OECD countries, the monthly data of budget deficit and foreign trade deficit is analyzed by using GAUSS program. According to the results of CIPS tests, the data ofbudget deficit and current account of deficit of 29 OECD countries do not have unit root. This means thatshort term and long term economic policies can be built up. On the other hand, according to the CADF testresults, the series of budget deficit in Canada, Finland, German, Korea, Greece, Italy, Norway, and England are stationary. But, inforeign trade deficit, the series of Holland, Japan, Norway and Portugueseare stationary. An economic policy can be built up for these countries. Also, as a result of twin deficit test, it can be concluded that the foreign trade deficit and the budget deficit can reach stability in long term.

Ukrayna-AB ilişkilerinin temel unsurunu Avrupa Komşuluk Politikası (AKP) oluşturmaktadır. Kasım 2013'e kadar Ukrayna-AB arasında görüşmeler yapılmış bir Ortaklık Anlaşması yapılması hedeflenmiştir. Ancak, Ukrayna Devlet Başkanı Viktor Yanukoviç Ortaklık Anlaşmasını imzalamayacağını açıklamıştır. Bu çalışmada, Yanukoviç dönemi UkraynaAB ilişkileri AKP özelinde vaka analizi yöntemiyle incelenmiş ve Ortaklık Anlaşmasının Yanukoviç tarafından neden imzalanmadığı ve bu kararı almasında etkili olan faktörler analiz edilmiştir. ; The European Neighborhood Policy (ENP) is the main element of UkrainianEU relations. Although it was aimed to negotiate an Association Agreement between Ukraine and the EU by November 2013, the President of Ukraine Viktor Yanukovych announced that he would not sign this Association Agreement. In this article, Ukraine-EU relations in the period of Yanukovych were analyzed by case analysis method and the reasons why Yanukovych was not signed by Yanukovych and the factors that were effective in making this decision were analyzed.

Yüksek Lisans Tezi ; Küreselleşmeyle birlikte, dünyada yaşanan hızlı ve çok yönlü yapısal değişimler sosyal, ekonomik ve yönetsel yapıları da yeniden yapılanma süreci içine sokmuştur. Küreselleşme, ekonomik rekabete hız kazandırarak, bölgesel ve yerel ekonomilerin de küresel ekonomide birer aktör olarak yer almasını zorunlu kılmıştır. Küreselleşmenin getirdiği yeniden yapılanma süreçleri, başta batılı ülkeler olmak üzere birçok ülkede, yerel/bölgesel düzeyde yeni düzenleme mekanizmalarının oluşmasına, yasal düzenlemelerin yapılmasına ve yeni yerel ekonomik gelişme kurumlarının ortaya çıkmasına neden olmuştur. Türkiye, AB'nin zorlamaları ile birlikte uzun yıllardır uygulamakta olduğu teşvik sistemi üzerine oturan bölgesel gelişme politikalarını terk ederek yeni bir uygulama içine girme aşamasındadır. AB'nin bütün aday ülkelere benimsettiği bu yeni yaklaşım; sermayeyi, özel sektörü ve bölgesel rekabeti ön planda tutmaktadır. Bu yeni yaklaşımın temel yapısı Bölgesel Kalkınma Ajanslarıdır. Bu kapsamda tezin başlıca amacı; Avrupa ve Türkiye'de bölge kalkınma ajanslarının kurulmasını hızlandıran yeni liberal politikaların ele alınması, bölge kalkınma ajanslarının Avrupa ve Türkiye'deki anlamlarını ve yapılarını irdelemek, Avrupa'da ve Türkiye'de bölge kalkınma ajansı örneklerini incelemek. Trakya bölgesine bu gelişim ve değişimlerin ne kadarının ve ne boyutunun uygulanabildiği araştırmaktır. Anahtar Kelimeler: Küreselleşme, Yeni Kamu Yönetimi, Bölgeselleşme-Yerelleşme, Bölge Kalkınma Ajansı ve Trakya Bölgesi ; The rapid transition in the process of globalization and world multi-dimensional structural changes in social, economic and administrative structures has also brought the process of restructuring. By speeding up the economic competition, process of globalization obliged local and regional economies to take place in global economy. Globalization and the concomitant restructuring processes led the emergence of new regulation mechanisms, the constitution of legal arrangements, and the appearance of new local economic institutions both in local and regional level in many countries, especially in Western countries. In her EU accession process, Turkey, with the EU's enforcement, is about to enter into a new form of regulation by leaving her stimulative regional development policies that she applied for many years. All EU candidate countries have adopted this new approach which keeps capital, private sector and regional competition in the foreground. The basic institution of this new approach is the Regional Development Agency. In this context, the main purpose of this thesis is to address the changes that makes the establishment of European and regional development Agencies mandatory in Turkey, to explore the means and structures of regional development agencies in Europe and Turkey, and to examine the structure of the regional development agencies of some European countries. The main purpose of this thesis is to investigate these development and changes are applicable in what level and in what size in the Thrace region. Key Words: Globalization, New Public Management, Regionalization-Localization, Regional Development Agency and Thrace Region

Geri Kabul Anlaşmaları son dönemde, özellikle 2015 yılında Avrupa'ya doğru yaşanan düzensiz göç akını nedeniyle gündeme gelmiş olmasına rağmen Avrupa Birliği uygulamasında elli yıldan uzun bir geçmişe sahiptir. Avrupa Topluluklarının kurulduğu ilk yıllardan bu yana önceleri Üye Devletler arasında daha sonra Üye Devletlerle üçüncü ülkeler arasında ve nihayet Avrupa Birliği ile üçüncü ülkeler arasında geri kabul anlaşmaları imzalanmıştır. Avrupa Birliği'nin Amsterdam Antlaşması ile göç konusunda yetki kazanması ile birlikte AB'nin bu alandaki çabaları yoğunlaşmıştır. Bu çalışmada önce geri kabul kavramının çıkış noktası ve uluslararası hukuktaki yeri değerlendirilecek, daha sonra tarihsel süreç içinde geri kabul anlaşmaları dönemler halinde ele alınacaktır. Bu bağlamda son dönem geri kabul anlaşmaları detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Son bölümde ise Türkiye ile Avrupa Birliği arasında imzalanan geri kabul anlaşması ve bu anlaşmanın Türk vatandaşları ve üçüncü ülke vatandaşlarının geri kabulüne ilişkin hükümleri incelenecek, anlaşmanın yürürlüğe girdiği tarihten itibaren yaşanan gelişmeler irdelenecektir. ; Although Readmission Agreements became main topic of conversation during the irregular migration flow towards Europe especially in 2015, they have a history of more than fifty years in EU practice. Since the foundation of the European Communities, readmission agreements have been concluded first between the Member States, then between the Member States and third countries and later between the European Union and third countries. The EU' effort in this field intensified after the Amsterdam Treaty where the EU was empowered with competences in migration issues. This study will focus on first the starting point of the readmission concept and its place in international law, later examine readmission agreements in the historical process. Within this context latest term readmission agreements will be analysed in detail. Last part will be focus on the readmission agreement between Turkey and the EU. The provisions regarding to the readmission of Turkish nationals and third country nationals will be analysed in detail together with the developments during the implementation of the agreement.

Türk dış politikası cumhuriyetin kurulmasından itibaren genel olarak üç temel politika üzerine kurulmuştur. Bunlar `Statükocu', `Batıcı' ve `Güvenlikçi' yaklaşımlar olmuştur. Cumhuriyetin kuruluş aşamasında hem Türkiye'nin içinde bulunduğu koşullar hem de dünya konjonktürü bu politikaların yürütülmesinde belirleyici olmuştur. Atatürk dönemi, 2. Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş boyunca bu politikalar Türk dış politikası yapımında temel taşlar olmuştur. Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle birlikte dünya konjonktürü değişirken, özellikle Türkiye'nin de içinde bulunduğu coğrafya yeni etnik, dini ve bölgesel çatışmalara sahne olmuştur. Türkiye bu yeni konjonktürde, Sovyet tehdidini de hissetmeyecek olmanın verdiği bir rahatlıkla, alternatif politikalar yürütmeye çalışmıştır. Ancak 1990'lar boyunca devam eden zayıf koalisyon hükümetleri ve Türkiye'nin, başta ekonomik olmak üzere, kendi imkânlarının buna elverişli olmaması `çok yönlü dış politika' yapımına izin vermemiştir. 2002 ile birlikte AK Partinin tek başına iktidar olması, uzun süre devam eden siyasi istikrarsızlığı geride bırakarak siyasi olarak bir istikrar getirmiştir. Özellikle Türkiye'nin AB üyeliği çerçevesinde iç politikada yaptığı reformlar yeniliği ve değişimi de beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda 2002 sonrası Türk dış politikasında yürütülen `Çok Yönlü Dış Politika' ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikaları tartışma konusu olmuştur. Özellikle son dönemde `Arap Baharı' olarak ortaya çıkan gelişmeler Türkiye'nin yürüttüğü politikaları Suriye örneği üzerinden yeniden tartışılır hale getirmiştir. Bu çalışma, geleneksel Türk dış politikasından son dönem Türk dış politikasındaki değişikliğe ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikasına; Yunanistan, Suriye ve Ermenistan örneklerinden hareketle bir değerlendirme çalışmasıdır. ; Turkish foreign policy, since the foundation of the Republic, has been established on the three basic policies in general. These have been Statusquoist, Western-Oriented and Security-Oriented approaches. Both the conditions in which Turkey was and the conjuncture of the world at the period of the foundation of the Republic have been determinative for the execution of these policies. These policies, during the period of Ataturk, the World War II and the Cold War, have been the basic foundations in the making of Turkish foreign policy. While the conjuncture of the world was changing by the end of the Cold War, the geography in which especially Turkey is too has witnessed new ethnic, religious and regional clashes. Turkey, in this new conjuncture, with a comfort coming by it would not feel a Soviet threat, has tried to manage alternative policies. Nevertheless, the weak coalition governments in the administration during 1990?s and that Turkey?s own capabilities, economical conditions at the top most, were not suitable to this have not let the making of a ?multi-directional foreign policy?. That the AKP is in power alone by 2002 has brought a political stability, leaving the political instability that continues for a long time back. This has also brought an economical stability by itself. Particularly, the reforms that Turkey makes in the domestics policy in the framework of the membership of EU has carried improvement and change with it, besides. In this context, the politics of ?Multi-Directional Foreign Policy? and ?Zero-Problem with Neighbors?, which are carried on Turkish foreign policy after 2002, have been in discussion. Especially, some issues emerging as Arab Spring in the recent times have made the politics, which Turkey follows, a highly controversial topic on the example of Syria. This Study is an evaluation study about the change from the traditional Turkish foreign policy to the recently Turkish foreign policy and about the policy of Zero-Problem with Neighbors; with a motive from the examples of Greece, Syria and Armenia.

Avrupa Birliği, yeryüzünde ikinci dünya savaşından sonra başarılı olmuş en önemli ekonomik ve siyasal birleşme hareketidir. Başlangıçta ekonomik amaçlı olmakla birlikte ilerleyen dönemlerde siyasal birliğe dönüşüp bugünkü yapısına bürünmüştür. Bu süreçte tarım sektörü önemli entegrasyon alanlarından biri olmuştur. Başlangıçta Fransa ve Almanya arasında tarım ve sanayi sektörüne yapılan destekler konusunda ihtilaflar çıkmasına rağmen ortak tarım politikası başarılı bir şekilde uygulanmıştır. Bu çalışmada, ilk olarak Ortak Tarım Politikasının tarihsel gelişimi, geçirdiği reformlar ve tarım sektörüne uygulanan politikalar, AB tarımının finansmanı ve genişleme sürecinde yeni katılan üyelerin durumu incelenmiştir. Daha sonra Türk tarımının genel çerçevesi, AB ile karşılaştırılarak analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular ışığında Türkiye tarımının Ortak Tarım Politikası'na uyum sürecinde ve müzakerelerde karşılaşacağı sorunlar ve dikkat çeken hususların altı çizilerek, uyumun tarımda dönüşüme olası etkileri irdelenmiştir. Sonuç olarak, Ortak Tarım Politikası'na uyum sürecinin doğru yürütülmesi halinde (mevzuat, idari ve kurumsal yapının güçlendirilmesi, kırsal kalkınmaya ve piyasa bazlı tarımın oluşumuna önem veren politikaların uygulanması) bütün olası maliyetlerine rağmen, tarımın köklü yapısal sorunlarının çözümüne yönelik ciddi kazanımların elde edileceği ve dönüşüm sürecinin ivme kazanacağı ortaya konulmuştur. ; The European Union has been successful in the earth after the second world war the most important economic and political union movement faces. Although economic progress since the period for return to political unity in the present structure was wrapped. This process of integration is important in the agricultural sector has been one of the field. In the beginning, between France and Germany in support of agriculture and industrial sector disputes Despite the common agricultural policy was implemented successfully. In this study, firstly the historical development of the Common Agricultural Policy reforms and agricultural sector is applied to his policies, the EU enlargement process and the financing of agriculture in the member state of newly examined. Then the general framework of Turkish agriculture with the EU have been analyzed by comparison. In the light of the findings of the Common Agricultural Policy in Turkey's agriculture and the integration process will face problems and pointed out in the negotiations of matters which will be underlined, the possible effects of compliance in agriculture transformation was examined. As a result, the Common Agricultural Policy towards harmonization process execution if (legislative, administrative and institutional structures to strengthen rural development and market-based agriculture's importance in the formation of policy implementation) All the possible costs, even though agriculture's deep-rooted structural problems to solve serious gains achieved and conversion process will be the impetus has been put forward.

Ekonomik entegrasyon arayışı, 2. Dünya Savaşı'nı takip eden dönemin ana karakteristiğidir. Bu dönemde temelleri atılan Avrupa Birliği, iktisat yazınında en önemli ekonomik entegrasyon uygulaması sayılmıştır. Avrupa'nın en büyük ekonomisi olan Almanya ile Türkiye arasındaki ekonomik ilişkiler, büyük ölçüde 1996'da Avrupa Birliği'yle tesis edilen gümrük birliği çerçevesinde şekillenmiştir. Sanayi devriminden en çok etkilen alanlardan biri olan nakil vasıtaları sektörü, 2. Dünya Savaşı sonrası dönemde hem Almanya hem de Türkiye için öncelikli bir üretim ve ticaret dalı olarak ortaya çıkmıştır. Ekonomiyle birlikte, teknolojiyi, siyaseti ve sosyolojiyi de dönüştüren bu sektördeki gelişmelerin etkileri, entegrasyon literatürünün sağladığı bilgiler ışığında izlenmiş ve yorumlanmıştır. Bu çalışmada, Türkiye ile Almanya arasındaki nakil vasıtaları ticareti 1969-2018 periyoduna ait veriler üzerinden analiz edilmiştir. Bai-Perron yapısal kıralma testi (2003), VAR'a dayalı Granger nedensellik testi, etki-tepki fonksiyonları ve varyans ayrıştırması yöntemleri kullanılarak analizler gerçekleştirilmiştir. Bulgular şu şekilde özetlenebilir: (i) 1971'de Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET), Türkiye lehine gümrük vergilerini ve miktar kısıtlamalarını tek taraflı kaldırdığında, Türkiye'nin Almanya'ya nakil vasıtaları ihracatında bir kırılma gözlemlenmemiştir. Buna karşın, (ii) 1996'da Türkiye, AB lehine gümrük vergilerini ve miktar kısıtlamalarını kaldırdığında, Türkiye'nin Almanya'dan satın aldığı nakil vasıtaları ithalatında bir kırılma gözlemlenmiştir. Ayrıca, (iii) ithalattan ihracata doğru tek yönlü ve negatif nedensellik ilişkisi tespit edilmiştir ; The quest for economic integration is the main characteristic of the period that followed the World War II. The European Union, the basis of which were laid in this period, is considered in the economic literature as the most important economic integration practice. Economic relations between Turkey and Germany, the largest economy of Europe, have mostly been shaped within the framework of the customs union with the European Union. The transportation sector, one of the sectors that has been primarily affected by industrial revolution, has emerged as a priviledged branch of business for both Germany and Turkey in the period after the World War II. The effects of developments in this sector, which has transformed technology, politics and sociology along with the economy, have been monitored and interpreted in the light of the information provided by the integration literature. In this study, the trade of transportation vehicles between Turkey and Germany has been analyzed through the data related to 1969-2018 period. The methods such as Bai- Perron structural break test, VAR Granger causality test, impulse-response functions, and variance decomposition analysis have been used. Findings can be summarized as: (i) There is no structural break in the time series of Turkey's transportation vehicles export on the date when the European Economic Community (EEC) abolished the tariffs and quotas on behalf of Turkey in 1971. Nonetheless (ii) there observed a structural break in the time series of Turkey's transportation vehicles import on the date when Turkey abolished the tariffs and quotas on behalf of European Union (EU) in 1996. Moreover (iii) one-way and negative causality relationship from import to export has been determined.

Tarih boyunca önemli bir coğrafyada bulunan ve önemli bir güç olan Rusya, devlet geleneğinde bulunan yayılmacı politikasıyla başka devletlere çoğu kez müdahalelerde bulunmuştur. Sovyetler Birliği'nin halefi olarak ortaya çıkan Rusya Federasyonu da Vladimir Putin ile beraber büyük güç statüsüne sıklıkla vurgu yapmış, dış ve güvenlik politikalarında çok kutupluluğu vurgulayan pragmatik politikalar izlemiştir. Rus ulusal çıkarların korunması bağlamında yakın çevreye özel bir önem veren Rusya, uluslararası arenada saygın bir aktör olarak görülme ve etkin politikalar izlemesinin yolunun yakın çevre üzerinde nüfuz kurmaktan geçtiğini düşünmüştür. Bu bağlamda Rusya için yakın çevrede öne çıkan aktör Ukrayna olmuştur. Ukrayna jeopolitik konumunun yanı sıra, boru hatları transit geçiş noktası konumunda olması ve Rusya'nın askeri üssünün bulunduğu Kırım'daki Sivastopol askeri üssüne ev sahipliği yapmasıyla önemli bir devlet konumundadır. Ukrayna bu söz konusu konumu dolayısıyla sadece Rusya için değil ABD ve AB için de dikkate alınması gereken bir aktör olmuştur. Bir yanda Batı diğer yanda Rusya gibi iki aktör arasında kalan Ukrayna çok yönlü politikalar izlemeye özen göstermiştir. Batı'nın bu ülkeyi, NATO'ya üye yapma ve AB'ye entegre etme kararlılığı, Rusya'nın Avrasya Ekonomik Birliği'ne çekme çabaları ile çatışınca Rusya Kırım'a müdahale bulunmuş ve bu bölgeyi ilhak etmiştir. Bu çalışmada da Rusya'nın Kırım'a müdahalesi saldırgan realizm yaklaşımı perspektifinde incelenmiş ve Rusya'yı Kırım'a müdahaleye iten saikler değerlendirilmiştir. Çalışmada Rusya'nın Kırım'a müdahale etmesinde Ukrayna ile olan tarihsel, kültürel ve duygusal motivasyonların yanında Kırım'ın Rus jeopolitiğinde arz ettiği konumun da çok önemli olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla beraber Rusya'yı müdahaleye iten esas saikin, konjonktürel gelişmeler neticesinde önüne çıkan fırsatlar olduğu görülmüş ve Rusya taktiksel bir eylemle bu fırsatları avantaja çevirmiştir. ; Russia, which has stretched over a strategic region and has been a major power throughout the history, has intervened in other states with respect to the expansionist policy existing in its state tradition. Starting with Vladimir Putin's power, Russia Federation, which emerged as the successor of the Soviet Union, has also emphasized the concept of great power frequently and pursued a pragmatic policy laying weight on multipolarity in foreign and security policies. As part of paying special attention to the immediate vicinity to protect Russian national interests, Russia has concluded that the only way to be regarded a respected actor in the international arena and pursue effective policies is to dominate the neighbouring regions. In this regard, Ukraine was the prominent actor in the immediate vicinity for Russia. In addition to its geopolitical location, Ukraine is regarded an important state as it harbours the transit pipelines and the Russian Sevastopol military base in Crimea. Due to this location, Ukraine has been an actor to be paid special attention not only by Russia, but also by the USA and the EU. Remaining in between the West and Russia, Ukraine has elaborated to devise multidirectional policies. When the western determination to make this state a NATO member and integrate it with the EU clashed with Russian efforts to make it a part of Eurasia Economic Union, Russia intervened in Crimea and annexed this region. This study analyzes the Russian intervention in Crimea in the framework of offensive realism and reviews the motives leading Russia to the intervention in Crimea. The study concludes that the Russian intervention in Crimea results from Crimean position in Russian geopolitics in addition to Russian historical, cultural and emotional motivations with Ukraine. Yet, it is obvious that the basic motive for Russian intervention were opportunities which emerged as a result of cyclical developments, and Russia has exploited these opportunities with a tactical action and turned it into an advantage.

Bu çalışma ile Fransa ve Almanya'nın Avrupa Birliği (AB)'nin Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası (OGSP)'na yaklaşımları ulusal ve kurumsal çerçevede analiz edilmeye çalışılacaktır. OGSP'nin giderek kurumsallaşan yapısı ve bahsi geçen devletlerin ulusal beklentileri göz önünde bulundurularak bu çalışma için işlevselcilik, yeni-işlevselcilik, hükümetlerarasıcılık ve yeni-kurumsalcılık teorilerinden faydalanılmıştır. Detaylı ve doğru analizler gerçekleştirebilmek için bahsi geçen iki devletin White Paper'ları, istatistiksel verileri ve AB doküman ve raporları gibi birincil kaynaklar, think tank kuruluşlarının yaptığı analizler, yayınladığı yıllık değerlendirmeler ve belgeler, ayrıca alanında uzman kişilerce yayımlanan kitaplar ve makaleler kullanılmıştır. Tez dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde metodoloji ve ampirik-teorik çerçeveye yer verilmiş, ikinci bölümde Ortak Dış ve Güvenli Politikası (ODGP)'nın Maastricht Antlaşması'na kadar süreçteki tarihsel gelişimi açıklanmıştır. Üçüncü bölüm de ise günümüze kadar gelen süre içinde OGSP'nin kurumsal ve operasyonel dönüşümü analiz edilmiş ve son bölümde Fransa ve Almanya'nın OGSP'ye ulusal ve kurumsal yaklaşımları değerlendirilmiştir. Çalışmada savunulan temel görüş ise tarihsel anlamda OGSP'ye karşı oldukça farklı yaklaşımlara sahip olan bu iki devletin 2016 sonrasında daha harmonize hareket etmeye çalıştıklarıdır. ; With this study, the approaches of France and Germany to the European Union (EU)'s Common Security and Defence Policy (CSDP) will be analysed on a national and institutional basis. The theories of functionalism, neo-functionalism, intergovernmentalism and neo-institutionalism have been used for this study, taking the increasingly institutionalized structure of the CSDP and the national expectations of the mentioned states into account. In order to carry out detailed and accurate analyses, primary sources such as the White Papers, statistical data and EU documents, and reports of the two states mentioned, analyses made by Think Tank organizations, ...