Suchergebnisse

In this article Nel's argument that ministries (in the building up of the local congregation) need each other to facilitate the discovery and development of identity is tested. The role that the integration and coordination of ministries in a systems approach play in the discovery and development of a missional congregation's identity is investigated and research is done to see whether scholars agree with Nel's theory that all the ministries can facilitate identity finding and identity development. This empirical research (quantitative as well qualitative) was conducted among the ministers of the Highveld Synod of the Dutch Reformed Church. Hundred and thirty nine of the 144 ministers agreed to take part in the quantitative research, followed by partly structured interviews with 16 randomly selected ministers. During the empirical study (which formed part of PhD research) every attempt was made to obtain data in connection with the understanding ministers have regarding the building up, identity and missional being of a congregation as well as the integration and coordination of the ministries that are present in their congregations. Most of the ministers are aware of the fact that they need to develop their congregations as missional congregations, but the ministers do not always have the knowledge and experience to make the move. It was clear that not all the ministers understand the role that the ministries play in identity finding and identity development. Nel's theory has therefore been affirmed by the empirical research. The research has shown that some of the ministers seem to show a flawed understanding that identity is a relational reality. At the same time there exists quite possibly a defective understanding that a congregation's reason for existence originates in its identity, and it is clear that the role that the integration and coordination of the ministry play in the discovery and development of the identity are not fully understood. INTRADISCIPLINARY ANA/OR INTERDISCIPLINARY IMPLICATIONS : ...

transl. from the Armenian by C. F. Neumann ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- 4 A.or. 120-14

transl. from the Armenian by C. F. Neumann ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- 4 A.or. 3768 m

Drawing on Piromalli's letters and accounts, this paper analyze the conversion strategies he adopted in his missionary work and what could be seen as a paradigm shift in his policy. In his Account of his Own Successes, written in 1637, Piromalli clearly embraced what at the time was a 'classic' approach: to discuss first the matter of the union with the local ecclesiastical hierarchies; then, when—as it often happened—this failed, to gather some disciples among the schismatics who would preach correct creed among local people on a more practical and day-to-day basis. However, in another account that Piromalli wrote in 1654, just a few months before being officially appointed the Archbishop of the Diocese of Nakhichevan, he claimed that although the Armenian 'clergy was already educated and enlightened in the Catholic truths', only the conversion of the wealthy Armenian merchant families of New Julfa could persuade other Armenians to embrace Catholicism. Since, as he wrote, 'all missionary efforts are wasted' in converting New Julfan Armenians, he maintained that it was necessary for the Pope to ask 'the Princes of Venice and Tuscany' to threaten the New Julfan merchants that they would be denied access to their ports, unless they chose to convert. This paper will consider this shift by discussing Piromalli's attempts to bring the whole Armenian Church into union with Rome, including his role in the union of the Polish Armenian Church. It will also analyze his embracing of a more Realpolitik approach in light of the emerging Armenian merchant colony of New Julfa.

Both in Turkey and Azerbaijan, there is a similar phenomenon: neither the transition from one political-economic system to another, nor the change of government turned these states away from the course of the Armenian Genocide. The fact suggests that the reasons for the genocidal policy must be searchednot only "in the depths" of the state (especially imperially oriented) as an institution, but also in the peculiarities of the historically formed political culture of the nation. It also turns out that in geopolitically tense regions (Western Asia and Transcaucasia were and remain such regions), the responsibility for the commission of genocide is not only the state that carried out the crime, but the great powers directly involved in the "affairs of the region". Their complicity manifests itself either in the form of inaction, then false neutrality, or indirect (and even direct) participation. ; Նմանատիպ մի երևույթ նկատվում է ինչպես Թուրքիայում, այնպես էլ Ադրբեջանում. ո՛չ անցումը մի քաղաքական համակարգից մյուսին, ո՛չ տնտեսական համակարգի փոփոխությունը, ո՛չ էլ կառավարությունների փոփոխությունն այս պետություններին ետ չի մղել Հայոց ցեղասպանության ընթացքից: Սա ենթադրում է, որ ցեղասպան քաղաքականության պատճառները պետք է որոնել ոչ միայն պետության հիմքում, որպես ինստիտուտ (ընդ որում՝ կայսերական ուղղվածություն), այլ նաև դրանից դուրս՝ ազգի պատմականորեն ձևավորված քաղաքական մշակույթի առանձնահատկությունների մեջ: Սակայն պարզվում է, որ աշխարհաքաղաքական լարվածության շրջաններում (Առաջավոր Ասիան և Անդրկովկասն այդպիսի տարածաշրջաններ էին և մնում են այդպիսին), ցեղասպանություն կատարելու պատասխանատվությունը կրում են ոչ միայն հանցագործություն կատարած պետությունը, այլ նաև տարածաշրջանի գործերով անմիջականորեն ներգրավված մեծ տերությունները: Նրանց ներգրավվածությունը դրսևորվում է կա՛մ անգործության, կա՛մ կեղծ չեզոքության, կա՛մ անուղղակի (և երբեմն ուղղակի) մեղսակցության տեսքով: ; Как в Турции, так и в Азербайджане наблюдается схожее явление: ни переход от одной политической системы к другой, ни изменение экономического строя, ни смены правительств не отвратили эти государства от курса на геноцид армян. Это наводит на мысль, что причины геноцидной политики надо искать не только в недрах государства как интитута (к тому же имперски ориентированного), но и за его пределами – в особенностях исторически сложившейся политической культуры нации. Однако выясняется, что в регионах геополитической напряжённости (Передняя Азия и Закавказье были и остаются такими регионами) ответственность за совершение геноцида несёт не только государство – исполнитель преступления, но и непосредственно вовлечённые в дела региона великие державы. Их причастность проявляется в форме то бездействия, то ложного нейтралитета, то косвенного (а подчас и прямого) соучастия.

The article is dedicated to the connection of parliamentarism and democracy. It examines the private relationships of these categories. The article analyzes the critical theory of parliamentarism by K. Schmitt. The history of the evolution of parliamentarism testifies to a series of victories and failures of this institution, which gave rise to a mass of its forms and varieties. In the end, it is concluded that parliamentarism has similar features with democracy and is considered to be a sign of the development of democracy. Respect the rights and freedoms of citizens, as well as the high level of development of civil society. To overcome the difficulties of the development of parliamentarism, it is necessary to take consistent measures to reform this institution ; Պառլամենտարիզմի և ժողովրդավարության կապին նվիրված հոդվածում վերլուծված է Կ. Շմիտտի պառլամենտարիզմի քննադատական տեսությունը: Պառլամենտարիզմի էվոլյուցիայի պատմությունը վկայում է այս ինստիտուտի մի շարք հաղթանակների և պարտությունների մասին, որոնք հիմք են տվել դրա բազմաթիվ ձևերի և տեսակների: Եզրակացվում է, որ պառլամենտարիզմը ժողովրդավարության զարգացման, մարդու և քաղաքացու իրավունքների և ազատությունների հարգանքի նշան է և խոսում է քաղաքացիական հասարակության զարգացման բարձր մակարդակի մասին: Պառլամենտարիզմի զարգացման դժվարությունները հաղթահարելու համար անհրաժեշտ է հետևողական միջոցներ ձեռնարկել այս ինստիտուտը բարեփոխելու համար: ; В статье, посвящённой связи парламентаризма с демократией, проанализирована критическая теория парламентаризма К. Шмитта. История эволюции парламентаризма свидетелсьтвует о череде побед и поражений данного института, породившей массу его форм и разновидностей. Делается вывод, что парламентаризм является признаком развитости демократии, уважения прав и свобод человека и гражданина и говорит о высоком уровне развития гражданского общества. Чтобы преодолеть трудности развития парламентаризма, необходимо принять последовательные меры по реформированию этого института.

The purpose of the article is to analyze the interests and contradictions between Russia and Turkey in the South Caucasus, which have been aggravated in many aspects by the influence of the Syrian and Ukrainian crises. In these circumstances, Azerbaijan became a key player for Ankara, which allowed the latter to gradually move on its interests in the region. Meanwhile, the formation of the EAEU with the participation of Armenia (without any preconditions on its end) negatively affected the latter's factor, first of all, for Moscow as an ally. On top of it, Turkey and Azerbaijan, contrary to the interests of Armenia, significantly strengthened their geopolitical factors before Russia, against the backdrop of West's political and economic sanctions against Moscow. ; Հոդվածի նպատակը Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի և Թուրքիայի շահերի ու հակասությունների վերլուծությունն է, որոնք հիմնականում սրվեցին սիրիական և ուկրաինական ճգնաժամերի ազդեցության տակ: Այդպիսի պայմաններում Ադրբեջանն առանցքային գործիք դարձավ Անկարայի համար, ինչը թույլ տվեց վերջինիս աստիճանաբար առաջ մղել իր շահերը տարածաշրջանում: Միաժամանակ, Հայաստանի մասնակցությամբ ԵԱՏՄ-ի ձևավորումը (նրա կողմից առանց որևէ նախապայմանի) բացասաբար անդրադարձավ նրա գործոնի վրա առաջին հերթին դաշնակից Մոսկվայի հետ հարաբերություններում: Իսկ Մոսկվայի նկատմամբ Արևմուտքի քաղաքական և տնտեսական պատժամիջոցների ֆոնին Թուրքիան և Ադրբեջանը, ի հեճուկս Հայաստանի շահերի, զգալիորեն ամրապնդեցին իրենց աշխարհաքաղաքական գործոնները Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում: ; Целью статьи является анализ интересов и противоречий России и Турции на Южном Кавказе, которые, во многом, обострились под влиянием сирийского и украинского кризисов. В этих условиях Азербайджан стал ключевым инструментом для Анкары, что позволило последней приступить к постепенному продвижению своих интересов в регионе. Тем временем, образование ЕАЭС с участием Армении (без каких-либо предварительных условий с ее стороны), отрицательно отразилось на ее факторе, в первую очередь, в отношениях с союзной Москвой. А на фоне политических и экономических санкций Запада против Москвы, Турция и Азербайджан, в противовес интересам Армении, значительно усилили свои геополитические факторы в отношениях с Россией.

Conspiracy theories have a reasonably bad connotation. It is believed, that the epistemological deficiency of conspiracy theories spoils the adequate perception of social-political reality. However, in democratic societies, the epistemological deficiency of any theory couldn't be considered a sufficient ethical argument for rebutting the spread of such theories, as in that case it would be obligatory to prevent the spread of the other epistemologically deficient theories (such as religious theories etc.). At the same time, it is mostly accepted, that the spread of political conspiracy theories threatens democratic societies, as they decrease the overall level of trust between the members of the society, the trust in government and state institutions. Thus, a reasonable argument is needed for the prevention the spread of political conspiracy theories. The article suggests, that mainly the ethical unacceptability of political conspiracy theories and their threats to the democratic tenets of the organization of society could be a reasonable argument for rebutting conspiracy theories. Thus, mostly the ethical deficiency of political conspiracy theories gives a "moral right" to the state and the society for the elaboration and actualization of the prevention policy of their spread. ; Դավադրապաշտական տեսությունները ակադեմիական միջավայրում արդարացիորեն բացասական համբավ ունեն։ Տարածված տեսակետի համաձայն՝ դավադրապաշտական տեսությունների իմացաբանական թերարժեքությունը աղճատում է սոցիալ-քաղաքական իրականության ադեկվատ պատկերացումը։ Սակայն, իմացաբանական թերարժեքությունը ժողովրդավարական հասարակություններում չի կարող լինել բարոյագիտական տեսանկյունից լինել բավարար փաստարկ նման տեսությունների տարածումը կանխարգելելու համար, քանի որ այդ դեպքում անհրաժեշտ կլիներ կանխել նաև իմացաբանական տեսանկյունից այլ թերարժեք տեսությունների տարածումը (ինչպես օրինակ՝ կրոնական և այլ ուսմունքները)։ Միևնույն ժամանակ տարածված է այն տեսակետը, ըստ որի՝ քաղաքական դավադրապաշտական տեսությունների տարածումը սպառնում է ժողովրդավարական հասարակություններին, քանի ...

The article is devoted to the study of diplomatic relations between Georgia and the United States during the first period of the presidency of Mikhail Saakashvili in Georgia in 2004-2007. The history of the formation, strengthening and deepening of diplomatic relations between the countries, developments in domestic and foreign policy, as well as diplomatic successes achieved as a result of frequent meetings of high-ranking officials of the two countries have been highlighted in details. The foreign policy approaches of the US President George W. Bush's administration to Georgia, in particular, from the Rose Revolution to the end of 2007, as well as the problems that arose for Armenia as a result of the changes that took place in Georgia, have been identified and studied. The specifics of President Bush's visit to Tbilisi (May 2005), expected changes in the region and Georgia's tendencies to become an "exporter" of democracy have been comprehensively considered. The role and significance of bilateral documents signed by the parties have been analyzed. Various facts have been considered that have contributed to the development of bilateral and multilateral diplomatic relations between Georgia and the United States. Particular attention has been paid to identifying the real reasons for the deterioration of diplomatic relations between Georgia and the Russian Federation. A special attention has been paid in the article to the study of the goals of the US financial and active support for holding fair and transparent snap elections in Georgia. ; Հոդվածը նվիրված է Վրաստանում Միխեիլ Սաակաշվիլիի նախագահության առաջին շրջանում՝ 2004-2007 թթ., Վրաստան-ԱՄՆ դիվանագիտական հարաբերությունների ուսումնասիրությանը: Մանրամասնորեն լուսաբանված են կողմերի միջև դիվանագիտական հարաբերությունների ձևավորման, խորացման և ամրապնդման պատմությունը, ներքին ու արտաքին քաղաքական զարգացումները, ինչպես նաև երկու երկրների բարձրաստիճան պաշտոնյաների հաճախակի հանդիպումների արդյունքում ձեռքբերված դիվանագիտական հաջողությունները: Վերհանվել և ուսումնասիրվել են ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշ Կրտսեր վարչակազմի արտաքին քաղաքական մոտեցումները Վրաստանի նկատմամբ, մասնավորապես Վարդերի հեղափոխությունից մինչև 2007 թ. վերջերը, ինչպես նաև Վրաստանում կատարվող փոփոխությունների հետևանքով ՀՀ-ի համար առաջացած խնդիրները: Ամբողջապես քննության առարկա են դարձել նախագահ Բուշի (2005 թ. մայիսին)՝ Թբիլիսի կատարած այցի առանձնահատկությունները, տարածաշրջանում սպասվող փոփոխությունները և Վրաստանը ժողովրդավարություն «արտահանող» երկրի վերածման միտումները: Վերլուծվել են կողմերի միջև ստորագրված երկկողմ փաստաթղթերի դերն ու նշանակությունը: Դիտարկվել են տարաբնույթ փաստեր, որոնք նպաստել են Վրաստանի և Միացյալ Նահանգների միջև երկկողմ ու բազմակողմ դիվանագիտական հարաբերությունների զարգացմանը: Առանձնակի ուշադրություն է դարձված Վրաստանի և Ռուսաստանի Դաշնության միջև դիվանագիտական հարաբերությունների վատթարացման իրական պատճառների բացահայտմանը: Հոդվածում կարևոր տեղ է հատկացված նաև Վրաստանում արտահերթ ընտրությունների արդար ու թափանցիկ կազմակերպման համար ԱՄՆ ֆինանսական և գործուն աջակցության նպատակների ուսումնասիրությանը: ; Статья посвящена исследованию дипломатических отношений между Грузией и США в первый период президентства Михаила Саакашвили в Грузии в 2004-2007 гг. Подробно освещена история формирования, укрепления и углубления дипломатических отношений между странами, развития во внутренней и внешней политике, а также дипломатические успехи, достигнутые в результате частых встреч высокопоставленных официальных лиц двух стран. Выявлены и изучены внешнеполитические подходы администрации президента США Джорджа Буша к Грузии, в частности, от «революции роз» до конца 2007 года, а также проблемы, которые возникли для Армении в результате изменений, имевших место в Грузии. Были всесторонне рассмотрены особенности визита президента Буша в Тбилиси (май 2005 г.), ожидаемые изменения в регионе и тенденции Грузии стать «экспортером» демократии. Проанализированы роль и значение двусторонних документов, подписанных сторонами. Были рассмотрены различные факты, способствовавшие развитию двусторонних и многосторонних дипломатических отношений между Грузией и США. Особое внимание было уделено выявлению реальных причин ухудшения дипломатических отношений между Грузией и Российской Федерацией. Особое место в статье отведено изучению целей финансовой и активной поддержки США для проведения справедливых и прозрачных внеочередных выборов в Грузии.

Exhibits G : other documents including affidavits, letters, press and other published material, police files, photographs, plans and diagrams. People involved include Col. J Jonker, Henri Fouche, Col L du Plessis, Gen A J M Joubert, Major-General B Holomisa and Lieut.-General C P van der Westhuizen. ; EXHIBITS - GONIWE Gl Diagram: Die Nasionale Veiligheidsbestuurstelsel (NBVS) G2 Opsomende diagrammatiese uiteensetting van die NBVS tot met die 1985 noodtoestand G3 Declaration of destruction of classified documents/material G4. Fraser: Lessons learnt from past revolutionary wars GS Kol J Jonker: Photo album - Strand Street G6 . Memorandum of the South West Africa Bar Council G7 Jacques Pauw In the Heart of the Whore, p113 G8 Accountability in Namibia (Africa Watch) G9 Goniwe's Cradock File (ppl - 53) Aansoek vir in tamatie (p54) Extract from file (p55 - 58) G10 Goniwe's telephone transcripts 1985/06/21 • 1985/06/28 G11 Affidavit of Henri Fouche G12 Annexures A- F: Fouche G13 Race Relations' Survey 1983, pp608 - 609 G14 Race Relations Survey 1985 pp482 - 483 G15 Race Relations Survey 1992/ 1993 p28 G16 Record and reasons for finding: S v Hamakali G17 Faku Inquest: Docket G18 Faku Inquest: Photo's Gl9 EP Herald: 16 December 1989 G20 Faku Inquest: Investigation Diary G21 Description: Jetta Rear Axle G22 Beskadingsverslag: Staatsvoertuig G23 Map: Scene of explosion G24 Minutes: Inspection in loco G2S Photo's: Inspection in loco G26 Registration of Jetta G27 Back of Faku investigation docket G28 Faku docket: Name en addresse van getuies G29 Druktelegram GONIWE EXHIBITS: FILE 2 G30 Letter from Wagenaar to Col Du 'Plessis, dated 5 February 1993 G31 Letter from Wagenaar to Col Du Plessis, dated 2 March 1993 G32 McCuen mimeo G33 Joubert affidavit and CCB document G34 Original damaged Katzen documents G35 Katzen: Glossary G36 Katzen: List of names G37 G38 Letter from Col Du Plessis to commanding officer, EP Command G39 Note regarding Du Plessis' absence G40 Luus affidavit G41 Du Plessis evidence before commission G42 Letter from Maj-Gen Holomisa to State President G43 Du Plessis statement to New Nation G44 New Nation 8 - 14 May G4S Bank account: Du Plessis G46 'Verwyder' documents G47 Diagram: Rewo oorlog G4S Bank document: Du Plessis G49 Letter from Col Du Plessis to Cyril Ramaphosa G50 Bevelskrif: Van der Westhuizen (Pligstaat) G51 Curriculum vitae: Van der Westhuizen G52 Plan: offices of EP Command G53 Verslag deur Botha Marais dated 3 February 1985 G54 Pauw: Heart of the whore extract G55 OPGBS minutes: 23 February 1984 G56 Dictionary of military terms G57 Heitman - article (Militaria) G58 Kort kursus in - strategie vir amptenare G59 Lesing 10 G60 Minutes of PE GIS meeting: 1985-05-30 G61 New Nation 30 April - 7 May 1985 G62 The Undeclared War G63 Verplasing Nr S163373E Sersant F.Z. Koni G64 Oor- en verplasing Nr S163373E Sersant F.Z. Koni : vanaf Veiligheidstak, Cradock (BP 1801) na die Uniformtak, Cradock (BP 1801) G65 Ontlsag weens mediese ongeskiktheid : NR S163373E Konstabel F.Z. Koni G66 Memo: Verplasing : W66950H Sers G.H. Lourentz G67 Diensbeeindiging rekord Konstabel Elizabeth van Zyl G68 Mediese iname verslag G69 Intydese Persal Verslag: W A Roux G70 Oor- en verplasing : W86689T Adjudant-offisier W A Roux : vanaf Uniformtak, Cradock (BP 1801) na die Veiligheidstak, Cradock (BP 1801) G71A Besonderhede van voertuig G71B Vervanging: motorcar SAP 48549N G71C Vervanging: motorcar SAP 48549N G72 Ondersoekdagboek

The choice of an effective government form is one of the most important issues facing a state that has embarked on the path of democratic development. A comprehensive study of the issues, like mechanism of parliamentary formation, mixed and proportional-majority electoral systems within the framework of parliamentary government model deserves special attention. In this case, the example of the leading countries, particularly Germany is essential that have created a stable basis for the development of the country. Germany's successful experience can be useful also for the Republic of Armenia (RA), which has adopted a new parliamentary form of government. The study of foreign experience can contribute to the development and enhancement of the role of parliament in the RA. ; Պետական կառավարման արդյունավետ ձևի ընտրության հարցը ժողովրդավարական զարգացման ուղին որդեգրած ցանկացած պետության առջև ծառացող կարևորագույն հիմնախնդիրներից է։ Դրա բազմակողմանի ուսումնասիրությունը՝ մասնավորապես խորհրդարանական կառավարման մոդելները, խորհրդարանների ձևավորման կառուցակարգերը, խառը, համամասնական և մեծամասնական ընտրակարգերը մեծ ուշադրության են արժանի, որոնք հիմք են հանդիսանում առավել թափանցիկ և արդյունավետ կառավարման համար։ Այս համատեքստում, չափազանց կարևոր է առաջատար երկրների՝ հատկապես ԳԴՀ-ի օրինակը, որը զարգացման կայուն հիմք է ստեղծել երկրի առաջընթացի համար։ ԳԴՀ – ի հաջողված փորձը կարող է օգտակար լինել նոր խորհրդարանական կառավարման մշակույթ որդեգրած ՀՀ-ի համար, որն էլ կարող է նպաստել ՀՀ-ում խորհրդարանի դերի զարգացմանը և կատարելագործմանը։ ; Выбор эффективного государственного строя один из важнейших вопросов, стоящих перед государством, вставшим на путь демократического развития. Всестороннее исследование вопроса, в частности модели парламентского управления, структуры парламентского формирования, смешанные, пропорционально-мажоритар­ные избирательные системы, заслуживает большого внимания, которые являются основой для более прозрачного и эффективного управления. В этом контексте очень важен пример ведущих стран, которые создали стабильную основу для развития страны, в частности ФРГ. Успешный опыт ФРГ может быть полезен для Республики Армения (РА), принявшей новую парламентскую форму правления. Исследование зарубежного опыта может способствовать развитию и повышению роли парламента в РА.

Turkish current foreign and regional policy characterised as militaristic and oversecuritized, is being accompanied with the nationalistic and irredentist official rhetorics, which tends to revise the status-quo in the neighbouring regions. The article analyses the intensive use of military power in regional policy, the strategy based on the military interventions and proxy wars in the neighbouring regions and countries. Theoretical and academic approaches on the militarization and securitization of the Turkish foreign and regional policy and the influence of external and domestic factors on it were also viewed. Turkish military interventions and proxy wars in Syria, Libya, Iraq, provocative and aggresive behavour in the Eastern Mediterranian were observed. As a continuation of Turkish revisionism and interventionism, the South Caucasus became the next target of Turkish ambitions, when in 2020 Turkish-Azerbaijani tandem, with the involvement of foreign jihadist fighters, launched a full-scale war against Nagorno-Karabakh Republic. ; Թուրքիայի արդի արտաքին և տարածաշրջանային քաղաքականությունը բնութագրվում է որպես ռազմականացված և գերանվտանգայնացված, որն ուղեկցվում է ազգայնական ու ծավալապաշտական հռետորաբանությամբ, իր հարևան տարածաշրջաններում ստատուս-քվոյի վերանայմանը միտված ագրեսիվ նախաձեռնողականությամբ։ Հոդվածում դիտարկվում և վերլուծվում են Թուրքիայի արդի տարածաշրջանային քաղաքականության մեջ ռազմական ներուժի կիրառման, հարևան երկրներում և տարածաշրջաններում ռազմական միջամտությունների ու պրոքսի պատերազմի վրա հիմնված ռազմավարությունը, արտաքին ու տարածաշրջանային քաղաքականության ռազմականացման ու անվտանգայնացման վերաբերյալ տեսական մոտեցումները, այդ ռազմատենչ քաղաքականության վրա ազդող ներքին և արտաքին գործոնների նշանակությունը, ռազմական միջամտություններն ու պրոքսի պատերազմները Սիրիայում, Իրաքում, Լիբիայում, սադրիչ գործողությունները արևելյան միջերկրականում։ 2020թ. Թուրքիայի տարածաշրջանային ագրեսիվ հավակնությունների թիրախ դարձավ նաև Հարավային Կովկասը, երբ Արցախը ենթարկվեց թուրք-ադրբեջանական ռազմական ագրեսիայի նաև վարձկան զինյալների ներգրավմամբ։ ; Современная внешняя и региональная политика Турции характеризуется как милитаристкая и сверхсекьюритизированная, которая сопровождается националистической и ирредентической риторикой, агрессивной инициативностью, направленной на пересмотр статус-кво в соседних регионах. В статье рассматривается и анализируется: стратегия Турции, основанная на применении военного потенциала в региональной политике, на военном вмешательстве в соседних странах и регионах, на прокси-войне; теоретические подходы к милитаризации и секьюритизации внешней и региональной политики; значимость внешних и внутренних факторов, влияющих на эти милитаристские подходы; военное вмешательство и прокси-войны в Сирии, Ираке, Ливии, провокационные действия в Восточном Средиземноморье. В 2020 г. мишенью агрессивных региональных посягательств Турции стал также Южный Кавказ, когда Арцах был подвергнут военной турецко-азербайджанской агрессии с привлечением наемников-джихадистов.

In the historical-comparative Armenian studies the following prototypes are reconstructed for the Old Armenian վ (v): *ṷ, *u, *p and *ksṷ. As a matter of fact there are two phonemic prototypes, if we take into account that according to the concept accepted by the comparative Indo-European studies the *ṷ and *u are the positional variations of the same phoneme and one sound combination. The quantitative ratio of վ (v) with the upper mentioned prototypes, as well as the genealogical relations of *ṷ/*u with labiodental [v]-s of the other Indo-European languages on one hand, and the corresponding typological equivalents of վ (v) loan words made from old languages (Indo-European and non Indo-European) on the other hand, show that the main prototype of the Armenian վ (v) has been the Indo-European bilabial semi-vowel *ṷ. The relationships of վ (v) with the other prototypes are comparatively later phenomena and are mainly due various phonetic change processes. ; Պատմահամեմատական հայերե­նա­գի­տության մեջ հին հայերենի վ (v)-ի համար վերականգնվում են *ṷ, *u, *p և *ksṷ նա­խա­ձևերը: Ըստ էու­թյան՝ վե­րա­կանգնվում է երկու հնչույթային նախա­ձև, եթե նկատի ունենանք, որ հա­մե­մատական հնդեվրո­պա­բանության մեջ ըն­դուն­ված պատ­կերացման համա­ձայն *ṷ-ն և *u-ն միևնույն հնչույթի դիրքային տարբերակներն են, և մեկ հնչ­յու­նա­կա­պակ­ցական: Ինչպես վերոհիշյալ նախա­ձևե­րի հետ վ (v)-ի քանա­կա­կան հարա­բե­րակ­ցությունը, այնպես էլ *ṷ/*u-ի ծագումնա­բա­նական առնչու­թյուն­ները հ.-ե. այլ լեզու­ների շրթն­ատամ­նային [v]-երի հետ՝ մի կողմից, ու հին լեզուներից (հնդեվ­րո­պա­կան և ոչ հնդեվ­րո­պական) կատարված փոխ­առու­թյուններում վ (v)-ի հա­մա­պա­տաս­խան­ների տիպա­բա­­նա­կան համար­ժեք­ները՝ մյուս կողմից, ցույց են տալիս, որ հյ. վ (v)-ի բուն նախա­ձևը եղել է հ.-ե. երկշրթնային *ṷ կիսա­ձայ­նը: Մյուս նա­խա­ձևերի հետ վ (v)-ի առնչություն­ները համեմատաբար ուշ երևույթներ են և առա­վելապես պայմանավորված են հնչյու­նա­փոխական տարբեր գործըն­թաց­ներով: ; В историко-сравнительном арменоведении для древнеармянского վ (v) восстанавливаются праформы *ṷ, *u, *p и *ksṷ. В сущности говоря, две фонемные праформы, если иметь ввиду, согласно принятому в сравнительной индоевропеистике изображению, *ṷ и *u являлись позиционными вариантами той же фонемы, и одно - звукосочеатание. Как количественное соотношение վ (v) с вышеназванными праформами, так и генеологоические отношения *ṷ/*u с губно-зубными [v] других языков, с одной стороны, и соответствующие типологические эквиваленты վ (v) в заимствованиях из древних языков (индоевропейских и неиндоевропейских) - с другой стороны, показывают, что исконной праформой арм. վ (v) был индоевропейский билабиальный полузвук *ṷ. С другими праформами отношения с վ (v) - сравнительно поздние явления и в основном обусловлены различными процессами фонетических изменений.

Harvard University Professor Joseph Nye first revealed the concept of "soft power" which he describes as an ability of a state to form preferences of other actors of world policy using its attractiveness for them. This is connected with culture, political values, and the foreign policy of the USA. It is becoming obvious that the efficiency of using military forces is substantially limited, and the need for states to increase their influence cannot fully be realized. Ideas that in their essence are close to "soft power", appeared long before American political scientists started the discussion of the concept. It is necessary to pay attention to the works of G. Morgenthau, E. Carr, the Italian Marxist philosopher A.Gramsci, and others. Such concepts include the "concept of seduction" by J.Baudrillard, as well as the "concept of seduction" by Gilles Lipovetsky. Following John Hiring, researchers from different countries have made "soft power" the subject of their research. However, their positions concerning this concept are far from being unambiguous, and sometimes contradictory. An important rethinkingabout "soft power" is the Chinese school of research of this phenomenon. Chinese researchers point to the historical roots of the idea of "soft power", which can be found in the country's history, and that this concept is harmony and naturalness for Chinese society. ; Հարվարդի համալսարանի պրոֆեսոր Ջոզեֆ Նայը նախ բացահայտեց «փափուկ ուժ» հասկացությունը, որով նա հասկանում էր պետական ակտորի ունակությունը՝ ձևավորելու այլ ակտորների նախապատվություները՝ օգտագործելով իր գրավչությունը նրանց աչքերում: Սա վերաբերում էր ԱՄՆ մշակույթին, քաղաքական արժեքներին և արտաքին քաղաքականությանը: Ակնհայտ դարձավ, որ ռազմական ուժի կիրառումը սահմանափակ է, իսկ սեփական ազդեցությունը մեծացնելու անհրաժեշտությունը մնում է ոչ ամբողջովին իրականանալի: «Փափուկ ուժի» նման գաղափարներն ի հայտ եկան ամերիկյան քաղաքագիտության մեջ այդ հայեցակարգի քննարկումները սկսելուց շատ առաջ: Այս իմաստով պետք է նշել Հ. Մորգենթաուի, Է.Քարի, իտալացի մարքսիստ փիլիսոփա Ա. Գրամշիի և այլոց աշխատանքները: Նման հասկացությունները ներառում են Ժ.Բոդրիարի «գայթակղության հայեցակարգը», ինչպես նաև Ժ.Լիպովեցկիի «հրապուրման հայեցակարգը»: Հետևելով Ջ.Նային՝ տարբեր երկրների հետազոտողները «փափուկ ուժը» դարձրեցին իրենց հետազոտության առարկան: Նրանց դիրքորոշումները միանշանակ չեն: Այս երևույթի ուսումնասիրման չինական դպրոցը կարևոր է՝ մատնանշելով «փափուկ ուժի» գաղափարի պատմական արմատները: Այստեղից էլ թեզը չինական հասարակության համար՝ այս հայեցակարգի ներդաշնակության և բնականության մասին: ; Профессор Гарвардского университета Джозеф Най впервые раскрыл концепт «мягкой силы», под которой он понимал способность государства формировать предпочтения других акторов мировой политики, используя собственную привлекательность в их глазах. Это относилось к культуре, политическим ценностям и внешней политике США. Становилось очевидно, что применение военной силы ограничено, а потребность в увеличении своего влияния оказывается не вполне реализованной. Идеи, схожие по своему действию с «мягкой силой», появились задолго до того, как концепт начал обсуждаться в американской политологии. В этом смысле следует отметить работы Г. Моргентау, Э. Карра, итальянского философамарксиста А. Грамши и др. К подобным концепциям можно отнести «концепцию соблазна» Ж. Бодрийяра, а также «концепцию обольщения» Ж. Липовецки. Вслед за Дж. Наем исследователи разных стран сделали «мягкую силу» предметом своего исследования. Их позиции далеко не однозначны. Важной представляется китайская школа изучения данного феномена, указывающая на исторические корни идеи «мягкой силы». Отсюда - тезис о гармоничности, естественности данного концепта для китайского общества.

The Sèvres syndrome, the fear of territorial loss being imposed on Turkey by foreign powers, again gains its active manifestation in modern Turkish official and political discourse. In parallel, Turkish authorities have taken aggressive and revisionist policy course in the neighbouring regions, based on the use of military force and continuous threat of it, bringing into agenda the territorial vision of the National oath. In the rhetorics of the authorities are combined the fear of territorial loss, the syndrome, on the other side as the countermeasure to it, aggressive and interventionist policy in neighboring regions, which is obviously not only in discoursive dimension but also in real military-political actions. So we can say that the current aggressive regional policyof Turkey is determined by the fear of territorial dismemberment of Turkey. The Sèvres syndrome, as in the past, today also influences Turkish politics and the understanding of politics and world affairs. ; Թուրքիայի ժամանակակից պաշտոնական դիսկուրսում ակտիվորեն դրսևորվում է «Սևրի սինդրոմը»՝ դրսից պարտադրված տարածքային կորուստների վախը: Միևնույն ժամանակ, Թուրքիայի իշխանությունները հավատարիմ են ծայրահեղ ագրեսիվ ռևիզիոնիստական քաղաքականությանը հարևան երկրների նկատմամբ ՝ հիմնված ուժի գործադրման և դրա մշտական սպառնալիքի վրա. միևնույն ժամանակ, դիսկուրսի մակարդակում առաջ է քաշվում «ազգային ուխտի» ուրվականը: Իշխանությունների հռետորաբանությունը մի կողմից համատեղում է Թուրքիայի մասնատման վախը, իսկ մյուս կողմից՝ որպես հակաքայլ, էքսպանսիոնիստական քաղաքականություն տարածաշրջանում, որն ակնհայտ է ոչ միայն դիսկուրսի մակարդակում, այլև հատուկ ռազմաքաղաքական գործողություններում: «Սևրի սինդրոմը» ազդել է անցյալում և դեռ ազդում է թուրքական քաղաքականության վրա, քանի որ ազդում է քաղաքական իրականության և միջազգային գործընթացների ընկալման վրա: ; В современном официальном дискурсе Турции активно проявляется «севрский синдром» – страх территориальных потерь, навязываемых ей извне. Вместе с тем турецкие власти придерживаются в отношении соседних стран крайне агрессивной ревизионистской политики, основанной на применении силы и постоянной её угрозе; при этом на уровне дискурса выдвигается призрак «национального обета». В риторике властей совмещаются, с одной стороны, страх раздела Турции, с другой стороны, в качестве противодействия – экспансионистская политика в регионе, очевидная не только на уровне дискурса, но и в конкретных военно-политических действиях. «Севрский синдром» влиял в прошлом и влияет ныне на турецкую политику, поскольку он воздействует на восприятие политической реальности и международных процессов.