Suchergebnisse

With worldwide progress, development and diversification come tensions between individual, local, national, and global identities, and the fight for equality and justice and opposition to discrimination. Iran is no different, but little has been written about the historical, current, and future identities of Iran's ethnic groups. This study looks at the Azeris, Kurds, Arabs, and Baloch alongside the Persian ethnic identity, which is predominant in modern Iran and which many claim is upheld politically and socially as the ideal for a future, collective Iranian ethnic identity, promoting discrimination against different ethnic identities. This theory is grounded by conducting and analysing in-depth questionnaires across 13 Iranian provinces in relation to religious, local, and national identities; inter-ethnic cultural borders; hindrances to progressive movements; the purging of certain ethnic cultures; and possible steps to resolve crises. Some data has been extracted from the author's recently published book, From Border to Border: Comprehensive research study on identity and ethnicity in Iran. This data presents practical steps to achieving stable, equitable and sustainable cultural, social, economic, legal, and political conditions in Iran, based on the results of questionnaires. Taken into consideration is the realization of economic, socio-cultural, and political justice and indiscriminate social welfare, promoting interethnic solidarity and justice in the media, separating the legal and political systems from religious and ethno-centric thought in acknowledgement of the diversity of religious identities in Iran, and implementing the pending articles of the Constitution.

Muhariplerin eşitliği ilkesi, uluslararası insancıl hukukun temel ilkelerinden biridir. İnsancıl hukuk kurallarının bir silahlı çatışmanın tüm taraflarına, onların silahlı çatışmaya müdahil olma nedenlerine bakılmaksızın eşit olarak uygulanması manasına gelmektedir. Kökeni yüzyıllar öncesine dayandırılan bu ilkenin hem içeriği hem de geçerliliği zaman zaman tartışma konusu olmaktadır. Bu tartışmalardan biri de 1945 Birleşmiş Milletler Şartı ile devletlerin bir silahlı çatışmaya müdahil olmaları meşru müdafaa durumları haricinde yasaklandığında ortaya çıkmıştır. Uluslararası toplumun, jus cogens niteliği atfedilen bu yasağı ihlal eden taraf ile ona karşı kendini savunmak zorunda kalan tarafa artık eşit yaklaşmadığı sonuç olarak da ilkenin eskidiği ya da terk edildiği öne sürülmüştür. Bu çalışmada bu iddia uluslararası toplumun büyük çoğunluğunun taraflardan birini desteklediği 2022 Rusya-Ukrayna Savaşı üzerinden ele alınmaktadır.

Toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması küresel ve rekabetçi dünyada gelişmiş bir ülke olmak için gereken koşullarından biridir. Bu sebeple, toplumsal cinsiyet eşitliğinin uluslararası ve ulusal gündemlerde önemli bir yeri vardır. Toplumsal cinsiyet eşitliği, insan haklarını kullanmada ortaya çıkan cinsiyete dayalı eşitsizliğin ve ayrımcılığın giderilmesi için uluslararası politikaların bir parçası olmuştur. Ancak toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması için konunun ayrıca ele alınmasına gerek duyulmuştur. Çalışma, bu durumdan hareketle uluslararası belgeler ışığında Türkiye ve Avrupa Birliği'nde toplumsal cinsiyet eşitliğine yönelik politikaları incelemiştir. Toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları, sosyal politikalar içinde değerlendirilmektedir. Çalışmada görüldüğü gibi, Avrupa Birliği ülkeleri için sosyal politikalar çerçevesinde toplumsal cinsiyet eşitliği önemli bir yere sahiptir. Bununla birlikte, Avrupa Birliği işbirliği içinde olduğu uluslararası kuruluşlarla beraber konuyla ilgili etki alanını genişletmiştir. Türkiye rekabet gücünü ve gelişmişlik düzeyini artırmak istemektedir. Bunun için Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak üzerine düşen sorumlulukları yerine getirmeye çalışmaktadır. Türkiye toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması adına yasal mevzuatında önemli değişikliklere yer vermiştir. Çalışmanın amacı, bu süreçte yaşanan ilerlemeleri ve eksiklikleri görmeyi sağlamaktır. Çalışmanın kapsamı, toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlamak için Türkiye tarafından imzalanan uluslararası antlaşmalar, anayasal ve yasal değişiklikler ve Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak Türkiye'deki gelişmelerdir. Çalışmada, toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması adına atılan adımlar çok ve değerli olmakla beraber uygulamada yetersiz bulunmuştur. Türkiye cinsiyet eşitliğine dair politikaların çoğunu mevzuatına yerleştirmiş, hukuksal ve kurumsal düzenlemelerini yapmıştır. Buna karşın, ilerleme raporlarında eleştirilerin sürekliliğinden de görüldüğü gibi, uygulamada sorunlar devam etmektedir. Bu değerleri doğru bir şekilde benimseyen bir toplum yaratmak için imkânlara eşit erişim sağlanmalı ve kadınların çalışma hayatında ve siyasette daha çok yer alması sağlanmalıdır. ; Achieving gender equality is one of the conditions to become a developed country in a global and competitive world. Therefore, gender equality is an important issue in international and national agendas. Gender equality has become a part of international policies to address gender-based inequality and discrimination in the practice of human rights. However, the issue needs to be handled separately in order to ensure gender equality. The study examines the policies on gender equality in Turkey and the European Union by the international documents related to gender rights. Gender equality policies are evaluated within social policies. The study showed that gender equality has an important place within the framework of social policies for European Union countries. However, the European Union has expanded its scope of influence with the international organizations it cooperates with. Turkey desires to improve its competitiveness and level of development. Thus, Turkey works towards fulfilling its responsibilities as a candidate country to join the European Union. As a part of these efforts, Turkey has made significant changes in its legislation to enforce gender equality. The goal of this study is to assess the progress and the insufficiencies in this process. The scopes of the study are international agreements signed by Turkey, constitutional and legislative amendments and progress in Turkey as a candidate of European Union to provide gender equality. The study reveals that even though many and valuable steps have been taken to safeguard gender equality in Turkey. However, the implementation of these steps remains inadequate. Turkey has placed most of the policies on gender equality in legislation and has made related legal and institutional arrangement. However, as the progress reports continuously criticize, problems remain in practice. To create a society that truly embraces these values, equal access to opportunities should be established and women should be more involved in work life and politics.

UFUK 2020 Programı tarafından finanse edilen EQUALS-EU projesi çerçevesinde yürütülen bu çalışma, Bilgi ve İletişim Teknolojileri (BİT) sektöründe çalışan kadınların karşılaştıkları toplumsal cinsiyete dayalı zorlukları ve sektördeki toplumsal cinsiyet eşitsizliğini nasıl yaşadıklarını anlamayı ve araştırmayı amaçlamaktadır. Yüksek maaşlar, prestij, en son teknolojiye erişim ve uluslararası kariyer fırsatlarına rağmen, toplumsal cinsiyet önyargısı, sınırlı kariyer gelişimi ve iş-yaşam dengesi kadınlar için engel teşkil etmeye devam etmektedir. Ayrıca, sektördeki dengesizlik erkek egemen bir şirket kültürü tarafından pekiştirilmekte, bu da haksız muameleye, eşitsiz karar alma uygulamalarına ve olumsuz işyeri ortamlarına yol açmaktadır. Doğum izni maliyetleri, evlilik tazminatı veya sosyal normlar gibi faktörlere ilişkin kaygılar işverenlerin kadınları istihdam etmekte tereddüt etmelerine neden olsa da vasıflı işgücü eksikliği işverenleri paradoksal bir "teknoerkil pazarlık" konumuna sokmaktadır. Diğer bir deyişle, sektördeki vasıflı işgücü eksikliği toplumsal cinsiyet temelli kalıp yargıların varlığına rağmen kadınların BİT sektöründe istihdamını kolaylaştırmaktadır.

Hak ve Eşitlik Partisi (HEPAR) 4 Eylül 2008 tarihinde kuruldu, HEPAR'ın Genel Başkanı Osman Pamukoğlu'dur. Osman Pamukoğlu partinin kuruluşundan 36 gün önce ?Anadolu ve Trakya'da yaşayan Türk Halkı Bu Çağrı Size? isimli bir bildiri yayınlamıştır. Osman Pamukoğlu, bu bildirinin yayınlanmasından sonra çok kısa bir süre içerisinde parti teşkilatının kurulması ve birçok il/ilçede örgütlenmesi nedeniyle, HEPAR'ın halkın talebi ile kurulan bir parti olduğunu belirtmektedir. Pamukoğlu, partinin ?halkçı, milliyetçi ve sosyal adaletçi? bir ideolojide olduğunu belirtmektedir. Söylemlerinde ortaya çıkan Avrupa Birliği ile ilişkilerin dondurulacağı, PKK ile mücadelede 365 günde dağların temizleneceği, AKP iktidarının halkı uyuttuğu ve avuttuğu söylemleri dikkat çekmektedir. Pamukoğlu, aynı zamanda partinin söylemleri ile diğer partiler arasında hiçbir benzerliğin bulunmadığını iddia etmektedir. Kuruluşundan günümüze yaklaşık 800.000 üyesi olduğunu iddia eden parti 12 Haziran 2011 seçimlerinde iktidara gelmeyi hedeflememiştir. Ancak hem Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan edinilen bilgiler, hem de 12 Haziran 2011 seçimlerinin sonuçları, Osman Pamukoğlu ve HEPAR'ın söylemlerinin tersine verileri ortaya koymaktadır. Osman Pamukoğlu'nun görsel ve yazılı basında yer alan açıklamalarıyla, bu çalışma sırasında gerçekleştirilen röportajdaki söylemleri ve parti programları değerlendirilerek, iktidar hedefinde olan partinin yapısı, iç/dış siyaset ve ekonomi üzerine hedefleri değerlendirilmek istenmiştir. Ülkemizde yapılan siyasal katılma araştırmaları incelenmiş, partinin ürettiği popülist politikalar, simgeler ve semboller de değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Seçmenin HEPAR'ın ürettiği politikalara ve HEPAR'a benzer nitelikteki partilere verdiği reaksiyonlar üzerinden 2011 seçimlerinde meclise girebilme ihtimali değerlendirmeye tabi tutulmuş, 12 Haziran 2011 seçimlerinin genel bir değerlendirmesi de yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Siyasi Parti, Siyasal Katılma, Hak ve Eşitlik Partisi, Osman Pamukoğlu ; Rights and Equality Party (HEPAR) was established on 4 September 2008, Osman Pamukoğlu is the General Chairman of HEPAR. 36 days before the party's establishment, Osman Pamukoğlu issued a statement called ?the Turkish people living in Anatolia and Thrace, this call for you.? After publishing this report and as the party organization constructed so soon and organize in many cities, Osman Pamukoğlu indicates that HEPAR was constructed with the demand of the public. He says that, the party has an ideology which is populist, nationalist and social justice. Pamukoğlu?s speech indicates frozen relations with European Union, terrorism of PKK will be cleared in 365 days and finally the governing party AKP are issuing propaganda to the public. He also claims there is no similarities between his party and the other party?s additionally. The party which claims having 800.000 member since the foundation until today has aimed to power during the elections on 12th June 2011. However, both the data coming from Supreme Court Office of the Prosecutor and the results of the election in 2011 show the opposite of the rhetoric by Osman Pamukoğlu and HEPAR. Osman Pamukoğlu's visual and written descriptions in the press, the rhetoric of the interview conducted during this study and evaluation of programs in the party, which is the target of the ruling party's structure, internal/external politics and economics are required to be evaluated on the goals. The political researches were analyzed, the power politics and symbols producted by the party were also included into the conclusions. According to the reactions on HEPAR?s politics and the other parties resembling to HEPAR, the conclusions made the possibility of the party?s entrance into the assembly. Besides a general evaluation was made on 12th June 2011 elections. Keywords: Political Party, Political Participation, Rights and Equality Party, Osman Pamukoğlu

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

The special legal nature of the concession contract (as one of the legal transactions) which represents a legal framework where the public & private interests meet (two parties cooperate for mutual benefit) is characterized by intertwining of general rules of obligation law & special legal institutes that originate from the sphere of public law. The legal nature of the contractual relationships that arise between administrative & private entities requires special regulation of individual institutes that should reflect the public interest as an important guiding principle for concluding these contracts, & a special legal position of a public law entity as a holder of this public interest. Despite adoption of the new Public-Private Partnership Act in the legislative regulation of the concession contract that still remains variously regulated in previously adopted special provisions of sectoral laws, there are still some deficiencies & dilemmas that are more or less effectively dealt with in the contractual practice. For the legal positions that are classically civil at first sight, the legislator or court practice have laid down special modified rules of civil law in most developed countries. In the course of time, these rules became part of public law/administrative law. Thus, the French legal order has best developed the rules of the public contractual law & the legal institute of the administrative contract that the Slovenian administrative theoreticians try more & more to introduce also into our legal order. References. Adapted from the source document.

Demokrasilerin önemli ilkelerinden biri olan çoğunluğun iradesine saygı ilkesine göre, halkın çoğunluğun oyları iktidarı belirleyici nitelikte olur. Demokrasinin doğru işleyebilmesi için iktidar, kararlarını hem çoğunluk hem de azınlığın hak ve istekleri doğrultusunda ve devletin ortak çıkarını düşünerek almalıdır. Oysaki günümüzde çoğunluğun mutlak egemenliği ile çoğunluğun iradesine saygı ilkesi karıştırılmakta, demokrasi sanki çoğunluğun mutlak gücü olarak tanımlanmaktadır. Demokrasiyi bu şekilde ele almak, Antik Yunan'dan günümüze kadar gelen demokrasilerdeki en temel sorunlardan biri olan çoğunluğun üstülüğünün bir baskı rejimine dönüşme sorununa neden olur. Bu tezde, demokrasilerdeki bu sorun işlenmekte ve düşünürlerin düşünceleri ışığında, onların eleştirileri ve bu ilkenin yaratabileceği sorunlar incelenmektedir. Antik Yunan filozofları demokrasiyi doğru bir yönetimin bozulmuş şekli olarak ele alırlarken, günümüz düşünürlerinin çoğu demokrasiyi günümüzdeki baskıcı ve otoriter yönetimlerin bir alternatifi olarak ele almaktadırlar. Bu tezde düşünürlerin demokrasiyi ele alışlarındaki farklılıkların da altını çizilmekte ve hepsinin ortak olarak ele aldıkları sorun olan çoğunluğun üstünlüğü sorunsalı işlenmektedir. ; According to the principle of respect for the will of the majority, which is one of the important principles of democracies, the majority of the people's votes will be decisive in power. In order for democracy to function correctly, the government must take its decisions in accordance with the rights and wishes of both the majority and the minority and in mind the common interest of the state. Today, however, the absolute sovereignty of the majority and the principle of respect for the will of the majority are confused, and democracy is defined as the absolute power of the majority. Addressing democracy in this way causes the problem of turning the top of the majority into a regime of repression, one of the most fundamental problems in democracies from ancient Greece to the present day. In this thesis, this problem in democracies is being processed and in light of the thoughts of thinkers, their criticism and the problems that this principle can create are examined. While ancient Greek philosophers treat democracy as a corrupt form of the right administration, many of today's thinkers treat democracy as an alternative to today's repressive and authoritarian governments. This thesis also highlights the differences in the way thinkers handle democracy, and the supremacy of the majority, which is the problem that they all consider as a partner, is resolved on a problem.

Cilj magistrske naloge je prikaz manifestacije družbene moči skozi pravo, specifično v demokratičnih procesih ; demokracija je temelj razvitih družb ter točka, iz katere naj bi dandanes izviralo vso pravo, zato sem se osredotočila nanjo kot na izvor razlikovanja posameznikov na podlagi sposobnosti (abstraktne) artikulacije interesa v volilnih procesih. Obstajajo namreč določene skupine bitij, ki niso sposobne artikulirati svojega interesa abstraktno, na način, ki je značilen za današnje institucionalizirane volilne procese, zato so iz njih izključene. V tej nalogi sem se osredotočila na primere otrok, mentalno manj sposobnih posameznikov in nekaterih drugih subjektov, katerih interes se ne upošteva na enaki ravni kot interes drugih. Demokracija kot vladavina ljudstva se po mojem mnenju dandanes sprevrača v vladavino tistih, ki imajo golo fizično ter mentalno sposobnost oditi na volišče, brati, pisati, in abstrahirano, torej ne konkretno, izraziti svoj interes ; ne gre torej za vladavino, utemeljeno na ideji temeljne enakosti oziroma neizpodbojno jasnih ter enakovrednih interesov, temveč za vladavino tistih, ki so sposobni artikulirano ter dejavno delovati v družbi, ter zahtevati uveljavitev svojih interesov. Gre torej za neke vrste procesno, ne materialno enakost, zaradi katere tisti, ki niso sposobni artikulacije interesov v družbi, postanejo objekti prava. Ogledala sem si različne poglede na demokracijo, predpise, ki urejajo položaje omenjenih skupin, ter vprašanje (objektivnega ter subjektivnega) interesa, ki je ključno za mojo tezo, saj idejo obstoja diskriminacije utemeljujem na podlagi konkretnega interesa napram abstraktnemu. Poudarjam pa, da gre za pravno-sociološko, ne za primarno filozofsko delo, ki skuša torej zgolj naslikati dejanskost družbe in prava, ne pa ju tudi predpisovati. ; The goal of this paper is to showcase the manifestation of power within a society, specifically in democratic processes ; democracy is the foundation of developed societies and the supposed source of all of today's law, which is why I focused on it as the source of discrimination of individuals based on their ability to abstractly articulate their interest in voting processes. There are certain groups of people who are incapable of abstractly articulating their interest, in a way which is typical of today's institutionalised voting processes, which is why they are excluded from them ; I have focused on children and mentally handicapped individuals, who's interest isn't taken into account as much as other people's is. Democracy as the rule of the people is in my opinion now turning into the rule of those who have the mere physical and mental capacity to go to a voting booth, write and read, and abstractly (as opposed to concretely), formulate their interest ; it is therefore not a rule based on an idea of fundamental equality or clear and equal interests, but a rule of those who are capable of functioning in a society in an articulate and active way, and demand that their interests are enforced. It is therefore a procedural, not a material equality, because those who aren't capable of (abstractly) articulating their interests in this society become an object of the law. I have examined different views of democracy, regulation which deals with the status of the before mentioned groups, and the question of interest, which is crucial for my thesis, because I base my idea of the existence of discrimination on concrete interest versus the abstract one. I would like to point out that this is a legally-sociological, not a philosophical work, which therefore primarily tries only to paint the reality of society and law, not to prescribe them.

The monograph deals with identities in Slovenia at the time of current breaks and turbulences. The first part of the monograph addresses the majority identities; first, European identity at the time of the rise of nationalism, and then Slovenian national identity in the context of the economic crisis and new populist policies in Europe and beyond. In the second part, the authors deal with minority identities - from religious and ethnic to sexual - that place them in the time span from Slovenia's accession to the EU until the time of the economic crisis, the rise of populism and neoconservative policies. In the third section, minority identities are placed in the context of culture, which is one of the important elements of identity construction and preservation.--Publisher's website

Abstract. Among twentieth-century political philosophers, Americans
John Rawls and Robert Nozick are generally recognized as giants – both
for the boldness of their arguments and for the influence they have exerted. They sketched rival visions. Rawls, inspired by Immanuel Kant, argued for a world characterized by tolerance, equality, and justice as fairness. Nozick, claiming a Lockean heritage but actually inspired by Adam Smith (the "invisible hand") and Herbert Spencer ("survival of the fittest"), outlined a program for a minimal state, with very little taxation, offering no cushion at all against poverty, and providing no state assistance for the poor, the sick, the disabled, or the widowed. Rawls' vision is clearly part of the liberal tradition, while Nozick's championing of a minimal state contains illiberal elements.
Keywords: John Rawls, Robert Nozick, political liberalism, libertarianism, taxation, equality, justice.

WOS: 000437199300001 ; Bu araştırmada, Türkiye'de farklı cinsiyet, etnik ve mezhep gruplarına mensup kişilerin, demokrasi ve demokratik devlet tanımları 60 adet yarı-yapılandırılmış yüz yüze görüşmeye dayanarak çalışılmıştır. Bu görüşmelerde, çeşitli etnik ve dini kimliklere ve sosyo-ekonomik gruplara ait bireylerle konuşulmuştur. Görüşmelerin analizi sonucunda, demokrasiyi tanımlarken, kadınların cinsiyet eşitliği üzerinde durduğu, Kürtlerin ve Alevilerin hak ve özgürlüklere, Sünni Türk erkeklerin ise ekonomik refaha odaklandıkları görülmüştür. Bu bulgulara dayanarak, devletle tartışmalı bir ilişki içerisinde olan kimlik gruplarının demokrasiyi hak ve özgürlükler açısından tanımlamaya, devletle bu şekilde bir ilişki içerisinde olmayan grupların ise demokrasiyi tanımlarken ekonomik konuları merkeze almaya daha eğilimli olduğu ortaya konmuştur. Çalışmada ayrıca katılımcıların demokratik devletten beklentileri de incelenmiştir. Görüşmelerin bu bölümünde de benzer sonuçlara ulaşılmıştır. Sünni Türk erkeklerin demokratik devletten beklentileri arasında eşitlik bulunduğu durumlarda bile, bu görüşmecilerin daha çok ekonomik eşitliğin belirli bir ölçüde sağlanmasını kastettikleri anlaşılmıştır. Bunun aksine, Sünni Türk kadınlar, Kürtler ve Aleviler, demokratik devletten beklentilerinin arasında farklı etnik ve dini gruplar arasında eşitliğin sağlanması olduğunu ifade etmişlerdir. Türkiye toplumunu oluşturan bu kimlik gruplarının demokrasiye ve demokratik devlete ilişkin tutumlarındaki bu önemli farklılıklar, Türkiye'de hem demokrasinin konsolide edilmesi hem de bu konudaki toplumsal ayrışmanın azaltılması yönündeki sorunlara işaret etmektedir. ; Utilizing 60 interviews, we examine how people belonging to different gender, ethnic, and sectarian groups in Turkey define democracy and the democratic state. An analysis of the interviews reveals that women emphasize gender equality, while Kurds and Alevis focus on rights and freedoms in their definitions of democracy. Male Sunni Turks, on the other hand, focus on economic welfare. On the basis of these results, we argue that identity groups that have a problematic relationship with the state are more likely to define democracy in terms of rights and freedoms, whereas those who do not have a problematic relationship with the state are more likely to consider economic issues as central to democracy. This research also examined people's expectations of a democratic state. When male Sunni Turks indicated that equality is among their expectations of a democratic state, they formulated it in terms of the state realizing economic equality. Female Sunni Turks, Kurds, and Alevis, on the other hand, emphasized the provision of equality among different ethnic and religious groups in their expectations of a democratic state. These important differences among identity groups in Turkey in terms of their attitudes toward democracy and the democratic state illustrate the problems involved in consolidating democracy as well as significant challenges in lessening social differentiation regarding this issue.