Suchergebnisse

Toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması küresel ve rekabetçi dünyada gelişmiş bir ülke olmak için gereken koşullarından biridir. Bu sebeple, toplumsal cinsiyet eşitliğinin uluslararası ve ulusal gündemlerde önemli bir yeri vardır. Toplumsal cinsiyet eşitliği, insan haklarını kullanmada ortaya çıkan cinsiyete dayalı eşitsizliğin ve ayrımcılığın giderilmesi için uluslararası politikaların bir parçası olmuştur. Ancak toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması için konunun ayrıca ele alınmasına gerek duyulmuştur. Çalışma, bu durumdan hareketle uluslararası belgeler ışığında Türkiye ve Avrupa Birliği'nde toplumsal cinsiyet eşitliğine yönelik politikaları incelemiştir. Toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları, sosyal politikalar içinde değerlendirilmektedir. Çalışmada görüldüğü gibi, Avrupa Birliği ülkeleri için sosyal politikalar çerçevesinde toplumsal cinsiyet eşitliği önemli bir yere sahiptir. Bununla birlikte, Avrupa Birliği işbirliği içinde olduğu uluslararası kuruluşlarla beraber konuyla ilgili etki alanını genişletmiştir. Türkiye rekabet gücünü ve gelişmişlik düzeyini artırmak istemektedir. Bunun için Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak üzerine düşen sorumlulukları yerine getirmeye çalışmaktadır. Türkiye toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması adına yasal mevzuatında önemli değişikliklere yer vermiştir. Çalışmanın amacı, bu süreçte yaşanan ilerlemeleri ve eksiklikleri görmeyi sağlamaktır. Çalışmanın kapsamı, toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlamak için Türkiye tarafından imzalanan uluslararası antlaşmalar, anayasal ve yasal değişiklikler ve Avrupa Birliği'ne aday ülke olarak Türkiye'deki gelişmelerdir. Çalışmada, toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması adına atılan adımlar çok ve değerli olmakla beraber uygulamada yetersiz bulunmuştur. Türkiye cinsiyet eşitliğine dair politikaların çoğunu mevzuatına yerleştirmiş, hukuksal ve kurumsal düzenlemelerini yapmıştır. Buna karşın, ilerleme raporlarında eleştirilerin sürekliliğinden de görüldüğü gibi, uygulamada sorunlar devam etmektedir. Bu değerleri doğru bir şekilde benimseyen bir toplum yaratmak için imkânlara eşit erişim sağlanmalı ve kadınların çalışma hayatında ve siyasette daha çok yer alması sağlanmalıdır. ; Achieving gender equality is one of the conditions to become a developed country in a global and competitive world. Therefore, gender equality is an important issue in international and national agendas. Gender equality has become a part of international policies to address gender-based inequality and discrimination in the practice of human rights. However, the issue needs to be handled separately in order to ensure gender equality. The study examines the policies on gender equality in Turkey and the European Union by the international documents related to gender rights. Gender equality policies are evaluated within social policies. The study showed that gender equality has an important place within the framework of social policies for European Union countries. However, the European Union has expanded its scope of influence with the international organizations it cooperates with. Turkey desires to improve its competitiveness and level of development. Thus, Turkey works towards fulfilling its responsibilities as a candidate country to join the European Union. As a part of these efforts, Turkey has made significant changes in its legislation to enforce gender equality. The goal of this study is to assess the progress and the insufficiencies in this process. The scopes of the study are international agreements signed by Turkey, constitutional and legislative amendments and progress in Turkey as a candidate of European Union to provide gender equality. The study reveals that even though many and valuable steps have been taken to safeguard gender equality in Turkey. However, the implementation of these steps remains inadequate. Turkey has placed most of the policies on gender equality in legislation and has made related legal and institutional arrangement. However, as the progress reports continuously criticize, problems remain in practice. To create a society that truly embraces these values, equal access to opportunities should be established and women should be more involved in work life and politics.

Hak ve Eşitlik Partisi (HEPAR) 4 Eylül 2008 tarihinde kuruldu, HEPAR'ın Genel Başkanı Osman Pamukoğlu'dur. Osman Pamukoğlu partinin kuruluşundan 36 gün önce ?Anadolu ve Trakya'da yaşayan Türk Halkı Bu Çağrı Size? isimli bir bildiri yayınlamıştır. Osman Pamukoğlu, bu bildirinin yayınlanmasından sonra çok kısa bir süre içerisinde parti teşkilatının kurulması ve birçok il/ilçede örgütlenmesi nedeniyle, HEPAR'ın halkın talebi ile kurulan bir parti olduğunu belirtmektedir. Pamukoğlu, partinin ?halkçı, milliyetçi ve sosyal adaletçi? bir ideolojide olduğunu belirtmektedir. Söylemlerinde ortaya çıkan Avrupa Birliği ile ilişkilerin dondurulacağı, PKK ile mücadelede 365 günde dağların temizleneceği, AKP iktidarının halkı uyuttuğu ve avuttuğu söylemleri dikkat çekmektedir. Pamukoğlu, aynı zamanda partinin söylemleri ile diğer partiler arasında hiçbir benzerliğin bulunmadığını iddia etmektedir. Kuruluşundan günümüze yaklaşık 800.000 üyesi olduğunu iddia eden parti 12 Haziran 2011 seçimlerinde iktidara gelmeyi hedeflememiştir. Ancak hem Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan edinilen bilgiler, hem de 12 Haziran 2011 seçimlerinin sonuçları, Osman Pamukoğlu ve HEPAR'ın söylemlerinin tersine verileri ortaya koymaktadır. Osman Pamukoğlu'nun görsel ve yazılı basında yer alan açıklamalarıyla, bu çalışma sırasında gerçekleştirilen röportajdaki söylemleri ve parti programları değerlendirilerek, iktidar hedefinde olan partinin yapısı, iç/dış siyaset ve ekonomi üzerine hedefleri değerlendirilmek istenmiştir. Ülkemizde yapılan siyasal katılma araştırmaları incelenmiş, partinin ürettiği popülist politikalar, simgeler ve semboller de değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Seçmenin HEPAR'ın ürettiği politikalara ve HEPAR'a benzer nitelikteki partilere verdiği reaksiyonlar üzerinden 2011 seçimlerinde meclise girebilme ihtimali değerlendirmeye tabi tutulmuş, 12 Haziran 2011 seçimlerinin genel bir değerlendirmesi de yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Siyasi Parti, Siyasal Katılma, Hak ve Eşitlik Partisi, Osman Pamukoğlu ; Rights and Equality Party (HEPAR) was established on 4 September 2008, Osman Pamukoğlu is the General Chairman of HEPAR. 36 days before the party's establishment, Osman Pamukoğlu issued a statement called ?the Turkish people living in Anatolia and Thrace, this call for you.? After publishing this report and as the party organization constructed so soon and organize in many cities, Osman Pamukoğlu indicates that HEPAR was constructed with the demand of the public. He says that, the party has an ideology which is populist, nationalist and social justice. Pamukoğlu?s speech indicates frozen relations with European Union, terrorism of PKK will be cleared in 365 days and finally the governing party AKP are issuing propaganda to the public. He also claims there is no similarities between his party and the other party?s additionally. The party which claims having 800.000 member since the foundation until today has aimed to power during the elections on 12th June 2011. However, both the data coming from Supreme Court Office of the Prosecutor and the results of the election in 2011 show the opposite of the rhetoric by Osman Pamukoğlu and HEPAR. Osman Pamukoğlu's visual and written descriptions in the press, the rhetoric of the interview conducted during this study and evaluation of programs in the party, which is the target of the ruling party's structure, internal/external politics and economics are required to be evaluated on the goals. The political researches were analyzed, the power politics and symbols producted by the party were also included into the conclusions. According to the reactions on HEPAR?s politics and the other parties resembling to HEPAR, the conclusions made the possibility of the party?s entrance into the assembly. Besides a general evaluation was made on 12th June 2011 elections. Keywords: Political Party, Political Participation, Rights and Equality Party, Osman Pamukoğlu

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikalarının üye ülkeler üzerindeki etkisi feminist bakış açısı ile incelenmiştir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği sonucu oluşan kamusal/özel alan ayrımı kadınların siyasi karar mekanizmalarında yer almalarını engellemiştir. Bu tezin ana argümanı, kuruluşundan itibaren iktisadi temelli yapılanmış olan Avrupa Birliği'nin özellikle Amsterdam Antlaşması ile ana akım politikası haline getirdiği toplumsal cinsiyet eşitliği, üyelerinin farklı siyasi geçmiş ve refah devlet tipolojilerine sahip ülkelerden oluşması göz önüne alındığında Avrupa Birliği'nin her üye ülkesinde toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları farklı seviyelerde pratik edilmekte olduğudur. Avrupa Birliği'nin üye ülkelerinde kadınların siyasi hayata katılımları karşılaştırmalı vaka analizi kapsamında incelenmiştir. Tez çalışması feminist kuram çerçevesinde kadınların siyasi katılımını ele almıştır. Avrupa entegrasyon sürecinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin Birliğin politikalarında özellikle kadınların siyasi katılımından ziyade ekonomik çıkarlarına odaklandığına yer verilmiştir. Son olarak, siyasi alanda toplumsal cinsiyet eşitliğinin zayıf olduğu Avrupa Birliği'nin kurucu üyesi İtalya ile Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliği politikaları ile 2004 yılında tanışan ve siyasi düzeyde toplumsal cinsiyet eşitliğinde görece iyi bir konumda olan eski sosyalist ülke Slovenya karşılaştırılması yapılmıştır. Sonuç olarak Avrupa Birliği'nin toplumsal cinsiyet eşitliğini ana akım politika haline getiremediği ve üye ülkeler üzerinde etkisinin kısıtlı kaldığı; ülkelerin siyasi kültür ve geçmişlerinin yanında refah devlet tipolojilerinin toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasında etken olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunda Avrupa Birliği'nin kadınların siyasi katılım özelinde yetersiz toplumsal cinsiyet politikaları ürettiği ve üye ülkeler üzerindeki etkisinin kısıtlı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuç doğrultusunda tez çalışması, literatürde mevcut boşluğu doldurmayı hedeflemiştir. --- This study examines the effect of gender equality policies on of European Union (EU) member countries from feminist theory. The distinction between public and private space that is built by gender inequality restrains women from political decision-making. Main argument in this study is that European Union, that has constitutive focus on economics, institutionalized gender equality as its mainstream politics after the Treaty of Amsterdam; however, the emphasis of gender equality varies within member countries since they have different types of political and financial agenda and welfare state models. In this study, comparative case analysis methods are applied to examine political participation of women in European Union member counties. For this research, political participation of women is discussed from feminist approach. In the process of European integration, European Union policies focuses on economic interests instead of aiming political participation of women in terms of gender equality. Lastly, this study compares Italy, as a charter member of European Union, which has weaknesses for promoting gender equality and Slovenia, as an former socialist country, which is still relatively in a better position for promoting gender equality even though it met with gender equality criteria of EU in 2004. To sum up, European Union was not able to institutionalize gender equality as its mainstream politics. The impact of EU"s political structure for promoting gender equality on the member countries is limited because of the fact that the differences between political and historical agendas of these counties and their welfare state models are the factors that have a visible impact in this context. In consequence, this research points that policies of European Unions on gender equality in terms of political participation of women are insufficient and the impact of its structure on its members are limited. In this direction, this study aims to fill the gap in the literature.

Demokrasilerin önemli ilkelerinden biri olan çoğunluğun iradesine saygı ilkesine göre, halkın çoğunluğun oyları iktidarı belirleyici nitelikte olur. Demokrasinin doğru işleyebilmesi için iktidar, kararlarını hem çoğunluk hem de azınlığın hak ve istekleri doğrultusunda ve devletin ortak çıkarını düşünerek almalıdır. Oysaki günümüzde çoğunluğun mutlak egemenliği ile çoğunluğun iradesine saygı ilkesi karıştırılmakta, demokrasi sanki çoğunluğun mutlak gücü olarak tanımlanmaktadır. Demokrasiyi bu şekilde ele almak, Antik Yunan'dan günümüze kadar gelen demokrasilerdeki en temel sorunlardan biri olan çoğunluğun üstülüğünün bir baskı rejimine dönüşme sorununa neden olur. Bu tezde, demokrasilerdeki bu sorun işlenmekte ve düşünürlerin düşünceleri ışığında, onların eleştirileri ve bu ilkenin yaratabileceği sorunlar incelenmektedir. Antik Yunan filozofları demokrasiyi doğru bir yönetimin bozulmuş şekli olarak ele alırlarken, günümüz düşünürlerinin çoğu demokrasiyi günümüzdeki baskıcı ve otoriter yönetimlerin bir alternatifi olarak ele almaktadırlar. Bu tezde düşünürlerin demokrasiyi ele alışlarındaki farklılıkların da altını çizilmekte ve hepsinin ortak olarak ele aldıkları sorun olan çoğunluğun üstünlüğü sorunsalı işlenmektedir. ; According to the principle of respect for the will of the majority, which is one of the important principles of democracies, the majority of the people's votes will be decisive in power. In order for democracy to function correctly, the government must take its decisions in accordance with the rights and wishes of both the majority and the minority and in mind the common interest of the state. Today, however, the absolute sovereignty of the majority and the principle of respect for the will of the majority are confused, and democracy is defined as the absolute power of the majority. Addressing democracy in this way causes the problem of turning the top of the majority into a regime of repression, one of the most fundamental problems in democracies from ancient Greece to the present day. In this thesis, this problem in democracies is being processed and in light of the thoughts of thinkers, their criticism and the problems that this principle can create are examined. While ancient Greek philosophers treat democracy as a corrupt form of the right administration, many of today's thinkers treat democracy as an alternative to today's repressive and authoritarian governments. This thesis also highlights the differences in the way thinkers handle democracy, and the supremacy of the majority, which is the problem that they all consider as a partner, is resolved on a problem.

WOS: 000437199300001 ; Bu araştırmada, Türkiye'de farklı cinsiyet, etnik ve mezhep gruplarına mensup kişilerin, demokrasi ve demokratik devlet tanımları 60 adet yarı-yapılandırılmış yüz yüze görüşmeye dayanarak çalışılmıştır. Bu görüşmelerde, çeşitli etnik ve dini kimliklere ve sosyo-ekonomik gruplara ait bireylerle konuşulmuştur. Görüşmelerin analizi sonucunda, demokrasiyi tanımlarken, kadınların cinsiyet eşitliği üzerinde durduğu, Kürtlerin ve Alevilerin hak ve özgürlüklere, Sünni Türk erkeklerin ise ekonomik refaha odaklandıkları görülmüştür. Bu bulgulara dayanarak, devletle tartışmalı bir ilişki içerisinde olan kimlik gruplarının demokrasiyi hak ve özgürlükler açısından tanımlamaya, devletle bu şekilde bir ilişki içerisinde olmayan grupların ise demokrasiyi tanımlarken ekonomik konuları merkeze almaya daha eğilimli olduğu ortaya konmuştur. Çalışmada ayrıca katılımcıların demokratik devletten beklentileri de incelenmiştir. Görüşmelerin bu bölümünde de benzer sonuçlara ulaşılmıştır. Sünni Türk erkeklerin demokratik devletten beklentileri arasında eşitlik bulunduğu durumlarda bile, bu görüşmecilerin daha çok ekonomik eşitliğin belirli bir ölçüde sağlanmasını kastettikleri anlaşılmıştır. Bunun aksine, Sünni Türk kadınlar, Kürtler ve Aleviler, demokratik devletten beklentilerinin arasında farklı etnik ve dini gruplar arasında eşitliğin sağlanması olduğunu ifade etmişlerdir. Türkiye toplumunu oluşturan bu kimlik gruplarının demokrasiye ve demokratik devlete ilişkin tutumlarındaki bu önemli farklılıklar, Türkiye'de hem demokrasinin konsolide edilmesi hem de bu konudaki toplumsal ayrışmanın azaltılması yönündeki sorunlara işaret etmektedir. ; Utilizing 60 interviews, we examine how people belonging to different gender, ethnic, and sectarian groups in Turkey define democracy and the democratic state. An analysis of the interviews reveals that women emphasize gender equality, while Kurds and Alevis focus on rights and freedoms in their definitions of democracy. Male Sunni Turks, on the other hand, focus on economic welfare. On the basis of these results, we argue that identity groups that have a problematic relationship with the state are more likely to define democracy in terms of rights and freedoms, whereas those who do not have a problematic relationship with the state are more likely to consider economic issues as central to democracy. This research also examined people's expectations of a democratic state. When male Sunni Turks indicated that equality is among their expectations of a democratic state, they formulated it in terms of the state realizing economic equality. Female Sunni Turks, Kurds, and Alevis, on the other hand, emphasized the provision of equality among different ethnic and religious groups in their expectations of a democratic state. These important differences among identity groups in Turkey in terms of their attitudes toward democracy and the democratic state illustrate the problems involved in consolidating democracy as well as significant challenges in lessening social differentiation regarding this issue.

Tarihsel süreç boyunca toplumların pek çok siyasal rejim türü altında idare olunduğu malumdur. Bunlardan en önemlileri monarşi, teokrasi, feodalizm, totalitarizm, oligarşi ve demokrasidir. Toplumlar tarih ilerledikçe bireysel eşitlik ve özgürlük düşüncelerinin ortaya çıkması sonucu özellikle demokratik sisteme ve demokrasinin değerlerine sarılmaya başlamıştır. Demokrasi bireylerin eşitliğine yaptığı vurguyla ve siyasal idare mekanizmasına toplumun tüm üyelerinin katılımına imkan sağlamasıyla bireyler ve toplumlar nezdinde büyük önem kazanmıştır. Diğer bir ifadeyle ulaşılması gereken bir ideal olarak kabul görmüştür. Fakat İtalyan asıllı olan ve Machiavelli'nin izlerini takip eden üç düşünür Mosca, Pareto ve Michels, sağladığı iddia edilen bütün imkanlara rağmen demokratik rejimlerin bireylere siyasal karar alma mekanizmasına katılma noktasında eşit imkanlar sunmadıklarını belirtmişlerdir. Bu çalışmada klasik elitist düşünürler olarak kabul edilen bu üç düşünürün demokratik rejimlere yönelik eleştirileri incelenmiştir. ; Throughout the historical process, it is known that societies was under the control of many political regimes. The most important of these are monarchy, theocracy, feudalism, totalitarianism, oligarchy and democracy. Societies particularly have begun to embrace the values of the democracy and the democratic system as the result of the emergence of the ideas of individual equality and freedom as history progresses. Democracy has gained importance in the individuals and societies because of it's emphasis on the equality of the individuals and enabling the participation of all the members of the society to the political administration mechanism. In other words it has been accepted as an ideal to be reached. But the three Italian thinkers who followed Machiavelli's footsteps, Mosca, Pareto and Michels, pointed out that despite all the alleged possibilities, democratic regimes do not offer equal opportunities to individuals for participation in political decision-making. In this study, the criticisms of democratic regimes by these thinkers, who are considered as classical elitist thinkers, have been examined.

Tarihsel gelişmelere göre halkın kendi kendini yönetmesini esas alan demokrasi kavramına, toplumların gelişme düzeylerine bağlı olarak farklı anlamlar atfedilmiştir. Modernizmin siyasal dönüşümünü ifade eden demokrasi kavramı hukukun üstünlüğü, yasal eşitlik, özgürlük gibi unsurları barındırır. Ancak demokrasi söylemi özgürlük, eşitlik ve adaletin ne olduğu ya da ne olabileceğini gösterdiği kadar, maalesef baskı ve tahakkümü, eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri gizler hale gelmiş, insan hakları siyasal bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır. Modernizmin ve dolayısıyla demokrasinin temellerini oluşturan Reform ve Rönesans hareketleriyle birlikte genel ahlak, toplumsal ve siyasal alanın dışına itilmiştir. Modernizm, her şeyi seküler boyutlara indirgemiş, apriori düzeydeki ilkeleri dikkate almamıştır. Yeryüzüne egemen olmak için gökyüzünden yüz çevirmiş ve bütün bunları da sadece sözde tek amaç olarak kabul edilen insanın özgür, eşit ve mutlu olması için yapmıştır. Ahlak ve siyasetin birbirinden ayrıldığı modern dönemlerden bu yana ahlak, kapitalizmin de etkisiyle araç haline getirilmiştir. Ahlaki olan günümüz dünyasında ve toplumun etkili çevreleri içinde temsiliyet imkânı bulamamaktadır. Dolayısıyla genel ahlak bağlayıcı gücünü yitirmiş, toplumu meydana getiren bireylerin kendilerini her bakımdan kuşatacak olan üst normlara yaslanma imkânı da ellerinden alınmıştır. Bundan dolayı hak ve özgürlük alanında evrensellik değil çıkar ilişkisi ön planda yer almıştır. Çünkü giderek artan oranda uluslararası ilişkilere ve dış politikalara, iktisadi çıkarlar yön vermeye başlamıştır. Büyük sermaye sahipleri hem ulusal hem de uluslararası alanda hükümetlere baskı yaparak ülkeleri kendi çıkarları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Dahası özgürlük, adalet, demokrasi, insan hakları gibi kavramlar, küresel-uluslararası güçlerin emperyal amaçlarının meşruluk kılıfı haline gelmiştir. ; Considering the historical developments, democracy as a form of governing people by people may have different meanings depending on the development level of societies. The concept of democracy which expresses a political transformation of modernism contains such elements as the rule of law, legal equality, and freedom. However, as discourse of democracy proves freedom, equality and justice, it may also be used as a tool to hide oppression, domination, inequality and injustice and unfortunately human rights have been used as a political weapon. The Reformation and the Renaissance which paved the way for modernism and hence democracy placed the general morality outside the social and political spheres. Modernism has reduced all down to secularism, and taken no heed of a priori principles. It has also disregarded whatever has been considered celestial for the sole purpose of establishing a global dominion over the earth, something which it has done for the quasi-single aim of increasing human freedom, equality and happiness. Today the whole world of the moral life are experiencing expatriated state with capitalism's effect, the moral of the community the opportunity to representation in the environment can not be effective, public morality is losing its binding force. Thus, an individuals can not find the opportunity to lean on.top norms which will surround him in all respects. Therefore, in the area of rights and freedoms, interests have been at the forefront instead of universality. Because economic interests have become increasingly active on international relations and foreign policy. The capital owners both nationally and internationally shaped states in accordance with its own interests by putting pressure on governments. Furthermore, notions such as freedom, justice, democracy and human rights have become tools of justification for global-international forces to cover their imperial aims.

Tarihsel gelişmelere göre halkın kendi kendini yönetmesini esas alan demokrasi kavramına, toplumların gelişme düzeylerine bağlı olarak farklı anlamlar atfedilmiştir. Modernizmin siyasal dönüşümünü ifade eden demokrasi kavramı hukukun üstünlüğü, yasal eşitlik, özgürlük gibi unsurları barındırır. Ancak demokrasi söylemi özgürlük, eşitlik ve adaletin ne olduğu ya da ne olabileceğini gösterdiği kadar, maalesef baskı ve tahakkümü, eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri gizler hale gelmiş, insan hakları siyasal bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır. Modernizmin ve dolayısıyla demokrasinin temellerini oluşturan Reform ve Rönesans hareketleriyle birlikte genel ahlak, toplumsal ve siyasal alanın dışına itilmiştir. Modernizm, her şeyi seküler boyutlara indirgemiş, apriori düzeydeki ilkeleri dikkate almamıştır. Yeryüzüne egemen olmak için gökyüzünden yüz çevirmiş ve bütün bunları da sadece sözde tek amaç olarak kabul edilen insanın özgür, eşit ve mutlu olması için yapmıştır. Ahlak ve siyasetin birbirinden ayrıldığı modern dönemlerden bu yana ahlak, kapitalizmin de etkisiyle araç haline getirilmiştir. Ahlaki olan günümüz dünyasında ve toplumun etkili çevreleri içinde temsiliyet imkânı bulamamaktadır. Dolayısıyla genel ahlak bağlayıcı gücünü yitirmiş, toplumu meydana getiren bireylerin kendilerini her bakımdan kuşatacak olan üst normlara yaslanma imkânı da ellerinden alınmıştır. Bundan dolayı hak ve özgürlük alanında evrensellik değil çıkar ilişkisi ön planda yer almıştır. Çünkü giderek artan oranda uluslararası ilişkilere ve dış politikalara, iktisadi çıkarlar yön vermeye başlamıştır. Büyük sermaye sahipleri hem ulusal hem de uluslararası alanda hükümetlere baskı yaparak ülkeleri kendi çıkarları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Dahası özgürlük, adalet, demokrasi, insan hakları gibi kavramlar, küresel-uluslararası güçlerin emperyal amaçlarının meşruluk kılıfı haline gelmiştir. ; Considering the historical developments, democracy as a form of governing people by people may have different meanings depending on the development level of societies. The concept of democracy which expresses a political transformation of modernism contains such elements as the rule of law, legal equality, and freedom. However, as discourse of democracy proves freedom, equality and justice, it may also be used as a tool to hide oppression, domination, inequality and injustice and unfortunately human rights have been used as a political weapon. The Reformation and the Renaissance which paved the way for modernism and hence democracy placed the general morality outside the social and political spheres. Modernism has reduced all down to secularism, and taken no heed of a priori principles. It has also disregarded whatever has been considered celestial for the sole purpose of establishing a global dominion over the earth, something which it has done for the quasi-single aim of increasing human freedom, equality and happiness. Today the whole world of the moral life are experiencing expatriated state with capitalism's effect, the moral of the community the opportunity to representation in the environment can not be effective, public morality is losing its binding force. Thus, an individuals can not find the opportunity to lean on.top norms which will surround him in all respects. Therefore, in the area of rights and freedoms, interests have been at the forefront instead of universality. Because economic interests have become increasingly active on international relations and foreign policy. The capital owners both nationally and internationally shaped states in accordance with its own interests by putting pressure on governments. Furthermore, notions such as freedom, justice, democracy and human rights have become tools of justification for global-international forces to cover their imperial aims.

Bu çalışmanın amacı üniversite gençliğinin demokratik değerlere karşı tutumlarını ortaya koymak ve buradan hareketle, toplumun demokratikleşme düzeyi hakkında fikir yürütebilmektir. Bu amaç doğrultusunda, alanyazında mevcut olan eserler incelenmiş, incelenen eserler ışığında teorik kısım şekillendirilmiştir. Uygulama kısmında ise anket tekniğine başvurulmuş ve elde edilen veriler, istatistiksel analizlerle yorumlanmıştır. Çalışma, Cumhuriyet Üniversitesi'ne bağlı fakültelerde öğrenim gören öğrenciler üzerinde uygulanmıştır. Çalışmada yalnızca özgürlük, hoşgörü, adalet, eşitlik, çoğulculuk ve katılımcılık değerleri ele alınmıştır. Öğrencilerin yaş, cinsiyet, anne-baba eğitim durumu, yaşanılan coğrafi bölge, aile aylık geliri gibi sosyo-demografik özellikleri ile özgürlük, hoşgörü, adalet, eşitlik, çoğulculuk ve katılımcılık demokratik değerlerine karşı tutumları arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Çalışma, farklı fakültelerdeki öğrencilerin demokratik değerlere karşı tutumlarının farklı olacağı temel varsayımı üzerine kurulmuştur. Çalışmanın alt varsayımları ise öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ile demokratik değerlere karşı tutumları ile ilişkilidir. Bunların dışında bir başka alt varsayım ise demokratik değerlerden birisine karşı olumlu bir tutum sergileyen öğrencilerin, diğer demokratik değerlere karşı da olumlu bir tutum sergileyeceği şeklindedir. Çalışma sonucunda farklı fakültelerdeki öğrencilerin demokratik değerlerinde anlamlı farklılıklar bulunmuş ve demokratik değerler arasındaki korelasyon olumlu olarak görülmüştür. ; The purpose ıf this study is asserting the attitudes of university students against to democratic values and from this point, expressing the opinion for democratization level of society. Literature is proformed according to this aim and it shpes theoretical part of this study. Questionnaire technique and statistical analyses are used in application study. Study is applied to Students of Cumhuriyet University. Only independence, toleration, justice, equality, multiplism and participation values are evaluated in study. The age, gender, parents education level, residen geographical region, monthly house of income and such sociodemographic of students is examined according to approaches independence, toleration, justice, equality, multiplism and participation. The study is based on the basic assumption that the attitudes of students in different faculties to democratic values will be different. The sub-assumptions of working are related to the socio-demographic characteristics of students and their attitudes towards democratic values. If attitudes towards a democratic value are positive, attitudes towards other democratic values are also positive is another sub-assumption. As a result of the study, there were significant diffirences in the democratic values of the students in diffirent faculties ant the correlation between the democratic values was determined positively.

Seçim dönemlerinde, siyasi partiler, adaylar ve üçüncü kişiler tarafından yapılan harcamaların seçim sonuçları üzerinde önemli bir etkisi olduğu ve bu durumun siyasi katılmada eşitlik ilkesine aykırı olduğu gibi gerekçelerle pek çok ülkede seçim harcamaları konusunda bazı düzenlemeler yapılmaktadır. Siyasi partilerin seçim harcamalarının düzenlenmesi konusunda en sık kullanılan yöntem ise, harcama miktarlarını sınırlandırarak denetim altına almaktır. Bu çalışmada siyasi partilerin ve adayların seçim harcamalarının sınırlandırılması konusu incelenecektir. ; In many countries, a number of regulations on election expenses spent on during elections by the political parties, their candidates and third parties are introduced on the grounds that not only it is against the equality principle in political participation, but also it has significant effects on the results of the elections. The most frequently used method for the regulation of the expenses of political parties and candidates is to control the expenses by restricting the amount. However, the restrictions on election expenses may have some negative consequences in some fields, such as freedom of speech and theory of democracy. In this study, the restrictions imposed on the election expenses of political parties and candidates have been studied.

Günümüzde devletler politik kararlarının, iki farklı cinsiyet üzerinde doğuracağı etkiyi dikkate almakta, sonuçlarını değerlendirmekte, iki cinsiyet arasında eşitsizlik doğurmayacak ya da mevcut toplumsal cinsiyet eşitsizlikleri giderecek şekilde almaya çaba sarf etmektedirler. Politik kararların en önemli yansıması olan devlet bütçelerinin, toplumsal cinsiyete duyarlı hale gelmesi, toplumsal cinsiyet eşitliği gözetmesi, toplumsal cinsiyet eşitsizliğini azaltmada en önemli araçların başında gelmektedir. Bu çalışmada toplumsal cinsiyete duyarlı bütçeleme anlayışı ile Türkiye'de konuya ilişkin çalışmalarda bulunan kamu kurumları ve sundukları kamu hizmetleri ve yaptıkları kamu harcamaları açıklandıktan sonra mevcut kurumların revizyonu ve yeni kurumların tahsis edilmesi gereği üzerine değerlendirmeler yapılmıştır. ; Today, states consider the effect of their political decisions on two different gender, and evaluate the ramifications of these decisions, so that they will not cause inequality between men and women. States also make an effort to take political decisions in order to avoid gender inequalities. The most important consequence of the impact of political decisions on the state budget is that it has become gender-sensitive and considers the gender equality. It also reduces gender inequality which is one of the most important tools. In this study, gender-sensitive budgeting approach in Turkey will be discussed. The study will also mention about the public institutions and public services that are related to the issue under discussion in addition to explaining the public spending of these institutions. Finally, the revision of existing institutions and the need for the establishment of new institutions will be articulated.

Günümüzde 150 ülke ve 5 milyar insan azgelişmişlik sorunu ile karşı karşıyadır. Azgelişmişlik kalkınmada, büyümede, milli gelirin dağılımında, eğitim düzeyinde, kentleşme oranında ve kadın-erkek eşitliğinde kendini gösteren bir sorundur. Yolsuzluk, yoksulluk ve demokrasi sorunu azgelişmiş ülkelerle birlikte anılmaktadır. Bu konuda her yıl dünya çapında Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı, Özgürlük Evi ve Uluslararası Şeffaflık Örgütü gibi uluslararası alanda faaliyet gösteren kuruluşlar belirli parametreler kullanarak ve çeşitli veriler hazırlayarak ülkelerin gelişmişlik ve azgelişmişlik düzeyini ortaya koymaktadır. Listede Avrupa ülkelerini üst sıralarda, Afrika, Ortadoğu, Güney ve Doğu Asya'daki ülkeler alt sıralarda görmekteyiz. Bu konuda yapılması gereken görev yolsuzluk ve yoksulluğun azaltılarak, demokratikleşme sürecinde ilerleme kaydetme ve gelişmiş ve azgelişmiş ülkeler arasındaki uçurumun kapatılmasını sağlamaktır. ; Today there are nearly one hundred fifty countries with five billion people facing with development problem. Underdevelopment is regard as a problem which is directly related to improvement, growth, sharing national income, education level, urbanization ratio and male-female equality. Corruption, poverty and democracy issues are widespread questions to be solved by developing countries. To this end, certain international organizations such United Nations Development Program, Freedom House and Transparency Organization a number of policies as to the development levels of countries by using objective parameters and reviewing have the situation every year. We can see European countries with least degree of negative examples, where as at the top and African, Middle Eastern and South-East Asian countries are displaying rather poor performances. The major aim of developed and developing countries is to fight corruption and poverty during the toward democracy. Consequently, they endeveaur to bring transparency and wealth by providing more democracy and less human right violations.

XIX. yy.'ın sonlarında, Rusya Müslümanları, Rusya'nın değişik yerleşim birimlerinde, farklı yasal ve idarî statülere tabi olarak yaşamaktaydılar. Aynı etnik köken ve aynı dine sahip olmalarına rağmen iletişimin çok kısıtlı olması nedeniyle birbirlerinden habersizdiler. Şiveleri farklı, eğitim seviyeleri oldukça düşüktü. Böyle bir ortamda İsmail Gaspıralı gazetesi Tercüman vasıtasıyla dil birliği ve temel eğitimde ilk adımları atarak koyu bir taassup, asimilasyon gibi engellere rağmen Rusya Müslümanlarının uyanmasında büyük rol oynadı. Rus-Japon savaşının sonuçları Rusya içindeki huzursuzluğu ziyadesiyle arttırmıştı. İmparator II. Nikola 1905 ihtilâlinin şiddetini azaltmak maksadıyla ödün vermeye başladı. Çeşitli hak ve hürriyetler tanınmasının yanı sıra rejim değişikliğine de gidildi. Bu değişim sürecinde Rusya Müslümanları yaptıkları üç büyük toplantı sırasında iyi ve kötü taraflarıyla birbirlerini tanıma fırsatını buldular ve Müslüman ittifakını tesis ederek siyaset platformunda seslerini duyurmaya başladılar. Rusya Müslümanlarının başta eşitlik ve hürriyet olmak üzere isteklerinin çoğuna olumlu cevap verildi. İnkılâbın ilk döneminde, Ruslar ile Müslümanlar arasında hukukî ayrımlar kalktı. Rusya Müslümanları, Ruslarla eşit haklara sahip Rusya vatandaşları olarak haklarını arama ve savunma çabası içine girdiler. Her üç Millet Meclisinde Müslüman Fraksiyonunu teşkil ederek dinî, iktisadî, kültürel ve siyasî istekleri tek elden takibe başladılar. Ancak vatandaş eşitliği, din ve eğitim sorunları dışındaki konularda Hükümetle anlaşmaları mümkün olmadı. Özellikle toprak meselesinde çözüm gerçekleşmediği için referandum bahane edilerek I. Millet Meclisi, solcuların inkılâp faaliyetleri bahane edilerek II. Millet Meclisi kapatıldı. Bundan sonraki siyasî hayatta, geriye dönüş başladı ve III. Millet Meclisinden itibaren sağ görüşlüler (Hükûmet yanlıları) siyasete hakim oldu. 1905-1907 sürecinde toprak ve göç konusunda başarı sağlanamamasına rağmen Rusya Müslümanları için en büyük kazanç, millî bir kimliğin kazanılması, yasal olarak vatandaş eşitliğine kavuşulması ve kısmen de olsa sosyo-kültürel avantajlara sahip olunmasıydı. At the end of the nineteenth century, the Muslims of Russia lived in various parts of Russia under different administrative status. Although they belonged to the same ethnic background and belief, they were aware of each other to a limited degree due to lack of effective means of communication and transportation. Their dialects differed from each other while in general they had a low degree of education. In such an environment, Ismail Gaspirali's newspaper Tercüman played a very important role in the awakening of the Muslims of Russia by taking primary steps in linguistic union and fundamental education although he confronted with the obstacles such as fanaticism and assimilation policies of the Czarist government. The results of Russo-Japanese War increased the existing dissatisfaction within the Russian Empire. Emperor Nicolas II felt to compromise with the requests in order to relieve the pressure of circumstances of the 1905 Revolution. He accepted to give some rights and freedoms while Constitution was introduced. In this process of change, the Muslims of Russia had a chance to know each other through three Congresses they organized. They also and began to express themselves in political platform by organizing the party called the Union of the Muslims of All-Russia. In the beginning, most of their requests for freedom of expression and equality found positive responses. The legal discrimination against the Muslims were removed to a certain degree and the Muslims of Russia continued to seek their rights further as equal citizens of Russia. In their meetings they organized the party of Muslim Fraction and collectively they pursued religious, economic, cultural and political rights. However, their requests were not accepted by the Czarist government, except the problems related with the equality, religion and education. Especially, the problems of territory remained unsolved, and therefore, the Czarist government closed the First National Assembly with the excuse of going to referendum and then cancelled the Second National Assembly because of the Leftist revolutionary activities. A reactionary movement was set in and pro-government Rightists dominated over politics in the Third National Assembly. Although Muslims of Russia did not gain much to solve the territorial and migration issues, they succeeded to form a national identity and equal status with Russians and, to a limited degree, gained socio-political advantages through their activities took place between 1905 and 1907.