Suchergebnisse

زمینه و هدف: کمبود مواد غذایی، تغییرات اقلیمی و دیگر عوامل سبب شده تا تولید گیاهان تغییر شکل‌یافته ژنتیکی (محصولات تراریخته) از دهه 90 میلادی مورد توجه قرار گیرد. تولید این گیاهان همان‌گونه که موجب امیدواری در رفع گرسنگی بود، به دلیل تأثیر احتمالی بر محیط زیست موج نگرانی را نیز برانگیخت. هدف از این تحقیق، بررسی تعهدات زیست‌محیطی دولت‌ها در حوزه محصولات تراریخته در پرتو اصول حقوق بین‌الملل محیط زیست، اتحادیه اروپا و ایران است. مواد و روش‌ها: نوشتار حاضر به شیوه توصیفی ـ تحلیلی ابتدا اصول پیش‌گفته حاکم در حقوق بین‌الملل محیط زیست را بررسی می‌کند تا دریابد تعهدات زیست‌محیطی دولت‌ها درباره محصولات تراریخته از نظر اصول حقوق بین‌الملل چگونه است و سپس رویکرد اختصاصی اتحادیه اروپا را بررسی و تطبیق داده و بالاخره گذرا این وضعیت را در ایران مرور می‌کند. یافته‌ها: اتحادیه اروپا برخلاف ایالات متحده دیدگاهی احتیاط‌آمیز توأم با سخت‌گیری در حمایت از مصرف‌کننده و محیط زیست پیش گرفته که ریشه در اصول کلی حقوق بین‌الملل محیط زیست دارد. اصولی مانند توسعه پایدار، اقدام احتیاطی، ارزیابی و اطلاع‌رسانی که به جمع رعایت مصالح دولت‌ها در دستیابی به توسعه و پیشرفت و حفظ محیط زیست می‌انجامد، در حالی که در ایران از سویی قوانین حمایتی از محیط زیست به صورت کارآمد تصویب نشده است و یا این‌که در برخی موارد محیط زیست و حمایت از آن مغفول مانده است. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری، رعایت شده است. نتیجه‌گیری: نتایج این جستار نشان می‌دهد که دولت‌ها در خصوص محصولات تراریخته متعهد به رعایت اصول کلی یا عرفی توسعه پایدار، اقدام احتیاطی، ارزیابی و اطلاع‌رسانی بوده و رعایت اصول مزبور بهترین راهکار جهت صیانت از حقوق مصرف‌کننده و حمایت از محیط زیست است. ; Background and Aim: Food scarcity, climate change and other factors have led to the production of genetically modified crops (transgenic crops) since the 1990s. The production of these plants, as they had hoped to eliminate hunger, also raised concerns about the potential impact on the environment. The purpose of this study is to examine the Governments' Environmental Obligations on Genetically Modified Organism (GMO) in the light of the International Environmetal Law, European Union and Iran. Materials and Methods: The present paper is descriptive-analytical paper and firstly examines the aforementioned principles of international environmental law in order to understand what is the environmental commitment and obligation of governments in the process of cultivation and supply for transgenic products from the perspective of international law. Then, it examines and applies the EU-specific approach and finally reviews this situation in Iran. Findings: The European Union, unlike United States, has taken a cautious approach to consumer and environmental protection. This approach is rooted in the general principles of international environmental law. Principles such as sustainable development, precautionary principle and the principle of notification that bring together the interests of governments in achieving development, improvement and environmental protection, while in Iran,It has not been enacted environmental laws effectively on the GMO or in some cases the environment and its protection have been neglected. Ethical Considerations: In order to organize this research, while observing the authenticity of the texts, honesty and fidelity have been observed. Conclusion: The results show that governments are committed to adhering to the general or customary principles of sustainable development, precautionary principle and the principle of notification in the process of cultivating and supplying for Genetically Modified Organism (GMO), and adhering to these principles is the best way to safeguard consumer rights. Cite this article as: Pouresmaeili A, keykhosravi M, Vaezi Kakhki MR. The Studying of Governments' Environmental Obligations on Genetically Modified Organism (GMO) in the light of the International Environmetal Law, European Union and Iran. Bioethics Journal 2020; 10(35): e16.

Maģistra darba mērķis ir izvērtēt Āfrikas Savienības (ĀS) nozīmi miera un drošības uzturēšanā, darba sākumā izvirzot apgalvojumu, ka ĀS lielākie izaicinājumi miera uzturēšanā un konfliktu risināšanā ir nespēja nodrošināt nepieciešamo resursu mobilizāciju un spēku ģenerēšanu. Darba teorētiskajā ietvarā tiek aplūkoti miera uzturēšanas un konfliktu pārvaldības principi, kā arī reģionālo organizāciju loma miera uzturēšanā. Darba tālākajā gaitā tiek aplūkoti drošības izaicinājumi Āfrikā, ĀS izveides vēsturiskais konteksts un tās galvenie darbības principi un miera uzturēšanas un konfliktu pārvaldības instrumenti. Pētījuma analīzes daļā tiek izvērtētas ĀS miera uzturēšanas misijas Burundi, Sudānā un Somālijā, analizējot ĀS ieguldījumu šo konfliktu risināšanā. Darba noslēgumā tika apkopoti ĀS miera un drošības uzturēšanas ierobežojumi un izaicinājumi. ; The main aim of this thesis is to assess the role of the African Union (AU) in the maintenance of peace and security in Africa. This study focuses on the argument that the main challenge affecting the AU's peacekeeping and conflict resolution capabilities is the inability to provide the necessary resource mobilization and force generation. The theoretical basis of this thesis consists of peacekeeping, conflict management and resolution principles, as well as the role of regional organizations in the maintenance of peace and security. Further discussed topics are the security challenges in Africa, the establishment of the AU, as well as its key operating principles and peacekeeping and conflict management tools. The analysis section focuses on the AU peacekeeping missions in Burundi, Sudan and Somalia, which were selected to evaluate the role of the AU.