Suchergebnisse

The process of European integration is a topic of major importance thanks to multiple approaches from experts, politicians, civil society representatives, on the grounds that its implementation in practice has an impact on all spheres of society, from educational to social, economic and political, but and on all the actors directly involved in this process, such as the European Union. At the present stage, for the successful European accession and integration of the Republic of Moldova, it becomes essential to study this process in terms of the given dimensions, because the expected result depends on their effective implementation. It should be noted that the accession process has registered both successes and failures on the path of Europeanization of the Republic of Moldova, there are impediments at the institutional level, although in terms of legislative connection to European standards Moldova has only succes

ABSTRACTMost academic studies on the process of European integration do not pay much attention tothe international system and its requirements. The process of European integration is usuallyanalyzed as being a consequence of internal dynamics. However, European integration is notsolely dependent on internal dynamics. The external dynamics should also be emphasized asindependent variables. This thesis aims to look at the picture from the perspective of the solehegemonic power, the United States (US), and analyze Turkey's accession to the EU fromthat perspective. Washington conceives the continent of Europe as a springboard to Eurasia,center of the world according to many geo-politics theories. Moreover, Washingtonconsidered European enlargement, a means of wide spreading western values of democracyand liberalism to these regions. Washington's relationship with Turkey has always beenfounded on strategic considerations. Turkey is a pivotal state in the region. Moreover, Turkeyhas had western orientation since the early days of its foundation. It has been endeavoring tobecome a member of the European club. Thus, Turkey has the potential to inspire itsneighboring regions and influence them to orient toward western institutions and values. Insum, anchoring Turkey to western institutions is the main reason for Washington's support forTurkey's accession to the EU. Washington's view of the EU enlargement as a duty ofEuropeans in order to share their burdens in transatlantic cooperation overlaps with theWashington's vision of Turkey's accession to the EU.

The paper provides the ideal-typical narrative of European integration manufactured by Romanian intellectuals and the official national Church (Greek-orthodox), that could be summarized as follows: in the realm of the spirit, Europe would have survived mainly in the East, shepherded by such intellectuals as the Romanian ones and by the spiritual legacy of the Orthodox Church; in political and economic terms, European Union is monitored according to secularist and relativist guidelines by the bureaucracy in Brussels. Whatever the latter, together with their Romanian counterparts, may have realized in the course of European enlargement is of little concern for the former. Both the Church and the mainstream intellectuals are engaged now in an operation that should have defined them long before the fall of state socialism: to boost intellectual non-conformity with respect to the political dominant discourse as a way of refusing the debate by taking it seriously. And they do it by means of the same narrative device that kept them silent under communism: they tell the story of the prevalence of culture and the spiritual over everything political.

İkinci Dünya Savaşı sonrasında Avrupa'daki siyasi ve ekonomik yıkımı onarmak adına Avrupa bütünleşmesi fikri ortaya çıkmış, ancak Britanya bu fikre Kıta'nın diğer ulus devletlerine kıyasla daha mesafeli yaklaşmıştır. Her ne kadar 1960'larda entegrasyon fikrinin en somut çıktısı olan Avrupa Ekonomik Topluluğuna başvurup, 1973'te üye devlet konumuna gelse de; Britanya, üye olduğu dönem boyunca ulusal çıkarlarına uymayan Topluluk politikalarının dışında kalmayı tercih etmiştir. Britanya'nın gerek kendini Kıta Avrupası'nın politik, ekonomik ve toplumsal yapısından ayrıştırarak, gerekse karşılaştırmalı bir üstünlük belirterek istisnacılığını üyelik öncesi ve sonrası dönemde devam ettirdiği söylenebilir. Avrupa entegrasyonunun ilkelerinden ve politika gerekliliklerinden kendini hariç tutma iddiası olarak tanımlanabilecek Britanya istisnacılığına dair Britanya Parlamentosu'nun iki ana akım partisi İşçi Partisi ve Muhafazakâr Parti tarafından üretilen siyaset ve söylem, bu çalışmanın temel araştırma konusudur. Britanya Parlamentosu içinde Avrupa entegrasyonuna karşı geliştirilen farklı tutumlar arasından istisnacılığı söylem analizi yöntemi ile inceleyen bu çalışmada, bahsi geçen iki partinin milletvekillerinin parlamento konuşmaları 1973-2017 dönem aralığında, parlamentonun resmi arşivi Hansard üzerinden elde edilen veriler aracılığıyla incelenmiştir. Bu bağlamda çalışmanın ilk amacı İşçi Partisi ve Muhafazakâr Parti milletvekillerinin istisnacılık siyasetinin söylemsel boyutunu nasıl kurguladıklarının incelenmesi, ikinci amacı ise bu iki partinin istisnacılık söylemi arasında ne gibi benzerlikler ve farklılıklar olduğunun tespit edilmesidir. Söylem analizi sonucunda iki partinin istisnacılık söyleminin yoğunlaştığı ana başlıklar egemenlik, ekonomik yapının biricikliği, dünya gücü olma iddiası ve ada devleti olma halinden kaynaklı coğrafi konum olarak ortaya çıkmıştır. ; The idea of European integration has emerged to restore political and economic destruction in Europe after the Second World War, yet Britain stood aloof from this idea compared to other nation states in the Continent. Although in 1960s, Britain applied for the membership of European Economic Community, which was the most tangible output of integration attempts and became a member state in 1973; throughout the membership period, Britain preferred to opt-out from the policies of Community which were not in line with national interests of the country. It can also be argued that Britain has maintained its exceptionalism both before and after membership, either by differentiating itself from the political, economic and social structure of Continental Europe or claiming a comparative superiority. The main subject of this study is the politics and discourse on British exceptionalism- which can be defined as the assertion of exemption from the values and policy necessities of European integration- produced by the two mainstream political parties of British Parliament, Labour and Conservative Parties. In this study, exceptionalism as one of the various lines of conduct inside British Parliament towards European integration has been examined by discourse analysis of the speeches of MPs from the two political parties in question covering the period from 1973 to 2017 through the data retrieved from Hansard, the official archive of British Parliament. In this context, this study aims, firstly, to analyse how the MPs of Labour and Conservative Parties construct the discourse dimension of exceptionalist politics and secondly, to determine what kind of similarities and differences between these two political parties' exceptionalist discourse. Sovereignty, the uniqueness of economic structure, claim for world power and geographic location as an island nation are the main topics emerged out of discourse analysis.

Bu tezin kuramsal kapsamı dahilinde Brexit'in AB bütünleşmesi üzerindeki etkilerini araştırmak, bu değerlendirmeyi İngiltere-AB ilişkileri ve küresel etkileri bağlamında gerçekleştirmektir. Bu tezde niteliksel bir araştırma yöntemi olan süreç takibi analizi uygulanmaya çabalanmış ve Avrupa şüpheciliğinin, Brexit'i tetikleyen ve onu üreten süreçte nedensel bir mekanizma olduğu iddia edilmektedir. Dolayısıyla, Brexit'in, Birleşik Krallık'ın Avrupa Ekonomik Topluluğu ile ilk müzakerelerinden itibaren Avrupa siyasi bütünleşme projesine yönelik şüpheci ve hevessiz eğiliminin sonucu olduğunu iddia etmektedir. Aynı zamanda, Brexit'in Avrupa bütünleşmesi üzerindeki muhtemel etkisini ele alarak; birincisi Avrupa şüpheciliğinin etkisinde olan ve AB'nin parçalanmasına ve zayıflamasına yol açan geniş yörüngenin farkında olmanın (merkezkaç yörüngesi) önemine dikkat çekmektedir. İkincisi, AB içerisinde daha fazla işbirliğine yol açabilecek ve Avrupa bütünleşme sürecinin güçlendirilmesine yol açabilecek potansiyeli algılamanın önemine vurgu yapmaktadır (merkezcil yörünge). Brexit, AB'nin yönünü belirleyen daha geniş bir belirsizlik alanının bir parçasıdır. Ardışık AB krizlerini, aynı zamanda çeşitli fırsatları yaratan bağlamsal faktörler olarak görüp, krizin yol açtığı istikrarsızlık ve belirsizlik ele alınmalıdır. Britanya gibi diplomatik ve ekonomik açıdan AB içindeki ağırlıklı olan bir ülkenin AB'den ayrılması, AB içerisinde birliği güçlendirebileceği gibi; aksi bir durumda domino etkisiyle bazı AB ülkelerinin AB'ye olan bağlılıklarını negatif anlamda etkileyebilir. Son olarak tez, Brexit ve diğer tüm sorunlar karşısında Avrupa birliğinin anahtar ülkesinin Almanya olacağını savunmaktadır. ; The aim of this thesis is to investigate the effects of the Brexit on the EU integration and to make this assessment in the context of UK-EU relations and global effects. In this thesis, a qualitative research method, Process Tracing, is applied and it is argued that Euroscepticism is the causal mechanism in the process that triggers and produces Brexit. Accordingly, Brexit was the result of the skeptical and unwilling attitude towards the European political integration project of the United Kingdom from the first negotiations with the European Economic Community. At the same time, considering the possible impact of Brexit on European integration; firstly, it draws attention to the importance of being aware of the large trajectory (centrifugal trajectory), which is influenced by Euroscepticism and leads to the fragmentation and weakening of the EU. Secondly, it emphasizes the importance of perceiving the potential that could lead to greater cooperation within the EU and to strengthen the European integration process (centripetal trajectory). Brexit is part of a wider area of uncertainty that determines the direction of the EU. Consistent EU crises should be viewed as contextual factors that create a variety of opportunities and the instability and uncertainty caused by the crisis should be addressed. The exit of a country such as Britain, which has by diplomatic and economic dominance within the EU, can strengthen the unity within the EU; or otherwise, it may negatively affect the commitment of some EU countries to the EU with domino Finally, the thesis argues that Germany will be the key country of the European Union in the face of Brexit and all other problems.

Avrupa Birliği (AB) içinde son dönemde artan fikir ayrılıkları ve liderlik mücadelesi üye ülkeleri yeni arayışlara sevk etmiştir. Özellikle görece küçük veya güçsüz üye ülkeler güçlüler arasında sıkışmak yerine adeta bir tür küçükler dayanışmasına gitmek, bu şekilde daha fark edilir olmayı tercih etmişlerdir. Bu arayış bir tarafta başta yeni işbirliklerinin önünü açarken, yeni jeostratejik ilişkiler ve müttefik arayışlarını da teşvik etmiştir. Bu çalışmada Trimarium düşüncesi, jeopolitik teori ve Avrupa kuşkuculuğu çerçevesinde değerlendirilmiştir. Polonya'nın jeopolitik yaklaşımı göz önünde tutularak henüz yeni bir minilateral işbirliği modeli olan Trimarium'un Avrupa bütünleşmesine olan katkısı tartışılmaktadır. Bu bağlamda bu girişimin Avrupa'da var olan uçurumu derinleştiren mi, yoksa tarafları birleştiren bir etki mi yaratığı sorusuna cevap aranacaktır. ; The recent divergence of opinion and struggle within the European Union (EU) has led the member states to search for new ones. Especially the small member states have preferred to be more noticeable in this way rather than being squeezed among the strong.While this quest paved the way for new collaborations encouraged new geostrategic relations and the search for allies. In this study, Trimarium thought has been evaluated within the framework of geopolitical theory and Euroscepticism. Considering Poland's geopolitical approach, the contribution of Trimarium, which is a new minilateral cooperation model, to European integration is discussed. In this context, an answer will be sought to the question of whether this initiative has deepened the gap in Europe or created an effect that unites the parties.

The article considers the foundation and argumentation of Europenistics as a science or a scientific domain about processes, problems, perspectives of Europe, as a philosophy or a concept of contemporary European development in strong connection with concepts of Europeanism, Europeanity, Europeanization, European. It is made a correlation and a differentiation between Europenistics and European Studies. Also in article is studied in a concise way the complex and multidimensional content of Europenistics, highlighting the most important compartments such as: theoretical and practical aspects of Europenistics and European Studies; Europenistics in connection with the European integration issue; conceptual and philosophical aspects Europenistics in the context of European unification. A very important part of the article is dedicated to analysis of the conceptualization, definition, content and specific of European Studies as one of most important compartments of Europenistics. The article ends with some general conclusions regarding the necessity to continue the foundation and argumentation of Europenistics as a special, conceptual science about Europe, as a philosophy or a concept about contemporary European development.

The article contains a peer analysis of European primary legislation concerning enhanced cooperation within the European Union between the member states in accordance with their will on agreed issues. The research includes the forms of enhanced cooperation, the procedure of enhanced cooperation, the spheres of its application, the instruments of enhanced cooperation and the legal effects of enhanced cooperation both for participating and third countries.

Development perspectives of the European Law of Contracts arise from the Press Releases of the European Parliament, the Union Council and the European Commission. The necessity to develop the European Law of Contracts is determined by the objectives of the Common Market, by the amplification of the commercial relations inside the EU, by the abstract and selective regulation of the contracts in the Treaty on European Union, in the EU Regulations and Directives, as well as by the divergences of contracts in national legislations of Member States.

The Church-State relationships in EU Member States are in a process of a radical transformation. This is the result of a rapid political integration and also of the major transformations of the modernity. Religion is still part of the European public space even if, according to modernity premises, it should be only a private matter. According to Max Weber and other authors, secularization diminishes the role of the religion in society. However, these theories are being contested in recent years, due to the interpretation of statistical data and to the emergence of fundamentalist religious movements spreading around the world. Consequently, secularization is a tendency and not an "iron law". As regards the current role of the religion, Silvio Ferrari developed the theory according to which there is a common European model. This model does not exist yet, but certainly we live in an era defined by the continuous searching of such a model. There is no European identity without common values. Some of these values, like toleration, do have a profound religious foundation. European integration is based on the action of different actors, including interest groups located in Brussels. The Churches and the religious organizations are also part of this category of actors and they try to be part of a process by which a common space for consultation will emerge.

Bugün Avrupa Birliği, 4-5 asır geriye giden Avrupa 'yı ortak bir çatı altında birleştirme girişimlerinin kuşkusuz en başarılı olanıdır. Esasen Avrupa 'nın bir bütün olarak coğrafi, ekonomik ve siyasi entegrasyonu hedeflenmiş; fakat taktik olarak ekonomik entegrasyondan başlanılarak 1951 Avrupa Kömür ve Çelik Toplulukları And-laşması akdedilmiş ve bunu 1957 Roma Andlaşması izlemiştir. Bu andlaşmaları müteakip ekonomik işbirliği alanlarında hızla cesaret verici başarılar kaydedilmiş ve 1986Avrupa Tek Senet Andlaşması ile iki kutuplu uluslararası sistemde gözlemlenme-ye başlanan değişim eğiliminin de etkisiyle güvenlik ve dış politika da işbirliği alanlarına dahil edilerek, bütünleşmeye yeni bir siyasal boyut da katılmıştır. 1992 'de iki kutuplu uluslararası sistemin sona erdiği Soğuk Savaş sonrası dönemde, Maastricht Birlik Andlaşması ile Ekonomi, Adalet ve İçişleri ve Dış Politika ve Güvenlik Politikası taşıyıcı sütunları üzerinde bir "Avrupa Birleşik Devletleri" inşa etme hedefi ortaya konulmuştur. Böylece bütünleşmiş bir Avrupa 'nın, tek ve birleşik devasa bir güç olarak uluslararası sistemde belirleyici roller oynayan küresel bir aktör haline getirilmesi hesaplanmaktaydı. Buna yönelik olarak da bütün kıtada hızla ekonomik, siyasi ve coğrafi bütünleşme tamamlanmak istenmiştir. Bu kıtasal bütünleşmenin teknik, kurumsal ve hukuki altyapısını inşa etmeye yönelik olarak, 1997 Amsterdam Andlaşması, 2001 Nice Andlaşması ve en nihayet 2004 Anayasa Andlaşması akdedilmiştir. Anayasa Andlaşması 'nın 2005 'de Fransa ve Hollanda 'daki referandumlarda reddedilmesi üzerine, Avrupa entegrasyonu ile ilgili bir kriz dönemine girilmiş; 2007 'de Anayasa Andlaşması 'nın reforma edilmiş bir hali olan Lizbon Reform Andlaşması imzalanıp güçlükle Aralık 2009 'da yürürlüğe sokularak, Avrupa entegrasyonu bugüne ulaşmıştır. Gelinen bu aşamada Avrupa bütünleşmesinin kurumsal yapısını temsil eden Avrupa Birliği, büyük ölçüde kıtayı bütünleştirerek bölgesel düzeyde barış ve refaha önemli katkılar sağlamakta olup bu yönü ile örnek bir bölgesel entegrasyon modelini temsil etmektedir. Ancak hem sahip olduğu reel güç ve potansiyeller, hem bizzat kendisinin de hedeflediği ve hem de esasen dünyanın da büyük ölçüde kendisinden beklediği küresel barış ve istikrarın kurucu ve koruyucusu global düzeyde belirleyici rol, güç ve etkiye sahip bir "Avrupa Birleşik Devletleri" olabilme açısından, Avrupa Birliği 'nin oldukça yetersiz kaldığı görülmektedir. Bu yetersizlikte ise dar-tutucu bakış ve yaklaşımların etkisiyle, böyle bir rolü mümkün kılabilecek siyasal irade ve stratejik vizyonlar geliştirememenin temel etkiye sahip olduğu söylenebilir. ; Today the EU is undoubtedly the most successful initiative, among those which have taken for 4-5 centuries, to consolidate Europe under a common roof. In fact, geographical, economic and political integration of Europe as a whole had been targeted but, as a tactic, starting with the economic integration, firstly the European Coal and Steel Communities Treaty of 1951 was conducted and it was followed by the Treaty of Rome in 1957. In the areas of economic cooperation some encouraging success was quickly achieved, and also with the Treaty of the European Single Act in 1986, and the effect of the tendency of change the bipolar international system of security, foreign policy was entered into cooperation so that the Integration of Europe has been gained a political dimension. In 1992, the Cold War period after the end of the bipolar international system, the target to build a "United States of Europe" on the carrier columns of Economy, Justice and Home Affairs, Foreign and Security Policy by the Maastricht Treaty of Union has been put. Thus, an integrated Europe, as a single unified international system and as a huge power would have transformed into a global actor playing decisive roles. For achieving this in the whole of continent a quick economic, political and geographical integration has been intended to complete. The Amsterdam Treaty of1997, the Nice Treaty of2001, and finally, the Constitutional Treaty of2004, have been conducted to build the technical, institutional and legal infrastructure of continental integration. With the rejection of the Constitutional Treaty by referendum in France and the Netherlands, it was entered the period of a crisis related to European integration; The European integration has reached to our days by putting into force the Treaty of Lisbon, signed in December 2009, as a reformed version of the Constitutional Treaty of2007, with some difficulties. At this stage we have reached, the European Union, representing the institutional structure of European integration, has been an example model of integration with its aspect of providing with an important contribution to peace and prosperity largely at the regional level by integrating the continent. The European Union, in terms of playing an effective global role as the founder and guardian of the global peace and stability, has remained rather inadequate, with regard to its own power and potentials and its own targets creating expectation for the entire world. This inadequacy arises because of the basic effect of the failure of developing a political will and strategic visions to be able to fulfil its expected role, with the effect of the narrow-conservative viewpoints and approaches.

Sırbistan, Karadağ, Arnavutluk, Bosna-Hersek, Kosova ve Kuzey Makedonya'dan oluşmakta olan Batı Balkan Bölgesi, AB'nin genişleme sürecinde ilk adım olarak üyelik sürecinin tamamlanmasını istediği bölgelerden biridir. Bu coğrafyada yer alan devletlerden biri olan Kuzey Makedonya'nın Avrupa Birliği üyeliğinde beş aday devletten (Türkiye, Karadağ, İzlanda, Sırbistan) birisi olarak 2004'te üyelik başvurusunda bulunduğu bilinmektedir. 2005'te AB Konseyi tarafından garanti edilen Kuzey Makedonya'nın adaylık statüsü günümüze değin farklı ekonomik ortaklıklar ve vize muafiyetiyle sürdürülmüştür. Entegrasyon sürecinde AB-Kuzey Makedonya ilişkilerinde tam üyelik aşamasında Kuzey Makedonya'nın dış politika sorunları, AB ilerleme raporlarına uyum gibi meseleler gerçekleştirilmesi beklenen reformlar arasındadır. Hiç şüphesiz AB'nin Sosyal İnşacı politikası Kuzey Makedonya'nın siyasal ve hukuksal reform hareketlerinin hayata geçirilmesinde etkili bir itici güç mahiyetindedir. Bu bağlamda yakın dönemde Kuzey Makedonya'nın üyeliğinin önündeki temel etken olan Yunanistan ile yaşadığı isim anlaşmazlığı sorunu ortadan kalkmıştır. Bu durum Kuzey Makedonya'nın, Avrupa Birliği Entegrasyon Sürecinde önemli mesafeler kat ettiğinin kanıtıdır. Üç bölümden oluşan çalışmamızda AB'ye entegrasyon sürecinde Kuzey Makedonya'nın AB üyeliği süreci Sosyal İnşacı yaklaşım açısından ele alınmıştır. Bu çerçevede AB üyelik kriterleri ve Kuzey Makedonya'nın AB üyeliğinde gerçekleştirmesi gereken reformların neler olduğuna değinilmiştir. Çalışmamızda Kuzey Makedonya Cumhuriyeti'nin AB'ye kabulünün AB reformlarıyla birlikte gerçekleşebileceği görülmüştür. Diğer Balkan devletleriyle yaşanan sosyo-kültürel ve etnik meselelerin çözüme kavuşturulması da bir diğer unsurdur. ; The Western Balkans Region, which consists of Serbia, Montenegro, Albania, Bosnia and Herzegovina, Kosovo and Northern Macedonia, is one of the regions that the EU wants to complete the membership process as a first step in the enlargement phase. It is known that Northern Macedonia, one of the states in this geography, applied for membership in 2004 as one of the five candidate states (Turkey, Serbia, Montenegro, Iceland) of European Union membership. The Candidate Status of Northern Macedonia, guaranteed by the EU Council in 2005, has been maintained to date with different economic partnerships and visa exemptions. In the entegration process, Northern Macedonia's foreign policy problems at the stage of full membership in Northern Macedonia relations and compliance with EU progress reports are among the targets to be achieved. Undoubtedly, the social constructivist policy of the EU is an effective driving force in the implementation of political and legal reform movements of Northern Macedonia. In this context, the name dispute with Greece, which is the main reason preventing Northern Macedonia's accession recently, has disappeared. This is proof that Northern Macedonia has made significant progress in the European Union Integration Process. In our three-part study, Northern Macedonia's EU membership process has been discussed in terms of social constructivist approach in the EU integration process. It covered the EU membership criteria and what reforms Northern Macedonia should implement in its EU membership. In our study, it was seen that the acceptance of the Republic of Northern Macedonia to the EU can only be realized with the EU reforms which include social constructivist approach. The resolution of socio-cultural and ethnic issues with other Balkan states is another factor.