Suchergebnisse

De Friese adel van de late middeleeuwen opereerde in een niet-feodaal gebied dat lange tijd geen landsheer kende. Hadden de leden, hoofdelingen genaamd, zich uit de boerenstand omhooggewerkt of vormden ze vanouds een gesloten stand? Hoe zat het met hun vermogen? Dit boek zoomt in op Rienck Hemmema en zijn vrouw Ath Roorda. Zij exploiteerden in de jaren 1569-1573 een boerderij in Hitzum onder Franeker.

Uit Riencks Rekenboeck blijkt dat hij geen eigenerfde boer was, maar een edelman met een royale levensstijl en meer inkomsten dan uit die ene boerderij. Een ruimtelijke reconstructie van zijn bezit en dat van zijn voorgeslacht toont hoe agrarisch kapitaal per generatie werd gevormd en overgedragen. Dit beeld wordt getoetst aan een Quote 200 uit 1513 en huwelijksakten uit 1450-1550. Een belangrijke conclusie is dat de Friese adel getalsmatig omvangrijk was, met veel families die leefden van twee of drie boerderijen. De figuur van de edelman-boer kwam dus vaak voor.

'Wat wil je dan later doen in je leven?' 'Ik wil mijn leven geven voor Allah.' Nog geen veertien dagen later kreeg ik een telefoontje. Een van de jongens uit dat groepje op school was vertrokken naar Syrië. Hij werd onze eerste Syriëstrijder. Karin Heremans is al jarenlang begaan met het lot van jonge tieners die aan de schoolpoorten of op straat belaagd worden door ronselaars die hen willen isoleren van hun familie, hun vrienden en van onze samenleving. Een kleine vijfhonderd jonge mensen zijn inmiddels uit ons land vertrokken naar Syrië of Irak. De eerste tekenen van radicalisering worden vaak op school opgemerkt. Geëngageerde leerkrachten en scholen bevinden zich in de frontlinie van de strijd tegen radicalisering. Ze ontwikkelen daarom preventie- en deradicaliseringsprojecten om jongeren uit de klauwen van de ronselaars te houden. De snelheid waarmee jongeren kunnen radicaliseren is helaas omgekeerd evenredig aan het langzame en moeilijke proces van deradicalisering

Met de aanwezigheid van Surinamers en (in kleinere aantallen) Antillianen in ons land is men hier sinds de jaren zestig vertrouwd geraakt. Over dit onderwerp is ook veel geschreven. Minder bekend is de geschiedenis van de Surinamers en Antillianen die daarv""r naar Nederland kwamen, te beginnen met slaven die door Nederlandse families uit "de West" werden meegenomen en eindigend met studenten en intellectuelen die hier naar toe kwamen voor opleiding en vorming, en waarvan sommigen voorgoed bleven. Dit boek voorziet in een leemte door hun verhaal te vertellen, soms in algemene termen, soms met biografische details. Het bestaat uit twee afzonderlijke hoofdstukken, n over de Surinamers (G. Oostindi) en n over de Antillianen (E. Maduro). Aparte bladzijden worden gewijd aan enkele bekende figuren: Anton de Kom en Albert Helman (Sur), en Cola Debrot en Boeli van Leeuwen (Ned.Ant.). Het boek munt uit door een zorgvuldige opzet, met een uitvoerige literatuurlijst en notenapparaat..J. de Marez Oyens

In dit boek wordt een gerenommeerd instrument voor organisatieontwikkeling en -verandering omgezet in een meer algemene onderzoeksbenadering, waar onderzoek en veranderingsgerichte interventie in samengaan. De schrijfster wil een nieuw instrument toevoegen aan het koffertje van de onderzoeker. Ikzelf herken Appreciative Inquiry – voortaan AI – als weer een nieuwe telg binnen de steeds verder uitdijende familie van actieonderzoeksbenaderingen (of handelingsonderzoek). De schrijfster spreekt liever over 'een nauwe verwantschap' met actieonderzoek (p. 64). Het belangrijkste verschil tussen action research en AI is, dat action research vanaf het begin problemen wil oplossen, dus uitgaat van wat er 'mis' is. AI daarentegen vertrekt van wat er bereikt is, van wat er goed gaat, waar de sterke punten liggen, zo meent zij (p. 63-65). Is hier sprake van een tegenstelling? Wat kan het voordeel zijn van specifiek deze positieve benadering? Ik denk dat er niet echt sprake is van een tegenstelling en dat een positief opbouwende communicatie eigenlijk al het halve werk is van een succesvol actieonderzoeksproject.

Momenten van... vertelt waargebeurde verhalen over vroeger. Ouderen vertellen over hun momenten van geluk, ontmoeting, afscheid, bezinning en verbondenheid. De verhalen zijn geïllustreerd met prachtige beelden uit privé fotocollecties. Met onder meer Jan Terlouw en Marjan Berk kijken we terug naar het verleden.Momenten van... is een boek vol belevenissen gemaakt door mensen die recht uit het hart hun mooiste momenten hebben verteld. Wellicht creëren deze momenten weer een nieuw moment met een dierbare wanneer de verhalen en de beelden de herinnering doen leven!Auteursinformatie: Deirdre Beneken genaamd Kolmer is senioronderzoeker in de familiezorg aan de Universiteit van Tilburg. Daarnaast werkt zij als senioradviseur en gezinstherapeut in de gezondheidszorg voor het Expertisecentrum Familiezorg en de Familie Academie.Loes den Hollander was tot 2006 werkzaam als directeur van een zorginstelling. Nadat zij deze carrière had beëindigd, debuteerde ze als auteur van onder meer literaire thrillers.Loes den Hollander was tot 2006 werkzaam als directeur van een zorginstelling. Nadat zij deze carrière had beëindigd, debuteerde ze als auteur van onder meer literaire thrillers.Annelies Bast werkt sinds 1990 als grafisch vormgever. Ze werkt voornamelijk voor uitgeverijen. Voor het boek Momenten van ... is zij verantwoordelijk voor het beeldmateriaal

Le suprême hommage studies the handling of dying, burial and commemoration of royal and political elites in Belgium in the 19th and first half of the 20th century. This innovative historical research takes place at the interface of cultural history and political history. The reader not only gains insight into the impact of social class, status and religion on funerary culture, but also into the influence of media culture on the perception of death, mourning and memory. Within a selection of 170 cases, the author discusses in words and images the mediatised deaths and no less than imposing funerals of Belgium's first kings and queens and their families. The evolving practices surrounding the deaths of (former) heads of government, (former) presidents of parliament and mayors of major cities are also discussed in detail. Finally, the genesis of Belgium's most famous urban (park) cemeteries, and the funerary heritage in these cities of death, is also brought to life through the analysis of eye-catching funeral monuments. This book is a richly illustrated survey work on the social, political and cultural dimensions of the death of high-ranking figures in 19th- and 20th-century Belgian society.

Het Westfalen van 1870 is te klein voor ze. Dus willen mannen als Anton Dreesmann, Johann Peek, Heinrich Cloppenburg en Anton Kreijmborg naar Nederland om hier de straten te plaveien met hun manufacturenzaken. Ook Heinrich Bokern trekt de grens over en opent eerst in Haarlem en later in Leiden, Delft, Dordrecht en Rotterdam winkels in hoeden en petten en dameskorsetten. Met de mode en de nouveautés die ze introduceren geven de ondernemende Duitse dorpsjongens ons land een frivoliteit die lang had ontbroken en leggen ze de basis voor de massaconsumptie die we nu nog steeds kennen. De nieuwe economie wordt echter ook de ondergang voor de dynastie die Heinrich Bokern had willen stichten. Als zoon Bernard, de beoogde opvolger, uiteindelijk toch middenstander besluit te worden, is de manufacturenhandel al in handen van de grote ketens. Hij kiest voor een branche die dan de voorbode is van de nieuwe tijd: de drogisterij. Maar crisis en oorlog vermorzelen zijn droom. Tergend traag gaan winkel en winkelier ten onder. 0'Hoeden en petten en dameskorsetten' vertelt het verhaal van kleine middenstanders met grote dromen en begint in een tijd dat zulke dromen vaak werkelijkheid werden. Maar de familie heeft zelfs de succesverhalen verzwegen uit schaamte over de teloorgang die later is gevolgd. Frank Bokern laveert op soepele wijze tussen journalistieke nieuwsgierigheid en compassie bij het reconstrueren van deze wervelende familiegeschiedenis

Dieser Materialienband enthält die niederländische Übersetzung des ifb-Zeitverwendungstagebuches (ifb-Materialien 3/2005). Die Übersetzung wurde erstellt von Ida van der Woude.

The Province of Gelderland has long boasted a large number of country houses and landed estates, which over time coalesced into estate landscapes around the historical capitals of the Duchy of Guelders quarters of Nijmegen, Arnhem and Zutphen. Rapidly increasing urbanization from the end of the nineteenth century onwards threatened the coherence and accessibility of these landscapes. Gelderland's largest cities, Arnhem and Nijmegen, watched in dismay as many country houses and landed estates fell victim to subdivision and development. In response they started to buy up portions of that estate landscape to ensure that they would remain available to city dwellers. In addition, the 'safety net' provided by newly established nature and landscape organizations, in particular Natuurmonumenten and Geldersch Landschap & Kasteelen, also contributed to preservation and permanent accessibility by offering landed families the opportunity to keep their estate intact, albeit no longer under their ownership. Similar motives – the need to preserve attractive, accessible walking areas for the increasingly urbanized society – underpinned the government's introduction of the Nature Conservation Act in 1928. The Act was invoked more frequently in Gelderland than in any other province. It promoted the opening up of private properties as well as the preservation of the cultural value of the kind of 'natural beauty' to be found on landed estates. After the Second World War, in addition to resorting to the Nature Conservation Act, the owners of country houses and landed estates could avail themselves of an increasing variety of grants aimed at preserving (publicly accessible) nature, landscape and heritage, although the emphasis was firmly on nature. Estate landscapes like the Veluwezoom and the County of Zutphen were eventually safeguarded by a patchwork of different government regulations. In the twenty-first century, government policy shifted towards providing financial support for both public and private contributions to ...

Dutch literature; History, geography, and auxiliary disciplines - Nauw met elkaar verbonden, maakten theater en retorica vanaf de vijftiende eeuw in de Latijnse geleerdencultuur en de volkstalige wereld van het verstedelijkte Europa een renaissance door. Op basis van onderzoek naar ideeën, (literaire) praktijken en leden laat Lustige geesten zien dat de rederijkerskamers de Nederlandse variant waren van een vroegmoderne cultuur van publieke welsprekendheid, met het theater als quintessens. Rederijkers (rhetoriziens) drukten de intellectuele en maatschappelijke missies van hun kamers uit in het kernbegrip retorica (rhetorique) dat zowel verwees naar (utopische) idealen van burgerlijkheid als naar het toepassen van kennis (conste) in een geëngageerde cultuur. De noordelijke Nederlanden (vooral Holland en Zeeland) vormden met de zuidelijke (vooral Vlaanderen en Brabant) één rederijkerswereld van overlappende netwerken waarin via een actieve lees-, gespreks- en discussiecultuur internationale culturele trends lokaal en regionaal verwerkt werden. De middelen van publieke welsprekendheid (het schrijven en opvoeren van toneelspel, lied, gedicht) waren (intern) bedoeld om (in een ludieke en competitieve sfeer) de geest van jonge mannen uit gegoede families en middengroepen te vormen. Door de organisatie (extern) van opvoering in de lokale feestcultuur en op interlokale rederijkersfestivals functioneerden kamers als publicatiecentra voor hun beste schrijvers en performers. De rederijkers droegen zo bij aan de opkomst van een volkstalige geleerdencultuur en namen deel aan het publieke debat. Lustige geesten laat zo zien op welke manieren de sociale, institutionele en culturele elementen van de rederijkerscultuur de maatschappelijke invloed van de rederijkers bepaalden en hun bijdrage aan de opkomst van de (noordelijke) Nederlanden als Europees cultureel centrum. Lustige geesten wordt op unieke wijze aangevuld met de site "http://www.lustigegeesten.nl">www.lustigegeesten.nl. Deze site presenteert een proposografie van rederijkers - een database met biografietjes van alle bekende leden van de rederijkerskamers van Haarlem (1502-1650), Middelburg (1494-1650) en Den Haag (1494) - en een deel van de bestanden waarop de prosopografie en de analyses uit Lustige Geesten gebaseerd zijn. Eerder bij AUP verschenen: Om beters wille. Rederijkerskamers en de stedelijke cultuur in de Zuidelijke Nederlanden (1400-1650)| ISBN 978 90 5356561 2| maart 2008 Conformisten en rebellen. Rederijkerscultuur in de Nederlanden| ISBN 978 90 5356 618 3| januari 2004

For many centuries, the landscape and cultural history of the Netherlands have been influenced by the rural estates of large landowners. Their country houses with gardens, parks and farmland formed an important combination of practical aspects of economic management and aesthetic landscaping. Many castles or country houses were linked to large landholdings of several hundred, sometimes even thousands of hectares, as in the case of the Veluwezoom in the Province of Gelderland. Since the late Middle Ages this area, now known as Gelders Arcadia, has been popular with the landed elite, whose ranks have included noble families, stadtholders, city regents and bankers. The undulating landscape, the rivers and brooks and the fertile land was ideally suited to the creation of the desired combination of productive and aesthetic landscapes. One of the special aspects of the Gelders Arcadia estate zone is that it represents nearly every stage in the development of the Dutch country estate, from the emergence of castles and lordships (c. 500-1600), to the foundation of small country retreats by town regents (c. 1600-1800), and the creation of villa-like country estates for a new elite of bankers, industrialists and lawyers (c. 1800-1940). The historic country houses and landed estates are manifestations of their time and therefore very diverse, ranging from transformed noble castles with large landholdings to the rural retreats of town regents to villa-like country houses for the newly wealthy. Not only the architecture of the house and park, but also the use, the anchoring in the cultural landscape and the social significance underwent development. A historical-geographical approach was used to analyse location and distribution patterns and to investigate the size, character and functions of country estates in each period from an economic, political, societal and social perspective. It appears that the majority of new country houses and estates were created by a new elite of the newly rich, whereas the old elite continued ...