Suchergebnisse

Tarihsel gelişmelere göre halkın kendi kendini yönetmesini esas alan demokrasi kavramına, toplumların gelişme düzeylerine bağlı olarak farklı anlamlar atfedilmiştir. Modernizmin siyasal dönüşümünü ifade eden demokrasi kavramı hukukun üstünlüğü, yasal eşitlik, özgürlük gibi unsurları barındırır. Ancak demokrasi söylemi özgürlük, eşitlik ve adaletin ne olduğu ya da ne olabileceğini gösterdiği kadar, maalesef baskı ve tahakkümü, eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri gizler hale gelmiş, insan hakları siyasal bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır. Modernizmin ve dolayısıyla demokrasinin temellerini oluşturan Reform ve Rönesans hareketleriyle birlikte genel ahlak, toplumsal ve siyasal alanın dışına itilmiştir. Modernizm, her şeyi seküler boyutlara indirgemiş, apriori düzeydeki ilkeleri dikkate almamıştır. Yeryüzüne egemen olmak için gökyüzünden yüz çevirmiş ve bütün bunları da sadece sözde tek amaç olarak kabul edilen insanın özgür, eşit ve mutlu olması için yapmıştır. Ahlak ve siyasetin birbirinden ayrıldığı modern dönemlerden bu yana ahlak, kapitalizmin de etkisiyle araç haline getirilmiştir. Ahlaki olan günümüz dünyasında ve toplumun etkili çevreleri içinde temsiliyet imkânı bulamamaktadır. Dolayısıyla genel ahlak bağlayıcı gücünü yitirmiş, toplumu meydana getiren bireylerin kendilerini her bakımdan kuşatacak olan üst normlara yaslanma imkânı da ellerinden alınmıştır. Bundan dolayı hak ve özgürlük alanında evrensellik değil çıkar ilişkisi ön planda yer almıştır. Çünkü giderek artan oranda uluslararası ilişkilere ve dış politikalara, iktisadi çıkarlar yön vermeye başlamıştır. Büyük sermaye sahipleri hem ulusal hem de uluslararası alanda hükümetlere baskı yaparak ülkeleri kendi çıkarları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Dahası özgürlük, adalet, demokrasi, insan hakları gibi kavramlar, küresel-uluslararası güçlerin emperyal amaçlarının meşruluk kılıfı haline gelmiştir. ; Considering the historical developments, democracy as a form of governing people by people may have different meanings depending on the development level of societies. The concept of democracy which expresses a political transformation of modernism contains such elements as the rule of law, legal equality, and freedom. However, as discourse of democracy proves freedom, equality and justice, it may also be used as a tool to hide oppression, domination, inequality and injustice and unfortunately human rights have been used as a political weapon. The Reformation and the Renaissance which paved the way for modernism and hence democracy placed the general morality outside the social and political spheres. Modernism has reduced all down to secularism, and taken no heed of a priori principles. It has also disregarded whatever has been considered celestial for the sole purpose of establishing a global dominion over the earth, something which it has done for the quasi-single aim of increasing human freedom, equality and happiness. Today the whole world of the moral life are experiencing expatriated state with capitalism's effect, the moral of the community the opportunity to representation in the environment can not be effective, public morality is losing its binding force. Thus, an individuals can not find the opportunity to lean on.top norms which will surround him in all respects. Therefore, in the area of rights and freedoms, interests have been at the forefront instead of universality. Because economic interests have become increasingly active on international relations and foreign policy. The capital owners both nationally and internationally shaped states in accordance with its own interests by putting pressure on governments. Furthermore, notions such as freedom, justice, democracy and human rights have become tools of justification for global-international forces to cover their imperial aims.

Özet (Türkçe) Yüksek Yargı Kararları Işığında Laiklik Algısındaki Sosyolojik DeğişimBelli bir kültür içinde ortaya çıkan kavramların başka kültürlere aktarılmasında her zaman sorunlar yaşanmaktadır. Laiklik kavramı üzerinde, her ülkenin tarihi şartları, hukuk ve siyaset kültürü ile ilişkili tartışmaların yaşanması da bu yüzdendir.Laiklik kavramıyla ilgili olarak, Batı ülkeleri arasında bile bazı farklı anlayışların bulunuşu asgari bir kavramsal çerçevenin bulunmadığı anlamına gelmemektedir. Hukuk devleti ve özgürlüklerle ilgili süreçlerde ortaya çıkan laiklik kavramının da nihai varlık sebebi insanların özgürlüğünün sağlanması ve teminat altına alınması konusunda bir güvence olmasından kaynaklanmaktadır. Nihai amaç insanın özgür olmasıdır; özgürlüğünün güvence altında olmasıdır. Laiklik ilkesini benimsemediği halde din özgürlüğü alanında yeterli güvenceler sağlamış ülkeler olduğu halde laiklik ilkesine anayasalarında yer verdiği halde din özgürlüğünü gerçekleştirememiş ülkeler de vardır. Kavramların kendileri değil içerikleri her zaman daha fazla önem taşımaktadır.Laiklik kavramının anayasaya girişinden itibaren içeriğiyle ilgili tartışmalar başlamıştır. 1961 Anayasasında da laiklik ilkesinin benimsenmesi kararlaştırılınca, birçok yazar ve hukukçunun bu kavramın tanımının anayasaya konulmasını talep ettiğini görüyoruz. 1982 Anayasası hazırlanırken, yine laikliğin anayasada tanımlanmasını Danışma Meclisi üyesi birçok hukukçu talep etmiştir. Böyle bir tanım yapılmış olsaydı, kavramla ilgili tartışmaların ve uygulamada yaşanan sıkıntıların bir ölçüde aşılması mümkün olabilirdi. Çalışmamızda, özellikle Anayasa Mahkemesi kararlarında olmak üzere yüksek yargının laikliği bir hukuk kavramı olarak değil bir siyasi ideoloji olarak algıladığı tezi ileri sürülmekte ve tartışılmaktadır. Laiklik kavramının hukuki tanımı bazı farklılıklar gösterse de, üzerinde evrensel mutabakat sağlanmış asgari bir içerik bulunmaktadır. Hukuk bakımından kabulü gereken bu asgari içeriğin Türkiye'de, yüksek yargı kararlarındaki laiklik algısıyla örtüşmediği görülmektedir. Özet-İngilizceSociological Changes in Perception of Secularism in the Light of Supreme Court Decisions (in Turkey)Transfer of a particular concept that emerged in a particular culture, to another culture has always caused problems. That is the main reason for the arguments about the concept of secularism which are related to historical conditions and juridical - political culture of the country.Existence of different types of applications, even among the Western countries, does not imply the absence of basic border lines for the concept of secularism. Secularism promises the guarantee and the immortality of liberty. That is the only reason for the emerge of the concept of secularism in periods regarding law and freedoms. The ultimate aim is the freedom of people. In fact, the guarantee of this very essential freedom. There are examples of such countries which provide the assurance of religious freedom and have not adopted the concept of secularism at same time. Exact opposite examples exist too: secular countries without religious freedom. Contents of the concepts are always more vital than the concepts themselves.Various arguments have started, which have always been major status in debates, following the entry of the concept of secularism to the Turkish constitution. Upon adoption of secularism in the Constitution of 1961, lots of writers, authors and legists had requested insertion of the description of secularism into the constitution. Similar response had came from various legists from the Advisory Council while the preparation of the Constitution of 1982. If such definition had been made, the arguments about the concept of secularism and problems in the practice in daily life would have been solved.In my work, it is claimed and discussed that Supreme Court(s) in Turkey accepts secularism as a political view instead of a juridical term especially in Supreme Court decisions. Despite of the fact that juridical definition of the concept of secularism differs in some ways, there is an essential content of this concept recognized universally. This basic understanding of the concept is required for true practice of law. However, border lines of secularism conflicts with the insight of secularism in Supreme Court(s) decisions in Turkey.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000289 ; Bu araştırmada öncelikli olarak medya ve demokrasi arasındaki ilişkiler ele alınmıştır. Demokrasinin temel niteliklerinden hareketle liberal-demokrat bir sistemde, medyanın konum, rol, önem ve işlevlerinin ne olması gerektiği sorgulanmıştır. Bu bağlamda medyanın demokrasinin temel evrensel değerlerine hizmet edebilmesi için özgür olması gerektiği noktasından hareket edilmiştir. Ancak söz konusu özgürlüğün salt "negatif özgürlük anlayışı" ekseninde değil, "hem negatif hem de pozitif özgürlük anlayışları" çerçevesinde kurgulanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Diğer yandan "medya bağımsızlığının" ve "medya çeşitliliğinin" sağlanamadığı bir ortamda, medyanın demokratik değerlere ve demokrasiye hizmet etmek bir yana; işlevlerinden sapmak suretiyle demokratik değerleri ve demokrasiyi tehdit eder hale geldiği vurgulanmıştır. Sonuç olarak medyanın demokrasiye hizmet edebilmesi için öncelikli olarak medyanın kendisinin demokratikleştirilmesi gerektiği belirtilerek, önerilerde bulunulmuştur. ; Prior object of this study were the relations between the media and democracy. Starting from the fundamental attributes of democracy, what should the status, role, significance and functions of the media be in a liberal-democratic system? Our starting context was the premise that the media had to be free if it should and could serve the universal fundamental values of democracy. Nevertheless, this freedom was not to be built solely upon a "negative freedom approach", it had to regard both aspects of "negative" and "positive" freedom. Further, it is pointed out that in an environment where "media independence" and "media diversity" could not be provided, the media, besides not serving the democratic values and the democracy, by straying away from it's functions, it becomes itself a threat to the democratic values and the democratic system. As a result, it is concluded that the media, to be able to serve the democracy, had to democratize itself first and suggestions have been made for this objective.

URL: http://dergipark.gov.tr/susead/issue/28423/302677 ; Avrupa Birliği, bugünkü durumuna ulaşana kadar geçirdiği bütünleşme sürecinde çok önemli uygulama ve yenilikleri başarı ile ortaya koyabilmiştir. Avrupa bütünleşmesi içerisinde en önemli hususlardan bir tanesi de işçilerin serbest dolaşımıdır. Birlik içerisinde işçilerin serbest dolaşımı kavramından; üye ülke vatandaşlarının diğer üye devletlere serbestçe girebilmesi, oturabilmesi, işlere başvurabilmesi, mesleğini icra edebilmesi ve kaldıkları ülkelerin vatandaşlarıyla sosyal haklardan eşit bir biçimde yararlanması gibi durumlar anlaşılmaktadır. Son dönemlerde AB ile olan ilişkileri farklı boyutlara taşınan Türkiye'nin işgücünün serbest dolaşımı konusunda Birlik ile arasında olan münasebetleri Ankara Antlaşmasının yapılması ve Katma Protokolün uygulanması ile başlamış, bunlara dayanılarak alınan Ortaklık Konseyi Kararları ve Avrupa Topluluğu Adalet Divanı kararları ile şekillenmiştir. Gelinen noktada Avrupa Birliği ve Türkiye Arasında en önemli müktesebat konularından birisi olan İşgücünün Serbest Dolaşımını hukuki belgeleri esas alarak inceleyen bu çalışmada önce konuya AB müktesebatı açısından yaklaşılmış, ardından konunun Türkiye-AB ilişkileri açısından önemli görülen kısımlarına değinilmiştir. ; The European Union successfully put forward significant applications and innovations during its integration process until it reached its current state. One of the important subjects in the European Integration is freedom of movement of workers. Insıde the Union, from the notion of free movement of workers such condition as freedom of movements, freedom of establishment of member states in other member states, freely applying for jobs, freely practicing their jobs and benefitting equally from the social rights along the citizens of the resident states is understood. The relations with the Union about free movement of Turkey's workforce, whose relations with the EU recently moved to other levels, began with the Ankara Agreements and the application of the Additional Protocol and were shaped with the decision of Association Council and Court of Justice of The European Communities. In this study which examines the free movement of workforce, which is the most important acquis between the European Union and Turkey at this point, on the basis of legal documents, firstly the subject was approached from the acquis of the EU, and later the parts which were regarded important in terms of Turkey were mentioned.

Anahtar Kelimeler : Dinlerarası Diyalog, Strateji, Teo-strateji, Misyonerlik, 11 Eylül OlayıÖZET11 EYLÜL 2001 SONRASI TÜRKİYE'DE DİN MERKEZLİ BATI STRATEJİLERİII. Dünya Savaşı'ndan sonra başlayan süreçte, başını ABD'nin çektiği Batı Dünyası, stratejilerinin merkezine dini oturtmuştur. Bu sürecin üç önemli aşaması olmuştur. Birincisi, 1965 yılında başlayan dinlerarası diyalog aşaması; ikincisi SSCB'nin dağılması, üçüncü ve en dikkat çekici aşaması 11 Eylül Olayı'dır. Anılan süreçte İslam, Hıristiyanlık karşısında en büyük rakip ve dolayısıyla en büyük tehlike; Türkiye ise din merkezli bu stratejilerin muhatabı olan en önemli ülkesi olmuştur. "11 Eylül 2001 Sonrası Türkiye'de Din Merkezli Batı Stratejileri" adlı çalışmamızda temelde 11 Eylül Olayı sonrası Hıristiyan Batı Dünyası'nın teo-stratejilerinin ana hedef ülkesi durumunda olan Türkiye'deki yansımaları ele alınmıştır. Araştırmamız giriş, dört bölüm, sonuç, ekler ve bibliyografyadan oluşmaktadır. Girişte araştırmanın konusu, amacı, önemi, iddia ve varsayımları, sınırları, yöntemi, ilgili literatür, temel kavramlar, teorik çerçeve ve plan ele alınmaktadır. Birinci bölümde Batı'nın İslam Dünyası ve Türkiye ile ilişkilerinin tarihi arka planı ele alınmıştır. İkinci bölümde Batı'nın din ve siyaset ilişkilerine bakışının temel belirleyicisi olan Pavlus ile İslam ve Türkiye siyasetinin temsili teorisyenleri olan Toynbee ve Huntington ele alınmıştır. Üçüncü bölümde 11 Eylül Olayı tasvir edilmiş ve stratejik sonuçlarına değinilmiştir. Dördüncü bölümde ise Batının Türkiye üzerindeki teostratejik hedeflerinin başlıca göstergelerine değinilmiştir. GENERAL KNOWLEDGEName and Surname : Mustafa Tahir ÖztürkField : TheologyProgramme : Sociology of ReligionSupervisor : Associated Professor Ali CoşkunDegree Awarded and Date : Doctorate-July 2010Keywords : Interreligious Dialogue, Strategy, Teo-strategy, Missionary, September 11 EventABSTRACTRELIGION CENTERED WESTERN STRATEGIES IN TURKEY AFTER SEPTEMBER 11, 2001Western world, under the lead of the United States, has taken "religion" as a core for their international strategies, particularly after the Second World War. This period can be investigated under three different stages. First stage called as the interreligious dialogue stage started in the year of 1965, dissolution of the Soviet Union opened the second stage in 1991. The third and the most striking stage started with the September 11. In the period which embraced three of aforementioned stages, Islam is considered as the most powerful opponent of Christianity and also the biggest danger for it. Hence, Turkey became the most important country which confronted with this religion centered western strategies. This work, entitled "Religion Centered Western Strategies in Turkey after September 11, 2001" focuses mainly on the impact of teo-strategies of Christian Western World on Turkey which became his main target after the September 11. Our research consists of an introduction part, four chapters, the conclusion, appendices and the bibliography. In introduction part the aim and scope, hypotheses, limitation and methodology, briefly theoretical background, of this work are framed. Whilst the first chapter touches briefly on historical background of relations between Western and Islamic World and Turkey, second chapter focuses on Pavlus who is the main determiner of the Western view on religion and politics, Toynbee and Huntington who are the representatives of Western politics for Islam and Turkey. In the third chapter, the September 11 is described and the strategic results of the event are explored. In the last chapter, i.e. fourth one, the main indicators of teo-strategic goals of Western for Turkey are handled.

ÖZETAYDIN SİYASET İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA HÜRRİYET PARTİSİHürriyet Partisi, çok partili hayata geçiş sonrası yaşanan demokratikleşme ve kalkınma sancısının bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır. Parlamento dışından değil Demokrat Parti'den türemiştir. DP, liberal bir söylemle iktidara gelmişti. Amacı özgürlüklerden ödün vermeden topyekûn bir kalkınmayı gerçekleştirmekti. Ancak parti, iktidarının ikinci döneminden itibaren 46 ruhu olarak da adlandırılan bu varoluş felsefesinden giderek uzaklaşmaya başladı. Siyasal ve ekonomik alanda yaşanan daralma parti içi muhalefeti veya iktidar mücadelesini beraberinde getirdi. Muhalif kanat, Menderes ve ekibi tarafından tasfiye edilince yeni bir parti kurma yoluna gidildi.HP, siyasal yelpazeye yeni bir ideolojik soluk getirme amacıyla yola çıkmadı. Tıpkı DP ve CHP gibi farklı toplumsal çıkarları bağdaştırmaya çalışan eklektik bir partiydi. Partinin en özgün yanı sahip olduğu kadronun niteliğinde yatmaktaydı. Aydınların ağırlıklı bir yer teşkil ettiği bir kadronun öncülüğünde kurulmuştu. Bu nitelik, partinin dayandığı toplumsal tabandan örgütlenmede izlediği stratejiye, ülkenin sorunlarına yaklaşım biçiminden siyasette yaşadığı başarısızlığa kadar birçok alanda etkisini göstermiştir.Parti üç yıllık bir ömre(1955-1958) sahip olmasına rağmen Türk siyasal hayatı üzerinde bu ömre sığmayacak ölçüde izler bırakmıştır. HP dikkate alınmadan ne DP'nin siyasi tarihi ne de CHP'nin geçirdiği değişim/dönüşüm yeterince anlaşılamaz. Benzer bir durum, 27 Mayıs'ın getirdiği anayasal ve ekonomi politik düzen için de geçerlidir. HP'nin sahip olduğu fikri birikim ve ekonomik, siyasal ve sosyal sorunların çözümüne ilişkin ortaya koyduğu yaklaşım boşa gitmemiş bu yeni dönemin şekillenmesinde somut yansımasını bulmuştur.ABSTRACTTHE FREEDOM PARTY IN THE CONTEXT OF INTELLECTUAL-POLITICS RELATIONSHIPThe Freedom Party emerged as an outcome of the democratisation and development throe experienced after the transition to multi-party system. It derived from not out of the Parliament, but from the Democratic Party. DP came into the power with a liberal rhetoric. Its aim was to carry out a total development without compromising freedom. However, the party started moving off its existential philosophy, called as 46 spirit, from the second term of its power onward. The recession in political and economic sphere brought about an intraparty opposition and a power struggle. When the opposing wing was purged by Menderes and his team, they resorted to establish a new party. HP (The Freedom Party) did not set off with the intent of giving a new ideological impulse to the political spectrum. It was an eclectic party which, just like DP and CHP, tried to reconcile different social benefits. The most original of the party was the quality of its staff. It was established under the guidance of a staff predominantly constituted by intellectuals. This quality showed its effects on numerous areas from the party's social base to its strategy in organisation, from its approach to the problems of the country to its failure in the political sphere. Although the party had a three-year-life (1955-1958), it left indelible marks on Turkish political life, which cannot be fit into such a short period. Without regarding HP, neither the political history of DP nor the shift/evolution CHP has undergone can be properly understood. A similar case is also true for the constitutional and economic-political system resulted from May 27. The intellectual accumulation of HP and its approach concerning the solutions of economic, political and social problems did not go to waste, but found its tangible reflection in the formation of this new era.

XIX. yy.'ın sonlarında, Rusya Müslümanları, Rusya'nın değişik yerleşim birimlerinde, farklı yasal ve idarî statülere tabi olarak yaşamaktaydılar. Aynı etnik köken ve aynı dine sahip olmalarına rağmen iletişimin çok kısıtlı olması nedeniyle birbirlerinden habersizdiler. Şiveleri farklı, eğitim seviyeleri oldukça düşüktü. Böyle bir ortamda İsmail Gaspıralı gazetesi Tercüman vasıtasıyla dil birliği ve temel eğitimde ilk adımları atarak koyu bir taassup, asimilasyon gibi engellere rağmen Rusya Müslümanlarının uyanmasında büyük rol oynadı. Rus-Japon savaşının sonuçları Rusya içindeki huzursuzluğu ziyadesiyle arttırmıştı. İmparator II. Nikola 1905 ihtilâlinin şiddetini azaltmak maksadıyla ödün vermeye başladı. Çeşitli hak ve hürriyetler tanınmasının yanı sıra rejim değişikliğine de gidildi. Bu değişim sürecinde Rusya Müslümanları yaptıkları üç büyük toplantı sırasında iyi ve kötü taraflarıyla birbirlerini tanıma fırsatını buldular ve Müslüman ittifakını tesis ederek siyaset platformunda seslerini duyurmaya başladılar. Rusya Müslümanlarının başta eşitlik ve hürriyet olmak üzere isteklerinin çoğuna olumlu cevap verildi. İnkılâbın ilk döneminde, Ruslar ile Müslümanlar arasında hukukî ayrımlar kalktı. Rusya Müslümanları, Ruslarla eşit haklara sahip Rusya vatandaşları olarak haklarını arama ve savunma çabası içine girdiler. Her üç Millet Meclisinde Müslüman Fraksiyonunu teşkil ederek dinî, iktisadî, kültürel ve siyasî istekleri tek elden takibe başladılar. Ancak vatandaş eşitliği, din ve eğitim sorunları dışındaki konularda Hükümetle anlaşmaları mümkün olmadı. Özellikle toprak meselesinde çözüm gerçekleşmediği için referandum bahane edilerek I. Millet Meclisi, solcuların inkılâp faaliyetleri bahane edilerek II. Millet Meclisi kapatıldı. Bundan sonraki siyasî hayatta, geriye dönüş başladı ve III. Millet Meclisinden itibaren sağ görüşlüler (Hükûmet yanlıları) siyasete hakim oldu. 1905-1907 sürecinde toprak ve göç konusunda başarı sağlanamamasına rağmen Rusya Müslümanları için en büyük kazanç, millî bir kimliğin kazanılması, yasal olarak vatandaş eşitliğine kavuşulması ve kısmen de olsa sosyo-kültürel avantajlara sahip olunmasıydı. At the end of the nineteenth century, the Muslims of Russia lived in various parts of Russia under different administrative status. Although they belonged to the same ethnic background and belief, they were aware of each other to a limited degree due to lack of effective means of communication and transportation. Their dialects differed from each other while in general they had a low degree of education. In such an environment, Ismail Gaspirali's newspaper Tercüman played a very important role in the awakening of the Muslims of Russia by taking primary steps in linguistic union and fundamental education although he confronted with the obstacles such as fanaticism and assimilation policies of the Czarist government. The results of Russo-Japanese War increased the existing dissatisfaction within the Russian Empire. Emperor Nicolas II felt to compromise with the requests in order to relieve the pressure of circumstances of the 1905 Revolution. He accepted to give some rights and freedoms while Constitution was introduced. In this process of change, the Muslims of Russia had a chance to know each other through three Congresses they organized. They also and began to express themselves in political platform by organizing the party called the Union of the Muslims of All-Russia. In the beginning, most of their requests for freedom of expression and equality found positive responses. The legal discrimination against the Muslims were removed to a certain degree and the Muslims of Russia continued to seek their rights further as equal citizens of Russia. In their meetings they organized the party of Muslim Fraction and collectively they pursued religious, economic, cultural and political rights. However, their requests were not accepted by the Czarist government, except the problems related with the equality, religion and education. Especially, the problems of territory remained unsolved, and therefore, the Czarist government closed the First National Assembly with the excuse of going to referendum and then cancelled the Second National Assembly because of the Leftist revolutionary activities. A reactionary movement was set in and pro-government Rightists dominated over politics in the Third National Assembly. Although Muslims of Russia did not gain much to solve the territorial and migration issues, they succeeded to form a national identity and equal status with Russians and, to a limited degree, gained socio-political advantages through their activities took place between 1905 and 1907.

The issue of servants' acts is one of the most controversial issues in Islamic thought and helped to sharpen the characteristics and differences between theological schools, mainly due to its relation to taklīf and servants' responsibility. Therefore, understandings of this issue revealed differences in understandings of divine justice and wisdom, as well as in interpretations of fate and destiny.
One of the noteworthy theories is that of Ibn 'Arabī (d. 638/1240) and his followers, who attempted to establish responsibility and negate the determinism of servants through al-a'yān al-thābita (fixed entities) and ʻadam maj'ūliyat al-mahiya (un-createdness of quiddities). They also focused on the construction of fate and destiny in accordance with this theory and considered such construction to constitute "the secret of destiny" and "the absolute proof" of God over the peoples.
While studying the servants' acts and the extent of their freedom of choice, we must deal with the issue of fate and destiny, as nothing in this universe is beyond fate and destiny. Human beings and their voluntary acts are no more than a part of this fate. We, therefore, first set out to understand the meaning of fate and destiny as understood by Ibn Arabi in this article. Then, we clarify the meaning of al-a'yān al-thābita. Next, we detail the issue of createdness of quiddities; as the universal entities are no more than realities and quiddities, we then tackle the issue of preparedness of quiddity and its relation to the establishment of the servant's freedom and the negation of determinism. Finally, we explore criticisms of this theory and try to present an objective evaluation of opinions on the issue.

The current political climate appears to create accentuated divisions among various incompatible world views. In a globalized world, faster dissemination of information is much faster via social media and other sources like has never experienced before. A local incident may rapidly turned into an international crisis. For instance, a civil war in Syria now has deeply impacted the politics and social structures of many counties around the world. In this social environment tacking with various types of violent extremism and radical popularism have become increasingly challenging. These radical worldviews may be manifested in either end of the political spectrum, namely right or left, based on ethnicity or exploitation of religion. Following the terror attacks of 9/11 security services and public have focused on the threat posed by terrorist groups such as DAESH and Al-Qaeda. However, threats of violence also remain significant in the case of violent extreme right as well as left group. Challenges in tackling violent right-wind extremism is a complicated matter as they may not be seen as a significant security threat in the west. For example, despite a number of terror attacks carried by right supremacists in the USA, this group has not been listed as a terror group by the state. Also, the terror suspects are more likely to be described as mentally disturbed and disgruntled people should they be white. In other to counter violent extremism, whether based on ideology, ethnicity, or exploitation of religion, we need to systematically examine the root cause of such violent tendencies. In this regard, rising radical right popularism in the West calls for a comprehensive examination of this social movement.

Fluri, P.: Security sector and deomcratiziation. - S. 22-24 Arslan, Z.: The fragile balance between security and human rights. - S. 25-42 Bilgin, P.: The security sector in theory and practice : from "state-centered" security to "citizen-centered" security. - S. 43-61 Eekelen, W.: Convergence of European security systems. - S. 62-67 Kandemir, S.: Private security for more freedom. - S. 68-72 Cerrah, İ.: Mental modernization and democratic oversight in the domestic security sector. - S. 73-100 Bergmans, D.: Police and gendarmerie reform in Belgium. - S. 101-115 Faupin, A.: Providing security : the division of labor armed forces, gendarmerie, police. - S. 116-128 Grudé, C.: The gendarmerie in democratic France. - S. 129-133

Belçika, Lijphart'ın teorisyenliğini yaptığı oydaşmacı demokrasinin en güzel örneği olarak gösterilen ülkesi iken, ülkede baş gösteren siyasi sıkıntılar bunun böyle olmadığını ortaya çıkarmıştır. Gerçekte Belçika'da olan yüzyıllardır süren bir mücadelenin ve dilsel özgürlük çabalarının günümüze kadar ulaşan yansımalarından başka bir şey değildir. Belçika, Flamanlar ve Volanlar adı verilen, Flamanca ve Fransızca konuşan iki büyük toplumun federal bir devlette yaşadığı bir ülkedir. Ülke tarihi bu iki dil grubunun birbirleriyle olan demokratik hak talebi mücadeleleri ile şekillenmiştir. Bu mücadeleler dilsel özgürlükler üzerinedir. Mücadeleler o kadar güçlü olmaktadır ki, siyasi hayatına üniter bir devlet olarak başlayan Belçika, 1970 yılında federal devlete dönüşmüştür. Ayrıca dil ile ilgili haklar bağlamında da defalarca anayasal değişiklik yapılmıştır. Bu değişimlerden dolayı bazıları, sistemin konfedere bir yapıya dönüşeceğini hatta bunun iki tarafın bağımsızlığına kadar varabileceğini iddia etmektedirler. Başlangıçta toplumun gerilimli alanlarını aşmak ve topluluklara dilsel özgürlüklerini kazandırmak için uygulanan oydaşmacı model, Belçika'nın üniter devletten federal yapıya dönüşmesine neden olmuştur. Oydaşmacı demokrasinin ülkeyi birlikte tutmaya ne zamana kadar gücü yetecektir bilinmez ama yakın zamanda bir ayrılık beklemek de yanlış olacaktır. Bu bağlamdan çalışmanın konusu oydaşmacı modelin özellikleri ve Belçika'daki uygulamalarının araştırılması, amacı ise Belçika'daki sorunların oydaşmacı demokrasi ile ilintisinin incelenmesidir. ; While Belgium was shown as the best example of Lijphart's model of the consociational democracy, political troubles in the country have revealed that this is not the case. In fact, what is happening in Belgium is nothing more than the reflections of centuries of struggle and linguistic freedom efforts that have reached today. Belgium is a country where Flemings and Walloons -Flemish and French-speaking communities- live in the form of a federal government. The history of the country has been shaped by the struggles of these two language groups against each other for democratic rights. The main focus of these struggles is on linguistic freedoms. The struggles are so strong that Belgium, which began its political life as a unitary state, with the constitutional changes that were made in 1970, was separated into linguistic areas and started to apply the power sharing feature of the consociational democracy model properly. The country became a federal state as a result of the constitutional reform in 1993. Besides, constitutional amendments have been made several times in the context of language rights. Because of these changes, some argue that the system could turn into a confederation, and even reach the independence of the two sides. It is not known how long the consociational democracy, which was initially applied in order to transcend the tensioned areas of society and in order to give linguistic freedom to communities, will manage to hold the country together, however, it would be wrong to expect a separation in the near future. In this context, the subject of the study is to investigate the characteristics of the consociational model and its applications in Belgium. Its aim is to examine the relevance of the problems in Belgium to consociational democracy.

Bireysel tercihlerden toplumsal tercihe geçişin bilinen en iyi aracı olan oylama yöntemi kendi içinde bazı sorunlar taşımaktadır. Bu sorunların belli başlıları; Arrow çözümsüzlüğü, bedavacılık, asıl-yekil sorunu, oylanacak adaylann hatalı tespiti, mali yanılma, çoğunluk tercihinin irrasyonel olabilmesi, azınlık zararlan-oylama maliyeti, politik miyopluk, rant kollama ve oy ticaretidir. Bu çalışmada uygun oylama yönteminin seçimi, özgürlük ve çoğulculuk, temsil, saydamlık, eğitim, piyasalaşma, yoğunlaşma, özendirme ve zorlama anılan sorunları çözmeye yönelik araçlar olarak sunulmuştur. Bu araçlar, anılan sorunları mutlak olarak çözemese bile, bu yönde önemli yararlar sağlamaktadır. Örneğin, özgürlük ve çoğulculuk sayesinde adaylar ve seçmenler kendilerini daha iyi ifade edebilmekte, çoğunluğun azınlığı ezmesi önlenmektedir. Temsil sistemi doğrudan demokrasinin adeta imkansız hale geldiği günümüzün kalabalık toplumlarında demokrasiyi uygulanır kılmakta ve oylama maliyetlerini hızla düşürmektedir. ; The method of voting, known as the best means for the transition from individual choices to social ones, includes some problems. The main problems are; Arrow imposibility, free-rider, principal-agent issue, misdetermination of the candidates for voting, fiscal illusion, irrationality of the majority choices, minority losses, voting costs, political myopia, rent seeking and logrolling. In this study, the choice of appropriate voting method, freedom and pluralism, representation, transperency, education, marketing, concentration, incentive and coercion have been presented as the means for solving such problems. Even though these means can not bring absolute solutions to these problems, they can provide important advantages in this process. For example, thanks to freedom and pluralism that candidates and voters can express themselves and the oppression of minority by majority could be prevented. In today's more populated societies' where direct democracy become impossible to perform representative system makes democracy applicable and decreases voting costs rapidly.

Yüksek Lisans Tezi ; Demokrat Parti'nin kurulması ve iktidara gelmesi Türk demokrasi tarihinin dönüm noktasıdır. 14 Mayıs 1950 seçimleri sonrası Demokrat Parti'nin iktidara gelmesiyle, 27 yıllık tek partili dönem sona ermiş, 1925 ve 1930'da başarısız olan çok partili demokrasiye geçiş çabaları başarıyla sonuçlanmış ve ulu önder Atatürk'ün ideallerinden birisi daha gerçekleşmiştir. Demokrat Parti, Cumhuriyet Halk Partisi'nin din üzerindeki baskısına son verme ve ekonomide liberalleşme vaatleriyle ezici bir çoğunlukla iktidarı elde etmiştir. Günün koşullarında askeri ve sivil bürokrasiye hâkim olan bir tek partiden iktidarı zor kullanmadan demokrasinin meşru kuralları içinde devralmasında şüphesiz CHP'nin savaş kahramanı karizmatik lideri İsmet İnönü'nün de büyük payı vardır. Cumhuriyet Halk Partisi'nin 14 Mayıs 1950 seçimlerine kısa bir süre kala seçim kanunlarında demokratik birçok değişikliğe gitmiş olması ve bu çerçevede seçimlerin yargı güvencesine bağlanması şüphesiz seçim güvenliğini olumlu yönde etkilemiştir. Nitekim bu seçimler sonrasında Atatürk'ün Başbakanlarından Celal Bayar'ın Cumhurbaşkanlığında 20 yıla yakın bir süredir TBMM'de milletvekilliği yapan etkileyici ve güçlü hatip Adnan Menderes'in Başbakanlığında 10 yıl sürecek olan Demokrat Parti iktidarı başlamıştır. Tezin konusunu oluşturan I. ve II. Menderes Hükümetleri Döneminde (1950-1954) demokratik hak ve özgürlükler alanında ağırlıklı olarak oldukça olumlu gelişmeler yaşanmıştır. ; The establishment and accede of the Democratic Party is a milestone in the history of Turkish democracy. When the Democratic Party came into power after the elections of May 14, 1950, the 27-year one-party period came to an end. Thus, after several failed efforts in transition to the multi-party democracy in 1925 and 1930, the process finally resulted in success meaning that one of the ideals of the great leader Atatürk was realized. The Democratic Party gained power by an overwhelming majority, promising to put an end to the pressure of the Republican People's Party on religion and bring liberalization in the economy. Ismet Inonu, the war hero of Republican People's Party, undoubtedly played a major role in taking over power under the legitimate rule of democracy and without using force from a single party dominating military and civil bureaucracy. The fact that Republican People's Party made many democratic changes in the election laws shortly before May 14, 1950 elections attaching the electoral rules to the rules of judiciary branch undoubtedly affected the security of the elections positively. As a matter of fact, it was after May 14, 1950 elections that the Democratic Party rule started under the presidency of Adnan Menderes, an impressive and powerful orator who had been a member of Parliament for nearly 20 years under the presidency of Celal Bayar, one of Atatürk's prime ministers and lasted for 10 years. During the period of I. and II. Menderes Governments (1950-1954), which is the subject of this thesis, quite a lot of important developments took place in the field of democratic rights and freedoms.

Rusya'nın modern siyasi sistemi, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin çökmesinin sonucu olarak ortaya çıkmıştır. 1993 yılında kabul edilen Anayasa'ya göre, devlet demokratik olarak ilan edilmiştir. Demokratik rejimin temel kriterlerinden biri olan seçimler de periyodik olarak gerçekleşmiştir. Fakat seçimler hep aynı kişinin- Vladimir Putin'in (ve bir kere de halefi Dimitri Medvedev'in) zaferi ile sonuçlanmıştır. Putin cumhurbaşkanı olduktan sonra Rusya'da temel sosyo-ekonomik göstergeler mütevazi bir seviyede de olsa gelişme göstermiştir. Ancak, İnsan Hakları İzleme Örgütü gibi bir uluslararası sivil toplum örgütü tarafından da rapor edildiği üzere insan hakları ve siyasi özgürlüklerin ihlalleri söz konusu olmuştur. Bununla beraber, seçmenlerin çoğunluğunun Putin'e destek vermesi dikkat çekmektedir. Freedom House ve The Economist Intelligence Unit, her yıl neredeyse 170 ülkenin demokrasi seviyesini ölçen demokrasi endekslerini yayınlamaktadır ve onlara göre Rusya, "otoriter" bir ülke olarak kabul edilmektedir. Karşı görüş olarak, J. Colton, E. Hale, Ekman, Levitsky, A. Way, Merkel gibi yazarlar, Rusya'yı hem demokratik hem de otoriter rejimlerin unsurlarını taşıyan özgün bir "melez rejim" olarak görmektedirler. Bu tez çalışmasında, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı ve Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi'nin yayınladığı seçim raporlarının analizi, Rusça kanun metinleri ve Rusça seçim anketlerinin analizi yapılarak "melez rejim" açıklamasını teyit eden bir sonuca ulaşılmıştır. Rusya'daki rejim otoriter değil melez olarak tanınmalıdır. Melez rejim çerçevesinde Putin'e bu desteği sağlayan ana faktör ise, kamuoyunun medya kanalları aracılığıyla manipüle edilmesidir. ; The Russian modern political system took its origin as the consequence of the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics. According to the Constitution adopted in 1993, the new state was announced as democratic. The elections as one of the main criteria of democratic regime have also been periodically taking place. However, they have been resulting in the victory of the same person – Vladimir Putin (and once, of his successor Dmitri Medvedev). Basic socio-economic indicators have been moderately improving in Russia since Putin became president. However, as reported by such international nongovernmental organization as Human Rights Watch there have also been violations of human rights and political freedoms. Therefore, the fact that despite all violations majority of people still express their support for Vladimir Putin, attracts attention. Freedom House and The Economist Intelligence Unit annually publish democracy indexes, which measure the state of the democracy of almost 170 countries; and according to them, Russia is considered as an authoritarian country. However, opposed to this opinion such authors as J. Colton, E. Hale, Ekman, Levitsky, A. Way, Merkel consider Russia as the hybrid regime, which represents genuine example of the combination of the elements of both democratic and authoritarian regimes. This thesis study's analysis of the Organization for Security and Cooperation in Europe and Parliamentary Assembly of the Council of Europe's elections reports, Russian legal texts and Russian survey reports has also led to the confirmation of this view: the regime in Russia should be referred to the hybrid, not authoritarian. And the main criteria within hybrid regime that leads to such a massive support for Putin lies in the manipulation of the public opinion through the media channels.

Demokratik sistemlerin vazgeçilmez ve hayati unsuru olan siyasi partiler, temsili demokrasinin yerine getirilmesinin yanı sıra, çağdaş demokrasinin temel niteliği olan "çoğulculuk" ilkesinin hayata geçirilmesinde de önemli rol üstlenmiştir. Türkiye'de Anayasa ve kanunlarda birtakım yasaklarla sınırlandırılan siyasi partiler, söz konusu sınırların ihlali nedeniyle kapatma davaları ile karşı karşıya kalmış ve bu davaların sonucunda ilgili partilere pek çok kez kapatma yaptırımı uygulanmıştır. Hukukumuzda siyasi parti kapatma nedenlerine Anayasamızda açıkça yer verilmiştir. Bunlardan "Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü" ilkesi nedeniyle verilen siyasi parti kapatma kararlarında Anayasa Mahkemesinin anılan ilkeyi çok katı uyguladığına ilişkin çeşitli eleştireler bulunmaktadır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de Anayasa Mahkemesi tarafından verilen kapatma kararlarıyla ilgili olarak çeşitli ihlal kararları vermiştir. Anayasa Mahkemesi kararlarında bir taraftan bölümez bütünlük ilkesinin korunmasına özen gösterirken, diğer taraftan da demokratik ilkelerin hayata geçirilmesini de gözetmelidir. Bu kapsamda ifade hürriyeti ve örgütlenme özgürlüğü hem 1982 Anayasası hem de Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi kapsamında korunan en önemli temel haklardın ikisidir. ; Political parties, which are indispensable and vital elements of democratic systems, have played an important role in the implementation of the principle of "pluralism", which is the basic feature of contemporary democracy, as well as the fulfillment of representative democracy. The limited number of political parties prohibited in the Constitution and law in Turkey, said that faced with due to the border closure cases of violations and closure many times the parties concerned as a result of this case was applied. The reasons for closing political parties in our law are clearly stated in our Constitution. There are various criticisms that the Constitutional Court applied the principle very strictly in the political party closure decisions made due to the principle of "indivisible integrity of the state with its country and nation". The European Court of Human Rights has also issued several violation orders in relation to closure decisions by the Constitutional Court. In the Constitutional Court decisions, while paying attention to the protection of the principle of indivisible integrity, on the other hand, it should also consider the realization of democratic principles. In this context, freedom of expression and freedom of association are two of the most important fundamental rights protected under both the 1982 Constitution and the European Convention on Human Rights.